ഫാഷന്‍ ഡിസൈനിംഗ് ഇന്‍ മുംബൈ 10

ഭാഗം 10 സംശയങ്ങള്‍ തല പൊക്കുന്നു

Fashion Designing in Mumbai Part 10 bY അനികുട്ടന്‍ | Previous Parts

Samshayangal thala pokkunnu…

ഞാന്‍ ആ ഫോണില്‍ കൂടുതല്‍ തെരഞ്ഞു. കുറെ ഫോട്ടോസ്. മേഡവും ഡോ. സൂസനും പിന്നെ ആ കൊഴുത്തു തടിച്ച ചരക്കും പാര്‍ട്ടികളില്‍ പങ്കെടുക്കുന്നത്. പല അവസരങ്ങളില്‍ ഉള്ളത്. അങ്ങനെ പല പോസില്‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍. എന്‍റെ മനസ്സില്‍ പല ചിന്തകളും പാഞ്ഞു പോയി. ഇവര്‍ തമ്മില്‍ അടുത്ത ബന്ധമാണ്. അന്നത്തെ ആക്സിടെന്റില്‍ ശില്പയ്ക്കൊപ്പം ഡോ. സൂസനും മിസ് ആയതാണ്. ഞാന്‍ ശില്പയെ തെരഞ്ഞു പോയ കാര്യങ്ങളൊക്കെ മേഡത്തിനു അറിയാം. എന്നിട്ടും എന്തേ ഡോ.സൂസനെക്കുറിച്ചു എന്നോട് എന്തെങ്കിലും പറയുകയോ ചോദിക്കുകയോ ചെയ്യാതിരുന്നത്? സൂസന് എന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചതായി പോലും എനിക്ക് തോന്നിയില്ല. കാരണം മേഡം അങ്ങനെയാണല്ലോ പെരുമാറിയിരുന്നത്. ഇവര്‍ തമ്മില്‍ ഇത്രയും അടുപ്പം ഉള്ള സ്ഥിതിക്ക് ഡോ. സൂസന് എന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചാല്‍ മേഡം അറിയേണ്ടതല്ലേ? ഇനി ഒരു പക്ഷെ ഇത് വളരെ പഴയ ഫോട്ടോസ് ആയിക്കൂടെ. മേഡവും സൂസനും തമ്മില്‍ വലിയ കോണ്ടക്ട്സ് ഒന്നും ഇല്ലെങ്കിലോ? ഞാന്‍ ഫോട്ടോസിന്‍റെ ഡീടയില്സ് നോക്കി. അവയില്‍ ചിലത് കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച എടുത്തിരിക്കുന്നത്. അപ്പോള്‍ ഡോ.സൂസന്‍ ഇവിടെ മുംബൈയില്‍ ഉണ്ട്. അവരെ കണ്ടാല്‍ ചിലപ്പോള്‍ ശില്പയെ പറ്റി അറിയാമായിരിക്കും. ഞാന്‍ മേഡത്തെ വിളിക്കാന്‍ ഫോണ്‍ എടുത്തു. പിന്നെ ആലോചിച്ചു. വേണ്ട. അവര്‍ ആകെ തകര്‍ന്നല്ലേ പോയിരിക്കുന്നത്. കുറച്ചു കഴിയട്ടെ. അപ്പോഴേക്കും ഹീര ഉണര്‍ന്നിരുന്നു. അവള്‍ എന്‍റെ കയ്യിലിരിക്കുന്ന ഫോണിലേക്ക് നോക്കി. “എന്തേ ഇവളുമാരെയും നോക്കി ഇരിക്കുന്നത്? “ “നിനക്ക് ഇവരെ അറിയാമോ? “ “പിന്നില്ലേ? നടുക്കിരിക്കുന്നത് നമ്മുടെ കഴപ്പി മേഡം. വലതു വശത്തിരിക്കുന്നത് ACP കിരണ്‍ കൌര്‍. മറ്റേത് ഡോ. ലക്ഷ്മി റായ്. “ ഞാന്‍ അവിശ്വസനീയതോടെ അവളെ നോക്കി. “ഹം. എന്തേ? “ “അല്ല…ഇത് ഡോ. ലക്ഷ്മി തന്നെ ആണോ? “ ആണോന്നാ. എന്ത് ചോദ്യം. അവരെ അറിയാത്തവരായി ഈ മുംബൈയില്‍ ആരും തന്നെ കാണില്ല. മുംബൈയിലെ പണക്കാരികളില്‍ ഒരുവള്‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍. ഞങ്ങള്‍ ഗേള്സിന്റെ റോള്‍ മോഡല്‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍. മുംബൈയിലെ റായി ലക്ഷ്മി ഹോസ്പിടലിന്‍റെ സാരഥി. പിന്നെ ആ ACP. ഷീ ഈസ് ദി മോസ്റ്റ് കറപ്ടെഡ് പോലീസ് ഓഫീസര്‍ ഇന്‍ ദിസ് സിറ്റി.

അല്ല ഇവരെല്ലാം മേഡത്തിന്‍റെ സുഹൃത്തുക്കള്‍ ആയിരുന്നോ?

“ഹം.. “ ഞാന്‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍ ഒന്ന് മൂളി. അപ്പോള്‍ ഹീരയുടെ ഫോണ്‍ ബെല്ലടിച്ചു. “ശ്…..മിണ്ടല്ലേ അമ്മയാ….” അവള്‍ ഫോണെടുത്തു എന്തൊക്കെയോ സംസാരിച്ചു. എന്‍റെ മനസ്സാകെ കുഴഞ്ഞു മറിയുകയായിരുന്നു. “അതെ….എനിക്ക് വീട്ടില്‍ പോണം. ഞാന്‍ ഒന്ന് കുളിക്കട്ടെ. “ “ആ ശരി. “ “എനിക്കൊന്നു കുളിക്കണം.” അവള്‍ വീണ്ടും നിന്നു ചിണുങ്ങി. “ബാത്ത് റൂം ദോ ലവിടെയാ…..” എന്തോ പിറ് പിറുത്തു കൊണ്ട് അവള്‍ അകത്തു പോയി. കതകു വലിച്ചടച്ചു. ഞാന്‍ ഗാഢമായ ചിന്തയിലായിരുന്നു. ഈ മൂന്നു സ്ത്രീകളും ഞാനും തമ്മില്‍ എന്തോ ബന്ധമുണ്ട്. എന്ന് വച്ചാല്‍ എന്‍റെ ഈ മുംബൈ വരവില്‍ ഇവര്‍ക്ക് കാര്യമായ എന്തോ പങ്കുണ്ട്. ചിന്തകള്‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍ കാടു കയറാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ ഹീര ബാത്രൂം തുറന്നിട്ടു വിളിച്ചു. “അതെ ഇവിടെ ടവല്‍ ഒന്നും ഇല്ലേ. “ നോക്കുമ്പോള്‍ പെണ്ണ് വിത്ത് ഔട്ടില്‍ നില്‍ക്കുവാണ്. ആഹാ…..എന്‍റെ സിരകളിലേക്ക് രക്തംകമ്പികുട്ടന്‍.നെറ്റ് തിളച്ചു കയറി. പക്ഷെ മനസ്സ് അതെവിടെയോ തങ്ങി നില്‍ക്കുവാണ്. ശില്പയെ കുറിച്ചുള്ള ഓര്‍മ്മകളിലോ ആ മൂന്നു സുന്ദരികളെക്കുറിച്ചുള്ള സംശയത്തിലോ ഉടക്കി അത് എന്നെ പിന്നോട്ട് വലിച്ചു. ഞാന്‍ അകത്തേക്ക് എത്തി നോക്കിയിട്ട് പറഞ്ഞു. “ആ അതിനകത്ത് കിടപ്പുണ്ടല്ലോ. “ “അത് നനഞ്ഞതല്ലേ. എനിക്ക് വേറെ താ… “ “നീ ഇപ്പൊ അത് വച്ചു കുളിച്ചാല്‍ മതി. എനിക്ക് തല വേദന എടുക്കുന്നു. ഞാന്‍ ഒന്ന് കിടക്കട്ടെ. “ മെത്തയില്‍ കിടന്നു ഞാന്‍ നോക്കുമ്പോള്‍ അവള്‍ കതകടക്കാതെ കുളിക്കാനുള്ള പരിപാടിയിലാണ്. എന്നെ കാണിക്കാന്‍ വേണ്ടി ചന്തിയും തള്ളിപ്പിടിച്ചു കുനിയുന്നു… ഞാന്‍ കണ്ണുകള്‍ അടച്ചു കിടന്നു ചിന്തിച്ചു. പ്ടക്ക്…. ബാത്ത് റൂമിന്‍റെ വാതില്‍ പെണ്ണ് വലിച്ചടച്ചടച്ചതാണ്. സമാധാനമായി. ഞാന്‍ എണീറ്റു ബാല്കണിയിലെക്കിറങ്ങി നിന്നു ചിന്തിച്ചു.

എന്‍റെ മുംബൈ യാത്ര തന്നെ ഇവരുടെ തിരക്കഥയുടെ ഭാഗമായിക്കൂടെ. കാരണം ഒരു പാട് കമ്പനികളില്‍ റെസുമെയും മറ്റും അയച്ചു ആരും മറുപടി പോലും തരാതെ ജീവിതം തന്നെ മടുത്തിരുന്ന സമയത്താണ് മേഡം എന്നെ ഇങ്ങോട്ട് വിളിച്ചു ജോലി ഓഫര്‍ ചെയ്യുന്നത്. അതും ഞാന്‍ ഒരു വര്‍ഷം മുന്‍പ് ഏതോ ജോബ്‌ സൈറ്റില്‍ ഇട്ട ബയോ ടാറ്റ കണ്ടിട്ട്. ഒരു ടെസ്റ്റ് പോലും നടത്താതെ അത്യാവശ്യം നല്ല ശമ്പളത്തില്‍ ജോലിക്കെടുക്കുന്നു. മേഡത്തിന്‍റെ ഓഫീസിനെ പറ്റിയും എനിക്ക് ചില സംശയങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. ആകെ കൂടി ഞങ്ങള്‍ നാല്‍ പേര്. ബാക്കി വര്‍ക്കുകളൊക്കെ എവിടെ എങ്ങനെ നടക്കുന്നു എന്ന് പോലും അറിയില്ല. പിന്നെ ട്രെയിനില്‍ വച്ചുള്ള സംഭവവും. ശില്പയുമായുള്ള എന്‍റെ കലാപരിപാടികള്‍ കണ്ടതിനു ശേഷമാണ് ഡോ.സൂസന് അല്ല ഡോ. ലക്ഷ്മി റായി എന്‍റെ അടുത്ത് വന്നത്. അതും ശില്‍പ മാറിയതിനു ശേഷം. അവരുടെ പ്രവൃത്തികള്‍ അന്നേരം തോന്നിപ്പിച്ചത് അവര്‍ക്ക് എന്നെ കളിക്കാന്‍ താല്‍പര്യം ഉള്ളതിനാല്‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍ ശില്പയെ എന്നില്‍ നിന്നും അകറ്റുന്നു എന്ന രീതിയില്‍ ആണ്. പക്ഷെ ഇപ്പോള്‍ കഥ ആകെ മാറി. ഒരു പക്ഷെ ഞാന്‍ ശില്പയോടു അടുക്കാതിരിക്കാന്‍ വേണ്ടി അവര്‍ കളിച്ച ഒരു നാടകം ക മ്പികു ട്ടന്‍നെ റ്റ്ആണെങ്കിലോ. ബുദ്ധി പൂര്‍വ്വം എന്നെ പുറത്തേക്കു കൊണ്ട് പോകുന്നു. ശില്പയെ അവിടെ നിന്നും മാറ്റുന്നു. എന്‍റെ കയ്യില്‍ നിന്നും ഫോണ്‍ വാങ്ങിയ ഉടനെ അത് ഒരാള്‍ തട്ടിപ്പറിക്കുന്നു. അന്നത്തെ സംഭവം ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തെടുത്തു. അവര്‍ ആരെയോ ഫോണ്‍ ചെയ്തു, ഡൂ ഇറ്റ്‌ നൌ എന്ന് പറയുന്നത് ഞാന്‍ കേട്ടതാണ്. അവര്‍ മനഃപൂര്‍വ്വം എന്‍റെ ഫോണ്‍ തട്ടി എടുപ്പിക്കുകയായിരുന്നോ? എങ്കില്‍ എന്തിനു? ഞാന്‍ അവനെ പിടിക്കരുതെന്നു അവര്‍ക്ക് നിര്‍ബന്ധമുള്ള മാതിരി അല്ലേ അന്നേരം എന്നെ പിടിച്ചു വച്ചത്? ഇപ്പോള്‍ ചിത്രം കൂടുതല്‍ തെളിയുന്നു. അവിടെ പോലീസുകാര്‍ കള്ളനെ പിടിക്കാതെ എന്നെ പിടിച്ചു വച്ചു. കള്ളനു രക്ഷപ്പെടാന്‍ അവസരം കൊടുക്കുക മാത്രം അല്ല എന്‍റെ ട്രെയിന്‍ മിസ്‌ ആകുകയും ചെയ്തു. സ്റേഷന്‍ മാസ്റര്‍ നല്ല ആളായത് കൊണ്ട് മാത്രം ഞാന്‍ പെട്ടെന്ന് മുംബൈയില്‍ എത്തി. ആ ട്രെയിനില്‍ ഞാന്‍ ഉണ്ടാകരുതെന്ന് അവര്‍ തീരുമാനിക്കാന്‍ കാരണം? ശില്‍പയും ഇവരും തമ്മില്‍ എന്താണ്? ഇത്രയും പണക്കാരിയായ ലക്ഷ്മി എന്തിനു ട്രെയിനില്‍ യാത്ര ചെയ്തു. അതും ഒറ്റയ്ക്ക് കള്ളപ്പേരില്‍. ഇനി ആ ട്രെയിന് അപകടം കരുതിക്കൂട്ടി ഉണ്ടാക്കിയതാണോ? അതോ?

പക്ഷെ ശില്‍പയും കുടുംബവും എവിടെ പോയി? ഈ ഡോ. ലക്ഷ്മിയെ കണ്ടാല്‍ എല്ലാം തെളിയും. എന്‍റെ ഇടതു കണ്ണ് തുടിച്ചു. എന്തോ അപകടം പതിയിരിക്കുന്നത് പോലെ. മേഡവും ടീമും പണവും സ്വാധീനവും ഉള്ളവരാണ്. ശില്പയെ പറ്റി നേരിട്ട് ചോദിക്കണ്ട. ചിലപ്പോള്‍ പണി കിട്ടും. ലിറില്‍ സോപ്പിന്‍റെ മാദക ഗന്ധം എന്‍റെ മൂക്കില്‍ അടിച്ചു കയറി. ഹാ…എന്ത് മണം. ഞാന്‍ ഒരു സോപ്പ് മുഴുവനും തേച്ചു പതച്ചാലും ഇങ്ങനെ മണക്കില്ല. ഇത് ഈ പെണ്ണുങ്ങള്‍ തേയ്ക്കുമ്പോള്‍ മാത്രം എന്തേ മണക്കുന്നതു? പെട്ടെന്ന് ഹീര പുറകില്‍ കൂടി വന്നു എന്‍റെ ബര്‍മുഡ വലിച്ചു താഴ്ത്തി. ഞാന്‍ ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോള്‍ അവള്‍ ഒരു ടവലും പൊതിഞ്ഞു ഈറനും അണിഞ്ഞു നിലയ്ക്കുകയാണ്. ഞാന്‍ എന്‍റെ തല തോര്‍ത്താന്‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍ വേണ്ടി വാങ്ങിയിട്ടിരുന്ന ചെറിയ ടവല്‍ എങ്ങും തൊടാതെ കെട്ടി വച്ചിരിക്കുകയാണ് കഴപ്പി. ഞാന്‍ അവളെ നോക്കി. “അതേയ് എന്‍റെ പാന്റീസ് താ. “ “ഇന്നാടീ നിന്‍റെ പാന്റീസ്. “ ഞാന്‍ ബാല്‍ക്കണിയില്‍ നിന്നു തന്നെ ബര്‍മുഡ ചവിട്ടിയൂരി പാന്റീസ് ഊരി എറിഞ്ഞു കൊടുത്തു. അവള്‍ അത് പിടിച്ചില്ല. പകരം എന്‍റെ ഉയരുന്ന വീര്യത്തില്‍ നോക്കി നിന്നു. ആരെങ്കിലും കാണുന്നതിനു മുന്നേ ഞാന്‍ അകത്തു കയറി അവളെയും കെട്ടി പിടിച്ചു മെത്തയിലേക്ക് മറിഞ്ഞു.