മൃഗം 22
“എടാ മോനെ..നീ ദിവ്യയ്ക്ക് ഫോണ്‍ ചെയ്യ്… അന്ന് വന്നതുപോലെ നാളെ ഒന്ന് വരാന്‍ പറ. അമ്മയെ ഞാന്‍ ഇവിടുന്നും മാറ്റാം..” ദിവ്യയോടുള്ള കാമം മൂത്ത രവീന്ദ്രന്‍ യാതൊരു ഉളുപ്പും ഇല്ലാതെ മകന്‍ രതീഷിനോട്‌ പറഞ്ഞു. അച്ഛന് അവള് ഞരമ്പില്‍ പിടിച്ചിരിക്കുകയാണ് എന്ന് രതീഷിനു മനസിലായിരുന്നു. പക്ഷെ ദിവ്യ തന്നോടിപ്പോള്‍ ഒരു അടുപ്പവും കാണിക്കുന്നില്ല എന്ന് തനിക്കല്ലേ അറിയൂ. “എന്തിനാ അച്ഛാ അവളെ വരുത്തുന്നത്?” അവന്‍ ഒന്നും അറിയാത്ത മട്ടില്‍ ചോദിച്ചു. “എടാ അന്ന് നീ പറഞ്ഞത് ഓര്‍മ്മ ഇല്ലേ..എനിക്കെല്ലാം അറിയാം. നീ അവളെ എന്തായാലും കല്യാണം കഴിക്കാനൊന്നും പോകുന്നില്ലല്ലോ? എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞു നീ അവളെ ഇങ്ങോട്ടൊന്നു വരുത്ത്. അച്ഛന് ചിലത് സംസാരിക്കാനുണ്ട്” “അച്ഛാ അവള് ഇപ്പോള്‍ എന്നോട് സംസാരിക്കാറില്ല..പഴേ അടുപ്പവുമില്ല” “അതെന്താ?’ “അറിയില്ല. അവളിപ്പോള്‍ സ്കൂളില്‍ ഒരു ആണുങ്ങളോടും സംസാരമില്ല. ആരെങ്കിലും അടുക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചാല്‍ പുലിയെപ്പോലെ അവള് ചീറും. അവള് ആകെ മാറിയിരിക്കുകയാണ്. കുട്ടികള്‍ക്കൊക്കെ ഇപ്പോള്‍ അവളെ ഭയമാണ്” രവീന്ദ്രന്‍ ആലോചനയോടെ മകനെ നോക്കി. അവന്‍ ചിലപ്പോള്‍ നുണ പറയുകയായിരിക്കും എന്നയാള്‍ ശങ്കിച്ചു. അവനറിയാം തന്റെ ലക്‌ഷ്യം. അവളെ അനുഭവിക്കാനുള്ള തന്റെ ആക്രാന്തത്തിനു എണ്ണ ഒഴിച്ചു സഹായിച്ചവന്‍ ആണ് ഇവന്‍. അതൊരുപക്ഷേ അന്ന് വല്ലതും സാധിക്കാന്‍ വേണ്ടി അവന്‍ പറഞ്ഞ കള്ളം ആയിരിക്കാനും മതി. എന്തായാലും തനിക്ക് ആ പെണ്ണിനെ ഒന്നനുഭവിക്കാതെ ഇനി പറ്റില്ല. അത്രയ്ക്ക് മോഹിപ്പിക്കുകയാണ്‌ അവളുടെ ഇനിപ്പാര്‍ന്ന സൗന്ദര്യവും ഭ്രമിപ്പിക്കുന്ന ശരീരവും. അവളെപ്പോലെ ഒരു പെണ്ണ് ഈ ഭൂമിയില്‍ വേറെ കാണില്ല. അത്രയ്ക്ക് സുന്ദരിയാണ്‌ അവള്. അന്ന് അവള് വന്നപ്പോള്‍ ആ പന്നക്കഴുവേറി വാസു വന്നില്ലായിരുന്നു എങ്കില്‍! അന്ന് മുസ്തഫ എന്ന മാരണവും അവനെ തേടി വാസുവും ഇവിടെ എത്തിയത് ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ അയാള്‍ക്ക് കലികയറി. നശിച്ചവന്‍മാര്‍. അവരന്നു വന്നില്ലായിരുന്നെങ്കില്‍..ഹോ..ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ അയാളുടെ ദേഹത്ത് കുളിരുകോരി. “എന്നാലും നീ ഒന്ന് ശ്രമിക്കാടാ. ഒന്ന് വിളിച്ചു നോക്ക്..അവളെന്ത് പറയും എന്നറിയാമല്ലോ” രവീന്ദ്രന്‍ മകനെ വിടാതെ ചോദിച്ചു. “അച്ഛാ അവളിപ്പോള്‍ മൊബൈല്‍ ഉപയോഗിക്കുന്നില്ല. പിന്നെ വിളിക്കണേല്‍ വീട്ടിലെ നമ്പരില്‍ വിളിക്കേണ്ടി വരും” രതീഷ്‌ പറഞ്ഞു. “നീ അതില്‍ വിളിക്ക്..എന്നിട്ട് സ്പീക്കറില്‍ ഇട്ടു സംസാരിക്ക്” രതീഷ്‌ മനസില്ലാമനസോടെ ഫോണെടുത്തു ദിവ്യയുടെ വീട്ടിലെ നമ്പര്‍ ഡയല്‍ ചെയ്തു.
“ഹലോ” സ്പീക്കറിലൂടെ ദിവ്യയുടെ മധുരസ്വരം ഒഴുകിയെത്തിയപ്പോള്‍ രവീന്ദ്രന്റെ രോമങ്ങള്‍ എഴുന്നുനിന്നു. “ഹായ് ദിവ്യ..ഇത് ഞാനാടീ രതീഷ്‌” രതീഷ്‌ പറഞ്ഞു. “ഉം? എന്താ” തീരെ താല്‍പര്യമില്ലാത്ത മട്ടില്‍ ദിവ്യ ചോദിച്ചു. “നീ എന്നോട് പിണക്കമാണോ? നമ്മള് രണ്ടാളും ഒരിക്കല്‍ പരസ്പരം സ്നേഹിച്ചിരുന്നതാണ്. പക്ഷെ ഇന്ന് നീ എന്നെ കണ്ടാല്‍ നോക്കുക പോലുമില്ല..എന്ത് തെറ്റാണ് ദിവ്യ ഞാന്‍ ചെയ്തത്?” രതീഷ്‌ അച്ഛന് വേണ്ടി അവളെ സ്വാധീനിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു. “നീ ഒരു തെറ്റും ചെയ്തില്ല. എല്ലാം ചെയ്തത് ഞാനാണ്. അതുകൊണ്ട് ഇനി ആരുടേയും സൗഹൃദം എനിക്ക് ആവശ്യവുമില്ല. മേലാല്‍ എന്നെ വിളിച്ചു പോകരുത്” അവള് അത്രയും പറഞ്ഞിട്ട് ഫോണ്‍ കട്ട് ചെയ്തു. രതീഷ്‌ അച്ഛനെ നോക്കി. അയാള് ഷണ്ഡനെപ്പോലെ നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു. “പറഞ്ഞില്ലേ അച്ഛാ..അവള് പഴയ ദിവ്യയല്ല” അവന്‍ പറഞ്ഞു. രവീന്ദ്രന്‍ ആലോചനയോടെ തലയാട്ടി. അവന്‍ പറഞ്ഞത് ശരിയാണ്. പെണ്ണ് ആ പഴയ ചപലയല്ല. അവള് മാറിയിരിക്കുന്നു. പക്ഷെ തനിക്ക് മാറാന്‍ പറ്റില്ലല്ലോ. “ശരി..നീ പൊക്കോ. എനിക്കൊരിടം വരെ പോകണം” അയാള് പറഞ്ഞു. രതീഷ്‌ പുറത്തേക്ക് പോയപ്പോള്‍ അയാള് വേഗം വേഷം മാറി സ്കൂട്ടറില്‍ നേരെ ദിവാകരന്റെ വീട്ടിലേക്ക് വിട്ടു. സംസാരത്തിന് ഊര്‍ജ്ജം ലഭിക്കാനായി ഒരു കുപ്പി മദ്യവും രവീന്ദ്രന്‍ ഡിക്കിയില്‍ കരുതി. അയാള് ചെല്ലുമ്പോള്‍ ദിവാകരന്‍ പുറത്ത് വരാന്തയില്‍ തന്നെയുണ്ട്. “ങാ സാറോ..ഞാനങ്ങോട്ടു മനസ്സില്‍ ഓര്‍ത്തതെ ഉള്ളു” ഒരു ഇളിയോടെ ദിവാകരന്‍ പറഞ്ഞു. രവീന്ദ്രന്‍ സ്കൂട്ടര്‍ സ്റ്റാന്റില്‍ വച്ച ശേഷം ഡിക്കിയില്‍ നിന്നും മദ്യക്കുപ്പി എടുത്ത് വരാന്തയിലേക്ക് കയറി. അതുകണ്ടപ്പോള്‍ പുന്നെല്ലു കണ്ട എലിയെപ്പോലെ ദിവാകരന്റെ കണ്ണുകള്‍ തിളങ്ങി. “ഹോ എന്റെ സാറെ വൈകിട്ട് തൊണ്ട നനയ്ക്കാന്‍ ഒരു തുള്ളി സാധനമില്ലല്ലോ എന്ന് വിഷമിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു ഞാന്‍. ഇന്ന് പോകാനും ഒത്തില്ല” അയാള് ആക്രാന്തത്തോടെ പറഞ്ഞു. “താന്‍ കുറച്ച് വെള്ളോം ഗ്ലാസും എടുക്ക്. തൊട്ടുനക്കാനും വല്ലോം എടുത്തോ” ഒരു കസേരയിലേക്ക് ഇരിക്കുന്നതിനിടെ രവീന്ദ്രന്‍ പറഞ്ഞു. ഉള്ളില്‍ നിന്നും ഏതോ സീരിയലിലെ നായികയുടെ അട്ടഹാസം അയാള് കേട്ടു. ദിവാകരന്റെ അമ്മ ടിവി കാണുകയാണ്. തള്ളയ്ക്ക് എപ്പോള്‍ വന്നാലും ഇതുതന്നെ പണി എന്ന് രവീന്ദ്രന്‍ മനസിലോര്‍ത്തു.
“താനെന്താ എന്റെ കാര്യം മനസ്സില്‍ ഓര്‍ത്തെന്നു പറഞ്ഞത്?” മീന്‍ ചവയ്ക്കുന്നതിനിടെ രവീന്ദ്രന്‍ ചോദിച്ചു. “ഓരോന്നും കൂടി ഒഴിക്ക്. എന്നിട്ട് സംസാരിക്കാം. ശകലം തലയ്ക്ക് പിടിച്ചാലേ ചിലതൊക്കെ പറയാന്‍ ഒക്കൂ” ദിവാകരന്‍ ഗ്ലാസ് നീട്ടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. രവീന്ദ്രന്‍ കടുപ്പത്തില്‍ തന്നെ അടുത്ത പെഗ്ഗും ഒഴിച്ചു. അതും കുടിച്ച ശേഷം അല്‍പം മത്സ്യം വീണ്ടും കഴിച്ചിട്ട് ദിവാകരന്‍ രവീന്ദ്രനെ നോക്കി. “പറയടോ..തനിക്ക് പറയാന്‍ ഉള്ളത് കഴിഞ്ഞിട്ടു വേണം എനിക്ക് ചിലതു പറയാന്‍” രവീന്ദ്രന്‍ മെല്ലെ രണ്ടാമത്തെ പെഗ് സിപ് ചെയ്തുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “സാറേ..ഞാനിന്നു മൊയ്തീനെ കണ്ടിരുന്നു. രണ്ടോ മൂന്നോ ദിവസങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ പെണ്ണിനെ അവന്മാര് പൊക്കും എന്നാണ് അവന്‍ പറഞ്ഞത്. അവന്മാരുടെ ആളുകള്‍ എത്തി അവളുടെ പോക്കിന്റെയും വരവിന്റെയും സമയമൊക്കെ മനസിലാക്കി പോയിട്ടുണ്ടത്രേ. രണ്ടുതവണ തോല്‍വി സംഭവിച്ചതിനാല്‍ ഇത്തവണ അവന്മാര് നേരിട്ട് വരാന്‍ ആണത്രേ പ്ലാന്‍. പെണ്ണിനെ നേരെ മംഗലാപുരത്തേക്ക് കടത്താനാണ് പദ്ധതി. അവിടെ അവന്മാര് കേറിയിറങ്ങി സുഖിച്ച ശേഷം ഏതോ അറബിക്കോ മറ്റോ വില്‍ക്കാന്‍ പദ്ധതി ഇട്ടിട്ടുണ്ടത്രേ. ഈ വിവരം അറിഞ്ഞതില്‍പ്പിന്നെ എനിക്കൊരു സമാധാനവുമില്ല. നമ്മുടെ നാട്ടില്‍ വിളഞ്ഞ ചെങ്കദളി കണ്ടവന്മാര് കൊണ്ടുപോയി തിന്നാന്‍ പോകുന്നെന്നു കേട്ടാല്‍ എങ്ങനെ സമാധാനം ഉണ്ടാകും? അതും നമ്മള് രണ്ടാളും പ്രാന്ത് പിടിച്ചു പിന്നാലെ നടക്കുന്ന പെണ്ണിനെ..” ദിവാകരന്‍ അസ്വസ്ഥതയോടെ ചോദിച്ചു. “ഞാനും ഈ വിവരം അറിഞ്ഞിരുന്നു. എടൊ ഇങ്ങോട്ട് വരുന്നതിനു മുന്‍പ് ഞാനെനെറെ മോനെക്കൊണ്ട് അവളെ ഒന്ന് വിളിപ്പിച്ചു നോക്കി. മുന്‍പ് അവളും അവനും തമ്മില്‍ ലൈനായിരുന്നു. പക്ഷെ മേലാല്‍ അങ്ങോട്ട്‌ വിളിച്ചേക്കരുത് എന്ന് പറഞ്ഞ് അവള് ഫോണ്‍ കട്ട് ചെയ്ത് കളഞ്ഞു” “എന്റെ സാറേ ഞാന്‍ അവിടെ പോയതല്ലേ. കൊച്ചിയിലുള്ള ഗുണ്ടകളില്‍ നിന്നും ഭീഷണി ഉള്ളതിനാല്‍ അവളെ എന്റെ സ്കൂട്ടറില്‍ എന്നും സ്കൂളില്‍ കൊണ്ട് വിടുകയും തിരികെ കൊണ്ടുവരുകയും ചെയ്യാം എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ അവളെന്നോട് പറഞ്ഞതോര്‍ത്താല്‍ പെരുവിരലുമുതല്‍ കേറും” പകയോടെ ദിവാകരന്‍ പറഞ്ഞു.
“അന്ന് ഞാന്‍ ചേച്ചിയെ വളയ്ക്കണം എന്ന് കരുതിയാണ് പോയത്. അവള് വല്യ പതിവ്രത അല്യോ. പക്ഷെ മോള്..അവള് ഏതു വേലീം ചാടാന്‍ തയാറായി കൊഴുത്ത് മുഴുത്ത് നില്‍ക്കുന്ന സമയത്താണ് എന്റെ ചെല്ലല്‍. ഞാന്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ പെണ്ണ് പിന്നില്‍ നിന്നു തുണി കഴുകുവാണ്. തള്ള എട്ടിനും ഏഴിനും അടുക്കുന്നില്ല എന്ന് മനസിലായപ്പോള്‍ ഞാന്‍ പിന്നിലേക്ക് ചെന്നു. എന്റെ സാറേ ഒരു അരപ്പാവാടേം ഇട്ടോണ്ട് അവളങ്ങനെ കുനിഞ്ഞ് നിന്നു തുണി കഴുകുകയാണ്. ഹെന്റമ്മോ ആ കാലൊന്നു കാണണം. ദാ ഈ വണ്ണം ഉണ്ട് കണംകാലിന്. എന്താ നെറം? സ്വര്‍ണ്ണം മാറി നില്‍ക്കും.” പരവേശത്തോടെ അല്‍പ്പം വെള്ളമെടുത്ത് കുടിച്ച ശേഷം അയാള് തുടര്‍ന്നു: “താഴെ ഇത്രേം വണ്ണം ഉണ്ടേല്‍ മോളില്‍ എന്താകും എന്ന് ഞാനോര്‍ത്തു. ഞാന്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ അവള് തിരിഞ്ഞു. ഹോ..ആ നെഞ്ചിന്റെ ഒരു തള്ളല്‍. കടിച്ചു തിന്നാന്‍ തോന്നുന്ന മുഖം. അവളെ സ്വാധീനിക്കാന്‍ വേണ്ടി അവള്‍ടെ ഷഡ്ഡി വരെ അന്ന് ഞാന്‍ കഴുകിക്കൊടുത്തു. എന്റെ സാറേ ഒരൊറ്റ പാന്റീസുപോലും അവള്‍ക്കില്ല അടിഭാഗം ദ്രവിക്കാത്തതായി. നല്ല ആസിഡ് അല്ലെ എപ്പോഴും അതിലേക്ക് ഒലിച്ച് ഇറങ്ങുന്നത്.. തുണി കഴുകിക്കൊണ്ട് ഇരിക്കുമ്പോള്‍ അവള് കൈ പൊക്കി ആ മുടി ഒന്ന് അഴിച്ചുകെട്ടി. എന്റെ സാറെ ആ വിയര്‍ത്ത കക്ഷങ്ങള്‍ കണ്ട് എനിക്ക് പ്രാന്തുപിടിച്ച് പോയി. തുണി കഴുകിയിട്ട് വരാന്തയിലോട്ടു ചെന്ന എന്റെ മുന്‍പില്‍ വച്ച് അവളൊരു തൂപ്പ് തൂത്തു. അകത്ത് ഒന്നും ഇടാതെ കുനിഞ്ഞ് മുല മൊത്തം എന്നെ കാണിച്ചോണ്ട് അവള് അടുത്തോട്ടു വന്നപ്പോള്‍ ഞാന്‍ കേറിയങ്ങ് പിടിച്ചു. ഹാ..എന്ത് ഉറപ്പുള്ള മൊലകള്‍ ആണെന്നോ..ഹോ..” “എന്റെടോ..ഭാഗ്യവാനെ.
“തന്റെ ഒടുക്കത്തെ ഒരു ഭാഗ്യം..മുടിഞ്ഞ കഴപ്പി ആണല്ലോടോ അവള്..” “ആണോന്നോ..അന്ന് രാത്രി അവളെന്നെ വീട്ടിലേക്ക് വിളിപ്പിച്ചു. രാത്രി ചെന്ന എന്നെ പക്ഷെ ആ പട്ടി എങ്ങനെയോ കണ്ടു. അവനെന്നെ തൊഴിച്ച ആ തൊഴി….” ദിവാകരന്‍ അറിയാതെ നടുവിന് കൈവച്ചു. “അതോടെ എല്ലാം തീര്‍ന്നു. പിന്നെ ഒരു ചാന്‍സും ഒത്തിട്ടില്ല” നിരാശനായി അയാള് പറഞ്ഞു. “എന്റെ വീട്ടില്‍ അവള് വന്നപ്പോഴും ആ പട്ടി തന്നെയാണ് വന്നു കുളമാക്കിയത്. ഇന്നിപ്പോള്‍ അവനിവിടെ ഇല്ലെങ്കിലും അവള് ആ പഴയ അവളല്ല. എന്റെടോ പക്ഷെ ഒരു സത്യമുണ്ട്. ഒരു കഴപ്പിക്കും സ്വന്തം മനസും ശരീരോം ഒരു പരിധിക്കപ്പുറം നിയന്ത്രിക്കാന്‍ പറ്റില്ല. താന്‍ പറഞ്ഞതൊക്കെ ശരിയാണെങ്കില്‍, അവളെ പിടിച്ച് ശരിക്കൊന്നു ഞെക്കി ഉടച്ചാല്‍, അവള് ആ പഴയ അവള് തന്നെ ആകും. അങ്ങനെ പെട്ടെന്നൊന്നും ഒരു പെണ്ണിനും സ്വന്തം സ്വഭാവം മാറ്റാന്‍ പറ്റത്തില്ലടോ..അതും അന്നത്തേക്കാള്‍ കൊഴുപ്പ് കൂടിയ അവള്‍ക്ക്..” രവീന്ദ്രന്‍ പറഞ്ഞു. “അതെ..അത് ശരിയാ സാറേ. അവളുടെ അന്നത്തെ കഴപ്പ് വച്ചു നോക്കുമ്പോള്‍ ഇപ്പോള്‍ അതിന്റെ ഇരട്ടി കഴപ്പിയാകാനാണ് ചാന്‍സ്. പുറത്ത് അവള് കാണിക്കുന്നതൊക്കെ വെറും അഭിനയമാണ്. അവളെ പൊക്കി ആ മൊല പിടിച്ച് ഒന്നൊടച്ചാല്‍ അവള് ദാ ഈ കൈയില്‍ കിടന്നു കുറുകും..ഹ്മ്മം” “അതേടോ..ആ കാട്ടാളന്മാര്‍ അവളെ പൊക്കുന്നതിനു മുന്‍പ് നമുക്കത് ചെയ്യണം. പുതിയ എസ് ഐക്ക് പണം മതി. അയാള് നമ്മളെന്ത് ചെയ്താലും ഒരു പ്രശ്നവും ഉണ്ടാക്കത്തില്ല. വാസു ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് അവനേം പേടിക്കണ്ട. നമുക്ക് അവളെ പൊക്കി പുഞ്ചയുടെ കരേല്‍ ഉള്ള എന്റെ അനിയന്റെ വീട്ടില്‍ കൊണ്ടുപോയി പണിയാം. അവന്‍ വീട് എന്നെയാണ് നോക്കാന്‍ ഏല്‍പ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്. അവിടെ അടുത്തെങ്ങും ഒരു വീടുമില്ല. പണി കഴിഞ്ഞാല്‍പ്പിന്നെ അവള് ആരോടും ഒന്നും പറയത്തില്ല..സ്വന്തം മാനം പോയ വിവരം ഏതേലും പെണ്ണ് പറയുമോ?” വീണ്ടും മദ്യം പകര്‍ന്നുകൊണ്ട് രവീന്ദ്രന്‍ പറഞ്ഞു. “എന്നാല്‍ നമുക്കിത് നാളെയോ മറ്റന്നാളോ തന്നെ ചെയ്യണം.” “അതെ. പുറത്ത് നിന്നും ആരേം കൂട്ടണ്ട. അനിയന്റെ വാന്‍ വെറുതെ കിടക്കുകയാണ്. ഞാനത് എടുക്കാം. സ്കൂളില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങുന്ന വഴിക്ക് അവളെ അതില്‍ കേറ്റി കൊണ്ടുപോണം” രവീന്ദ്രന്‍ പ്ലാന്‍ വിശദീകരിച്ചു. “റോഡില്‍ വച്ച് അവളെ എങ്ങനെ കേറ്റും സാറെ? ആരേലും കണ്ടാല്‍ കുഴപ്പമല്ലേ?” ദിവാകരന്‍ സംശയം പ്രകടിപ്പിച്ചു. “പിന്നെ വീട്ടീച്ചെന്നു പിടിച്ചോണ്ട് വരാന്‍ പറ്റുമോ? ആകെ പറ്റുന്നത് അവള് സ്കൂളീന്ന് തിരിച്ചു പോകുമ്പോള്‍ മാത്രമാണ്..” “പക്ഷെ അതില്‍ അപകടമുണ്ട് സാറേ. ഞാന്‍ അമ്മയ്ക്ക് സുഖമില്ലെന്നു പറഞ്ഞു ചേട്ടനേം ചേട്ടത്തിയേം ഇങ്ങോട്ട് വരുത്തിയാലോ? ആ സമയത്ത് നമുക്ക് അവിടെ ചെന്ന് അവളെ സുഖമായി പൊക്കാം” “മണ്ടത്തരം പറയതെടോ. താന്‍ അവരോടു അങ്ങനെ ഒരു കള്ളം പറഞ്ഞാല്‍, ഇവിടെ വരുമ്പോള്‍ അവരത് മനസിലാക്കില്ലേ? വീട്ടില്‍ തിരികെ ചെല്ലുമ്പോള്‍ പെണ്ണിനെ കാണാതായാല്‍ അതിന്റെ പിന്നില്‍ താനാണ് എന്ന് ഊഹിക്കാന്‍ വേറെ വല്ല തെളിവും വേണോ? തന്നേമല്ല, അവര് ഇങ്ങോട്ട് വരുമ്പോള്‍ അവളേം ഒപ്പം കൂട്ടിയാല്‍ എന്ത് ചെയ്യും? ഞാന്‍ പറഞ്ഞത് മാത്രമെ ഉള്ളു വഴി. പക്ഷെ അവളെ ബലമായി കേറ്റാതെ സമനസ്സാലെ കേറ്റാന്‍ പറ്റുമോ എന്ന് നമുക്ക് നോക്കണം” രവീന്ദ്രന്‍ പറഞ്ഞു.
“അതെങ്ങനാ സാറേ? അവള് സൈക്കിളേല്‍ അല്യോ വീട്ടിലേക്ക് പോകുന്നത്. പിന്നെ സ്വമനസ്സാലെ എങ്ങനെ അവള് വണ്ടിയേല്‍ കേറും. തന്നേമല്ല എന്നെ കണ്ടാല്‍ത്തന്നെ അവള്‍ക്കിപ്പോള്‍ കലിപ്പാണ്‌..” ദിവാകരന്‍ സംശയം പ്രകടിപ്പിച്ചു. “അതിനൊരു വഴിയുണ്ട്. അവള് സൈക്കിള് വയ്ക്കുന്നത് സ്കൂളിനുള്ളില്‍ അല്ല. പുറത്ത് ഒരു കടയുടെ അരികിലാണ്. കുറെ കുട്ടികള്‍ അവിടെയാണ് സൈക്കിള് വയ്ക്കുന്നത്. താന്‍ അവളുടെ സൈക്കിള് സൗകര്യം പോലെ പകല്‍ സമയത്ത് അടിച്ചു മാറ്റണം. സൈക്കിള് ഇല്ലാതെ വരുമ്പോള്‍ അവള്‍ക്ക് വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു പോകേണ്ടി വരും. ബസില്ലല്ലോ അങ്ങോട്ട്‌. ആ സമയത്ത് ഞാന്‍ വണ്ടിയില്‍ അവളുടെ അടുത്തെത്തി സ്നേഹത്തോടെ ഒന്ന് പറഞ്ഞു നോക്കും. കേറിയാല്‍ രക്ഷപെട്ടു.” രവീന്ദ്രന്‍ തന്റെ തന്ത്രം വിശദീകരിച്ചു. “അപ്പോള്‍ ഞാനോ?” അതായിരുന്നു ദിവാകരന്റെ പ്രശ്നം. “താന്‍ ആ പെരുമാവ് മുക്കില്‍ കാത്ത് നില്‍ക്കണം. അവിടെത്തുമ്പോള്‍ തന്നെ കണ്ടു ഞാന്‍ വണ്ടി നിര്‍ത്താം. താന്‍ കയറിയാല്‍ പിന്നെ നേരെ നമ്മള് പറഞ്ഞ സ്ഥലത്തേക്ക്” “അവള് കേറി ഇല്ലേല്‍?” “കേറി ഇല്ലേല്‍ ഞാന്‍ തന്റെ അടുത്തേക്ക് വരും. താനും ഞാനും കൂടി അവളുടെ പിന്നാലെ വണ്ടി വിടും. പാടത്തിന്റെ അരികിലെത്തുമ്പോള്‍ അവളെ പിടിച്ച് കേറ്റി അങ്ങ് കൊണ്ടുപോകും. എന്തായാലും അവളെ എല്ലാം അഴിച്ചിട്ട് എനിക്കൊന്നു കാണണം..എനിക്കൊന്ന് അനുഭവിക്കണം. എന്നിട്ട് ചത്താലും വേണ്ടില്ല..” “അതെ സാറേ..എന്റെം ആഗ്രഹം അതുതന്നെയാണ്” “ശരി..എന്നാപ്പിന്നെ മറ്റന്നാള്‍ നമ്മള് ഇത് നടത്തുന്നു..നാളെ അതിനു വേണ്ട ക്രമീകരണങ്ങള്‍ എല്ലാം ചെയ്യണം” “ശരി..” ഇരുവരും ഓരോ പെഗ് കൂടി ഗ്ലാസുകളിലേക്ക് പകര്‍ന്നു. ————– സ്കൂളില്‍ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങിയ ദിവ്യ റോഡില്‍ താന്‍ സൈക്കിള് സ്ഥിരം വയ്ക്കുന്ന കടയുടെ അരികിലേക്ക് നടന്നു. ഇപ്പോള്‍ അവള് ആരുമായും കൂട്ട് കൂടാറില്ല. പെണ്‍കുട്ടികളോട് പോലും അത്യാവശ്യത്തിനു മാത്രമാണ് സംസാരം. ആണ്‍കുട്ടികള്‍ മൊത്തം അവളെ മോഹിച്ചിരുന്നു എങ്കിലും ഒരാള് പോലും അവളോട്‌ അടുക്കാന്‍ ധൈര്യപ്പെട്ടില്ല. അടുത്തിടെ അങ്ങനെ ധൈര്യം കാണിച്ചു ചെന്ന ഒരു ചെക്കന്റെ കവിളത്ത് തന്നെ അവള് പ്രഹരിച്ചിരുന്നു. സംഹാരരുദ്രയുടെ ഭാവമായിരുന്നു അവള്‍ക്ക് തന്നോട് പ്രേമാഭ്യര്‍ത്ഥന നടത്തുന്ന ആണുങ്ങളോട്. കടയുടെ സമീപമെത്തിയ ദിവ്യ തന്റെ സൈക്കിള് കാണാതെ വന്നപ്പോള്‍ ചെറുതായി ഒന്ന് ഞെട്ടി. “ചേട്ടാ എന്റെ സൈക്കിള് കാണുന്നില്ല..” കടക്കാരനോട് അവള് പറഞ്ഞു. “ങേ കാണുന്നില്ലേ?” അയാള് വേഗം പുറത്തേക്ക് വന്നു. “ഇതിലൊന്നും മോള്‍ടെ സൈക്കിള് ഇല്ലേ?” അയാള് അവിടെ വച്ചിരുന്ന സൈക്കിളുകള്‍ നോക്കി ചോദിച്ചു. “ഇല്ല” അവള് ആധിയോടെ ചുറ്റും നോക്കി പറഞ്ഞു.
“മോള് ഇവിടെത്തന്നെ ആണോ വച്ചത്? അതോ സ്കൂളിനുള്ളില്‍ കൊണ്ട് പോയാരുന്നോ?” “ഇല്ല ചേട്ടാ..ഞാനിവിടെതന്നെയാണ് വച്ചിരുന്നത്..ശ്ശൊ..ഇനി എന്ത് ചെയ്യും?” “എന്തൊരു കാലമാണ്. സൈക്കിള് മോഷ്ടിക്കാനും ഓരോരോ തെണ്ടികള്‍..മോള് നടന്നു പോ..അല്ലാതെന്ത് ചെയ്യാന്‍..” “ഒത്തിരി ദൂരമുണ്ട്..” “കഷ്ടം തന്നെ..ഇവനൊന്നും ഗുണം പിടിക്കത്തില്ല..പാവം പിള്ളേരുടെ സൈക്കിള് മോട്ടിക്കാന്‍ നടക്കുന്നു..” എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ നിന്ന ദിവ്യയുടെ സമീപം രവീന്ദ്രന്റെ വാന്‍ എത്തി നിന്നു. “ദിവ്യ മോള് അല്ലെ? എന്താ മോളെ എന്ത് പറ്റി?” അയാള് നിഷ്കളങ്കമായ ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു. “എന്റെ സൈക്കിള് കാണുന്നില്ല അങ്കിള്‍..ആരോ മോഷ്ടിച്ചതാണ്..” അപ്പോഴത്തെ ഗതികേട് കൊണ്ട് അവള് പറഞ്ഞു. “ങേ..മോഷ്ടിച്ചോ?” അയാള് വണ്ടിയില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങി. “എവിടാ മോള് സൈക്കിള് വച്ചിരുന്നത്?” “ഇവിടെ..എന്നും ഇവിടാ ഞാന്‍ സൈക്കിള് വക്കുന്നത്” “താന്‍ കണ്ടോടോ ആരേലും സൈക്കിള് കൊണ്ട് പോകുന്നത്” അയാള് കടക്കാരനോട് ചോദിച്ചു. “ഇല്ല സാറെ..ഞാന്‍ കടേല്‍ ജോലിത്തിരക്കില്‍ അല്ലെ..എത്ര പേരാ വന്നു പോകുന്നത്. ആരാണെന്ന് ആര്‍ക്കറിയാം” “ഉം..മോള് പേടിക്കണ്ട. ഇവിടെ പോലീസ് ഉണ്ട്..ഞങ്ങള്‍ കണ്ടുപിടിച്ചോളാം അവനെ..” അയാള് അവളുടെ സൌന്ദര്യം കോരിക്കുടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “എങ്ങനെങ്കിലും കണ്ടുപിടിക്കണേ അങ്കിള്‍” “പിന്നെ കണ്ടുപിടിക്കാതെ..അവനെ പിടിച്ചു ഞാന്‍ മോള്‍ടെ മുന്‍പില്‍ എത്തിച്ചു തരും..ഇനി എങ്ങനാ വീട്ടിലോട്ടു പോകുന്നത്?” അയാള് ചോദിച്ചു. “നടക്കണം” “ഇത്രേം ദൂരമോ..വാ വണ്ടിയിലോട്ടു കേറ്..ഞാന്‍ വിടാം അങ്ങോട്ട്‌…” “വേണ്ട അങ്കിള്‍..നടന്നു പൊക്കോളാം” “മോളെ എല്ലാം അറിഞ്ഞോണ്ട് ഇങ്ങനെ സംസാരിക്കരുത്. തനിച്ച് അത്രേം ദൂരം നടക്കുന്നത് അപകടമാണ്. രാവിലെ അച്ഛനോട് സ്കൂളില്‍ കൊണ്ടുവിടാന്‍ പറയണം. സൈക്കിള് ഇല്ലാതെ തനിച്ചു നടന്നു വരരുത്..വാ വന്നു കേറ്” “ചെല്ല് മോളെ..സാറ് കൊണ്ടുവിടും” കടക്കാരന്‍ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു. അവസാനം മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ ദിവ്യ അയാളുടെ വണ്ടിയില്‍, പിന്നിലെ സീറ്റില്‍ കയറി ഇരുന്നു. ഒരു രാജ്യം വെട്ടിപ്പിടിച്ച സേനാനായകന്റെ മനോഭാവത്തോടെ രവീന്ദ്രന്‍ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിലേക്ക് കയറി വണ്ടി സ്റ്റാര്‍ട്ട്‌ ചെയ്തു. അത് മെല്ലെ മുന്‍പോട്ടു നീങ്ങി. രവീന്ദ്രന്റെ മനസ്സ് സന്തോഷം കൊണ്ട് തുള്ളിച്ചാടുകയായിരുന്നു. ഇത്ര സുഖമായി അവള് കയറിക്കിട്ടും എന്നയാള്‍ കരുതിയിരുന്നില്ല. സൈക്കിള് പോയ വിഷമം കാരണമാണ് അവള് കയറിയത് എന്നയാള്‍ക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. രവീന്ദ്രന്റെ വാന്‍ കടയുടെ മുന്‍പില്‍ നിന്നും നീങ്ങി കണ്ണില്‍ നിന്നും മറഞ്ഞപ്പോള്‍, അല്‍പ്പം മാറി പിന്നില്‍ പാര്‍ക്ക് ചെയ്തിരുന്ന കറുത്ത പജേറോ ഒന്നിളകി. അതിന്റെ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റില്‍ ഇരുന്ന അര്‍ജ്ജുന്‍ ധരിച്ചിരുന്ന കണ്ണാടി ഒന്നിളക്കി വച്ച ശേഷം ഗിയര്‍ മാറ്റി. വണ്ടി മെല്ലെ മുന്‍പോട്ടു നീങ്ങാന്‍ തുടങ്ങി. അതിന്റെ പിന്നിലെ സീറ്റില്‍ ഒരു മദ്യടിന്‍ ചുണ്ടോടു ചേര്‍ത്ത് സ്റ്റാന്‍ലിയും, മുന്‍പിലുള്ള രണ്ടാമത്തെ സീറ്റില്‍ ഒരു ച്യൂയിംഗ് ഗം ചവച്ചുകൊണ്ട് മാലിക്കും ഉണ്ടായിരുന്നു. “ഏതവനാടാ അവന്‍?”
സ്റ്റാന്‍ലി മദ്യം നുണഞ്ഞുകൊണ്ട്, ദിവ്യയെ വണ്ടിയില്‍ കയറ്റിപ്പോയ രവീന്ദ്രനെപ്പറ്റി മാലിക്കിനോട് ചോദിക്കുകയായിരുന്നു. “അവനാണ് രവീന്ദ്രന്‍; പോലീസുകാരനാണ്. അവനും ആ പെണ്ണിന്റെ അച്ഛന്റെ അനുജന്‍ ദിവാകരനും ഇവളെന്നു വച്ചാല്‍ ഭ്രാന്ത് പിടിച്ചു നടക്കുകയാണെന്ന് ഇക്ക പറഞ്ഞിരുന്നു. നമ്മള് വന്ന ദിവസം തന്നെ അവനെങ്ങനെ അവളെ കാണാന്‍ എത്തി എന്നതാണ് എനിക്ക് മനസിലാകാത്തത്” മാലിക്ക് സംശയത്തോടെ പറഞ്ഞു. “ഈ നായിന്റെ മോളെ എന്ന് പൊക്കാന്‍ വന്നാലും എന്തെങ്കിലും തൊന്തരവുകള്‍ ഉണ്ടാകുമല്ലോ. അവന്‍ ഇവളെ എങ്ങോട്ടാകും കൊണ്ടുപോകുന്നത്?” അര്‍ജ്ജുന്‍ വണ്ടി ഓടിക്കുന്നതിനിടെ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു. അല്‍പ്പം മുന്‍പിലായി പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്ന മാരുതി വാനിനെ അകലം വിട്ടാണ് അവര് പിന്തുടര്‍ന്നിരുന്നത്. “തല്‍ക്കാലം അവനെങ്ങോട്ടാണ് പോകുന്നതെന്ന് നമുക്ക് നോക്കാം. എന്റെ ഊഹം ശരിയാണ് എങ്കില്‍ എന്തോ കുരുക്ക് ഒപ്പിച്ച് അവന്‍ പെണ്ണിനെ വണ്ടിയില്‍ കയറ്റിയിരിക്കുകയാണ്. അവള്‍ക്ക് ഒരുപക്ഷെ സംഗതി മനസിലയിക്കാണില്ല” സ്റ്റാന്‍ലി പറഞ്ഞു. “അതെ..അതാകാനാണ് സാധ്യത. ഒരു പരമ ചെറ്റയാണ് രവീന്ദ്രന്‍ എന്നാണ് ഇക്ക പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്” “ഉം നമുക്ക് നോക്കാം..നീ വണ്ടി മെല്ലെ ഓടിച്ചാല്‍ മതി. നമ്മളെ പിന്നാലെയുണ്ട് എന്നവന്‍ അറിയരുത്” സ്റ്റാന്‍ലി അര്‍ജ്ജുനോട് പറഞ്ഞു. ഈ സമയത്ത് രവീന്ദ്രന്‍ അത്യുത്സാഹത്തോടെ വണ്ടി ഓടിക്കുകയായിരുന്നു. “സൈക്കിള് ആരാരിക്കും മോളെ എടുത്തത്? മോള്‍ക്ക് ആരെ എങ്കിലും സംശയമുണ്ടോ?” അയാള് പിന്നില്‍ ഇരുന്നിരുന്ന ദിവ്യയുടെ സൌന്ദര്യം കണ്ണാടിയിലൂടെ ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട്‌, എന്തെങ്കിലും സംസാരിക്കാന്‍ വേണ്ടി ചോദിച്ചു. “അറിയില്ല അങ്കിളേ” അവള് വിഷണ്ണയായി പറഞ്ഞു. സൈക്കിള് നഷ്ടമായതിന്റെ വിഷമം അവളെ വല്ലാതെ അലട്ടിയിരുന്നു. “ആരയാലും ഞാനവനെ പൊക്കും. ഇനി കിട്ടിയില്ലെങ്കില്‍ മോള്‍ക്ക് അങ്കിള്‍ ഒരു പുതിയ സൈക്കിളങ്ങ് വാങ്ങിത്തരും. എനിക്ക് മോളും എന്റെ മോളും ഒരുപോലല്യോ….ഹിഹിഹി..” അയാളുടെ ആ സംസാരത്തില്‍ എന്തോ പന്തികേടുണ്ട് എന്ന് ദിവ്യയ്ക്ക് തോന്നാതിരുന്നില്ല. എങ്കിലും അവള് അയാളെ സംശയിച്ചില്ല. വണ്ടി ഒരു വളവു തിരിഞ്ഞപ്പോള്‍ അല്‍പ്പം മാറി ദിവാകരന്‍ ഉദ്വേഗത്തോടെ ആരെയോ കാത്തു നില്‍ക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ അവളുടെ മുഖത്ത് വെറുപ്പ് പടര്‍ന്നു പിടിച്ചു. “മോള്‍ടെ ചിറ്റപ്പന്‍ അല്യോ ആ നിക്കുന്നത്..ഇയാള്‍ ഇതെവിടെപ്പോകാനാ” സ്വയമെന്ന പോലെ രവീന്ദ്രന്‍ ദിവ്യയോടായി ചോദിച്ചു. ദിവ്യ അറപ്പോടെ ദിവാകരനെ നോക്കി; പിന്നെ മുഖം വെട്ടിച്ചു മാറ്റി. വണ്ടി അയാളുടെ അടുത്തെത്തിയപ്പോള്‍ രവീന്ദ്രന്‍ നിര്‍ത്തി. “എങ്ങോട്ടാ?” ഒരു കണ്ണിറുക്കിക്കൊണ്ട് ദിവ്യ കാണാതെ അയാള് ദിവാകരനോട് ചോദിച്ചു. “യ്യോ സാറാരുന്നോ…ഞാന്‍ വിചാരിച്ചു ആരാ വണ്ടി അടുത്തു കൊണ്ട് നിര്‍ത്തിയേന്ന്..ഹിഹിഹി…ഞാന്‍ ഇവിടെ അടുത്തൊരിടം വരെ വന്നതാ. ഓട്ടോ വല്ലോം കിട്ടുമോന്ന് നോക്കി നില്‍ക്കുവാരുന്നു..” ദിവാകരന്‍ പറഞ്ഞിട്ട് ഉള്ളിലിരിക്കുന്ന ദിവ്യയെ അപ്രതീക്ഷിതമായി കണ്ടതുപോലെ നോക്കി. “ഇയ്യോടി..ഇത് ദിവ്യ മോളല്ലേ..മോളെവിടെ പോവ്വാ..?” അയാള് ചോദിച്ചു.
“ഓ..ഒന്നും പറേണ്ടടോ..പാവം കൊച്ചിന്റെ സൈക്കിള് ഏതോ ഒരുത്തന്‍ മോഷ്ടിച്ചു. ഞാന്‍ അതുവഴി വന്നപ്പോള്‍ കൊച്ച് ആകെ വിഷമിച്ചു നില്‍ക്കുന്നത് കണ്ടു തിരക്കിയപ്പോഴാ വിവരം അറിഞ്ഞത്. ങാ താന്‍ അങ്ങോട്ടാണേല്‍ പൊറകോട്ട് കേറിക്കോ..ഞാനങ്ങോട്ടു വിട്ടേക്കാം.” രവീന്ദ്രന്‍ പറഞ്ഞു. “ഓ വേണ്ട സാറെ..ഞാന്‍ ഓട്ടോയേല്‍ പൊക്കോളാം” “താന്‍ കേറടോ. വണ്ടി ഏതായാലും അങ്ങോട്ടല്ലേ പോന്നത്..” അവരുടെ കള്ളക്കളി ദിവ്യയ്ക്ക് മനസിലാകുന്നുണ്ടയിരുന്നില്ല. ദിവാകരന്‍ ഒരു ഇളിയോടെ വണ്ടിയുടെ പിന്നില്‍, ദിവ്യ ഇരുന്ന സീറ്റിലേക്ക് കയറിയിരുന്നു. “അവന്‍ ഏതാടാ ആ എരപ്പ?” സംഗതി കണ്ടുകൊണ്ട് കുറെ മാറി പിന്നില്‍ കിടന്നിരുന്ന പജേറോയുടെ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റില്‍ ഇരുന്ന അര്‍ജ്ജുന്‍ മാലിക്കിനെ നോക്കി ചോദിച്ചു. “ങാ അവനാണ് ഞാന്‍ പറഞ്ഞ മറ്റേ ചെറ്റ; ദിവാകരന്‍. അവളുടെ അച്ഛന്റെ അനുജനാണ്. കുറെ നാളായി ഇവളുടെ പിന്നാലെ വെള്ളമിറക്കി നടക്കുകയാണ് അവനും. കണ്ടിടത്തോളം ഇത് ഇവന്മാര് രണ്ടും കൂടി ഒപ്പിച്ച എന്തോ തരികിടയാണ്. എന്തായാലും അത് നന്നായി എന്നാണ് എനിക്ക് തോന്നുന്നത്. അവന്മാര് അവളെ എങ്ങോട്ടെങ്കിലും കടത്താനുള്ള പ്ലാനാണ് എങ്കില്‍ നമുക്ക് അവിടെ ചെന്ന് അവളെ ഇവരുടെ കൈയില്‍ നിന്നും പിടിച്ചോണ്ട് പോയാല്‍ മതിയല്ലോ. നമ്മള് അവളെ വണ്ടിയില്‍ കയറ്റുന്നത് ആരും അറിയുകയുമില്ല. അയാളുടെ വണ്ടിയില്‍ അവള് കയറിയതിന്റെ വീഡിയോ എന്റെ പക്കലുണ്ട്” മാലിക്ക് പറഞ്ഞു. “അതെ. നമ്മുടെ ജോലി കുറഞ്ഞു കിട്ടി. അവന്മാര് പക്ഷെ വീട്ടിലേക്കാണ് പോകുന്നതെങ്കില്‍ രാത്രി കൂടി മെനക്കെടെണ്ടി വരും” സ്റ്റാന്‍ലി പറഞ്ഞു. “ഏയ്‌ വീട്ടിലെക്കാകാന്‍ വഴിയില്ല. ഇവന്മാര് രണ്ടുപേരും കൂടി നമ്മള് അവളെ പൊക്കുന്നതിനു മുന്‍പ് ചൂണ്ടാന്‍ ചാന്‍സുണ്ട് എന്ന് ഇക്ക പറഞ്ഞിരുന്നു. ഇത് സംഗതി അത് തന്നെയാണ്. പെണ്ണിന് പക്ഷെ മനസിലായിട്ടില്ല എന്ന് മാത്രം” മാലിക്ക് പറഞ്ഞു. ദിവാകരന്‍ പിന്നിലെ സീറ്റില്‍ തന്റെ ഒപ്പം കയറി ഇരുന്നപ്പോള്‍ ദിവ്യ അറപ്പോടെ മാറി ഇരുന്നു. “ആരാ മോളെ സൈക്കിള് മോട്ടിച്ചത്?” അവളുടെ സൌന്ദര്യത്തില്‍ ഭ്രാന്തു പിടിച്ച്, ആ മദഗന്ധം നുകര്‍ന്ന് ദിവാകരന്‍ ചോദിച്ചു. രവീന്ദ്രന്‍ വണ്ടി മുന്‍പോട്ട് എടുത്തു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. “എനിക്കറിയില്ല” ദിവ്യ അയാളെ നോക്കാതെ ഒട്ടും താല്‍പര്യമില്ലാത്ത മട്ടില്‍ പറഞ്ഞു. രവീന്ദ്രന്‍ കണ്ണാടിയിലൂടെ ദിവാകരനെ നോക്കി. “മോക്ക് ചിറ്റപ്പനോടു ദേഷ്യമാണ് അല്ലെ. ഉം..ഇക്കാലത്ത് നല്ല മനസുള്ള ആരെയും ആര്‍ക്കും ഇഷ്ടമല്ല. മോളെ ഞാന്‍ സ്നേഹിച്ചതിന്റെ ഫലമാണ്‌ ഇത്” അയാള് ഒരു കള്ളനെടുവീര്‍പ്പോടെ പറഞ്ഞു. “എടൊ ദിവാകരാ ഇപ്പഴാ ഓര്‍ത്തത്; എനിക്ക് അനിയന്റെ വീടുവരെ ഒന്ന് പോണമായിരുന്നു. ഈ വണ്ടീടെ ബുക്കും പേപ്പറും അവിടാ ഇരിക്കുന്നത്. നാളെ രാവിലെ ആര്‍ ടി ഓ ഓഫീസില്‍ കൊടുക്കാന്‍ ഉള്ളതാ. കൊച്ചിനെ വീട്ടിലോട്ടു വിട്ടിട്ടു പോകാമെന്നാ ആദ്യം കരുതിയത്. ഇപ്പോള്‍ താനൂടെ ഒള്ള സ്ഥിതിക്ക് ഞാനാ പേപ്പര്‍ എടുത്തിട്ടു നിങ്ങളെ വിട്ടാല്‍ പോരെ?” രവീന്ദ്രന്‍ തന്ത്രപൂര്‍വ്വം ചോദിച്ചു. “അതുമതി സാറേ. നമുക്ക് ശൂന്നിങ്ങു പോരരുതോ..അല്യോ മോളെ?” ദിവ്യ അപകടം മണത്തു. വീട്ടിലേക്ക് വിടാമെന്ന് പറഞ്ഞ അങ്കിള്‍ ഇപ്പോള്‍ വേറെ എങ്ങോട്ടോ പോകണമെന്ന് പറയുന്നു. അടുത്ത ജംഗ്ഷനില്‍ നിന്നും തന്റെ വീട്ടിലേക്കും നേരെ എതിര്‍ ഭാഗത്തേക്കും റോഡ്‌ തിരിയും. അവിടുന്ന് ഒരു അര മണിക്കൂര്‍ നടന്നാല്‍ വീട്ടിലെത്താം. അവള് വേഗം മനസ്സില്‍ കണക്കുകൂട്ടലുകള്‍ നടത്തി.
“അങ്കിളേ..എന്നെ ആ മുക്കില്‍ ഇറക്കിയേക്ക് അവിടുന്ന് ഞാന്‍ നടന്നു പൊക്കോളാം” ദിവ്യ ബാഗ്‌ തോളില്‍ തൂക്കിക്കൊണ്ട്‌ പറഞ്ഞു. അത് കേട്ടു രവീന്ദ്രനും ദിവാകരനും ചെറുതായി ഞെട്ടി. “വേണ്ട മോളെ..നമുക്ക് വേഗം ഇങ്ങു വരാം. ഇവിടെ അടുത്താ അനിയന്റെ വീട്. ഒരു അഞ്ചു മിനിട്ടിന്റെ കാര്യമേ ഉള്ളു” രവീന്ദ്രന്‍ തന്ത്രപൂര്‍വ്വം പറഞ്ഞു. “അതെ. ഇനി ഈ ചൂടത്ത് നീ അത്രേം ദൂരം നടക്കണ്ട. സാറ് വിട്ടോ..നമുക്ക് പോയേച്ചു വരാം” ദിവാകരന്‍ അവള് പറഞ്ഞത് കര്യാമാക്കാതെ രവീന്ദ്രനോട്‌ പറഞ്ഞു. “വേണ്ട. ഞാനിവിടെ ഇറങ്ങുകയാണ്” ദിവ്യയ്ക്ക് തന്റെ തീരുമാനത്തില്‍ മാറ്റം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. രവീന്ദ്രന്‍ കണ്ണാടിയിലൂടെ ദിവാകരനെ കണ്ണ് കാണിച്ചു. ദിവാകരന്‍ വണ്ടിയുടെ ഗ്ലാസ് പൊക്കി. അയാള് കൈനീട്ടി ദിവ്യയുടെ ഭാഗത്തെ ഗ്ലാസും മേലേക്ക് പൊക്കാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ ദിവ്യ പിടഞ്ഞു മാറി. “അങ്കിളേ വണ്ടി നിര്‍ത്ത്” അവള് സ്വരം കടുപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു. “ഒന്നടങ്ങ്‌ മോളെ..നമുക്കിപ്പം ഇങ്ങു വരാം..” വണ്ടിയുടെ വേഗത കൂട്ടിക്കൊണ്ട് രവീന്ദ്രന്‍ പറഞ്ഞു. അയാളുടെ ശബ്ദത്തിന്റെ വ്യതിയാനവും അതിന്റെ കിതപ്പും ദിവ്യ അറിഞ്ഞു. വണ്ടി അവള്‍ക്ക് ഇറങ്ങേണ്ട ജംഗ്ഷനും കഴിഞ്ഞു അവള്‍ക്ക് പോകേണ്ടതിന്റെ എതിര്‍ ദിശയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവള് ഞെട്ടി. അതിന്റെ വേഗത കൂടുന്നത് കൂടി കണ്ടപ്പോള്‍ ദിവ്യയ്ക്ക് എല്ലാം സ്പഷ്ടമായി. “അങ്കിളേ വണ്ടി നിര്‍ത്താന്‍” അവള് ഉറക്കെ പറഞ്ഞു. “അടങ്ങി ഇരിക്കെടി അവിടെ..മിണ്ടിയാല്‍ കൊന്നുകളയും” ദിവാകരന്‍ മുരണ്ടു. അയാളുടെ ക്രൂരമായ മുഖം ഭീതിയോടെ ദിവ്യ കണ്ടു. ഒപ്പം അയാളുടെ വലതുകൈ അവളുടെ കഴുത്തില്‍ അമര്‍ന്നുകഴിഞ്ഞിരുന്നു. ആ കരുത്തുള്ള കൈയില്‍ ദിവ്യ പുളഞ്ഞു. “വേഗം പോ സാറെ..ഇവളുടെ കാര്യം ഞാന്‍ നോക്കിക്കോളാം” ദിവാകരന്‍ രവീന്ദ്രനോട്‌ പറഞ്ഞു. അധികം ആള്‍പ്പാര്‍പ്പ് ഇല്ലാത്ത ആ ഭാഗത്തുകൂടി വാന്‍ കുതിച്ചോടി. ദിവ്യയ്ക്ക് തന്റെ കഴുത്ത് അനക്കാനോ സംസാരിക്കാനോ സാധിച്ചില്ല. അയാള് അവളുടെ വായും പൊത്തിപ്പിടിച്ചിരുന്നു. ദിവ്യ കുതറാന്‍ നോക്കിയപ്പോള്‍ ദിവാകരന്‍ അവളുടെ മുഖമടച്ച് ഒന്ന് കൊടുത്തു. അതോടെ അവള് കൂടുതല്‍ ഭയചകിതയായി. രക്ഷപെടാനുള്ള പഴുതുകള്‍ തേടി അവളുടെ മനസ് വേഗം പ്രവര്‍ത്തിച്ചു. പെട്ടെന്ന് അവളുടെ കണ്ണുകളില്‍ വന്യമായ ഒരു തിളക്കം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. അവള് ഒരു രക്തദാഹിയായ രക്ഷസ്സ് തന്റെ ഇരയെ നോക്കുന്നതുപോലെ ഇടം കണ്ണിലൂടെ ദിവാകരനെ നോക്കി. അവളുടെ ഭാവമാറ്റം പക്ഷെ ദിവാകരന്‍ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. ദിവ്യ തെല്ലൊന്ന് അടങ്ങിയ മട്ടില്‍ ഒന്ന് അയഞ്ഞ ശേഷം ദിവാകരന്‍ കാണാതെ പിന്നില്‍ തന്റെ ബാഗിന്റെ സൈഡിലെ അറയിലേക്ക് മെല്ലെ കൈയിട്ടു. വളരെ കരുതലോടെ ആയിരുന്നു അവളുടെ നീക്കം. ഡെവിള്‍സിന്റെ ആക്രമണം ഏതു സമയത്തും നേരിടേണ്ടി വന്നേക്കും എന്ന ഭീതിയില്‍ സ്വയരക്ഷയ്ക്ക് വേണ്ടി അവള് സ്കൂള്‍ ബാഗില്‍ സ്ഥിരം ഒരു കത്തി കരുതുമായിരുന്നു. മെല്ലെ കൈ ബാഗിലിട്ട്‌ ആ കത്തി അവള് കൈക്കലാക്കി. അവളുടെ കഴുത്തിന്റെയും ചുണ്ടുകളുടെയും മാര്‍ദ്ദവം ആസ്വദിച്ചിരുന്ന ദിവാകരന്റ വലതു തുടയിലേക്ക് പെട്ടെന്ന് ദിവ്യ കത്തി കുത്തി ഇറക്കി.
“ആ..അയ്യോ…..” ദിവാകരന്‍ ഉച്ചത്തില്‍ അലറി. ദിവ്യ കത്തി ഊരി അയാളുടെ കൈയിലും തോളിലും തുരുതുരാ കുത്തി. ചോര ചീറ്റി ഒഴുകി. “എന്താടോ..” ദിവാകരന്റെ അലര്‍ച്ച കേട്ട രവീന്ദ്രന്‍ ഞെട്ടിത്തിരിഞ്ഞു ചോദിച്ചു. ചോര ചീറ്റുന്നതും കടുത്ത വേദനയില്‍ ദിവാകരന്‍ പുളയുന്നതും കണ്ടപ്പോള്‍ അയാള് ഞെട്ടി. “സാറേ ഇവളെന്നെ കുത്തി..അയ്യോ…” ഉറക്കെ അലറിക്കൊണ്ട്‌ ദിവാകരന്‍ പറഞ്ഞതും ദിവ്യ കത്തി അയാളുടെ അടുത്ത കാലിലും കുത്തി ഇറക്കി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. “എടീ നായിന്റെ മോളെ..നിന്നെ ഞാന്‍” വണ്ടി ചവിട്ടി നിര്‍ത്തി രവീന്ദ്രന്‍ ചാടി വെളിയില്‍ ഇറങ്ങി. വേദന കൊണ്ട് പുളയുന്ന ദിവാകരന്റെ മീതെ കൂടി ചാടി കതക് വലിച്ചു തുറന്ന് പുറത്തിറങ്ങിയ ദിവ്യയുടെ നേരെ രവീന്ദ്രന്‍ പാഞ്ഞടുത്തു. ദിവ്യ ഒന്നും ആലോചിച്ചില്ല. അവള് കത്തി അയാളുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് തന്നെ കുത്തി. അവളെ പിടിക്കാനാഞ്ഞ രവീന്ദ്രന്‍ ഒരു അലര്‍ച്ചയോടെ കാലു തെറ്റി നിലത്ത് വീണു. ദിവ്യ കുനിഞ്ഞ് കത്തി വലിച്ചൂരി അയാളെ വീണ്ടും കുത്തി. ചോര മുകളിലേക്ക് ചീറ്റി അവളുടെ യൂണിഫോം മൊത്തം നനഞ്ഞു. അലര്‍ച്ചയും ബഹളവും കേട്ട് ആളുകള്‍ ഓടിക്കൂടുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ ദിവ്യ അന്ധാളിച്ചു. പിന്നെ ലക്ഷ്യമില്ലാതെ ഓടി. “ഒരു സ്കൂള്‍ കുട്ടി ആണല്ലോ? രണ്ടുപേരെയും കുത്തിയിട്ടുണ്ട്‌. എന്താ കാര്യം എന്നാര്‍ക്കറിയാം. പോലീസിനെ വിളിക്കടോ” ആരോ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. ഈ സമയത്ത് പിന്നാലെ വന്നുകൊണ്ടിരുന്ന അറേബ്യന്‍ ഡെവിള്‍സിന്റെ പജേറോ അവിടെത്തി ബ്രേക്കിട്ടു. ചോരയില്‍ കിടന്നു പിടയുന്ന രവീന്ദ്രനെയും ദിവാകരനെയും നോക്കിയ ശേഷം അവര് വണ്ടി മുന്‍പോട്ടെടുത്തു. ഓടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ദിവ്യയെ പിടിച്ചു കയറ്റുക ആയിരുന്നു അവരുടെ ഉന്നം. തന്റെ തൊട്ടുപിന്നാലെ വരുന്ന കൊടിയ ആപത്ത് തിരിച്ചറിയാതെ, ദിവ്യ ഓടുകയായിരുന്നു. സംഭവിച്ചതൊക്കെ അവളുടെ മാനസികനില തന്നെ തെറ്റിച്ചിരുന്നു. “കൊച്ചു കഴുവര്‍ടമോള് പുലിക്കുട്ടി ആണ്. ആ രണ്ടെണ്ണത്തിനെയും അവള് കൈകാര്യം ചെയ്തത് കണ്ടില്ലേ. പെണ്ണെന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ ഇവളാണ്. ഇതുപോലുള്ള പുലിക്കുട്ടികളെ പ്രാപിക്കുന്നതിന്റെ ഹരം കണ്ട ചകിണികളെ ചെയ്താല് കിട്ടില്ല. സൗന്ദര്യവും ധൈര്യവും സ്റ്റാമിനയും ഒത്തുചേര്‍ന്ന ഉരുപ്പടി..നമ്മള് മെനക്കെടുന്നത് ഒരു സാധാരണ പെണ്ണിന് വേണ്ടിയല്ല….” സ്റ്റാന്‍ലി ഓടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ദിവ്യയെ നോക്കി പറഞ്ഞു. “അളിയാ വണ്ടി നിര്‍ത്തണ്ട..അവളുടെ അടുത്തെത്തുമ്പോള്‍ ഒന്ന് സ്ലോ ചെയ്താല് മതി..” മദ്യടിന്‍ മാറ്റി വച്ചിട്ട് സ്റ്റാന്‍ലി പറഞ്ഞു. വണ്ടി ദിവ്യയുടെ സമീപം എത്തിയപ്പോള്‍ അര്‍ജ്ജുന്‍ അതിന്റെ വേഗത കുറച്ചു. ഇതൊന്നും അറിയാതെ ഭ്രാന്തു പിടിച്ചതുപോലെ ചോര പുരണ്ട തുണികളും കത്തിയുമായി ദിവ്യ ഓടുകയായിരുന്നു. അവളെ മറികടന്ന വണ്ടി മെല്ലെ ഒന്ന് പതുങ്ങി. അതിന്റെ പിന്നിലെ വാതില്‍ തുറക്കുന്നതും തന്റെ നേരെ ശക്തമായ ഒരു കൈ നീണ്ടുവരുന്നതും ദിവ്യ കണ്ടു. ഓടിത്തളര്‍ന്നിരുന്ന അവള് എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ കുഴങ്ങിയതും സ്റ്റാന്‍ലി അവളുടെ കൈയില്‍ സ്പര്‍ശിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. പെട്ടെന്ന് അവരെയെല്ലാം ഞെട്ടിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു വാഹനം ബ്രേക്കിടുന്ന ശബ്ദം അവിടെ മുഴങ്ങി. അറേബ്യന്‍ ഡെവിള്‍സിന്റെ വണ്ടിയുടെ ഡോര്‍ തുറന്നത് പോലെ തന്നെ അടഞ്ഞു. പിന്നെ അതൊരു കുതിപ്പ് കുതിച്ചു; മിന്നായം പോലെ.
“നില്‍ക്കടി അവിടെ” പോലീസ് വാഹനത്തില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങിയ എസ് ഐ രാമദാസ് ദിവ്യയെ നോക്കി അലറി. പോലീസുകാര്‍ വേഗം അവളെ വളഞ്ഞു. “ഉം ആ കത്തി ഇങ്ങു താടീ” ഒരു കൈലേസ് എടുത്ത് അയാള് കൈ നീട്ടി. ദിവ്യ വിറച്ചുകൊണ്ട് കത്തി അയാള്‍ക്ക് നല്‍കി. കുറെ ആളുകള്‍ അവിടേക്ക് ഓടിയടുത്തു. “എന്താ..എന്താ സാറെ പ്രശ്നം. അയ്യോ ഈ കൊച്ചിന്റെ ദേഹത്ത് മൊത്തം ചോര ആണല്ലോ” നാട്ടുകാരില്‍ ഒരാള് ചോദിച്ചു. “രണ്ടുപേരെ കൊല്ലാന്‍ ശ്രമിച്ചിട്ടു രക്ഷപെടുകയായിരുന്നു ഇവള്‍. ഉം..കേറടീ വണ്ടിയേല്‍…” എസ് ഐ ആജ്ഞാപിച്ചു. “സാറെ ആരെ കുത്തിയെന്നാ നിങ്ങള് പറയുന്നത്. ഈ കൊച്ചു കൊച്ചിനെ എന്തിന്റെ പേരിലാ നിങ്ങള് കൊണ്ട് പോകുന്നത്?” ആദ്യം ചോദിച്ച ആള് എസ് ഐയെ വിടാന്‍ ഭാവമില്ലാതെ തിരക്കി. ‘താന്‍ ആരാ?” “ഞാന്‍ ഒരു പാര്‍ട്ടിക്കാരന്‍ ആണ്; പേര് ഹമീദ്. ഈ ചെറിയ കുട്ടിയെ എന്തിനാണ് പിടിക്കുന്നത് എന്നറിയാനുള്ള അവകാശം എനിക്കുണ്ട്..” “ഉം.എങ്കില്‍ താന്‍ കുറച്ച് പൊറകോട്ട് ചെല്ല്..ദോ അവിടെ. രണ്ടുപേരെ ഇവള്‍ കുത്തി പരുക്കേല്‍പ്പിച്ച് ഇട്ടിട്ടുണ്ട്. കൊലപാതകശ്രമം ആണ് നടന്നിരിക്കുന്നത്..” അയാള് ഞെട്ടലോടെ ദിവ്യയെ നോക്കി. ഒപ്പം അകലെ കണ്ട ആള്‍ക്കൂട്ടത്തിലേക്കും അയാള് നോക്കി. “ശരിയാണോ കൊച്ചെ?” “അതെ അങ്കിളേ…എന്നെ അവര് തട്ടിക്കൊണ്ടു പോകാന്‍ ശ്രമിച്ചപ്പോള്‍ രക്ഷപെടാന്‍ വേണ്ടി ഞാന്‍..” അവള് കരഞ്ഞുകൊണ്ട്‌ പറഞ്ഞു. “ഉം..കേറടീ വണ്ടിയേല്‍..ബാക്കിയൊക്കെ അങ്ങ് സ്റ്റേഷനില്‍ ചെന്നിട്ട്” രാമദാസ് ആജ്ഞാപിച്ചു. ഒരു ആംബുലന്‍സ് സൈറന്‍ മുഴക്കി അവരുടെ അരികിലൂടെ ദിവാകരനും രവീന്ദ്രനും കിടന്നിരുന്ന ഭാഗത്തേക്ക് പാഞ്ഞുപോയി. “ഹലോ ഇക്കാ..ഞാനാണ് മാലിക്ക്. ഇന്നും പണി പാളി. നിങ്ങളുടെ കൂട്ടുകാരന്‍ രവീന്ദ്രനെയും ദിവാകരനെയും ആ പെണ്ണ് കുത്തി വീഴ്ത്തി. രണ്ടുംകൂടി അവളെ തട്ടിക്കൊണ്ടു പോകാന്‍ നോക്കിയതാണ്. ഇപ്പോള്‍ അവര് രണ്ടും തട്ടിപ്പോകുമെന്നാണ് തോന്നുന്നത്” കുറെ മാറി പാര്‍ക്ക് ചെയ്തിരുന്ന പജേറോയില്‍ ഇരുന്നു മാലിക്ക് മുസ്തഫയ്ക്ക് ഫോണ്‍ ചെയ്യുകയായിരുന്നു. “ങേ..സത്യമാണോ? പടച്ചോനെ നിങ്ങള് സംഭവം നേരില്‍ കണ്ടോ?” “ഞങ്ങള്‍ അവരുടെ തൊട്ടു പിന്നാലെ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു. കുത്തിയിട്ട് ഓടിയ അവളെ പിടിച്ചു വണ്ടിയില്‍ കയറ്റാന്‍ തുടങ്ങിയ സമയത്ത് തന്നെ പോലീസും എത്തി. അതുകൊണ്ട് സംഗതി നടന്നില്ല. ഇനി എന്താണിക്കാ ഒരു വഴി? ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഇന്നവളെ കിട്ടിയേ തീരൂ…” “എന്നിട്ട് അവളെ പോലീസ് കൊണ്ടുപോയോ?” “കൊണ്ടുപോയി..അവളെ അയാളുടെ കൈയില്‍ നിന്നും എങ്ങനെ എങ്കിലും ഞങ്ങളെ ഏല്‍പ്പിക്കാന്‍ ഇക്കയ്ക്ക് പറ്റുമോ?” “രാമദാസ് സാറ് എന്റെ ആളാണ്‌. പക്ഷെ ഇതിപ്പോള്‍ വലിയ കേസ് ആയിപ്പോയില്ലേ?” “അവളെ അറസ്റ്റ് ചെയ്യാതെ ഞങ്ങളെ ഏല്‍പ്പിക്കാമോ എന്ന് ഇക്ക ഒന്ന് ചോദിക്ക്. അങ്ങനാണെങ്കില്‍ ഞങ്ങള്‍ അവളെ കൊണ്ടുപോയി പൊന്നുപോലെ നോക്കിക്കോളാം”
“എടാ അവള് കുത്തിയിരിക്കുന്നത് സര്‍വീസില്‍ ഇരിക്കുന്ന ഒരു പോലീസുകാരനെ ആണ്. ഈ പറഞ്ഞത് നടക്കുമോ എന്ന് സംശയമാണ്. കാശ് കൊടുത്താല്‍ അയാള് എന്തും ചെയ്യുമെങ്കിലും ഇതിപ്പോള്‍ എന്താകും എന്ന് പറയാന്‍ പറ്റത്തില്ല” “ഇക്ക അയാളെ വേഗം പോയൊന്നു കാണ്. കാശ് എത്ര വേണേലും കൊടുക്കാം. അവളെ അറസ്റ്റ് ചെയ്യാതെ ഞങ്ങള്‍ക്ക് തന്നേക്കാന്‍ പറ” “നടക്കുമോ എന്ന് ഉറപ്പൊന്നും പറയാന്‍ പറ്റില്ല. കാരണം ഞാന്‍ പറഞ്ഞല്ലോ. ഈ സ്റ്റേഷനിലെ ഒരു പോലീസുകാരനെ ആണ് അവള് കുത്തിയിരിക്കുന്നത്. അത്ര നിസ്സാരമായി എസ്സ ഐക്ക് ഇത് കൈകാര്യം ചെയ്യാന്‍ പറ്റത്തില്ല. മോളീന്ന് ചോദ്യം വരും” “അവള് ആരെയും കൊന്നൊന്നും ഇല്ലല്ലോ? സ്കൂളില്‍ പഠിക്കുന്ന ഒരു പെണ്‍കുട്ടി തന്നെ തട്ടിക്കൊണ്ടുപോകാന്‍ ശ്രമിച്ച രണ്ടുപേരെ ആക്രമിച്ചു രക്ഷപെട്ടു. രക്ഷപെടുന്നത് ഒരു ക്രൈം ആണോ ഇക്ക? ഇതില്‍ എസ് ഐക്ക് ഒരു കുഴപ്പവും ഉണ്ടാകില്ല. പോലീസുകാരന്‍ ഇതില്‍ ഉള്‍പ്പെട്ടിട്ടില്ല എന്ന് വരുത്തുന്നതല്ലേ പൊലീസിന് നല്ലത്? മറ്റേ തെണ്ടിയെ മാത്രം ഉള്‍പ്പെടുത്തിയാല്‍ മതി. ഇക്ക അയാളെ കണ്ടൊന്നു സംസാരിക്ക്. ഇന്ന് അവളെ ഞങ്ങള്‍ക്ക് വേണം” മാലിക്ക് തീര്‍ത്ത്‌ പറഞ്ഞു. “ശരി. ഞാന്‍ സാറിനെ ഒന്ന് കാണട്ടെ” “കണ്ടിട്ട് വിളിക്കണം. ഞങ്ങള്‍ റോയല്‍ പാലസ് ഹോട്ടലില്‍ കാണും..” “ഒകെ” “ഉം വണ്ടി എടുക്ക്. ഇന്ന് അവളെയും കൊണ്ടേ നമ്മള് പോകൂ” മാലിക്ക് ഉറച്ച ശബ്ദത്തില്‍ പറഞ്ഞു. ഫോണ്‍ ബെല്ലടിച്ചപ്പോള്‍ വാസു ബൈക്ക് റോഡിന്റെ സൈഡില്‍ നിര്‍ത്തിയിട്ട് എടുത്ത് ചെവിയോടു ചേര്‍ത്തു. അവന്റെ പിന്നില്‍ ഡോണയും ഉണ്ടായിരുന്നു. വൈകിട്ട് വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴിയില്‍ ആയിരുന്നു ഇരുവരും. “ഹലോ..ങാ അമ്മെ..” രുക്മിണിയുടെ ശബ്ദം തിരിച്ചറിഞ്ഞ വാസു പറഞ്ഞു. “മോനെ..ഇവിടെ ആകെ പ്രശ്നമായിരിക്കുകയാണ്. ദിവ്യയെ പോലീസ് പിടിച്ചു..” രുക്മിണിയുടെ ഭീതി കലര്‍ന്ന ശബ്ദം അവന്റെ കാതിലെത്തി. “പോലീസ് പിടിച്ചെന്നോ? എന്തിന്?” “മോനെ..അവളെ രണ്ടുപേര്‍ ചെന്നു ബലമായി വണ്ടിയില്‍ പിടിച്ചു കയറ്റി കൊണ്ടുപോകാന്‍ നോക്കി. രക്ഷപെടാന്‍ വേണ്ടി അവരെ കത്തി കൊണ്ട് കുത്തിയിട്ട് അവള് ഇറങ്ങിയോടി. അങ്ങനെയാണ് പോലീസ് പിടിച്ചത്. ഞാനും ചേട്ടനും ഇപ്പോള്‍ സ്റ്റേഷനില്‍ ആണ്” വാര്‍ത്ത കേട്ടു വാസു ഞെട്ടി. “ആരാണ് അവളെ തട്ടിക്കൊണ്ടു പോകാന്‍ നോക്കിയവര്‍?” ‘അറിയില്ല മോനെ. ആരാണെന്ന് പോലീസ് ഞങ്ങളോട് പറഞ്ഞിട്ടില്ല. പക്ഷെ രണ്ടുപേര്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നും അവര് ഗുരുതരാവസ്ഥയില്‍ ആശുപത്രിയില്‍ ആണെന്നും മാത്രം പറഞ്ഞു. ഞങ്ങള്‍ക്ക് ആകെ പേടി ആകുന്നു മോനെ. നിനക്ക് ഒന്നിങ്ങോട്ടു വരാന്‍ പറ്റുമോ?” “ഞാന്‍ വരാം അമ്മെ..അല്‍പം കഴിഞ്ഞു ഞാന്‍ അങ്ങോട്ട്‌ വിളിക്കാം..ഒന്നും പേടിക്കണ്ട…അവളോടും പറഞ്ഞേക്ക്..” “ശരി മോനെ” വാസു ഫോണ്‍ തിരികെ പോക്കറ്റില്‍ വച്ചു. “എന്താ വാസൂ..എന്താ പ്രശ്നം?” ഡോണ ചോദിച്ചു. രുക്മിണി പറഞ്ഞത് അവന്‍ അവളെ അറിയിച്ചു.
“ഓ ഗോഡ്..എങ്കിലും സംഗതി എനിക്കിഷ്ടപ്പെട്ടു..ഇങ്ങനെ ആയിരിക്കണം പെണ്‍കുട്ടികള്‍. നീ പേടിക്കണ്ട. അവള് ഒരു മൈനര്‍ സ്കൂള്‍ ഗേള്‍ അല്ലെ. കേസൊന്നും ഉണ്ടാകാന്‍ വഴിയില്ല. എങ്കിലും പോലീസുകാരെ സൂക്ഷിക്കണം. നീ ഒരു കാര്യം ചെയ്യ്. വണ്ടി മട്ടാഞ്ചേരി സ്റ്റെഷനിലേക്ക് വിട്. പൌലോസ് സാറിനെ ഒന്ന് കണ്ടു വിവരം പറയാം” വാസു വണ്ടി തിരിച്ചു. “ഡോണ..എനിക്കുടന്‍ നാട്ടിലോട്ടു പോകണം. ഈ സമയത്ത് ഞാനവിടെ ഉണ്ടായേ പറ്റൂ” വാസു വണ്ടി അതിവേഗം മുന്‍പോട്ടു പായിച്ചു പറഞ്ഞു. “നീ പൊക്കോ. എന്തായാലും ഇച്ചായനെ ഒന്ന് കണ്ടിട്ട് മതി…” അവര് ചെല്ലുമ്പോള്‍ പൌലോസ് അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. “ഇച്ചായാ..ഒരു പ്രശ്നം ഉണ്ടായി…” ഡോണ വിവരങ്ങള്‍ പൌലോസിനെ ധരിപ്പിച്ചു. “ഇവന്‍ കല്യാണം കഴിക്കാനിരിക്കുന്ന പെണ്‍കുട്ടി ആണ്. അവള്‍ക്കെതിരെ കേസൊന്നും ഉണ്ടാകാതിരിക്കാന്‍ എന്താ വഴി?” ഡോണ ചോദിച്ചു. പൌലോസിന്റെ നെറ്റിയില്‍ ചുളിവുകള്‍ വീണു. ഏതോ ഒരു ആണ്‍കുട്ടിയുടെ കൂടെ അന്ന് അവളെ താന്‍ കണ്ടതും, തന്നോട് തന്നെ അവള് പ്രേമാഭ്യര്‍ത്ഥന നടത്തിയതും അയാളുടെ മനസ്സില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ പൌലോസ് ലേശം അസ്വസ്ഥതയോടെ വാസുവിനെ നോക്കി. “നീ കല്യാണം കഴിക്കാന്‍ പോകുന്ന പെണ്ണോ? അത് വേണോടാ?” പൌലോസ് ചോദിച്ചു. “എന്താ സാറെ?” “ആ പെണ്ണിന്റെ സ്വഭാവം അത്ര ശരിയാണ് എന്നെനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല. നിന്നെപ്പോലെ നല്ലവനായ ഒരാള്‍ക്ക് അവളെപ്പോലെ ഒരു പെണ്ണ് ചേരില്ല…” “എനിക്കറിയാം സാറെ..എല്ലാം അറിയാം. പക്ഷെ ഞാനവള്‍ക്ക് വാക്ക് കൊടുത്തതാണ്..അവളെയല്ലാതെ വേറെ ആരെയും കല്യാണം കഴിക്കില്ലെന്ന്. എന്റെ ഒപ്പം അവള് ജീവിക്കാന്‍ തുടങ്ങുന്നത് മുതലുള്ള കാര്യമേ എനിക്ക് പ്രശ്നം ഉള്ളൂ. അതിനു മുന്‍പ് അവള് ചെയ്തതൊന്നും ഞാന്‍ കാര്യമാക്കുന്നില്ല. അവള്‍ക്ക് നല്‍കിയ എന്റെ വാക്ക് ഞാന്‍ പാലിക്കും” വാസു പറഞ്ഞു. പൌലോസ് അഭിമാനത്തോടെ അവനെ നോക്കി. “വാസൂ..നീയാണ് പുരുഷന്‍. ശരിയാണ്..അവളെപ്പോലെ ഒരു പെണ്ണ് നിന്നെപ്പോലെ ഒരു ആണിന്റെ കൈയിലെ ശരിയാകൂ..നിന്റെ ഈ തീരുമാനത്തെ ഞാന്‍ അഭിനന്ദിക്കുന്നു. സൊ ഇപ്പോള്‍ പ്രശ്നം പോലീസ് ആണ്. ഉം..ഞാന്‍ അങ്ങോട്ട്‌ ഒന്ന് വിളിക്കാം” പൌലോസ് വേഗം ഫോണ്‍ എടുത്ത് വാസുവിന്റെ നാട്ടിലെ സ്റ്റേഷനിലെ നമ്പര്‍ ഡയല്‍ ചെയ്തു. ഏതോ പോലീസുകാരനാണ് ഫോണ്‍ എടുത്തത്. “എടൊ ഞാനാ പൌലോസ്. ആരാ പുതിയ എസ് ഐ?” “സാറെ..രാമദാസ് സാറാണ്. സാറ് അറിയുമോ ആളെ?” “ഓഹോ അവനാണോ..അവനുണ്ടോ അവിടെ?” “ഉണ്ട് സാറെ..കൊടുക്കട്ടെ” “കൊടുക്ക്” “രാമദാസ്..അവനാണ് അവിടുത്തെ എസ് ഐ. വെറും ചെറ്റയാണ് അവന്‍. പണം വാങ്ങി എന്തും ചെയ്യുന്ന പരനാറി” ഫോണിന്റെ മൌത്ത്പീസ് പൊത്തിപ്പിടിച്ച് പൌലോസ് ഇരുവരോടുമായി പറഞ്ഞു. “ഹലോ രാമദാസ് ഹിയര്‍” അപ്പുറത്ത് രാമദാസിന്റെ സ്വരം പൌലോസ് കേട്ടു. “എടാ ഇത് ഞാനാ പൌലോസ്..” “ങേ താനോ? തന്നെ ഇവിടുന്നും തട്ടി അല്ലെ..ഹിഹിഹി….” “അത് വിട്. നീ ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയെ ഏതോ കുത്തുകേസില്‍ പിടികൂടിയോ?” “ഉം..എന്താ?”
“ആ പെണ്ണ് സ്വയരക്ഷയ്ക്ക് വേണ്ടി ചെയ്ത ആക്രമണം ആണ്. കേസൊന്നും ചാര്‍ജ്ജ് ചെയ്യരുത്.” “എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ കുത്ത് കൊണ്ടിരിക്കുന്നതില്‍ ഒരാള് ഒരു പോലീസുകാരന്‍ ആണ്. നെഞ്ചില്‍ തന്നെ ആണ് അവള് കുത്തിയിരിക്കുന്നത്. അയാളെങ്ങാനും തട്ടിപ്പോയാല്‍ താന്‍ ഉത്തരം പറയുമോ?” “അയാള് തട്ടിപ്പോയാലും ഒന്നുമില്ല. പ്രായപൂര്‍ത്തി ആകാത്ത ഒരു പെണ്ണിനെ തട്ടിക്കൊണ്ടു പോകാന്‍ നോക്കിയ അവന്‍ മരിക്കാന്‍ അര്‍ഹാനനാണ്. നീ അവള്‍ക്കെതിരെ യാതൊരു ചാര്‍ജ്ജും ഇടണ്ട. സ്വയരക്ഷയ്ക്ക് ഉള്ള ശ്രമം എന്ന് തന്നെ ആയിരിക്കണം പോലീസിന്റെ ഭാഷ്യം. അതിനപ്പുറം വല്ലതും എഴുതിപ്പിടിപ്പിച്ചാല്‍, എന്നെ അറിയാമല്ലോ? ഞാനങ്ങ് വരും..നേരെ നിന്റെ വീട്ടിലോട്ട്..” “പൌലോസേ താനെന്നെ പുലിവാല് പിടിപ്പിക്കരുത്…” “ഒന്നും സംഭവിക്കില്ല. നീ ഞാന്‍ പറയുന്നത് അങ്ങ് കേട്ടാല്‍ മാത്രം മതി. എനിക്ക് വളരെ വേണ്ടപ്പെട്ട വീട്ടുകാരാണ്. മാത്രമല്ല മൈനര്‍ ആയ ആ പെണ്ണിനെ തട്ടിക്കൊണ്ടു പോകാന്‍ നോക്കിയ അവന്മാര്‍ക്ക് എതിരെ നീ കേസെടുക്കുകയും വേണം. അവളെ അവളുടെ വീട്ടുകാരുടെ ജാമ്യത്തില്‍ ഉടന്‍ തന്നെ വിട്ടയയ്ക്കണം” “ശരി..ഞാന്‍ സി ഐ സാറിനോട് ഒന്ന് സംസാരിച്ചിട്ട് വേണ്ടത് ചെയ്യാം” “ശരി..” പൌലോസ് ഫോണ്‍ വച്ചു. “അവന്‍ ചെറ്റയാണെങ്കിലും എന്നെ പേടിയുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് കേസ് ചാര്‍ജ്ജ് ചെയ്യാന്‍ ചാന്‍സില്ല..ഒരാളെക്കൂടി വിളിക്കാനുണ്ട്” അയാള് വാസുവിനെ നോക്കി പറഞ്ഞ ശേഷം അടുത്ത നമ്പര്‍ ഡയല്‍ ചെയ്തു. “ങാ എടാ മുഹമ്മദേ..ഞാനാ പൌലോസ്…മട്ടാഞ്ചേരി..അതെ..ങാ ടാ ഞാന്‍ വിളിച്ചത് നിന്റെ ഒരു സഹായത്തിനു വേണ്ടി ആണ്. നീ സ്റ്റേഷന്‍ വരെ ഒന്ന് പോയി രാമദാസിനെ ഒന്ന് കാണണം. ഞാനവനെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. എനിക്ക് വളരെ വേണ്ടപ്പെട്ട ഒരു കുട്ടിയെ രണ്ടുപേരെ കുത്തി പരുക്കേല്‍പ്പിച്ചതിന്റെ പേരില്‍ അയാള് പിടികൂടിയിട്ടുണ്ട്. സംഗതി അവളെ അവന്മാര് തട്ടിക്കൊണ്ടു പോകാന്‍ നോക്കിയതാണ്. സ്വയ രക്ഷയ്ക്ക് വേണ്ടി അവള് അവരെ ആക്രമിച്ചു. അതുകൊണ്ട് അവളെ സ്റ്റേഷനില്‍ ഇരുത്താതെ എത്രയും പെട്ടെന്ന് വിട്ടയയ്ക്കാന്‍ നീ അവനോടു പറയണം. ഇതിന്റെ വകുപ്പും കോപ്പും ഒക്കെ നിനക്ക് അറിയാമല്ലോ..വക്കീല്‍ അല്ലെ..ഓക്കേ..ശരിയടാ..വളരെ നന്ദി” പൌലോസ് ഫോണ്‍ വച്ചു. “മുഹമ്മദ് അമീര്‍; എന്റെ കൂട്ടുകാരനാണ്. അവന്‍ രാമദാസിനെ കാണും. ആള് വക്കീല്‍ ആണ്. നീ ഒന്നും പേടിക്കണ്ട..അവളെ ഒന്നോ രണ്ടോ മണിക്കൂറിനകം പോലീസ് വിട്ടയയ്ക്കും” “വളരെ നന്ദി സാറേ. എനിക്കിപ്പോഴാണ് ഒരു സമാധാനം ആയത്. ഞാന്‍ അമ്മയെ വിളിച്ചു വിവരം ഒന്ന് പറയട്ടെ” വാസു രുക്മിണിയെ വിളിച്ചു കാര്യങ്ങള്‍ പറഞ്ഞ ശേഷം പൌലോസിനെ നോക്കി. “സാറേ ഞാന്‍ അങ്ങോട്ട്‌ പോകുകയാണ്. അവര് ആകെ പരിഭ്രാന്തിയില്‍ ആണ്. ഒന്നുരണ്ടു ദിവസം അവിടെ നിന്ന ശേഷം ഞാന്‍ വരാം.”
“എന്നാല്‍ നീ ഉടന്‍ തന്നെ പൊക്കോ. എന്നെ ഇച്ചായന്‍ വിട്ടോളും വീട്ടിലോട്ട്” ഡോണ ഇടം കണ്ണിട്ടു പൌലോസിനെ നോക്കി പറഞ്ഞു. “എന്തോ..ഇച്ചായന്‍ കുറെ വിടും. നീ ഇവളെ വീട്ടില്‍ ആക്കിയിട്ടു പോയാല്‍ മതി..” പൌലോസ് പറഞ്ഞു. “ഹും..ഇങ്ങേരു കല്യാണം കഴിഞ്ഞാലും എന്നെ വേറെ വല്ലോന്റേം കൂടെ പറഞ്ഞു വിടുമെന്നാ തോന്നുന്നത്” ഡോണ സ്വയമെന്നപോലെ പറഞ്ഞു. “നിന്നെ ഞാന്‍ വേറെ വല്ലോന്റേം കൂടെ വിടില്ല. വാസുവിന്റെ കൂടെയേ നിന്നെ വിടൂ” “നാളെ അവന്‍ അവന്റെ പാട്ടിനു പോയാല്‍ പിന്നെ ഞാനെന്ത് ചെയ്യും? എന്നെ കെട്ടാന്‍ പോകുന്നത് ഈ മുരട്ടുകാള അല്ലെ” “അതോര്‍ത്ത് നീ വിഷമിക്കണ്ട. ദേ ഇങ്ങോട്ട് നോക്യേ..ഒരു സെക്കന്റ് ഹാന്‍ഡ്‌ ആക്ടീവ ഞാനങ്ങോട്ടു വാങ്ങി തരും. മോള് അതില്‍ കേറി എവിടാണെന്ന് വച്ചാല്‍ പൊക്കോണം..ങാ പിന്നെ മുരട്ടുകാള നിന്റെ തന്ത…” “ദേ മനുഷ്യാ എന്റെ അപ്പനെ പറഞ്ഞാല്‍ ഉണ്ടല്ലോ..കൊന്നുകളയും ഞാന്‍. നിങ്ങള്‍ടെ തുരുമ്പെടുത്ത ആക്ടീവ എനിക്ക് വേണ്ട. ഞാന്‍ ജോലി ചെയ്യുന്ന കാശുമുടക്കി ഞാന്‍ തന്നെ വാങ്ങിക്കോളാം എന്റെ വണ്ടി..” “ഓ..അത് നന്നായി. അത്രേം കാശ് ലാഭാമായല്ലോ..” “ഹോ..ഇങ്ങനൊരു പിശുക്കന്‍..’ വാസു അല്‍പം മാനസിക പിരിമുറുക്കം ഉള്ള സമയം ആയിട്ടും അവരുടെ കലഹം കണ്ടപ്പോള്‍ ചിരിച്ചു. “അല്ല സാറേ..സാധാരണ ആളുകള്‍ പ്രേമിച്ചു നടക്കുന്ന സമയത്ത് തേനെ പാലെ ചക്കരെ എന്നൊക്കെ പറയുകയും കല്യാണം കഴിഞ്ഞ ശേഷം അടിപിടി തുടങ്ങുകയുമാണ് പതിവ്. നിങ്ങള് ഇപ്പോഴേ അടി തുടങ്ങിയാല്‍, കല്യാണം കഴിഞ്ഞാല്‍ നടക്കാന്‍ പോകുന്നത് ലോകമഹായുദ്ധം ആയിരിക്കുമല്ലോ..” “നീ തൃശ്ശൂര്‍ പൂരം കണ്ടിട്ടുണ്ടോ? ങാ എന്നാല്‍ അതായിരിക്കും നടക്കുന്നത്” പൌലോസ് ഡോണയെ നോക്കി പറഞ്ഞു. “നീ വാടാ..നമുക്ക് പോകാം..ഹും..” അവള് കപട ഗൌരവത്തോടെ വാസുവിനെ നോക്കി പറഞ്ഞു. “സാറേ എന്നാല്‍ ഞാനിവളെ അങ്ങോട്ട്‌ വിട്ടിട്ടു സാവകാശം പോകാം. ഒന്ന് രണ്ട് ദിവസം ഞാനിവിടെ ഉണ്ടാകില്ല…” “ഡോണ്ട് വറി. എന്റെ പെമ്പ്രന്നോത്തിയുടെ സെക്യൂരിറ്റി ഞാന്‍ നോക്കിക്കോളാം നീ വരുന്നത് വരെ” “ഈ….” ഡോണ പൌലോസിനെ ഇളിച്ചു കാണിച്ചു. “ഒന്ന് പോടീ.. അവളുടെ ഒരു ഇളി..” വാസു കാണാതെ ഡോണ അയാള്‍ക്കൊരു ഫ്ലയിംഗ് കിസ് നല്‍കി. “ഓ..വരവ് വച്ചിരിക്കുന്നു..മോള് വേഗം ചെല്ല്..അവനു നാട്ടില്‍ പോകാനുള്ളതാ” “ബൈ..” “ബൈ..” ബൈക്കില്‍ അവര് ഇരുവരും പുറത്തേക്ക് പോകുന്നത് നോക്കി നിന്ന ശേഷം പൌലോസ് സീറ്റിലേക്ക് ഇരുന്നു.
admin
Jan. 31, 2023
469 views
Comments:
No comments!
Please sign up or log in to post a comment!