അബ്രഹാമിന്റെ സന്തതി 8

പ്രിയ വായനക്കാരെ,

സാദിഖ് അലി ഇബ്രാഹിം ന്റെ കഥ പറഞ്ഞ ‘അബ്രഹാമിന്റെ സന്തതി’ എന്ന കഥയുടെ മുഴുവൻ പാർട്ട്കളും പോസ്റ്റ് ചെയ്ത് കഴിഞ്ഞിരുന്നു. പോസ്റ്റ് ചെയ്യപെട്ട ക്ലൈമാക്സ് ഒറിജിനൽ അല്ല. അത് തിരുത്തപെട്ടതാണു. അത് ഞാൻ പറഞതിനുശേഷം തന്നെയാണു പോസ്റ്റ് ചെയ്തതും. ഇപ്പൊ, ആ ഒറിജിനൽ ക്ലൈമാക്സ് പോസ്റ്റ് ചെയ്യണമെന്ന് കരുതുന്നു. അതാണു ഇത്. ഈ പാർട്ടിലെ ഓരൊ വരിയിലും ഇതെഴുതിയ എന്റെ കണ്ണുനീരിന്റെ ഉപ്പ് രസം നിങ്ങൾക്ക് അനുഭവിക്കാൻ സാധിക്കും. ഇതിലെ പല വരികളും എഴുതാൻ സാധിക്കാതെ മണിക്കൂറുകളോളം ഞാൻ ഇരുന്നിട്ടുണ്ട്. ഈ ഒരു പാർട്ട് എഴുതാൻ ഞാൻ ഒരുമാസത്തിലധികം സമയമെടുത്തിട്ടുണ്ട്. ഞാൻ മുമ്പെ പറഞ്ഞത് തന്നെയാണു ഇതിനു കാരണം. ഇത് സാങ്കല്പിക കഥയല്ല. ജീവിതമാണു. കേരളത്തിൽ ജീവിച്ചിരുന്ന, ഇപ്പോൾ ജീവിക്കുന്ന ഒരാളുടെ ജീവിതം.. ആ ജീവിതം നേരിട്ടറിയാവുന്ന ഞാൻ അത് കഥയാക്കുമ്പോൾ സ്വാഭാവികമായും വേദനയോടെയാകും ഉണ്ടാവുക.

നമ്മളൊരു കാര്യം ഒരാളോട് പറയുമ്പോൾ അയ്യാൾക്കത് ഉൾകൊള്ളാൻ കഴിയണമെങ്കിൽ , പറയുന്ന കാര്യം കേൾക്കുന്നവനൊ അല്ലെങ്കിൽ അവന്റെ അറിവിൽ ആരെങ്കിലുമൊ അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ടാകണം. അല്ലാത്തത് എത്രയൊക്കെ വർണ്ണിച്ച് പറഞ്ഞാലും ഉൾകൊള്ളാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാകും. ഇത് അതുപോലെയാകരുത്. ഇതിലെ ഓരൊ വരികളും നിങ്ങൾ ഫീൽ ചെയ്ത് വായിക്കണം എങ്കിൽ തീർച്ചയായും നിങ്ങളുടെ കണ്ണിൽ നിന്ന് ചുടുകണ്ണീർ വരും.

വായിക്കുക…. അഭിപ്രായം പറയുക.

“നന്ദി” സാദിഖ് അലി ഇബ്രാഹിം

നാടും വീടും ഉപേക്ഷിച്ച് അന്യദേശത്തേക്ക് ഒളിച്ചോടി പോകേണ്ടിവന്ന എന്റെ ദുരവസ്ഥ… സാദിഖ് അലി ഇബ്രാഹിമിന്റെ ജീവിതത്തിലാദ്യം.. പറഞ്ഞും പ്രവർത്തിച്ചും തീർക്കേണ്ട ബാധ്യതകൾ ഞാൻ അവിടെ തന്നെ ഉപേക്ഷിച്ചു… കൂട്ടത്തിൽ അബ്രഹാമിന്റെ സന്തതി യെന്ന എന്റെ ഉള്ളിലെ മൃഗത്തേയും.. ഇനിയൊരു തിരിച്ചുവരവ് ഉണ്ടൊന്ന് തന്നെയറിയില്ല… ഉണ്ടെങ്കിൽ തന്നെ എന്നാണെന്നും ഒരു നിശ്ചയവുമില്ല..

നല്ലതുമാത്രം സംഭവിക്കുമെങ്കിൽ ഇതും ഒരു നിയോഗം..

ബാംഗ്ലൂർ നഗരം..

അവിടെ ഞാനൊരു ഫ്ലാറ്റ് വാടകക്കെടുത്തു.. താമസവും തുടങ്ങി. ബാഗ്ലൂരിൽ എനിക്കൊരു സുഹൃത്തുണ്ട്.. അവൻ മുഖേനയാണു താമസവും മറ്റും ഏർപ്പാടാക്കിയത്. അവനും ഫാമിലിയായി താമസിക്കുന്നു. ഭാര്യയും ഒരു കുട്ടിയും. അങ്ങനെ ഞാനും നാദിയയും ഞങ്ങടെ ഉമ്മമാരും പുതിയഒരു ജീവിതം തുടങ്ങി. എന്റെ ഉമ്മ കാര്യകാരണം ചോദിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. ഇങ്ങോട്ട് മാറിയതിനെ കുറിച്ച്.

. ഞാനൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. പുതിയ നാട്, പുതിയ ആളുകൾ, വെത്യസ്തജീവിത ശൈലി ഇതിനോടൊക്കെ പൊരുത്തപെടാൻ നാദിയാക്കും ഉമ്മമാർക്കും കുറച്ച് ബുദ്ധിമുട്ടേണ്ടി വന്നു.. എന്നാലും ശരിയായി.. ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു.. മാസങ്ങളും. നാദിയാടെ വയറ്റിൽ എന്റെ കുഞ്ഞ് പാരമ്പര്യഗുണം കാട്ടാനും മറ്റും തുടങ്ങീയിരുന്നു.. വളരെയെറെ സന്ദോഷം നിറഞ്ഞ ജീവിതമായിരുന്നു അത്. അതുവരെ ഞാനനുഭവിക്കാത്ത സന്ദോഷം … ഇനി കുഞ്ഞു സാദിഖ് കൂടി വന്നുകഴിയുമ്പോൾ സ്വർഗ്ഗതുല്ല്യമാകും ജീവിതം..

ഇടക്ക് നാട്ടിൽ നിന്ന് പെങ്ങന്മാരും അളിയന്മാരുമൊക്കെ വിളിക്കും. വിശേഷങ്ങളൊക്കെ ചോദിക്കും. പുതിയ ജീവിതമായതുകൊണ്ട് തന്നെ പഴയ ഫോണും നമ്പരുമൊക്കെയങ്ങ് മാറ്റി. ഇനിയതിന്റെ പേരിലൊരു സമാധാനകേട് വേണ്ടെന്ന് കരുതി. ഞാൻ കാത്തിരുന്ന ആ നാൾ വന്നെത്തി.. ഒരുപാട് പ്രതീക്ഷയോടെ ഞാൻ കാത്തിരുന്ന എന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ ജനനം..

ഹോസ്പിറ്റൽ വരാന്തയിൽ, ലേബറൂമിന്റെ മുന്നിൽ മൂട്ടിൽ തീപിടിച്ചപോലെ നടക്കുകയും ഓടുകയും ചെയ്യുന്ന എന്നെ കണ്ട് ഡോക്ടർ മാർക്ക് വരെ സംശയമായി… ” ഇനി ഇയ്യാളാണൊ പെറുന്നത്”..

എന്റെ മാനസീകാവസ്തയതായിരുന്നു. എന്റെ മാത്രമല്ല മിക്ക പുരുഷന്മാരുടേം അവസ്ഥ അത് തന്നെയാകും. ” പേറ്റുനോവിന്റെ അളവ് നമുക്കറിയാം.. പക്ഷെ , ലേബറൂമിന്റെ പുറത്ത് അലയുന്ന പുരുഷന്റെ മാനസീക വേദനയും പിരിമുറുക്കവും അളക്കാനുള്ള ഉപകരണം കണ്ടുപിടിച്ചിട്ടില്ലല്ലൊ….,!” ആ വേദന അറിയാത്തിടത്തോളം , പത്ത് മാസം ചുമന്ന് പെറ്റ അമ്മയേക്കാൾ വരില്ല ഒരിക്കലും, ഒരായുസ്സ് മുഴുവൻ ചോരനീരാക്കി പോറ്റി വളർത്തിയ അച്ചൻ..”

ലേബറൂമിന്റെ വാതിൽ തുറന്നു… ഒരു കുഞിനേം കൊണ്ട് ഒരു നഴ്സ് പുറത്തുവന്നു..

“നാദിയാടെ കൂടെ ആരാ”

“ഞാനാ..” എന്റെ കയ്യിലേക്ക് കുഞ്ഞിനെ വെച്ചുകൊണ്ട് അവർ..

“ആൺ കുട്ടിയാ”..

” എന്റെ കണ്ണ് സന്ദോഷം കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു…. അടുത്തു നിന്നിരുന്ന നാദിയാടെ ഉമ്മാടെ കയ്യിൽ ഞാൻ മോനെ കൊടുത്തു..

“സുന്ദരകുട്ടൻ.. ഉപ്പച്ചിയെ പോലെ തന്നെ” ഉമ്മ പറഞ്ഞു..

വലിയൊരു ആശ്വാസത്തോടെയും സന്ദോഷത്തോടെയും ഞാനിരുന്നു..

കുഞിനെ തിരികെ വാങ്ങാൻ വന്ന നഴ്സിനോട് ഞാൻ

‘നാദിയാാ”!?

“കുഴപ്പമില്ല സുഖമായിരിക്കുന്നു.”

പിന്നീടങ്ങോട്ട് സന്ദോഷത്തിന്റെ നാളുകളായിരുന്നു. താഴത്തും തറയിൽ വെക്കാതെ ഞങ്ങളവനെ താലോലിച്ചു..

ആദിൽ- ബഹുമാന്യനായ ന്യായാധിപൻ…

“ആദിൽ മുഹമ്മദ് ” നാദിയയായിരുന്നു ആ പേരു പറഞ്ഞത്. അങ്ങനെ … ഞാനും നാദിയയും ഞങ്ങളുടെ ആദിമോനും കൂടെ അവന്റെ ഉമ്മൂമ മാരും.. ഞങ്ങളുടെ ജീവ്വിതം പുതുമയുള്ളതായി.. ഞാൻ പഴയതൊക്കെ മറന്നു.. പുതിയൊരു ജീവിതം ആസ്വതിക്കുന്നതിന്റെ സകല സന്ദോഷവും നാദിയാടെ മുഖത്ത് പ്രകടമായിരുന്നു.. ജീവിതത്തിൽ ഞാൻ അനുഭവിച്ച ഏറ്റവും മധുരമുള്ള നിമിഷങ്ങളിലൂടെഞങൾ ജീവിതം മുന്നോട്ട് കൊണ്ട് പോയി. എനിക്ക് നാദിയയോട് പ്രണയം മൂന്നിരട്ടിയായി വർദ്ധിച്ചു. പ്രണയിച്ചും സ്നേഹിച്ചും ഇണങ്ങിയും പിണങ്ങിയും ഞങ്ങളുടെ മകനെ ലാളിച്ചും കൊഞ്ചിച്ചും ദിനരാത്രങ്ങൾ ഒരുപാട് കടന്നുപോയി..

ആദിൽ മോന്റെ ഒന്നാം പിറന്നാൾ ആഘോഷിക്കാൻ തന്നെ ഞങ്ങൾ തീരുമാനിച്ചു. പെങ്ങ്ന്മാരെയും അളിയന്മാരെയും നാട്ടിൽ നിന്ന് വിളിച്ചു വരുത്തി.. പിന്നെ അടുത്തുള്ള സുഹൃത്തുക്കളും മാത്രം.. വലിയ ഒരാഘോഷമായിതന്നെ അത് നടന്നു.. എല്ലാവരും മതിമറന്ന് സന്ദോഷിച്ച ദിവസമായിരുന്നു അത്..

ആ സന്ദോഷം അതിക ദിവസം നീണ്ടുനിന്നില്ല.. നാട്ടിൽ നിന്ന് പെങ്ങന്മാരും അളിയന്മാരും വന്ന കൂട്ടത്തിൽ അവരെ പിന്തുടർന്ന് ചിലർ ബാഗ്ലൂരിലെത്തി.. ഞാൻ താമസിക്കുന്ന സ്തലവും മറ്റും കണ്ടെത്തി അവർ തിരിച്ചുപോയി. അവിടുന്ന് ഏതാനും ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞ്,

ഒരു ദിവസം , ആദിൽ മോനു വയറിനു സുഖമില്ലാതെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൊണ്ട് പോകേണ്ടതായി വന്നു..

നാദിയക്ക് കാലിൽ ഉളുക്ക് പറ്റിയകാരണം അവളെ കൂട്ടാതെ ഞാൻ മോനെം കൊണ്ട് ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോയി.. ദിവസങ്ങളായി ഞങ്ങളെ വീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നവർ ഞാൻ പോയതിനുപിന്നാലെ നാദിയാനെ വീട്ടിൽ കേറി പിടിച്ചുവലിച്ച് വണ്ടീൽ കേറ്റി കൊണ്ടുപോയി. ഇതൊന്നുമറിയാതെ ഞാൻ മോനെ ഡോക്ടറെ കാണിച്ച് മരുന്നൊക്കെ വാങ്ങി വീട്ടിലെത്തിയപ്പോഴാണു ഞാനറിയുന്നത്.. ഈ സംഭവം. ഉമ്മമാർ രണ്ടാളും അലമുറയിട്ട് കരയുന്നു.. എന്റെ ജീവിത ത്തിനു മുകളിൽ കറുത്ത കാർമേഘം വന്ന് മൂടിക്കെട്ടി.. ഞാനവിടുത്തെ പോലീസ് സ്റ്റേഷനിലേക്ക് പുറപെട്ടു.. അവിടെ ചെന്ന് ഉണ്ടായ കാര്യങ്ങളൊക്കെ പറഞ്ഞു. അവർ അന്വോഷണം ആരംഭിച്ചു..

ഏതാണ്ട് ആറു മണിക്കൂറിനു ശേഷം എനിക്കൊരു കാൾ വന്നു..

അത് ഇവിടെ യുള്ള പൊലീസ് സ്റ്റേഷനിൽ നിന്നായിരുന്നു.. നാദിയയെ കടത്തികൊണ്ട് പോയ വാഹനം കേരള രെജിസ്റ്റ്രേഷൻ വണ്ടിയാണു എന്ന ഇഫർമേഷൻ കിട്ടിയിട്ടുണ്ടെന്ന് അവരറിയിച്ചു..

“മുസാഫിർ റഹമാൻ” ഞാൻ ഓർത്തു.

ഞാൻ താമസിച്ചില്ല… തൃശ്ശൂർക്ക് പുറപ്പെട്ടു.. ദൃതിയിൽ പോന്നതിനാൽ മൊബൈൽ എടുത്തിരുന്നില്ല..

ഏഴുമണിക്കൂർ ശേഷം ഞാൻ മരക്കാർ ബംഗ്ലാവിലെത്തി..

വിചനമായ ഒരു പ്രദേശം ..

ഞാനാ ഗോഡൗൺ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.. ഗോഡൗണിന്റെ ഷട്ടർ മേൽപ്പോട്ടുയർത്തി, ഞാൻ കാണുന്നത് വിവസ്ത്രയായി , നശിപ്പിക്കപെട്ട് കിടക്കുന്ന എന്റെ നാദിയ. ഞാൻ അവളുടെ അരികിലേക്ക് ഓടിചെന്ന് മുട്ടിലിരുന്ന് അവളുടെ തലപിടിച്ച് മടിയിലേക്ക് വെച്ചു…

“നാദിയാാ… നാദിയാാ.. മോളെ…!!

ഞാൻ വിളിച്ചു.. അനക്കമൊന്നുമില്ലാതെ കണ്ണുകളടച്ച് അവൾ കിടന്നു.. ഞാൻ മൂക്കിൽ വിരൽ വെച്ച് ശ്വാസം നോക്കി..

ചങ്കിൽ വീർപ്പ് മുട്ടിയ വിഷമവും ദേഷ്യവും എല്ലാം ഒരലർച്ചയോടെ പുറത്ത് വന്നു.. എന്റെ കണ്ണിൽ നിന്ന് കണ്ണീർ ധാരയായ് ഒഴുകി..

നാദിയ കൊല്ലപ്പെട്ടു.

അവളെ മാറോടണച്ച് ഞാൻ പൊട്ടികരഞ്ഞു.. ആർത്ത് വിളിച്ച് അലറി.. സിംഹത്തിന്റെ ഗർജ്ജനത്തേക്കാൾ ഗാംഭീര്യത്തോടെ ആ ശബ്ദം അവിടെ അലയടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു..

അടുത്ത നിമിഷം പിന്നിൽ നിന്ന് കമ്പി വടികൊണ്ടുള്ള അടി.. എന്റെ തലക്ക്..

ആ അടിയിൽ ഞാൻ കുറച്ച് മാറി തെറിച്ചുവീണു.. മലർന്ന് കിടക്കുന്ന എന്റെ അടുത്ത് വന്ന മുസാഫിർ റഹ്മാൻ.. തലയിൽ നിന്ന് രക്തം ഒഴുകാൻ തുടങ്ങി.. ആരക്തം അവിടെ തളംകെട്ടി. എന്റെ ബോധം നഷ്ട്ടപെട്ടു തുടങ്ങി.. മുസാഫിർ എന്നെ പിടിച്ചെഴുന്നേൽപ്പിച്ചു.. പിന്നിലേക്ക് കൈനീട്ടി.. കൂടെയുണ്ടായിരുന്നവൻ അതിലേക്ക് ഒരു കത്തി വെച്ചുകൊടുത്തു.. മുസാഫിർ കത്തി വാങ്ങി.. എന്നെ ഷർട്ടിൽ കുത്തിപിടിച്ച് അവൻ..

” അബ്രഹാമിന്റെ സന്തതി ത്ഫൂ..”

എന്ന് പറഞ്ഞ് മുഖത്തേക്ക് കാറി തുപ്പി എന്റെ വയറ്റിലേക്ക് കൈയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന കത്തി കുത്തിയിറക്കി.. എന്നെ സൈഡിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു..

“എവിടേലും കൊണ്ടുപോയി കുഴിവെട്ടി താഴ്ത്തടാ രണ്ടിനേം..”

മുസാഫിർ കൽപ്പിച്ചു..

കൂടെയുള്ളവർ എന്നെയും നാദിയായേം പൊക്കിയെടുത്ത് വണ്ടിയിൽ കയറ്റിയിട്ടു. ആ വണ്ടി പുറപ്പെട്ടു..

കുറച്ച് ദൂരം കഴിഞ്ഞതും വണ്ടിയുടെ മെയ്‌ൻ ഗ്ലാസ് തകർത്ത് ഉള്ളിൽ കയറിയ കരിങ്കല്ല് പാളി ഡ്രൈവറുടെ തലയിലടിച്ചു..നിയന്ത്രണം തെറ്റിയ വണ്ടി ഡ്രൈവർ ചവിട്ടിനിർത്തി..

കല്ലുകൊണ്ടുള്ള ഏറുകൊണ്ട തല പൊതിപിടിച്ച് ഡ്രൈവർ പുറത്തേക്ക് നോക്കി..

കയ്യിൽ ഒരു കല്ലുമായി റോഡിനു നടുവിലൂടെ നടന്നടുക്കുന്ന ജോർജ്ജ്..

ജോർജ്ജിനെ കണ്ടതും വണ്ടിയിലുണ്ടായ രണ്ട് പേരും ഇറങ്ങിയോടി.. ജോർജ്ജ് വണ്ടിയുടെ ബാക്ക് ഡോർ തുറന്നു.. ഉടനെ ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേരെയും ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് എടുത്തു ജോർജ്ജ്..

മണിക്കൂറുകൾക്ക് ശേഷം ഞാൻ കണ്ണു തുറന്നു..

ഹോസ്പിറ്റൽ ബെഡിൽ കിടന്നുകൊണ്ട് ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി.. ഒരു പരിചയവുമില്ലാത്ത കുറെ മുഖങ്ങൾ എന്റെ ചുറ്റും നിൽക്കുന്നു..

വയറിലേയും തലയിലേയും ശക്തമായ വേദന ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു… ചുറ്റും കൂടി നിന്നവരോട് എനിക്ക് എന്തെന്നില്ലാത്ത ദേഷ്യം വരികയായിരുന്നു..

ഞാനെണീക്കാനും അവരെ ഉപദ്രവിക്കാനും ശ്രമിക്കുന്നത്കണ്ട് ഡോക്ടർ വന്ന് ഉറങ്ങാനുള്ള മരുന്ന് കുത്തിവെച്ചു.. ഞാൻ ഉറങ്ങി…

ഡോക്ടർ ടെ മുറിയിൽ,,..

“നിങ്ങൾ ഭയപെടേണ്ട , തലക്കേറ്റ അടിയിൽ അദ്ധേഹത്തിന്റെ ഓർമ്മക്ക് ചെറിയൊരു തകരാറ്..”

“ഡോക്ടർ, അവൻ എന്നെ പോലും ഓർമ്മിക്കുന്നില്ല…”!! ജോർജ്ജ് പറഞ്ഞു..

” ശരിയായിക്കോളും മെല്ലെ മെല്ലെ..,” ഡോക്ടർ ജോർജ്ജിനോട്…

“അവൻ വയലെന്റെ ആയത്?!!.. ജോർജ്ജ് ചോദിച്ചു

” വേദനകൊണ്ടാകും.. അത്”. വരട്ടെ രണ്ട് ദിവസം കഴിയട്ടെ,”

“നാദിയ”?.. ജോർജ്ജ് ആരാഞ്ഞു..

” ആ കുട്ടി..'” ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു നിർത്തി..

ജോർജ്ജിന്റെ കണ്ണൊന്ന് നിറഞ്ഞു..

“അവർ ജീവിച്ചു തുടങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നുള്ളു..” ജോർജ്ജ് കണ്ണ് തുടച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു..

ആഴ്ച കൾക്ക് ശേഷം ഹോസ്പിറ്റലിൽ,

“ഡോക്ടർ,!!! സഫ്ന വിളിച്ച് കൊണ്ട് ഓടി ഡോക്ടർ ടെ റൂമിലേക്ക്..

” എന്തുപറ്റി”? ഡോക്ടർ ചോദിച്ചു..

“ഇക്കാക്ക… അവിടെ..!!

” വരൂ.. ” അവർ രണ്ടാളും ഞാൻ കിടക്കുന്നിടത്തേക്ക്..

അവിടെ, ഞാൻ ഒരു വെള്ളവസ്ത്രം ധരിച്ച അറ്റെൻഡറുടെ കഴുത്തിൽ പിടിച്ച് ഞെരിക്കുന്നു.. ജോർജ്ജ് പിന്നിൽ നിന്ന് എന്നെ വട്ടം പിടിച്ച് എന്നെ വലിച്ച് മാറ്റാൻ ശ്രമിക്കുന്നു..

“ജോർജ്ജെ.. ഒന്നു വരൂ”! ഡോക്ടർ ജോർജ്ജിനെ വിളിച്ച് മാറ്റി നിർത്തി.. എന്നിട്ട്..

” ജോർജ്ജെ, സാദിഖിന്റെ മനോനില തെറ്റിയിരിക്കുന്നു.. കഴിഞ്ഞ ഒരാഴ്ചയായി ഞാൻ പരീക്ഷിക്കുകയായിരുന്നു…”

ജോർജ്ജിന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞൊഴുകീ..

“എന്താ ഇനി ചേയ്യേണ്ടത്”? ജോർജ്ജ് ചോദിച്ചു..

” മെന്റൽ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് കൊണ്ട്പോകണം..”

“ഡോക്ടർ…” എന്ന് വിളിച്ച് ജോർജ്ജൊന്ന് ഞെട്ടി അദ്ധേഹത്തിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി..

“യെസ്.. !.. അല്ലാതെ ഇവിടെയിങ്ങനെ !.. അതുകൊണ്ട് പ്രയോജനമില്ല. വയറിലേയും തലയിലേയും മുറിവൊക്കെ ഉണങ്ങി തുടങ്ങി. ”

ജോർജ്ജ് തിരിഞ്ഞ് നടന്നു.. ജോർജ്ജിന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും ധാരയായ് കണ്ണീർ വന്നു.. കണ്ണ് തുടച്ചുകൊണ്ട് അവൻ ദൈവത്തെ ശപിച്ചു.. വൈകാതെ ഞാൻ മെന്റൽ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ..

ജോർജ്ജ് മിക്കസമയവും എന്റെയടുത്ത് തന്നെയായിരുന്നു.. അവനെ ഓർത്തെടുക്കാൻ അവൻ ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ എന്നോട് സംസാരിക്കുമായിരുന്നു.. പക്ഷെ, ഞാനവനെ ഓർത്തില്ല.. വിധിയുടെ കരിനിഴൽ എന്റെ ഭൂതകാലം മറച്ചുവെച്ചു. ദിവസങ്ങൾ കടന്നുപോയികിണ്ടിരുന്നു.. എന്റെ നില കൂടുതൽ വഷളായികൊണ്ടുമിരുന്നു.. അക്ക്രമം കൂടിയപ്പോൾ പൂട്ടിയിട്ട സെല്ലിലേക്ക് എന്നെയവർ മാറ്റി.. പൂട്ടിയിട്ട ആ ഇരുമ്പഴിക്കുള്ളിൽ ഞാൻ ഒന്നും ഓർത്തെടുക്കാനാവാതെ മറ്റൊരാളായി കഴിഞ്ഞുപോന്നു..

ഇടക്കെപ്പഴൊക്കെ.. ചിലമുഖങ്ങൾ എന്റെ മനസിൽ തെളിഞ്ഞു വന്നുക്കൊണ്ടിരുന്നു.. രാത്രി ചില സ്വപ്നങ്ങൾ, ആരെയെങ്കിലും കാണുമ്പോൾ പരിചയം തോന്നുക.. അതൊക്കെ വരാൻ തുടങ്ങി.. മാസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു…

മിക്ക രാത്രികളിലും ചില സ്വപ്നങ്ങൾ പതിവായി .. അത് കണ്ട് അർദ്ധ രാത്രി യിലും ഞാനെണീറ്റിരുന്ന് , എന്തിനെന്നില്ലാതെ അലറി കരയുമായിരുന്നു.. ചില സമയം ഞാൻ വളരെ നോർമലാകും.. വളരെ സൗമ്യ സ്വഭാവം.. ആ വേളയിൽ ഡോക്ടർ എന്നോട് സംസാരിക്കും.

അങ്ങനെയുള്ള നേരം ഡോക്ടർ ചില ഉപദേശങ്ങളും.. മുൻ കാല എന്റെ ജീവിതത്തെ കുറിച്ചുമൊക്കെ നല്ലത് മാത്രം പറയുമായിരുന്നു.. കൂടാതെ സ്വപ്നത്തിൽ കാണുന്ന മുഖങ്ങൾ ഒന്ന് ഓർത്തുവെക്കാനും പറ്റിയാൽ അത് ചിത്രമാക്കാനും എന്നോട് പറഞ്ഞു..

ഞാൻ പിന്നീട് സ്വപ്നത്തിലെ വിശേഷങ്ങൾ എഴുതാൻ തുടങ്ങി.. ചിത്രങ്ങൾ കഴിയും വിധം വരക്കാനും..

പിന്നീട് ജോർജ്ജ് നോട് ഡോക്ടർ,

“ഞാൻ , അദ്ധേഹം കാണുന്ന സ്വപ്നങ്ങൾ പകർത്താനും ഓർമ്മയുള്ളത് കുത്തികുറിക്കാനും അദ്ധേഹത്തോട് പറഞ്ഞിരുന്നു.. അതിൻപ്രകാരം അദ്ധേഹം എഴുതിയ ബുക്ക് ആണിത്.. ഇതൊന്ന് കണ്ട് നോക്കു.. നിങ്ങൾ”.

ആ ബുക്ക് ജോർജ്ജ് വാങ്ങി നോക്കി..

അതിൽ, വരച്ചിട്ടുള്ള ചിത്രങ്ങളിൽ പലതും ഒരു സ്ത്രീ യുടെ യായിരുന്നു.. പ്രതികാര ബുദ്ധിയോടെ വേട്ടയാടുന്ന പലവിധ മുഴുവിക്കാത്ത കഥകൾ.. നഷ്ട്ടപ്രണയത്തെ കുറിച്ച്, അവളോടൊപ്പമുള്ള ചില നിമിഷങ്ങൾ എല്ലാം കൃത്യമായി എഴുതിയിരിക്കുന്നു.. പിന്നെ, കണ്ട സ്വപ്നത്തിനു പ്രതിവിധിയായി ചെയ്യേണ്ട കാര്യങ്ങളും വ്യക്തമായി എഴുതി.

” എന്ത് തോന്നുന്നു ജോർജ്ജ്” ഡോക്ടർ ചോദിച്ചു..

“നാദിയ.. അത് നാദിയ യാണു ഡോക്ടർ”. ..

ജോർജ്ജിന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു..

“ദൈവത്തിന്റെ , നിഷ്ട്ടൂരമായ വികൃതികളിൽ ഒന്നായിരുന്നു സാദിഖ് അലി ഇബ്രാഹിമിന്റെ ജീവിതം..” “എങ്ങുമെങ്ങുമെത്താതെ പോയി.. എല്ലാം”

സംഭവിച്ച കാര്യങ്ങള്ളെല്ലാം ജോർജ്ജ് ഡോക്ടർ ഓട് വിവരിച്ചു.. അത് മുഴുവൻ കേട്ട് കഴിഞ്ഞ ഡോക്ടർ ജോർജ്ജിനോട്..

“എന്നെങ്കിലും സാദിഖ് തന്റെ പാസ്റ്റ് തിരിച്ചറിയും.. അന്ന് ദൈവം തമ്പുരാനു പോലും ഈ പറഞ്ഞവരെ രക്ഷിക്കാൻ കഴിയില്ല…” “ലോകത്തൊരു ശക്തിക്കും കീഴ്പെടുത്താൻ സാധിക്കാത്ത വികാരമായി അയ്യാൾ ടെ ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളിൽ ആ പ്രതികാരബുദ്ധി ഉടലെടുത്തിരിക്കുന്നു..”

“ഡോക്ടർ അവനൊരു മകനുണ്ട്.. ആ മകനു വേണ്ടിയെങ്കിലും അവൻ ജീവിക്കണം.. അതിനു എന്താണു.. നമ്മൾ ചെയ്യുക..”

“ജോർജ്ജെ.., ഈ കാര്യത്തിൽ നമുക്കൊന്നും ചെയ്യാനില്ല.. അയാളുടെ ഉപബോധമനസ്സിനെ നിയന്ത്രിക്കാൻ ഇനി നമുക്കാവില്ല.. പതിയെ അയ്യാൾ സത്യം മനസിലാക്കും.. തെറ്റ് ചെയ്തവർക്ക് ശിക്ഷ ലഭിക്കുകതന്നെ ചെയ്യും…”

കാലങ്ങൾ പിന്നേം കഴിഞ്ഞു..

ഒരു ദിവസം,

ഹോസ്പിറ്റൽ കോബൗണ്ടിന്റെ തിണ്ണയിൽ ഇരിക്കുന്ന എന്റെയടുത്തേക്ക്.. സഫ്നയും ഡോക്ടർ ഉം കടന്നുവന്നു..

എന്നെ കണ്ടതും സഫ്ന ഓടിവന്ന് എന്നെ കെട്ടിപുണർന്ന് കരയാൻ തുടങ്ങി.. ആരാണെന്ന് മനസിലാകാതെ നിന്ന എന്നോട് ഡോക്ടർ..

“തന്റെ പെങ്ങളാടൊ”..

അവളുടെ മുഖത്ത് പിടിച്ചുയർത്തി ഞാൻ കുറച്ച് നേരം നോക്കി..എന്നിട്ട്..

” സ.. സഫ്ന..”!!

അത് കേട്ട് കരഞ്ഞുകൊണ്ട് എന്നെ വീണ്ടും കെട്ടിപിടിച്ചു അവൾ ഞാൻ തിരിച്ചു.. അവിടെയിരുന്ന് ഒരുപാട് വിശേഷങ്ങൾ സഫ്ന പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.. സഫ്ന പറയുന്ന കാര്യങ്ങളല്ല.. അതിനുമപ്പുറം എന്തോക്കെയൊ ഞാൻ കേൾക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.. അറിയാൻ ശ്രമിക്കുന്ന്വ്ന്ന തോന്നൽ ഡോക്ടർ ക്കുണ്ടായി..എന്റെ മുഖഭാവത്തിൽ നിന്ന് അത് മനസിലാക്കി അദ്ധേഹം.

പിന്നീട്, പലപ്പോഴാായി നാദിയയെ കുറിച്ച് എന്നോട് ചിലതൊക്കെ പറഞ്ഞു..പലരിൽന്നിന്ന് ഞാനറിഞ്ഞു..

എല്ലാം കൂടി ഒത്ത്നോക്കിയപ്പോൾ എന്റെ ജീവിതം മാറ്റിമറിച്ച ആ സംഭവം എന്നിൽ മിന്നി മറിയാൻ തുടങ്ങി..

പതിയെ ഞാനോർത്തെടുക്കാൻ തുടങ്ങി.

സ്വപ്നത്തിൽ നാദിയാടെ മുഖമാണു ഞാൻ കാണുന്നതെന്ന് ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു..‌ നാദിയ എങ്ങെനെ എനിക്ക് നഷ്ട്ടപെട്ടുവെന്ന് ഞാൻ പതിയെ ഓർത്തെടുക്കാൻ തുടങ്ങി.. ദിവസങ്ങൾ അങ്ങെനെ കടന്ന് പൊയ്കൊണ്ടിരുന്നു.. എന്റെ മനസിൽ പൂർണ്ണമല്ലാത്ത കുറെ സംഭവങ്ങൾ മിന്നി മറയാൻ തുടങ്ങി.. എന്റെ ഉറക്കം നഷ്ട്ടപെട്ടു… രാത്രികളിൽ ഞാൻ ഉറങ്ങാതെ ആ ഇരുട്ട് മുറിയിൽ അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും നടക്കാൻ തുടങ്ങി.. രാത്രി മുഴുവൻ ഇങ്ങെനെ ആലോചിച്ചു പകലിൽ അത് ചിത്രങ്ങളാക്കും.. അങ്ങനെ ദിവസങ്ങൾ കടന്നുപോയി.. എന്നും ജോർജ്ജ് എന്റെയടുത്ത് വരുമായിരുന്നു.. പതിയെ അവൻ എന്നോട് കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞുതുടങ്ങി.. എന്നും അത് പതിവാക്കി.. എന്റെ ഭൂതകാലം മൊറ്റൊരാളിൽ നിന്ന് കേൾക്കേണ്ടിവരുന്ന ആ അവസ്ഥ… ഞാൻ ചിന്തിക്കാൻ തുടങ്ങി, അങ്ങെനെയൊരു ഭൂതകാലം എനിക്കുണ്ടെങ്കിൽ ഇപ്പൊ അതെങ്ങനെ ഇല്ല്യാതെയായി?.. ജോർജ്ജിനോടും ഡോക്ടറോടും ഞാനത് ആവർത്തിച്ച് ചോദിക്കാൻ തുടങ്ങി.. പലപ്പോഴും അവരത് പറയാൻ തുടങ്ങുമ്പോഴെക്കും എന്റെ തലക്കുള്ളിൽ തരിപ്പ് അനുഭവപെട്ട് ഞാൻ വൈലന്റാകും.. അതുകൊണ്ട് തന്നെ അവരത് പറഞ്ഞ് മുഴുവിപ്പിക്കാറില്ല. പിന്നെയും മാസങ്ങൾ കടന്നുപോയി.. ഇതിനിടയിൽ പലവട്ടം അക്രമകാരിയായി മാറിയിട്ട് ഷോക്ക് ട്രീറ്റ്മെന്റിനു വിധേയമായിട്ടുണ്ട്.. അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം ജോർജ്ജ് സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനിടയിൽ “മുസാഫിർ ” എന്ന പേരു പറഞ്ഞു.. ആ പേർ കേട്ട് എന്റെ തലക്കുള്ളിൽ ഇടിവെട്ടും പേമാരിയും എത്തി… ഞാൻ രണ്ട് കൈകൊണ്ടും ചെവി പൊത്തിപിടിച്ച് അലറി… എന്റെ മെമ്മറി ജെറ്റ് വിമാനത്തേക്കാൾ സ്പീഡിൽ ഓടാൻ തുടങ്ങി.. ഞാൻ മറ്റൊരു ലോകത്തേക്ക് എടുത്തെറിയുന്നപോലെ…എന്റെ കണ്ണു ചുവന്നുതുടുത്തു… കത്തിയെരിയുന്ന ആലപോലെയായി അത്. ഞാൻ ജോർജ്ജിന്റെ കോളറിൽ കുത്തിപിടിച്ചു… എന്റെ കണ്ണിൽ പകയുടെ തീക്കനൽ കത്തിതുടങ്ങി.. അത് കണ്ട് അറ്റെൻഡർ മാരും മറ്റുമൊക്കെ വന്ന് എന്നെ പിടിച്ചു.. അവർ ആറേഴു പേരും പിന്നെ ജോർജ്ജും പിടിച്ചിട്ടും ഞാൻ നിന്നില്ല.. അവരെ അക്രമിക്കാൻ തുടങ്ങി ഞാൻ.. വന്നവരെയൊക്കെ ചവിട്ടിയും മുഖത്തടിച്ചും തെറുപ്പിച്ചു.. അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന വസ്തുക്കളുമൊക്കെ എടുത്തെറിയാനുമൊക്കെ തുടങ്ങി.. കുറെ അധികം പേർ വന്ന് എന്നെ പിടിച്ചുകൊണ്ടുപോയി.. ഷോക്ക് റൂമിലേക്ക്… അന്ന് ഓരൊ തവണയും എന്റെ ദേഹത്തിലൂടെ കറണ്ട് പാസ്സ് ചെയ്യുമ്പോഴും ആ പേരു ഞാൻ മറന്നില്ല… ” മുസാഫിർ”.

ശേഷം ഞാൻ മയക്കത്തിലേക്ക്.. ബെഡിൽ കിടക്കുന്ന എന്റെയടുത്ത് വന്നിരുന്ന് ജോർജ്ജ് പൊട്ടികരഞ്ഞു..

“സാദിഖെ,.. നിന്നെയിനിക്ക് വേണമെടാാ ആ പഴയ സാദിഖായി…”

അവൻ പൊട്ടികരഞ്ഞു..

കുറെ കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ ഉറക്കത്തിൽ എഴുന്നേറ്റു.. ബെഡിലിരുന്നു.. എന്റെ തല വിങ്ങിപൊട്ടുകയായിരുന്നു.. ഞാൻ തലയിൽ അമർത്തിപിടിച്ചുകൊണ്ട് അങ്ങെനെയിരുന്നു.. പെട്ടന്ന് ഞാൻ ഓർമ്മയുടെ ഓളങ്ങളിലൂടെ എന്റെ പഴയ ജീവിതത്തിലേക്ക് പോയി.. കുറെ നേരം അങ്ങനെ കണ്ണടച്ച് ഞാനിരുന്നു.. പതിയെ ഞാൻ കണ്ണു തുറന്നു.. ഞാൻ അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന കണ്ണാടിയുടെ മുമ്പിലേക്ക് നടന്നു.. കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി ,ചോരചിന്തിയ കണ്ണുകൾ…, ഷേവ് ചെയ്യാതെ വളർന്ന് മുറ്റിയ നീളൻ താടി കട്ടകുത്തി നിക്കുന്നു.. മേൽ ചുണ്ടും കടന്ന് വായിലേക്കിറങ്ങി നിൽക്കുന്ന മീശരോമങ്ങൾ…അലങ്കോലമായ തലമുടി നീളത്തിൽ മുഖത്ത് വീണുകിടക്കുന്നു.. നേരം പുലർന്നിട്ടില്ലെന്ന് എനിക്ക് മനസിലായി.. ജോർജ്ജിൽ നിന്ന് പലതവണകളിലായി ഞാൻ അറിഞ്ഞതും എന്റെ മരവിച്ച ഓർമ്മകളിൽ ഞാൻ കണ്ടതും അറിഞ്ഞതും ഒക്കെ ചേർത്ത് വായിച്ചപ്പോൾ സത്യം എന്റെ മനസിലേക്ക് വന്നു. ഉണ്ടായതെല്ലാം ഞാനിപ്പൊ ഓർക്കുന്നു.. എന്റെ പ്രിയതമയുടെ മുഖം എന്റെ മനസിൽ കിടന്ന് വിങ്ങി. അവളുടെ ഖബറടക്കം നടന്നതും ആ സ്ഥലവുമൊക്കെ ജോർജ്ജ് മുമ്പൊരിക്കൽ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. എനിക്കിപ്പൊ അതൊക്കെ ഓർത്തെടുക്കാൻ കഴിയുന്നു.

‘എന്റെ നാദിയ… എന്റെ ജിവിതം… എന്റെ കുടുമ്പം…. ഭ്രാന്താലയത്തിലെ ഇരുട്ടുമുറിയിൽ ഞാനനുഭവിച്ച ഏകാന്തത… യാതനകൾ….’…. എന്റെ കണ്ണിൽ നിന്ന് ധാരയായി ഒഴുകി..

ഞാൻ ആ റുമിൽ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങി.. അവിടെത്തെ യൂണിഫോം ആയ വെള്ള ഷർട്ട് ഞാനവിടെ ഊരിയിട്ടു.. ഒരു മുണ്ട് മാത്രമുടുത്ത് ഞാനവിടുന്നെറങ്ങി നടന്നു.. വിചനമായ ആ വീഥിയിലൂടെ ഞാൻ നടന്നു..ഒരു ഭ്രാന്തനെപോലെ. കാണുന്ന കാഴ്ചകളിൽ ചിലതൊക്കെ പരിചയം തോന്നുന്നുണ്ട്.. നാദിയാടെ ഖബറിടം ലക്ഷ്യമാക്കി ഞാൻ നടന്നു..

ആ വലിയ പള്ളിയുടെ പിൻ ഭാഗത്ത് ഒരുപാട് മയ്യിത്തുകൾ അടക്കം ചെയ്തതിന്റെ ഒരു തലക്കലായി.. നാദിയാടെ ഖബർ.. അവിടെ മീസാൻ കല്ലിൽ കൊത്തി വച്ചിരിക്കുന്നു..(അവിടെ പോയാൽ നമുക്കും കാണാം ആ പേരുള്ള ഖബർ.)

“നാദിയ സാദിഖ്”

എന്റെ കണ്ണിൽ നിന്ന് ധാരയായി കണ്ണീർ ഒഴുകി ഞാനവിടെ മുട്ടുകുത്തിയിരുന്നു.. വിചനമായ, രാത്രിയുടെ ഏഴാം യാമത്തിൽ , എല്ലാവരും നല്ല ഉറക്കത്തിന്റെ സമയത്ത് ഞാൻ നാദിയാടെ കുഴിമാടത്തിൽ തലവെച്ച് അലറികരഞ്ഞു.. ആ അലർച്ച അവിടെ അന്തിയുറങ്ങുന്ന അനേകം ആത്മാക്കളുടെ ഹൃദയം വേദനിപ്പിച്ചുകാണും.. കുറെ നേരം അങ്ങനെതന്നെയിരുന്ന് പതിയെ എന്റെ തലയുയർന്നു.. കണ്ണുകൾ തുറന്നു..

ഞാൻ ഉറപ്പിച്ചു… നാദിയാടെ മരണത്തിനുത്തരവാദികളായവരെ വെട്ടിനുറുക്കണം.. ഉറ്റവർ നഷ്ട്ടപെടുമ്പോഴുള്ള വേദന അവരുമറിയണം.. ഞാൻ കുറെ നേരം അങ്ങനെ തന്നെയിരുന്നു.. പതിയെ നേരം വെളുക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു.. ഞാനെണീറ്റു.. പുറത്തേക്ക് നടന്നു.. മനസ്സിൽ പ്രതികാരം മാത്രമായി എന്റെ..അവിടെ കണ്ട ഓട്ടൊയിൽ കയറി..

“പൊവ്വാം” ഞാൻ പറഞ്ഞു..

“ങേ.. ഇതെന്ത് കോലാടൊ… താനെവിടുന്നാ” അയ്യാൾ ചോദിച്ചു..

“നരകത്തീന്ന്”..

” നരകത്തീന്നൊ..”? താനെന്താ ആളെ കളിയാക്കാാ!? ഊം കണ്ടാലും പറയും നരകത്തീന്നാന്ന്”..”ആ എവിടിക്യാ പോണ്ടെ’!?

“ജോർജ്ജിന്റെ വീട്ടിലേക്ക്”?..

” ഏത് ജോർജ്ജ്.. ആ ഇഡിയനൊ”??..

“ഉം..”

അയ്യാൾ വണ്ടിയെടുത്ത് ജോർജ്ജിന്റെ വീടിന്റെ മുമ്പിലെത്തി.

ഞാനെറങ്ങി നടന്നു..

“ടോ… താനെവിടിക്യാ ഓടണെ.. കാശെടുക്കടൊ”..

” വെയ്റ്റ് ചെയ്യ്..” കൊടുത്തുവിടാം..” ഞാനതും പറഞ്ഞ് ജോർജ്ജിന്റെ വീട്ടിലേക്ക്..

അവിടെ ചെന്ന് ഞാൻ..

“ജോർജ്ജ്”?

” ആരാ.. മനസിലായില്ല..” ജോർജ്ജിന്റെ ഭാര്യയാണു ചോദിച്ചത്.

“ജോർജ്ജ്.. ഇല്ലെ “? ഞാൻ പിന്നേം ചോദിച്ചു..

” ചേട്ടൻ ഇവിടില്ല്യാാ.. പുറത്ത് പോയതാ..” അല്ലാ.. നിങ്ങളാരാ”?

“അവൻ എങ്ങോട്ട് പോയതാ”? ഞാൻ ചോദിച്ചു..”..

” അറിയില്ലാ”..

“അവൻ വരുന്നവരെ ഞാനിവിടെ ഇരിക്ക്യാം”

ഞാനതും പറഞ്ഞ് ചവിട്ടുപടിയിൽ ഇരുന്നു. ജോർജ്ജിന്റെ ഭാര്യ അകത്തുപോയി..

“ടൊ.. കുറെ നേരായല്ലൊ.. കാശെവെടെ!??”

“ജോർജ്ജിന്റെന്ന് വാങ്ങിക്കൊ”!!

” അപ്പൊ തന്റേലു കാശും മൈരുന്നുല്ല്യാലെ”?

“ഇല്ല്യാ”!

” കണ്ടപ്പഴെ തോന്നി…” “മൈരു.. രാവിലെ തന്നെ ഇജ്ജാതി ജന്മങ്ങൾ… വന്ന് കേറിക്കോളും വലയായിട്ട്!!” അയാളതും പറഞ്ഞ് പോയി.

അകത്ത് ജോർജ്ജിന്റെ ഭാര്യ ഫോണെടുത്ത് ജോർജ്ജിനെ വിളിച്ചു..

“ചേട്ടായി..”

“എന്തെടി..”?

” ദേ ഇവിടൊരുത്തൻ ചേട്ടായീനെ അന്വോഷിച്ച് വന്നേക്കുണു.. കണ്ടിട്ട് ഒരു ഭ്രാന്തന്റെ ലുക്കാ..”!!

“ആരാന്നാ പറഞ്ഞെ”!..

” പറഞ്ഞില്ല..”

“ആ ദേ. വരുന്നു..”

ജോർജ്ജ് വന്നു.. എന്നെ കണ്ടതും.. സാദിഖെ, .. നീ എവിടെയായിരുന്നു നിന്നെ കാണാനില്ലാന്ന് പറഞ്ഞ് എന്നെ വിളിച്ചിരുന്നു..”

“വാടാ അകത്ത് കേറ്…”

ജോർജ്ജ് അകത്ത് കയറിയതും ഭാര്യ…

“അതാരാ ചേട്ടായി.. “!..

” പറഞ്ഞാ നീയറിയും.. സാദിഖ് അലി ഇബ്രാഹിം”..

അവളെന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നിട്ട്..

“ഇക്കാക്കയായിരുന്നൊ.. എനിക്ക് മനസിലായില്ലാ… ഇക്കാക്കാ. അതുകൊണ്ടാണു. ” എന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് അവളകത്തേക്ക് വിളിച്ചു..

“വേണ്ടാ.. ഞാനിവിടെ ഇരുന്നോളാാം..”

ജോർജ്ജ് എന്റയുടുത്ത് വന്നിരുന്നു..

ഞാൻ ജോർജ്ജിനോട്..

“”ജോർജ്ജെ, ഈ കോശി കുര്യന്റെ വീടെവിടെ”?

” ഡിവൈഎസ്പി കോശിയൊ”?

“ആ..”

“കാണിച്ചുതരാം.. അതിനു മുമ്പ് നീ കുളിച്ച് വല്ലതും കഴിക്ക്..”

കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ വീണ്ടു ആവർത്തിച്ച് ചോദിച്ചു അവനോട്…

“നീയാ താടീം മുടിം ഒക്കെയൊന്ന് കളയ്.. ” അവൻ പറഞ്ഞു..

ഞാനൊന്നും മിണ്ടിയില്ല..

“എല്ലാത്തിനും നമുക്ക് വഴിയുണ്ടാക്കാം.. രണ്ട് ദിവസം കഴിയട്ടെ..”. അവൻ എന്നോട്..

ഞാൻ മറുപടിയിന്നും പറയാതെ ഉമ്മറത്ത് വന്നിരുന്നു.. അകലങ്ങളിലേക്ക് നോക്കികൊണ്ട്.

അവനൊരു കുപ്പിയുമായി വന്നു..

” നിന്റെയീ ടെൻഷനും എല്ലാതും മാറ്റെന്റെ സാദിഖെ… നീയിതടിച്ചെ…”. അവൻ രണ്ട് ഗ്ലാസെടുത്ത് ഒഴിച്ചു…

ഞങ്ങൾ അവിടിരുന്നടിച്ചു.

പിറ്റേന്ന്,

ഞാൻ ജോർജ്ജിനോട്..

“ജോർജ്ജെ, പോവ്വാം..”

“ഉം..പോവ്വാം.. ”

കറുപ്പ് ജീൻസും കറുപ്പ് ടീഷർട്ടും കറുപ്പ് ഷൂവും ഞാൻ ധരിച്ചു… നീണ്ട താടീം മുടീം ഞാൻ ചീപ്പ് കൊണ്ടൊന്ന് ചീവിയിതൊക്കി..

അത് കണ്ട ജോർജ്ജ്,..

“കാലന്റെ വരവാ ല്ലെ”…

ഞാനവന്റെ മുഖത്തേക്കൊന്ന് നോക്കി.. വന്യമായി ചിരിച്ചു…

കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് ഞങ്ങളെറങ്ങി..

കോശിയുടെ വീടിനു മുമ്പിൽ,

“ജോർജ്ജെ, കോശീയിപ്പൊ ഓഫീസിലാവും ല്ലെ”?

” ആകും..”

“നീയിവിടെ നിക്ക്.. ഞാൻ പോയിട്ട് ഒരു കുർബാന കൊണ്ടിട്ട് വരാം..”

ഞാനകത്ത് കയറി.. കോളിങ് ബെല്ലെടിച്ചു.. കോശിയുടെ ഭാര്യ വന്ന് വാതിൽ തുറന്നു..

“ആരാ.. ”

“പറഞ്ഞാ നിങ്ങളറിയില്ല..” കോശി സാറ്. ഇല്ലെ?

“ഇല്ല..'”

“ഒന്ന് ഫോൺ ചെയ്യൊ.. ആൾക്ക്.. ഒന്ന് വരാൻ പറ..”

“ആ.. കേറിയിരിക്ക്..” ഫോണെടുത്ത് ഡയൽ ചെയ്തു.. ഞാൻ സോഫയിൽ ഇരുന്നു.. മറുതലക്കൽ കോശി..

“ആ എന്തെടി..”?

” ഇവിടൊരാൾ കാണാൻ വന്നിട്ടുണ്ട്..”

“ആരാ..”

ഭാര്യ എന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി … എന്നോട്

“ആരാന്ന് പറയണം..”

അരയിൽ നിന്ന് കത്തിയെടുത്തിട്ട് ഞാൻ..

“ആരാച്ചാർ..”

അത്കണ്ട് കോശിയുടെ ഭാര്യയൊന്ന് വിറച്ചു… ഫോണിന്റെ റിസീവെർ താഴെവീണു..

ഞാനടുത്തേക്ക് ചെന്ന് റിസീവെർ എടുത്ത് ചെവിയിൽ വെച്ച് ഞാൻ..

“നിനക്ക് ഞാൻ ഒരു മണിക്കൂർ സമയം തരും… അതിനുള്ളിൽ വന്നാൽ, നിന്റെ മുമ്പിലിട്ട് നിന്റെ ഭാര്യയെ ഞാൻ കൊല്ലും.. അല്ല നീ വൈകിയാൽ.. അവളുടെ മുഖം പോലും നീ പിന്നെ കാണില്ല..”

അതും പറഞ്ഞ് ഞാൻ ഫോൺ വെച്ചു.. കോശി അവിടുന്ന് പുറപ്പെട്ടു..

ഞാൻ ഫോണെടുത്ത് എറിഞുപൊട്ടിച്ചു..

“ബാ മോളെ,.. ബാ.. എന്താ പേടീണ്ടൊ..”?

ഭയന്ന് വിറച്ച് വാ പൊത്തി നിൽക്കുന്ന കോശിയുടെ ഭാര്യയുടെ അടുത്ത് ഞാൻ ചെന്നു.. അവളുടെ നെറ്റിയിൽ തലോടി.. തലയുടെ പിന്നിൽ പിടിച്ച് എന്റെ അടുത്തേക്ക് നിർത്തി.. അവളുടെ കഴുത്തിൽ ഒന്ന് മണമിപ്പിച്ചു.. പതിയെ ഞാനാ കാതിൽ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു..

” പേടീണ്ടൊ?”.. “പേടിക്കണ്ടാട്ടൊ.. കോശിച്ചായൻ വരാൻ എന്തായാലും ഒരു മണിക്കൂറെടുക്കും.. അതുവരെ ഞാൻ ഉപദ്രവിക്കില്ലാ.. സ്നേഹിക്കെഉള്ളുട്ടൊ..” ഞാനവളുടെ സാരിതലപ്പ് മാറിൽ നിന്ന് മാറ്റി..

“ഹൊ.. എന്ത് വലിപ്പാടി ഇത്..”? കോശിച്ചായൻ തൂങ്ങിയാടുന്നുണ്ടാകുമല്ലൊ”??

അത് പറഞ്ഞ് ഞാനതിൽ പിടിച്ചൊന്ന് ഞെക്കി.. അവൾ എന്റെ കൈ തട്ടിമാറ്റി ഓടി.. ഞാൻ അവിടെയിരുന്ന മരസ്റ്റൂളെടുത്ത് എറിഞ്ഞു..

” പൊലയാടി മോളെ.. ഓടുന്നൊടി.. ” അവളുടെ പുറത്ത് വന്നു ശക്തിയായ് അത് അടിച്ചു അവൾ നിലത്ത് വീണു.. വീണുകിടക്കുന്ന അവളുടെ അടുത്ത് ചെന്നിരുന്ന് ഞാൻ..

“എന്തിനാ ഓടീത്.. ഓടിയതുകൊണ്ടല്ലെ ഞാൻ എറിഞ്ഞത്..”

കമഴ്ന്ന് കിടക്കുന്ന് അവളുടെ ചന്തിയിൽ ശക്തിയായി ഞാനൊന്ന് അടിച്ചു..

“ഹൊ.. പൊളിസാനം മൈരു..”

“ഒന്ന് തിരിഞ്ഞ് കെടക്കടി.. കൂത്തിച്ചി.. നിന്റെ കോശിച്ചായൻ കേറ്റി സുഖിക്കുന്ന ആ പൂറൊന്ന് കാണട്ടെ ഞാൻ”

എന്ന് പറഞ്ഞ് അവളുടെ സാരിയും പാവാടയും ഒക്കെ ഞാനഴിച്ചുമാറ്റി.. .. കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന കത്തിയുടെ മുന കൊണ്ട് പൊക്കിളിലും വയറിലും ഞാൻ തലോടി.. അവളുടെ ഷെഡിയൂരി മാറ്റി…. പൂറിലേക്ക് ഒരു വിരൽ കൊണ്ട് തൊട്ട് നോക്കി ഉള്ളിലേക്ക് കടത്തി..

“അല്ലാ.. ചേച്ചിയിപ്പൊ ചിന്തിക്കുന്നുണ്ടാകും.. ഇവൻ എന്ത് അക്രമാ ഈ ചെയ്യണെന്ന് അല്ലെ..”

അവളൊന്നും മിണ്ടാതെ വാ പൊത്തി കരയുന്നു..

“എനിക്ക് ഇതൊക്കെ ചെയ്യാനുണ്ടായ ആളിനെ ചേച്ചീടെ കെട്ട്യോൻ കൊന്നു..” “അപ്പൊ പിന്നെ ഞ്ഞാൻ എങ്ങെന്യാ ഇതൊക്കെ ചെയ്യാാ..” എനിക്കും ചെയ്യണ്ടെ”!??.

“അല്ലെ.. വേണ്ടെ'”?..

‘ചേച്ചി തന്നെ പറ..”

ഒരു വിരൽ കടത്തിയടെത്ത് രണ്ട് വിരലായി.. അവസാനം കാലു നന്നായി അകത്തി വെച്ച് എന്റെ മുഷ്ട്ടി മുഴുവൻ വെച്ച് ഞാനതിലേക്ക് തള്ളി.. ഒരു ഓളിയോടെ അവൾടെ കരച്ചിൽ കൂടി.. ഞാൻ ഊരി വീണ്ടും ചെയ്തു അങ്ങനെ തന്നെ വീണ്ടും വീണ്ടും ചെയ്തു..

“പാഹ്.. പൂറി.. സുഖിക്കുന്നോടി.. കൂത്തിച്ചി..”

ഞാനവളുടെ പൂറിൽ ശക്തമായി അടിച്ചു.. മുലയിലേക്കെത്തി. ബ്ലൗസ് ഊരികളഞ്ഞു.. മുലപിടിച്ച് ഞെരിച്ചു.. അവിടെ മുഖമർത്തി നിപ്പിൾ കുടിച്ചു.. കുറച്ച് നേരം അങ്ങനെ ചെയ്ത് നിപ്പിളടക്കം മുല വായിലേക്ക് പരമാവതി കയറ്റി ശക്തമായി കടിച്ചു.. വേദനകൊണ്ടവൾ പുളഞ്ഞു.. രണ്ടു മുലയിലും മാറി മാറി കടിച്ചു രസിച്ചു ഞാൻ. മലർന്ന് ഉടുതുണിയില്ലാതെ കിടക്കുന്ന അവളുടെ മേൽ കയറിയിരുന്നുഞൻ.

അവളുടെ മുഖത്ത് ശക്തമായി അടിച്ചു..രണ്ട് കവിളിലും മാറി മാറിയടിച്ചു.. അതേ സമയം ഇടം കൈ കൊണ്ട് മുലകൾ ഞെക്കികൊണ്ടിരുന്നു.

ഞാനെണീറ്റ് അവളെ പൊക്കിയെടുത്തു അടുത്തുള്ള ബെഡ്രൂമിൽ കൊണ്ടുപോയി..

“എന്നെയൊന്നും ചെയ്യരുത്.. എന്നെ കൊല്ലരുത്.. ” എന്നൊക്കെ അവൾ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു..

“മിണ്ടാതിരിയടി.. പൂറി.. ഇല്ലെങ്കിൽ നിന്റെ പൂറ്റിൽ ഞാൻ കത്തി കേറ്റും..”

അവളെ കട്ടിലിൽ കിടത്തി കൈയ്യും കാലും , കട്ടിലിന്റെ നാലുകാലിലും പിടിച്ചു കെട്ടി.. ബദ്ധിക്കപെട്ട് മലർന്ന് കിടക്കുന്ന അവളെ നോക്കി.. ഞാൻ പറഞ്ഞു..

“നീയൊരു ആറ്റം ചരക്കാട്ടാ.‌ ആർക്കായലും ഒന്ന് സുഖിക്കാൻ തോന്നും..”

“നമുക്കൊന്ന് സുഖിച്ചാലൊ.. വേണ്ടാല്ലെ.. നിന്റെ കെട്ട്യോൻ കണ്ടാ എന്താ വിചാരിക്ക്യാ..”

“അല്ലെങ്കിൽ നിന്നെയങ്ങ് കൊന്നാലൊ…” ഞാനൊന്ന് ആലൊചിക്കുന്നപോലെ നിന്നു..

“ആ അവൻ വരട്ടെ.. ”

പുറത്ത് ജീപ്പിന്റെ ശബ്ദം..

“ആ വന്നൂട്ടാ.. പുലി.. ഉം.. ഇന്നെന്തെങ്കിലൊക്കെ നടക്കും.. ഞാൻ പോയി അവനെ ഇങോട്ട് കൊണ്ടുവരാം..”

ഞാൻ ഡോറിനടുത്തേക്ക് നടന്നു.. ജനലിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി..

“ശ്ശെ മൈരു.. ഇവനെന്തിനാ ആ പാവം പോലീസാരേം കൂട്ടി വന്നത്.. മൈരു ഇനിയിപ്പൊ അവരേം ഞാൻ തല്ലണ്ടി വരില്ലെ..”

ഞാനൊന്ന് തിരിഞ്ഞ് പോരാൻ തുടങ്ങവെ,

പുറത്ത് ജോർജ്ജ്.. ഗേറ്റ് കടന്ന് വന്ന് ജീപിന്റെ ബോണറ്റിൽ കൈ കുത്തി ഉയർന്ന് ചാടി, തോക്കും പിടിച്ച് നിൽക്കുന്ന കോശിയുടെ പള്ള ഭാഗത്ത് ചവിട്ടി.. കോശി ഉരുണ്ട് പെരണ്ട് ചെടിചെട്ടിക്ക് മുകളിൽ വീണു..

ഇത് ജനലിലൂടെ കണ്ട ഞാൻ..

“ഇഡിയൻ തുടങ്ങില്ലെ”.. ഹഹഹ.. ഞാനൊന്ന് ചിരിച്ചു.. വാതിൽ തുറന്ന് ഞാനും വന്നു.. കോശിയെണീറ്റ്, രണ്ട് പോലീസ്കാരെ രണ്ട് കൈയിലായി പിടിച്ച് മുട്ട് കാലു കേറ്റി തൊഴിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ജോർജ്ജിനു നേരെ തോക്ക് ചൂണ്ടി..

” ആഹ..അത് ഫൗളാട്ടാ ഗെഡ്യേ…”

എന്ന് പറഞ്ഞ് ഞാനാകൈ പിടിച്ച് തിരിച്ച് തോക്ക് പിടിച്ച് വാങ്ങി അവനെ പിടിച്ച് അകത്തേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു.. എന്നിട്ട് ജോർജ്ജിനോട്..

“ജോർജ്ജെ.. അവന്മാരെ കൊല്ലണ്ട.. പക്ഷെ എഴുന്നേറ്റ് നടക്കരുത് ട്ടാാ..”

“ആ കാര്യം ഞാനേറ്റ്.. ” എന്ന് പറഞ്ഞ് ജോർജ്ജ് മൂന്നണ്ണത്തിനേം അവിടെയിട്ട് ചവിട്ടികൂട്ടാൻ തുടങ്ങി.. ഒരുത്തൻ എഴുന്നേറ്റ് ജോർജ്ജിനു നേരെ കൈ ഓങ്ങി.. ആ കൈപിടിച്ച് തിരിച്ച് വലിച്ച് ജീപ്പിൽ ഇടുപ്പിച്ചു.. ജീപ്പിൽ മുഖമിടിച്ച് അവൻ നിലത്തുവീണു.. അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന കമ്പി വടിയെടുത്ത് അറഞ്ചം പുറഞ്ചം തല്ലി. കാലൊടിച്ചു.. മൂനണ്ണത്തിന്റേം എന്നിട്ട് ജീപിന്റെ പിന്നിൽ കയറ്റിയിട്ടു.. എന്നിട്ട് ജോർജ്ജ് ഒരു സിഗ് കത്തിച്ച് വലിക്കാൻ തുടങ്ങി..

അകത്ത്,

വീണുകിടന്ന കോശി എണീറ്റ് വന്നു..

എന്റെ വലതു കൈയ്യിൽ തോക്കും ഇടതു കൈയ്യിൽ കത്തിയും..

പേടിച്ചരണ്ട് കോശി..

“നമുക്ക് കൈയ്യാങ്കളി നോക്കിയാലൊ..” ഞാൻ പറഞ്ഞു.. എന്നിട്ട് കത്തി മടക്കി പാന്റിന്റെ പോക്കറ്റിലിട്ടു.. തോക്ക് പിന്നിൽ തിരുകി..

എന്നിട്ട്.. അവന്റെയടുത്തേക്ക്. നടന്നു..

കോശി ഓങ്ങിയടിച്ചു എന്റെ മുഖത്തിനു നേരെ.. ഞാനത് ഇടം കൈ കൊണ്ട് തടഞ്ഞു.. വലം കൈ കൊണ്ട് മൂകിലിടിച്ചു.. അവൻ വാ പൊത്തികൊണ്ട് പിന്നിലേക്ക് നീങ്ങി..

“വാടാാാ.. ” ഞാൻ പറഞ്ഞു..

അവൻ പിന്നേം ഓങ്ങിയടിച്ചു.. ഇത്തവണ ഞാനൊന്ന് കുനിഞ് ഒഴിഞ് മാറുന്നതിനിടയിൽ ഇടം കൈകൊണ്ട് വയറ്റിൽ അടിച്ചു…

“മതിയോടാാ..” ഞാൻ പിന്നേം ചോദിച്ചു..

അവനെന്നെ കാലുയർത്തി ചവിട്ടി.. ഞാനതിൽ പിടിച്ച് പൊക്കി.. അവൻ തലതല്ലി നിലത്ത് വീണു…

“ഇതാണു ഈ പോലീസാരുടെ കുഴപ്പം.. ജോലി കിട്ടുന്നതുവരെ ഓട്ടവും ചാട്ടവും ഒക്കെയായി.. ഒരു ജാതി ഷോ ആയിരിക്കും ജോലി കിട്ടിയാലൊ.. കോഴ വാങ്ങിയും പണക്കാരുടെ പ്രഷ്ട്ടം താങ്ങിയും കിട്ടുന്ന പണം കൊണ്ട് തിന്ന് ചീർക്കും.. ഫൈറ്റ് പോട്ടെ.. സ്വന്തം ഭാര്യേനെ ഒന്ന് മര്യാതക്ക് അടിക്കാൻ പോലും പിന്നെ പറ്റില്ലാ. ‌.”

വീണുകിടന്ന അവനെ പിടിചെഴുന്നേൽപ്പിച്ച് ഞാൻ വലിച്ച് അവന്റെ ഭാര്യയെ കെട്ടിയിട്ട സ്തലത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോയി..

“ദേ.. കണ്ടാ നീ..” “നിന്റെ ഭാര്യേടെ പൂറും മുലയുമൊന്നും ഒട്ടും ഒടഞ്ഞിട്ടില്ല.. ”

“നിന്നെ കൊണ്ടെക്കെ എന്ത് കാര്യടാ.. മൈരാ..'”

ഞഞാത് പറഞ്ഞ് അവന്റെ തലപിടിച്ച് കുനിച്ചു എന്റെ കാൽ മുട്ട് കൊണ്ട് തലക്കടിച്ചു.. അവൻ പിന്നിലേക്ക് വീണു.. കിടന്നിടത്തിട്ട് ഞഞാനൊരു നാലു ചവിട്ട് അവന്റെ കുണ്ണകുട്ടനിട്ട് തന്നെ ചവിട്ടി.. അവൻ ചുരുണ്ടു..

അവളത് നോക്കി കാണുന്നു .നിലവിളിക്കുന്നു..

“ഹാാ.. മിണ്ടാതിരിക്യാൻ ഞാൻ പറഞ്ഞു നിന്നോട്..” അല്ല ഞാൻ നേരത്തെ പറഞ്ഞപോലെ നിന്റെ പൂറ്റിലേക്ക് ഞഞാൻ കത്തി കുത്തികേറ്റണൊ..”!!? ഞാനാക്രോശിച്ചു..

അവനെ പിടിചെഴ്നേൽപ്പിച്ച് ഞാൻ ജനലിൽ കൊണ്ട് വന്ന് കെട്ടിയിട്ടു.. എന്നിട്ട് ..അവളുടെ മുലയിൽ പിടിചമർത്തി..

“അല്ലെങ്കിൽ വേണ്ടാ.. ” അത് പറഞ്ഞ് ഞാനെണീറ്റു..

“” ജോർജ്ജെ..” പുറത്തേക്ക് നോക്കി ജോർജ്ജിനെ വിളിച്ചു..

ജോർജ്ജ് വന്നു..

“ഈ മൈരു കഴിഞ്ഞില്ലെ”?? ജോർജ്ജ് ചേദിച്ചു..

” ഞാനിത് തിന്നല്ല..” ഞാൻ പറഞ്ഞു..

“എന്നാ ഞാൻ തിന്നാം.. ”

“തിന്നോ..”

അവൻ അവളുടെ മേലെക്ക് കയറി കിടന്നു.. പൂറിൽ വിരലിട്ടും മുലയിൽ കടിച്ചും സുഖിച്ചു.. ജോർജ്ജ് അവളെ പണിയൻ തുടങ്ങി.”ടാ മൈരെ.. കണ്ടാ നീ ആൺ പിള്ളാരെടെ പണി..” ഞാനവനെ തലപിടിച്ച് കാണിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു..

ജോർജ്ജ് പണ്ണി തിമിർക്കുന്നു.. കോശിയുടെ ഭാര്യ സുഖം കൊണ്ട് ഒച്ചയുണ്ടാക്കുന്നതും ഞെളിപിരികൊള്ളുന്നതുമൊക്കെ കോശി നോക്കി കൊണ്ട് നിന്നു.. അല്ല.. ഞാനവനെ ബലമായി പിടിച്ച് കാണിക്കുന്നു.. അതാണു ശരി..

കുനിച്ച് നിർത്തി കൂതിതുളയും എല്ലാം അവൻ അടിച്ചു പൊളിച്ചു..

“ടാ പന്നി.. എങ്ങെനെയുണ്ട്.. നിന്റെ ഭാര്യേടെ കടി മാറിയൊന്ന് ചോയിക്കടാ..”

ഞാനവനോട് പറഞ്ഞു.. അവന്റെ കെട്ടഴിച്ചു ഞാൻ എന്നിട്ട് അവനെ പിടിച്ച് വലിച്ച് നിലത്തേക്കെറിഞ്ഞു.. അവന്റെ നെഞ്ചിൽ മുന്നാലുവട്ടം ആഞ്ഞാഞ്ഞ് ചവിട്ടി.. മുഖത്തും ചവിട്ടി.. അവനെ എഴുന്നേൽപ്പിച്ച് തലപിടിച്ച് ചുമരിലിടുപ്പിച്ചു.. കുനിച്ച് നിർത്തി മുട്ട് കൈകൊണ്ട് പുറത്ത് ആഞ്ഞാഞ് ഇടിച്ചു ഞാൻ.. അപ്പോഴും ജോർജ്ജ് അവന്റെ ഭാര്യയെ പെരുമാറി കൊണ്ടിരിക്കുന്നു..

അവൻ ചുമരു ചാരി കാലകത്തിവെച്ച് നിലത്ത് ഇരുന്നു..

“ഒരു പാവം പെൺകുട്ടീനെ… നീയൊക്കെ പിച്ചിച്ചീന്തി ചോരകുടിക്കുമ്പൊ ഓർത്തോ… ഇങ്ങെനൊരു അനുഭവം.. ”

“ഒർത്തോടാാ നായിന്റെ മോനെ.. ”

എന്നലറികൊണ്ട് വലത് കാലുകൊണ്ട് അവന്റെ കൂട്ടമണിയിലേക്ക് കാലുകൊണ്ട് ആഞ്ഞ് അടിച്ചു.. കണ്ണ് തുറിച്ചു അവന്റെ. അവൻ സൈഡിലേക്ക് ചെരിഞ് വീണു.. ഞാനവന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് വലിച്ച് ഹാളിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു.. അവനെ അവിടെ മലർത്തി കിടത്തി.. പുറത്ത് പോയി ഖനമുള്ള ഒരു കമ്പിവടിയെടുത്തിട്ട് വന്നു.. അവന്റെ ദേഹമാസകലം ഞാൻ ഓങ്ങിയോങി അടിച്ചൊടിച്ചു.. മുകത്ത് കമ്പി വടികൊണ്ടടിച്ച് പൊട്ടിച്ചു… അപ്പോഴെക്കും ജോർജ്ജ് അവിടെ വന്നു..

“ആ.. കഴിഞ്ഞോടാ..” ഞാൻ ചോദിച്ചു..

“ആ.. കഴിഞ്ഞു.. നീയെന്താ കാട്ടണെ സാദിഖെ”?.. അവനെ പെട്ടന്നങ്ങ് തീർക്ക്.. എന്നിട്ട് വന്നെ”!..

” പെട്ടന്ന് തീരരുത്.. മെല്ലെ.. മെല്ലെ… ”

ഞാനവന്റെ പാന്റിന്റെ ബെൽറ്റ് അഴിച്ച് താഴെക്കൂരി.. ഷഡിക്കുള്ളിലെ അവന്റെ കുണ്ണ കുട്ടനെ പുറത്തേക്കാക്കി.. എന്നിട്ട്, കയ്യിലുള്ള കത്തികൊണ്ട് അവിടെ ആഞ്ഞാഞ്ഞ് കുത്തി.. അവന്റെ അണ്ടിയും മണിയുമൊക്കെ മുറിഞ്ഞ് താഴെ പോയി.. ആ ഗുഹ്യഭാഗത്ത് കത്തി കൊണ്ട് കുത്തികേറ്റി മേൽപ്പോട്ട് വരഞ്ഞു… പൊക്കിൾ വരെ പൊളിച്ചു.. ഞാൻ.. അപ്പോഴെക്കും അവൻ ചത്തിരുന്നു.. ഞാൻ വീണ്ടും അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്കെത്തി.. കത്തികൊണ്ട് നെഞ്ചിൽ കുത്തിയെറക്കി കീറി…

“മതി.. നീ വന്നെ മൈരാാ..” ജോർജ്ജ് എന്നെ കൈയ്യിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചുകൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് പോയി..

ഞങ്ങൾ വണ്ടിയെടുത്ത് തിരിച്ചു പോന്നു..

“ഇനിയെന്താ അടുത്തത്’? ജോർജ്ജ് ചോദിച്ചു..

” ഇനിയല്ലെ ജോർജ്ജെ യഥാർത്ത വേട്ട തുടങ്ങണെ”!..

“മുസാഫിർ ചെന്നൈലാണു..” ജോർജ്ജ് പറഞ്ഞു..

“അവൻ ചെന്നൈലാണെങ്കിലും ഏത് കോത്താഴത്താണെങ്കിലും കോശീടെ മരണം കേട്ട് അവൻ പറന്ന് വരും… ഇല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ വരുത്തും…”!!

അന്ന് രാത്രി മുസാഫിർ ന്റെ വീട്ടിൽ, ചെന്നൈൽ

മുസാഫിർ ന്റെ ഫോൺ ബെല്ലടിക്കുന്നു.. മുസാഫിർ എടുക്കുന്നു

ഹലൊ!

മറുതലക്കൽ സിറ്റി പൊലീസ് കമ്മീഷ്ണർ മുഹമ്മദ് റിയാസ് ഐപിഎസ്.

” ആ മുസാഫിർ.. അറിഞ്ഞില്ലെ.. വിശേഷങ്ങൾ..”

“ഉം.. അറിഞ്ഞു..”

“ആ അബ്രഹാമിന്റെ സന്തതി”

“തെളിവില്ലല്ലൊ”? മുസാഫിറെ!? ആരെങ്കിലും കണ്ടാതന്നെ അവന്റെ പേരു പറയൊ!?

” തെളിവും വേണ്ട സാക്ഷിയും വേണ്ട.. അവനെ ഞാൻ നോക്കികൊള്ളാം.. ” മുസാഫിർ പറഞ്ഞു..

“അതൊക്കെ നിന്റെയിഷ്ട്ടം..”

“നാളെ എത്തും ഞാൻ. എത്തുമ്പൊ തന്നെ അവനൊരു സൽക്കാരം ഞാൻ കൊടുക്കുന്നുണ്ട്..”

“ഉം.. ശരിയെന്നാ” അയാൾ ഫോൺ വെച്ചു..

ശേഷം മുസാഫിർ തന്റെ ഗുണ്ടാ തലവനെ വിളിച്ചു..

“നമ്മടെ ആരും വേണ്ട.. പുറത്തൊരു ടീമിനു പണിയേൽപ്പിക്ക്..” അത് പറഞ്ഞ് അവൻ ഫോൺ വെച്ചു..

ജോർജ്ജിന്റെ വീട്ടിൽ,

“ടാ നിനക്ക് മോനെ കാണണ്ടെ”?.. ജോർജ്ജ് എന്നോട്…

എന്റെ കണ്ണിൽ കണ്ണുനീർ നിറഞ്ഞു..

ജോർജ്ജ് തുടർന്നു…

” അവനിപ്പൊ സഫ്നാടെ കൂടെയാ.. സ്വന്തം മോനെ പോലെയാ അവനെ അവൾ നോക്കണെ…എന്നാലും നിന്നോളം വരുമോടാാ…”…

ജനലരികിൽ പോയി പുറത്തേക്ക് നോക്കികൊണ്ട് ഞാൻ…

“എന്റെ ഇനിയുള്ള ജീവിതം എങ്ങെനെയാണെന്നൊ എന്താണെന്നൊ ഒന്നും അറിയില്ല… ചിലപ്പൊ ഒരു കത്തിമുനയിൽ… ചിൽപ്പൊ ഏതെങ്കിലും ജയിലിൽ ആയുഷ്കാലം… അതിനിടയിൽ ഒരു നീറ്റലായി അവന്റെ മുഖം എനിക്ക് കാണണ്ട…..”

“എന്നാലും “…. അവന്റെ തോളിൽ കൈവെച്ചുകൊണ്ട്.. ചോദിച്ചു..

” അവനറിയണ്ട ഇങ്ങെനൊരു ഉപ്പച്ചിയുണ്ടെന്ന്… അവന്റെ ഉപ്പച്ചിയും ഉമ്മച്ചിയും മരണപെട്ടു… “.

ചങ്കിൽ വീർപ്പ് മുട്ടിയത് കണ്ണിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങി..

ഞാനൊന്നും മിണ്ടാതെ പുറത്തേക്കിറങ്ങിപോയി..

പിറ്റേന്ന്..രാവിലെ,

“ജോർജ്ജെ, വണ്ടിയെടുക്ക്”

“എങ്ങോട്ടാടാ..”

“വല്ല ബാറിലും പോകാം.. പിന്നെ ആ മുസാഫിർ എത്തിയൊന്ന് ഒന്നറിയണം..”

ഞങ്ങൾ പുറപെട്ടു.. ബാറിലെത്തി ഒരു ഫുൾ വാങ്ങി അടിച്ചു.. ഇറങ്ങി വരുമ്പോൾ.. മുസാഫിർ ഏൽപ്പിച്ച ടീം..

ജോർജ്ജിനെ കണ്ടതും അവർ..

“ആ ജോർജ്ജേട്ടൊ..”

“ആ എന്തൂട്രാ ബൈജു.. അടിക്കാൻ വന്നാണൊ..”

“അല്ല ജോർജ്ജേട്ടാ.. ”

“പിന്നെ”? വല്ല പണീം ഇണ്ട്രാ”

“ഉം..”

“ആരാ ആ ഭാഗ്യവാൻ..” ജോർജ്ജ് ചോദിച്ചു..

“അത്…” അവനൊന്ന് പരുങ്ങി..

“ഹാാ.. പറേടേർക്കാ.‌” എന്തുട്രാ നാണിക്കണെ..!?

“ഞങക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു ജോർജ്ജേട്ടാാ”..

ഇതൊക്കെ കേട്ട് തൊട്ടപ്പുറത്ത് പുഴയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞ് നിന്ന് സിഗരറ്റ് വലിച്ച് നിക്കുവായിരൂന്ന ഞാൻ ..

” സാദിഖ് അലി ഇബ്രാഹീം നെ തീർക്കണം.. അതായിരുന്നു കൊട്ടേഷൻ..” അല്ലേ”??..

ഞാൻ ചോദിച്ചു..

“അത്.. ഇക്കാാ.. ഈ സാദിഖ് അലി എന്ന് പറഞ്ഞപ്പൊ പെട്ടന്ന് മനസിലായില്ല.. അതാ ഞങ്ങളത് ഏറ്റത്..”

ഞാനൊന്ന് ചിരിച്ചു.. ജോർജ്ജും…

“ഹാന്നെ.. ഇങ്ങേരെ മനസിലാവണെങ്കിൽ ഒന്നുകിൽ അബ്രഹാമിന്റെ സന്തതി ന്ന് പറയണം അല്ലെങ്കിൽ നേരിട്ട് കാണണം.. ഇതൊന്നുല്ല്യാതെ കോപ്പ്..”

“ഇനിയിപ്പൊ എന്തുട്ടാ പരിപാടി.. “? ജോർജ്ജ് ചോദിച്ചു..

” രണ്ടെണ്ണം അടിക്കണം വീട്ടിപോണം.. വാങ്ങിയ അഡ്വാൻസ് തിരിച്ചുകൊടുക്കണം.. അത്രന്നെ..”.

“അല്ലെടാ ആരാ ഇത് ഏൽപ്പിചത്”?മുസാഫിർ നേരിട്ടാണൊ? ഞാൻ ചോദിച്ചു..

” അല്ല.. ഇക്കാ.. ഇതാ മുസാഫിർന്റെ മെയ്‌ൻ ഡാവ് ഇല്ലെ.. മറ്റേ ചുള്ളൻ.. അവന്റെ പേരു മറന്നു.. ”

“സ്റ്റീഫനൊ”? ജോർജ്ജ് പറഞ്ഞു..

” ആ…അതന്നെ സാനം.. സ്റ്റീഫൻ ” അവനാ എന്നെ വിളിച്ചെ..”;!

“അവനിപ്പൊ എവിടെയിണ്ട്.. അറിയൊ!?.

” ഹൊ.. അതറിയില്ലിക്കാ”..

“ഓകെ.. “. സാരല്ല്യാ.. “എന്നാ വിട്ടൊ..”

“ശരിയിക്കാ..”

“ഹഹഹഹഹഹ.. പിള്ളാരെടെ ഒരു കാര്യം” ജോർജ്ജ് നന്നായൊന്ന് ചിരിച്ചിട്ട് പറഞ്ഞു..

“ജോർജ്ജെ.. നമുക്കാ സ്റ്റീഫനെയൊന്ന് കാണണം. ”

“ഇപ്പഴാ..”

“ആ അതിനെന്താ..”

“ഞാനില്ലാ.. കോപ്പ്..”

“എന്ത് മൈരാടാ..”

“ഇപ്പൊ ഞാനെന്തായാലും നിന്റെ കൂടെയില്ല…”

“അതെന്താന്നാ ചോദിച്ചത്”..

” നീയും ഫിറ്റാ ഞാനും ഫിറ്റാാ”

“അതുകൊണ്ട്”.. തോല്ല്ക്കുമൊന്നാ..?”

“ചെ… അതല്ലാ..

” പിന്നെന്ത് മൈരാന്ന് വെച്ച പറ നീ പണ്ടാരമടങ്ങാൻ..”!!

ചെറുതായ് ചിണുങ്ങികൊണ്ട് അവൻ..

“ഫിറ്റായിരിക്കുമ്പൊ തല്ലാൻ പോയാ നീ എനിക്ക് അവസരം തരാറുണ്ടൊ.. പന്നി”!!

” ഹഹഹഹ.. അതാണൊ കാര്യം.. എന്നാാ ഇന്ന് നിനക്കാണു മുങ്കണനാ.. പോരെ..”

“ഹാ.‌ എന്നാ ഓക്കെ..”!..

ഞാനവന്റെ തോളിലൂടെ കയ്യിട്ട്..

” പോത്ത് പോലെയായി.. എന്നിട്ട് ചിണുങ്ങണ കണ്ടാ പന്നി.. ”

ഞങ്ങൾ ബുള്ളെറ്റെടുത്ത് പുറപ്പെട്ടു.. സ്റ്റീഫനെ കാണാൻ..

അവന്റെ വീട്ടിൽ പോയി.. ചോദിച്ചു.. അവിടെയുണ്ടായിരുന്നില്ല..

“അപ്പൊ പിന്നെ എവിടെയായിരിക്കും..? അങ്ങനെ ആലോചിച്ചു കൊണ്ട് നിക്കുമ്പൊ സ്റ്റീഫൻ നടന്ന് വരുന്നു..

അതുകണ്ട ജോർജ്ജ്.. വണ്ടീന്നെറങ്ങി ഓടിപോയ് അവനെ ചവിട്ടി വീഴ്ത്തി.. എന്നിട്ടൊരു ഡൈലോഗും..

” ഉണ്ണ്യേട്ടൻ ഫസ്റ്റ്..”!..

സ്റ്റീഫനെ വീണിടത്തിട്ട് തന്നെ നാലു ചവിട്ട് ആഞ്ഞാഞ്ഞ് ചവിട്ടി പിടിച്ചെഴുന്നേൽപ്പിച്ചു.. റോഡ് സൈഡിലെ മതിലിൽ കൊണ്ടുപോയ് തലയിടിപ്പിച്ചു.. എന്നിട്ട് ഇടം കൈകൊണ്ട് ഓങ്ങി മുഖത്തിടിച്ചു.. ഇടികൊണ്ട സ്റ്റീഫൻ കറങ്ങിയടിച്ച് വീണത് എന്റെ മുമ്പിൽ.. ഞാൻപ്പോഴും ബൈക്കിൽ കാലൊക്കെ കേറ്റിവെച്ചിരിക്ക്യാർന്നു.. ഞാനവനെ പിടിചെഴുന്നേൽപ്പിച്ചു ഷർട്ടൊക്കെ പിടിച്ച് നേരെയാക്കി ഞാൻ ചോദിച്ചു..

” മുസാഫിർ എവിടെയാ”

“സാർ.. ചെന്നൈയിലാ..”

“എപ്പൊ വരും നിന്റെ സാറ്..”

“നാളെ.‌”

“ഓഹൊ.. എവിടെയുണ്ടാകും നാളെ വന്നാൽ.. ?

” വീട്ടിൽ..”

“ജോർജ്ജെ.. പോവാം..” ഞാൻ പറഞ്ഞു..

ഞങ്ങൾ വണ്ടിയെടുത്ത് പോന്നു..

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ,

“ടാ മൈരെ.. നീ ഇന്നലെ രാത്രി എവിടാരുന്നു..”?

ജോർജ്ജിന്റെ ചോദ്യം കേട്ടാണു ഞാൻ എഴുന്നേൽക്കുന്നത്..

ഞാൻ കണ്ണ് തുറന്ന് മേൽപ്പോട്ട് നോക്കി കിടന്നു….

” നീയെന്താ ഒന്നും മിണ്ടാത്തെ”? “പറയടാ..”

“ഒന്ന് രണ്ട് സ്ഥലത്ത് പോകാനുണ്ടായിരുന്നു..”

“സ്തലത്തിനു പേരില്ലെ”..

” ഇല്ല്യാാ”..

ജോർജ്ജ് പിന്നെയൊന്നും മീണ്ടീല്ല.

ഒരു രാത്രി മുഴുവൻ, മരണപെട്ട ഭാര്യയുടെ കുഴിമാടത്തിനരികിലായിരുന്നെന്ന് പറഞാൽ ഭ്രാന്ത് മാറിയില്ലെന്ന് കരുതും അവൻ.. അതുകൊണ്ട് പറഞ്ഞില്ല.

അന്ന് മുഴുവനും ഞങ്ങൾ കാത്തു.. മുസാഫിർ എത്തിയില്ല. എന്നാപിന്നെ അവനെ വരുത്തീട്ടെന്നെ കാര്യം.. ഞാൻ കരുതി .

രാത്രി, പുറത്തേക്കിറങ്ങിയ എന്റെ പിന്നാലെ ജോർജ്ജും..നേരെ പമ്പിൽ പോയി കുറച്ച് പെട്രോൾ വാങ്ങി.. മുസാഫിർന്റെ ഒന്ന് രണ്ട് ഗോഡൗണുകളുലും ബിസിനെസ്സ് സ്ഥാപനങ്ങളും തീയിട്ടു.. ഞങ്ങൾ മടങ്ങി.

പിറ്റേന്ന് തന്നെ, മുസാഫിർ ഇവിടെയെത്തി. ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് ചെന്നു..

മരക്കാർ ബംഗ്ലാവിന്റെ ആ വലിയ ഗേറ്റ് കടന്ന് ഞാൻ ഉള്ളിലേക്ക് നടന്നു… ഓർമ്മകൾ എന്നെ തഴുകിതുടങ്ങി… ഞാനാ വലിയ മുറ്റത്ത് നിന്നു… ചുറ്റുമൊക്കെ ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു… പതിയെ ഇറയത്തേക്ക് കയറി ആ ചാരുകസേരയിൽ ഇരുന്നു…

കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ്…

“ആരാാ… മനസിലായില്ലല്ലൊ”!..? അവിടുത്തെ ജോലിക്കാരിയായിരുന്നു അത്..

ഞാൻ തലപൊക്കിയൊന്ന് നോക്കി.. എന്നിട്ട്

” ഇവിടാരുമില്ലെ?…” ഞാൻ ചോദിച്ചു..

“അകത്തുണ്ട്.. നിങ്ങളാരാ…”?

ഞാൻ മറുപടി പറയാതെ അകത്ത് കയറി..

കുറച്ച് ചെന്ന് വലത് ഭാഗത്ത് കണ്ട റൂമിലേക്ക് ചെന്നു… അവിടെ മുസാഫിർ ന്റെ ഉമ്മ. ഞാൻ അടുത്ത് ചെന്നിരുന്നു..

ചെറുമയക്കത്തിലായിരുന്നു… ഞാൻ ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കികൊണ്ട് അങ്ങനെയിരുന്നു..

ഞാനൊന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി..

മരക്കാർ ഹാജിയുടെ ഭാര്യ… ഞാൻ എണീറ്റ് അവരുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നിട്ട്..

“താടീം മുടീം വെട്ടാതെ… കോലം കെട്ടു.. പണ്ട് ഞാൻ വെള്ളമുണ്ടും ഷർട്ടുമായിരുന്നു .. ഇന്ന് അതല്ല വേഷം.. അതുകൊണ്ട് മനസിലായികൊള്ളണമെന്നില്ല..”.

ഞാൻ ജനലിനടുത്തേക്ക് ചെന്ന് ആ കമ്പിയിൽ പിടിച്ച് പുറത്തേക്ക് നോക്കിനിന്നുകൊണ്ട് തുടർന്നു..

” പണ്ട് ഏത് അർദ്ധരാത്രിയിലായാലും എന്റെ നിഴൽ കണ്ടാമതിയായിരുന്നു ഉമ്മാക്ക് മനസിലാവാൻ.. ഇന്നിപ്പൊ അങ്ങെനെയല്ല. അത് ഞാൻ പഴയ ആളല്ലാത്തതുകൊണ്ട് തന്നെയാ… ”

ഞാൻ പറയുന്നത് കേട്ട് സംശയഭാവത്തോടെ ആ ഉമ്മ എന്നെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു..

പെട്ടന്ന് പിന്നിൽ നിന്ന് എന്നെ വിളിച്ചു….

“മോനെ… മോനെ സാദിഖെ,”!! ആ ഉമ്മാടെ കണ്ണിൽ നിന്ന് കണ്ണീർ ഒഴുകി..

ഞാനൊന്ന് തിരിഞ്ഞു…

” അതെ സാദിഖായിരുന്നു… പത്ത് പതിനാലു വർഷം മുമ്പ് എല്ലാം അവസാനിപ്പിച്ച് ഞാനീ തൃശ്ശൂർ ന്ന് പോകുമ്പോൾ ഞാൻ സാദിഖ് ആയിട്ടായിരുന്നു പോയത്…. ഇന്ന് ഞാൻ സാദിഖല്ല… സാദിഖ് മാത്രമായിട്ട് ജീവിക്കാൻ കഴിയില്ലെന്ന് കാലം എന്റെ മുമ്പിൽ തെളിയിച്ചു…അല്ല..!! മുസാഫിർ സമ്മദിച്ചില്ല..

ഇന്ന് ഞാൻ …..

‘അബ്രഹാമിന്റെ സന്തതിയാണു’..”

“മോനെ… “. കരഞ്ഞുകലങ്ങിയ കണ്ണുമായി അവരെന്റെയടുത്തേക്ക് വന്ന് എന്റെ നെഞ്ചിൽ മുഖം ചേർത്തു… കരച്ചിലിന്റെ ശക്തികൂടി..

ഞാനാ ഉമ്മയെ ചെർത്തുപിടിച്ചുകൊണ്ട്…

“ആരും കരയുന്നത് കാണാൻ ഇഷ്ട്ടാമില്ലാതിരുന്ന എന്റെ കരച്ചിൽ ആരും കണ്ടില്ല… “… ഞാൻ പറഞ്ഞു..

ഉമ്മയെന്റെ നെഞ്ചിൽ നിന്ന് തലയുയർത്തി കണ്ണ് തുടച്ചുകൊണ്ട്… എന്നോട്..

” മോനെ, നിനക്ക് സംഭവിച്ച നഷ്ട്ടം‌ ചെറുതല്ല… ഈ വീട്ടിലുള്ള രണ്ട് പേർ കാരണം നിനക്ക് വിലപെട്ട രണ്ട് ജീവനുകൾ നഷ്ട്ടപെട്ടിട്ടുണ്ട്.. യാതൊരു തെറ്റും ചെയ്യാത്ത അവരുടെ ആത്മാവിനു വേണ്ടി നീ നിനക്ക് തോന്നുന്ന തീരുമാനം എടുത്തോളു… നീയും എനിക്ക് മകൻ തന്നെയാണു… നിന്റെ നഷ്ട്ടത്തോളം വരില്ല ഒരാളുടേയും നഷ്ട്ടം.”

അത് പറഞ്ഞ് നിൽക്കുമ്പോൾ മുസാഫിർ ന്റെ ബെൻസ് വാഹനം പരിവാരങ്ങളോടെ മുറ്റത്ത് വന്ന് നിന്നു…

മുസാഫിർ കാറിൽ നിന്നിറങ്ങി ചാരുകസേരയിൽ വന്നിരുന്നു… എന്നിട്ട് പരിവാരങ്ങളോട്..

“പോടാാ പോയി കൊണ്ടുവാ അവനെ.. എവിടെയുണ്ടെങ്കിലും… ജീവനോടെ വേണമെനിക്കവനെ”!…

അതുകേട്ട് ഇറങ്ങിവന്ന ഞാൻ..

“എന്നെ തേടി നീയവരെ നാട് മുഴുവൻ ഇട്ടോടിക്കണ്ട മുസാഫിറെ… ഞാനിവിടെയുണ്ട്..”

പിന്നിൽ നിന്ന് കേട്ട എന്റെ ഘനഗാംഭീര ശബ്ദം കേട്ട് അവൻ ഒന്ന് ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞു നോക്കി..

ചെറിയ ഒരു ഭയം അവന്റെ മുഖത്ത് നിഴലിച്ചു..

അവൻ എന്നോട്..

“നീ വന്നു അല്ലെ… നിന്നെ അന്നേ, തീർത്തെന്ന് ഉറപ്പുവരുത്താതാടാ ഞാൻ ചെയ്ത തെറ്റ്.. ആ തെറ്റ് ഞാനിന്ന് തിരുത്തും…”. അവൻ ആക്രോശിച്ചു..

അവന്റെ നേരെ പതിയെ നടന്നുകൊണ്ട് ഞാൻ..

” ഇത് നന്മയും തിന്മയും തമ്മിലുള്ള ‌യുദ്ധമല്ല.. തിന്മയും തിന്മയും തമ്മിലുള്ള പോരാട്ടമാണു… ”

അവന്റെ നേരെ വിരൽ ചൂണ്ടി കൊണ്ട് ഞാൻ

“വലിയ തിന്മയും ചെറിയ തിന്മയും”..

അവനെന്റെ വാക്കുകളെ ശ്രവിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.. ഞാൻ തുടർന്നു..

” നാടിനും വീടിനും വേണ്ടാതെ… നീയിനി വേണ്ട മുസാഫിറെ… ”

ഞാനതും പറഞ്ഞ് കാലുയർത്തി ഇടനെഞ്ചിൽ ചവിട്ടി… അവൻ ഇറയത്ത് നിന്ന് തെറിച്ച് പുറത്തേക്ക് വീണു…

അത് കണ്ട് കൊണ്ട് നിന്ന പരിവാരങ്ങൾ കൂട്ടമായി എന്റെ നേരെ പാഞ്ഞു വന്നു…

അവിടെയിരുന്ന മരത്തിന്റെ കസേരയെടുത്ത് എല്ലാത്തിനേം ഒരുമിച്ച് അടിച്ച് വീഴ്ത്തി..ഞാൻ..

മുന്നിൽ നിന്നും വശങ്ങളിൽ നിന്നുമൊക്കെ വടിവാളുകൊണ്ടുള്ള വീശലിൽ നിന്ന് ഞാൻ കൃത്യമായി ഒഴിഞ്ഞു മാറുകയും തക്കത്തിനു അവരുടെയൊക്കെ വയറ്റിലും മുഖത്തുമൊക്കെ മുഷ്ട്ടി ചുരുട്ടി ഇടിക്കുകയും ചെയ്തു. ചിലരുടെ കയ്യിൽ നിന്ന് വടിവാളുകൾ തെറിച്ചുപോയി.

മുറ്റത്ത് ജോർജ്ജ് മൂന്നാലുപേരെ ഒരുമിച്ചിട്ട് തല്ലുന്നു..

പുറത്തേക്കിറങ്ങി മുസാഫിറിനെ പിടികൂടിയ എന്നെ മൂന്നാലുപേർ വന്ന് വട്ടം പിടിച്ചു..

മുസാഫിറിന്റെ കോളറിൽ പിടിച്ച് ചുവരിൽ തലടിപ്പിച്ചു.. എന്നെ പിടിച്ചവരിൽ പിന്നിൽ നിക്കുന്നവൻ ഷർട്ടിൽ പിടിച്ച് കറക്കി മുന്നിലേക്കാക്കി ചവിട്ടി.. സൈഡിൽ നില്ല്കുന്നവരെ മുഷ്ട്ടിചുരുട്ടിയിടിച്ചു വീഴ്ത്തി..

ജോർജ്ജ് ഓരൊരുത്തരേയും മാറി മാറി ചവിട്ടികൂട്ടികൊണ്ടിരുന്നു..

കൂടെയുള്ള ഗൂണ്ടകൾ അടിവാങുകയാണെന്ന് കണ്ട മുസാഫിർ വണ്ടിയിൽ കയറി പുറപെട്ടു… അത് കണ്ട ഞാനും മറ്റൊരു വണ്ടിയെടുത്ത് പിന്നാലെ പോയി…

കുറച്ച് നേരം ചേസിങ്ങ്… അതിനിടയിൽ ഒന്ന് രണ്ട് വട്ടം ഞാൻ വണ്ടി കൊണ്ട് അവന്റെ വണ്ടിയിലിടിപ്പിച്ചു.. നല്ല തിരക്കുള്ള റോഡിലൂടെ റോഡ് സൈഡിലെ കടകളെയൊക്കെ ഇടിച്ചു തെറിപ്പിച്ച് അവന്റെ വാഹനം മുമ്പോട്ട് നീങ്ങി..പിന്നിൽ ഞാനും..

അവന്റെ കാറിന്റെ ബാക്കിൽ ഞാനൊടിച്ച കാറുകൊണ്ട് ശക്തിയായി ഇടിപ്പിച്ചു..

നിയന്ത്രണം തെറ്റിയ ആ വാഹനം റോഡ് സൈഡിലെ പാടത്തേക്ക് മറിഞ്ഞു..

തലകീഴായി മറിഞ്ഞുകിടന്ന ആ കാറിനുള്ളിൽ നിന്ന് വളരെ കഴ്ട്ടപെട്ട് അവൻ ഇഴഞ്ഞ് പുറത്ത് വന്നു..

ഞാൻ റോഡ് സൈഡിൽ വണ്ടി നിർത്തിയിറങ്ങി.. പാടത്തേക്കിറങ്ങി.

അവൻ ഭയന്ന് നിലവിളിച്ച് ആ കണ്ടത്തിലൂടെ ഓടാൻ തുടങ്ങി.. പിന്നാലെ ഞാനും.

ഞാൻ ഓടിയെത്തി പിടിച്ചു അവനെ…

പിന്നിൽ നിന്ന് ഷർട്ടിൽ പിടിച്ച് വലിച്ചെറിഞ്ഞു.. കമഴ്ന്നു വീണുകിടന്ന അവന്റെ പുറത്തും കഴുത്തിലും ആഞ്ഞ് ചവിട്ടി പിടിച്ചെഴുന്നേൽപ്പിച്ചു… തലക്ക് പിന്നിൽ പിടിച്ച് മുഷ്ട്ടി ചുരുട്ടി വയറ്റിൽ ശക്തിയായി ഇടിച്ചു. നെഞ്ചിനു താഴെ യും ഇടി വീണു. ഞാനവനെ പിടിച്ചു വലിച്ച് മറിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന അവന്റെ കാറിനടുത്തേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു… വണ്ടിയിൽ ചേർത്ത് നിർത്തി രണ്ട് കൈകൊണ്ടും മുഖത്തും നെഞ്ചിലും ആഞ്ഞാഞ്ഞ് ഇടിച്ചു… അവന്റെ മുഖമാകെ പൊട്ടിപൊളിഞ്ഞു.. ചോരയൊഴുകി.. കൈരണ്ടും പിടിച്ച്‌തല്ലിയൊടിച്ചു…

ഞാനവനെ വാരികൂട്ടിയെടുത്ത് ഞാനോടിച്ചുവന്ന വണ്ടിയുടെ ടിക്ക് തുറന്ന് അതിലിട്ടു.. വണ്ടിയെടുത്തു…

മരക്കാർ ബംഗ്ലാവിന്റെ പടിക്കൽ എത്തി. അടികൊണ്ടവശനായ മുസാഫിറ് നെ റോഡിലേക്ക് വലിച്ചിട്ടു… അവിടെ പാർക്ക് ചെയ്തിരുന്ന ജോർജ്ജ് ന്റെ ബുള്ളെറ്റിൽ തൂക്കിയിട്ടിരുന്ന പെട്രോൾ എടുത്തു അവന്റെ മേലാസകലം ഒഴിച്ചു…….

നിലത്ത് മലർന്ന് കിടക്കുന്ന അവന്റെയടുത്ത് ഞാൻ ചെന്നിരുന്നു..

“ഇനി ഡൈലോഗ് കളൊന്നുമില്ല… പറയേണ്ടതൊക്കെ നിന്നോട് മുമ്പെ ഞാൻ പറഞതാ… ഇത് നിന്റെ വിധി.. മരിക്കുന്നതിനു മുമ്പ് നീയൊരു കാഴ്ച്ചകൂടി കാണണം.. ”

ഞാൻ ജോർജ്ജിന്റെ ഫോൺ വാങ്ങി.. അതിലെ വാട്ട്സാപ്പിൽ ഒരു വീഡിയോ വന്ന് കിടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു… അതെടുത്ത് ഓണാക്കി അവനു നേരെ പിടിച്ചു… അവന്റെ ഭാര്യയെ എട്ട് പേർ ചേർന്ന് നശിപ്പിക്കുന്ന വീഡിയൊ ആയിരുന്നു അത്…

വന്യമായ ഒരു ചിരിയോടെ ഞാനവനോട്..

“ഞാൻ ആദ്യമെ പറഞ്ഞില്ലെ ഈ കഥയിൽ നായകൻ ഇല്ല… വില്ലന്മാർ മത്രെയുള്ളു…!!”

കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ്…

ആ പുരുഷാരം നോക്കിനിൽക്കെ, ജോർജ്ജിന്റെ കയ്യിൽ നിന്ന് സിഗ് വാങ്ങി കത്തിച്ചു ഞാൻ… നാലു വലി വലിച്ച് ആ സിഗരറ്റ് കുറ്റി , പെട്രോളിൽ കുളിച്ചുകിടക്കുന്ന അവന്റെ മേലേക്ക് എറിഞ്ഞു.. ഒരാളാലോടെ, ഒരലർച്ചയോടെ അവന്റെ ദേഹം കത്തിതുടങ്ങി… പതിനഞ്ച് മിനിറ്റ് കൾക്ക് ശേഷം പൊലീസെത്തി എന്നെ അറെസ്റ്റ് ചെയ്തു കൊണ്ടുപോയി….

————————————————-

സാദിഖ് അലിയുടെ കഥ ഇവിടെ അവസാനിക്കുന്നില്ല… അയാൾ ജീവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു… നാദിയാടെ ഓർമ്മകളും പേറി. ആദിൽ മുഹമ്മദിനു വേണ്ടി. ഇന്നും കേരളത്തിൽ ഉണ്ട് അയാൾ. നമ്മുക്കിടയിൽ.

നന്ദി.