ദേവരാഗം 16

Devaragam Previous Parts |  PART 1 | PART 2 | PART 3 | PART 4 | PART 5 | PART 6 | PART 7 | PART 8 | PART 9 | PART 10 | PART 11 | PART 12 | PART 13 | PART 15 | PART 16 |

ഓഫീസ് ടേബിളിന്റെ മറുവശത്തിരുന്ന് ഞാന്‍ പറയുന്ന മാറ്റര്‍ ഷോര്‍ട്ട്ഹാന്‍ഡില്‍ പകര്‍ത്തിക്കൊണ്ടിരുന്ന ശ്രീനിധി അനുവിന്റെ ഭാവം കണ്ട് അറിയാതെ ഇരുന്നിടത്തു നിന്ന് എഴുന്നേറ്റ് പോയി..

“..ശ്രീനിധി ഒന്ന് പുറത്ത് പൊയ്ക്കെ.. എനിക്ക് ദേവേട്ടനോട് ഒന്നു  സംസാരിക്കണം…” അനുവിന്റെ കണ്ണുകളിലെ തീ വാക്കുകളിലും പ്രതിഫലിച്ചു.. അതുകേട്ട് അത്ഭുതത്തോടെ എന്റെ നേരെ നോക്കിയ ശ്രീനിധിയോട് ഞാന്‍ പുറത്ത് പോകാന്‍ കണ്ണുകാണിച്ചു.. അവള്‍ കടന്ന് പോകുന്നത് നോക്കി നില്‍ക്കുന്ന അനുവിന്റെ മുഖത്ത് കത്തുന്ന ദേഷ്യം… അവളുടെ നോട്ടത്തിന്റെ ചൂട് താങ്ങാനാവാതെ പരിഭ്രമത്തോടെ പുറത്തേയ്ക്ക് പോകുമ്പോള്‍ ശ്രീനിധി ഒന്നുകൂടി എന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.. പക്ഷേ ഞാന്‍ അനുവിനെത്തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുകയായിരുന്നു.. ഗ്ലാസ് ഡോര്‍ അനുവിന്റെ പിന്നില്‍ തനിയെ അടഞ്ഞു… അവളുടെ കൈകളില്‍ തൂങ്ങിയ ട്രാവല്‍ബാഗും, വാനിറ്റിയും നിലംതൊട്ടു… അനുവിന്റെ ഭാവം കണ്ട ഞാന്‍ ചെയറില്‍ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു നിന്നു… അവള്‍ ക്യാബിനിലേയ്ക്ക് കടന്നു വന്ന നിമിഷത്തെ പകപ്പ് മാറി ഞാന്‍ പുഞ്ചിരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു… പക്ഷേ അപ്പോഴും അവളുടെ ഭാവം എന്നിലുണര്‍ത്തിയ ആശങ്കകള്‍ അവസാനിച്ചിരുന്നില്ല… അനു ഒരു നിമിഷം എന്നെത്തന്നെ തുറിച്ചു നോക്കി നിന്നു.. ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകള്‍ തമ്മിലിടഞ്ഞു.. കണ്ണിലെ കനല്‍ കെട്ടിട്ടില്ല…

അവളുടെ കാലുകള്‍ ചലിച്ചു തുടങ്ങി.. എന്റെ നേരെ നടന്നു വരുന്തോറും കണ്ണുകളിലെ ക്രോധം അയഞ്ഞ് മിഴികള്‍ നിറയാന്‍ വെമ്പി… മഷിയെഴുതിയ നീള്‍മിഴികളിലെ പരിഭവം കണ്ട് എന്റെ മുഖത്ത് വാത്സല്യം നിറയുമ്പോള്‍ അവളുടെ കാലുകള്‍ക്ക് വേഗത കൂടി… തേങ്ങലോടെ ഓടി വന്ന് എന്റെ മാറില്‍ വീണതും കാര്‍മേഘങ്ങള്‍ പേമാരിയായി പെയ്തിറങ്ങി… ശക്തിയായി അവള്‍ നെഞ്ചില്‍ വീണതിന്റെ ആഘാതത്തില്‍ ഞാനല്‍പ്പം പുറകോട്ടു നീങ്ങിപ്പോയി.. അവള്‍ എന്റെ മാറില്‍ മുഖമിട്ടുരുട്ടി പൊട്ടിക്കരയുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ മുടിയിലും പുറത്തും തഴുകി അവളെ ചേര്‍ത്തു പിടിച്ചു നിന്നു.. അവളുടെ മനസ്സിലെ വേദനയുടെ കാരണം അന്യമായിരുന്നെങ്കിലും മാറില്‍ തട്ടുന്ന ശ്വാസത്തിന്‍റെ ചൂടില്‍ ഉള്ളിലെരിയുന്ന കനലിന്റെ ആഴം ഞാന്‍ തൊട്ടറിഞ്ഞു… നിമിഷങ്ങളോളം നീണ്ട കരച്ചില്‍… കാര്‍കൂന്തല്‍ വശത്തേയ്ക്ക് വകഞ്ഞ് ബ്ലൌസിന്റെ പുറംകഴുത്തിനു മുകളില്‍ ആശ്വസിപ്പിക്കാന്‍ താളമിടുന്ന കൈകള്‍, നേര്‍ത്ത് വരുന്ന തേങ്ങലിനു ശ്രുതി ചേര്‍ത്തു.

.

നീണ്ട കരച്ചിലിനൊടുവില്‍ അവള്‍ എന്റെ നേരെ മുഖമുയര്‍ത്തി..  എന്റെ കവിളുകളില്‍ കൈത്തലം ചേര്‍ത്ത് പെരുവിരലില്‍ ഉയര്‍ന്ന അനുവിന്റെ ചുണ്ടുകള്‍ അടുത്തു വരുന്നത് കണ്ട് ഞാനവളുടെ കൈയില്‍ പിടിച്ച് റൂമിന്റെ മൂലയിലെ ഷെല്‍ഫിനടുത്തെയ്ക്ക് മാറ്റി നിര്‍ത്തി..

പെട്ടന്നുള്ള എന്റെ പ്രവര്‍ത്തിയുടെ കാരണം മനസ്സിലാവാതെ എന്റെ മുഖത്തേയ്ക്ക് നീളുന്ന മിഴികള്‍.. ഞാനവളെ നെഞ്ചില്‍ ചേര്‍ത്ത് പുണര്‍ന്നു..

“…എന്തുപറ്റി എന്റെ അമ്മിണിക്ക്.. എന്തിനാ എന്റെ മോള് കരഞ്ഞേ.??” അവള്‍ ഒന്നും മിണ്ടാതെ എന്റെ നെഞ്ചില്‍ കൈത്തലമമര്‍ത്തി ഹൃദയതാളത്തിനു ചെവിയോര്‍ക്കുന്നപോലെ ചേര്‍ന്നു നിന്നു.. അപ്പോഴും തേങ്ങലുകള്‍ അടങ്ങിയിരുന്നില്ല… ഞാന്‍ മുടിയില്‍ അരുമയായി തഴുകി.. നെറ്റിയില്‍ ചുണ്ടുകള്‍ ചേര്‍ത്തു..

“..എന്താടാ.. എന്താ നിനക്ക് പറ്റിയെ.. എന്തെങ്കിലും ഒന്ന് പറ പെണ്ണേ..??” അല്‍പ്പം കഴിഞ്ഞിട്ടും ഇടയ്ക്കുള്ള ചെറിയ തേങ്ങലല്ലാതെ അവളൊന്നും പറയാതിരുന്നപ്പോള്‍ ഞാന്‍ അവളുടെ മുഖം പിടിച്ചുയര്‍ത്തി… മഷിയെഴുതിയ കലങ്ങിയ മിഴികളില്‍ ഉള്ളിലൊളിപ്പിച്ച വേദന ഞാന്‍ കണ്ടു.. നീണ്ട കരച്ചില്‍ കാരണം ജലദോഷം വന്നപോലെ മൂക്കില്‍ അടിഞ്ഞ നനവ്‌ അവള്‍ അകത്തേയ്ക്ക് വലിച്ചു.. സാരിത്തുമ്പുയര്‍ത്തി മൂക്ക് തുടച്ചു.. അപ്പോഴും എന്റെ മാറില്‍ നിന്ന്‍ അകന്നില്ല.. മറുപടി പറയാന്‍ ചുണ്ടുകള്‍ വിടരുന്നത് കണ്ട് ഞാനവളുടെ മുഖം  കൈക്കുമ്പിളില്‍ കോരി..

“..ഒന്നൂല്ല.. പെട്ടന്ന് ശ്രീനിധി ദേവേട്ടന്റെ ഫോണ്‍ പിടിച്ചു വാങ്ങി അധികാരത്തോടെ എന്നോടങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോ… ഞാന്‍ ആരും അല്ലാണ്ടായപോലെ… വീട്ടീ ഇരുന്നട്ട് ഇരുപ്പൊറച്ചില്ല.. അതോണ്ടാ..” കവിളുകളില്‍ അമര്‍ത്തിയ എന്റെ കൈയില്‍ അവള്‍ പതുക്കെ തഴുകി നിന്നു.. അവളുടെ വാക്കുകളില്‍ വിഷമത്തോടൊപ്പം സ്നേഹംകൊണ്ട് സ്വാര്‍ത്ഥയായ ഭാര്യയെ ഞാന്‍ കണ്ടു.. എനിക്ക് ചിരി പൊട്ടി..

“…അയ്യേ… നീയിങ്ങനെ സില്ലിയാവല്ലേ പെണ്ണേ.. അവള് ചുമ്മാ തമാശയ്ക്ക്.. നിങ്ങള് നല്ല കൂട്ടല്ലേ.. ആ സ്വാതന്ത്ര്യത്തില്‍ പറഞ്ഞതല്ലേ അവള്… അല്ലാതെ ഒന്നൂല്ലടാ..” മറുപടിയായി കൊച്ചുകുഞ്ഞിനെപ്പോലെ പരിഭവിച്ച് ചുണ്ടുകള്‍ കൂര്‍പ്പിച്ചു നിന്ന അവളുടെ നെറ്റിയില്‍ ഞാന്‍ മുത്തി… മുഖം എന്റെ നെഞ്ചില്‍ ചേര്‍ത്ത് നിര്‍ത്തി..

“..ഞാന്‍ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ അനുക്കുട്ടാ.. ആവശ്യമില്ലാതെ ഓരോ കാര്യങ്ങള്‍ ഓര്‍ത്ത് ടെന്‍ഷന്‍ അടിക്കരുതെന്ന്.. ഈ ടെന്‍ഷന്‍ അടിച്ച്, ടെന്‍ഷന്‍ അടിച്ച് നീ കുറച്ച് മെലിഞ്ഞു പോയി..”

അവള്‍ മുഖമുയര്‍ത്തി “…ആണോ ഞാന്‍ മെലിഞ്ഞു പോയോ വാവാച്ചീ..??” നനഞ്ഞ കണ്ണുകളില്‍ ആകാംഷയുടെ തിളക്കം… അവളുടെ പിണക്കമൊക്കെ ഇത്രയേ ഉള്ളൂ… ഞാന്‍ ഉള്ളാലെ ചിരിച്ചു..

“…പിന്നല്ലാതെ കെട്ടിക്കൊണ്ട് വന്നപ്പോ തടിച്ചിയല്ലാരുന്നോ..?? ഇപ്പോ ഉണക്കചുള്ളിയായി…” എന്റെ കൈകള്‍ വിടുവിച്ച് അല്‍പ്പം അകന്ന്‍ നിന്ന് അവള്‍ സ്വയം ഒന്നുഴിഞ്ഞു നോക്കി… സാരിയുടെ ഞെറി കുടഞ്ഞ്‌ ഒതുക്കി.. വയറില്‍ നിന്ന് മാറി എന്റെ കണ്ണുകള്‍ക്ക് വിരുന്നാക്കിയിരുന്ന ആഴമുള്ള പൊക്കിള്‍ സാരി നേരയിട്ട് മറച്ച് അവള്‍ സ്വയം വിലയിരുത്തി..

“…പോ ദേവേട്ടാ… ഞാന്‍ അത്രയ്ക്ക് മെലിഞ്ഞിട്ടൊന്നൂല്ല…”  ഞാന്‍ ചിരിച്ചു.. കളിയാക്കിയതാണെന്ന് മനസ്സിലായതും അവള്‍ കണ്ണുരുട്ടി എന്റെ നെഞ്ചില്‍ പതുക്കെ ഇടിച്ചു.. വീണ്ടും മാറില്‍ ചാഞ്ഞു..

“..പിന്നേ..!!”

“…ഉം…??”

“…ദേവേട്ടനെന്തിനാ ന്നെ ഇങ്ങോട്ട് മാറ്റി നിര്‍ത്തിയേ..??” എന്നോട് ചേര്‍ന്ന് നിന്നുകൊണ്ട് നെഞ്ചില്‍ ചൂടുപകരുന്ന ശ്വാസം.. ഞാനവളെ തിരിച്ചു നിര്‍ത്തി പുറകില്‍ ചേര്‍ന്ന് നിന്നു.. അവളുടുത്തിരുന്ന കരിമ്പച്ച നിറമുള്ള പട്ടുസാരിയ്ക്കിടയില്‍ അഴകോടെ കാണുന്ന വെളുത്ത വയറില്‍ തഴുകി അമര്‍ത്തി… വിരിഞ്ഞ നിതംബം എന്റെ അരക്കെട്ടിലേയ്ക്ക് ചേര്‍ത്തു.. ബോക്സറിനുള്ളില്‍ അനുസരണയില്ലാത്ത കൂടപ്പിറപ്പ് അനക്കം തുടങ്ങി… അവളുടെ മുഖത്തേയ്ക്ക് പാറി വീഴുന്ന മുടിയിഴകള്‍ ഒരു കൈകൊണ്ട് ഒതുക്കി ഞാന്‍ വാതിലിനു നേരെ കൈചൂണ്ടി..

“…എന്റെ മണ്ടിപ്പെണ്ണെ… നീയത് നോക്കിയേ… അതിനെ സെക്യൂരിറ്റി ക്യാമറ എന്ന് പറയും.. വരുന്നപടി എന്റെ നെഞ്ചിലേയ്ക്ക് തല്ലിയലച്ച് വീഴാനാ നീ വരുന്നേന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി.. നമ്മള് തമ്മില് സ്നേഹം കൂടുന്നത് എന്തിനാ സെക്യൂരിറ്റി റൂമിലിരിക്കുന്നവരെ കാണിക്കുന്നേന്ന് വിചാരിച്ചു… മനസ്സിലായോ മണ്ടുസേ…??” പറഞ്ഞതും ഞാനവളുടെ കവിളില്‍ വിരല്‍കൊണ്ട് നോവിക്കാതെ കുത്തി..

“..അപ്പോ ഇവിടെ നിന്നാ നമ്മളെ ക്യാമറേല് കിട്ടൂല്ലേ..??” എന്റെ കൈത്തലം കവിളില്‍ ചേര്‍ത്ത്,  തല ചരിച്ച് അവള്‍ എന്റെ മുഖത്തേയ്ക്ക് നോക്കി..

“..ഇല്ല.. ഇത് ആ ക്യാമറയുടെ ബ്ലൈന്‍ഡ് സ്പോട്ടാ.. അതല്ലേ ഞാന്‍ നിന്നെ ഇങ്ങോട്ട് മാറ്റി നിര്‍ത്തിയെ..” കവിളില്‍ തണുത്ത മുത്തം.. പിന്നെ തിരിഞ്ഞ് എന്നെ പുണര്‍ന്നു… അവളുടെ ദേഹത്ത് നിന്നും വമിക്കുന്ന സ്വിസ് പെര്‍ഫൂമിന്റെയും മുടിയില്‍ ചൂടിയ തുളസിക്കതിരിന്റെയും സമ്മിശ്ര സുഗന്ധം ആസ്വദിച്ച് ബ്ലൌസിനും സാരിക്കുമിടയില്‍ നന്ഗ്നമായ പുറംഭാഗത്തും മുടിയിലും തഴുകി ഞാനവളെ ചേര്‍ത്ത് നിര്‍ത്തി.. അവളില്‍ നിന്നൊരു നിശ്വാസമുയര്‍ന്നു…

“…എന്തുപറ്റി അമ്മിണീ.. ഇനിയും നിന്റെ വിഷമം മാറിയില്ലേ…??” മറുപടിയായി അവള്‍ പതുക്കെ മൂളി..

“…ഉച്ചയ്ക്ക് വല്ലതും കഴിച്ചാരുന്നോ താന്‍..??”

“…മ്ച്ചും… എങ്ങനേലും ദേവേട്ടന്റെ അടുത്ത് എത്തണന്നേ ഉണ്ടാരുന്നുള്ളൂ.. അതോണ്ട് കഴിക്കാന്‍ ഓര്‍ത്തില്ല..”

“…എന്നാ.. വാ… എന്തെങ്കിലും കഴിക്കാം..” അവളെ നെഞ്ചില്‍ നിന്നും അടര്‍ത്തി..

“…ദേവേട്ടന്‍ കഴിച്ചോ..??” പെരുവിരലില്‍ ഉയര്‍ന്ന്‍ അവള്‍ ഒന്ന് കൂടി എന്നോട് ചേര്‍ന്നു.. എന്റെ കവിളില്‍ പവിഴച്ചുണ്ടുകള്‍ ചേര്‍ത്ത് മുത്തി… പിന്നെ മുഖത്തേയ്ക്ക് വീണ അളകങ്ങള്‍ ചെവിക്കു പിറകിലേയ്ക്ക് മാടിയൊതുക്കി നാണത്തില്‍ പുഞ്ചിരിച്ചു.. മുഖം കുനിച്ചു..

“..ഞാന്‍ കഴിച്ചു…??” എന്റെ മറുപടി കേട്ട് അവള്‍ കൊഞ്ഞനം കുത്തി പിണക്കം നടിച്ചു.. എന്നിട്ട് എന്റെ കവിളില്‍ കടിച്ചു.. ചെറിയ വേദനയിലും അവളുടെ കുസൃതി ആസ്വദിച്ച് ഞാന്‍ പുഞ്ചിരിക്കുന്ന കണ്ട് അവള്‍ കടിച്ച ഭാഗത്ത് ഇളംകാറ്റുപോലെ ഉമ്മവച്ചു..   “…പിന്നെ എനിക്ക് വിശക്കൂല്ലേ..?? സമയം എത്രായായീന്നാ…??” വിറകൊള്ളുന്ന അധരങ്ങളുടെ ചുംബനത്തിന്റെ ചൂടില്‍ ലയിച്ചു നിന്ന ഞാനവളെ അകലാന്‍ അനുവദിക്കാതെ ചേര്‍ത്ത് നിര്‍ത്തി… എന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് അവള്‍ ചുമരിലെ ക്ലോക്കിലേയ്ക്ക് നോക്കി.

“…യ്യോ രണ്ടര… നിക്ക് നന്നായി വിശക്കണുണ്ട്ട്ടോ..??”

“…എന്നാ വാ ലഞ്ച് വാങ്ങിത്തരാം… ഈ ആന വയറിയ്ക്ക് ഒരു പറ ചോറ് വാങ്ങണ്ടി വരൂല്ലോ ദേവീ..??” കുസൃതിയോടെ അവളുടെ വയറില്‍ സാരിക്കുമുകളിലൂടെ ഉഴിഞ്ഞ് ഞാന്‍ പറഞ്ഞതും അവളെന്നെ നോക്കി കൊഞ്ഞനം കുത്തി.. പുറത്തേയ്ക്ക് പോകാനായി തിരിഞ്ഞപ്പോഴാണ് അവള്‍ വാനിറ്റിക്കൊപ്പം  കൊണ്ടുവന്ന ട്രാവല്‍ബാഗ് ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചത്..

“..അല്ലാ… ഇതെന്താ ബാഗൊക്കെ ആയിട്ട്…??” അവളൊന്നു ഞെട്ടി.. മുഖത്ത് വീണ്ടും കരിനിഴല്‍ പടര്‍ന്നു… മറുപടിയില്ലാതെ ഒരു നിമിഷം എന്റെ മുഖത്തേയ്ക്ക് നിര്‍ന്നിമേഷയായി നോക്കി നിന്നു..

“..അനൂ… തന്നോടാ ചോദിച്ചേ.. എന്തിനാ ഈ ബാഗൊക്കെ കൊണ്ട് വന്നതെന്ന്…??” ഞാന്‍ തോളില്‍ പിടിച്ചു കുലുക്കി ചോദിച്ചതും എന്റെ മുഖത്ത് തന്നെ നോക്കിയ മിഴികള്‍ മാറ്റി മുഖം വെട്ടിച്ചു.. കൃഷ്ണമണികള്‍ പരല്‍മീനുകളെപ്പോലെ പിടച്ചു… പതുക്കെ മുഖഭാവം മാറി… അവളുടെ ഉള്ളിലെ എനിക്കജ്ഞമായ വേദന മറയ്ക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നപോലെ മുഖത്ത് ചിരി വരുത്തി..

“…ഉം… നിക്കേ ഒരു വീടൊണ്ട്… അങ്ങനെ വല്ല വിചാരോണ്ടോ ദേവേട്ടന്…” അവള്‍ ചുണ്ടുകള്‍ കൂര്‍പ്പിച്ച് എന്റെ നെഞ്ചില്‍ പതുക്കെ തല്ലി.. അരക്കെട്ടില്‍ കൈകള്‍ ചുറ്റിയ എന്നോട് ചേര്‍ന്ന് അല്‍പ്പം പുറകോട്ടു നടുവളച്ചു നിന്നു..

“..വിരുന്നിന് പോയേച്ചു വന്നേപ്പിന്നെ അങ്ങോട്ടൊന്നു പോയിട്ടില്ല… അതെങ്ങനാ ദേവേട്ടന് എന്നും തെരക്കല്ലേ…?? വല്യ വീട്ടിലെ ചെക്കനെ കിട്ടീപ്പോ ഞാനും അവരെ മറന്നൂന്നു വിചാരിക്കൂല്ലേ… അതോണ്ട് ഞാനേലും വീട്ടിലൊന്നു പോവാന്ന് വച്ചു… പിന്നെ അമ്മേം അഞ്ചൂം ഒക്കെ കുറെയായി ചെല്ലാന്‍ പറഞ്ഞു വിളിക്കണൂ… നിക്കും അവരെയൊക്കെ കാണാന്‍ കൊതീണ്ട്…” മുഖത്തെ ഭാവം ഞാന്‍ വായിക്കാതിരിക്കാന്‍ എന്നോണം എന്റെ മുടിയിഴകള്‍ ചീകിയൊതുക്കുന്ന പോലെ തഴുകി മുഖത്ത് നോക്കാതെ പറഞ്ഞു.. അപ്പോഴെല്ലാം എന്റെ നോട്ടം അവളുടെ മുഖത്ത് തറഞ്ഞു നിന്നു..

“…ഇങ്ങനെ നോക്കി പേടിപ്പിക്കണ്ട… ഇയാളോട് പിണങ്ങി പോകാന്‍ നോക്കിയതൊന്നുവല്ല… പെട്ടന്ന്‍ തോന്നിയപ്പോ ബാഗും എടുത്തു പോന്നു അത്രേ ഉള്ളു… ഉണ്ടക്കണ്ണാ…” എന്റെ നോട്ടത്തിന്റെ തീക്ഷ്ണത കണ്ട് അവള്‍ പറഞ്ഞതും ഞാന്‍ ചിരിച്ചു.. ചെറിയൊരു പേടി നിഴലിച്ചിരുന്ന അവളുടെ മുഖം വിടര്‍ന്നു..

“…ഞാനതോര്‍ത്തില്ലഡാ… നീ പറഞ്ഞപോലെ എന്നും തിരക്കല്ലേ…??” എത്ര ഒതുക്കി വച്ചാലും അവളുടെ ഇന്ദുമുഖത്തിന് അഴക്‌ കൂട്ടാന്‍ പാറിവീഴുന്ന മുടിയിഴകളെ ഒതുക്കി ഞാന്‍ നെറുകയില്‍ ചുംബിച്ചു… ചുംബനം അകലുമ്പോള്‍ നിര്‍വൃതിയില്‍ കണ്ണുകളടച്ച അവളുടെ കണ്‍കോണില്‍ പൊഴിയാന്‍ വെമ്പി ഒരുതുള്ളി കണ്ണുനീര്‍ പൊടിച്ചു നിന്നു..

“…ഉം..” അവള്‍ പതിയെ മൂളി.. പിണക്കം അപ്പോഴും മാറിയിട്ടില്ല എന്ന് തോന്നി..  സാരിത്തുമ്പുയര്‍ത്തി അവള്‍ കണ്ണുകള്‍ തുടച്ചു..

“…എന്തായാലും വീട്ടിലേയ്ക്കായിട്ടു പോന്നതല്ലേ…?? ഇന്നെന്തായാലും നമ്മള്‍ ഒരുമിച്ച് അങ്ങോട്ട്‌ പോവുന്നു.. അതിനു മുന്നേ എന്റെ പ്രിയഭാര്യയുടെ പിണക്കം മാറ്റാന്‍ നമ്മളിപ്പോ ലുലുവില്‍ പോയി ഒരുമിച്ച് ലഞ്ച് കഴിക്കുന്നു, പിന്നെയൊരു സിനിമ, അല്‍പ്പം ഷോപ്പിംഗ്‌.. എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് വൈകുന്നേരം തന്റെ വീട്ടിലേയ്ക്ക്… അന്ന് വിരുന്നിനു ചെന്നപ്പോ തന്റെ ബെഡ് കണ്ടപ്പോള്‍ മുതലുള്ള ആഗ്രഹാ നിനക്കൊപ്പം അതില്‍ക്കിടന്നു കെട്ടിമറിയുന്നത്.. ഇന്നെന്തായാലും ആ മോഹം തീര്‍ക്കണം..” കള്ളച്ചിരിയോടെ ഞാന്‍ പറഞ്ഞതും അവളെന്റെ കവിളില്‍ നുള്ളി..

“…അയ്യടാ.. എപ്പോഴും ഈ ചിന്തയെ ഉള്ളൂ… കൊതിയന്‍…!!” അവളെന്റെ കൈത്തണ്ടയില്‍ പതുക്കെ നുള്ളിവലിച്ചു… നിമിഷാര്‍ദ്ധംകൊണ്ട് കരയുകയും അതിലും വേഗം പുഞ്ചിരിക്കുകയും, കുസൃതി കാണിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരത്ഭുത ജന്മമാണ് അനു എന്ന്‍ പലപ്പോഴും എനിക്ക് തോന്നിയിട്ടുണ്ട്.. പക്ഷേ ഈ ഭാവപ്രകടനങ്ങളൊക്കെ എന്റെയടുത്ത് മാത്രമേ ഉള്ളൂ… മറ്റുള്ളവരുടെ മുന്‍പില്‍ ഒരു പാവം മിണ്ടാപ്പൂച്ച.. എന്റെയടുത്ത് കള്ളിപ്പൂച്ചയും..

“…അല്ലാ അപ്പോ എനിക്ക് മാറാന്‍ ഡ്രസ്സ് എടുത്താരുന്നോ..??” ട്രാവല്‍ബാഗും വാനിറ്റിയും എടുത്ത് കൊണ്ട് ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.. അവള്‍ വാനിറ്റി എന്റെ കൈയില്‍ നിന്ന് വാങ്ങി ഇടത്തെ തോളില്‍ തൂക്കി..

“…ഇല്ല… തനിച്ചു പോവാന്നു വിചാരിച്ചാ പോന്നേ… വേണോങ്കി ഒന്നോ രണ്ടോ ജോഡി വാങ്ങിയപ്പോരേ..??” അവള്‍ എനിക്കൊപ്പം നടന്നു… വിരലുകള്‍ എന്റെ ഇടത്തേ കൈവിരലുകളില്‍ കൊരുത്തു പിടിച്ചിരുന്നു… പിണക്കമൊക്കെ മാറി അവള്‍ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് എനിക്കൊപ്പം ക്യാബിനു പുറത്തേയ്ക്ക് വരുന്ന കണ്ട് അക്കൌണ്ട് സെക്ഷനില്‍ നിന്ന ശ്രീനിധിയുടെ മുഖത്ത് പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു… അവള്‍ കൈയ്യില്‍ പിടിച്ചിരുന്ന ഫയല്‍ കണ്ടപ്പോഴാണ് ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന ജോലിയെപ്പറ്റി ഞാനോര്‍ത്തത്.. അനുവിനോട് ഒരു നിമിഷത്തേയ്ക്ക് അനുവാദം വാങ്ങി, ബാഗ് കൈയില്‍കൊടുത്ത് ഞാന്‍ ശ്രീനിധിയുടെ അടുത്തേയ്ക്ക് ചെന്നു… അവളില്‍ പ്രതിഫലിച്ച ആശങ്കാഭാവം എന്റെയും അനുവിന്റെയും ചിരിക്കുന്ന മുഖം കണ്ടപ്പോള്‍ മാറിയിരുന്നു..

ശ്രീനിധി തന്ന ഫയലില്‍ ഞാന്‍ പറഞ്ഞുകൊടുത്ത മാറ്റര്‍ ടൈപ്പ് ചെയ്ത് പ്രിന്റ്‌  എടുത്ത് വച്ചിരുന്നു.. ഗ്ലാസിട്ട അക്കൌണ്ട് സെക്ഷനില്‍ നിന്നുകൊണ്ട് ആ ഫയല്‍ വെരിഫൈ ചെയ്യുമ്പോള്‍ ഇടയ്ക്ക് ഞാന്‍ അനുവിനെ നോക്കി.. എന്റെ ക്യാബിനു മുന്നില്‍ “ദേവന്‍ രാജശേഖരന്‍” എന്ന്‍ സ്വര്‍ണ്ണലിപിയില്‍ എഴുതിയിരുന്നതില്‍ വിരലോടിച്ചു നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു അവള്‍.. ഇംഗ്ലീഷില്‍ എഴുതിയ ഓരോ അക്ഷരത്തിനു മുകളിലൂടെയും വിരലോടിച്ച് അവള്‍ ഓരോന്നും ചുണ്ടുകള്‍ ചലിപ്പിച്ചു പറയുന്നത്  കണ്ട എനിക്ക് ചിരി വന്നു.. ഞാന്‍ ചുറ്റും നോക്കുമ്പോള്‍ ഓഫീസിലെ സ്റ്റാഫില്‍ പലരും കുട്ടിത്തം നിറഞ്ഞ അനുവിന്റെ പ്രവര്‍ത്തി നോക്കി നില്‍ക്കുകയിരുന്നു… അവരുടെയെല്ലാം ചുണ്ടുകളില്‍ ചിരി…

ഗ്ലാസിട്ട ക്യാബിനുകള്‍ക്ക് അകത്തു നില്‍ക്കുന്ന ഞാനുള്‍പ്പടെ ഉള്ളവര്‍ക്ക് അവള്‍ പറയുന്നത് കേള്‍ക്കാന്‍ കഴിയില്ലെങ്കിലും ചുണ്ടുകളുടെ ചലനം കൊണ്ട് അവള്‍ പറയുന്നത് മനസ്സിലാക്കാമായിരുന്നു.. എന്നാല്‍ മറ്റുള്ളവര്‍ തന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ട് എന്നതൊന്നും അറിയാതെ അനു അവളുടെ ജോലിയില്‍ വ്യാപ്രുതയായിരുന്നു… പേരിനടിയില്‍ ഒന്ന് വിരല്‍കൊണ്ട് നീട്ടി വരച്ച് എന്റെ പേര് ഈണത്തില്‍ ഉരുവിടുന്നത് കണ്ട് ശ്രീനിധിയും ചിരിച്ചു…

കരിമ്പച്ച കാഞ്ചീപുരം പട്ടുടുത്ത ഒരു അഞ്ചു വയസ്സുകാരിയാണ് അനു എന്ന് തോന്നി അവളുടെ ചേഷ്ടകള്‍ കണ്ടപ്പോള്‍.. ഞാന്‍ നില്‍ക്കുന്നതിന് അടുത്ത സീറ്റുകളില്‍ ഇരുന്ന പലരും എന്നെ നോക്കിയും ചിരിയടക്കുന്ന കണ്ടു.. ഞാനൊന്ന് മുരടനക്കി.. അത് കേട്ട് എല്ലാവരും തിരിഞ്ഞ് അവരവരുടെ ജോലികളില്‍ ശ്രദ്ധിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.. ഈ സമയം ശ്രീനിധി ഡോര്‍ തുറന്നു അനുവിന്റെ അടുത്തേയ്ക്ക് ചെന്നു..

അവര്‍ സംസാരിച്ചു ചിരിക്കുന്നതും ഇടയ്ക്ക് ശ്രീനിധി പറയുന്നത് കേട്ട് അനു ചമ്മുന്നതും, നാണത്തോടെ സ്വയം തലയില്‍ തല്ലുന്നതും കണ്ടപ്പോള്‍ അവരെന്തായിരിക്കും സംസാരിച്ചിരിക്കുക എന്ന് ഞാനൂഹിച്ചു… ഒപ്പം ശ്രീനിധിയെ കൊല്ലാനുള്ള ദേഷ്യത്തോടെ വന്ന അനുവിന്റെ ഭാവമാറ്റം എന്നില്‍ അത്ഭുതം നിറച്ചു… ഇടയ്ക്ക് അവരെന്റെ നേരെയും നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു… ഞാനവരെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നു എന്ന്‍ മനസ്സിലാക്കാതിരിക്കാന്‍ മുഖം മാറ്റി  ഞാന്‍ ഫയലില്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു..

ഇന്ന് ചെയ്ത് തീര്‍ക്കേണ്ട ജോലികളെപ്പറ്റി സ്റ്റാഫിന് നിര്‍ദ്ദേശം നല്‍കി ഞാന്‍ പുറത്ത് വരുമ്പോള്‍ ശ്രീനിധിയ്ക്കടുത്ത് അനു ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.. അവള്‍ വാഷ്റൂമില്‍ പോയതാണ് എന്ന് പറഞ്ഞു.. ഞങ്ങള്‍ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ അവള്‍ വന്നു… കരഞ്ഞതുകൊണ്ട് മഷി പടര്‍ന്ന കണ്ണുകളും മുഖവും കഴുകി, കണ്ണുകളില്‍ വീണ്ടും മഷിയെഴുതി, മാഞ്ഞ നെറ്റിയിലെ സിന്ദൂരവും തൊട്ട്, ഉലഞ്ഞ സാരി അഴിച്ചുടുത്ത് നേരെയാക്കി വന്ന അനുവിന്റെ മുഖത്ത് ആദ്യത്തെ സങ്കടഭാവം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല… ഞങ്ങള്‍ ശ്രീനിധിയോട് യാത്രയും പറഞ്ഞ് പുറത്തേയ്ക്കിറങ്ങി..

നേരെ ലുലുമാളില്‍ പോയി ഹൈപ്പര്‍മാര്‍ക്കറ്റില്‍ നിന്ന് ചൂട് ചപ്പാത്തിയും ചിക്കനും പാര്‍സല്‍ വാങ്ങി ടോപ്‌ ഫ്ലോറില്‍ പോയിരുന്നു കഴിച്ചു.. ചിക്കന്‍ കടിച്ചു പറിക്കുന്നതിനിടയില്‍    അവള്‍ വിശേഷങ്ങള്‍ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.. ഇമ്പമുള്ളൊരു കീര്‍ത്തനം കേള്‍ക്കുന്നപോലെ  അവള്‍ പറയുന്നതിനെല്ലാം ഞാന്‍ തലയാട്ടിയും ഇടയ്ക്ക് മൂളിയുമിരുന്നു… മല്ലിമോളുടെ പല്ലുവേദനയില്‍ പല്ലവി പാടിത്തുടങ്ങിയ ആ കീര്‍ത്തനം രണ്ടാം ചരണത്തില്‍ പാടി അവസാനിപ്പിക്കുമ്പോള്‍ ചെല്ലമ്മയുടെ കടയില്‍ നിന്നും നാരങ്ങാമിട്ടായി തിന്നുന്നതില്‍ എത്തി നിന്നു..

ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞ് എന്റെ കൈയില്‍ തൂങ്ങി ചാടിത്തുള്ളി നടക്കുന്ന അവളും ഞാനും മാള്‍മുഴുവന്‍ കറങ്ങി നടന്ന് കാഴ്ച്ചകള്‍ കണ്ടു.. അങ്ങനെ നടക്കുന്നതിനിടയിലാണ് എതിരെ വന്ന പെണ്‍കുട്ടികളില്‍ ചിലര്‍ എന്നെ നോക്കി കളിയാക്കുന്നതുപോലെ ചിരിയടക്കുന്നത് അവള്‍ ശ്രദ്ധിച്ചത്..

“…കണ്ടോ ദേവേട്ടാ… ആ പെണ്ണുങ്ങള് ദേവേട്ടനെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നേ… എനിക്കിതൊന്നും ഇഷ്ടപ്പെടുന്നില്ലാട്ടോ..??”

“…കാണാന്‍ കുറച്ച് ഗ്ലാമറുണ്ടായിപ്പോയത് എന്റെ കുറ്റമല്ലല്ലോ..??” ഞാന്‍ ചിരിച്ചു..

“…വേ… ഒരു ചുന്ദരന്‍…” അവളെന്നെ നോക്കി കൊഞ്ഞനം കാണിച്ച് കൈത്തണ്ടയില്‍ പിച്ചി..

“…ഹാ… നിന്റെ ഈ നഖം ഞാന്‍ പിടിച്ച് വെട്ടും നോക്കിക്കോ… പൂച്ചേ…!! പിന്നെ ദേ  നിന്നെയും നോക്കി ചില വായിനോക്കികള് വെള്ളമിറക്കുന്നുണ്ട്…” അവളെ നോക്കുന്ന ചിലരെ ഞാനും അവള്‍ക്ക് കാണിച്ചു കൊടുത്തു… എന്നാല്‍ എന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നവരുടെ എണ്ണം കൂടിയതേ ഉള്ളൂ.. ചിലരൊക്കെ ഞങ്ങളെ കടന്ന് പോയപ്പോള്‍ അവര്‍ കാണാതെ അനു കൊഞ്ഞനം കുത്തി..

“…പിശാചുക്കള്… ന്റെ ദേവേട്ടനെ നോക്കി ആരും കൊതിക്കണ്ട…” അവള്‍ അരിശത്തോടെ മുഖം വെട്ടിച്ച് പറഞ്ഞു.. പിന്നെ വിരല്‍ കൊരുത്തു പിടിച്ചിരുന്ന കൈ എന്റെ കൈയില്‍ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് ഒന്നുകൂടി ചേര്‍ന്ന് നടന്നു.. എന്നാല്‍ പിന്നീട് കണ്ടവരും ഇതാവര്‍ത്തിച്ചപ്പോള്‍ അനുവിന് എന്തോ സംശയം തോന്നി അവളെന്നെ പിടിച്ചു നിര്‍ത്തി അടിമുടി ഉഴിഞ്ഞു നോക്കി…

“..യ്യേ.. ഛെ… ആകെ നാണക്കേടായി…” അവള്‍ ഒരു കണ്ണടച്ച് ചമ്മിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു..

“…എന്താടീ.. എന്തുപറ്റി..??”

“…ദേ നോക്കിയേ.. ന്റെ കണ്‍മഷീം കുങ്കുമോം ഒക്കെ ദേവേട്ടന്റെ ഷര്‍ട്ടില് പറ്റിയേക്കണൂ… യ്യേ…” അപ്പോഴാണ്‌ ഞാനും അത് ശ്രദ്ധിക്കുന്നത് എന്റെ ലൈറ്റ് ബ്ലൂ ഷര്‍ട്ടില്‍ പലയിടത്തും കുങ്കുമവും കണ്‍മഷിയും പറ്റിയിരുന്നു… അപ്പോള്‍ തന്നെ അടുത്തു കണ്ട വില്‍സ് ലൈഫ് സ്റ്റൈലില്‍ നിന്ന് ഒരു ഷര്‍ട്ട് വാങ്ങി ഇട്ടു…

“…ഞാങ്കാരണം ആകെ നാണക്കേടായീല്ലേ ദേവേട്ടാ…” കറപറ്റിയ ഷര്‍ട്ട് പൊതിഞ്ഞെടുക്കുന്നതിനിടയില്‍ സെയില്‍സില്‍ നിന്ന പെണ്ണും അര്‍ഥം വച്ച് ചിരിക്കുന്നകണ്ട് അനുവിന് സങ്കടം വന്നു..

“…ഏയ്‌ എന്ത് നാണക്കേട്..?? ഇത്രയും സുന്ദരിയായ പെണ്ണിന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെ അടയാളം എന്റെ ദേഹത്ത് കണ്ട് അവരൊക്കെ അസൂയപ്പെടുവല്ലേ ചെയ്തേ.. അല്ലാതെ കളിയാക്കീതല്ലന്നേ..”

“…ആണോ..??” വിശ്വാസം വരാത്തപോലെ അവള്‍ വീണ്ടും ചോദിച്ചു.

“…പിന്നല്ലാതെ…!! പിന്നെ നീയല്ലേ പരാതി പറഞ്ഞത് എന്റെ ദേഹത്ത് കമ്മിറ്റഡാന്നറിയാന്‍ അടയാളം ഒന്നൂല്ലാന്നു… ഇപ്പോ ആ പരാതി തീര്‍ന്നില്ലേ..?? എന്റെ ഷര്‍ട്ടിലെ കുങ്കുമത്തിന്റെ കറ കണ്ടവര്‍ക്കെല്ലാം ഞാന്‍ കമ്മിറ്റഡാന്നു മനസ്സിലായിക്കാണും…?? അല്ലേ കൊച്ചേ..??” ഞാന്‍ സെയില്‍സ് ഗേളിനോടായി ചോദിച്ചു നിര്‍ത്തിയപ്പോള്‍ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ആ പെണ്ണ് തലയാട്ടി..

“..അത് ശരിയാ.. എന്നാ ഇതുംകൂടി ഇരുന്നോട്ടെ..” അവളാ സെയില്സ് ഗേളിന്റെ മുന്നില്‍ വച്ച് എന്റെ നെഞ്ചില്‍ മുഖമിട്ടുരുട്ടി… പുതിയ ലൈറ്റ് ഗ്രീന്‍ കളര്‍ ഷര്‍ട്ടിലും കുങ്കുമം പറ്റി.

“…ഇപ്പോ ശരിയായി…” എങ്ങനെയുണ്ട് എന്ന അര്‍ദ്ധത്തില്‍ പുരികം വളച്ച് അനു എന്റെയും ആ പെണ്ണിന്റെയും നേരെ  നോക്കി… അവള്‍ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഷോപ്പിംഗ്‌ കവറും ബില്ലും അനുവിന്റെ നേരെ നീട്ടി..

അവിടെ നിന്നിറങ്ങുമ്പോള്‍ പഴയപോലെ എന്റെ കൈയില്‍ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് തലയുര്‍ത്തി ചട്ടമ്പിയെപ്പോലെ നടക്കുന്ന അനുവിനെ ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ച് നടക്കുമ്പോള്‍ അവളുടെ കുസൃതിയോര്‍ത്ത് എന്റെ ചുണ്ടില്‍ ഒരു ചിരിയുണ്ടായിരുന്നു… പിന്നെയും വേറെ ചില ഷോപ്പുകളിലും കയറി.. അവള്‍ക്ക് ഒന്ന് രണ്ട് സാരിയും ഇന്നറുകളടക്കം മറ്റ് ഡ്രസ്സുകളും, എനിക്ക് രണ്ട് ടീഷര്‍ട്ടും ജീന്‍സും ഇന്നറുകളും, അവളുടെ അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും അഞ്ചുവിനും രണ്ടു ജോഡി വീതം ഡ്രസ്സുകളും വാങ്ങി അവിടന്നിറങ്ങി… അപ്പോഴേക്കും സമയം നാലുമണി കഴിഞ്ഞിരുന്നു… സിനിമകൂടി കാണുമ്പോഴേക്കും സമയം വൈകുമെന്ന് തോന്നിയതുകൊണ്ട് വീട്ടിലേയ്ക്ക് പോകാന്‍ തീരുമാനിച്ചു.

കാറിലിരിക്കുമ്പോള്‍ അവള്‍ മൌനമായിരുന്നു… ഇത്രയും നേരം വാ തോരാതെ സംസാരിച്ചത് ഇവളല്ലേ..?? എനിക്ക് സംശയം.. ഇടയ്ക്ക് ഞാന്‍ നോക്കുന്നു എന്ന് തോന്നുമ്പോള്‍ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു.. പിന്നെയും പുറത്തെ കാഴ്ച്ചകളില്‍ മിഴിയൂന്നിയിരിന്നു… അപ്പോഴും എന്റെ ഇടംകൈ മടിയില്‍ എടുത്തു വച്ച് തഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു..  സാധാരണ അനുവിനൊപ്പം യാത്ര ചെയ്യുമ്പോളാണ് മ്യൂസിക് പ്ലെയറിന് റെസ്റ്റ് കിട്ടുന്നത്.. എന്നാലിപ്പോള്‍ മുഹമ്മദ്‌ റാഫിയും, ലതാമ്മയും പണിയെടുത്ത്‌ മരിക്കുന്നു..

അവളുടെ മൌനം എന്നെ ചെറുതായെങ്കിലും വേദനിപ്പിച്ചു.. ശ്രീനിധി ഫോണ്‍ പിടിച്ചു വാങ്ങി സംസാരിച്ചത് മാത്രമല്ല പ്രശ്നം എന്ന് തോന്നി…

കുറച്ചു ദിവസങ്ങളായി അവളിങ്ങനെ ചിന്താധീനയായിരുന്നു… രാത്രി മുറിയിലെത്തിയാലും പഴയതുപോലയുള്ള ഉത്സാഹം ഒന്നിലും ഇല്ലായിരുന്നു.. ഒരുപരിധിവരെ അവളുടെ അവസ്ഥയില്‍ത്തന്നെ ആയിരുന്നു ഞാനും.. സമീപഭാവിയില്‍ത്തന്നെ ഞങ്ങള്‍ നേരിടേണ്ടി വരാവുന്ന പ്രശ്നങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളും, ഓഫീസിലെ ടെന്‍ഷനും എല്ലാം എന്നെയും കുഴപ്പിച്ചിരുന്നു… എന്നാല്‍ അതെല്ലാം മറന്ന് അവളെയൊന്നു സ്നേഹിക്കാനും, പ്രണയത്തിന്റെ ലഹരിയില്‍ എല്ലാം മറന്ന് സുഖമായുറങ്ങാനും കൊതിച്ചു വരുന്ന ഞാന്‍ ഓഫീസിലെ വിശേഷങ്ങളും പഴയ കാര്യങ്ങളും ഒക്കെ പറഞ്ഞ് അവളുടെ മൂഡ്‌ മാറ്റാന്‍ നോക്കിയാലും കുറച്ചു കഴിയുമ്പോഴേക്കും എന്റെ നെഞ്ചില്‍ കിടന്ന് അവള്‍ ഉറങ്ങിയിട്ടുണ്ടാകും… അതുകൊണ്ട്തന്നെ കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച്ച ഫാംഹൌസില്‍ പോയി വന്നശേഷം രണ്ടു തവണ മാത്രമാണ് ഞങ്ങള്‍ പൂര്‍ണ്ണമായും ബന്ധപ്പെട്ടതുപോലും..

ഇപ്പോഴും കഴിഞ്ഞ ദിവസങ്ങളുടെ ബാക്കിയെന്നോണം അവള്‍ വീണ്ടും ചിന്തകളില്‍ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു… ഡ്രൈവിങ്ങിനിടയില്‍ അവളുടെ തുടയിലും ഇടുപ്പിന്റെ വശത്തും നുള്ളിയും ഇക്കിളിയിട്ടും ഞാന്‍ മൂഡ്‌ മാറ്റാന്‍ നോക്കി.. അവളെന്റെ കൈ പിടിച്ചുമാറ്റി ശാസിക്കുന്നപോലെ നോക്കിയതല്ലാതെ മൂഡില്‍ മാറ്റമൊന്നും ഉണ്ടായില്ല..

“.എന്താഡോ..!! എന്താ നിനക്ക് പറ്റിയേ..?? കുറച്ചു ദിവസമായി ഞാനിത് ശ്രദ്ധിക്കുന്നു.. ഒരു മ്ലാനത..??

“…ഒന്നൂല്ല…??” എന്റെ കളിയാക്കല്‍ കേട്ടിട്ടും ഒരു മാറ്റവുമില്ലാതെ അവളിരുന്നു..

“…അത് നുണ… എന്തോ കാര്യമുണ്ട്.. പറയടി അമ്മിണീ..??” മടിയിലിരുന്ന ഇടത്തെ കൈകൊണ്ട് ഞാന്‍ വീണ്ടും തുടയില്‍ നുള്ളി…  അവള്‍ കൈതട്ടി മാറ്റി.

“..ഒന്നൂല്ലാന്നു ഞാമ്പറഞ്ഞൂല്ലോ… ദേവേട്ടന് ചുമ്മാ തോന്നണതാ…” അങ്ങനെ പറഞ്ഞെങ്കിലും വീണ്ടും തട്ടിമാറ്റിയ കൈയെടുത്ത് മടിയില്‍ വച്ച് വിരലുകള്‍ കോര്‍ത്ത് പിടിച്ചു..

“…ഒന്നുമില്ലാഞ്ഞിട്ടാണോ ഇങ്ങനെ മൂഡിയായിരിക്കുന്നത്..? ങ്ങ്ഹേ..??” ഞാനല്‍പ്പം ദേഷ്യത്തോടെ ചോദിച്ചു..

“…ഞാ എന്തിനാ മൂഡിയാവണേ..?? നിക്കെന്താ കുറവ്.. ശ്രീമംഗലത്തെ ദേവന്റെ ഭാര്യ.., എല്ലാ സൗഭാഗ്യങ്ങളും അനുഭവിച്ചുള്ള ജീവിതം.., എ.സി റൂമീന്നു പുറത്തിറങ്ങിയാ എ.സി. കാറിലേയ്ക്ക്.., ജോലിയൊക്കെ ചെയ്യാന്‍ വേലക്കാര്.., ചുമ്മാ തിന്നും കുടിച്ചും രസിച്ചിരുന്നാ മതീല്ലോ.., നിക്കൊരു കുറവൂല്ലാ.. എല്ലാം ഇച്ചിരെ കൂടിപ്പോയോന്നെ ഇപ്പോ തോന്നണുള്ളൂ..” അനു ആരോടെന്നില്ലാതെ മുഖത്ത് നോക്കാതെ പറഞ്ഞു… വാക്കുകളില്‍ പതിവില്ലാത്ത ദേഷ്യം.. ഞാന്‍ കാറ് സൈഡൊതുക്കി നിര്‍ത്തി..

“..നീയെന്തൊക്കെയാ അനൂ ഈ പറയണേ..?? മനസ്സിലെന്തെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കില്‍ അത് പറ.. അല്ലാതെ ഇങ്ങനെ പടര്‍പ്പില്‍ തല്ലണ്ട..” ഞാനവളുടെ താടിയില്‍ പിടിച്ച് മുഖം എന്റെ നേരെ തിരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു… അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞിരുന്നു..

“…നിക്കൊന്നൂല്ലാന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ..?? ദേവേട്ടനെന്തിനാ കാറ് നിര്‍ത്തിയേ.. വണ്ടിയെടുക്ക് പോവാം..” നിറഞ്ഞ കണ്ണുകള്‍ തുടച്ച് അവള്‍ എന്റെ മുഖത്ത് നോക്കിപ്പറഞ്ഞു.. സ്വതവേ റോസാപ്പൂനിറമുള്ള അവളുടെ മുഖം കൂടുതല്‍ ചുവന്നു.. മൂക്കിന്റെ അറ്റത്ത് നിന്നും ചോരപോടിയും എന്ന് തോന്നി… അവള്‍ പറഞ്ഞ ഓരോ വാക്കും ആരോടോ ഉള്ള ദേഷ്യം തീര്‍ക്കുന്നപോലെയായിരുന്നു… അവളുടെ ഈ ഭാവം എന്റെയും സമനില തെറ്റിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു..

“…പറയാന്‍ ഉദ്ദേശമില്ലല്ലേ..?? വേണ്ട…!! നമ്മള് രണ്ടും ഒന്നാണെന്നാ ഇതുവരെ ഞാന്‍ കരുതിയിരുന്നത്.. എന്നിട്ടിപ്പോ എന്നോട് മറയ്ക്കാനും നിനക്ക് കാര്യങ്ങളുണ്ടെങ്കില്‍ അത് പറഞ്ഞിട്ട് മതി ഇനി മുന്നോട്ട്.. അല്ലാതെ എങ്ങോട്ടും പോവണ്ട.. ഇവിടെ ഇരിക്കാം..” ഞാന്‍ എഞ്ചിന്‍ ഓഫ് ചെയ്ത് കൈകെട്ടി ഇരുന്നു… ഞങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ മൌനം വന്നു നിറഞ്ഞു… അവളുടെ മുഖത്ത് നോക്കാതെ റോഡിലെ കാഴ്ച്ചകളിലേയ്ക്ക് ഞാന്‍ കണ്ണെറിഞ്ഞു… പക്ഷേ ദേഷ്യത്തോടെയുള്ള എന്റെ സംസാരം കേട്ട് അവള്‍ എന്റെ മുഖത്തേയ്ക്ക് തന്നെ തുറിച്ചു നോക്കി… കുറച്ചു കഴിഞ്ഞിട്ടും ഞാനവളെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല എന്ന് കണ്ട് അവള്‍ എന്റെ മുഖം പിടിച്ച് അവളുടെ നേരെ തിരിച്ചു..

“…ഞാനാല്ലേ എല്ലാം മറച്ചു വച്ച് അഭിനയിക്കുന്നേ…?? അപ്പോ ദേവേട്ടനോ…?? ഉള്ളിലുള്ള വിഷമം മറച്ചുവച്ച് എന്റെ മുന്‍പില്‍ അഭിനയിച്ചാ നിക്ക് മനസ്സിലാവില്ലാന്നു കരുതിയോ..??”

“…ഞാനെന്തു മറച്ചു വച്ചൂന്നാ അനൂ..?? എന്റെ ശബ്ദമുയര്‍ന്നു..

“…അന്ന് ഫാമൌസീന്നു വന്നപ്പോ മുതല്‍ ഞാനും ശ്രദ്ധിക്കണുണ്ട് ദേവേട്ടനെ… ആദിയെക്കുറിച്ച് ഞാമ്പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങള്‍ കേട്ടപ്പോ അവളെ വേണ്ടായെന്നു വെച്ചതോര്‍ത്ത് ദേവേട്ടന് കുറ്റബോധണ്ട്.. നിക്കറിയാം… ന്നാ.. ന്നെ വേദനിപ്പിക്കാതിരിക്കാന്‍ സന്തോഷിക്കുന്നതായിട്ടു അഭിനയിക്കുവാ.. അല്ലേ…?? പറ… ഞാമ്പറഞ്ഞത് ശരിയല്ലേ..??” അവളുടെ വാക്കുകള്‍ എന്റെ മനസ്സില്‍ ആഴത്തിലിറങ്ങി… നെഞ്ചുപിടച്ചു.. ശരിയാണ്..  ഫാംഹൌസില്‍ വച്ച് അവള്‍ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങള്‍ രണ്ടു ദിവസത്തോളം എന്റെ മനസ്സിനെ കലുഷിതമാക്കിയിരുന്നു… പക്ഷേ അപ്പോഴും ആദിയെക്കുറിച്ചറിഞ്ഞ കാര്യങ്ങള്‍ അനുവിനെ വേദനിപ്പിക്കുമോ എന്നായിരുന്നു എന്റെ വിഷമം… കുറച്ചു നേരം ഞാന്‍ അവളുടെ മുഖത്തേയ്ക്ക് നോക്കിയിരുന്നു..

എന്റെ മറുപടിയ്ക്കായി കാത്തിരിക്കുന്ന അനുവിന്റെ സുന്ദരവദനത്തില്‍ ഓളങ്ങള്‍ നിലച്ച പുഴയുടെ ശാന്തത ഞാന്‍ കണ്ടു… അപ്പോഴും ആദിയെ ഞാനിന്നും സ്നേഹിക്കുന്നുവെന്നും, അവളെ നഷ്ടപ്പെടുത്തിയതോര്‍ത്ത് ഞാന്‍ വേദനിക്കുന്നുവെന്നും, ഞാന്‍ കുറ്റസമ്മതം നടത്താന്‍ പോകുന്നു എന്നോര്‍ത്ത് വേദനയുടെ അടിയൊഴുക്കില്‍ നിലതെറ്റുന്ന ഹൃദയം കണ്ണുകളില്‍ വായിക്കാമായിരുന്നു… എന്റെ മൌനം നീളുന്ന ഓരോ നിമിഷവും താളം തെറ്റുന്ന അവളുടെ നെഞ്ചിലെ പിടപ്പ് ഞാനറിഞ്ഞു… ഞാനവളുടെ കൈയെടുത്ത് എന്റെ നെഞ്ചില്‍ ചേര്‍ത്തു വച്ചു..

“…അനുക്കുട്ടീ… നീ ആദിയെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങള്‍ പലതും എനിക്ക് പുതിയ അറിവുകളായിരുന്നു.. ശരിയാണ്.. പക്ഷേ അവളെക്കുറിച്ചോര്‍ത്തല്ല ഞാന്‍ വിഷമിച്ചിരുന്നത്… നമ്മളെക്കുറിച്ചോര്‍ത്താ…??” ചോദ്യരൂപത്തില്‍ അവളുടെ നെറ്റി ചുളിഞ്ഞു..

“…ആദിയെ ഞാന്‍ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു.. അതുകൊണ്ട് നഷ്ടപ്പെട്ടപ്പോള്‍ വേദനയും ഉണ്ടായിരുന്നു… നീ പറഞ്ഞതുപോലെ അവളെപ്പറ്റി ഞാനറിയാത്ത പലതും ഇനിയും ഉണ്ടാവാം.. അതൊക്കെ അറിയുമ്പോള്‍ തെറ്റുകാരന്‍ ഒരുപക്ഷേ ഞാനായിരിക്കാം… എന്നാലും എന്റെ കണ്‍മുന്‍പില്‍ ഞാന്‍ കണ്ട കാഴ്ച്ച… അതെന്റെ മനസ്സില്‍ ഉണ്ടാക്കിയ ഉണങ്ങാത്ത മുറിവ്… എന്നോട് ചെയ്തതിനൊക്കെ അവള്‍ക്ക് പറയാനുള്ള കാരണം എന്തായാലും അതൊന്നും ആ മുറിവുണക്കാന്‍ പര്യാപ്തമല്ല..” ഞാന്‍ തുടരുമ്പോഴും നിറകണ്ണുകളോടെ അനു എന്‍റെ മുഖത്ത് തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു..

“…പക്ഷേ അവള്‍ക്ക് അര്‍ഹതപ്പെട്ട ജീവിതം തട്ടിയെടുത്തവള്‍ എന്ന ചിന്തയില്‍ നീയിങ്ങനെ നീറുന്നത് മാത്രം എനിക്ക് കണ്ട് നില്‍ക്കാന്‍ കഴിയില്ല… എന്നോട് ക്ഷമിച്ചു എന്നും, എന്നെ വിശ്വാസമാണ് എന്നും പറയുമ്പോഴും.. എന്റെ ഇന്നലെകളില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന പ്രണയം ആദിയാണ് എന്ന തിരിച്ചറിവ് നിന്നെ വേദനിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്.. അതാണ്‌ എന്റെ പ്രശ്നം…” എന്റെ വാക്കുകള്‍ക്ക് കാതോര്‍ത്ത് നിര്‍ന്നിമേഷയായി നോക്കിയിരുന്ന അനുവിന്റെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞൊഴുകി… കവിളില്‍ കണ്ണുനീരിന്റെ ചൂടുള്ള നനവറിഞ്ഞപ്പോഴാണ് താന്‍ കരയുകയാണ് എന്ന്‍ അവള്‍ അറിഞ്ഞത്… പെട്ടന്ന് മിഴികള്‍ തുടക്കാനെന്ന വ്യാജേന അവള്‍ ടവലെടുത്ത് മുഖംമറച്ചു..

“…ഏയ്‌… ഞാനങ്ങനെയൊന്നും ചിന്തിച്ചിട്ടില്ല… ദേവേട്ടന് വെറുതെ തോന്നുന്നതാ…??” എനിക്ക് മുഖംതരാതെ പറഞ്ഞ അവളുടെ കവിളില്‍ കൈത്തലം ചേര്‍ത്ത് ഞാനെന്റെ നേരെ തിരിച്ചു..

“…ഒളിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കണ്ട നീയ്… മറ്റേതെങ്കിലും പെണ്ണായിരുന്നു എന്റെ മുന്‍കാമുകി എങ്കില്‍ നിനക്കിത്ര നോവില്ലായിരുന്നു… പക്ഷേ ഇവിടെ ആദി നിന്റെ ആത്മാര്‍ത്ഥ കൂട്ടുകാരിയാണ്…?? പോരാത്തതിന് എന്നെ തിരികെക്കിട്ടാന്‍ അവള്‍ നിന്നെ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞ് വിശ്വസിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നുമുണ്ടല്ലോ…??  അതുകൊണ്ടാണ് പഞ്ചമി ഉള്‍പ്പടെ മറ്റ് പല പേരുകളും ഞാന്‍ പറഞ്ഞിട്ടും ആദിയുമായി എനിക്കുണ്ടായിരുന്ന ബന്ധത്തെക്കുറിച്ച് അറിയാന്‍ മാത്രം നീയിത്ര താല്‍പ്പര്യം കാണിച്ചത്… ശരിയല്ലേ..??” അവള്‍ വീണ്ടും എന്റെ കൈകള്‍ പിടിച്ചുമാറ്റി എനിക്കെതിരെ മുഖം തിരിച്ചു..

“…എന്റെ മുഖത്ത് നോക്കനൂ… അതല്ലേ ഇത്രയും ദിവസം എനിക്കൊപ്പം ഉറങ്ങുമ്പോഴും നിന്റെ നെഞ്ചിലെ താളപ്പിഴകളില്‍ ഞാനറിഞ്ഞ കുറ്റബോധത്തിന് കാരണം..?? അതിന്റെ കൂടെ നിന്നെ ഒഴിവാക്കി ആദിയെ ആ സ്ഥാനത്ത് അവരോധിക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്ന അമ്മയുടെ പ്രവര്‍ത്തികളും നിന്നെ വേദനിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്… ശരിയല്ലേ…??” അവളുടെ ആമ്പല്‍പ്പൂമുഖം കൈക്കുമ്പിളില്‍ താങ്ങുന്ന എന്റെ കൈപ്പത്തിയില്‍ കൈത്തലം ചേര്‍ത്ത് അവള്‍ പതുക്കെ തലയാട്ടി…

“…നിന്നെ ഞാനെത്രത്തോളം സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ട് എന്നും, നിന്റെ കൂടെ ഒരു ജീവിതം എത്രത്തോളം സ്വപ്നം കാണുന്നുണ്ട് എന്നും നിനക്ക് പറഞ്ഞാല്‍ മനസ്സിലാവില്ലനൂ… അത് നീ മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നെങ്കില്‍ ഇങ്ങനെ നീയെന്നോട്‌ പെരുമാറില്ലായിരുന്നു…” അരുതാത്തതെന്തോ ഞാന്‍ പറഞ്ഞതുപോലെ അവള്‍ ദയനീയമായി എന്നെ നോക്കി…

“…ഒരുമിച്ചൊരു ജീവിതം തുടങ്ങിയ ശേഷം പ്രണയിച്ചു തുടങ്ങിയവരാ നമ്മള്‍… നിന്നോട് എനിക്ക് തോന്നിയ ഇഷ്ടം തന്നെ നിനക്ക് എന്നോടും ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നറിഞ്ഞ നിമിഷം ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കുകയായിരുന്നു ചുരുങ്ങിയ ദിവസങ്ങള്‍കൊണ്ട് നമ്മള്‍ എത്രത്തോളം അടുത്തു കഴിഞ്ഞിരുന്നു എന്ന്..

എന്നിട്ടും രണ്ടുപേരും എല്ലാം തുറന്നു പറഞ്ഞുതന്നെയല്ലേ ശരീരംപോലും പങ്കിട്ട് സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങിയത്..?? അതുപോലെ  എന്റെ ഭൂതകാലം അറിഞ്ഞിട്ടും നീയെന്നെ സ്നേഹിച്ചപ്പോള്‍ ആ ഇന്നലെകള്‍ മറന്നു തന്നെയാണ് ഞാനും നിന്നെയും സ്നേഹിച്ചത്… അത് നിനക്കും അറിയാവുന്നതല്ലേ അനൂ.. എന്നിട്ടും എന്തിനാ ആവശ്യമില്ലാത്ത കാര്യങ്ങളുടെ പേരില്‍ ഈ അകല്‍ച്ച…??” എന്റെ ശബ്ദം ഇടറിയിരുന്നു… അപ്പോഴും ഉത്തരം മൌനമായിരുന്നു… എങ്കിലും അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ക്ക് ഒരുപാട് എന്തൊക്കെയോ എന്നോട് പറയാനുള്ളപോലെ… അത് ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കുന്നു എന്ന്‍ തോന്നിയതിനാലാവാം അവള്‍ കണ്ണുകളടച്ചു… തളംകെട്ടി നിന്ന വേദന അവളുടെ പൂങ്കവിളിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങി.. പക്ഷേ എന്റെ കണ്ണുനീര്‍ വറ്റിയിരുന്നു… നെഞ്ചിനുള്ളില്‍ ആര്‍ത്തലയ്ക്കുന്ന കടല്‍ കണ്‍പീലികളില്‍ തട്ടി പുറത്തേയ്ക്ക് ഒഴുകാതെ നിന്നു… മനസ്സില്‍ പൂവിട്ട മോഹങ്ങളൊക്കെ കൊഴിയുന്നപോലെ എനിക്ക് തോന്നി..

“…ഇനിയും നിനക്ക് ഞാന്‍ പറയുന്നതൊന്നും വിശ്വാസമല്ലെങ്കില്‍ വേണ്ട… നിന്റെ സ്നേഹത്തിന് ഞാന്‍ യോഗ്യനല്ല അനൂ… ആരെയും എന്റെ ജീവിതത്തില്‍ ഞാന്‍ പിടിച്ചു നിര്‍ത്താറില്ല… അതുകൊണ്ട് നിനക്ക് എന്നെ വിട്ടു പോകണമെങ്കിലും ആവാം.. പക്ഷേ അതിനു ശേഷം എനിക്കെന്ത് സംഭവിക്കും എന്ന്‍ പറയാന്‍ പറ്റില്ല… അങ്ങനെയൊരു വിധിയാണ് നീയെനിക്ക് സമ്മാനിക്കുന്നതെങ്കില്‍ എനിക്കെന്ത് സംഭവിച്ചാലും നീയെന്നെ തേടി വരരുത്…” സങ്കടംകൊണ്ട് എന്റെ തൊണ്ടയില്‍ ഉമിനീര്‍വറ്റി.. ആരോ കഴുത്തില്‍ കുത്തിപ്പിടിച്ചപോലെ തോന്നി എനിക്ക്… ഹൃദയം നുറുങ്ങുന്ന വേദനയോടെ അത്രയും പറഞ്ഞതും എന്റെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞൊഴുകിയിരുന്നു… ഞാനവളെ വിട്ട് മുഖം എതിര്‍ വശത്തേയ്ക്ക് തിരിച്ചു..

“…ദേവേട്ടാ…” എന്റെ കൈകള്‍ വിട്ടതും ഉറക്കത്തില്‍ നിന്നും ദു:സ്വപ്നം കണ്ട് ഞെട്ടിയുണര്‍ന്നപോലെ അവള്‍ വിളിച്ചു… ഗുഹാമുഖത്ത്‌ നിന്നും പുറപ്പെട്ടതുപോലെ അവ്യക്തമായ തേങ്ങലോടെയുള്ള അവളുടെ വിളി കേട്ടിട്ടും എന്റെ കണ്ണുനീര്‍ അവളില്‍ നിന്നും മറച്ചു പിടിക്കാന്‍ ഞാന്‍ മുഖം തിരിച്ചിരുന്നു..

“…ഇങ്ങോട്ട് നോക്കിയേ..??” അവള്‍ സീറ്റില്‍ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് ബലം പിടിച്ച് എന്റെ മുഖം അവള്‍ക്ക് നേരെ തിരിച്ച് കരഞ്ഞുകൊണ്ട് വിളിച്ചു..

“…അയ്യോ… ന്റെ വാവാച്ചീ… കരയല്ലേ… ന്റെ വിഷമംകൊണ്ട് ഞാമ്പറഞ്ഞു പോയതാ…” നിറഞ്ഞൊഴുകിയ എന്റെ കണ്ണുകളില്‍ അവള്‍ മുത്തി… എന്റെ മുഖം കൈകളില്‍ വാരിയെടുത്ത് മുഖം മുഴുവന്‍ ഉമ്മ വച്ചു..

“..വാവാച്ചിനെ നിക്ക് വിശ്വാസാ… ഒരുപാടിഷ്ടാ… വാവാച്ചീടെ മനസ്സ് കാണാതെ ഞാന്‍ അറിയാതെ എന്തോ പറഞ്ഞു പോയതാ… ന്റെ പോന്നെ… യ്യോ.. ഞാന്‍ എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞല്ലോ ദേവീ… ന്റെ വാവാച്ചീനെ ഞാന്‍ കരയിപ്പിച്ചൂല്ലോ…” എന്റെ മുഖം മുഴുവന്‍ ഭ്രാന്തമായി ചുംബിക്കുന്നതിനിടയില്‍ അവളെന്തൊക്കെയോ പതം പറഞ്ഞു കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു… ഹൈവേയുടെ സൈഡില്‍ നിര്‍ത്തിയ കാറിലിരുന്നാണ് ഈ സ്നേഹപ്രകടനം എന്നൊന്നും അപ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ ചിന്തിച്ചിരുന്നില്ല… കുറച്ചു ദിവസമായി പരസ്പ്പരം പറയാതെ ഉള്ളിലൊതുക്കിയ വിഷമങ്ങള്‍ മുഴുവന്‍ രണ്ടുപേരും കരഞ്ഞു തീര്‍ക്കുകയായിരുന്നു… മുഖം മുഴുവന്‍ ചുംബിച്ചു തീര്‍ത്ത് അവളെന്റെ മുഖം മാറില്‍ അമര്‍ത്തി കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു…

അവളുടെ പഞ്ഞിക്കുടങ്ങളില്‍ മുഖമര്‍ത്തി മനസ്സിലെ വിഷമങ്ങള്‍ പെയ്തൊഴിക്കുന്നതിനിടയില്‍ ഞാന്‍ മറ്റൊന്നുകൂടി മനസ്സിലാക്കി… ആദിയെ നഷ്ടപ്പെട്ട ആ രാത്രിയ്ക്ക് ശേഷം ഞാനാദ്യമായി കരഞ്ഞത് ഈ നിമിഷമായിരുന്നു എന്ന്‍.. മരണത്തില്‍പ്പോലും ഞാന്‍ എനിക്കൊപ്പം കൂടെക്കൂട്ടും എന്ന്‍ തീരുമാനിച്ചിരുന്ന എന്റെ പ്രാണന്‍ എന്നെ വിട്ടുപോകും എന്ന് തോന്നിയ ഈ നിമിഷം…

അവള്‍ സീറ്റിലേയ്ക്കിരുന്ന്‍ എന്റെ തോളില്‍ ചാഞ്ഞു… “..ഞ്ഞി ന്റെ ദേവേട്ടനെ ഞാനൊരിക്കലും അവിശ്വസിക്കില്ലാട്ടോ… ഇപ്പോഴും വിശ്വാസമില്ലാഞ്ഞിട്ടല്ല… നഷ്ടപ്പെടുമോന്നുള്ള പേടികൊണ്ടാ… ഒന്ന് പരാതി പറയാനാണേലും നിക്ക് ന്റെ വാവാച്ചീടെ അടുത്തല്ലേ സ്വാതന്ത്ര്യള്ളൂ… അതുകൊണ്ട് പറഞ്ഞുപോയതാ… വാവാച്ചീ ന്നോട് ക്ഷമിക്ക്ട്ടോ…” ഞാന്‍ അവളുടെ നെറുകയില്‍ ചുംബിച്ചു…

“…എനിക്കറിയാടി അനുക്കുട്ടീ… ഞാമ്പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ…?? എന്ത് കാര്യമുണ്ടായാലും എന്നോട് തുറന്നു പറയണന്ന്‍… എന്റെ അമ്മിണി ഒന്നും തനിച്ച് സഹിക്കണ്ട… എല്ലാം നമുക്ക് ഒരുമിച്ചാവാം.. അത് സന്തോഷായാലും സങ്കടായാലും… ഇത്രേം നാളും എല്ലാം നീ ഉള്ളിലൊതുക്കിയിട്ടേ ഉള്ളൂ… എനിക്കറിയാം.. ഇനി എല്ലാത്തിനും ഞാനില്ലേ എന്റെ പെണ്ണിന്.. ഉം..??” കണ്ണുനീരിനിടയിലും നുണക്കുഴിവിരിയിച്ച് അവള്‍ അഴകോടെ ചിരിച്ചു… വീണ്ടും തോളില്‍ മുഖമൊളിപ്പിച്ചു..

“..അതേ എഴുന്നേറ്റെ… നമ്മളെ രണ്ടിനേം കണ്ടാല്‍ കരഞ്ഞതാന്നു ആര്‍ക്കും മനസ്സിലാവും.. ഈ കോലത്തില്‍ നിന്റെ വീട്ടിലേയ്ക്ക് ചെല്ലാന്‍ പറ്റില്ല…??” അവള്‍ കണ്ണുകള്‍ തുടച്ച് അകന്നു മാറി.. ഞാന്‍ ഡോറിലെ ഹോള്‍ഡറില്‍ ഇരുന്ന മിനറല്‍ വാട്ടര്‍ എടുത്ത് പുറത്തിറങ്ങി മുഖം കഴുകി… കൂടെ അനുവും ഇറങ്ങി അവളുടെ മുഖവും കഴുകി… അവള്‍ തന്നെ ടവല്‍കൊണ്ട് എന്റെ മുഖം തുടച്ചു തന്നു… ഞാന്‍ തിരിച്ചു കാറില്‍ കയറി… അവള്‍ കയറി ഡോര്‍ അടച്ചതും ഞാനവളെ ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ച് ചുണ്ടുകള്‍ ബന്ധിച്ചു… പെട്ടന്ന്‍ ഞാനങ്ങനെ ചെയ്തതിന്‍റെ ഞെട്ടല്‍ മാറിയതും അവളും എന്നെ തിരിച്ചു പുണര്‍ന്ന് അധരങ്ങള്‍ നുണഞ്ഞു… കരഞ്ഞതിന്റെ ക്ഷീണം തീര്‍ക്കാനെന്നപോലെ കൊതിയോടെ പരസ്പ്പരം ഉമിനീര്‍ കൈമാറിക്കുടിച്ച്, നാവുകള്‍ നീട്ടി നുണഞ്ഞ് പരിസരം മറന്ന് ഞങ്ങള്‍ ആലിംഗനബദ്ധരായിരുന്നു..

ഞാന്‍ അകലാന്‍ ശ്രമിച്ചിട്ടും വിടാതെ അവളെന്നെ വീണ്ടും ചുംബിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു… അവസാനം അവളുടെ ഇടുപ്പിലിരുന്ന കൈകൊണ്ട് വയറിന്റെ നഗ്നമായ വശത്ത് നുള്ളണ്ടി വന്നു അവള്‍ പിടിവിടാന്‍..

“…നടുറോഡാഡീ കൊതിച്ചീ… ബാക്കി നിന്റെ വീട്ടില്‍ ചെന്നട്ട്‌…”

“…പോടാ തെമ്മാടീ… എന്ത് പിച്ചാ പിച്ചിയെ…?? ന്റെ ജീവന്‍ പോയി… നോക്കിയേ..??”  അവള്‍ സാരിമാറ്റി വയറില്‍ ചുവന്നു കിടക്കുന്ന നഖക്ഷതം കാണിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു..

“…സഹിച്ചോ… ഒരു കാര്യോമില്ലാതെ എന്നോട് അടിയുണ്ടാക്കിയകൊണ്ടല്ലേ… ഇനി അടിയുണ്ടാക്കിയാ ഇനീം മേടിക്കും നീ…” ഞാന്‍ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു… പക്ഷേ അതിനുള്ള ശിക്ഷ അടുത്ത സെക്കന്റില്‍ എന്റെ തോളില്‍ കിട്ടി.. കടിച്ചു കഴിഞ്ഞ് തോളിലും കഴുത്തിന്റെ വശത്തും ചപ്പുന്നപോലെ ഒരു ചുംബനവും കിട്ടി.. സകലവേദനയും മറക്കാന്‍ ആ മരുന്ന് മതി..

ഞാന്‍ കാര്‍ സ്റ്റാര്‍ട്ട് ചെയ്ത് മുന്നോട്ടെടുത്തു… നിമിഷങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ ഓഡി ശരവേഗം പൂണ്ട് ഹൈവേയിലൂടെ പാഞ്ഞുതുടങ്ങി.. എന്റെ തോളില്‍ തലചായ്ച്ച് ഇടത്തെ കൈ മടിയിലെടുത്തു വച്ച് തഴുകി അനു പിന്നെയും വിശേഷങ്ങളുടെ ഭാണ്ഡമഴിച്ചു… ഇടയ്ക്ക് കുസൃതിയോടെ എന്റെ മീശയിലും താടിയിലും വിരലോടിച്ചും, പിടിച്ചു വലിച്ചും.. കള്ളപ്പരിഭവത്തിനിടയില്‍ മാന്തിയും കടിച്ചും അവളെന്റെ പൂച്ചക്കുട്ടിയായി..

അങ്ങനെ ഇനിയൊരിക്കലും പരസ്പ്പരം അവിശ്വസിക്കില്ല എന്ന് തീരുമാനിച്ച് വാക്കുകളിലും തലോടലുകളിലും പ്രണയത്തിന്റെ മാധുര്യം നുണഞ്ഞ് ഞങ്ങള്‍ യാത്രതുടര്‍ന്നു.. അനു അപ്പോഴും എന്റെ തോളില്‍ ചാഞ്ഞിരിക്കുകയായിരുന്നു… അവളുടെ നാട്ടിലെത്താന്‍ പത്ത് കിലോ മീറ്റര്‍ ദൂരം ബാക്കി നിക്കുമ്പോള്‍ അവളുടെ കൈയിലിരുന്ന എന്റെ ഫോണില്‍ ശ്രീനിധിയുടെ ചിരിക്കുന്ന മുഖം തെളിഞ്ഞു… ഒഫീഷ്യല്‍ കാര്യങ്ങള്‍ക്ക് മാത്രം ഉപയോഗിക്കാനുള്ള നമ്പരില്‍ നിന്നാണ് അവള്‍ വിളിച്ചത്… അതുകൊണ്ട് ആ നമ്പര്‍ ഞാന്‍ പി.എസ്. എന്നാണ് സേവ് ചെയ്തിരുന്നത്..

“…പി.എസോ… എന്നുവച്ചാ എന്താ…??” അനുവിന്റെ സംശയം..

“…എന്നുവച്ചാ പേര്‍സണല്‍ സെക്രട്ടറി… ഇതുപോലും അറിയില്ലെടീ പൊട്ടിക്കാളീ..??” കോള്‍ അറ്റന്റ് ചെയ്യാനായി കാര്‍ റോഡിന്റെ സൈഡിലേയ്ക്ക് ഒതുക്കുന്നതിനിടയില്‍ ഞാന്‍ മറുപടി പറഞ്ഞു..

“…ഓ അതാണോ..?? ഞാങ്കരുതി അവളൊരു അടാര്‍ പീസാന്നൊക്കെ നിങ്ങള് ആണുങ്ങള് പറയാറില്ലേ… അവളൊരു അഡാറു പീസാന്നു… പിന്നെ ശ്രീ ആളൊരു കിടിലന്‍ പീസല്ലേ… ഈ കള്ളക്കണ്ണന്‍ ആ ഉദ്ദേശ്യത്തില്‍ സേവ് ചെയ്താന്നു ഞാന്‍ വിചാരിച്ചു..” കള്ളച്ചിരിയോടെ അവള്‍ പറഞ്ഞത് കേട്ടപ്പോള്‍ എന്നെ ഊതിയതാണെന്ന് മനസ്സിലായി..

“…നീയാ ഫോണ്‍ തന്നെ പെണ്ണേ കളിക്കാതെ…” ഞാന്‍ കൈ നീട്ടിയെങ്കിലും എനിക്ക് തരാതെ കുറച്ചു നേരം അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ഫോണ്‍ മാറ്റി മാറ്റിപ്പിടിച്ച് അവളെന്നെ കളിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു… അവസാനം എന്റെ കൈയില്‍ നിന്നും ഇടുപ്പില്‍ നുള്ള് കിട്ടിയപ്പോഴാണ് അവള്‍ ഫോണ്‍ തന്നത്.. റിംഗ് തീരുന്നതിനു സെക്കന്റുകള്‍ മുന്‍പ് കോള്‍ എടുക്കുമ്പോള്‍ അനുവിനോപ്പം കൂടി ഞാനും കുട്ടികളെപ്പോലെ പിച്ചാനും മാന്താനും പഠിച്ചല്ലോ എന്നോര്‍ത്ത് എനിക്ക് ചിരിവന്നു..

“…ഹലോ ശ്രീ…” വീണ്ടും എന്നെ ഫോണ്‍ ചെയ്യാന്‍ സമ്മതിക്കാതെ തലമുടിയില്‍ പിടിച്ചു വലിച്ചും, ഇക്കിളി കൂട്ടാന്‍ ശ്രമിച്ചും ശല്യം ചെയ്യുന്ന അനുവിനെ കണ്ണുരുട്ടി ശാസിച്ച് അവളുടെ കൈകളില്‍ നിന്ന് രക്ഷനേടാന്‍ ഒഴിഞ്ഞു മാറുന്നതിനിടയില്‍ കൈതട്ടി ലൌഡ് സ്പീക്കര്‍ ഓണായി..

“…സാര്‍.. ഡ്രൈവിങ്ങിലാണോ..??” അവളുടെ സംസാരത്തില്‍ ഒരു തിടുക്കം പ്രകടമായിരുന്നു.. അത് ശ്രദ്ധിച്ച അനു അടങ്ങിയിരുന്ന്‍ സംസാരത്തിനു കാതോര്‍ത്തു..

“…അതെ… ബട്ട്‌ ഇറ്റ്സ് ഓ.കെ.. കാര്‍ നിര്‍ത്തി.. താന്‍ പറഞ്ഞോ… എനിതിംഗ് അര്‍ജന്റ്..??”

“…യെസ് സാര്‍… നമ്മുടെ കണ്‍സ്ട്രക്ഷന്‍ സൈറ്റില്‍ ഒരാക്സിഡന്റ്റ് നടന്നു…”

“…എവിടെ…??” ചോദ്യഭാവത്തില്‍ എന്റെയും അനുവിന്റെയും കണ്ണുകള്‍ തമ്മിലിടയുന്നതിനിടയില്‍ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു..

“…ഡ്രീം ബേയുടെ സൈറ്റില്‍…” ഫോര്‍ട്ട്കൊച്ചി റൂട്ടില്‍ കണ്‍സ്ട്രക്ഷന്‍ നടക്കുന്ന അപ്പാര്ട്ട്മെന്റ്റ് പ്രോജക്ടായിരുന്നു ഡ്രീം ബേ..

“…എന്നിട്ടെന്ത് സംഭവിച്ചു…??”

“…അത് സാര്‍… പണിക്കാരികളില്‍ ഒരാള്‍ ഒന്നാം നിലയില്‍ നിന്ന് കാല് തെന്നി താഴേക്ക് വീണു… ഇപ്പോ ആസ്റ്ററില്‍ അഡ്മിറ്റ്‌ ചെയ്തിരിക്കുവാ…”

“…എന്താ കണ്ടീഷന്‍…?? ഈസ് ഇറ്റ്‌ സീരിയസ്..??”

“…നോ സര്‍ …ബട്ട്.. കാലിനും കൈക്കും ഫ്രാക്ച്ചറുണ്ട്… പിന്നെ കുറച്ചു ബ്ലഡ് പോയി… ഇപ്പോ ഐ.സി.യുവിലാണ്… 24 മണിക്കൂര്‍ ഒബ്സര്‍വേഷനില്‍… പേടിക്കാനില്ല.. ബട്ട്‌ ബോധം വന്നിട്ടില്ല..” വ്യക്തമായും എന്നാല്‍ ചുരുക്കിയും അവള്‍ സിറ്റുവേഷന്‍ അവതരിപ്പിച്ചു..

“…താനിപ്പോ എവിടെയാ… ഹോസ്പിറ്റലില്‍ ആണോ…??

“…അതേ സാര്‍… ഇവിടെയത്തി കണ്ടീഷന്‍ എന്താണെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ട് സാറിനെ വിളിക്കാമെന്ന് കരുതി…”

“…കൂടെ വേറെ ആരൊക്കെയുണ്ട്…??”

“…ഷാഹുലും.., രമ്യയും.., നവീനുമുണ്ട്.. പിന്നെ ശിവേട്ടനും.. പിന്നെ സൈറ്റിലെ ചില വര്‍ക്കേഴ്സും ഉണ്ട്..” ശിവേട്ടന്‍ ഡ്രൈവറാണ്.. മറ്റുള്ളവര്‍ സൈറ്റിന്റെ ചാര്‍ജുള്ള എന്‍ജിനീയറും, ഓഫീസ് സ്റ്റാഫും..

“…ഓ.കെ താന്‍ അവിടെത്തന്നെ കാണണം.. ഞങ്ങള്‍ അനുവിന്റെ വീട്ടില്‍ എത്താറായി… ഞാനവളെ വീട്ടിലാക്കിയിട്ട് വന്നേക്കാം.. ഓ.കെ..?? പിന്നെ അവരുടെ റിലേറ്റീവ്സിനെ അറിയിച്ചോ…??” ഇടയ്ക്ക് അനുവിനെ നോക്കിയപ്പോള്‍ അവള്‍ ചിന്താധീനയായി ഞങ്ങളുടെ സംസാരം ശ്രദ്ധിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു..

“…ഇല്ല.. ലേബര്‍ സപ്ലയര്‍ കൊണ്ടുവന്ന വര്‍ക്കെഴ്സില്‍ ഒരാളാണ് ആക്സിഡന്റായ സ്ത്രീ… ഡീറ്റെയില്‍സ് അന്വേഷിക്കാന്‍ ഏര്‍പ്പാട് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്…”

“…ഓ.കെ… എന്തെങ്കിലും പ്രോഗ്രസ് ഉണ്ടായാല്‍ വിളിക്കണം… ഞാന്‍ ഉടനെത്താം…”

“…ഓഫ്കോഴ്സ് സാര്‍… ഐ വില്‍ വെയിറ്റ് ഹിയര്‍…”

കോള്‍ കട്ട് ചെയ്ത് ഞാന്‍ കാര്‍ മുന്നോട്ടെടുക്കാന്‍ തുനിഞ്ഞതും അനു എന്റെ കൈയില്‍ പിടിച്ചു…

“…ദേവേട്ടന്‍ തിരിച്ച് ഹോസ്പിറ്റലിലേയ്ക്ക് പൊക്കോ… എന്നെ അടുത്ത കവലയില്‍ ഇറക്കിയാല്‍ മതി…”

“…ഏയ്‌ ഇനി കുറച്ച് ദൂരമല്ലേ ഉള്ളൂ..?? ഞാന്‍ തന്നെ വീട്ടില്‍ വിട്ടിട്ട് പൊക്കോളാം…”

“…അതന്നെയാ ഞാനും പറഞ്ഞേ.. ഇനി കുറച്ചു ദൂരല്ലേ ഉള്ളൂ… അടുത്ത കവലയില്‍ നിന്ന് ഓട്ടോ കിട്ടും ഞാനതില്‍ പൊക്കോളാം ദേവേട്ടാ…”

“…അത് ശരിയാവില്ലനൂ… കുറെ നാള്‍കൂടി നമ്മള്‍ തന്റെ വീട്ടില്‍ ചെല്ലുന്നതല്ലേ… ഞാന്‍ കൂടെയില്ലാതെ താന്‍ മാത്രം ചെന്നാല്‍ അവര്‍ക്കത് വിഷമമാവും…” അവളുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞിരുന്നു സംസാരിച്ചിരുന്ന ഞാന്‍ വീണ്ടും വണ്ടിയെടുക്കാന്‍ തിരിഞ്ഞെങ്കിലും അവളെന്റെ കൈയില്‍ പിടിച്ച് തടഞ്ഞു..

“…ന്റെ വീട്ടുകാരല്ലേ ഞാമ്പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കിക്കോളാം… ദേവേട്ടന്‍ രാത്രീല് വരൂല്ലോ… പിന്നെ അവര്‍ക്കെന്ത് വിഷമം തോന്നാനാ…”

“…ഈ സംസാരിച്ചിരിക്കണ നേരം വേണ്ടല്ലോ അനൂ തന്നെ വീട്ടിലാക്കീട്ടു പോവാന്‍.. താന്‍ കൈയെടുക്ക് ഞാന്‍ വണ്ടിയെടുക്കട്ടെ…” ഞാന്‍ വീണ്ടും തിരിഞ്ഞതും അവളെന്റെ കവിളുകളില്‍ കൈത്തലം ചേര്‍ത്ത് എന്റെ കണ്ണുകളിലേയ്ക്ക് നോക്കി… പ്രക്ഷുബ്ധമായ മനസ്സിനെ പെട്ടന്ന് തണുപ്പിക്കാന്‍ ആ നോട്ടം ധാരാളമായിരുന്നു… എന്നോടുള്ള പ്രണയവും കരുതലും നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന ആ കരിങ്കൂവളമിഴികളില്‍ ഞാന്‍ നോക്കിയിരിക്കുമ്പോള്‍ അവള്‍ ധൃതിയില്ലാതെ പറഞ്ഞു..

“…ദേവേട്ടാ… ഇപ്പൊ തെരക്കിട്ടു ന്നെ വീട്ടീ കൊണ്ടാക്കീട്ടു ദേവേട്ടന്‍ പോയാ അതാവും ന്റെ വീട്ടുകാര്‍ക്ക് വിഷമാവാ… പിന്നെ അതിന്റെ കാരണം എന്തോരം വിശദീകരിച്ചാലും അവരുടെ തലേല് കേറുവേമില്ല… തന്നേമല്ല വീടുവരെ പോയേച്ചു ദേവേട്ടന്‍ തിരിച്ചു പോവുമ്പോളേക്കും പിന്നേം നേരം വൈകും…”

“…എന്നാലും എന്റമ്മിണീ നിന്നെ തനിച്ചു വിടാന്‍ മനസ്സ്  സമ്മതിക്കണില്ല പെണ്ണേ… അതല്ലേ..??” അവള്‍ എന്റെ കവിളില്‍ പതുക്കെ ചുണ്ടുകള്‍ ചേര്‍ത്തു മുത്തി.. ഞാന്‍ കണ്ണുകളടച്ച് ഒരു നിമിഷം അതാസ്വദിച്ചിരുന്നു..

“…ഇനിയിപ്പോ ന്റെ നാടല്ലേ വാവാച്ചീ… ഞാമ്പൊക്കോളാം.. പിന്നെ ദേവേട്ടന്‍ തന്നെ പറയാറില്ലേ നമ്മള്‍ കണ്‍സ്ട്രക്ഷന്‍ ഫീല്‍ഡില്‍ പുതുമുഖാ… നല്ല കോമ്പറ്റീഷന്‍ ഉള്ള ഫീല്‍ഡാ… അതോണ്ട് നല്ല ശ്രദ്ധ വേണോന്നൊക്കെ… ഇപ്പോ ഈ ആക്സിഡന്റ്റ് കാര്യം നമ്മുടെ ശത്രുക്കള്‍ അറിഞ്ഞാല്‍ അവരിതിന് മീഡിയാ അറ്റെന്‍ഷന്‍ കൊടുക്കാന്‍ നോക്കും… അവസാനം അത് നമ്മുടെ കണ്‍സ്ട്രക്ഷനിലെ പിഴവാന്നു വരെ വരുത്തിത്തീര്‍ക്കാന്‍ ശ്രമമുണ്ടാവും… അത് ഉണ്ടാവാതെ നോക്കാന്‍ ദേവേട്ടന്‍ അവിടെ ചെന്ന് വേണ്ടതെന്താന്നു വച്ചാ ചെയ്യണം… അതിന് എത്രേം പെട്ടന്ന് ദേവേട്ടന്‍ അവിടെ ചെല്ലണ്ടേ.. അതിനാ ഞാമ്പറഞ്ഞേ ന്നെ അടുത്ത ഓട്ടോ കിട്ടുന്ന കവലയില്‍ ഇറക്കിയാ മതീന്ന്… കേട്ടോ മണ്ടച്ചാരേ…”

അവളുടെ ദീര്‍ഘവീക്ഷണത്തോടെയുള്ള സംസാരം കേട്ട് അന്തം വിട്ടിരുന്ന എന്റെ കവിളില്‍ അവള്‍ പതുക്കെ തട്ടി ഉണര്‍ത്തി… എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്ന കാര്യത്തില്‍ മാത്രമല്ല… കാര്യപ്രാപ്തിയോടെ വിഷയങ്ങള്‍ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതിലും അനുവിന് മുത്തിന്റെ പാടവം ഉണ്ടെന്ന് ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കുകയായിരുന്നു… കാരണം ഞാന്‍ ചിന്തിക്കുകപോലെ ചെയ്യാത്ത ഒരു പോസ്സിബിലിറ്റിയെപ്പറ്റിയാണ് അവള്‍ പറഞ്ഞത്..

“…അന്തം വിട്ടിരിക്കാതെ വണ്ടിയെടുക്ക് വാവാച്ചീ…” അവളെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളില്‍  സ്വയം മറന്നിരുന്ന ഞാന്‍ തലകുടഞ്ഞ് പുഞ്ചിരിയോടെ കാറ് മുന്നോട്ടെടുത്ത് അരക്കിലോമീറ്റര്‍ അപ്പുറത്തുള്ള ഓട്ടോ സ്റ്റാന്റിനടുത്ത് നിര്‍ത്തി… ആദ്യം കിടന്നിരുന്ന ഓട്ടോ തന്നെ അവള്‍ക്ക് പരിചയമുള്ള ഒരു നാട്ടുകാരന്റെയായിരുന്നു..

“…ങ്ങ്ഹാ… ഇത് തോമാചേട്ടനാല്ലോ…” അറുപത് വയസ്സ് പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന മെലിഞ്ഞ ഓട്ടോക്കാരന്റെ അടുത്തേയ്ക്ക് നടക്കുന്നതിനിടയില്‍ അനു പറഞ്ഞു… ട്രാവല്‍ബാഗും ഷോപ്പിംഗ്‌ കിറ്റുകളും എടുത്ത് ഞാന്‍ പുറകെ ചെന്നു.. ഞങ്ങളെ കണ്ടതും സീറ്റിലിരുന്നു കൊന്തചൊല്ലുകയായിരുന്ന തോമാച്ചേട്ടന്‍ എഴുന്നേറ്റ് വന്നു… അനു എനിക്ക് അദ്ദേഹത്തെ പരിചയപ്പെടുത്തി..

“…ദേവന്‍ മോനെ എനിക്കറിയത്തില്ലയോ മോളെ… ഇവിടെ വരുമ്പോഴൊക്കെ മാധവന്റെ വീട്ടില്‍ ഇവന്‍ വരാറുള്ളതല്ലിയോ…?? ഞാന്‍ മാധവന്റെ തൊട്ട് അയലോക്കാ മോനേ… ഞാങ്കണ്ടിട്ടുണ്ട്… മോനെന്നെ അറിയത്തില്ലാന്നെ ഒള്ളു…” പറഞ്ഞു വന്നപ്പോള്‍ മീനാക്ഷിയുടെ  അയല്‍ക്കാരനാണ് തോമാച്ചേട്ടന്‍… എന്റെ കൈയ്യില്‍ നിന്ന് ബാഗും ഷോപ്പിംഗ്‌ കവറുകളും വാങ്ങി സീറ്റില്‍ എടുത്ത് വച്ച് ഓട്ടോയില്‍ കയറുന്നതിനിടയില്‍ അവളെന്റെ കൈയ്യില്‍ പിടിച്ചു.

“…പിന്നേ…!! തിരക്കുണ്ടെന്നും പറഞ്ഞു ഒരുപാട് സ്പീഡ് വേണ്ടാട്ടോ…??” ഞാന്‍ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് തലയാട്ടി.

“…അവിടെയെത്തീട്ടു വിളിക്കണേ…??” തല വെളിയിലേയ്ക്കിട്ടു തിരിഞ്ഞു നോക്കി വിളിച്ചു പറയുന്ന എന്റെ സുന്ദരിക്കുട്ടിയ്ക്ക് നേരെ ഞാന്‍ പുഞ്ചിരിയോടെ കൈവീശി… അവളെയും കൊണ്ട് ഓട്ടോ പോകുന്നത് നോക്കി നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഞാനൊരു ശിലയായി മാറുന്നപോലെ തോന്നി… പ്രാണന്‍ വിട്ടകന്ന നിര്‍ജ്ജീവമായ ശില… ഓട്ടോ എന്റെ കണ്‍ മുന്നില്‍നിന്നും മറയുന്നവരെ പരിസരം മറന്ന് ഞാന്‍ നിന്നു… കാറില്‍ കയറി ഇരുന്നപ്പോഴും അനുവിന്റെ കളിചിരികളും കള്ളപ്പരിഭവവും അവള്‍ മുടിയില്‍ ചൂടാറുള്ള ചെമ്പകത്തിന്റെയോ തുളസിക്കതിരിന്റെയോ സുഗന്ധവും കാറിനുള്ളില്‍ നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നതായി എനിക്ക് തോന്നി..

ഇടതുവശത്തെ സീറ്റിലേയ്ക്ക് നോക്കുമ്പോള്‍ നുണക്കുഴിച്ചിരിയോടെ അവള്‍ അവിടെ ഇരിക്കുന്നു… അവളുടെ മുഖത്തേയ്ക്ക് പാറി വീഴുന്ന മുടിയിഴകളെ തഴുകാന്‍ ഞാന്‍ അറിയാതെ കൈനീട്ടി… കൈ ശൂന്യതയില്‍ തെന്നി ഡാഷ്ബോഡില്‍ ഇടിച്ചു നിന്നു… എന്റെ പൊട്ടത്തരമോര്‍ത്ത് ചിരിയോടെ തലകുടഞ്ഞ്‌ കാറ് മുന്നോട്ടെടുക്കുമ്പോഴും മനസ്സ് “ഗിഫ്റ്റ് ഓഫ് ഗോഡ്” എന്നെഴുതിയ ഓട്ടോയുടെ പിന്നാലെ സ്വര്‍ണ്ണമാനിനെത്തേടി പാഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു..

ഹോസ്പിറ്റല്‍ ലക്ഷ്യമാക്കിയുള്ള ഡ്രൈവിംഗ് തുടങ്ങിയിട്ട് അരമണിക്കൂര്‍ പിന്നിടുമ്പോഴും, പ്ലെയറില്‍ പ്രിയഗാനങ്ങള്‍ പലതും പാടിഒഴിയുമ്പോഴും പാതിവഴിയില്‍ പ്രിയപ്പെട്ടതെന്തോ നഷ്ടപ്പെട്ടപോലെ ഒരു നീറ്റലായിരുന്നു മനസ്സില്‍..

എന്നോടുള്ള പ്രണയവും പരിഭവവും ഇണക്കങ്ങളും പിണക്കങ്ങളുമായി കൂടെക്കൂടുന്ന നിമിഷങ്ങളിലും എന്റെ ജോലിയിലെ ഉത്തരവാദിത്വങ്ങളെക്കുറിച്ചുപോലും ശ്രദ്ധാലുവായ അനുവിനെ അഭിമാനത്തോടെ ഓര്‍ത്തുകൊണ്ടാണ് ഞാന്‍ പാര്‍ക്കിംഗ് എരിയയിലേയ്ക്ക് കാര്‍ ഓടിച്ചു കയറ്റിയത്… അപ്പോഴും പാതിവഴിയില്‍ എന്റെ പ്രാണനെ ഇറക്കി വിട്ട് കടമകളുടെ ഭാണ്ഡവും പേറിയുള്ള എന്റെയീ യാത്രയും, കണ്‍സ്ട്രക്ഷന്‍ ബിസ്സിനസ്സില്‍ സാധാരണമെന്ന് കരുതാവുന്ന അപകടവും എനിക്ക് മുന്നില്‍ തിരിച്ചറിവുകളുടെ പുതിയ വാതായനങ്ങള്‍ തുറന്നിടുമെന്നു ഞാനൊരിക്കലും കരുതിയിരുന്നില്ല..

*****

“…ചീച്ചീ.., ചീച്ചീ… ജേ ഞോച്ചിയേ… വാവേജെ കാലു ഒച്ചി ഓയി… ജേ ഞോച്ചിയെ..??” തന്റെ മുന്‍പില്‍ നിന്ന് കാലൊടിഞ്ഞ പാവയെ നീട്ടി പരാതി പറയുന്ന കുട്ടിക്കുറുമ്പിയെ മടിയിലേയ്ക്ക് എടുത്ത് വച്ച് ശ്രീനിധി മൊബൈല്‍ കവിളിനും തോളിനും ഇടയില്‍ തിരുകി..

“..ഇല്ലമ്മേ… ദേവേട്ടന്‍ അനുവിനെ കൊണ്ടാക്കാന്‍ പോയതാ.. ഇപ്പോ വരും..”

“…അതെ ഇത്രയും നേരം അവരിവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു… ഞാന്‍ വരുന്നതിനു തൊട്ടു മുന്‍പാ അനുവിനെ കൊണ്ടാക്കാന്‍ പോയത്…” ശ്രീനിധി ഫോണില്‍ സംസാരിച്ചുകൊണ്ട് പാവയുടെ കാല്‍ നന്നാക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു..

“..മോളേ… ചേച്ചി ഫോണ്‍ ചെയ്യുവല്ലേ.. ശല്യം ചെയ്യല്ലേട്ടോ…” സ്ലിങ്ങില്‍ ഇട്ട വലത്തേകൈ താങ്ങാതെ ഇടത്തെ കൈകുത്തി കട്ടിലില്‍ എഴുന്നേറ്റിരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് സീതേച്ചി ശിവാനി മോളെ ശാസിച്ചു… പ്ലാസ്റ്ററിട്ട കാല്‍ വേദനിച്ചു എന്ന് തോന്നി.. സീതേച്ചിയുടെ മുഖത്ത് വേദന പ്രകടമായിരുന്നു.. ഇതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ തന്റെ പാവയുടെ ഒടിഞ്ഞ കാലിലേയ്ക്ക് നോക്കി വിതുമ്പാന്‍ വെമ്പി നില്‍ക്കുന്ന കുഞ്ഞു ശിവാനി..

ഈ കാഴ്ച്ചകള്‍ കണ്ടുകൊണ്ടാണ് ഞാനാ മുറിയിലേയ്ക്ക് ചെന്നത്…

“..അമ്മേ.. ദേവേട്ടന്‍ വന്നു.. ഞാന്‍ വെച്ചേക്കുവാണേ…?” ശ്രീനിധി ശിവാനിമോളെ എടുത്തുകൊണ്ട് കസേരയില്‍ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു.. അവളുടെ മടിയില്‍ ഇരുന്ന ശിവാനിയുടെ പാവ താഴെ വീണു.. ഇതുകണ്ടതും കുഞ്ഞുശിവാനി കുതറി.. ശ്രീനിധി അവളെ താഴെ നിര്‍ത്തിയതും അവള്‍ പാവയെ എടുത്തുകൊണ്ട് എന്റെയടുത്തെയ്ക്ക് ഓടി വന്നു… ഞാനവളെ വാരിയെടുത്തു..

“..മാമാ… ചീച്ചി വാവജെ കാലു ഒജിച്ചു.. ഞാ ചീച്ചോട് മിഞ്ചൂല്ല…” കൊമ്പ് പോലെ ഇരുവശത്തും മുകളിലേയ്ക്ക് കെട്ടി വച്ച മുടിയാട്ടി തലവെട്ടിച്ച് അവള്‍ ശ്രീനിധിയെ കൊഞ്ഞനം കുത്തി..

“…ആ.. മാമനെ കിട്ടിയപ്പോ നിനക്ക് ചേച്ചീനെ വേണ്ടാല്ലേടി കള്ളി…”

“…പോ.. ചീച്ചോദ് മിഞ്ചൂല്ല.. മാമേം മിഞ്ചഞ്ചാച്ചോ..??” കുഞ്ഞിക്കൈകൊണ്ട് ശ്രീനിധിയെ തല്ലാനോങ്ങി അവള്‍ പരിഭവിച്ചു..

“..ഇല്ല.. മാമനും മിണ്ടുല്ല…”

“…ദേ ചേച്ചിയോട് കൂട്ടുകൂടിയാ ചേച്ചി വാവയ്ക്ക് വേറെ പാവ വാങ്ങിത്തരാല്ലോ…??” അത് കേള്‍ക്കാന്‍ കാത്തിരുന്നപോലെ ശിവാനി ശ്രീനിധിയുടെ നേരെ കൈ നീട്ടി.. അവള്‍ അടുത്ത് വന്നതും കുഞ്ഞുശിവാനി വേഗം ശ്രീനിധിയുടെ കൈയിലേയ്ക്ക് ചാടി… പിണക്കവും മാറി… അവളുടെ കുറുമ്പ് കണ്ട് ഞങ്ങള്‍ മൂന്നും ചിരിച്ചു..

“…അനു എങ്ങനാ പോയേ…??” മറ്റൊരു പാവയെ ബാഗില്‍ നിന്നെടുത്ത് ശിവാനിക്ക് കളിക്കാന്‍ കൊടുത്ത് അവളെ സീതേച്ചിയുടെ അടുത്ത് കട്ടിലില്‍ ഇരുത്തി ശ്രീനിധി പോകാനായിറങ്ങി…

“…അവളെ ഞാന്‍ ബസ്സില്‍ കയറ്റി വിട്ടു…”

“…അവള്‍ക്ക് കൂടി ഇന്നിവിടെ നില്‍ക്കായിരുന്നു.. അല്ലേ..??”

“…അതെങ്ങനാ പറഞ്ഞാ കേക്കണ്ടേ… ഇന്നലെ എന്നോട് തിരിച്ചു ചെല്ലണ്ട ഇവിടെ നില്‍ക്കാന്‍ വേറെ ആരും ഇല്ലല്ലോന്ന് പറഞ്ഞയാളാ… എന്നിട്ട് ഇന്നിവിടെ നില്‍ക്കാന്‍ പറഞ്ഞപ്പോ അവള്‍ക്ക് വീട്ടില്‍ പോണം… എന്നാ ഞാന്‍ കൊണ്ടുവന്നു വിടാമെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോ അതും സമ്മതിച്ചില്ല… നാളെ രാവിലെ വന്നേക്കാമെന്നും പറഞ്ഞാ പോയത്…” ഞാന്‍ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ശ്രീനിധി ഒന്ന് മൂളുകമാത്രമാണ് ചെയ്തത്… പെട്ടന്ന് അവളുടെ മുഖംവാടിയപോലെ..

“…അല്ല നീയെപ്പോഴാ വന്നത്…??”

“…വന്നതേ ഉള്ളു… വീട്ടിലേയ്ക്കായിട്ടു പോയതാ.. പിന്നെ ഇവിടെ ഒന്ന് കേറീട്ടു പോവാന്ന് വിചാരിച്ചു…”

“…ശരണ്യമോളും ശ്യാമും എന്ത്യേ..??”

“…അവര് രാത്രി കഴിക്കാനുള്ള ഭക്ഷണം വാങ്ങാന്‍ ശിവേട്ടന്റെ ഒപ്പം പോയതാ  ദേവാ… ഇപ്പൊ വരും…” സീതേച്ചിയാണ് മറുപടി പറഞ്ഞത്..

“…എന്നാ ഞാനിറങ്ങട്ടെ ദേവേട്ടാ…” ശ്രീനിധി അത് പറയുമ്പോള്‍ മുഖത്ത് ഒരു വിഷാദച്ഛായ പടര്‍ന്നിരുന്നു… ഞാന്‍ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തലയാട്ടി… അവള്‍ കട്ടിലില്‍ ഇരുന്നു കളിക്കുന്ന ശിവാനി മോള്‍ക്ക് ഉമ്മ കൊടുത്ത്, സീതേച്ചിയോട് യാത്രയും പറഞ്ഞ് പോകാനിറങ്ങി.. അപ്പോഴും മനസ്സിലെന്തോ ഭാരമുള്ളതുപോലെയായിരുന്നു അവളുടെ മുഖഭാവം..

“…ശ്രീ… ഒന്ന് നിന്നേ..” അവള്‍ വാതില്‍ വരെയത്തിയതും എന്റെ പിന്‍വിളി കേട്ട് തിരിഞ്ഞു… സീതേച്ചിയോട് ഉടനെ വരാമെന്നും പറഞ്ഞ് ഞാന്‍ ശ്രീനിധിയുടെ അടുത്തേയ്ക്ക് ചെന്നു…

“…വണ്ടിയുടെ അടുത്ത് വരെ ഞാനും വരാം…”  അവള്‍ പുഞ്ചിരിച്ചുവെന്നു വരുത്തി.. സീതേച്ചിയെ അഡ്മിറ്റ്‌ ചെയ്തിരിക്കുന്ന മുറിയ്ക്ക് പുറത്തിറങ്ങി വരാന്തയിലൂടെ ഞങ്ങള്‍ നടന്നു… അവളുടെ മുഖത്ത് കണ്ട വിഷമത്തിനു കാരണം അനുവിന്റെ ഇന്നലത്തെ പെരുമാറ്റമാണ് എന്ന്‍ തോന്നിയിരുന്നു… കുറച്ചു മുന്പ് വരെ സന്തോഷത്തോടെ ശിവാനിമോളെ കളിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ശ്രീനിധി അനുവിന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോള്‍ മുതലാണ്‌ മൌനിയായത്.. മുന്നോട്ട് നടക്കുമ്പോഴും കുറച്ചു നേരത്തേയ്ക്ക് അവളൊന്നും മിണ്ടിയില്ല..

“…ശ്രീ…!! ഇന്നലെ അനു ഓഫീസില്‍ വച്ച് ദേഷ്യപ്പെട്ട് പെരുമാറിയതില്‍ നിനക്ക് വിഷമമുണ്ടെന്നറിയാം… എന്റെ കാര്യത്തില്‍ അവള് കുറച്ച് പോസ്സസീവാ.. അതിന്റെയാ.. താനത് കാര്യാക്കണ്ട…” ഒരു പരിഹാസച്ചിരിയായിരുന്നു മറുപടി.. വീണ്ടും മൌനം..

“…ഈ പുണ്യം ചെയ്ത ജന്മം എന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ടോ..??” അപ്രതീക്ഷിതമായ അവളുടെ ചോദ്യം മനസ്സിലാവാതെ നടക്കുമ്പോള്‍ അവള്‍ ചോദ്യം ആവര്‍ത്തിച്ചു.. ഞാന്‍ കൈമലര്‍ത്തി.. വീണ്ടും അതേ ചിരി.. മൌനം.. എന്തിനാണവള്‍  അങ്ങനെ ചോദിച്ചത് എന്ന്‍ ആലോചിച്ച് മുന്നോട്ട് നടക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഇടയ്ക്ക് അവളുടെ മുഖത്തേയ്ക്ക് നോക്കി… അവളീ ലോകത്തൊന്നും ആയിരുന്നില്ല… അടുത്ത ഫ്ലോറിലേയ്ക്കുള്ള പടികള്‍ ഇറങ്ങുന്നതിനിടയില്‍ അവള്‍ വീണ്ടും അടുത്ത ചോദ്യം ചോദിച്ചു…

“…രണ്ടു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുന്പ് ഈ നഗരത്തിലെ ഒരു കോഫീപബ്ബില്‍ വെയിസ്ട്രസിന്റെ വേഷത്തില്‍ നിങ്ങളുടെ മുന്‍പില്‍ നിന്ന് കരഞ്ഞ ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയെ ദേവേട്ടന്‍ ഓര്‍ക്കുന്നുണ്ടോ..??” ഇപ്പോള്‍ എന്തിനാണ് ഇങ്ങനെയൊരു ചോദ്യം എന്ന് മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും അവളെത്തന്നെ ഉദ്ദേശിച്ചാണ് പറഞ്ഞെതെന്ന് അറിയാവുന്നതുകൊണ്ട് ഞാന്‍ തലയാട്ടി… കോളേജില്‍ എന്റെ ജൂനിയറായിരുന്ന ശ്രീനിധിയെ ഞാന്‍ പിന്നീട് കണ്ടത് അങ്ങനെയൊരു സാഹചര്യത്തിലായിരുന്നു..

“..അന്നെന്റെ കൈയ്യില്‍ ഒരു ഡിഗ്രി സര്‍ട്ടിഫിക്കറ്റും കുറേ കണ്ണീരും മാത്രമേ സമ്പാദ്യമായി ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ… ഒരു പെണ്ണാണെന്ന മര്യാദപോലും തരാതെ എനിക്ക് നേരെ അസഭ്യം പറഞ്ഞ ആ ഷോപ്പിന്റെ ഉടമയുടെ മുന്നില്‍ നിന്ന് എന്നെ ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ചുകൊണ്ട് ദേവേട്ടന്‍ പോന്നത് ഇപ്പോഴും ഞാനോര്‍ക്കുന്നുണ്ട്.. എന്റെ മാനത്തിന് വിലപറഞ്ഞ്‌ കഴുകന്‍ കണ്ണുകളുമായി കാത്തിരിക്കുന്ന എന്റെ ചേച്ചിയുടെ ഭര്‍ത്താവിനെ പേടിച്ച് സ്വന്തം വീട്ടില്‍ പോലും പോകാന്‍ കഴിയാതിരുന്ന എനിക്ക് ദേവേട്ടന്‍ ഒരു ജോലി തന്നു… അതും സ്വപ്നം കാണാന്‍ പോലും സാധിക്കാത്ത സാലറിയുമായി… ആരെയും പേടിക്കാതെ അന്തിയുറങ്ങാന്‍ ഇടം തന്നു… അന്നൊക്കെ ഞാന്‍ ദേവേട്ടനെ അറിയാതെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു.. പക്ഷേ ബിസിനസ് ടൂറിനിടയില്‍ ഒരുമിച്ച് ഒരു ഹോട്ടലില്‍ ഉറങ്ങിയപ്പോഴും എന്റെ ചൂട് തേടി വരാതിരുന്നപ്പോള്‍ ഈ മനസ്സില്‍ എനിക്കുള്ള സ്ഥാനം ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കി.. അത് മുത്തിനും മാളുവിനും ഒപ്പമാണെന്ന്… ഞാന്‍ പറയാതെ തന്നെ എന്റെ പ്രശ്നങ്ങള്‍ മനസ്സിലാക്കി ഒരേട്ടന്റെ സ്ഥാനത്ത് നിന്ന് ദേവേട്ടന്‍ എന്നും സ്നേഹിച്ചിട്ടുണ്ട്.. ഈ നിമിഷം വരെ…” ഇവളെന്തിനാ ഇതൊക്കെ ഇപ്പൊ പറയുന്നതെന്ന്‍ മനസ്സിലാവാതെ എന്റെ ചിന്തകള്‍ കാട് കയറുമ്പോള്‍ അവളൊന്നു നിര്‍ത്തി..

“…അങ്ങനെ ഒന്നും പറഞ്ഞു തരാതെതന്നെ മനസ്സിലാക്കാന്‍ കഴിവുള്ള ദേവേട്ടന്‍ എന്തുകൊണ്ടാ ദേവേട്ടനെ മാത്രം സ്നേഹിച്ച്… ദേവേട്ടന് വേണ്ടി മാത്രം ജീവിക്കുന്ന അനുവിന്റെ പ്രശ്നങ്ങള്‍ മനസ്സിലാക്കാതെ പോകുന്നത്… അതോ മനസ്സിലാക്കിയിട്ടും ഇല്ലായെന്ന് നടിക്കുന്നതാണോ..??” ഇന്നലെ അനുപറയാതെ ബാക്കി വച്ചത് പലതും ശ്രീനിധിയ്ക്കറിയാം എന്ന് മനസ്സിലായി.. കുറച്ച് നേരത്തേയ്ക്ക് എനിക്കൊന്നും സംസാരിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല.. എന്റെ മനസ്സ് സ്വര്‍ണ്ണമാനിന്റെ പുറകെ പായാന്‍ തുടങ്ങിയിരുന്നു…

“…നിനക്കും വളച്ചുകെട്ടിയല്ലാതെ പറയാന്‍ അറിയില്ലേ ശ്രീ..?? അവളെപ്പോലെ..??” അവള്‍ മറുപടി പറയാതെ ദൂരേയ്ക്ക് നോക്കി… ഞാനും… പുറത്ത് പുല്‍ത്തകിടിയോടു ചേര്‍ന്നുള്ള പാര്‍ക്കിങ്ങില്‍ പന്ത് തട്ടിക്കളിക്കുന്ന ഒരു കുട്ടിപ്പാവാടക്കാരിയിലേയ്ക്കും നിറവയറുമായി അവള്‍ക്കൊപ്പം സായാഹ്ന സവാരിക്കിറങ്ങിയ അവളുടെ അമ്മയിലേയ്ക്കും എന്റെ കണ്ണുകള്‍ നീണ്ടു… പക്ഷേ മനസിനെ കുളിര്‍പ്പിക്കുന്ന ആ കാഴ്ച്ച ഞാന്‍ കാണുന്നുണ്ടെങ്കിലും അത് മനസ്സ് കൊണ്ടായിരുന്നില്ല… ശ്രീനിധിയുടെ വാക്കുകളില്‍ എന്റെ മനസ്സ് നഷ്ടപ്പെട്ടു തുടങ്ങിയിരുന്നു..

ഞങ്ങള്‍ നടന്ന് പാര്‍ക്കിങ്ങില്‍ എത്തി… ആ കുട്ടിപ്പാവടക്കാരി തട്ടിവിട്ട പന്ത് എന്റെ കാല്‍ക്കല്‍ വന്ന് വീണു… യാന്ത്രികമായി അതെടുത്ത് കൊടുക്കുമ്പോഴും ആ കുരുന്നിനെ നോക്കി ചിരിക്കാന്‍ ഞാന്‍ മറന്നു പോയിരുന്നു… അത്രയധികം ശ്രീനിധി പറയാന്‍പോകുന്നത് എന്തായിരിക്കും എന്ന് ഞാന്‍ വ്യാകുലപ്പെട്ടു… മൌനം മുറിച്ചുകൊണ്ട് അവള്‍ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി..

“…ദേവേട്ടാ… ഇന്നലെ അനു ഓഫീസില്‍ വന്നത് എന്നെന്നേയ്ക്കുമായി ശ്രീമംഗലത്ത് നിന്ന് ഇറങ്ങി അവളുടെ വീടിലേയ്ക്ക് പോകുന്ന വഴിക്കാണ്…??”

“..ശ്രീ…!!!” കേട്ടത് വിശ്വസിക്കാനാവാതെ ഞാന്‍ നിന്നുപോയി… എന്റെ ഉച്ചത്തിലുള്ള വിളി കേട്ട്  പാര്‍ക്കിംഗ് ലോട്ടിലും പുറത്തെ റെസ്റ്റിംഗ് ഏരിയയിലും നിന്നിരുന്നവര്‍ ഞങ്ങളുടെ നേരെ നോക്കി… അപ്പോഴും എന്റെ നോട്ടം ശ്രീനിധിയില്‍ത്തന്നെ തറഞ്ഞു നിന്നു..

“…അതെ ദേവേട്ടാ… ദേവേട്ടന്റെ അമ്മയുടെ കുത്തുവാക്കുകളും, കുറ്റപ്പെടുത്തലുകളും ഒരുപാട് കേട്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിലും അതൊക്കെ ദേവേട്ടനെ ഓര്‍ത്ത് അവള്‍ സഹിച്ചിട്ടേ ഉള്ളൂ.. ഇന്നലെ അതൊക്കെ അതിര് വിട്ടു… അവളുടെ ജാതകദോഷം ദേവേട്ടനെ ജീവന്‍ അപകടത്തിലാക്കും എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ എത്ര ആഗ്രഹമുണ്ടെങ്കിലും അവളവിടെ നില്‍ക്കുന്നതിനു അര്‍ത്ഥമില്ലല്ലോ…??” എന്റെ ശിരസ്സ് കുനിഞ്ഞു… ശരീരം തളരുന്നതുപോലെ തോന്നി… വീണു പോകും എന്ന് തോന്നിയതുകൊണ്ട് അടുത്ത് കണ്ട സിമന്റ് ബഞ്ചില്‍ ഞാനിരുന്നു… ഉള്ളില്‍ ഒരു വിറയല്‍ ബാധിച്ച് തുടങ്ങിയിരുന്നു… കൈകളില്‍ മുഖമൊളിപ്പിച്ച് താലതാഴ്ത്തി ഇരുന്ന എന്റെ അടുത്ത് ശ്രീനിധിയും ഇരുന്നു..

“…അതേ ദേവേട്ടാ… അവളായിട്ടു പോന്നതാണ് എങ്കിലും.. ഒരുകണക്കിന് പറഞ്ഞാല്‍ ദേവേട്ടന്റെ അമ്മ അവളെ ഇറക്കി വിടുകയായിരുന്നു…” പിന്നീട് അവള്‍ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങള്‍ അസ്തപ്രജ്ഞനായി കേട്ടിരിക്കാനേ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞുള്ളു..

“…കുറെയൊക്കെ ദേവേട്ടനറിയാമെന്നു എനിക്കറിയാം… എന്നാല്‍ ദേവേട്ടന്‍ കരുതുന്നപോലെ കാര്യങ്ങള്‍ അത്ര നിസ്സാരമല്ല… കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് ദേവേട്ടന്റെ ഭാര്യയാവാന്‍ മനസ്സുകൊണ്ട് തയ്യാറെടുത്ത് ആദ്യരാത്രിക്കായി കാത്തിരുന്ന അനുവിനെ ഞെട്ടിച്ചുകൊണ്ടാണ് ആരതി നിങ്ങള്‍ തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തെക്കുറിച്ച് അവളോട്‌ പറഞ്ഞത്.. അതിനെ ഒന്നുകൂടി ഊട്ടിയുറപ്പിച്ചുകൊണ്ട് പിറ്റേന്ന്‍ രാവിലെ ദേവേട്ടന്റെ അമ്മ ആദിയെ വിവാഹം കഴിക്കാന്‍ ദേവേട്ടന്‍ സമ്മതിക്കുന്നവരെ മറ്റുള്ളവരുടെ മുന്നില്‍ ഭാര്യാപദവി അഭിനയിക്കുന്ന വെറും ഡമ്മിമാത്രമാണ് അനുവെന്നു പറഞ്ഞപ്പോള്‍ അവളാകെ തകര്‍ന്നുപോയി.. ദേവേട്ടനെ സ്നേഹിക്കാതിരിക്കാന്‍ അവള്‍ പിന്നീട് മനപ്പൂര്‍വ്വം ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു… വഴക്കിടാന്‍ കാരണങ്ങള്‍ ഉണ്ടാക്കി… അപ്പോഴൊക്കെ അമ്മ പറഞ്ഞതെല്ലാം ദേവേട്ടനും കൂടി അറിഞ്ഞുകൊണ്ടാണെന്നാ അവള്‍ കരുതിയത്.. എന്നാല്‍ അവളുടെ വീട്ടില്‍ വിരുന്നുപോയ ദിവസങ്ങളില്‍ ദേവേട്ടനുമായി സംസാരിച്ചപ്പോഴാണ് ദേവേട്ടന് ഇതിനെക്കുറിച്ച് ഒന്നും അറിയില്ല എന്നവള്‍ മനസിലാക്കിയത്… അതിനിടയില്‍ മറക്കാന്‍ കഴിയാത്തവിധം അവള്‍ ദേവേട്ടനെ സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു…”

“…ശ്രീമംഗലത്ത് ദേവേട്ടന്റെ അമ്മയ്ക്കല്ലാതെ മറ്റാര്‍ക്കും അവരുടെ ഉദ്ദേശത്തെപ്പറ്റി  അറിയില്ലെന്നും അവള്‍ മനസ്സിലാക്കി… അതുകൊണ്ട് അവരുടെ മുന്‍പിലൊക്കെ ഉത്തമഭാര്യയായി അവള്‍ക്ക് അഭിനയിക്കേണ്ടിയും വന്നു… ദേവേട്ടന് മറ്റൊരു കാര്യം അറിയോ..??” തളര്‍ച്ചയോടെ നോക്കിയ എന്റെ മുഖത്തെ ചോദ്യഭാവം കണ്ട് അവള്‍ തുടര്‍ന്നു..

“…നിങ്ങളുടെ കല്യാണത്തിന്റെ എല്ലാ ചടങ്ങുകളും ഇതുവരെ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല…”

“…ഇനിയെന്ത്‌ ചടങ്ങാ ഉള്ളത്..??” എന്റെ ശബ്ദം എനിക്ക്പോലും തിരിച്ചറിയാന്‍ കഴിയാത്ത വിധം നേര്‍ത്ത് പോയിരുന്നു.

“…അനുവിന്റെ വീട്ടില്‍ നിന്നും ദേവേട്ടന്റെ വീട്ടിലേയ്ക്ക് അവളുടെ അച്ഛനും അമ്മയുമൊക്കെ വിരുന്നു വരുന്ന ഒരു ചടങ്ങുണ്ട്… അതിനിയും കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല… എന്നാല്‍ മുത്തിന്റെ കാര്യത്തില്‍ ആ ചടങ്ങ് നടക്കുകയും ചെയ്തു…”

“..ഏയ്‌.. ഇല്ല.. മുത്തിന്റെ വീട്ടിലേയ്ക്ക് വീട്ടില്‍ നിന്നാരും പിന്നെ ചടങ്ങായി പോയിട്ടില്ല..” എനിക്കുറപ്പുണ്ടായിരുന്ന കാര്യമായതുകൊണ്ടാണ് ഞാന്‍ പറഞ്ഞതെങ്കിലും അതുകേട്ട് ശ്രീനിധി ചിരിക്കുകയാണ് ചെയ്തത്..

“…ദേവേട്ടാ അതാ ഞാന്‍ പറഞ്ഞത് ദേവേട്ടന് പലതും അറിയില്ല എന്ന്‍… ആ ചടങ്ങ് നടന്നു… നിങ്ങള് രണ്ടാളും വയനാട് പോയിരുന്ന ആ ഞായറാഴ്ച്ച…” ഞാന്‍ അന്തിച്ചിരുന്നുപോയി.. അവള്‍ വീണ്ടും ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറയാന്‍ തുടങ്ങി..

“..നിങ്ങളുടെ ഹണിമൂണ്‍ കഴിഞ്ഞ് ചടങ്ങ് നടത്തിയാല്‍ മതിയെന്ന് അമ്മ പറഞ്ഞത് എല്ലാവരും സമ്മതിച്ചു.. ആ കാരണം കൊണ്ട് മാത്രമാണ് നിങ്ങളെ വയനാടിനു പോകാന്‍ അമ്മ സമ്മതിച്ചത്… ആ ചടങ്ങിന്റെ കാര്യം ദേവേട്ടന്‍ അറിയാതിരിക്കാന്‍.. കാരണം അനുവിന്റെ വീട്ടുകാര്‍ ശ്രീമംഗലത്ത് വരുന്നത് അമ്മയ്ക്ക് ഇഷ്ടമല്ല… എന്നാല്‍ കുറച്ചു ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ മുതല്‍ ഈ ചടങ്ങിനു എന്നാണ് വരേണ്ടതെന്നും ചോദിച്ച് അനുവിന്റെ അമ്മ ദേവേട്ടന്റെ അമ്മയെ വിളിക്കാന്‍ തുടങ്ങി… അനുവിന്റെ അമ്മേടെ സ്വഭാവം അവള് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടല്ലോ അല്ലേ..??” ഞാന്‍ തലയാട്ടി..

“…അങ്ങനെ അവര് ഒരു തവണ വിളിച്ചപ്പോള്‍ ദേഷ്യം വന്ന ദേവേട്ടന്റെ അമ്മ എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു… അവര് തിരിച്ചും പറഞ്ഞതോടെ ആ ഫോണ്‍വിളി ഒരു സംഭവമായി… അന്ന് മുതല്‍ ശ്രീമംഗലം സത്യത്തില്‍ അനുവിനൊരു നരകമായി മാറി.. വീട്ടിലെ എല്ലാ പണിയും ഇപ്പോള്‍ അവളെക്കൊണ്ടാണ് അമ്മ ചെയ്യിക്കുന്നത്… മുല കുടിക്കുന്ന കുഞ്ഞുള്ളതല്ലേ എന്ന പേരും പറഞ്ഞ് പഞ്ചമി അക്കയോട് രാവിലെ മാത്രം വന്നാല്‍ മതിയെണ്ണ്‍ പറഞ്ഞ് അമ്മ വിലക്കി.. അത് അനുവിനെക്കൊണ്ട് പണിയെടുപ്പിക്കാനാണ് എന്ന് അക്കയ്ക്ക് മനസ്സിലായും ഇല്ല… ശ്രീമംഗലത്തെ ബാക്കി എല്ലാരും ജോലിക്ക് പോയാലും അനു പണിയെടുക്കുന്നുണ്ടോ എന്നറിയാന്‍ സി.ഐ.ഡി ആയി ലക്ഷ്മിചേച്ചിയും… പാവം അനു… ഒരുപാട് അനുഭവിക്കുന്നുണ്ട് അവള്‍…”

“…എന്നിട്ട് ഇതൊന്നും അവളെന്നോട് പറഞ്ഞില്ലല്ലോ..??” തികട്ടി വന്ന വേദന പുറത്ത് കാണിക്കാതിരിക്കാന്‍ ഞാന്‍ മുഖം കുനിച്ചു… എന്റെ കണ്ണുകള്‍ പുകയുന്നപോലെ തോന്നി..

“…അതെങ്ങനാ നിങ്ങളീ ആണുങ്ങള്‍ക്ക് അമ്മ എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ ജീവനല്ലേ… തന്നെയുമല്ല.. എന്നും അവള്‍ അമ്മയെ കുറ്റം പറഞ്ഞാല്‍ ദേവേട്ടന്‍ അവളെ ഒരു ഏഷണിക്കാരിയായി കാണുമോന്ന് അവള് ഭയന്ന് കാണും.. ദേവേട്ടനുള്ളതാ അവളുടെ ആകെയുള്ള ആശ്വാസം… ആ ദേവേട്ടനെയും കൂടി വെറുപ്പിക്കണ്ട എന്ന് കരുതിക്കാണും..  പാവം കുട്ടി…”

“..പക്ഷേ അമ്മ ഇങ്ങനെയൊന്നും അല്ലായിരുന്നല്ലോ ശ്രീ..??” എന്റെ അമ്മ ഇങ്ങനെയൊക്കെ പെരുമാറും എന്ന് എനിക്കിപ്പോഴും വിശ്വസിക്കാന്‍ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല..

“…അമ്മയെ ഞാന്‍ കുറ്റപ്പെടുത്തിയതല്ല ദേവേട്ടാ… ചില മാതാപിതാക്കള്‍ മക്കള് അവരുടെ ഇഷ്ടാനുസരണം ജീവിക്കണം എന്നാഗ്രഹിക്കുന്നവരാ… അവരെടുക്കുന്ന തീരുമാനങ്ങള്‍ എല്ലാം മക്കളുടെ നന്മയ്ക്കാണ് എന്ന് കരുതും.. അവരുടെ സ്നേഹം പലപ്പോഴും ഇങ്ങനെ സ്വാര്‍ത്ഥമാണ്… അധികാരങ്ങള്‍ കൊണ്ട് അവകാശം മാത്രമേ നേടാന്‍ കഴിയൂ എന്നും.. സ്നേഹം നേടാന്‍ സ്നേഹം തന്നെ വിതയ്ക്കണമെന്നും അവര്‍ പലപ്പോഴും മറന്നു പോകും.. പക്ഷേ ഇവിടെ ദേവേട്ടന്റെ അമ്മയേക്കാള്‍ പ്രശ്നങ്ങള്‍ ഇവിടെവരെ കൊണ്ടുവന്നെത്തിച്ചത് അനുവിന്റെ അമ്മയാ… ദേവേട്ടന്റെ അമ്മ കരുതിയിരുന്നത് അനു അജുവേട്ടനെ സ്നേഹിച്ച് കാത്തിരിക്കുന്നു, അതുകൊണ്ട് അജുവേട്ടന്‍ വരുന്നവരെ എങ്ങനെയെങ്കിലും കാര്യങ്ങള്‍ ഇതുപോലെ മുന്നോട്ടു കൊണ്ടുപോയാല്‍ പ്രശ്ങ്ങളില്ലാതെ തീര്‍ക്കാം എന്നായിരുന്നു… എന്നാല്‍ അനുവിന്റെ അമ്മയുടെ ദേഷ്യം കാരണം അമ്മയ്ക്ക് വാശിയായി.. അതാണ്‌ അനുവിനോട് തീര്‍ക്കുന്നത്…”

“..ഞാന്‍ പോലും പലതും അനുവിന്റെ തോന്നലുകളാണെന്ന് കരുതിയത് അവസാനം ഇവിടെ വരെ വന്നെത്തി അല്ലേ ശ്രീ..??” കുറ്റബോധം എന്നെ കാര്‍ന്നു തിന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു…

“…അതെ.. ചടങ്ങിന്റെ പേരില്‍ ദേവേട്ടന്റെ അമ്മയുമായി വഴക്കുണ്ടായ ശേഷം അനുവിന്റെ അമ്മ ഡൈലി അവളെ വിളിച്ച് കുറ്റപ്പെടുത്തുമായിരുന്നു… പിന്നെ ഇന്നലെ ദേവേട്ടന്റെ അമ്മ കോളേജില്‍ ആയിരുന്നപ്പോള്‍ അനുവിന്റെ അമ്മ ഫോണ്‍ വിളിച്ചിരുന്നു.. ദേവേട്ടന്റെ കുടുംബത്തിനെതിരെ കേസ്സ് കൊടുക്കുമെന്നൊക്കെ പറഞ്ഞത്രേ.. ആ വാശിക്ക് ദേവേട്ടന്റെ അമ്മ അനുവിനെ വിളിച്ച് കുറെ വഴക്ക് പറഞ്ഞു.. അവസാനം അനുവിന്റെ ജാതകദോഷം കാരണം ദേവേട്ടന് എന്തെങ്കിലും സംഭവിക്കുമെന്ന് പേടിയുണ്ട്, അവളോട്‌ ദേവേട്ടന്റെ ജീവിതത്തില്‍ നിന്ന് ഒഴിവായിത്തരണം എന്ന്‍ പറഞ്ഞപ്പോ അവള് സങ്കടം കൊണ്ട് ഇറങ്ങിപ്പോന്നതാ..”

“…എന്നെ ഇന്നലെ രാവിലെ വിളിച്ച്, ദേവേട്ടനെ അവള് ഫോണ്‍ ചെയ്യുമെന്നും അപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഇടയ്ക്ക് കയറി സംസാരിക്കണമെന്നും… അപ്പോള്‍ അവള് പോയാലും അതിന്റെ പേരില്‍ പിണങ്ങിപ്പോയതാന്നു ദേവേട്ടന്‍ കരുതിക്കോളും എന്നും പറഞ്ഞു… ഞാനതനുസരിച്ചു.. അങ്ങനെ പറഞ്ഞ അവള്‍ പിന്നെ ഓഫീസില്‍ വന്നപ്പോള്‍ എനിക്കല്‍ഭുതമായിരുന്നു.. പിന്നെ ആലോചിച്ചപ്പോള്‍ തോന്നി പിരിയുന്നതിനു മുന്‍പ് അവസാനമായി ദേവേട്ടനെ ഒന്ന് കാണാന്‍ വന്നതായിരിക്കുമെന്നു… അവളെ ഓര്‍ത്ത് എനിക്ക് പേടിയുണ്ടായിരുന്നു.. ഇന്നവള്‍ ഇവിടെ പകല്‍ മുഴുവന്‍ ദേവേട്ടനോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നറിഞ്ഞപ്പോഴാ എനിക്ക് സമാധാനമായത്…” എന്റെ ശരീരമാകെ വലിഞ്ഞു മുറുകി…

“…അവളൊരു പാവാ ദേവേട്ടാ… ദേവേട്ടന്റെ നല്ല ഭാവിക്ക് വേണ്ടി അവള് ചിലപ്പോ…!!!” അവളുടെ മുഖത്ത് ഭയം നിഴലിച്ചു… “..കാരണം വിട്ടുപോകാന്‍ സമ്മതിക്കാതെ ദേവേട്ടന്‍ അവളെ തേടി ചെല്ലുമെന്ന് അവള്‍ക്കറിയാം… എന്നാല്‍ അവളില്ലാതായാല്‍ കുറച്ച് കാലം കഴിഞ്ഞെങ്കിലും ദേവേട്ടന് നല്ലൊരു ജീവിതം ഉണ്ടാകും എന്ന് കരുതിക്കാണും… ഇപ്പോഴെങ്കിലും ഇത് പറയണമെന്ന് തോന്നി.. ഇല്ലെങ്കില്‍ വൈകിപ്പോയാലോന്ന്..!!”

ശ്രീനിധി പിന്നീട് പറഞ്ഞതൊന്നും ഞാന്‍ കേട്ടില്ല… എന്റെ കൈകാലുകള്‍ തളരുന്നപോലെ തോന്നി… കണ്ണില്‍ ഇരുട്ട് കയറുന്നു… കൈകളില്‍ തലതാങ്ങി ഞാന്‍ താഴേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു… ഇന്നലെ അനു പൊട്ടിക്കരഞ്ഞത് ഞാനോര്‍ത്തു… ഓടി വന്ന് എന്റെ നെഞ്ചില്‍ വീണത് ആര്‍ത്തലച്ചു വന്ന ഒരു കടലായിരുന്നെന്ന് ഞാന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.. മനസ്സില്‍ എത്രത്തോളം വിഷമം ഉണ്ടായിട്ടാവും എന്റെ അനു..!! അവള്‍ക്കെന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചാല്‍ എനിക്കത് സഹിക്കാന്‍ കഴിയില്ലെന്ന് ചിന്തിച്ചപ്പോഴാവും അവള്‍ ഓഫീസിലേയ്ക്ക് വന്നത്… ഇന്നലെ കാറില്‍ വച്ച് സംസാരിച്ച കാര്യങ്ങള്‍ കേട്ടപ്പോള്‍ അവളെപ്പിരിഞ്ഞ്‌ എനിക്കൊരു ജീവിതമില്ലെന്നും എന്ത് വന്നാലും ഞാനവള്‍ക്കൊപ്പം ഉണ്ടാവും എന്ന് മനസ്സിലായിട്ടുണ്ടാവും.. അതായിരിക്കാം ഇന്ന് എന്റെ കൂടെയുണ്ടായിരുന്നത് പഴയ അനുവായിരുന്നു… എന്റെ പൂച്ചക്കുട്ടി..

എത്രനേരം ഞാനവിടെ ഇരുന്നു എന്നറിയില്ല… സീതേച്ചിയുടെ മൂത്തകുട്ടികളായ ശരണ്യമോളെയും ശ്യാംകുട്ടനെയും കൊണ്ട് ഭക്ഷണം വാങ്ങാന്‍ പോയിരുന്ന ശിവേട്ടന്‍ ഞങ്ങളുടെ അടുത്തേയ്ക്ക് വന്നതും, ഓഫീസിലെ ഡ്രൈവറായ പുള്ളിക്കാരന്റെ ഒപ്പം ശ്രീനിധി യാത്ര പറഞ്ഞു പോയതുമെല്ലാം അവ്യക്തമായി ഞാനറിഞ്ഞിരുന്നു… ഇരുട്ട് വീണു തുടങ്ങിയത് പ്രകൃതിയില്‍ മാത്രമായിരുന്നില്ല എന്റെ ഉള്ളിലുമായിരുന്നു… പാര്‍ക്കിങ്ങില്‍ വാഹനങ്ങള്‍ വന്നും പോയുമിരുന്നു… ഇടയ്ക്ക് ആരുടെയോ ജീവന്റെ നിമിഷങ്ങളെണ്ണി ആംബുലന്‍സ് ഇരമ്പി വന്നു നിന്നിരുന്നു… പക്ഷേ ഞാറ്റുവേലക്കടലിനു മുന്നിലെ അന്ധനായ പഥികനായി ഞാനിരുന്നു… കണ്ണിനു മുന്നില്‍ എന്റെ സ്വര്‍ണ്ണമാനിന്റെ നിഷ്കളങ്കമായ ചിരി മാത്രം… കാതില്‍ അവളുടെ അടക്കിപ്പിടിച്ച തേങ്ങല്‍… നെഞ്ചുപൊട്ടുന്ന “ദേവേട്ടാ” എന്ന വിളി..

അനുവിനെ കാണണം… എന്തിനുവേണ്ടി എല്ലാം എന്നില്‍ നിന്ന് മറച്ച് വച്ച് സ്വയം ഉരുകി എനിക്ക് വെളിച്ചം പകര്‍ന്നു എന്ന് ചോദിക്കണം… ആഗ്രഹം കലശലായതും ഫോണെടുത്ത് ഞാന്‍ അവളെ വിളിച്ചു.. കോള്‍ കണക്ടാവാന്‍ എടുക്കുന്ന സമയം പോലും അസഹനീയമാണ്… യുഗങ്ങള്‍ നീളമുള്ളതുപോലെ..

“…ദേവസംഗീതം നീയല്ലേ നുകരാന്‍ ഞാനാരോ…”

“…വാവാച്ചീ…!!” കോളര്‍ ട്യൂണിന്റെ അവസാനം ഈണത്തിലുള്ള അനുവിന്റെ വിളി കേട്ട നിമിഷം എന്റെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞൊഴുകി… വാക്കുകള്‍ തൊണ്ടയില്‍ കുരുങ്ങി..

“…എന്തുപറ്റി ന്റെ വാവാച്ചിക്ക്… ന്താ ഒന്നും മിണ്ടാത്തെ… ഇന്നവിടെ നിക്കാത്തതിനു ന്നോട്  പെണക്കാ..?? ഞാന്‍ മാറാനുള്ള ഡ്രസ്സൊന്നും എടുത്തില്ലാത്തോണ്ടല്ലേ..” സത്യത്തില്‍ നീയെന്റെ ആരാ അനൂ…?? ഭാര്യയോ..?? അതോ അമ്മയോ…?? ചോദിക്കാന്‍ തോന്നിയത് അതായിരുന്നു എങ്കിലും പറഞ്ഞത് മറ്റൊന്നാണ്..

“…ഡി അമ്മിണീ…!! നിന്റെ ചൂട് പറ്റി കിടക്കാത്തകൊണ്ട് ഇന്നലെ ഞാന്‍ ഒരുപോള കണ്ണടച്ചിട്ടില്ല… ഇന്നും നീയന്നെ പറ്റിച്ചു… നാളെ നീയിങ്ങു വാട്ടോ നിനക്ക് ഞാന്‍ വച്ചിട്ടുണ്ട്…” എങ്ങനെയോ ഞാന്‍ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.. ഉള്ളിലെ വേദന വാക്കുകളില്‍ വരാതിരിക്കാന്‍ പാടുപെട്ടു… എന്നാല്‍ അവളുടെ പളുങ്കുമണികള്‍ ചിതറുന്ന ചിരി എന്റെ ഉള്ളില്‍ മഞ്ഞുകണമായിറങ്ങി പെയ്തിറങ്ങി… വരണ്ട പ്രകൃതിയില്‍ വേനല്‍മഴ പെയ്ത സുഖം… എനിക്ക് ചുറ്റും പുതുമണ്ണിന്റെ സുഗന്ധം നിറയുന്നപോലെ..

“…ന്റെ പൊന്നേ… ഞാന്‍ രാവിലെ തന്നെ വന്നേക്കാമേ…?? ഉമ്മ..!! ഇപ്പൊ തല്‍ക്കാലം ഇതുകൊണ്ട് അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്യ്‌ ന്റെ മോന്‍… ഞാന്‍ വെക്കുവാ… എനിക്കിറങ്ങാനുള്ള സ്റ്റോപ്പെത്തി…” കുറച്ചു സമയം ഫോണിലൂടെ ഒഴുകിയത്തിയ കുളിര്‍മഴയില്‍ ഉള്ളം നനഞ്ഞ് ഞാനാ ചാരുബഞ്ചില്‍ ഇരുന്നു… പിന്നെ മുഖമൊന്നു അമര്‍ത്തിത്തുടച്ച് എഴുന്നേറ്റ് നടന്നു..

മനസ്സില്‍ അപ്പോള്‍ എന്റെ പെണ്ണിന്റെ കണ്ണുകള്‍ ഇനിയും നിറയാതെ ഇരിക്കാനുള്ള തീരുമാനങ്ങള്‍ ഞാന്‍ എടുത്തു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.. പക്ഷേ… അവസാനമായി ഒരിക്കല്‍ക്കൂടി അവള്‍ എന്റെ നെഞ്ചില്‍ ചേര്‍ന്ന് നിന്ന് കരയണം… അവളെ ഞാന്‍ എത്രത്തോളം സ്നേഹിക്കുന്നു എന്ന് എനിക്കവളെ ബോധ്യപ്പെടുത്തണം.. ഈ ലോകത്ത് ദേവന് അനുപമയേക്കാള്‍ വലിയ സ്വത്തോ… അവളുടെ പ്രണയത്തേക്കാള്‍ വലിയ ബന്ധങ്ങളോ ഇല്ലെന്ന് അവള്‍ മനസ്സിലാക്കണം… അതിന് ഒരു നിമിഷമെങ്കിലും മരണത്തിന്റെ വക്കില്‍ നിന്ന് അവള്‍ തന്നെ എന്നെ തിരിച്ചു കൊണ്ടുവരണം.. എന്നെ വിട്ട് മരണത്തില്‍ അഭയം തേടാന്‍ അവള്‍ തീരുമാനിച്ചത് എന്റെ കൂടി മരണമായിരുന്നു എന്ന് അവള്‍ തിരിച്ചറിയണം..

എന്നെ കാണാത്തകൊണ്ട് കൊണ്ട് തേടിയിറങ്ങിയ പന്ത്രണ്ടു വയസ്സുകാരിക്കും എട്ടു വയസ്സുകാരനുമൊപ്പം സീതേച്ചിയുടെ മുറി ലക്ഷ്യമാക്കി ഞാന്‍ നടന്നു.. ഒറ്റ ദിവസം കൊണ്ട് ഇവരെന്റെ ആരൊക്കെയോ ആയതുപോലെ.. അതിനുകാരണവും അനുവാണല്ലോ…

*****

കാര്‍ ശങ്കരപ്പടിയില്‍ വച്ച് ഹൈവേയില്‍ നിന്ന് തിരിഞ്ഞത് അനു അറിഞ്ഞതേ ഇല്ല… എന്റെ തോളില്‍ ചാഞ്ഞിരുന്ന്‍ കൈവിരലുകളില്‍ തഴുകുന്ന അവളുടെ മിഴിവുള്ള കണ്ണുകളില്‍ പുറത്തെ കാഴ്ച്ചകളൊന്നും പതിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല… കളരിക്കലേയ്ക്ക് പോകാതെ ശ്രീമംഗലത്തേയ്ക്ക് പോകാനായി കാര്‍ തിരിഞ്ഞപ്പോള്‍ മുതല്‍ അവള്‍ മൌനമായിരുന്നു… വീണ്ടും ശ്രീമംഗലത്തെയ്ക്ക് ചെല്ലുമ്പോള്‍ അമ്മയുടെ പ്രതികരണം എന്തായിരിക്കുമെന്ന് ഓര്‍ത്ത് അവള്‍ ഉള്ളില്‍ കരയുന്നത് എനിക്ക് അറിയാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നു… പക്ഷേ ഒന്നുമറിയാത്തവനായി ഞാനൊരു മുഖംമൂടി അണിഞ്ഞിരുന്നു..

കാര്‍ വീണ്ടും ഇടത്തേയ്ക്ക് തിരിഞ്ഞു… വളര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്ന കൊന്നത്തെങ്ങുകള്‍ക്ക് നടുവിലൂടെ ചാലുകീറി നടുക്ക് പുല്ല് വളര്‍ന്ന മണ്‍പാതയിലൂടെ ഓഡി ഒഴുകി നീങ്ങുമ്പോള്‍ ചക്രവാളത്തിന്റെ നെറുകയില്‍ കുങ്കുമം ചാര്‍ത്തി സൂര്യദേവന്‍ ഹംസതൂലികാ ശയ്യയില്‍ നിദ്രപ്രാപിച്ചിരുന്നു..

“…ഹലോ… ഇതെവിടാ… ഇറങ്ങുന്നില്ലേ…??” പുഞ്ചിരിയോടെയുള്ള എന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് ഞെട്ടി ഉണര്‍ന്ന അനു പകപ്പോടെ ചുറ്റും നോക്കി… അവളുടെ കണ്ണുകളിലെ ചോദ്യങ്ങള്‍ക്ക് ഉത്തരം കൊടുക്കാതെ ഞാന്‍ പുറത്തിറങ്ങി ബാക്ക് സീറ്റില്‍ നിന്ന്‍ ബാഗുകള്‍ എടുത്ത് നിവര്‍ന്നതും ഫാംഹൌസിന്‍റെ സിറ്റ്ഔട്ടില്‍ നിന്നിരുന്ന ചെക്കന്‍ ഓടി വന്നു..

“…സാര്‍ താക്കോല്‍…??” അവന്‍ നീട്ടിയ താക്കോല്‍ വാങ്ങി ഞാന്‍ വാതിലിനടുത്തേയ്ക്ക്  നടക്കുമ്പോള്‍ അനു മുറ്റത്തെ പൂന്തോട്ടത്തില്‍ വളര്‍ന്ന്‍ നില്‍ക്കുന്ന പൂച്ചെടികളില്‍ തഴുകിയും മണത്തും നടന്നു… മണിച്ചിത്രപൂട്ടുള്ള വലിയ വാതില്‍ തുറന്ന് അകത്തെ വിശാലമായ ഹാളിലേയ്ക്ക് ഞാന്‍ നടന്നു… സ്റ്റെയര്‍ കയറി മുകളിലെ മിനി ബാറിനോട് ചേര്‍ന്നുള്ള മുറിയില്‍ ബാഗുകള്‍ വച്ചു.. ബാല്‍ക്കണിയിലേയ്ക്ക് തുറക്കുന്ന ചില്ലു വാതില്‍ തുറന്ന് താഴേക്ക് നോക്കി… താഴെപൂന്തോട്ടത്തില്‍ ആ ചെക്കനോട് സംസാരിച്ച് ചിരിക്കുന്ന അനുവിനെ ഞാന്‍ നോക്കി നിന്നു… ഇവളിത്ര പെട്ടന്ന് അവനുമായി കൂട്ടായോ..

ചെക്കന്‍ അവള്‍ പറഞ്ഞിട്ടായിരിക്കണം ചാമ്പയില്‍ വലിഞ്ഞു കയറി ചുവന്ന ചാമ്പയ്ക്കകള്‍ നോക്കിപ്പറിയ്ക്കാന്‍ തുടങ്ങി… ഏഴിലോ എട്ടിലോ പഠിക്കാന്‍ പ്രായമുള്ള ആ നരുന്ത് ചെക്കന്‍ ചാമ്പയില്‍ അള്ളിപ്പിടിച്ച് കയറിയിരിക്കുന്നത് കണ്ട് എനിക്ക് ചിരി വന്നു… താഴെ നില്‍ക്കുന്ന അനു അവനെ പഴുത്ത ചാമ്പയ്ക്കകള്‍ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച് കൊടുക്കുന്നു… ഇടയ്ക്ക് താഴെയുള്ള ആകാശമുല്ലയില്‍ നിന്നും വെളുത്ത പൂക്കള്‍ പറിച്ച് അവള്‍ കൈക്കുമ്പിളില്‍ നിറയ്ക്കുന്നു…

മഞ്ഞ വോയില്‍ സാരിയില്‍ അവളെത്ര സുന്ദരിയാണ്… ആ സാരിയുടുത്ത് അവളെ ആദ്യമായി കണ്ട ദിവസം എനിക്കോര്‍മ്മ വന്നു… പുഴക്കരയിലെ പാര്‍ക്കില്‍ ഇരുന്ന അവളുടെ ചിത്രം… ദേവേട്ടനെയാണ് മറ്റാരെക്കാളും വിശ്വാസം എന്ന് പറഞ്ഞ് എന്നോടുള്ള പ്രണയം അവളാദ്യമായി പറയാതെ പറഞ്ഞ ദിവസം… അന്നും ഇന്നത്തെപ്പോലെ മഞ്ഞവളകളും കാതില്‍ ചെയിന്‍പോലെയുള്ള കമ്മലും തന്നെയായിരുന്നു അലങ്കാരങ്ങള്‍..

ഒരു പിടുത്തം ചാമ്പയ്ക്കകള്‍ അനുവിന് പറിച്ച് കൊടുത്ത് ആ ചെക്കന്‍ തന്റെ സൈക്കിളും എടുത്ത് പോകുന്ന കണ്ട് ഞാന്‍ അകത്തേയ്ക്ക് കയറി ഡ്രസ്സ് മാറി… ചാരനിറമുള്ള ടീഷര്‍ട്ടും, ട്രാക്സും ഇട്ടു തിരിഞ്ഞതും അനു വന്ന് എന്നെ പുണര്‍ന്നു… നെഞ്ചില്‍ മുഖം ചേര്‍ത്ത് അവള്‍ കുറച്ചു നേരം അനങ്ങാതെ നിന്നു… ഞാനവളെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് മൂര്‍ദ്ധാവില്‍ മുകര്‍ന്ന്‍ ഇടത്തെ കാതില്‍ ചുണ്ട് ചേര്‍ത്ത് പതുക്കെ പറഞ്ഞു…

“…ഇന്നെന്തായാലും ശ്രീമംഗലത്തേയ്ക്ക് പോകണ്ട… രണ്ട് ദിവസം ഇവിടെ നിന്നിട്ട് പോകാം.. കുറച്ചു ദിവസത്തെ വിശപ്പും ദാഹവും തീര്‍ക്കാനുണ്ട്…” അവള്‍ മുഖമുയര്‍ത്തി… പെരുവിരലില്‍ ഉയര്‍ന്നു… ടീഷര്‍ട്ട് ഇടത്തേതോളില്‍ നിന്ന്‍ മാറ്റി ഉണങ്ങാത്ത മുറിവില്‍ പല്ലുകളാഴ്ത്തി.. സുഖമുള്ള വേദന… ഞാന്‍ കണ്ണുകള്‍ ഇറുക്കിയടച്ചു… അനുവിന്റെ തളിര്‍വിരലുകള്‍ കവിളിലെ രോമങ്ങളില്‍ തഴുകുന്ന സുഖത്തില്‍ കണ്ണുകള്‍ തുറന്നു… നീള്‍മിഴികളില്‍ കുസൃതി… ശ്രീമംഗലത്തേയ്ക്ക് പോകുന്നില്ല എന്നറിഞ്ഞതോടെ അവളുടെ പിരിമുറുക്കം അയഞ്ഞു..

ഒരു നിമിഷം അവളുടെ മിഴികളില്‍ നോക്കി നിന്നു… പിന്നെ അവളെ കൈകളില്‍ കോരിയെടുത്തുകൊണ്ട് പുറത്തേയ്ക്ക് നടന്നു… മിനി ബാറിലെ കൌണ്ടറിനു മുന്നില്‍നിര്‍ത്തി..

“…മി ലേഡി… ഫിക്സ് മി എ ഡ്രിങ്ക്..”

“…ഹേയ് ബാദുഷ.. ടെല്‍ മി.. വിച്ച് ഈസ് യുവര്‍ പോയിസന്‍…??” ലാസ്യഭാവത്തില്‍ സാരിത്തുമ്പ് എടുത്ത് എളിയില്‍ തിരുകി.. ഇടുപ്പില്‍ ഇടത്തേകൈകുത്തി ചരിഞ്ഞു നിന്ന് അവള്‍ അതേ നാണയത്തില്‍ തിരിച്ചടിച്ചു..

“…വിസ്കി..!! നീറ്റ്..!!” പുഞ്ചിരിയോടെ മറുപടി നല്‍കി..

അവള്‍ എന്റെ മൂക്കിന്‍ തുമ്പില്‍ പിടിച്ചൊന്ന് ആട്ടി കുശുമ്പ് കുത്തി… പിന്നെ കൌണ്ടറിനു മുകളിലൂടെ കൈയിട്ട് വിസ്കി ബോട്ടില്‍ എടുക്കുമ്പോള്‍ ഞാനവളുടെ ഓരോ ചലനവും നോക്കിക്കൊണ്ട് കൌച്ചില്‍ പോയി കൈകള്‍ വിരിച്ച് വിശാലമായി ഇരുന്നു…  റിമോട്ട് എടുത്ത് പ്ലെയറിന്റെ വോളിയം ബട്ടണ്‍ അമര്‍ത്തി…

ദേവന്റെ ദര്‍ബാറില്‍ ഗസലിന്റെ ശീലുകള്‍ ഒഴുകിനടന്നു.. പുറത്ത് അവസാനത്തെ പക്ഷിയും കൂടണഞ്ഞിരുന്നു… മഴമേഘങ്ങള്‍ നിലാവിനെ മറച്ച്  ഇരുട്ട് പരത്തി…

അനു വിസ്കിയുമായി എന്റെയടുത്ത് വന്ന് കവച്ചുവച്ച കാലുകള്‍ക്കിടയില്‍ കയറി നിന്ന് ഗ്ലാസ് നീട്ടി..

“…അല്ലയോ ഭവതീ… ഇന്ദ്രസഭയില്‍ ഇന്ന് മധു മാത്രമേ ഉള്ളോ.. മദിരാക്ഷി ഇല്ലേ..??”

“…ഉണ്ടല്ലോ ദേവരാജന്‍… അങ്ങേയ്ക്ക് നുകരാനുള്ള മധുവും മദിരാക്ഷിയും ഇതാ അങ്ങയുടെ കണ്‍മുന്നില്‍…” അവള്‍ കൈകള്‍ വിരിച്ച് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു..

“…അയ്യടാ നീയാര് രംഭയോ..?? അതോ ഉര്‍വ്വശിയോ..??”

“…അല്ല… ഇന്ദ്രാണി… ഈ ദേവരാജന്റെ പ്രിയപത്നി.. പിന്നെ വേണേല്‍ ദേവദാസീന്നും വിളിക്കാം… ദേവന്റെ ദാസി..!!”

“…ഓഹോ… എങ്കില്‍ ഈ അടിമപ്പെണ്ണിനെ നാമൊന്ന് കാണട്ടെ…” ഗ്ലാസ് അടുത്തുള്ള ടീപ്പോയില്‍ വച്ച് ഞാനെഴുന്നേറ്റു.. അവള്‍ക്ക് ചുറ്റും നടന്ന് മൊത്തം ഉഴിഞ്ഞു നോക്കി.. എന്റെ മിഴിമുന അവളെ കൊത്തി വലിക്കുമ്പോള്‍.. ഇടത്തെകൈ ഇടുപ്പില്‍ കുത്തി വലത്തെകൈ അര്‍ദ്ധപദ്മമുദ്രയില്‍ മുകളിലേയ്ക്ക് ഉയര്‍ത്തി ഒരു നര്‍ത്തകിയുടെ ഭാവത്തില്‍ അവള്‍ ചരിഞ്ഞു നിന്നു..

രണ്ടു വട്ടം അവളെ ചുറ്റി നടന്ന് നോക്കി ഞാന്‍ അവള്‍ക്കു മുന്നില്‍ മുട്ടുകുത്തി ഇരുന്നു… എളിയില്‍ കുത്തിയിരുന്ന മുന്താണി എടുത്ത് മാറ്റി അണിവയറില്‍ നിന്ന് സാരി മാറ്റി.. പൊക്കിളില്‍ ചുണ്ട് ചേര്‍ത്തു.. ചൂടുള്ള ചുംബനം നാഭിചുഴിയില്‍ കിട്ടിയ പുളകത്തില്‍ വയര്‍  അകത്തേയ്ക്ക് ചുഴിഞ്ഞു… എന്റെ ചുണ്ടുകള്‍ക്ക് ഭ്രാന്ത് പിടിച്ചു… അവളുടെ നാഭീ പ്രദേശം മുഴുവന്‍ അത് ഒഴുകി നടന്നു… ഇടുപ്പിന്റെ വശങ്ങളില്‍ ഇറുക്കിപ്പിടിച്ച എന്റെ കൈക്കരുത്തില്‍ അനു നിന്നുരുകി…

“..ദേവേ….ട്ടാഹ്..” ഇടമുറിഞ്ഞ തേങ്ങലോടെ അവളെന്റെ മുടിയില്‍ വിരലുകള്‍ മുറുക്കി… അവളുടെ തേന്‍പുഷ്പത്തില്‍ മധുകിനിഞ്ഞ മണം ഞാന്‍ മൂക്ക് വിടര്‍ത്തി ആസ്വദിച്ചു… അല്‍പ്പനേരത്തെ ആക്രാന്തം അയഞ്ഞ് ചുഴിവിരിഞ്ഞ പാല്‍ക്കടലില്‍  താടിയമര്‍ത്തി താഴികക്കുടങ്ങള്‍ക്കിടയിലൂടെ മുകളിലേയ്ക്ക് നോക്കുമ്പോള്‍ സ്വയം മറന്ന് കണ്ണുകളടച്ച് നിര്‍വൃതിയില്‍ നില്‍ക്കുന്ന അനു… ഇറക്കമുള്ള മാലയിലെ ആലിലത്താലി എന്റെ മുഖത്ത് മുട്ടി നിന്നു.. അവളെന്റെ മാത്രം സ്വന്തമാണ് എന്നതിന്റെ അടയാളം..  എന്റെ മാത്രം ദേവസുന്ദരി..

ഞാന്‍ പതുക്കെ സാരിയില്‍ പിടിച്ചു വലിച്ചു… അവള്‍ കണ്ണ്‍ തുറന്നു… തോളില്‍ ബ്ലൌസ് ചേര്‍ത്ത് സാരി കുത്തിയ പിന്നഴിച്ചു… അടുത്ത വലിയില്‍ മാറില്‍ നിന്ന് സാരിത്തലപ്പ് ഊര്‍ന്നു വീണു… അവള്‍ വാത്സല്യത്തോടെ കടാക്ഷിച്ച് എന്റെ മുടിയിഴകളില്‍ വിരലോടിക്കുമ്പോള്‍ ഞാനൊന്നുകൂടി ചുഴിയില്‍ മുത്തി.. നാക്ക് കൂര്‍പ്പിച്ച് ആ താക്കോല്‍ ദ്വാരം തുറക്കാന്‍ നോക്കി..

മുകളില്‍ നിന്നുള്ള സീല്‍ക്കാരത്തില്‍ അവള്‍ വീണ്ടും കണ്ണുകള്‍ അടച്ച് ആസ്വദിച്ച് നില്‍ക്കുകയാണ് എന്നൂഹിച്ച ഞാന്‍ കോട്ടണ്‍ ട്രാക്സിന്റെ പോക്കറ്റില്‍ കൈകടത്തി.. ചെറിയ ചെപ്പ് പുറത്തെടുത്തു… അപ്പോഴും നാവിന്റെ പണി തുടര്‍ന്നുകൊണ്ടിരുന്നു..

ചുവന്ന ജ്വല്ലറി ബോക്സ് തുറന്ന് പിങ്ക് പേപ്പറില്‍ പൊതിഞ്ഞു വച്ചിരുന്ന സുവര്‍ണ്ണഓഡ്യാണം പുറത്തെടുത്തു.. അപ്പോഴും കണ്ണുകളടച്ച് സുഖലഹരിയില്‍ നില്‍ക്കുന്ന അനുവിന്റെ ആലില വയറില്‍ ചുറ്റിവച്ചു… അരക്കെട്ടില്‍ ലോഹത്തിന്റെ തണുപ്പറിഞ്ഞ അനു അത്ഭുതത്തോടെ കണ്ണ്‍ തുറന്ന് നോക്കി.. അവളുടെ വയറില്‍ ചേര്‍ന്നിരിക്കുന്ന എന്റെ മുഖം പിടിച്ചുയര്‍ത്തി… ഞാന്‍ വീണ്ടും അരക്കെട്ടില്‍ മുഖം ചേര്‍ത്ത് അരഞ്ഞാണത്തിന്റെ കൊളുത്തിട്ടു.. പിന്നെ പല്ലുകള്‍ കൊണ്ട് കടിച്ച് കൊളുത്ത് മുറുക്കുമ്പോള്‍ എന്റെ കുറ്റിത്താടി വയറില്‍ ഉരഞ്ഞ ഇക്കിളിയില്‍ അവള്‍ പുളഞ്ഞു ചിരിച്ചു.. സ്വര്‍ണ്ണനാഗത്തെപ്പോലെ അവളുടെ അരക്കെട്ടില്‍ ചുറ്റിക്കിടക്കുന്ന  അരഞ്ഞാണം ചേര്‍ത്ത് ഒന്നുകൂടി ആ മാംസളതയില്‍  മുകര്‍ന്ന് ഞാന്‍ എഴുന്നേറ്റു നിന്നു… അവളുടെ ഇടുപ്പില്‍ പിടിച്ച് ചേര്‍ത്ത് നിര്‍ത്തി… സന്തോഷത്തിന്റെ പൂത്തിരി കത്തുന്ന കണ്ണുകള്‍..

“…എന്തിനാ ഇതൊക്കെ വാങ്ങിയേ… ന്റെ ദേവേട്ടന്റെ സ്നേഹം തിരിച്ചറിയാന്‍ നിക്കിതിന്റെ ഒന്നും ആവശ്യല്ല…” എത്ര സന്തോഷം തോന്നിയാലും ആ നുണക്കുഴി കവിളില്‍ പരിഭവം ചാലിച്ചില്ലെങ്കില്‍ ഇവള്‍ക്ക് സമാധാനമില്ല… ഞാനവളുടെ ഇടുപ്പില്‍ ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ച് ബാര്‍ കൌണ്ടറിന്റെ വശത്ത് ഭിത്തിയില്‍ ഒട്ടിച്ചിരിക്കുന്ന വലിയ കണ്ണാടിക്ക് മുന്നില്‍ കൊണ്ട് ചെന്ന് നിര്‍ത്തി… പുറകില്‍ ചേര്‍ന്ന് നിന്ന് തോളില്‍ താടിയമര്‍ത്തി… അവള്‍ കൈയുയര്‍ത്തി എന്റെ കവിളില്‍ തഴുകി..

“…ഇപ്പോഴല്ലേ നിന്റെ അരക്കെട്ടിന്റെ അഴക് പൂര്‍ണ്ണമായത്… നോക്കിയേടി കള്ളിപ്പെണ്ണേ…??”

“..ഉം..” അവള്‍ നാണിച്ചു തലയാട്ടി മൂളി..

“…പിന്നെ ഇത് വേറെയാര്‍ക്കും കാണാനും ആരെയും ബോധ്യപ്പെടുത്താനും അല്ല… എനിക്ക് മാത്രം കാണാനാ.. കണ്ട് ആസ്വദിക്കാന്‍… നല്ല കളിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് നീയെന്റെ നെഞ്ചിലെ വിയര്‍പ്പില്‍ ചേര്‍ന്ന് കിടക്കുമ്പോ നിന്റെ അരക്കെട്ടിലെ വായില്‍ എന്റെ  കൊലുമിട്ടായി തിരുകി വക്കാറില്ലേ… ഇത് അവനുള്ള ആഭരണമാ.. ഇട്ടോണ്ട് നടക്കുന്നത് നീയാന്നു മാത്രം..”

“..ഛീ…” അവള്‍ നാണിച്ച് തിരിഞ്ഞ് എന്റെ മാറില്‍ മുഖമൊളിപ്പിച്ചു.. കഴുത്തില്‍ കൈകള്‍ വലയം ചെയ്തു… അവളെ നെഞ്ചില്‍ ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ച് ഞാന്‍ പതുക്കെ കൌച്ചിനടുത്തേയ്ക്ക് നടന്നു… നിലത്തൂടെ ഇഴയുന്ന സാരിയുടെ തുമ്പെടുത്ത് മാറിലിട്ടശേഷം അവള്‍ എന്നെ കൌച്ചിലേയ്ക്ക് തള്ളിയിട്ടു… പിന്നെ എന്റെ വാമത്തുടയില്‍ ഇരുന്നു… ഗ്ലാസിലെ വിസ്കി കൈനീട്ടിയെടുത്ത് എന്റെ ചുണ്ടോടടുപ്പിച്ചു.. ഞാനത് പതുക്കെ സിപ്പ് ചെയ്ത് കുടിച്ചു… ഒഴിഞ്ഞ ഗ്ലാസ് അവള്‍ മാറ്റി വച്ച് എന്റെ തോളില്‍ മുഖം ചേര്‍ത്തു കിടന്നു… പതുക്കെ മയങ്ങി..

ഇന്ന് രാത്രിയില്‍ അനുവിനോട് എല്ലാം തുറന്നു സംസാരിക്കാന്‍ കൂടി വേണ്ടിയാണ് ഞാന്‍ ഇങ്ങോട്ട് വന്നത്… പക്ഷേ സംസാരിക്കുന്ന ഓരോ കാര്യവും അവളെ വേദനിപ്പിക്കുമെന്ന് ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ ഞാന്‍ അശക്തനാവുന്നത് എനിക്കറിയാന്‍ കഴിഞ്ഞു… എന്റെ മടിയിലിരിക്കുന്ന അവളുടെ ദേഹത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തേക്കാള്‍ എന്നും എന്നെ മോഹിപ്പിച്ചിട്ടുള്ളത് എന്നോടുള്ള സ്നേഹം നിറഞ്ഞു തുളുമ്പുന്ന അവളുടെ ഹൃദയ നൈര്‍മ്മല്യമായിരുന്നു.. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ആ ഹൃദയത്തെ ഒരിക്കലും ഞാന്‍ മുറിവേല്‍പ്പിക്കുകയില്ല എന്ന് പ്രതിജ്ഞ എടുത്തിരുന്നതുമാണ്… പക്ഷേ മറ്റുള്ളവരുടെ കുത്തുവാക്കുകള്‍ കേട്ട് എന്നെ വിട്ടു പോകാന്‍ ഒരുങ്ങിയ അവള്‍ ചിലപ്പോള്‍ എനിക്ക് വേണ്ടി മരിക്കാന്‍ തയ്യാറായേക്കും എന്ന ശ്രീനിധിയുടെ മുന്നറിയിപ്പ് എന്നെ വല്ലാതെ അസ്വസ്ഥമാക്കുന്നു…

നിഷ്കളങ്കമായി ഉറങ്ങുന്ന അവളുടെ നെറുകയില്‍ മുകര്‍ന്ന് ഞാന്‍ അവളോട്‌ എങ്ങനെ കാര്യങ്ങള്‍ അവതരിപ്പിക്കണം എന്ന് ആലോചനയിലാണ്ടു… എന്റെ ചുണ്ടിന്റെ ചൂട് നെറുകയില്‍ അറിഞ്ഞ അനു ഒന്നങ്ങി..

“..ദേവേട്ടാ..” മയക്കത്തില്‍ പതുക്കെ വിളിച്ച് അവള്‍ എന്നെ പുണരുന്ന കൈകള്‍ ഒന്നുകൂടി മുറുക്കി… ഞാനവളെ വിട്ടുപോകാതിരിക്കാന്‍ എന്നപോലെ… വീണ്ടും ശ്രീനിധി പറഞ്ഞ ഓരോ കാര്യങ്ങളിലേയ്ക്കും എന്റെ മനസ്സ് പറന്നു… മരണം കൊണ്ടാണെങ്കില്‍ പോലും ഞാന്‍ വിട്ടുപോയാല്‍ എന്റെ അനു അനാഥയായിപ്പോകും എന്നോര്‍ത്തപ്പോള്‍ അറിയാതെ എന്റെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞു… ഒരു തെറ്റിധാരണയുടെ പേരില്‍പ്പോലും എന്നെപ്പിരിയേണ്ടി വരുന്ന സാഹചര്യം ഉണ്ടായാല്‍ അത് അവള്‍ അതിജീവിക്കില്ല എന്നോര്‍ത്തപ്പോള്‍ പെരുവിരലില്‍ നിന്നും ഒരു വിറയല്‍ ശരീരമാകെ ബാധിക്കുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു…

എത്ര സമയം ഞാനങ്ങനെ ഇരുന്നു എന്നറിയില്ല… പുറത്ത് മഴപെയ്യാന്‍ ഒരുങ്ങുന്നതിന്റെ ലക്ഷണങ്ങള്‍ കണ്ടു തുടങ്ങി… തണുത്ത കാറ്റ് ജനല്‍ കര്‍ട്ടനുകളെ ഉലച്ച് മുറിയിലേയ്ക്ക് കടന്നു വന്നു.. ഞാന്‍ അനു ഉണരാന്‍ കാത്തിരുന്നു…

കടുത്ത വേനലിലെ ആദ്യ മഴയ്ക്ക് മുന്നോടിയായി മാനത്ത് ഇടിവെട്ടി.. ഭൂമിയില്‍ പുതുനാമ്പുകള്‍ മുളച്ചു കാണും..

അനു ഞെട്ടിയുണര്‍ന്നു… അവളുടെ വെപ്രാളം നോക്കി ഞാന്‍ ചിരിച്ചത് ഇഷ്ടപ്പെടാതെ എന്റെ കവിളില്‍ ഒരു കുത്ത് തന്ന് അവള്‍ വീണ്ടും എന്റെ തോളില്‍ മുഖം ചേര്‍ത്ത് മയങ്ങാന്‍ തുടങ്ങി..

“…എണീക്കെടി അമ്മിണീ… ബാക്കി രാത്രീല് ഉറങ്ങാം…” അവള്‍ ചിണുങ്ങിക്കൊണ്ട് എന്റെ കഴുത്തിലെ ചുറ്റ് മുറുക്കി… ഞാനവളുടെ വയറില്‍ നുള്ളി… അവള്‍ ഞെട്ടിപ്പിടഞ്ഞെഴുന്നേറ്റു… അവള്‍ക്കൊപ്പം എഴുന്നേല്‍ക്കാന്‍ തുടങ്ങിയ എന്നെ തിരികെ കൌച്ചിലേയ്ക്ക് തന്നെ തള്ളിയിട്ട്, കൊഞ്ഞനം കുത്തി മുഖം വീര്‍പ്പിച്ച് മുറിയിലേയ്ക്ക് പോയി… അവളുടെ കുസൃതി നോക്കിയിരുന്നപ്പോഴുണ്ടായ സന്തോഷം അവള്‍ കണ്‍മുന്നില്‍ നിന്ന് മറഞ്ഞപ്പോള്‍ എങ്ങോപോയി.. മനസ്സില്‍ വീണ്ടും ഉത്തരമില്ലാത്ത ചോദ്യങ്ങള്‍ ഉയര്‍ന്നു വന്നു.. എവിടെത്തുടങ്ങണം എന്നറിയാത്ത ഒരു കലക്കം..

മാനത്ത് ചെറിയ മിന്നല്‍ പിണറുകള്‍ പാഞ്ഞു… പുറകെ ഇടി കുടുങ്ങി.. വലിയ ശബ്ദമില്ലാതെ… എങ്കിലും ആ ശബ്ദം എന്റെ ഉള്ളിലേയ്ക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങി… പുറത്ത് മഴ പെയ്യാന്‍ തുടങ്ങി… മരണത്തിനും ജീവിതത്തിനും ഇടയിലെ നൂല്‍പാലത്തിലൂടെ എന്റെ പ്രാണനെ ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ച് നടക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചുകൊണ്ട് ഞാന്‍ എഴുന്നേറ്റു…

അനുവിനെ തിരഞ്ഞ് ഞാന്‍ മുറിയിലേയ്ക്ക് ചെന്നു… പുതുമഴ കണ്ട മയില്‍പ്പേടയായി അവള്‍ ബാല്‍ക്കണിയില്‍ നില്‍ക്കുന്നു… കൈനീട്ടി റൂഫില്‍ നിന്ന് വീഴുന്ന വെള്ളത്തുള്ളികള്‍ തട്ടിത്തെറിപ്പിച്ച് കളിക്കുന്ന അവളെ നോക്കി ഞാന്‍ അല്‍പ്പ സമയം നിന്നു… അവളുടെ മഞ്ഞസാരി കാറ്റില്‍ പറന്നു കളിക്കുന്നു… കാറ്റില്‍ ചിതറിവീണ മഴത്തുള്ളികള്‍ അവളുടെ സാരിയില്‍ നനവ് പടര്‍ത്തിയിരുന്നു… ഞാനവളെ പുറകില്‍ നിന്നും പുണര്‍ന്നു… എന്റെ നേരെ നോക്കി നിറവോടെ പുഞ്ചിരിച്ച് അവള്‍ വീണ്ടും നൂലുപോലെ ഒഴുകിയിറങ്ങുന്ന മഴയിലേയ്ക്ക് കൈനീട്ടി… എന്റെ മനസ്സ് തേങ്ങുകയായിരുന്നു..

പെട്ടന്ന് അവള്‍ കുറുമ്പോടെ മഴത്തുള്ളില്‍ എന്റെ മുഖത്തേയ്ക്ക് തട്ടിത്തെറുപ്പിച്ചു… എന്റെ മുഖം മുഴുവന്‍ നനഞ്ഞു… അവള്‍ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് എന്നെ കളിയാക്കി… ഒരു കപടദേഷ്യം മുഖത്തണിഞ്ഞ് ഞാനവളെ വാരിയടുത്തു… മുറിക്കകത്തേയ്ക്ക് കയറി.. അവളെ ഞാന്‍ ബെഡ്ഡിലേയ്ക്കിടാന്‍ പോകുകയാണ് എന്ന് കരുതി നാണിച്ച് ചുവന്ന മുഖത്തോടെ എന്റെ കഴുത്തില്‍ കൈകള്‍ചുറ്റി അവളെന്റെ കൈകളില്‍ കിടന്നു.. എന്നാല്‍ ഞാന്‍ അവളെയും കൊണ്ട് സ്റ്റെയര്‍ ഇറങ്ങി പുറത്തേയ്ക്ക് നടന്നു..

വാതില്‍ കടന്ന് പുറത്തേയ്ക്കിറങ്ങാന്‍ തുടങ്ങിയ എന്റെ കൈയില്‍ കിടന്ന് അവള്‍ കുതറി..

“..വേണ്ട ദേവേട്ടാ… മഴയത്തേയ്ക്കിറങ്ങണ്ട..” ഞാനവളെ കുസൃതിയോടെ നോക്കി ഒരു നിമിഷം സിറ്റ്ഔട്ടില്‍ നിന്നു..

“…പുതുമഴ നനയുന്നത് ഒരു സുഖമല്ലേ ഇന്ദ്രാണീ.. മഴയുടെ ദേവനായ ഇന്ദ്രന്റെ പ്രിയപത്നിയ്ക്ക് മഴ നനയാന്‍ പേടിയാണോ…??” അര്‍ദ്ധശങ്കയില്‍ അവളുടെ നീളന്‍ മിഴികള്‍ കുറുകി… പക്ഷേ എനിക്കൊരു ശങ്കയും ഇല്ലായിരുന്നു… ഞാനവളെയും എടുത്തുകൊണ്ട് പുറത്ത് കനത്തു തുടങ്ങുന്ന മഴയിലേയ്ക്ക് ഇറങ്ങി… ദേഹത്ത് മഴവെള്ളം വീണപ്പോള്‍ അവള്‍ കണ്ണുകള്‍ ഇറുക്കിയടച്ച് എന്റെ മാറില്‍ മുഖം പൂഴ്ത്തി.. മുറ്റത്തിന്റെ അരികില്‍ നട്ട പൂച്ചെടികളെയും കടന്ന് വൃത്തത്തില്‍നടുക്ക് ചെറിയ ഫൌണ്ടനും അതിനു ചുറ്റും സിമന്റ് ചാരുബഞ്ചുകളും ഉള്ള വിശാലമായ ലോണിലേയ്ക്ക് ഞാന്‍ നടന്നു കയറി… തുറസ്സായ ആ പുല്‍ത്തകിടിയില്‍ നിന്നുകൊണ്ട് ഞാന്‍ എന്റെ പ്രാണപ്രേയസിയെ കൈയില്‍ മലര്‍ത്തിക്കിടത്തി ആകാശത്തിന്റെ വരദാനത്തില്‍ കുതിര്‍ന്നു നിന്നു… അവളുടെ നേരെ ഞാന്‍ നോക്കുമ്പോള്‍ മുഖത്ത് വീഴുന്ന മഴത്തുള്ളികളില്‍ കണ്ണ് തുറന്നു പിടിക്കാന്‍ കഴിയാതെ ഇടയ്ക്ക് ചിമ്മിയടച്ചും ഇടത്തെ കൈകൊണ്ട് മുഖം തുടച്ചും അവളെന്റെ കണ്ണുകളിലേയ്ക്ക് പ്രേമപൂര്‍വ്വം കടക്ഷിച്ചു..

ഞാനവളെയും കൊണ്ട്  ഒന്ന് വട്ടം കറങ്ങി.. എന്റെ കഴുത്തിനു പുറകില്‍ വലത്തെ കൈ  മുറുക്കിപ്പിടിച്ച് ഇടത്തെ കൈ നീട്ടി അവള്‍ മഴത്തുള്ളികളെ ചിതറിച്ചു… രണ്ടു തവണ വട്ടം കറങ്ങിയ ഞാന്‍ നിന്നു.. വീണ്ടും അവളുടെ കണ്ണുകളിലേയ്ക്ക് നോക്കി… എന്റെ നോട്ടത്തിന്റെ ചൂട് സഹിക്കാനാവാതെ അവള്‍ കുസൃതിയോടെ മഴത്തുള്ളികള്‍ എന്റെ മുഖത്തേയ്ക്ക് തെറിപ്പിച്ചു… ഞാന്‍ ചിരിച്ചു… ഉറക്കെ ചിരിച്ചു.. എന്റെ ചിരി അവളിലേയ്ക്കും പടര്‍ന്നു… പുതുമഴ നനയുന്ന ലഹരിയില്‍ ഞങ്ങള്‍ ഉറക്കെ ഉറക്കെ ചിരിച്ചു…

ചിരിച്ച് ചിരിച്ച് ഞങ്ങളുടെ നനഞ്ഞ ദേഹങ്ങള്‍ ചൂട് പിടിച്ചു തുടങ്ങി… അപ്പോഴും മഴ യാതൊരു ദാക്ഷിണ്യവുമില്ലാതെ ഞങ്ങള്‍ക്ക് മേല്‍ വീണുകൊണ്ടിരുന്നു… എന്റെ ടീഷര്‍ട്ടും അവളുടെ സാരിയുമെല്ലാം നനഞ്ഞു കുതിര്‍ന്ന്‍ ദേഹത്തോട് ഒട്ടി… ഞാനവളെയും കൊണ്ട് ഫൌണ്ടന് അടുത്തുള്ള ചാരുബഞ്ചില്‍ ഇരുന്നു.. അവളെന്റെ മടിയില്‍ മലര്‍ന്നു കിടന്നു.

ഞാനെന്റെ നീളന്‍മുടി പുറകോട്ടു വകഞ്ഞു വച്ച് അവളെ നോക്കിയിരുന്നു… കണ്ണുകള്‍ തമ്മിലിടഞ്ഞു… നോക്കിയിരിക്കുന്തോറും മുഖം ചുവന്നു തുടുത്തു… കണ്ണുകളില്‍ പരസ്പ്പരം ഭോഗിക്കാനുള്ള അഭിനിവേശം തിരയിളകി… കാഴ്ച്ച മറയ്ക്കുന്ന മഴവെള്ളം കൈകള്‍കൊണ്ട് തുടച്ചു നീക്കി കണ്ണുകള്‍ ചിമ്മി അവളെന്റെ മടിയില്‍ മലര്‍ന്നു കിടന്നു… തകര്‍ത്തു പെയ്യുന്ന മഴയെ ഞങ്ങള്‍ മറന്നിരുന്നു… എന്റെ നോട്ടം അവളെ ചുട്ടുപൊള്ളിക്കുന്നുവെന്ന്  തോന്നിയ നിമിഷം അവള്‍ മഞ്ഞ വളകള്‍കിലുക്കി എന്റെ മുഖത്ത് പതുക്കെ തട്ടി… ആ നിമിഷം അവസാന നിയന്ത്രണവും നഷ്ടപ്പെട്ട് ഞാനവളെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കി… ചുണ്ടുകള്‍ വാശിയോടെ നുകര്‍ന്നു… മഴവെള്ളത്തിനൊപ്പം പരസ്പ്പരം ചുണ്ടുകളിലെ തേന്‍ കുടിച്ചു..

അവളെഴുന്നേറ്റ് എന്റെ മടിയില്‍ കാലുകള്‍ നീട്ടിയിരുന്നു… നെറ്റിയില്‍ നെറ്റി മുട്ടിച്ച് ഒരു നിമിഷം കണ്ണുകള്‍ തമ്മിലിടഞ്ഞു… നീള്‍മിഴിപ്പീലികള്‍ എന്റെ കണ്‍പീലികളില്‍ കൊരുത്തു.. പരസ്പ്പരം പ്രണയം മറന്നു രണ്ടു ശരീരങ്ങള്‍ മാത്രമായി… വലിഞ്ഞു മുറുകിയ സുന്ദരമുഖത്ത് ഭോഗതൃഷണ.. ഒപ്പം പരസ്പ്പരം വിട്ടുകൊടുക്കില്ലെന്ന കരുതലും… നീയെന്റെ മാത്രമാണെന്ന് ഇരുവരും പറയാതെ പറഞ്ഞു..

അവളെന്റെ മുഖം ഉമ്മ വെച്ചുണര്‍ത്തി… ഇടയ്ക്കൊന്നയഞ്ഞ് മാറില്‍ നിന്നും അവള്‍ തന്നെ സാരി വലിച്ചു.. നനഞ്ഞു ദേഹത്തോടൊട്ടിയ സാരി മാറാന്‍ കൂട്ടാക്കാതെ നിന്നു.. എന്നാല്‍ കാമച്ചൂടില്‍ ഉരുകിത്തുടങ്ങിയ അനുവിന്റെ വന്യമായ കരുത്തില്‍ സാരി അകന്നു മാറി… ഒരു നിമിഷം അകന്ന ദേഹം അവള്‍ വീണ്ടും വാരിപ്പുണര്‍ന്നു… എന്റെ കൈകള്‍ അവളെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കി… പരസ്പ്പരം പക തീര്‍ക്കുന്നപോലെയുള്ള ചുംബനത്തില്‍ ചുണ്ടുകളില്‍ ചോരപൊടിഞ്ഞു… എന്നിട്ടും നിണത്തിന്റെ ചവര്‍പ്പിനൊപ്പം മഴവെളളം കൂട്ടി തേനുണ്ടു… നാവുകള്‍ നാഗങ്ങളായി ഇണ ചേര്‍ന്നു… അവള്‍ ഒന്ന് കൂടി പിടുത്തം വിട്ടു.. സാരിയും അടിപ്പാവാടയും മുട്ടിനു മുകളില്‍ തെറുത്ത് കയറ്റി എന്റെ മടിയില്‍ കവച്ചിരുന്നു… ഇതിനിടയില്‍ നനഞ്ഞ് ദേഹത്തില്‍ പറ്റിക്കിടന്ന എന്റെ ടീഷര്‍ട്ട് തലയിലൂടെ ഊരാന്‍ നോക്കിയിട്ടു കഴിയാതെ ഞാന്‍ വലിച്ചു കീറിയെറിഞ്ഞു… ഒരു നിമിഷം എന്റെ പ്രവര്‍ത്തി അവള്‍ കണ്ണിമയ്ക്കാതെ നോക്കിയിരുന്നു… ഞാനെന്തോ പറയാന്‍ വെമ്പി… സമ്മതിക്കാതെ അവളെന്റെ ചുണ്ടുകള്‍ കടിച്ചു കുടഞ്ഞു… അല്ലെങ്കിലും പേമാരിയിലും ചുട്ടുപൊള്ളിക്കുന്ന മാരതാപത്തില്‍ വാക്കുകള്‍ക്ക് സ്ഥാനമില്ലായിരുന്നു… ഞങ്ങള്‍ക്ക് പറയാനുള്ളതെല്ലാം മഴ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

അവളുടെ ചുണ്ടുകള്‍ താഴേക്കിറങ്ങി എന്റെ കഴുത്തില്‍ ഒഴുകി നടന്നു… മുടിയില്‍ അവളുടെ വിരലുകള്‍ മുറുകി… തല ഇരുവശത്തെയ്ക്കും ചരിച്ച് കഴുത്തിന്റെ വശങ്ങളില്‍ ചുംബിച്ചു നക്കി.. ഈ സമയം നനഞ്ഞു കുതിര്‍ന്ന ട്രാക്സിനുള്ളില്‍ എന്റെ കളിവീരന്‍ ഉഗ്രരൂപം പൂണ്ടിരുന്നു… അവളുടെ പരാക്രമങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ തോറ്റുകൊടുക്കാന്‍ കഴിയാതെ ഞാനവളുടെ നിതംബം താങ്ങി ഉയര്‍ത്തി എന്റെ പരുക്കന്‍ കൈകള്‍ കൊണ്ട് ഉടച്ചു പിഴിഞ്ഞു… അവള്‍ വേദനയോടെ മുരണ്ടു.. എന്റെ തോളില്‍ പല്ലുകള്‍ ആഴ്ന്നു… തോളിലെ മുറിവില്‍ നിന്നും ചോര കിനിഞ്ഞു… മുറിവില്‍ നിന്നും പനിച്ച ചോരത്തുള്ളികള്‍ മഴ ആവാഹിച്ചു.. എന്റെ നെഞ്ചിലൂടെ അത് ചാല് കീറി ഒഴുകി… അത് കണ്ട അനു ഒരു നിമിഷം നിശ്ചലമായി.. അവളുടെ പുറത്തെ മാംസത്തില്‍ തഴുകി നടന്ന എന്റെ കൈകള്‍ പിടിച്ചു കെട്ടിയപോലെ നിന്നു…

കണ്ണുകളില്‍ ഒരു മാപ്പപേക്ഷ ഞാന്‍ കണ്ടു… എന്റെ കണ്ണുകളില്‍ ഒരു കുസൃതിച്ചിരി മിന്നി.. അവളുടെ മുഖത്തേയ്ക്ക് രക്തം ഇരച്ചു കയറി.. പൂര്‍വ്വാധികം ശക്തിയോടെ അവള്‍ എന്റെ കഴുത്തില്‍ ചുണ്ടുകള്‍ അമര്‍ത്തി… ഞാനവളുടെ ഇരു തോളിലും പിടിച്ച് അകത്തി… ഒരു നിമിഷം ചോദ്യഭാവം ഉയര്‍ന്ന, മഴയില്‍ നനഞ്ഞ മിഴികളില്‍ നോക്കി.. മഴവെള്ളം ഇറ്റുവീഴുന്ന കണ്‍പീലികള്‍… ഞാന്‍ ബ്ലൌസിന്റെ ഹുക്കഴിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.. എന്റെ കൈകള്‍ക്ക് വേഗത പോരെന്നു തോന്നി അവളും സഹായിച്ചു.. ഞാന്‍ ബ്ലൌസ് അഴിച്ചു വിടര്‍ത്തിയതും അവള്‍ പുറകിലേയ്ക്ക് കൈയിട്ട് ബ്രായുടെ വള്ളി വിടുവിച്ചിരുന്നു… തുറസ്സായ സ്ഥലത്തുള്ള ഇണ ചേരല്‍ ആയതുകൊണ്ട് ഒന്നും അഴിച്ചു മാറ്റാന്‍ നിന്നില്ല.. പകരം ബ്രാ മുലകള്‍ക്ക് മുകളില്‍ ഉയര്‍ത്തി വച്ചു… അവള്‍ വീണ്ടും എന്റെ തലയില്‍ ഇരുകൈകള്‍കൊണ്ടും ഇറുകെപ്പുണര്‍ന്ന് എന്റെ നഗ്നമായ മാറില്‍ മുലകള്‍ ഇട്ടുരച്ചു… മഴവെള്ളം ആര്‍ത്തിയോടെ അവളുടെ പൊന്‍മുലകളില്‍ വീണു ചിതറി… അവളെന്റെ ഇടത്തെ കാതില്‍ കടിച്ചു..

“…ദേവാ.. നിന്റെ ഇന്ദ്രാണിയ്ക്ക് നിന്നെ വേണം… നീ നീ എന്റെ മാത്രാ…” അവള്‍ കിതച്ചു.. അധരങ്ങളെ വന്യമായ കരുത്തോടെ വലിച്ചു ചപ്പി… ചുണ്ടിലൂടെ അവളെന്റെ ജീവന്‍ ഊറ്റുകയാണ് എന്ന് തോന്നി.. ഒരു നിമിഷം ചുണ്ടുകള്‍ അകന്നു… പ്രണയം കത്തുന്ന കണ്ണുകളില്‍ വാക്കുകള്‍ക്ക് വിശേഷിപ്പിക്കാനാവാത്ത നിസ്സഹായത.. “…നിന്നെ എന്നില്‍ നിന്ന് പിരിക്കാന്‍ യമന് പോലും കഴിയില്ല… നിന്റെ ഇന്ദ്രാണിയെ കടിച്ചു തിന്ന് ദേവാ.. നിന്റെ കൈകൊണ്ട് എന്നെ… എന്നെ… കൊ..” പറഞ്ഞു മുഴുവിക്കാന്‍ വിട്ടില്ല… വിറയ്ക്കുന്ന അവളുടെ പേലവാധരങ്ങള്‍ ഞാന്‍ വിഴുങ്ങിയിരുന്നു… ചുണ്ടുകള്‍ നുകര്‍ന്നുകൊണ്ട് അവള്‍ മുതുക് വളച്ചു… അവളുടെ പുറത്തെ മാംസത്തില്‍ ബ്ലൌസിനുള്ളിലൂടെ വന്യമായ കരുത്തില്‍ മേഞ്ഞു നടന്നിരുന്ന എന്റെ കൈകളെ അവള്‍ പിടിച്ചെടുത്ത് മുലകളില്‍ വച്ചു… അവളുടെ കൈകള്‍ എന്റെ കൈപ്പത്തികള്‍ക്ക് മുകളില്‍ വച്ച് അമര്‍ത്തി.. വീശിയടിക്കുന്ന തെന്നല്‍ കൊണ്ടുവന്ന പൂങ്കുളിരില്‍ കല്ലിച്ചു നിന്ന മാമ്പൂമൊട്ടുകള്‍ എന്റെ കൈക്കരുത്തരിഞ്ഞു… മാറിലെ മാതളപ്പഴങ്ങളെ ഉടച്ചു പിഴിയുന്ന കൈകള്‍… അവള്‍ തേങ്ങി…

എന്നിട്ടും പോരായെനു തോന്നിക്കാണും… അവള്‍ ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് ഒരഭ്യാസിയെപ്പോലെ വെട്ടിതിരിഞ്ഞു… മടിയില്‍ തിരിഞ്ഞിരിക്കാന്‍ അവള്‍ക്ക് ഒരു നിമിഷാര്‍ദ്ധം മാത്രം മതിയായിരുന്നു… അടുത്ത നിമിഷം അവള്‍ തന്നെ എന്റെ കൈകള്‍ എടുത്ത് മാറില്‍ വച്ചു… പിന്നെ തേങ്ങലോടെ നെഞ്ചില്‍ ചാരിയിരുന്നു കിതച്ചു… മാറില്‍ പെരുമാറുന്ന പരുക്കന്‍ കൈകള്‍ നല്‍കുന്ന സുഖത്തില്‍ നടുവളച്ച് അവള്‍ കൈകള്‍ പുറകിലേയ്ക്കിട്ട് എന്റെ നനഞ്ഞൊട്ടിയ മുടിയിഴകളില്‍ വിരല്‍ മുറുക്കി… അവള്‍ നാഗത്തെപ്പോലെ ചീറി… എന്റെ ചുണ്ടുകള്‍ അവളുടെ കഴുത്തില്‍ അമര്‍ന്നു… ശംഖൊത്ത കഴുത്തിലൂടെ ഒഴുകിയിറങ്ങുന്ന മഴനീരിനെ മുത്തിക്കുടിച്ചു..

മഴയ്ക്ക് ശക്തികൂടി… തുള്ളിക്കൊരുകുടം എന്ന രീതിയില്‍ മേഘങ്ങള്‍ ഞങ്ങളുടെ കാമതപസ്സിളക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു… എന്നാല്‍ അവളോ ഞാനോ ഇതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല… എന്റെ കൈക്കരുത്തില്‍ അവളുടെ പൊന്‍മുലകള്‍ ചുവന്നു.. നഖക്ഷതങ്ങളില്‍ ചോരകിനിഞ്ഞു… മുകളിലേയ്ക്ക് തലയുര്‍ത്തി സുഖിച്ചിരുന്ന അവളുടെ വായില്‍ മഴവെള്ളം നിറഞ്ഞു.. അവളെന്റെ കൈകളില്‍ കയറിപ്പിടിച്ചു.. കൈകള്‍ അയഞ്ഞു… അവള്‍ വീണ്ടും വെട്ടിത്തിരിഞ്ഞു… എനിക്കഭിമുഖമായി ഇരുന്നു… കണ്ണുകളിലേയ്ക്ക് കത്തുന്ന നോട്ടമെറിഞ്ഞു.. പിന്നെ കുസൃതിയോടെ വായില്‍ നിറഞ്ഞ മഴവെള്ളം സ്വന്തം മുലകളിലേയ്ക്ക് തുപ്പി.. എന്റെ തുടയില്‍ മുട്ടുകുത്തി ഉയര്‍ന്ന് മുലഞ്ഞെട്ടു എന്റെ വായിലേയ്ക്ക് തിരുകി… ആര്‍ത്തിയോടെ ഞാനാ ചുവന്ന മുലകള്‍ ചപ്പിക്കുടിച്ചു.. ഞെട്ടുകളില്‍ വേദനിപ്പിക്കാതെ കടിച്ചു വലിച്ചു… എന്റെ നഖമാഴ്ന്ന പോറലുകളില്‍ നിന്നും പൊടിഞ്ഞ ചോരയുടെ ചവര്‍പ്പ് ഞാന്‍ ചപ്പിയെടുത്തു… മുട്ടുകള്‍ തുടയിലെ മാസത്തില്‍ അമര്‍ന്നു വേദനിച്ചുതുടങ്ങി… ശരീരത്തിന്റെ വേദനയേക്കാള്‍ ദാഹത്തിന്റെ തട്ട് താഴ്ന്നു നിന്നു…

നനഞ്ഞ ട്രാക്സിനുള്ളില്‍ ഉദ്ദരിച്ചു നിന്ന എന്റെ വെടിവീരന്റെ അഗ്രചര്‍മ്മം തൊലിമാറി കോട്ടണ്‍ തുണിയില്‍ ഉരഞ്ഞു വേദനിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു… എന്നാല്‍ കാമച്ചൂടില്‍  അതൊന്നും പ്രശ്നമായിരുന്നില്ല.. ഞാന്‍ വീണ്ടും അവളുടെ മുലകള്‍ ഉടച്ചു കുടിച്ചു… മഴയില്‍ നനയുന്ന അവളുടെ മുലഞെട്ടില്‍ നിന്നും പാലിന് പകരം മഴവെള്ളം എന്റെ വായില്‍ നിറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു… അവളുടെ മുലചുരത്തുന്ന അമൃതം കണക്കെ മഴവെള്ളം ഞാന്‍ കറന്നു കുടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു… ഇടയ്ക്കുള്ള ഇടിയിലും മഴയുടെ ആര്‍ത്തനാദത്തിലും ഞങ്ങളുടെ സീല്‍ക്കാരങ്ങള്‍ മുങ്ങിപോയി..

അവളുടെ വോയില്‍ സാരി നനഞ്ഞു കുതിര്‍ന്ന് ചില്ലുഭരണിയിലെ നെയ്യപ്പം പോലെ അവളുടെ അംഗലാവണ്യം തെളിഞ്ഞു നിന്നു… രോമാവൃതമായ എന്റെ കരുത്തുറ്റ കൈകള്‍ അവളുടെ വയറില്‍ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് എന്റെ ദേഹത്തോട് ചേര്‍ത്തു… അരക്കെട്ടിലെ മുഴുപ്പ് അവളുടെ നിതംബത്തില്‍ അമര്‍ത്തി… അവളൊന്നു ഞരങ്ങി… തല ചരിച്ച് കൊല്ലുന്ന നോട്ടമെറിഞ്ഞു…

പിന്നെ എന്റെ ദേഹത്ത് നിന്നും ചാടിയിറങ്ങി… എന്റെ കൈയില്‍ പിടിച്ച് വലിച്ചെഴുന്നെല്‍പ്പിച്ചു… നിന്നുകൊണ്ട് ഇരുകൈകളും എന്റെ കവിളില്‍ അമര്‍ത്തി.. തലച്ചരിച്ച് എന്റെ ചുണ്ടുകളില്‍ മുത്തി.. ഇംഗ്ലീഷ് പോണ്‍സ്റ്റാറുകള്‍ തോറ്റ്പോവുന്ന രീതിയില്‍ ചുണ്ടുകള്‍ ചപ്പി കുടിച്ചു.. എന്റെ കൈകള്‍ അവളുടെ ഇടുപ്പിലെ മാംസളതയില്‍ പിതുക്കി…

നീണ്ട ചുംബനം വിടുവിച്ച് എന്റെ കണ്ണുകളിലേയ്ക്ക് നോക്കി… ചെമ്പരത്തിക്കണ്ണുകള്‍… അടുത്ത നിമിഷം കുസൃതിവിരിയുന്ന ആ നീള്‍മിഴികളെ കൊതിയോടെ ഞാന്‍ നോക്കുമ്പോള്‍ അവളെന്നെ നനഞ്ഞ പുല്ലിലേയ്ക്ക് തള്ളി വീഴ്ത്തി… അപ്പോള്‍ ആകാശത്ത് വെളിച്ചം മിന്നി… ഒരു നിമിഷം യക്ഷിക്കഥകളിലെ സുന്ദരി എന്റെ മുന്നില്‍ അര്‍ദ്ധനഗ്നയായി നില്‍ക്കുന്നു… അടുത്ത നിമിഷത്തില്‍ അവളെന്റെ ദേഹത്തേയ്ക്ക് ചാടിക്കയറി… വയറില്‍ കവച്ചിരുന്നു… പിന്നെ പ്രേമപൂര്‍വ്വം എന്റെ മുടിയിഴകളിലും കവിളിലും വിരലോടിച്ചു കൊതിയോടെ നോക്കി… ചുണ്ടുകളില്‍ തഴുകിയ വിരലുകളെ ഞാന്‍ കടിക്കാന്‍ നോക്കി… അവള്‍ പിടിതരാതെ ആ നീളന്‍ വിരലുകള്‍ എന്റെ മുഖമാകെ ഇഴച്ചു.. ഞാന്‍ കൈയില്‍ കയറിപ്പിടിച്ച് വിരല്‍ വായിലിട്ടു ഊമ്പി… അവള്‍ ഇക്കിളിയില്‍ ചിരിച്ചു…

പുല്ലില്‍ മലര്‍ന്നു കിടക്കുന്ന എന്റെ മുഖത്ത് ശക്തിയായി മഴവെള്ളം വീണുകൊണ്ടിരുന്നു..  വായില്‍ വെള്ളം നിറഞ്ഞു… അരക്കെട്ടില്‍ നിന്നും നനഞ്ഞ പുല്ലില്‍ വെള്ളത്തില്‍ കിടക്കുന്ന സാരിയുടെ തുമ്പെടുത്ത് അവള്‍ എന്റെ മുഖത്തിനു മുകളില്‍ മഴവെള്ളം വീഴാതെ വിടര്‍ത്തിപ്പിടിച്ചു.. പിന്നെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അത് മാറ്റി…  കുനിഞ്ഞ് എന്റെ കവിളില്‍ മുത്തി.. താടിരോമം കടിച്ചു വലിച്ചു… പിന്നെ ഒന്നുയര്‍ന്ന്‍ വലത്തെമുല വായില്‍ തിരുകിത്തന്നു… അവള്‍ തന്നെ സ്വന്തം മുലയില്‍ ഞെക്കി ഞെട്ട് തുറുപ്പിച്ചു.. അതെന്തിനാണ് എന്ന്‍ അനുഭവം കൊണ്ടറിയാവുന്ന ഞാന്‍ ഞെട്ടില്‍ വേദനിപ്പിക്കാതെ കടിച്ചു.. പിന്നെ വേദനിപ്പിച്ചു കടിച്ചു.. പലവട്ടം… സുഖം കൊണ്ടവള്‍ കണ്ണടച്ചു കുറുകി… ഒരു കൈ എന്റെ ഉറച്ച നെഞ്ചില്‍ ഊന്നി.. അടുത്ത മുലയും എന്നെ ഊട്ടി… ഞാന്‍ മുലഞെട്ടില്‍ നാക്കിട്ടു തുഴഞ്ഞ് നക്കിക്കുടിക്കുമ്പോള്‍ നിര്‍വൃതിയില്‍ പുഞ്ചിരിച്ചു… പിന്നെ മാറിടം മാറ്റി.. എഴുന്നേറ്റ് നിന്നു… സാരിയും പാവാടയും ഉയര്‍ത്തി.. അവളുടെ തേനിലും മഴവെള്ളത്തിലും നനഞ്ഞ പാന്റീസ് വെണ്ണതോല്‍ക്കുന്ന കാലുകളിലൂടെ ഊരിയെടുത്തു… വലത്തെ കൈയില്‍ തലതാങ്ങി ഉയര്‍ത്തി ഞാനവളുടെ ചെയ്തികള്‍ നോക്കിക്കിടന്നു… കണ്ണുകളില്‍ നിറയുന്ന മഴവെള്ളം പലപ്പോഴും കാഴ്ച്ച മറച്ചു…

അവള്‍ സാരിയും പാവാടയും പൊക്കിപ്പിടിച്ച് എന്റെ മുഖത്തേയ്ക്ക് ഇരിക്കാനായി താഴ്ന്നു… ഞാനവളെ തള്ളി മാറ്റി… അവളെ മലര്‍ത്തിക്കിടത്തി അവളില്‍ അമര്‍ന്നു കിടന്നു… അവളുടെ കണ്ണുകളില്‍ വിരിഞ്ഞ ചോദ്യം കണ്ട് കാതിനരുകിലേയ്ക്ക് ചുണ്ട് ചേര്‍ത്തു…

“…എല്ലാ പ്രാവശ്യവും ഞാന്‍ നിനക്കല്ലേ നക്കിത്തരുന്നേ.. എന്റെ കുട്ടനെ നീ ഗൌനിക്കാരില്ലല്ലോ…??” കണ്ണുകളില്‍ പരിഭവം…

“…നീയവനെ ചുമ്മാ ഒന്ന് സ്നേഹിച്ചു നോക്കെഡീ ചക്കരെ..??” ചുണ്ട് കൂര്‍പ്പിച്ച് വീണ്ടും പിണക്കം… അഴകുള്ള മടി… ഞാന്‍ ചിരിച്ചു കണ്ണടച്ചു കാണിച്ചു… അവളെന്നെ തള്ളിമാറ്റി.. ഞാന്‍ മലര്‍ന്നു കിടന്നു… അവള്‍ വെള്ളമൊഴുകുന്ന പുല്ലില്‍ ഒരുവശം ചെരിഞ്ഞിരുന്നു.. അവളെന്റെ മുഴച്ചു നിന്ന കുട്ടനെ ട്രാക്സിനു മുകളിലൂടെ ഒന്ന് ഞെക്കി… പിന്നെ ട്രാക്സിന്റെ ഇലാസ്റ്റിക്കില്‍ പിടിച്ച് താഴേക്ക് ഊര്‍ത്തി.. ഞാന്‍ ഇടുപ്പ് പൊക്കി സഹായിച്ചു… സ്വാതന്ത്ര്യം കിട്ടിയ കുട്ടന്‍ തലയുയര്‍ത്തി നോക്കി മഴനനഞ്ഞു നിന്നു… അവള്‍ അവനെ കൈകൊണ്ട് ഒന്നുഴിഞ്ഞു… മഴയില്‍ ആ അസുലഭസുന്ദരമായ കാഴ്ച്ച മറയാതിരിക്കാന്‍ വലത്തെ കൈപ്പത്തി നെറ്റിയില്‍ മറയായി വച്ച് ഞാന്‍ തലയുര്‍ത്തി നോക്കി… അവളൊന്നു കൂടി കടക്കണ്ണുകൊണ്ട് എന്നെ നോക്കി കേണു.. “..വേണോ..” ഞാന്‍ ചിരിച്ചു…

അവള്‍ തോള്‍ ചെരിച്ച് തുള്ളി പരിഭവിച്ചു.. ചുണ്ടുകൂര്‍പ്പിച്ചു…  പിന്നെ പതുക്കെ കുട്ടന്റെ തക്കാളിത്തലയില്‍ നിന്നും തൊലി ഉരിഞ്ഞ്… കുനിഞ്ഞ് ഒന്ന് മുത്തി.. മഴയില്‍ ഒളിച്ചുപോവാതെ പനിച്ചു നിന്ന പ്രീകമിന്റെ വഴുവഴുപ്പ് ചുണ്ടില്‍ പറ്റി എന്ന് തോന്നി.. അവളൊന്നു നാക്ക് നീട്ടി നുണഞ്ഞു നോക്കി… പ്രത്യേകിച്ച് ഒരു രുചിയും തോന്നിക്കാണില്ല… കണ്ണുകളില്‍ ഒരാശ്വാസം… പിന്നെ അവനെ വീണ്ടും കുനിഞ്ഞു ചുംബിച്ചു… പലതവണ ഇതാവര്‍ത്തിച്ചു… പിന്നെ ചുണ്ടുകള്‍ താഴേക്കിറങ്ങി… കടമുതല്‍ തലവരെ ചുംബിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.. ഞാന്‍ കൈ നീട്ടി അവളുടെ തുടയില്‍ തട്ടി… അവള്‍ എഴുന്നേല്‍ക്കാന്‍ തുനിഞ്ഞതും വീണ്ടും പിടിച്ചിരുത്തി കാലില്‍ പിടിച്ച് അവളെ എന്റെ മുഖത്തിരുത്തി… അവള്‍ സാരി പൊക്കി മദനപുഷ്പ്പം എന്റെ ചുണ്ടില്‍ മുട്ടിച്ചു.. തവളയിരിക്കുന്നപോലെ എന്റെ മുഖത്തിരിക്കുന്ന അവളുടെ വിടര്‍ന്ന നെയ്ക്കുണ്ടികളെ അമര്‍ത്തിപ്പിഴിഞ്ഞ് ഞാന്‍ അവളുടെ തേനരുവിയില്‍ നാക്കിട്ടു തുഴഞ്ഞ് അവളെ ഹരം പിടിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു… അവള്‍ അപ്പോഴും എന്റെ കുട്ടനെ വിട്ടു വിട്ടു ചുംബിക്കുകയും കൈകൊണ്ട് ഉഴിയുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു… വായിലെടുക്കാന്‍ അവള്‍ക്കറിയില്ല…

ഞാനവളുടെ പൂറില്‍ ഒരു വിരല്‍ കയറ്റി ഇളക്കി… കന്ത് പല്ലില്‍ കൊരുത്തി വലിച്ചു… അവള്‍ അരക്കെട്ടനക്കി.. മുഖത്തിട്ടുരച്ചു.. സാരി മുഴുവനായി പൊക്കി കുണ്ടികളെ നഗ്നമാക്കി.. തലപൊക്കി മാര്‍ദ്ധവമുള്ള മദ്ധളക്കുണ്ടികളെ ചുംബിച്ചു… മഴവെള്ളം ആ വെണ്ണക്കുടങ്ങളില്‍ വീണു ചിതറി…  ഈ സമയം അവള്‍ എന്റെ കുട്ടനെ ഒന്ന് ചുണ്ടുകള്‍ കൊണ്ട് ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു നോക്കി.. അത് കാത്തിരുന്ന ഞാന്‍ അരക്കെട്ട് പൊക്കി വായിലെ ചൂടിലേയ്ക്ക് അവനെ ഇടിച്ചു കയറ്റി.. അവളുടെ തൊണ്ടക്കുഴി വരെ അവന്‍ ഇടിച്ചു കയറി നിന്നു… അവള്‍ വായ മാറ്റി ശ്വാസം കിട്ടാതെ ചുമച്ചു…

ഞാന്‍ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ കൂതിത്തുളയില്‍ ചൂണ്ടു വിരല്‍ കയറ്റി… കന്തില്‍ ചപ്പി വലിച്ചു.. അവള്‍ സുഖത്തില്‍ ഒന്ന് ഞരങ്ങി… കൈകള്‍ എന്റെ കുട്ടനെത്തഴുകുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു.. വീണ്ടും അവളുടെ ചൂടുള്ള ശ്വാസം കുട്ടന്റെ തുമ്പില്‍ ഞാനറിഞ്ഞു… പൂറുതീറ്റ സുഖിച്ചെന്നു മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞ നിമിഷം അവളുടെ പല്ലുകള്‍ എന്റെ തുടയില്‍ ആഴ്ന്നിറങ്ങി… അവള്‍ കടിച്ചു പിടിച്ചിരുന്നു… വേദനകൊണ്ട് ഞാന്‍ വിറച്ചുപോയി… പല്ലുകള്‍ അയഞ്ഞു… മുറിപ്പാടില്‍ മഴവെള്ളം വീണു നീറി.. അപ്പോഴും എന്റെ ചുണ്ടുകളും നാവും അവളുടെ തേന്‍ ഊറ്റിക്കുടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു…

അവളില്‍ നിന്നൊരു തേങ്ങല്‍ കേട്ടു… തുടയിലെ മുറിവില്‍ ഒരു മഞ്ഞുതുള്ളി വീണ സുഖം ഞാനറിഞ്ഞു… വീണ്ടും വീണ്ടും അവളുടെ ചുണ്ടുകള്‍ അവിടെ മുത്തി… അവളുടെ കൈകളില്‍ അപ്പോഴും എന്റെ കുട്ടനിരുന്നു വിങ്ങി… അടുത്ത നിമിഷം സുഖത്തിന്റെ പാരമ്യതയില്‍ ഞാന്‍ അരക്കെട്ട് പോക്കിപ്പോയി.. അവളുടെ ചുണ്ടുകള്‍ അവനെ വലയം ചെയ്തിരുന്നു… അവള്‍ സ്വമേധയാ അവനെ തൊണ്ടവരെ കയറ്റി വച്ചു.. പിന്നെ ഊരി.. നക്കിയും ചുംബിച്ചും അവനെ കൊഞ്ചിച്ചു.. ഇടയ്ക്ക് വായില്‍ കയറ്റി.. അപ്പോഴെല്ലാം പല്ലുകള്‍ കൊണ്ട് നീറി…  എങ്കിലും എന്നെ സുഖിപ്പിക്കാന്‍ അവള്‍ പരമാവധി ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു…

പലപ്പോഴും വായിലെടുക്കുന്ന കാര്യത്തില്‍ മാത്രമാണ് അവള്‍ ഇതുവരെ സമ്മതിക്കാതിരുന്നിട്ടുള്ളത്… എന്നാല്‍ ഇന്ന് എല്ലാ സുഖവും എനിക്ക് നല്‍കണമെന്ന് അവള്‍ തീരുമാനിച്ചത് പോലെയാണ് പെരുമാറ്റം…

അവളുടെ വാഴപ്പിണ്ടി തുടകളില്‍ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് പൂറില്‍ ഞാന്‍ നാക്കിട്ടു തുഴഞ്ഞു… മലര്‍ന്നു കിടക്കുന്ന എന്റെ വായില്‍ നിറയുന്ന മഴവെള്ളം ഓരോ തവണയും തുപ്പിക്കളഞ്ഞും ഇടയ്ക്ക് അവളുടെ മദരസം ചേര്‍ത്ത് കുടിച്ചിറക്കിയും ഞാനെന്റെ പെണ്ണിന്റെ യോനീനാളിയില്‍ സുഖത്തിന്റെ വെടിമരുന്നു നിറച്ചു… അവള്‍ വായിലെടുക്കുന്ന സുഖത്തില്‍ ആര്‍ത്തലച്ച് പെയ്യുന്ന മഴയിലും ഞാന്‍ കനമില്ലാതെ ആകാശത്ത് പറക്കുകയാണ് എന്ന് തോന്നി… ഇതുവരെ ആരുടെ വായില്‍ നിന്നും ഇങ്ങനെയൊരു സുഖം അറിഞ്ഞിട്ടില്ല… എന്റെ ജീവന്റെ ജീവനാണ് എന്നെ സുഖിപ്പിക്കുന്നത് എന്ന ചിന്ത അനിര്‍വ്വചനീയ സുഖം പകര്‍ന്നു…

അവളുടെ അരക്കെട്ടിന്റെ വിറയല്‍ കൂടി… ആകാശത്തെ മേഘഗര്‍ജ്ജനത്തോടൊപ്പം അവളുടെ സുഖഞരമ്പുകള്‍ പൊട്ടിത്തകര്‍ന്നു… അരക്കെട്ട് എന്റെ മുഖത്ത് അമര്‍ത്തി വച്ച് അവള്‍ കിതച്ചു… വായ മുഴുവന്‍ അവളുടെ യോനീമാംസം നിറഞ്ഞു നിന്നു.. മൂക്കില്‍ മഴവെള്ളം വീണ് എനിക്ക് ശ്വാസം മുട്ടി… ഞാനവളുടെ നിതംബത്തിനുള്ളില്‍ ഇരുന്ന വിരല്‍ ഒന്ന് കറക്കി… അവള്‍ വേദനയെടുത്ത് അരക്കെട്ട് പൊക്കി…

ഞാന്‍ അവളെതള്ളി മാറ്റി എഴുന്നേറ്റു.. മൂക്ക് ചീറ്റി വെള്ളം കളഞ്ഞ് ശ്വാസം ആഞ്ഞു വലിച്ചു.. മുഖത്തേയ്ക്ക് വീണ നനഞ്ഞ മുടിയിഴകള്‍ പുറകിലേയ്ക്ക് വകഞ്ഞ് മാറ്റി.. അവളുടെ മുഖത്തേയ്ക്ക് നോക്കി… ചുവന്നു തുടുത്ത വെള്ളമൊഴുകുന്ന മുഖത്ത് കാമക്കടല്‍ ഇരമ്പുന്നു… പരസ്പ്പരം കിതച്ചു കൊണ്ട് നോക്കി ചിരിച്ചു… ഞാന്‍ കൈനീട്ടി അവളുടെ ഉയര്‍ന്ന് താഴുന്ന മുലകളിലൊന്നില്‍ പിടിച്ചുടച്ചു… പിന്നെ നഗ്നമായ ഇടുപ്പില്‍ പിടിച്ച് എന്റെ ദേഹത്തേയ്ക്ക് വലിച്ചിട്ടു… അവള്‍ എന്റെ തോളില്‍ ചാഞ്ഞ് കിതച്ചു…

“…പഠിച്ചു.. എന്റെ ഇന്ദ്രാണി…” കാതിലെ കമ്മലടക്കം വായില്‍ കയറ്റി ചപ്പിയെടുത്ത് ഞാന്‍ പറഞ്ഞു…

“…ദേവരാജന്റെ വജ്രായുധം കൊള്ളാം… പക്ഷേ ഇത് ഞാനിന്നൊടിക്കും ദേവാ… ഇന്ദ്രാണിയില്‍ ഇന്നൊരു കാമപ്പിശാച് കൂടിയിട്ടുണ്ട്..” അവളെന്റെ ചെവിയില്‍ മുരണ്ടു.. കാതിന്റെ തൂക്കം ചപ്പി വലിച്ചു… പിന്നെ പുരികമാകുന്ന ഇന്ദ്രധനുസ്സ് വളച്ച് നെഞ്ചുതുളയ്ക്കുന്ന കാമബാണമെയ്തു… കണ്‍പീലികള്‍ തമ്മിലിടഞ്ഞു… ഞാന്‍ അവളെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് ഒന്നു മറിഞ്ഞ് അവളെ അടിയിലാക്കി… ചെഞ്ചുണ്ടുകള്‍ ചപ്പിക്കുടിച്ചു… അവളുടെ പൂവുടലില്‍ എന്റെ ദേഹം അമര്‍ത്തി… കാതിലേയ്ക്ക് ചുണ്ട് ചേര്‍ത്തു..

“…രാധ രമിച്ചിട്ടുണ്ടോ…??” അവള്‍ എന്നെ ഇറുകെപ്പുണര്‍ന്ന്‍ ഒന്ന് മറിഞ്ഞു.. ഞാനടിയിലും അവള്‍ മുകളിലുമായി… അവളുടെ അരക്കെട്ടില്‍ നിന്ന് മുകളിലേയ്ക്കുള്ള സാരിയുടെ ഭാഗം അഴിഞ്ഞു കിടന്നിരുന്നത് പെരുമ്പാമ്പിനെ പോലെ ഞങ്ങളെ രണ്ടുപേരെയും ചുറ്റി… അവളെന്റെ മൂക്കിന്‍ തുമ്പില്‍ കടിച്ചു… കാതില്‍ ചുണ്ടുകള്‍ ചേര്‍ത്ത് മുത്തി..

“…ഉണ്ടല്ലോ ഗജേന്ദ്രാ… ഈ രാധ ഒരു ഗന്ധര്‍വ്വനുമായി രമിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്…”

“…മാതുലാ..!! അല്ല അമ്മാവാ.. ഞാനറിയാതെ എന്റെ രാധ ഒരു ഗന്ധര്‍വ്വനുമായി രമിച്ചുവെന്നോ…?? അസ്സംഭവ്യം…??” അവളെന്റെ കവിളില്‍ രോമം കൂട്ടിക്കടിച്ചു..

“…സിനിമാ ഡയലോഗ് അടിക്കാതെ നിന്റെ ഇന്ദ്രാണിയുടെ വിശപ്പ് മാറ്റിത്താ ദേവേന്ദ്രാ..” എന്റെ ഞരമ്പുകള്‍ക്ക് തീ പിടിച്ചു.. ഞാനവളെയും കൊണ്ട് ഒന്ന് മറിഞ്ഞു… ചുണ്ടുകള്‍ കടിച്ചു നുകരുന്നതിനിടയില്‍ കൈ അവളുടെ കഴുത്ത് മുതല്‍ താഴേക്ക് തഴുകി ഇറക്കി യോനിക്കുഴിയില്‍ വിരലിട്ടു… അവള്‍ സ്വര്‍ണ്ണമത്സ്യത്തെപ്പോലെ പിടച്ചു… യോനിയിലിരുന്ന വിരലൂരി കാമരസംകൂട്ടി കുട്ടനെ ഒന്നുഴിഞ്ഞു…

ചുബനം വിടുവിച്ച് അവളുടെ കണ്ണുകളിലേയ്ക്ക് നോക്കി.. മദനകവാടത്തില്‍ അവന്റെ തുമ്പ് മുട്ടിച്ചു വച്ചു… അവള്‍ കണ്ണുകളടച്ചു.. ഞാന്‍ സര്‍വ്വശക്തിയും അരക്കെട്ടില്‍ ആവാഹിച്ച് ആഞ്ഞു തള്ളി കടവരെ അവളുടെ തേന്‍നാളിയില്‍ ഇടിച്ചു കയറ്റി… മഴവെള്ളം നനഞ്ഞ് ലൂബ്രിക്കന്റ്സ് നഷട്ടപെട്ടിരുന്ന കുട്ടനിലൂടെ ഒരു കത്തി കയറ്റിയപോലെ എനിക്ക് വേദനിച്ചു… അവളും ഞാനും ഒരുപോലെ അലറി വിളിച്ചു..

പിന്നെയൊരു യുദ്ധമായിരുന്നു.. പരസ്പ്പരം തോറ്റുകൊടുക്കാതെ മൃഗങ്ങളെപ്പോലെ ഇണചേര്‍ന്നു… അവളുടെ പല്ലും നഖവും ആഴ്ന്ന്‍ എന്റെ ദേഹത്ത് പലയിടത്തും ചോരപൊടിച്ചു… ഇത്രയും നാള്‍ പരസ്പ്പരം ലാളിച്ചും കൊഞ്ചിച്ചും പ്രണയത്തില്‍ ചാലിച്ചു മാത്രം രതിസുഖം നുകര്‍ന്നിരുന്ന ഞങ്ങള്‍ അതൊക്കെ മറന്ന് വന്യമായ ഭോഗത്തില്‍ ഏര്‍പ്പെട്ടു… ആരോടോ ഉള്ള വാശിയും ദേഷ്യവും തീര്‍ക്കുന്നപോലെ.. എപ്പോഴോ എന്റെയും അവളുടെയും ഞരമ്പുകള്‍ പൊട്ടിയൊഴുകി ഒഴുകിപ്പരക്കുന്ന മഴവെള്ളത്തില്‍ കലര്‍ന്നു..

ഒരിക്കല്‍ രതിമൂര്‍ച്ചവന്നിട്ടും പിന്നെയും വാശിയോടെ ഭോഗിച്ചു… അവസാനം മഴയുടെ കലാശക്കൊട്ടിനു മുന്‍പ് ആസുരമായി പെയ്തിറങ്ങിയ മഴയില്‍ നിന്നുകൊണ്ട് പരസ്പ്പരം വാരിപ്പുണര്‍ന്നു കാമസായൂജ്യമടഞ്ഞു… പുല്ലിനുമുകളില്‍ പാദം മുങ്ങാന്‍ മാത്രമുള്ള വെള്ളത്തിലേയ്ക്ക് തളര്‍ന്നു വീണു… കുതിപ്പും കിതപ്പും അടങ്ങി  അവളെന്റെ നെഞ്ചില്‍ തല ചായ്ച്ചു കിടന്നു…

“…ദേവേന്ദ്രാ…” അവള്‍ ഈണത്തില്‍ വിളിച്ചു..

“..ഉം.. എന്താ ഇന്ദ്രാണീ..??”

“..വജ്രായുധത്തിനുള്ള താഡനമേറ്റ് ഇന്ദ്രാണിയില്‍ ആവേശിച്ച കാമാപ്പിശാച് ബാധയൊഴിഞ്ഞു പോയിട്ടോ… ഇപ്പോ ഞാനെന്റെ ദേവേട്ടന്റെ പാവം അമ്മിണിയാ…”

ഞാന്‍ ചിരിച്ചു.. അവളും മനോഹരമായി നുണക്കുഴി വിരിയിച്ചു ചിരിച്ചു… എന്റെ ചിരി കണ്ട് അവള്‍ നാണിച്ചു പൂത്തുലഞ്ഞു…  കപോലങ്ങളില്‍ ശോണിമ പടര്‍ന്നു.. അവളെഴുന്നേറ്റ് മലര്‍ന്നു കിടക്കുന്ന എനിക്ക് നേരെ വളയിട്ട കൈകള്‍ നീട്ടി… ആ കൈകവര്‍ന്ന് ഞാന്‍ എഴുന്നേറ്റു.. അവളുടെ പുറകില്‍ ചേര്‍ന്ന് നിന്ന് ബ്രായും ബ്ലൌസുമെല്ലാം പിടിച്ചിട്ടു… മഴവെള്ളം തെറിപ്പിച്ച ചെളി പുരണ്ട സാരി അവളെ ചുറ്റിയുടുപ്പിച്ചു.. എന്റെ നേരെ തിരിച്ചു നിര്‍ത്തി… അരഞ്ഞാണം ചേര്‍ത്ത് ഇടുപ്പിലെ മാംസളതയില്‍ പിടിച്ച് നിന്നു… നനഞ്ഞൊട്ടിയ ട്രാക്പാന്റ്റ് മാത്രമേ എന്റെ ശരീരത്തുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ..

“..ദേവേട്ടാ…” ദീര്‍ഘനിശ്വാസത്തോടെ വിളിച്ചുകൊണ്ട് അവളെന്റെ മാറില്‍ മുഖം പൂഴ്ത്തി… ഇറുകെപ്പുണര്‍ന്നു… ഞാന്‍ അവളെയും… ഈറന്‍ ഒഴുകുന്ന മുടിയിഴകളില്‍ തഴുകി ലാളിച്ചു നിന്നു.. കുറച്ചു നിമിഷം മുന്‍പ് വരെയുണ്ടായിരുന്ന കാമറാണി രൂപം വെടിഞ്ഞ് അവളെന്റെ പൂച്ചക്കുട്ടിയായി.. മാതളപ്പഴങ്ങള്‍ നെഞ്ചില്‍ അമര്‍ന്നു ഞെരിഞ്ഞു… മഴയ്ക്ക് തണുപ്പിക്കാന്‍ കഴിയാത്ത സ്നേഹച്ചൂടില്‍ ഞങ്ങള്‍ ഉരുകി നിന്നു… അപ്പോഴും ആകാശം ആയിരം കൈകള്‍ നീട്ടി ഞങ്ങളെ തഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

ഇടയ്ക്ക് ഒരു മിന്നലുണ്ടായി… കനത്ത മിന്നലില്‍ അനു പേടിച്ച് എന്നെ ഇറുകെപ്പുണര്‍ന്നു… അപ്പോഴാണ്‌ ഞങ്ങള്‍ മഴനനഞ്ഞാണ് നില്‍ക്കുന്നത് എന്ന ബോധം അവള്‍ക്ക് വന്നതെന്ന് തോന്നി… പുറകെ ചക്രവാളത്തെ കിടുക്കിക്കൊണ്ട് ഇടിശബ്ദം വന്നു… അനു മുഖമുയര്‍ത്തി എന്റെ കൈയില്‍ പിടിച്ചു വലിച്ചു..

“…വാ ദേവേട്ടാ… നല്ല മിന്നലുണ്ട്…” ഞാന്‍ ചെല്ലാന്‍ കൂട്ടാക്കാതെ മഴയത്ത് കൈകള്‍ വിരിച്ച് നിന്നു…

“…യ്യോ…!! മതി മഴ നനഞ്ഞത്… വല്ല പനീം പിടിക്കൂന്നെ… തന്നേല്ലാ… ഈ വേനല്‍മഴയുടെ കൂടേള്ള മിന്നല്‍ അപകടാ… അപ്പൊ തുറസ്സായ സ്ഥലത്ത് നിക്കരുതെന്നാ.. വാന്നേ..” അവളെന്റെ കൈയില്‍ പിടിച്ചു വലിച്ച് നനഞ്ഞൊട്ടിയ സാരി ഒരു കൈകൊണ്ട് ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിച്ച് വേഗത്തില്‍ നടന്നു.. ഇത്രയും നേരം ഇവളിത് ഓര്‍ത്തില്ലല്ലോന്ന് ചിന്തിച്ച് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഞാനും അവള്‍ക്കൊപ്പം നടന്നു..

പെട്ടന്ന് ഇടിയോടു കൂടി അധികം ശക്തിയിലല്ലാതെ ഒരു മിന്നലുണ്ടായി.. എന്റെ ചിരി മാഞ്ഞു.. ഹോസ്പിറ്റലില്‍ നിന്നും അനുവിനെയും കൂട്ടിയിറങ്ങിയ നിമിഷത്തിലേയ്ക്ക് മനസ്സ് പറന്നു..

നാളെ രാവിലെ സീതേച്ചിയെ ഡിസ്ചാര്‍ജ്ജ് ചെയ്യും.. ഇന്ന് രാത്രി ശ്രീനിധിയും അമ്മയുംകൂടി നിന്നോളാമെന്നും എന്നോടും അനുവിനോടും വീട്ടിലേയ്ക്ക് പൊക്കോളാനും പറഞ്ഞപ്പോള്‍ അതുവരെ അനുവിന്റെ മുഖത്തുണ്ടായിരുന്ന സന്തോഷം മങ്ങിയത് ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു.. അത് ശ്രീനിധിയും കണ്ടു എന്ന് അവളുടെ മുഖഭാവത്തില്‍ നിന്നും എനിക്ക് മനസ്സിലായി.. ഇറങ്ങാന്‍ നേരം മറ്റുള്ളവരോട് അനു യാത്ര പറയുന്ന സമയത്ത് എന്റെ അടുത്ത് വന്ന ശ്രീനിധി പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങള്‍ എന്റെ മനസ്സില്‍ അലയടിച്ചു..

“…ദേവേട്ടാ.. അനു എന്തോ തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ച പോലെയാ… ദേവേട്ടനോടൊപ്പമുള്ള ഓരോ നിമിഷവും ആസ്വദിക്കുന്നപോലെ എനിക്ക് തോന്നി… അവളെന്തോ മനസ്സില്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ട്.. എല്ലാ പ്രശ്നങ്ങളും അവസാനിച്ച് ദേവേട്ടന്റെ ജീവിതം വീട്ടുകാര്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നപോലെ ആവാന്‍ അവള്‍ സ്വയം ഒഴിഞ്ഞു തരാന്‍ തീരുമാനിച്ചപോലെ.. സൂക്ഷിക്കണം ദേവേട്ടാ.. ഒരു നിമിഷം പോലും അവളെ തനിച്ചാക്കരുത്…”

ആ വാക്കുകള്‍ എന്റെ കാതില്‍ പല തവണ മുഴങ്ങി… മനസ്സ് ആളിക്കത്തുന്നു.. കാലുകളുടെ വേഗം കുറഞ്ഞു… അടുത്ത നിമിഷം എന്റെ മനസ്സ് വയനാട്ടിലെ കോട്ടേജിനു മുന്നിലെ തണുപ്പിലേയ്ക്ക് പാഞ്ഞു… അനു അവളുടെ പ്രണയം വെളിപ്പെടുത്തിയ നിമിഷത്തിലേയ്ക്ക്…

“..ദേവേട്ടാ… ഞാനൊരു പാവം നാട്ടുമ്പുറത്തുകാരിപ്പെണ്ണാ.. ഒരു സാധാരണ കര്‍ഷകന്റെ മോള്.. താലികെട്ടിയ പുരുഷനെ ദൈവമായി കാണണോന്നാ എന്റെ അച്ഛനുമമ്മേം പഠിപ്പിച്ചിട്ടുള്ളത്‌.. ദേവേട്ടന്റെ താലി ഈ കഴുത്തില്‍ വീണ നിമിഷം മുതല് ഞാന്‍ ദേവേട്ടന്റെ പെണ്ണാ.. ന്നാലും അതിമോഹോന്നൂല്ല.. ശ്രീമംഗലത്തെ ഈ രാജകുമാരന്റെ ഭാര്യയാവാനുള്ള അര്‍ഹത നിക്കില്ലാന്നറിയാം.. ന്നാലും ഒരുപാടിഷ്ടാ.. വിശ്വാസാ… ന്നാലും ഞാമ്പൊക്കോളാം.. ദേവേട്ടന്‍ വേറെ വല്യവീട്ടിന്ന്‍ നല്ലൊരു പെണ്ണിനെ കെട്ടി സുഖായിട്ട് ജീവിച്ചോ..??”

എനിക്ക് ചെവി പൊത്തണമെന്ന് തോന്നി… അന്ന് നിര്‍വൃതിയോടെ കേട്ട് നിന്ന വാക്കുകള്‍ ഇന്നെന്റെ നെഞ്ചില്‍ തീകോരിയിടുന്നു…

ദേവാ ഇതാണ് നീ കാത്തിരുന്ന അവസരം… എന്റെ അന്തരംഗം മന്തിച്ചു.. ഞാന്‍ ഒപ്പം വേഗത്തില്‍ നടക്കുന്ന കണ്ട് അനു എന്റെ പിടിവിട്ട് ഓടി പോര്‍ച്ചിലേയ്ക്ക് കയറി നിന്നു..

ഞാന്‍ പോര്‍ച്ചിന്റെ അടുത്ത് വരെ എത്തി കയറാതെ പുറത്ത് മഴയില്‍ നിന്നു… പോര്‍ച്ചില്‍ നിന്നും സിറ്റ്ഔട്ടില്‍ നിന്നുമുള്ള വെളിച്ചം വീഴുന്ന മുറ്റത്ത് അവള്‍ക്ക് കാണാന്‍ പാകത്തിന് ഒരു പതിനഞ്ചടി ദൂരത്തില്‍… നനഞ്ഞ സാരി കുടഞ്ഞ്‌ നേരെയാക്കി തലയുര്‍ത്തിയ അനു കാണുന്നത് മഴ നനഞ്ഞ് കൈകള്‍ വിടര്‍ത്തി നില്‍ക്കുന്ന എന്നെയാണ്… മഴ കനത്ത് പെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു..

“…ദേവേട്ടാ.. കളിക്കാതെ ഇങ്ങോട്ട് കേറിവാ…” അവള്‍ ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.. ഞാന്‍ നിഷേധാര്‍ത്ഥത്തില്‍ തലയാട്ടി ചിരിച്ചു..

“…ഒന്നു വാ ദേവേട്ടാ…” അവള്‍ കൈകള്‍ കൊണ്ട് വരാന്‍ ആംഗ്യം കാണിച്ച് വിളിച്ചു.. ഞാന്‍ വീണ്ടും ചിരിച്ചു കൈകള്‍ വിടര്‍ത്തി മാനത്തേയ്ക്ക് നോക്കി നിന്ന് മഴ നനഞ്ഞു… കാറ്റ് വീശിയടിച്ചു.. മരങ്ങള്‍ ആടിയുലഞ്ഞു…

ഇരുട്ടിനെ തകര്‍ത്തെറിഞ്ഞ് അടുത്ത മിന്നലുണ്ടായി… കണ്ണഞ്ചുന്ന മിന്നല്‍.. അതെന്നെ മൂടി അനുവിന്റെ കാഴ്ച്ച മറച്ചു… പോര്‍ച്ചിലെ ലൈറ്റ് മിന്നലില്‍ പൊട്ടിത്തകര്‍ന്നു…

“…ദേവേട്ടാ…” അവള്‍ ഉറക്കെ നിലവിളിച്ചുകൊണ്ട് ചെവിപൊത്തി കണ്ണുകള്‍ ഇറുക്കിയടച്ചു… നിമിഷങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞു മിന്നലിനു പുറകെ ചെവിപൊട്ടുമാറ് ഉച്ചത്തില്‍ ഇടി മുഴങ്ങി..പേടിച്ചു കുനിഞ്ഞു പോയ അനു തലയുര്‍ത്തി നോക്കി… പോര്‍ച്ചിലെ ലൈറ്റ് പോയെങ്കിലും സിറ്റ്ഔട്ടില്‍ നിന്നുള്ള വെളിച്ചം മുറ്റത്തും പോര്‍ച്ചിലും കിട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നു… മുന്നില്‍ മഴയില്‍ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് നില്‍ക്കുന്ന എന്നെ അവള്‍ കണ്ടു… അവള്‍ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് ഓടി വന്ന്‍ എന്റെ മാറില്‍ തല്ലിയലച്ചു വീണു… എന്റെ മാറില്‍ അവളുടെ ഹൃദയതാളം പഞ്ചാരികൊട്ടുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു… പെട്ടന്ന് എന്തോ ഓര്‍ത്തപോലെ അവള്‍ മുഖമുയര്‍ത്തി..

“…എന്തിനാ ന്നെ ഇങ്ങനെ പേടിപ്പിക്കണേ… വാ ദേവേട്ടാ… മിന്നലേക്കും… നിക്ക് പേടിയാ…” ഉള്ളിലെ ഹൃദയം നുറുങ്ങുന്ന വേദന മറച്ചു വെച്ചുകൊണ്ട് ഞാന്‍ ചിരിച്ചു.. അവളുടെ മിഴികള്‍ തുടച്ചു… മുഖത്തേയ്ക്ക് വീണ മുടിയിഴകള്‍ വകഞ്ഞു മാറ്റി.. ആ പനിമതിമുഖം കൈക്കുമ്പിളില്‍ കോരി..

“…അനൂ… നീയെന്തിനാ എന്നെ വിട്ടു പോകാന്‍ നോക്കിയേ…??”

“…നിക്ക് മിന്നല് പേടിയാ.. ദേവേട്ടന്‍ പുറകെ വരൂന്നു കരുതിയല്ലേ ഞാന്‍ വേഗം പോയേ… ഇപ്പോ വാ… വാ ദേവേട്ടാ…” അവള്‍ പേടിയോടെ ചുറ്റും നോക്കി എന്റെ കൈയ്യില്‍ പിടിച്ചു വലിച്ചു… ഞാന്‍ അവളെ വീണ്ടും വലിച്ച് എന്റെ ദേഹത്തേയ്ക്ക് ചേര്‍ത്ത് ഇറുകെപ്പുണര്‍ന്നു..

“…ഇപ്പോഴല്ല കഴിഞ്ഞ ദിവസം… നീയെന്നെയും ശ്രീമംഗലവും വിട്ട് എന്തിനാ പോകാന്‍ നോക്കിയേ…??” അനുവിന്റെ മുഖത്ത് ഭീതി പടര്‍ന്നു.. ഉത്തരമില്ലാതെ കുറച്ചു നേരം അവളെന്റെ കണ്ണില്‍ത്തന്നെ നോക്കി നിന്നു… ഒരു നിമിഷം..

അടുത്ത മിന്നലുണ്ടായി.. അവളെന്നെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കി… മിന്നലിന്റെ പുറകെ ഇടി  ഡെസിബെല്ലില്‍ അളക്കാന്‍ കഴിയാത്തത്ര ശബ്ദത്തില്‍ ദിക്കുകളെ വിറപ്പിച്ചു.. അനുവിനെ വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. അവളുടെ നെഞ്ചു ശക്തമായി ഉയര്‍ന്നു താഴുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു..

“…ഞാന്‍ എല്ലാം പറയാം ദേവേട്ടാ.. ഇപ്പോ വാ.. നമുക്ക് അകത്തേയ്ക്ക് പോകാം..” അവള്‍ കരച്ചിലിനിടയില്‍ എങ്ങനെയോ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു… പക്ഷേ ഈ നിമിഷങ്ങളെ നേരിടാന്‍ ഞാന്‍ മനസ്സുകൊണ്ട് തയാറെടുത്ത് കഴിഞ്ഞിരുന്നു… അവളുടെ കണ്ണീരില്‍ ആര്‍ദ്രമാകുന്ന മനസ്സിനെ നിയന്ത്രിച്ച് ഞാന്‍ ചിരിച്ചു… എന്റെ ചിരി കണ്ട് ആദ്യമായി അനു പേടിക്കുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടു..

“…നീയൊന്നും പറയണ്ട അനൂ… ശ്രീനിധി എല്ലാം എന്നോട് പറഞ്ഞു… നിനക്ക് എന്നെ വിട്ടു പോണം അല്ലേ…??” എന്നെ പുണരുന്ന അവളുടെ കൈകള്‍ ഞാന്‍ ബലമായി വിടുവിച്ചു..  അവള്‍ എന്റെ കൈകള്‍ കൂട്ടിപ്പിടിച്ച് മുഖം പൊത്തിക്കരഞ്ഞു… “..നിനക്കെന്നെ വിട്ടു പോണം അല്ലേ… പൊക്കോ… നീ പൊക്കോ…” എന്റെ കാലുകള്‍ പുറകോട്ടു ചലിച്ചു തുടങ്ങി… എന്ത് ചെയ്യണം, പറയണം എന്നറിയാതെ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞുകൊണ്ട് നിന്നിരുന്ന അനു എന്റെ കൈകള്‍ അവളെ വിട്ടതറിയാതെ സ്വന്തം കൈകളില്‍ മുഖം പൊത്തി കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു..

ഉള്ളില്‍ തിങ്ങി നുരയുന്ന വേദനയില്‍ മുഖത്തെ നിര്‍വ്വികാരത നിലനിര്‍ത്താന്‍ പാടുപെട്ടുകൊണ്ട് ഞാന്‍ പുറകിലേയ്ക്ക് അടിവെച്ചു… ഏതോ ഒരു നിമിഷം ഞാന്‍ അടുത്തില്ല എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ അനു ഞെട്ടിപ്പിടഞ്ഞ് മുഖമുയര്‍ത്തി… കണ്ണുനീര്‍മൂടി അവളുടെ കാഴ്ച്ച മങ്ങിയിരിക്കണം… അവള്‍ ധൃതിയില്‍ കണ്ണുകള്‍ അമര്‍ത്തിത്തുടച്ച് എന്റെ നേരെ നോക്കി… ഞാന്‍ പുറകോട്ട്.. ആര്‍ത്ത് പെയ്യുന്ന പേമാരിയിലേയ്ക്ക്.. ഇരുട്ടിലേയ്ക്ക് ചുവടുവയ്ക്കുന്നത് അവള്‍ കണ്ടു… അടുത്ത നിമിഷം അവളുടെ കാലുകള്‍ ആസുരവേഗം പൂണ്ടു… എന്റെ നെഞ്ചില്‍ അവള്‍ വീണ്ടും വന്നു വീണു..

“…എന്തിനാ എന്നോടിങ്ങനെ… ഞാന്‍ എല്ലാം പറയാന്നു പറഞ്ഞൂല്ലോ…” തൊണ്ടയിലെ ഉമിനീര്‍ വറ്റി അവള്‍ ഒന്ന്‍ നിര്‍ത്തി.. “..വാ.. എന്റെ പൊന്നല്ലേ.. ഞാന്‍ എല്ലാം പറയാം ദേവേട്ടാ…” പിന്നെ ഉറക്കെ കരഞ്ഞു…

“…വേണ്ടനൂ… എനിക്കെല്ലാം മനസ്സിലായി… എന്നെ വിട്ട് ഒരു ജീവിതമില്ല എന്ന് പറയാറുള്ള നീ കഴിഞ്ഞ ദിവസം എന്നെന്നേയ്ക്കുമായി ശ്രീമംഗലം വിട്ടിറങ്ങിയത് നിന്റെ മരണത്തിലേയ്ക്കാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാന്‍ എനിക്കൊരുപാട് ബുദ്ധിയൊന്നും വേണ്ട…”

“..അത്.. അത് ഞാന്‍…” അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ പിടഞ്ഞു… “..ദേവേട്ടന്റെ കൂടെ ഞാന്‍ ജീവിച്ചാ ദേവേട്ടന്‍ മരിച്ചു പോവൂന്നു പറഞ്ഞപ്പോ…” അവള്‍ വീണ്ടും കരഞ്ഞു… അവളെ വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു… അവള്‍ ഒന്ന് ഉമിനീരിറക്കി… “..അമ്മയങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോ.. നിക്ക് വേറെ വഴിയില്ലാരുന്നു ദേവേട്ടാ… ഞാന്‍ മരിച്ചാലും ന്റെ ദേവേട്ടനെങ്കിലും സമാധായിട്ടു ജീവിക്കൂല്ലോന്നു ഓര്‍ത്തപ്പോ ഞാന്‍…!!” അവളുടെ വാക്കുകള്‍ കേട്ട് എന്റെ മിഴികള്‍ നിറഞ്ഞൊഴുകിയ കണ്ണുനീര്‍ മഴവെള്ളം സമര്‍ഥമായി മറച്ചു..

“…അങ്ങനെ നീ മരിച്ചാല്‍ ഞാന്‍ സന്തോഷായിട്ട് ജീവിക്കൂന്നു നീ കരുതിയല്ലേ…??” ദേഷ്യവും സങ്കടവും എല്ലാം കൊണ്ട് എന്റെ സമനില തെറ്റിയിരുന്നു.. ഞാനവളുടെ ഭുജങ്ങളില്‍ പിടിച്ച് ഉലച്ചുകൊണ്ട് അക്ഷരാര്‍ത്ഥത്തില്‍ അലറുകയായിരുന്നു… “..അങ്ങനെ നീ കരുതിയെങ്കില്‍ അതെന്റെ പരാജയമാണ്… മരണത്തില്‍പോലും നിന്നെ തനിച്ചാക്കാന്‍ എനിക്കാവില്ലയെന്ന്‍ നിന്നെ ബോധ്യപ്പെടുത്താന്‍ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല എന്നല്ലേ..??” മറുപടി പറയാന്‍ അവള്‍ക്ക് വാക്കുകള്‍ നഷടപ്പെട്ടിരുന്നു… ഞാനവളെ ബലമായി എന്റെ ദേഹത്ത് നിന്നടര്‍ത്തി..

“…നിനക്ക് പോണം അല്ലേ… നിന്നെ പ്രാണനായി കരുതി സ്നേഹിച്ച എന്നെ വിട്ട് നിനക്ക് പോണമല്ലേ…?? നീ പൊക്കോ അനൂ.. പക്ഷേ നിനക്ക് മുന്‍പേ ഈ ലോകത്ത് നിന്ന് ഞാന്‍ പോയിരിക്കും… നീയില്ലാത്ത ലോകത്ത് എനിക്ക് മാത്രമായി ജീവിക്കണ്ട… എന്നെ തനിച്ചാക്കിപ്പോവാന്‍ നീ തീരുമാനിച്ചപ്പോത്തന്നെ ഞാന്‍ മരിച്ചു.. നീ കൊന്നു എന്നെ..” ഞാനവള്‍ക്ക് നേരെ വിരല്‍ചൂണ്ടി അലറി… വേഗത്തില്‍ പുറകോട്ട് അടിവച്ച് നടന്നു…

“…അയ്യോ പോവല്ലേ ദേവേട്ടാ… പോവല്ലേ..” അവള്‍ നിലവിളിച്ചു കൊണ്ട് ഓടി വന്ന് എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു… എന്റെ കണ്ണുകളില്‍ നിന്ന് ചോരയാണ് ഒഴുകുന്നത് എന്ന് തോന്നി..

“…എല്ലാം എന്റെ തെറ്റാ.. ഞാന്‍ തനിച്ചായപോലെ തോന്നി… എന്റെ ദേവേട്ടന്റെ ഭാര്യായിരുന്നോണ്ട് തന്നെ മരിക്കണോന്നു തോന്നി.. അയ്യോ… എല്ലാം എന്റെ തെറ്റാ.. ആആആആ…” അവള്‍ വാവിട്ടു കരഞ്ഞു.. എന്റെ കൈകളെടുത്ത് സ്വയം മുഖത്ത് തല്ലിക്കൊണ്ട് ഭ്രാന്തിയെപ്പോലെ അലറിക്കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു… ഞാന്‍ ബലം പിടിച്ചു നിന്നു.. അനുവിന്റെ കണ്ണുനീര്‍ കണ്ട് പ്രകൃതി പോലും വാവിട്ടു നിലവിളിച്ചു…

അവള്‍ പിന്നെയും എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു കരഞ്ഞു അവസാനം വാക്കുകള്‍ മുറിഞ്ഞ്  അവള്‍ ബലം നഷ്ട്ടപ്പെട്ട് എന്റെ നെഞ്ചിലൂടെ ഊര്‍ന്നു വീണു.. ഞാനവളെ താങ്ങി… ദയനീയമായി തളര്‍ച്ചയോടെ എന്നെ നോക്കി ഏന്റെ കവിളുകളില്‍ വിറയ്ക്കുന്ന കൈത്തലം അമര്‍ത്തി അവള്‍ തേങ്ങി… അരുതെന്ന കണ്ണുകളുടെ യാചന എനിക്ക് അവഗണിക്കേണ്ടി വന്നു… എനിക്കെല്ലാം അവളോട്‌ പറയണമായിരുന്നു… മഴയുടെ ശക്തി കുറഞ്ഞിരുന്നു… പ്രകൃതിപോലും വല്ലാതെ നിശബ്ദമായി അവള്‍ക്കൊപ്പം എന്റെ വാക്കുകള്‍ക്ക് കാതോര്‍ത്തു..

“…ഈ ലോകത്ത് ഈ ദേവന് ഒരു സ്വത്തുണ്ടെങ്കില്‍ അത് നീ മാതമാണനൂ… ആ നീയെന്നെ വിട്ടു പിരിയുന്ന നിമിഷം ഞാന്‍ അതിജീവിക്കുമെന്നു നിനക്ക് തോന്നുന്നുണ്ടോ..?? മറ്റുള്ളവരുടെ വാക്ക് കേട്ട് എന്നെ വിട്ടു പോകാന്‍ തീരുമാനിച്ചപ്പോള്‍ നീയത് ഓര്‍ത്തില്ലല്ലോ മോളേ…” മറുപടി മൌനമായിരുന്നു… അതെന്നെ ഒരുപാട് വേദനിപിച്ചു… എന്റെ ഹൃദയം കഷ്ണങ്ങളായി നുറുങ്ങുകയായിരുന്നു… നിറഞ്ഞൊഴുകിയ എന്റെ കണ്ണുകള്‍ ഞാന്‍ തുടച്ചു.. കണ്ണുകളും മുഖവുമെല്ലാം വിങ്ങുന്നപോലെ എനിക്ക് തോന്നി.. മഴനേര്‍ത്ത് ചാറ്റല്‍ മാത്രമായി…

“…എന്തായാലും നീ മരിക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചതല്ലേ… നമുക്ക് ഒരുമിച്ചു മരിക്കാം… എന്റെയും നിന്റെയും ശരീരത്തില്‍ ആഭരണങ്ങളുണ്ട്… നീ പറഞ്ഞപോലെ അതുകൊണ്ട് വേഗം മിന്നലേല്‍ക്കും… പ്രകൃതിയൊരുക്കുന്ന ഈ ചിതയില്‍ നമുക്ക് ഒരുമിച്ച് വെന്ത് വെണ്ണീറാവാം… അതോടെ എല്ലാവരുടേം പ്രശ്നങ്ങള്‍ തീരുമല്ലോ… ജീവിച്ചിരുക്കുന്ന നമ്മളെയല്ലേ എല്ലാരും പിരിക്കാന്‍ നോക്കുന്നെ… നമുക്ക് മരണത്തിലെങ്കിലും ഒരുമിക്കാം..” അവള്‍ എന്റെ കണ്ണുകളിലേയ്ക്ക് നിര്‍ന്നിമേഷയായി നോക്കി.. വേദനയോടെ.. എപ്പോഴും കുസൃതി ഒളിപ്പിക്കാറുള്ള അവളുടെ കരിങ്കൂവളമിഴികള്‍ നിര്‍ജ്ജീവമായിരുന്നു… പിന്നെ മുഖം കുനിച്ച് അവള്‍ താലി കൈയ്യിലെടുത്ത് അതിലേയ്ക്ക് അല്‍പ്പസമയം നോക്കി നിന്നു… അവളുടെ മനസ്സ് താളം തെറ്റുന്നത് പോലെ തോന്നി… എന്റെ ഉള്ളു പിടഞ്ഞു… അവള്‍ താലിയെടുത്ത്‌ ഒന്നു മുത്തി.. കണ്ണുകളില്‍ നിന്നും ഒരു തുള്ളി അടര്‍ന്നു താലിയില്‍ വീണു… പിന്നെ അവളാ നീളന്‍ താലിമാല എന്റെയും കഴുത്തിലൂടെ ഇട്ടു… ആ മാല ഞങ്ങളുടെ രണ്ടുപേരുടെയും കഴുത്തുകളിലായി തിളങ്ങിക്കിടന്നു… അവള്‍ എന്റെ വാക്കുകള്‍ സമ്മതിക്കുന്നപോലെ എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് തോളിലെ അവള്‍ ഉണങ്ങാന്‍ സമ്മതിക്കാത്ത മുറിവില്‍ ചുണ്ട് ചേര്‍ത്ത് നിന്നു..

ഞാനൊന്ന് ദീര്‍ഘമായി നിശ്വസിച്ചു.. പിന്നെ അവളുടെ മുടിയിഴകളില്‍ തഴുകി പതുക്കെ പറഞ്ഞു.. “…അതെയനൂ നമുക്ക് മരിക്കാം… എന്നിട്ട് വരും ജന്മങ്ങളില്‍ ആരും തേടി വരാനില്ലാത്ത വനാന്തരങ്ങളില്‍ വേഴാമ്പലുകളായി പിറവിയെടുക്കാം.. ജീവിതകാലം മുഴുവന്‍ ഒരിണ മാത്രമുള്ള വേഴാമ്പലുകള്‍… വാശിയോടെ ഇണചേരുന്ന മലമുഴക്കികള്‍.. എന്നിട്ട് ആരും എത്തിപ്പിടിക്കാത്ത ഉയരമുള്ള മരങ്ങളില്‍ കൂട് വയ്ക്കാം… അവിടെ നീയെന്റെ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ക്ക് ജന്മം നല്‍കും… നിങ്ങള്‍ക്കായി ഞാന്‍ ഇരതേടിപ്പോകുമ്പോള്‍ എന്റെ വഴിക്കണ്ണും നോക്കി നമ്മുടെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ മാറോടടക്കി നീ കാത്തിരിക്കണം… പോകുന്ന വഴിയില്‍ ഞാന്‍ മരിച്ചുപോയാലും നീയും കുഞ്ഞുങ്ങളും എനിക്കൊപ്പം മരിക്കും.. അവിടെയും നിങ്ങളെ ഞാന്‍ തനിച്ചാക്കില്ല…”

പെട്ടന്ന് അനു ഉറക്കത്തില്‍ നിന്നെന്നപോലെ ഞെട്ടി.. എന്റെ നെഞ്ചില്‍ നിന്ന് മുഖമുയര്‍ത്താതെ പതുക്കെ പറഞ്ഞു… നേര്‍ത്ത സ്വരത്തില്‍ എന്നാല്‍ ദൃഡമായി ഓരോ വാക്കും എണ്ണിക്കൊണ്ട് പറയുന്നപോലെ..

“…നമുക്ക് മരിക്കണ്ട ദേവേട്ടാ… എനിക്കീ ജന്മത്തില്‍ത്തന്നെ എന്റെ ദേവേട്ടന്റെ കൂടെ ജീവിക്കണം… ദേവേട്ടന്റെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ പ്രസവിക്കണം.. പാലൂട്ടി വളര്‍ത്തണം… ദേവേട്ടന്റെ സ്നേഹം അനുഭവിച്ച് ദീര്‍ഘായുസ്സോടെ ജീവിക്കണം… അവസാനം മരിക്കുമ്പോള്‍ ഒരേ മണ്ണില്‍ ഒരുമിച്ച് അന്ത്യവിശ്രമം കൊള്ളണം…” വളരെപ്പതുക്കെ അവള്‍ പറഞ്ഞു തീര്‍ന്നതും ഞാന്‍ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു പോയി… എന്റെ കണ്ണീര്‍ അവളുടെ മൂര്‍ദ്ധാവിലേയ്ക്ക് ഒഴുകി വീണു.. അവള്‍ പതുക്കെ  മുഖമുയര്‍ത്തി എന്റെ കണ്ണുകളിലേയ്ക്ക് നോക്കി… തളര്‍ച്ചയിലും അവളുടെ  കണ്ണുകളില്‍ പഴയ തിളക്കം നിറഞ്ഞു നിന്നു… അവള്‍ കൈയുയര്‍ത്തി എന്റെ കണ്ണുകള്‍ തുടച്ചു.. എന്നോടുള്ള സ്നേഹസാഗരം അലയടിക്കുന്ന അവളുടെ കണ്ണുകളില്‍ ഞാനും മുത്തി… മഴ തോര്‍ന്നിരുന്നു…

“…വാ ദേവേട്ടാ… നിക്ക് തണുക്കണൂ…”

“…ഇനി നീയന്നെ വിട്ടു പോവൂല്ലല്ലോ…” ഞാന്‍ ഒരിക്കല്‍ക്കൂടി ചോദിച്ചു… മറുപടിയായി അവളെന്റെ തോളില്‍ കടിച്ചു… ഞാന്‍ അവളുടെ മാത്രമാണെന്നതിന് അവള്‍ ചാര്‍ത്തിയ അടയാളത്തില്‍… എന്റെ പ്രാണനെ ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ചുകൊണ്ട് മരണത്തിലും ജീവിതത്തിനും ഇടയ്ക്കുള്ള നൂല്‍പ്പാലം വിജയകരമായി കടന്ന സന്തോഷത്തില്‍ ഞാന്‍ സംതൃപ്തിയോടെ പുഞ്ചിരിച്ചു… എന്റെ തോളില്‍ ചാഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന അവളെ ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ചുകൊണ്ട് ഞാന്‍ മുന്നോട്ടു നടന്നു.. ജീവിതത്തില്‍ ആദ്യമായി ഒരു മഴ മുഴുവന്‍ നനഞ്ഞതോര്‍ത്തപ്പോള്‍ എനിക്ക് തന്നെ അത്ഭുതം തോന്നി.. അത് ഞങ്ങളുടെ സ്നേഹമഴയായിരുന്നു എന്ന്‍ ആശ്വസിച്ചുകൊണ്ട് മുന്നോട്ട് പാദങ്ങള്‍ ചലിപ്പിച്ചു… അപ്പോഴും അനുവിന്റെ താലിമാല ഞങ്ങള്‍ ഇരുവരുടെയും കഴുത്തിലായി കിടന്നു മിന്നുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

അടുത്ത നിമിഷം മഴമാറിയ ആകാശത്ത് ഇനിയും ദേഷ്യം തീരാത്ത രണ്ടു മേഘങ്ങള്‍ ഊക്കോടെ കൂട്ടി മുട്ടി… ആ ഭൂപ്രദേശം മുഴുവന്‍ കോടിസൂര്യപ്രഭയില്‍ കുളിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ആകാശത്ത് നിന്ന് ഒരു മിന്നല്‍ ഭൂമിയില്‍ നിപതിച്ചു…

“…ദേവേട്ടാ…” ദിഗന്തങ്ങളെ പ്രകമ്പനം കൊള്ളിച്ച മേഘഗര്‍ജ്ജനത്തില്‍ അനുവിന്റെ നെഞ്ചുപൊട്ടിയുള്ള ആര്‍ത്തനാദം മുങ്ങിപ്പോയിരുന്നു..

(തുടരും…)