സ്വാതിയുടെ പതിവ്രത ജീവിതത്തിലെ മാറ്റങ്ങൾ 14

അപ്പൊ ബാക്കി പറയാം അല്ലേ…..

അവൾ അടുക്കളയിൽ നിന്നും പാത്രം കഴുകി വെച്ച് കൊണ്ട് നിൽക്കെ ഡോർ ബെൽ ശബ്‌ദിച്ചു. ഹാളിൽ ടി.വി കണ്ടു കൊണ്ടിരുന്ന അൻഷുലും അടുക്കളയിൽ നിന്ന സ്വാതിയും അതുകേട്ടു വാതിൽക്കലേക്കു നോക്കി. അവൾ ചെന്നു വാതിൽ തുറന്നപ്പോൾ ഏകദേശം 21 വയസുള്ള സുമുഖനായ ഒരു യുവാവ് ഒരു ബാഗും തോളിൽ തൂക്കിക്കൊണ്ട് അവിടെ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവൾ പുരികം ഉയർത്തി ആ പയ്യനോട് ചോദിച്ചു.. “ആരാ..?”

ഇതു വരെ കാണാത്ത അവളെ അവിടെ കണ്ടപ്പോൾ അവൻ സംശയത്തോടെ… “ജയരാജ് സാറിന്റെ ഫ്ലാറ്റ്?..”

ജയരാജിനെ കാണാൻ വന്നത് ആണ് എന്ന് മനസ്സിലായ സ്വാതി ചിരിച്ചു കൊണ്ട്: അതെ, ഇത് തന്നെ ആണ്.. ജയരാജേട്ടനെ കാണാൻ വന്നത് ആണോ..?

മെക്കാനിക്ക്: അതെ, പിന്നെ ഇവിടത്തെ എ.സി മോശമാണ് എന്ന് പറഞ്ഞു. നന്നാക്കാൻ വേണ്ടി വന്നത് ആണ്..

അപ്പോഴേക്കും ജയരാജ് ഒരു ഷോർട്സ് മാത്രം ധരിച്ചു കൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് വന്നു..

ജയരാജ്‌: ആ താൻ ആണോ.. വാ വാ.. ഈ മുറിയിലെ എ.സി ആണ് മോശം ആയതു.

അയാൾ അവളും താനും ഇപ്പോൾ കിടക്കുന്ന അൻഷുലിന്റെ മുറി കാണിച്ചു കൊടുത്തു. പക്ഷെ ആ പയ്യൻ അപ്പോഴും തന്റെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന സ്വാതിയുടെ സുന്ദര്യം നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു.. വേറെ ഒരുത്തൻ തന്റെ കാമിനിയുടെ സൗന്ദര്യം നോക്കുന്നത് കണ്ട ജയരാജിന് ദേഷ്യം വന്നുവെങ്കിലും പിന്നീട് അവളെക്കാൾ 6-7 വയസ്സിനു ഇളയതായ ആ ചെക്കൻ വരെ അവളുടെ സൗന്ദര്യത്തിൽ മതിമറന്നു നിന്നെന്നതു ഓർത്തപ്പോൾ പിന്നെ സന്തോഷിച്ചു… ആ സൗന്ദര്യത്തെ ആണ് താൻ കുറച്ചു മുൻപേ ഭ്രാന്തമായി പണ്ണിയും കടിച്ചു പറിച്ചും സുഖിച്ചതു എന്ന് ഓർത്തപ്പോൾ അയാളുടെ കുണ്ണ വീണ്ടും ഉണരാൻ തുടങ്ങി…

പിന്നെ ജയരാജും മെക്കാനിക്കും കൂടി അൻഷുലിന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി. ആ പയ്യന് എ.സിയുടെ പൊസിഷൻ കാണിച്ചു കൊടുത്തതിനു ശേഷം ജയരാജ് മുറിക്കു പുറത്തേക്ക് വന്നു. എന്നിട്ട് സ്വാതിയെ നോക്കി.. അവൾ അയാളെയും.. അയാൾ തന്റെ കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് വാതിൽക്കൽ നിൽക്കുന്ന അവളോട് അകത്തേക്ക് വരാൻ പറഞ്ഞു.. പക്ഷെ അതു അൻഷുലിന്റെ മുറിയിലേക്കല്ല, പകരം ഇത്രയും നേരം തങ്ങൾ കാമലീല ആടിയ അയാളുടെ മുറിയിലേക്ക് ആണെന്ന് അയാളുടെ നോട്ടത്തിൽ നിന്നവൾക്ക് മനസിലായി… അയാളെ മൗനത്തോടെ അനുസരിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ ആ മുറിയിലേക്ക് നീങ്ങി.. അവളുടെ പിന്നാലെ ആ മുറിയിലേക്ക് പോയ ജയരാജ് അകത്തേക്ക് കയറിയതും തന്റെ വലതുകാൽ കൊണ്ട് വാതിൽ തള്ളി.. എങ്കിലും അത് പൂർണമായും അടഞ്ഞില്ല… അവർ കയറി കുറച്ചു സെക്കന്റുകൾ കഴിഞ്ഞപ്പോഅവളുടെ വളകളുടെ ചെറിയ ശബ്ദം പുറത്തേക്കു വരാൻ തുടങ്ങി… അൻഷുൽ ശബ്ദം കേട്ട് വാതിലിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ അത് പൂർണമായും അടഞ്ഞില്ല എന്ന് കണ്ടു.

. അതു കൊണ്ട് അധികമൊന്നും ചിന്തിച്ചില്ല… എന്നാൽ ഈ സമയം അവന്റെ ഭാര്യയും തങ്ങളുടെ രക്ഷകനും കൂടി “അവരുടെ” ബെഡ്റൂമിന്റെ ഉള്ളിൽ നിന്നുകൊണ്ട് പരസ്‌പരം ശക്തമായ ചുംബനത്തിൽ ഏർപ്പെട്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു…

റൂമിൽ കടന്നു വാതിൽ ചെറുതായി തള്ളിയ ജയരാജ് 2-3 അടി മുന്നിൽ ആയി നടക്കുന്ന സ്വാതിയുടെ കൈയിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു തന്റെ ദേഹത്തേക്ക് ഇട്ടു… ആ വലി ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ഇരുന്ന സ്വാതി പിന്നിലേക്ക് അയാളുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് വീണപ്പോൾ വള കിലുങ്ങി ശബ്ദം പുറത്തേക്കു വന്നതാണ്.. ഇപ്പോൾ അവരുടെ ദേഹങ്ങൾ തമ്മിൽ പരസ്പരം തൊട്ടുരുമ്മികൊണ്ടിരുന്നു.. ജയരാജിന്റെ കൈകൾ അവളുടെ നഗ്നമായ അരക്കെട്ടിൽ അമർന്ന് അവളെ ഒന്നു കൂടി തന്നിലേക്ക് വലിച്ചു അടുപ്പിച്ചു നിന്നു.. സ്വാതി അയാളെ നോക്കി ഒരല്പം പരിഭ്രമം കലർന്ന ശബ്ദത്തിൽ, “എന്താ കാണിക്കണേ.. എന്റെ ഭർത്താവ് ഈ വാതിലിന് അപ്പുറത്തു ഹാളിൽ ഉണ്ട്.. അദ്ദേഹം കാണും ഇങ്ങനെ വാതിൽ അടക്കാതെ ഓരോന്ന് കാണിച്ചാൽ…”

ജയരാജ് അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചിട്ട്.. “കെട്ടിയോൻ കാണും എന്ന പേടിയാണോ?.. എന്നാൽ ഞാൻ വാതിൽ മുഴുവനായും തുറന്നിടാം… എന്തെ…?” ജയരാജിന്റെ കൈ മെല്ലെ വാതിലിന്റെ നേരെ നീങ്ങി…

സ്വാതി അയാളുടെ കൈയിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചിട്ട് ചെറിയ പേടിയോടെ.. “എന്റെ പൊന്നേ, വേണ്ട.. ഇങ്ങനെ തന്നെ നിന്നോട്ടെ….” അവളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട ജയരാജ് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് തന്റെ കൈ വീണ്ടും അവളുടെ അരക്കെട്ടിൽ പിടിച്ചമർത്തി..

സ്വാതി അയാളുടെ കണ്ണിലേക്കു പ്രേമപൂർവം നോക്കി.. ചുണ്ടിൽ ഒരു കുസൃതി ചിരിയോടെ.. “അല്ല, പെട്ടെന്നിതെന്തു പറ്റി?.. ഇത്രയും നേരം എന്റെ ദേഹത്തു കിടന്നു കളിച്ചിട്ടും മതിയായില്ലേ…?”

ജയരാജ് അവളെ ഒന്നു കൂടി മുറുകെ പുണർന്ന് തന്റെ മുഖം അവളുടെ കഴുത്തിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.. “നീ ഒരു അപ്സരസ്സ് അല്ലേ… നീ എന്നും എപ്പോഴും എന്റെ ഈ കൈകൾക്കുള്ളിൽ ഇങ്ങനെ ഉണ്ടാകണം എന്നാണ് എന്റെ ആഗ്രഹം…”

അയാളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് സന്തുഷ്ടയായ സ്വാതി തന്റെ വലതുകൈ അയാളുടെ കവിളിൽ തഴുകിക്കൊണ്ട്.. “ഞാൻ ഇവിടെത്തന്നെ ഇല്ലേ… എന്നെ വേണമെന്നുണ്ടെങ്കിൽ ഒന്ന് വിളിച്ചാൽ പോരെ… എല്ലാ പണിയും ഇട്ടു ഞാൻ ഓടി വരും അടുത്തേക്ക്….”

അവളുടെ വാക്കുകൾ ജയരാജിന്റെ മനസ്സിനെ ആഹ്ലാദഭരിതനാക്കിയെങ്കിലും അത് പുറത്തേക്കു കാണിക്കാതെ അവളുടെ മുഖം വലതു കൈയിൽ എടുത്തു അവളുടെ കണ്ണുകളില്ലേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട്.. “നീ നിന്റെ ഭർത്താവിന്റെ അടുത്ത് അവനെ പരിപാലിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണെങ്കിലും?…”

ജയരാജിന്റെ ആ ചോദ്യം കേട്ട സ്വാതി താൻ പറഞ്ഞതിൽ അങ്ങനെ ഒരു അർഥം ഉണ്ടെന്നത് അപ്പോഴാണ് ആലോചിച്ചത്… അവൾക്ക് ഉത്തരം കിട്ടാതെയായി… അവൾ ആ ആലോചനയിൽ മുഴുകി നിശബ്ദ ആയി നിന്നപ്പോൾ ജയരാജ് വീണ്ടും ചോദിച്ചു.. “അപ്പൊ നീ എന്നോടിപ്പോൾ പറഞ്ഞത് കള്ളമാണല്ലേ… വെറുതെ എന്നെ സുഖിപ്പിക്കാൻ… ഞാൻ ഇപ്പോഴും നിനക്കൊരു അന്യൻ ആണല്ലേ… നിനക്കായി ഇത്രയൊക്കെ ചെയ്തു തന്നിട്ടും…” ജയരാജ്‌ തന്റെ ഓരോ വാക്കുകളെയും അവളുടെ നേർക്കു സമർത്ഥമായി ഉപയോഗിച്ചു…

സ്വാതി പെട്ടെന്ന് തന്റെ കൈകൾ ഉയർത്തി അയാളുടെ വായ പൊത്തിക്കൊണ്ട്.. “വരും….”

ജയരാജ് തന്റെ വാക്കുകൾ കൊള്ളേണ്ട ഇടത്തു തന്നെ കൊണ്ടെന്ന് മനസ്സിലാക്കി അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട്.. “അങ്ങനെ അല്ല.. അതു മുഴുവനായി പറയു…”

അവൾ ചെറിയ ഒരു പരിഭവത്തോടെ തിരിച്ച് അയാളുടെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കി കൊണ്ട് തുടർന്നു.. “എന്റെ ഭർത്താവിനെ പരിപാലിക്കുന്ന നേരത്തും അങ്ങ് വിളിച്ചാൽ ഞാനരികിൽ വരും…”

അതു കേട്ട ജയരാജ് ശെരിക്കും സന്തോഷത്തോടെ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവളുടെ ചുണ്ടുകളിൽ തന്റെ ചുണ്ടുകൾ ഉരസി… അപ്പോൾ സ്വാതി എന്തോ പറയാൻ വേണ്ടി വാ തുറന്നുവെങ്കിലും അവളെ പറയാൻ സമ്മതിക്കാതെ അയാളവളുടെ ചുണ്ടുകളെ തന്റേതാൽ വിഴുങ്ങി.. 3-4 മിനിറ്റോളം അങ്ങനെ ചുംബനം തുടർന്നുകൊണ്ടിരുന്ന അവർ ശ്വാസം എടുക്കാനായി പരസ്പരം അകന്നു…

അവൾ കുറച്ചു നേരം കിതച്ചു കൊണ്ട് മെല്ലെ അയാളുടെ കവിളിൽ തടവിയിട്ട്.. “എന്താ പെട്ടെന്നിത്ര ആവേശം ഉണ്ടായതെന്ന് പറഞ്ഞില്ല…”

അതറിയാൻ ഉള്ള അവളുടെ ആകാംഷ കണ്ടിട്ട് ചിരിച്ചു കൊണ്ട്.. “അത് ആ എ.സി നന്നാക്കാൻ വന്ന ചെറുക്കൻ നിന്നെ നോക്കുന്നതു കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് ആദ്യം ദേഷ്യം തോന്നി.. പിന്നെ ഈ സൗന്ദര്യം എനിക്കു മാത്രം അവകാശപ്പെട്ടതാണല്ലോ, അതവൻ അങ്ങനെ അന്തം വിട്ടു നോക്കി നിൽക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ നിന്നെ വേഗം തന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു ഉമ്മ വെക്കാൻ തോന്നി.. അതാ…”

സ്വാതി തന്റെ പുരികങ്ങൾ അല്പം അത്ഭുതത്തോടെ ഉയർത്തിക്കൊണ്ട്… “ഓഹ്.. അപ്പൊ അതാണല്ലേ ഈ സ്നേഹവും ഉമ്മ വെപ്പും…”

ജയരാജ് അതു കേട്ടതും അല്പം കളിയായി.. “എന്താ ഉമ്മ വെക്കൽ മാത്രം പോരെ….?”

അതു കേട്ടവൾ ലജ്ജിച്ചു ആദ്യം ഒന്ന് തല താഴ്ത്തി.. എന്നിട്ടു വീണ്ടും കാമം നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ അയാളെ നോക്കിയിട്ടു.. “അങ്ങേയ്ക്കു അതു കൊണ്ട് സന്തോഷമാകും എങ്കിൽ….”

അയാൾ അവളെ നോക്കിയിട്ടു ഒന്ന് കണ്ണടച്ചു കാണിച്ചു.. എന്നിട്ട് ഒരു കൈ കൊണ്ട് അവളുടെ പുറത്തും ഒരു കൈ കൊണ്ട് അവളുടെ തുടയിലും പിടിച്ചു അവളെ ഉയർത്തി… ഇതെല്ലാം കാരണം അവളുടെ വളകൾ കിലുങ്ങിക്കൊണ്ട് ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു… അവർ പരസ്പരം നോക്കി ചിരിച്ചു… അവൾ തന്റെ തല ഉയർത്തി ഒരു കൈ കൊണ്ട് അയാളുടെ കഴുത്തിലും ഒരു കൈ കൊണ്ട് അയാളുടെ തലയിലും പിടിച്ചു അയാളുടെ ചുണ്ടുകളെ നുണയാൻ തുടങ്ങി…

അയാളും അവളുടെ ചുണ്ടിന്റെ മാധുര്യം നുകർന്നുകൊണ്ട് മെല്ലെ തന്റെ കാമുകിയെ, അവളുടെ വികലാംഗനായ ഭർത്താവ് കുറച്ചകലെ ഒരു വാതിലിന്റെ അപ്പുറം ഇരിക്കെ, എടുത്തു കൊണ്ട് കിടക്കയിലേക്ക് നീങ്ങി… അവളെ കൈകളിൽ താങ്ങിക്കൊണ്ടു തന്നെ അയാൾ ചുംബനം വേർപെടുത്താതെ ആ കിടക്കയിലേക്ക് തന്റെ മുട്ട് കുത്തി നിന്ന് അവളെ മെല്ലെ അതിലേക്ക് കിടത്തിയിട്ട് ആയാലും അവളുടെ ഒരു വശത്തു കിടന്നു… കിടന്നു കൊണ്ട് വീണ്ടും ഇരുവരും ചുംബിക്കാൻ തുടങ്ങി..

ഇനി ഒരു ദിവസം ബാക്കി ഇല്ലെന്ന മട്ടിൽ അവർ മത്സരിച്ചു ഉമ്മ വെയ്ക്കുമ്പോൾ തൊട്ടടുത്ത് ആ ലിവിങ് റൂമിൽ അവളുടെ ഭർത്താവ് അകത്തു നടക്കുന്നതൊന്നുമറിയാതെ ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. അതു പോലെ തൊട്ടടുത്ത ബെഡ്‌റൂമിൽ ഒരു അന്യ ചെറുപ്പക്കാരൻ അവളുടെ ഭർത്താവിന് സുഖമായി ഒന്നുമറിയാതെ കിടന്നുറങ്ങാനും അവർക്കു കഴിഞ്ഞ ദിവസങ്ങളിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായി എ.സിയുടെ ശീതളിമയിൽ കിടന്ന് മദനോത്സവം നടത്താനുമായി എ.സി നന്നാക്കി കൊണ്ട് ഇരിക്കുന്നു….

അവർ പരസ്പരം ഇരുവരുടെയും വായിലേക്ക് തങ്ങളുടെ നാവു കയറ്റിക്കൊണ്ട് ഉമിനീര് വലിച്ചു കുടിച്ചു രസിച്ചു… വീണ്ടും ഒരു പണി നടത്താനുള്ള സമയം ഇല്ല എന്നതു കൊണ്ട് ജയരാജ് അവളുടെ ചുണ്ടുകളെ വലിച്ചു കുടിച്ചും അവളുടെ മുലകളെയും ചന്തിയേയും ഞെരിച്ചു ഉടയ്ക്കാനും ഉള്ള ത്വരയിൽ ആയിരുന്നു..

പത്തു മിനിറ്റോളം ശ്വാസം പോലും എടുക്കാതെ മത്സരിച്ചു അവരങ്ങനെ ചുംബിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കെ ആ മെക്കാനിക്കിന്റെ ശബ്ദം കേട്ടു.. “സർ, ഒന്ന് ഇവിടെ വരാമോ..?” അവന്റെ ശബ്ദം കേട്ട സ്വാതി ചുംബനം നിർത്തി അയാളിൽ നിന്ന് വേർപെടുത്താൻ ശ്രമിച്ചുവെങ്കിലും അവളെ വിടാതെ തന്റെ ചുംബനം തുടർന്ന ജയരാജിന്റെ കരുത്തിനു മുന്നിൽ അവൾക്കു പിടിച്ചുനിൽക്കാനായില്ല.. അവൾ വീണ്ടും ആ ചുംബനത്തിൽ പങ്കാളിയായി… അവർ പരസ്പരം അലിഞ്ഞു ചേരാൻ എന്ന വണ്ണം കെട്ടിപിടിച്ചു തങ്ങളുടെ ചുണ്ടുകൾ വേർപെടുത്താതെ കിടന്നു…

മെക്കാനിക്കിന്റെ വിളി കേട്ട് രണ്ടു മിനിട്ട് ആയിട്ടും അവർ രണ്ടു പേരും പുറത്തേക്കു വരാത്തത് കണ്ടപ്പോൾ കാരണം അറിയാതെ അൻഷുൽ അസ്വസ്ഥതനായി… എന്താണ് സംഭവിച്ചത് എന്നറിയാൻ അവൻ തന്റെ വീൽ ചെയർ ഉരുട്ടി മെല്ലെ ജയരാജിന്റെ മുറിയുടെ വാതിലിന്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി… അൻഷുൽ വാതിലിന്റെ തൊട്ടു അടുത്ത് എത്താറായപ്പോഴേക്കും പെട്ടെന്ന് ജയരാജ് വാതിൽ തുറന്നു പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി…

(മെക്കാനിക്ക് വിളിച്ചത് കേട്ടിട്ടും രണ്ടു മിനിട്ടു കൂടി തന്റെ ചുംബനം തുടർന്ന ജയരാജ് കാരണം അറിയാൻ വേണ്ടി മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെ കിടക്കയിൽ നിന്നും എഴുനേറ്റു വാതിലിന്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങിയതായിരുന്നു…)

അയാൾ വാതിൽ തുറന്നു പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങിയതും മുറിയുടെ തൊട്ടടുത്ത് എത്തിയ അൻഷുലിൽ തന്റെ കണ്ണുകൾ തറഞ്ഞു… ജയരാജ് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങാതെ തുറിച്ചു നോക്കുന്നത് കണ്ട് അയാളുടെ കണ്ണുകളെ പിന്തുടർന്ന സ്വാതി തന്റെ ഭർത്താവിനെ കണ്ടതും അവളുടെ മുഖവും ഇരുണ്ടു… ജയരാജിന്റെ ദേഷ്യം കലർന്ന നോട്ടം നേരിട്ടു കൊണ്ടിരുന്ന അൻഷുലിന് അപ്പോൾ അയാളുടെ തൊട്ടു പിന്നിൽ നിൽക്കുന്ന തന്റെ ഭാര്യയുടെ മുഖത്തെ ഭാവങ്ങൽ ശ്രദ്ധിക്കുവാൻ കഴിഞ്ഞില്ല… താൻ ഇരുന്ന ഇടത്തു നിന്നും വിളിക്കാതെ വാതിലിന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നത് താൻ അവരെ സംശയിക്കുന്നു എന്ന തോന്നൽ അവരുടെ ഉള്ളിൽ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടാകും എന്നതിന്നാൽ അവനിൽ കുറ്റബോധം ഉണ്ടാക്കി…

ജയരാജിന്റെ തീക്ഷ്ണമായ ആ നോട്ടം നേരിടാതെ ഉഴറുന്ന തന്റെ ഭർത്താവിന്റെ അവസ്ഥ കണ്ടു സ്വാതിക്ക്‌ അവനോടു പാവം തോന്നിയെങ്കിലും അവളുടെ ചുണ്ടുകളിൽ അവൾ പോലുമറിയാതെ ഒരു ചെറു ചിരി വിടർന്നു…

ആ ചിരി ആരുമപ്പോൾ ശ്രദ്ധിച്ചില്ല… ആ ചിരിയിൽ തങ്ങൾ പിടിക്കപ്പെടാത്തതിന്റെ സന്തോഷവും തന്റെ കാമുകൻ തന്റെ ഭർത്താവിന്റെ മേൽ കാണിക്കുന്ന അധികാരത്തിൽ അവനിൽ ഉടലെടുത്ത അപകർഷതാബോധവും സൃഷ്ടിക്കാൻ പോകുന്ന “സുരക്ഷിതത്വം” എന്തെന്ന സംതൃപ്തിയും ഉണ്ടായിരുന്നു…

പറയാൻ വന്ന ചിതറിപ്പോയ വാക്കുകളെ കൂട്ടിച്ചേർത്തു കൊണ്ട് അൻഷുൽ മെല്ലെ പറഞ്ഞു.. “അത്… പിന്നെ… മെക്കാനിക്.. വിളിച്ചിട്ടും.. നിങ്ങളെ…. അ.. നിങ്ങൾ.. രണ്ടു.. പേരും… പുറത്തേക്ക്.. വരാത്തത്.. കണ്ടപ്പോൾ… ഞാൻ… വിളിക്കാൻ വേണ്ടി…..” തന്റെ ജാരന്റെ മുന്നിൽ ഇത്രയും ചെറിയൊരു കാര്യം പറയാൻ വേണ്ടി പതറുന്ന തന്റെ ഭർത്താവിനോട് പുച്ഛം തോന്നിയ സ്വാതിയുടെ മുഖത്തു വീണ്ടും ഒരു ചിരി വിരിഞ്ഞു…

അൻഷുലിന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ടിട്ടും തന്റെ നോട്ടത്തിന്റെ രൂക്ഷത ഒട്ടും കുറയ്ക്കാതെ ജയരാജ്.. “ഹ്മ്മ്… ഞാനും സ്വാതിയും കൂടി കുറച്ചു പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യങ്ങൾ സംസാരിക്കുകയായിരുന്നു.. അതാണ് വരാൻ കുറച്ചു ലേറ്റ് ആയതു…” അതും പറഞ്ഞു ജയരാജ് മെക്കാനിക്ക് ഉള്ള മുറിയിലേക്ക് നടന്നു…

അൻഷുലിന് തന്റെ പ്രവർത്തിയിൽ വീണ്ടും ലജ്ജ തോന്നി.. താൻ ശെരിക്കും ലിവിങ്ങ്‌ റൂമിൽ തന്നെ ഇരുന്നു അവരെ വിളിച്ചാൽ മതിയായിരുന്നു.. താൻ അവരെ ഒളിഞ്ഞു നോക്കുകയാണ് എന്ന് അവർക്കിപ്പോൾ തോന്നിയിട്ടുണ്ടാകും.. അല്ലെങ്കിലും ഇന്നലെ സ്വാതി പറഞ്ഞതാണ് അവര് മുറിയിൽ ഇരുന്നു വീട്ടു ആവശ്യങ്ങളെ കുറിച്ചൊക്കെ ആണ് സംസാരിക്കുന്നതെന്നു.. താൻ കേട്ട് വെറുതെ അതിനെകുറിച്ചൊക്കെ ചിന്തിച്ച് തല പുണ്ണാക്കണ്ടല്ലോ എന്ന് കരുതിയാണ് അവര് മുറി അടച്ചിട്ട് സംസാരിക്കാറുള്ളതെന്നും..

എന്നാൽ ഇതേ സമയം സ്വാതി തന്റെ ഭർത്താവിന്റെ ഭാവങ്ങളെ നിരീക്ഷിക്കുകയായിരുന്നു.. അദ്ദേഹം സത്യത്തിൽ തങ്ങളെ വിളിക്കാൻ വേണ്ടിത്തന്നെ വാതിലിനരികിൽ വന്നതാണെന്ന് ആ മുഖ ഭാവത്തിൽ നിന്നവൾക്ക് മനസ്സിലായിരുന്നു.. താൻ കഴിഞ്ഞ ദിവസങ്ങളിൽ പറഞ്ഞ നുണകളെല്ലാം തന്റെ ഭർത്താവു വെള്ളം തൊടാതെ വിശ്വസിക്കുന്നു എന്ന് അവൾക്കു ഒന്നു കൂടി ഉറപ്പായി.. എന്നാൽ അതേ സമയം താനൊരു നൊടിയിട വ്യത്യാസത്തിലാണ് ഇപ്പോൾ രക്ഷപ്പെട്ടതെന്നതും അവൾക്കു ബോധ്യം വന്നു.. കരുത്തനായ തന്റെ ജാരന്റെ മുന്നിൽ ശെരിക്കും ഒന്ന് നേരെ നിന്നു സംസാരിക്കാനോ അയാളുടെ രൂക്ഷമായ നോട്ടം നേരിടാൻ പോലും കരുത്തില്ല അദ്ദേഹത്തിനു.. എങ്കിലും ഇത്തരം അനാവശ്യമായ സീനുകൾ ഇല്ലാതെയിരിക്കാൻ ഇനിയുള്ള അവസരങ്ങളിൽ സൂക്ഷ്മത പുലർത്തണം എന്നും ഇല്ലെങ്കിൽ ഇതിനേക്കാളൊക്കെ വലിയ കള്ളങ്ങൾ ആ പാവത്തോടു പറയേണ്ടി വരുമെന്നും അവൾക്ക് തോന്നി.. അന്നേരം അൻഷുലവളെ നോക്കിയപ്പോൾ അവളുടെ മറുപടിയായുള്ള നോട്ടം നിങ്ങൾ വെറുതെ ഞങ്ങളെ സംശയിക്കുന്നു അല്ലേ എന്ന രീതിയിൽ ആയിരുന്നല്ലോ എന്നത് അവൾക്ക് വീണ്ടും അല്പം വിഷമമുണ്ടാക്കി.. അവളുടെയാ നോട്ടം കണ്ടു വീണ്ടും അൻഷുൽ തല

കുനിച്ചപ്പോൾ അവൾക്ക് ഇപ്പോഴുള്ള അവളുടെ രണ്ടാമത്തെ മനസ്സ് പുച്ഛത്തോടെ അവൻ കാണാതെ ചിരിച്ചു.. എന്നിട്ട് അവൾ അവളുടെ ജാരന്റെ അടുത്തേക്ക് പോയി……..

അവൾ അകത്തു എത്തിയപ്പോൾ ആ മെക്കാനിക്ക് ജയരാജിനോട് എ.സിക്കു ഒരു ചെറിയ തകരാർ ഉണ്ടായിരുന്നു, അത് പരിഹരിച്ചു, ചെക്ക് ചെയ്യാൻ വേണ്ടി ഓൺ ആക്കി ഇട്ടിട്ടുണ്ട് എന്ന് പറയുകയായിരുന്നു. മെക്കാനിക്കിനോട് നന്ദി പറഞ്ഞ ശേഷം ജയരാജ് അപ്പോഴേക്കും തന്റെ അടുത്ത് എത്തിയ സ്വാതിയോടു അയാൾക്ക് ചായ ഉണ്ടാക്കി കൊടുക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. സ്വാതി ‘ശെരി ജയരാജേട്ടാ’ എന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് വീണ്ടും മുറിയിൽ നിന്നുമിറങ്ങി അടുക്കളയിലേക്കു നാടക്കുമ്പോൾ ഡൈനിങ്ങ് ടേബിളിന്റെ അടുത്ത് ഇരിക്കുകയായിരുന്ന അൻഷുലിനോട് ചോദിച്ചു,

സ്വാതി: നിങ്ങൾ ചായ കുടിക്കുന്നോ ഇപ്പോൾ?..

അവളുടെ മുഖത്ത് നേരത്തെ കണ്ട ആ നീരസം ഇപ്പോൾ ഇല്ല എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ അവൻ ആശ്വാസത്തോടെ പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു….

അൻഷുൽ: ഇപ്പൊ വേണ്ടടോ…

സ്വാതി: മ്മ് ശെരി..

കൂടുതലൊന്നും ആലോചിക്കാൻ നിൽക്കാതെ അടുക്കളയിൽ കയറി മൂന്ന് കപ്പു ചായ ഉണ്ടാക്കിയിട്ട് നേരെ അൻഷുലിന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി. അൻഷുൽ അവൾ പോവുന്നതും നോക്കി അവിടെത്തന്നെ ഇരുന്നു.. അവൾ മുറിയിലെത്തി ഒരു കപ്പു ചായ എടുത്തു മെക്കാനിക്കിനു നൽകി. അവൻ സ്വതിയോട് നന്ദി പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ചായ കുടിക്കാൻ തുടങ്ങി. മറ്റു രണ്ടു കപ്പുകളും എടുത്തു അവൾ അവളുടെ ജയരാജേട്ടന്റെ അരികിലേക്ക് പോയി..

അയാൾ ആ കട്ടിലിന്റെ ഒരു ഭാഗത്തു ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. അയാൾ കഴിഞ്ഞ രണ്ടു ദിവസങ്ങളായി അവളുമായി രതികേളികൾ ആടിയ അതേ മുറിയിൽ അതേ കട്ടിലിൽ ഇന്ന് രാത്രി മുതൽ അവളുടെ ഭർത്താവു വീണ്ടും ഒന്നും അറിയാതെ കിടന്നു ഉറങ്ങാൻ പോകുന്നു എന്നവൾക്ക് അറിയാമായിരുന്നു.. സ്വാതി ഒരു കപ്പു എടുത്തു അയാൾക്കു കൊടുത്തിട്ട് അവൾക്കുള്ള ചായക്കപ്പുമായി ജയരാജിന്റെ വലതു ഭാഗത്തു അല്പം സ്ഥലം വിട്ട് ഇരുന്നു.. ജയരാജ് ചായ കപ്പ് എടുത്തു ഇടതു കൈയിൽ പിടിച്ചിട്ട് അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി ഇരുന്നിട്ട് പുറകിൽക്കൂടി അവളുടെ ഇടുപ്പിൽ വലതുകൈ വെച്ചു.. ഒരു അന്യപുരുഷന്റെ മുന്നിൽവെച്ചുള്ള ജയരാജിന്റെ ഈ പ്രവർത്തിയിൽ സ്വാതിക്ക്‌ അല്പം അസ്വസ്ഥത തോന്നി എങ്കിലും അവളപ്പോൾ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.. തന്റെ കൺകോണിലൂടെ ആ മെക്കാനിക്കിനെയും ജയരാജിനെയും അവൾ നോക്കി.. അവളുടെ അസ്വസ്ഥത കണ്ട ജയരാജ് അവളുടെ വയറിൽ മെല്ലെ പിതുക്കിയിട്ടു കണ്ണു കൊണ്ട് അവളോട് അങ്ങനെ തന്നെ അല്പനേരം ഇരുന്ന് ആസ്വദിക്കാൻ പറഞ്ഞു.. അയാളുടെ മനസിൽ അപ്പോഴും നേരത്തെ അവളും അൻഷുലും നടത്തിയ പ്രണയചേഷ്ഠകളുടെ ബാക്കി ഉണ്ടായിരുന്നു.. അതുകൊണ്ട് ഒരു അന്യപുരുഷന്റെ മുന്നിൽ വെച്ച് അവളുടെ ഇടുപ്പിൽ കൈ വെക്കുക വഴി അവൾ തന്റെ മാത്രം സ്വന്തമായ സ്വത്ത്‌ ആണ് തനിക്കിഷ്ടമുള്ളപ്പോൾ താൻ

അവളെ ആസ്വദിക്കും എന്ന് തെളിയിക്കാൻ ഉള്ള വ്യഗ്രത ആയിരുന്നു ആ പ്രവൃത്തി….

അയാളുടെ നോട്ടം മനസ്സിലാക്കിയ അവൾ ഒരു ദീർഘനിശ്വാസം എടുത്തു ശരീരം ഒന്നു റിലാക്സ് ആക്കിക്കൊണ്ട് അവിടെത്തന്നെ അയാളോട് ചേർന്നിരുന്നു.. എന്നിട്ടവൾ മെല്ലെ ആ മെക്കാനിക്കിനെ നോക്കി.. ആ പയ്യൻ ആണെങ്കിൽ തന്റെ മുന്നിൽ നടക്കുന്ന കാഴ്ചകൾ കണ്ടിട്ട് വായിൽ വന്ന ഉമിനീർ വീണ്ടും വിഴുങ്ങി കൊണ്ട് അവളെത്തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നു.. അവന്റെ ആ അവസ്ഥ കണ്ട സ്വാതിക്ക് ആദ്യം ഉണ്ടായ അസ്വസ്ഥത മറന്നു ചെറുതായി ചിരി വന്നു.. അവരിൽ നിന്നും രണ്ടു മൂന്നു മീറ്റർ അകലെ മാത്രം ഇരുന്ന അവനു സ്വാതിയുടെ പിറകിൽ ഉള്ള ജയരാജിന്റെ കൈ കാണാൻ പറ്റുന്നില്ലയെങ്കിലും അവളുടെ വയറിലൂടെ തഴുകി നടക്കുന്ന അയാളുടെ വിരലുകളെയും കൈപ്പത്തിയെയും കാണാൻ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു… ജയരാജ് അയാളുടെ കൈകൾ അവളുടെ വയറിലൂടെ പതിയെ ചലിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങിയതും അവൾക്ക് ശരീരത്തിലൂടെ കറന്റ് പോയതു പോലെ തോന്നി. അവൾ ശക്തമായി നിശ്വസിക്കാൻ തുടങ്ങി.. അവൾ വീണ്ടും ഒരു ദീർഘശ്വാസം എടുത്തുകൊണ്ട് അവളുടെ ഉള്ളിലെ അസ്വസ്ഥതകളെ അടക്കി നിര്ത്താൻ ശ്രമിച്ചു…

അമ്പത് വയസ്സ് എങ്കിലും ഉള്ളഈ കറുത്ത് തടിച്ചു റൗഡിയെ പോലെ ഉള്ള ഒട്ടും ഭംഗിയില്ലാത്ത ഒരാൾ വെറും ഇരുപത്തി അഞ്ചു വയസു പോലും തോന്നണിക്കാത്ത വെളുത്തു തുടുത്തു സുന്ദരി ആയ ഒരു പെണ്ണിന്റെ ആലില വയറിലൂടെ കൈകൾ കൊണ്ട് കുസൃതി കാണിക്കുന്ന കാഴ്‌ച അവിശ്വസനീയതയോടെ നോക്കി നിന്നുപോയി ആ ചെറുപ്പക്കാരൻ… അയാളുടെ കറുത്ത കൈകൾ അവളുടെ വെളുത്ത പൂപോലെ ഉള്ള വയറിലൂടെ ഒഴുകി നടക്കുന്നത് നോക്കി നിന്നുപോയ അവനെ നോക്കി സ്വാതി അറിയാതെന്നതു പോലെ ചിരിച്ചു.. അതുവരെ അവളുടെ വയറിലേക്ക് നോക്കി കൊണ്ടിരുന്ന അവൻ സ്വാതിയുടെ മുഖത്തെ നോക്കിയപ്പോൾ ആ ചിരി കണ്ടു തിരിച്ചും ചിരിച്ചു.. ജയരാജും അവനെ നോക്കി ഒന്നു ചിരിച്ചിട്ട് പെട്ടെന്ന് അൻഷുലിനെ വിളിച്ചു…

ജയരാജ്‌: അൻഷുൽ ഒന്ന് ഇങ്ങു വരൂ..

ഇപ്പോഴും ഒരു അന്യപുരുഷന്റെ മുന്നിൽ വെച്ച് അയാൾ കാണിക്കുന്നത് പൂർണമായും ഇഷ്ടപ്പെടാതെ ഇരുന്ന സ്വാതി പെട്ടെന്നുള്ള ജയരാജിന്റെ ആ വിളിയിൽ അന്താളിച്ചു പോയി… അവളുടെ നോട്ടവും ഞെട്ടലും മനസ്സിലാക്കിയ ജയരാജ് അതൊന്നും തന്നെ ബാധിക്കാത്ത കാര്യമായണ് എന്ന പോലെ അഭിനയിച്ചുകൊണ്ട് അപ്പോഴും അവളുടെ വയറിലെ ഓരോ ഇഞ്ചും തഴുകി അറിയുകയായിരുന്നു…..

സത്യത്തിൽ അപ്പോൾ അയാൾക്കു രണ്ടു ഉദ്ദേശ്യങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു.. വെറും ഒരു വീട്ടമ്മയായ അവളുടെ മേലെ ആ മുറിയുടെ ഉള്ളിൽ മാത്രം അധികാരം കാണിച്ചാൽ അവളുടെ മുന്നിൽ തനിക്കുള്ള വില കിട്ടില്ല എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ ജയരാജ് ഇപ്പോഴും അവളുടെ ഉള്ളിൽ ഭർത്താവിനോടുള്ള ഭയവും വിധേയത്വവും ഇല്ലാതെയാക്കുക എന്നത് ആയിരുന്നു ആദ്യത്തേത്.. പക്ഷെ അതത്ര എളുപ്പമല്ല

എന്നും അതിനു താൻ തന്നെ മുൻകൈ എടുക്കണം എന്നും മനസ്സിലാക്കി അപ്പോൾ കിട്ടിയ അവസരം അയാൾ ഉപയോഗിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു.. രണ്ടാമതായി ഈ ഇരിക്കുന്ന അപ്സരസിനെ പോലെ സുന്ദരിയായ യൗവ്വനയുക്തയായ പെണ്ണ് തന്റെ സ്വന്തം ആണ് എന്നും തനിക്കു എന്തു വേണമെങ്കിലും ഇവളോട് ചെയ്യാമെന്നും ആ മെക്കാനിക്കിനു മുന്നിൽ കാണിക്കുക, അതു വഴി തനിക്കുള്ള അവളുടെ മേലുള്ള അധികാരം സ്വാതിയെ ബോധ്യപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുക എന്നതും….

തന്റെ പാവം ഭർത്താവിന് ജയരാജിന്റെ ഈ പ്രവർത്തി കണ്ടാൽ ഉണ്ടാകുന്ന ഷോക്ക് ആലോചിച്ചു അവൾ നിന്നുരുകി… എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന് അറിയാതെ അവളുടെ കണ്ണുകൾ വളരെ വേഗത്തിൽ ചലിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു… അവളിലെ മാറ്റങ്ങൾ കണ്ടറിഞ്ഞ ജയരാജ് ഒന്നു കൂടി അവളുടെ വയറിൽ ഞെക്കിക്കൊണ്ട് കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് വീണ്ടും അവളോട് റിലാക്സ് ആവാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു… അവൾ അയാളെ നോക്കി ഒരു വിളറിയ ചിരി നൽകിയിയ ശേഷം ആ മെക്കാനിക്കിനെ നോക്കി.. എന്നിട്ടു വീണ്ടും ചായ കുടിക്കാൻ തുടങ്ങി.. അവളുടെ മുഖത്തെ പരിഭ്രമവും ജയരാജിന്റെ പ്രവർത്തിയും ആത്മവിശ്വാസം നിറഞ്ഞ മുഖവും എല്ലാം കണ്ടു കിളിപോയ ആ യുവാവ് ആ വീട്ടിൽ നടക്കുന്നത് എന്തെന്ന് മനസ്സിലാവാതെ ചായ വരെ കുടിക്കാൻ മറന്നു കൊണ്ട് കണ്ണും മിഴിച്ചവിടെ ഇരുന്നു…

സ്വാതിയിലെ പരിഭ്രമം ഒട്ടും കുറയുന്നില്ല എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ ജയരാജ് തന്റെ മുഖം അവളുടെ ചെവിയോട് അടുപ്പിച്ചിട്ടു പറഞ്ഞു.. “നിന്നോട് പറഞ്ഞതല്ലേ മറ്റൊന്നിനെയും കുറിച്ച് ആലോചിക്കാതെ ഈ ജീവിതമിങ്ങനെ ആസ്വദിക്കാൻ… അതുപോലെ കൈവരുന്ന ഈ നിമിഷങ്ങളും ആസ്വദിക്കൂ…” അയാളുടെ വാക്കുകൾ അവളിലെ രണ്ടാമത്തെ കഥാപാത്രമായ വെപ്പാട്ടിയെ ഉണർത്തി… അവളുടെ ശ്വാസം നേരെ ആയി… പരിഭ്രമങ്ങൾ മാറി മുഖത്തു വീണ്ടും പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു…

അൻഷുൽ തന്റെ വീൽചെയർ ഉരുട്ടി മുറിക്കകത്തേക്ക് വരുമ്പോൾ ജയരാജ് തന്റെ ഭാര്യയുടെ ചെവിയിൽ എന്തോ മന്ത്രിക്കുന്നതാണ് കണ്ടത്.. തങ്ങളുടെ തോളുകൾ ഉരസ്സിക്കൊണ്ട് വളരെ അടുത്ത് അന്യനായൊരു ചെറുപ്പക്കാരന്റെ മുന്നിൽ ഇരിക്കുന്ന കാഴ്ച അവന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പ് കൂട്ടി.. അതവനിലെ ഭർത്താവിനെ മുറിവേൽപ്പിച്ചു… ജയരാജിന്റെ വലത്തേ കൈ സ്വാതിയുടെ പിന്നിൽ ആണ് എങ്കിലും വിരലുകൾ എവിടെ എന്നവനു കാണാൻ പറ്റിയിരുന്നില്ല…

അൻഷുൽ അപ്പോൾ മുറിയുടെ വാതിൽക്കലും, ആ മെക്കാനിക് അവനിൽ നിന്നും ഇടത്തേക്ക് കുറച്ചു അടികൾ മാറി ഒരു സ്ടൂളിലും, അവന്റെ ഒരടി മുന്നിൽ ആ കട്ടിലിൽ സ്വാതിയും അവളുടെ ഇടതു ഭാഗത്തായി അവളോട് ചേർന്ന് ഇരുന്നു അവളുടെ ഇടുപ്പിൽ തഴുകിക്കൊണ്ട് ജയരാജും

ഇരിക്കുകയായിരുന്നു അപ്പോൾ… അവർ അൻഷുലിനു 45 ഡിഗ്രി ചെരിഞ്ഞു ഇരിക്കുന്നതു കൊണ്ട് അവനു സ്വാതിയുടെ വലതു ഭാഗമോ അവളുടെ ഇടുപ്പിൽ ഓടി നടക്കുന്ന ജയരാജിന്റെ കൈകളോ കാണാൻ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല… അവൻ കണ്ടത് ജയരാജ് അവളുടെ ചെവിയിൽ എന്തോ പിറുപിറുക്കുന്നതും തന്റെ ഭാര്യ അതിനു തലയാട്ടിക്കൊണ്ട് ചിരിക്കുന്നതും ആണ്….

ആ മുറിയിൽ എന്താണ് നടക്കുന്നതെന്ന് ഒട്ടും മനസ്സിലാവാതെ ഭാരിച്ച ഹൃദയവുമായി അവൻ തന്റെ ഭാര്യയെ നോക്കി… തന്റെ ഭർത്താവിനെയും അവന്റെ മുഖത്തെ നിസ്സഹായാവസ്ഥയും കണ്ട സ്വാതി ഉടനെ വീണ്ടും തന്റെ ജാരന്റെ അടുത്തു നിന്നും നീങ്ങി ഇരിക്കാൻ തുടങ്ങിയെങ്കിലും അവളുടെ വയറിൽ ശക്തിയോടെ അമർന്ന ജയരാജിന്റെ കൈകൾ അവളുടെ നീക്കം വിഫലമാക്കി… ചായക്കപ്പു ചുണ്ടിൽ അടുപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു.. “ആസ്വദിക്കാൻ…”

അവിടെ താൻ വീണ്ടും കുതറിമാറാൻ ശ്രമിച്ചാൽ ഉണ്ടാകാവുന്ന സീൻ ആലോചിച്ചു അവൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ തല താഴ്ത്തി എന്തോ ആലോചിച്ചു… അല്പ നിമിഷത്തിനു ശേഷം അവൾ തല ഉയർത്തി ആദ്യം ജയരാജിനെ നോക്കി… എന്നിട്ടു തന്റെ ഭർത്താവിന്റെ നിസ്സഹായമായ മുഖത്തു നോക്കി ചുണ്ടിന്റെ കോണുകൾ വക്രിച്ചു ചിരിച്ചു… അവളിലെ “വിട” അവളുടെ ഭാര്യയുടെ മുകളിൽ ചിറകു വിരിച്ചു…

മെക്കാനിക് അവരുടെ കണ്ണുകൾ കൊണ്ടുള്ള കഥപറച്ചിലും ഒന്നും മനസ്സിലാവാതെ ഇരിക്കുന്ന അൻഷുലിന്റെ ഭാവങ്ങളും നിരീക്ഷിച്ചു ഇരിക്കുകയായിരുന്നു… ജയരാജ് അൻഷുലിനെ നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

“അൻഷുൽ, നിന്റെ മുറിയിലെ എ.സി ശെരിയായി. ഇനി നിനക്ക് സുഖമായി ഇവിടെ കിടന്നുറങ്ങാം.. കഴിഞ്ഞ രണ്ടു മൂന്നു ദിവസമായി നീ ഈ ചൂടത്തു എ.സി ഇല്ലാതെ വിയർത്തു കുളിച്ചല്ലേ കിടന്നതു…”

അൻഷുൽ അതുകേട്ട് വളരെ വിനയത്തോടെ.. “ജയരാജേട്ടാ, എന്താ ഈ പറയുന്നത്.. എനിക്ക് എന്ത് പ്രശ്നം.. നിങ്ങൾ രണ്ടുപേരും അല്ലേ കഷ്ടപ്പെട്ടത്.. എന്നെ മറ്റേ മുറിയിൽ സുഖമായി ഉറങ്ങാൻ സമ്മതിച്ചിട്ടു ചൂടിൽ നിങ്ങൾ അല്ലേ ഉറങ്ങിയത്, അസൗകര്യം താങ്കൾക്കും സ്വാതിക്കും അല്ലേ ഉണ്ടാകേണ്ടത്…”

പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആണ് ഒരു അന്യനായ ചെറുപ്പക്കാരന്റെ മുന്നിൽ വെച്ച് താൻ പറഞ്ഞ വിഡ്ഢിത്തം അവനു മനസ്സിലായത്… അൻഷുൽ സ്വയം സംഭ്രമിച്ചു…

ഈ സമയത്തു ജയരാജ് തന്റെ വിരൽതുമ്പിനെ അവളുടെ വയറിലേക്ക് ഇഴയാൻ അനുവദിക്കുകയായിരുന്നു.. അയാളുടെ വിരൽ തുമ്പുകളുടെയാ തൂവൽ സ്പർശം അവളെ കോരിത്തരിപ്പിച്ചു… നേരത്തെ തന്റെ നല്ല ഉയരമുള്ള ദൃഢഗാത്രനായ ജാരനുമായുള്ള ഭ്രാന്തമായ ഉമ്മ വെപ്പിനാൽ നനഞ്ഞിരുന്ന അവളുടെ മദനച്ചെപ്പിൽ നിന്നും തേൻ പുറത്തേക്കു ഒഴുകാൻ തുടങ്ങി… തന്റെ ഭർത്താവിന്റെയും അന്യനായ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരന്റെയും മുന്നിൽ വെച്ച് ഭർത്താവ് കാണാതെ എന്നാൽ മറ്റേ ആളെ കാണിച്ചു കൊണ്ട് വിരലുകളാൽ തന്റെ നഗ്നമായ വയറിൽ കിട്ടുന്ന സ്പർശനം അവൾ എല്ലാം മറന്നു ആസ്വദിക്കാൻ തുടങ്ങുകയായിരുന്നു… തന്റെ പൂറിൽ ഒരു വെള്ളച്ചാട്ടം താനേ ഉണ്ടാകുന്നു എന്നത് അവൾക്കു വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല… അത്രയധികം താൻ ഇയാൾക്ക് അടിമപ്പെട്ടോ എന്ന ചിന്തയിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ ആണ് അവൾ ഭർത്താവിന്റെ മറുപടി കേട്ടത്…

തന്റെ ജാരനോടുള്ള ഭർത്താവിന്റെ ആ മറുപടി അവളെ ശെരിക്കും ചൊടിപ്പിച്ചു… അന്യനായ ഒരാളുടെ മുന്നിൽ വെച്ച് എന്താണ് തന്റെ ഭർത്താവു പറഞ്ഞതെന്നോർത്ത് അവൾക്കു ശെരിക്കും ദേഷ്യം വന്നു… എന്നാൽ അതേ സമയം ജയരാജ്‌ തന്റെ വിരലുകൾ ഒന്നു കൂടി അവളുടെ വയറിൽ അമർത്തിയിട്ട് കൈ മെല്ലെ മുകളിലേക്ക് നീക്കി അവളുടെ ബ്ലൗസിന്റെ അടിയിലൂടെ ഉള്ളിലേക്ക് കയറ്റി!… ചായക്കപ്പ്‌ പിടിച്ചിരുന്ന സ്വാതിയുടെ ഇടതു കൈ അവളുടെ വലതു മുലയുടെ മുകളിൽ ആയിരുന്നതിനാൽ അൻഷുൽ ജയരാജിന്റെ വിരലുകൾ തന്റെ ഭാര്യയുടെ ബ്ലൗസിനുള്ളിൽ കയറിയത് അറിഞ്ഞില്ല… പെട്ടെന്നു തന്നെ അവൾക്കു മനസ്സിലായി തന്റെ ജാരൻ അൻഷുലിനെ സമർത്ഥമായി തന്റെ വാക്കുകളിൽ കുടുക്കി അവനെക്കൊണ്ട് അങ്ങനെ പറയിച്ചതാണ് എന്ന്… കൂടാതെ കഴിഞ്ഞ 7-8 മിനിറ്റ് ആയി അയാൾ അന്യനായ ആ യുവാവിന്റെ മുന്നിൽ വെച്ച് തന്റെ ശരീരത്തെ കൈകൾ കൊണ്ട് അനുഭവിക്കുന്നു… അതിലൂടെ തന്റെ മേലെ അയാൾക്കുള്ള അവകാശവും തങ്ങൾ തമ്മിൽ ഉള്ള ബന്ധവും കാണിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയാണ് എന്നും അവൾക്കു ഇപ്പോൾ ബോധ്യം വന്നു… ഈ തിരിച്ചറിവുകൾ അവളിലെ കാമിനിയെ സന്തോഷിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അവളിൽ വീണ്ടും കാമം ജ്വലിപ്പിച്ചു… അവൾ വീണ്ടും ശക്തമായി നിശ്വസിക്കാനും അതോടൊപ്പം അവളുടെ മദജലം കൂടുതലായി ഒലിച്ചിറങ്ങാനും തുടങ്ങി… അവൾ തന്റെ ഭർത്താവിന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോഴുണ്ടായ ദേഷ്യം കുറച്ചു ശാന്തമായി സ്വയം ഒന്ന് ചിരിച്ചിട്ട് ഒരു കപടദേഷ്യത്തോടെ വീണ്ടും തന്റെ ഭർത്താവിനെ നോക്കി….

ഇതെല്ലാം നിമിഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ നടന്നു.. അൻഷുൽ തന്റെ തെറ്റ് മനസ്സിലാക്കി തിരുത്താൻ വേണ്ടി മുഖം ഉയർത്തിയപ്പോൾ ആണ് രോഷം നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളാൽ തന്റെ ഭാര്യ തന്നെയും അവളെയും തെരുവിലേക്ക് ഇറങ്ങുന്നതിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെടുത്തിയ ശക്തനായ ആ ആളുടെ അടുത്ത് തൊട്ടുരുമ്മി ഇരുന്നു കൊണ്ട് തന്നെ നോക്കുന്നത് കണ്ടത്… അവൻ താൻ പറഞ്ഞത് തിരുത്താൻ വേണ്ടി വാ തുറക്കാൻ പോയതും ജയരാജ് മെക്കാനിക്കിനോട് പറഞ്ഞു…

“ഇതാണ് അൻഷുൽ.. സ്വാതിയുടെ ഭർത്താവ്….”

ഇതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ജയരാജ് മെക്കാനിക്കിനോട് ചിരിച്ചു.. എന്നിട്ടു തന്റെ യുവ കാമുകിയെ നോക്കി ഒന്ന് കൂടി ചിരിച്ചു… അവളും തിരിച്ചു ചിരിച്ചിട്ട് മെക്കാനിക്കിനെ നോക്കി.. എന്നിട്ടു ജയരാജിന്റെ വിരലുകൾ അമർത്തി ഞെരിക്കുന്ന വലതു മുലയിൽ ഒന്ന് നോക്കിയിട്ടു വീണ്ടും മെക്കാനിക്കിനെ നോക്കി ഒരു കുസൃതി നിറഞ്ഞ ചിരി ചിരിച്ചു… അവളുടെ സ്വന്തം പ്രവർത്തി അവളിൽ വീണ്ടും വികാരം നിറച്ചു… അവളുടെ പൂർ വീണ്ടും വീണ്ടും ചുരത്താൻ തുടങ്ങി….

സ്വാതി ജയരാജിന്റെ ഭാര്യ ആയിരിക്കും, അയാളുടെ രണ്ടാം ഭാര്യ.. അതു കൊണ്ടാവും അവർ തമ്മിൽ ഇത്ര വയസു വ്യത്യാസം എന്ന് ആലോചിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന അവന്റെ ഉള്ളിൽ ബോംബ് ഇട്ടത്‌ പോലെയായി സത്യത്തിൽ ജയരാജിന്റെ വാക്കുകൾ…

ഒരു ഗ്രാമത്തിൽ ജനിച്ചു വളർന്ന അവനു ഇതെല്ലം പുതിയ അനുഭവങ്ങൾ ആയിരുന്നു.. ഇതെല്ലാം കണ്ടു ടെൻഷൻ അടിച്ചു അവന്റെ ഹൃദയം വേഗത്തിൽ ഇടിക്കാൻ തുടങ്ങി… അവന്റെ അവസ്ഥ മനസ്സിലാക്കിയ ജയരാജ് സ്വാതിയെ നോക്കി ചിരിച്ചു.. അവൾ തിരിച്ചും.. ആ സമയത്തെല്ലാം അയാളുടെ വിരലുകൾ ബ്ലൗസിന്റെ ഉള്ളിൽ കൂടി അവളുടെ നഗ്നമായ മുലകളെ ഞെരിച്ചു ഉടയ്ക്കുകയായിരുന്നു….

എന്താണ് സംഭവം എന്ന് കൂടുതൽ അറിയാൻ വേണ്ടി മെക്കാനിക് ശാന്തമായി ചോദിച്ചു.. “അൻഷുൽ താങ്കളുടെ അനിയൻ ആണോ…?”

ജയരാജ്: അല്ല.. എൻറെ സ്വന്തം അനിയൻ അല്ല.. പക്ഷെ എനിക്ക് അനിയനെപ്പോലെ ആണ്….”

ഈ വാക്കുകൾ അൻഷുലിനെ കുറച്ചു വികാരാധീനനാക്കി.. അവനു ജയരാജിനു മേലെയുള്ള ആദരവ് വീണ്ടും കൂടി.. അവന്റെ ഹൃദയസ്പന്ദനം നോർമൽ ആയി.. ജയരാജും തന്റെ ഭാര്യയും ഇരിക്കുന്ന വിധത്തെപ്പറ്റി മോശമായി ചിന്തിച്ചതിൽ സ്വയം പഴിച്ചു… ഒരേ വീട്ടിൽ താമസിക്കുന്ന ഇന്നലെ വരെ ഈ ചെറിയ കട്ടിലിൽ കിടന്ന അവർ അങ്ങനെ ഇരിക്കുന്നതിൽ എന്തിനാണ് താൻ മോശമായി ചിന്തിക്കുന്നത്.. അവർ മനസിൽ ഒന്നും കരുതിയിട്ടു പോലും ഉണ്ടാകില്ല.. അല്ലെങ്കിൽത്തന്നെ അയാളുടെ അടുത്തു നിന്നും കുറച്ചു മാറി ഇരുന്നാൽ പിന്നെ ആ 4 അടി വീതിയുള്ള കട്ടിലിൽ അത്രയേ സ്ഥലം ഉള്ളു.. തന്റെ ഭാര്യയുടെ മുലകളിൽ തങ്ങളുടെ “രക്ഷകൻ” പിടിച്ചു അമർത്തി രസിക്കുന്നതോ സ്വന്തം ഭർത്താവിന്റെ മുന്നിൽ വെച്ച് തന്റെ ഭാര്യ അയാളുടെ പ്രവർത്തിയിൽ ഉത്തേജിതയായി മദനക്കുഴമ്പു ഒഴുക്കുന്നതോ അറിയാതെ അവരെ സംശയിക്കാതെ അൻഷുൽ മനസ്സിൽ അവരെ സംശയിച്ചതിനു തന്നെത്തന്നെ ശകാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു… എല്ലാ ചിന്തകളും സെക്കൻഡുകൾ കൊണ്ട് ഓടി പോയി… അവൻ ഒരു ദീർഘശ്വാസം എടുത്തു സമാധാനപ്പെട്ടു…

ഈ സമയത്തു ജയരാജിനാൽ തന്റെ മുലയുടെ മേലെ ഉള്ള മർദ്ദനത്തിൽ കാമോഹിതയായ സ്വാതി അല്പം കാമം നിറഞ്ഞ ശബ്ദത്തോടെ മെക്കാനിക്കിനെ നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു..

“ശെരിക്കും ജയരാജേട്ടൻ എന്നെ “”വച്ചേക്കുവാ””…”

ഇതും പറഞ്ഞു അവൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് തന്റെ ഭർത്താവിനെ നോക്കി… എന്നിട്ടു പെട്ടെന്നു തന്നെ സ്വയം തിരുത്തി…

“ഞാൻ ഉദേശിച്ചത്‌ ഞങ്ങൾ ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ കുടുംബക്കാർ ആണ്.. ഇവിടെ എന്റെ ഭർത്താവിന്റെ ചികിത്സക്കു വേണ്ടി വന്നതാണ്.. അതുകൊണ്ടു ജയരാജേട്ടൻ ഞങ്ങളെ കൂടെ താമസിപ്പിച്ചിരിക്കുകയാണ് എന്നാ…”

ഇതും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ മെക്കാനിക്കിനെ നോക്കി.. പിന്നീട് ജയരാജിന്റെ വിരലുകൾ അമ്മാനമാടുന്ന തന്റെ വലത്തേ മുലയിലേക്ക് നോക്കി.. എന്നിട് വീണ്ടും മെക്കാനിക്കിനെ നോക്കി ചിരിച്ചു….

ഇത് കേട്ടതും മെക്കാനിക്ക് അല്പം അവിശ്വസനീയതയോടെ വായിലെ ഉമിനീർ ഇറക്കിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു…

“ഓഹ്, അപ്പൊ അൻഷുൽ സർ ചേച്ചിയുടെ ഭർത്താവും ജയരാജ് സർ ചേച്ചിയുടെ ബന്ധുവും ആണ് അല്ലേ…”

സ്വാതി അപ്പോൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് തന്റെ തല ഭർത്താവിന്റെ നേർക്ക് നീട്ടിയിട്ടു പറഞ്ഞു…

“അതെ.. അൻഷുൽ എന്റെ ഭർത്താവും ജയരാജേട്ടൻ എന്നെ “”വച്ചിരിക്കുന്ന””തുമാണ്… അതായതു അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൂടെ വച്ചിരിക്കുന്നു….”

അവൾ അതും പറഞ്ഞു ജയരാജിനെ നോക്കി ചിരിച്ചു… ജയരാജ് അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചിട്ട് ബ്ലൗസിന്റെ അടിയിലെ അവളുടെ നഗ്ന ചർമത്തിൽ വിരലുകൾ ഓടിച്ചു രസിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു….

തന്റെ വാക്കുകൾ കൊണ്ട് ഉണ്ടായ ആ സാഹചര്യത്തെ തന്റെ ഭാര്യ കൈകാര്യം ചെയ്തതു കണ്ട് അൻഷുൽ സമാധാനിച്ചു… തന്റെ വാക്കുകൾ തനിക്കു മാത്രമല്ല, അവർക്കും വല്ലായ്മ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടാകും അതെല്ലാം ഇപ്പൊ മാറി എന്നുമവൻ ചിന്തിച്ചു… എങ്കിലും എന്തിനാണ് ജയരാജും തന്റെ ഭാര്യയും ആ എ.സി നന്നാക്കാൻ വന്നവനോട് ഇങ്ങനെ ഇരുന്നു സംസാരിക്കുന്നതു എന്ന് അവനു ഒട്ടും മനസ്സിലായില്ല.. എന്തെങ്കിലും നന്നാക്കാൻ വന്നവർ ചെയ്തിട്ട് പോകില്ലേ.. അവരോടു ഇങ്ങനെ ഇരുന്നു സംസാരിക്കേണ്ട ആവശ്യമെന്താണ്… എന്തായാലും അതിനെപ്പറ്റി അധികം ചിന്തിക്കാതെ അൻഷുൽ അവരെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ച മുഖവും ആയി ഇരുന്നു.. തൊട്ടടുത്ത് തന്റെ ഭാര്യയും രക്ഷകനും ചെയ്യുന്നത് കണ്ടിരുന്നു എങ്കിൽ ചിലപ്പോൾ ആ ചിരി അല്ല തന്റെ ജീവൻ പോലും അയാളിൽ നിന്നുമപ്പോൾ ഓടി അകന്നേനെ…

അവർ ചായ കുടിച്ചു കഴിഞ്ഞതും ജയരാജ് മെക്കാനിക്കിനോട് സ്വാതിയുടെ കാലിന്റെ അടുത്ത് ഉള്ള ടീപ്പോയിൽ തന്റെ കപ്പു വെക്കാമോ എന്ന് ചോദിച്ചു.. “ഈ കപ്പ് ആ ട്രേയിൽ ഒന്ന് വെയ്ക്കൂ…”

ഗ്രാമത്തിൽ നിന്നും വന്ന ഒരു സാധാരണക്കാരനും വെറും മെക്കാനിക്കും ആയ അവനു ജയരാജിന്റെ നിർദ്ദേശത്തെ തള്ളിക്കളയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല… അവൻ എഴുന്നേറ്റു സ്വാതിയുടെ മുന്നിലേക്ക് കപ്പു വാങ്ങാനായി നീങ്ങി.. അപ്പോൾ ജയരാജ് സ്വാതിയുടെ ബ്ലൗസിന്റെ ഉള്ളിൽ നിന്നും തന്റെ വിരലുകൾ വലിച്ചെടുത്തു നാവിൽ തടഞ്ഞത് എന്തോ പോകുന്നു എന്ന വ്യാജേനെ ആ വിരലുകളിൽ വായിലേക്കെടുത്ത അതിൽ തുപ്പൽ ആക്കി… മെക്കാനിക്ക് അയാളുടെ കൈയിൽ നിന്നും കപ്പു വാങ്ങി വെക്കുമ്പോൾ ജയരാജ് തന്റെ തുപ്പൽ ആയ വിരലുകൾ വീണ്ടും സ്വാതിയുടെ വലതു ഭാഗത്തെ വയറിൽ വെച്ച് തന്റെ തുപ്പൽ അവളുടെ നഗ്നമായ വയറിൽ പുരട്ടാൻ തുടങ്ങി….

മെക്കാനിക് തന്റെ തൊട്ടു മുന്നിലുള്ള അവളുടെ നഗ്നമായ ഇടുപ്പിന്റെ വെളുപ്പ് കണ്ടു ഭ്രമിച്ചു കപ്പു ട്രേയിൽ വെക്കാതെ ഒരു നിമിഷത്തേക്ക് നോക്കി നിന്നു പോയി…. ജയരാജിന്റെ പ്രവർത്തിയിൽ അവളുടെ ഞരമ്പുകളിൽകൂടി ഒരു വിറയൽ സൃഷ്ടിച്ചു… ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായി കിട്ടുന്ന ആ അനുഭവത്തിൽ ത്രില്ലടിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ ശെരിക്കും ആസ്വദിക്കുകയായിരുന്നു… അവളുടെ ഓരോ കോശത്തിലും കാമം പിടി മുറുക്കുകയും അവൾ തന്റെ ഭർത്താവിന്റെ സാന്നിധ്യം പോലും മറന്നു ആസ്വദിച്ചു ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഇരിക്കുകയായിരുന്നു അവിടെ… അവളുടെ ചിരി കണ്ടു മെക്കാനിക് പെട്ടെന്ന് തന്റെ

സ്വബോധത്തിലേക്ക് തിരിച്ചു വന്നുകൊണ്ട് കപ്പു ട്രേയിൽ വെച്ച് മെല്ലെ നിവരാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ജയരാജ് തന്റെ ഇടത്തേ കൈ സ്വാതിയുടെ കപ്പിലേക്കു ചൂണ്ടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു..

“ഇത് കൂടി അവിടെ വെക്കു…”

സ്വാതിയും ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ആ കപ്പു അവന്റെ മുഖത്തിനടുത്തേക്ക് നീട്ടി… (സ്വാതി അപ്പോഴും കപ്പു തന്റെ ഇടതു കൈയിൽ പിടിച്ചു വലതു കൈ കൊണ്ട് അൻഷുലിന്റെ കാഴ്ചയെ ജയരാജിന്റെ കൈയിലേക്ക് എത്തുന്നതിൽ നിന്നും മറച്ചു വെച്ചിരിക്കുക്കയായിരുന്നു…) താൻ കപ്പു വെക്കാൻ വേണ്ടി കുനിഞ്ഞൽ ജയരാജിന്റെ കൈ അവിടെ നിന്നും മാറ്റേണ്ടി വരും എന്നതു കൊണ്ടാണ് അയാൾ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതെന്ന് മനസിലാക്കിയ അവൾ മെക്കാനിക്കിനോട് ചോദിച്ചു…

“ഇതും ഒന്ന് വെക്കാമോ….”

ആ യുവാവ് അവളുടെ കൈയിൽ നിന്നും കപ്പു വാങ്ങിയ സമയത്തു അവൾ ഫ്രീ ആയ ഇടതു കൈ കൊണ്ട് വയറിൽ ഉറച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ജയരാജിന്റെ കൈ എടുത്തു അവളുടെ വലത്തേ മുലയുടെ മുകളിൽ വെച്ചു!….

(ജയരാജിന്റെ പ്രവൃത്തികളിൽ വിങ്ങി നിന്ന അവളുടെ വലത്തേ മുലയിൽ നിന്നും അയാൾ കൈ എടുത്തതു മുതൽ അവൾക്കു അയാളെ കൊണ്ട് വീണ്ടും തന്റെ മുലയിൽ പിടിപ്പിക്കണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു… പക്ഷെ കൈയിൽ ഉള്ള കപ്പും മുന്നിൽ ഇരിക്കുന്ന അൻഷുലും അവളെ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യുന്നതിൽ നിന്നോ പറയുന്നതിൽ നിന്നോ പിന്തിരിപ്പിച്ചു… അതു കൊണ്ടു കിട്ടിയ ആ അവസരത്തിൽ തന്റെ ആഗ്രഹം അവൾ അയാളുടെ കൈ എടുത്തു തന്റെ മുലയിൽ വെപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അറിയിച്ചു…)

പക്ഷെ സ്വാതിയുടെ പ്രവർത്തി കണ്ടു ഞെട്ടിയ മെക്കാനിക്ക് അപ്പോഴേക്കും അവളുടെ കപ്പും എടുത്തു ട്രേയിൽ വെച്ച് നേരെ ഇരുന്നു.. സ്വാതിയുടെ ആഗ്രഹം മനസിലാക്കിയ ജയരാജ് തന്റെ കൈ കൊണ്ട് അവളുടെ മുലയെ വീണ്ടും ശക്തിയോടെ തന്നെ പിഴിയാൻ തുടങ്ങി… ഇതെല്ലാം കണ്ട മെക്കാനിക് വീണ്ടും തന്റെ വായിൽ നിറഞ്ഞ ഉമിനീർ ഇറക്കി… അതുവരെ കുടിച്ച ചായയെക്കാൾ കൂടുതൽ ഉമിനീർ അവരുടെ പ്രവർത്തി കണ്ടുകൊണ്ട് അവൻ അകത്താക്കിയിരുന്നു… തന്റെ മുഖത്തേക്ക് സങ്കോചവും പരിഭ്രമവും നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ നോക്കുന്ന മെക്കാനിക്കിനെ കണ്ട സ്വാതി അവനെ കാമം നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ നോക്കി… ശെരിക്കും അവൾക്കു ആ യുവ സുന്ദരനായ മെക്കാനിക്കിനോട് ഒരു കാമവും തോന്നിയില്ല.. പക്ഷെ അവളപ്പോൾ അനുഭവിക്കുന്ന അപൂർവവും ത്രസിപ്പിക്കുന്നതും ആയ ആ അനുഭൂതി അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ കാമത്തിനേറ്റ അഗ്നി ആളിപടർത്തിയതായിരുന്നു… പിന്നിടുന്ന ഓരോ നിമിഷങ്ങളിലും അവളുടെ പാന്റി മദജലം കൊണ്ട് കൂടുതൽ കൂടുതൽ നനഞ്ഞു കുതിർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു….

അയാളുടെ ഭാര്യയും രക്ഷകനും നടത്തുന്ന പേക്കൂത്തുകൾ അവളുടെ സാരി കൊണ്ടും കൈ കൊണ്ടും മറഞ്ഞതു കൊണ്ട് ഒന്നും അറിയാത്ത അൻഷുൽ എല്ലാം വെറുതെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു…

തന്റെ ഭാര്യയും ജയരാജും അവരുടെ കപ്പു ട്രേയിൽ വെക്കാൻ പറഞ്ഞതിന് അപ്പുറമൊന്നും അവനു മനസ്സിലായില്ല.. അവനു ആകെ അസാധാരണമായി തോന്നിയത് കപ്പു ആ പയ്യനു കൊടുത്ത സ്വാതി തന്റെ ഇടതു കൈ വലതു ഭാഗത്തേക്ക് കൊണ്ടു പോയിട്ട് ആദ്യം വയറിന്റെ മുകളിലും പിന്നീട് മുലയുടെ മുകളിലും വെച്ചത് ആണ്… എല്ലാം പെട്ടെന്ന് ആയതു കൊണ്ട് അവൾക്കു അവിടെ ചൊറിയാൻ വേണ്ടി തന്റെ കൈ അങ്ങോട്ടേക്കു നീക്കിയതാകും എന്നവൻ കരുതി… നടക്കുന്നത് ഒന്നും അറിയാത്ത അവനു അങ്ങനെ ചിന്തിക്കാനേ കഴിയുമായിരുന്നുള്ളൂ….

പിന്നെ മെക്കാനിക് ജയരാജിനോടായി പറഞ്ഞു.. “സർ, എനിക്ക് പോകാൻ ആയി, ഇപ്പോൾ എ.സി നന്നായി തണുത്തു… ഞാൻ പോവട്ടെ… ലേറ്റ് ആകുന്നു…”

ജയരാജ്: ശെരി എന്നാൽ, എന്തായാലും നീ ഇവിടുത്തെ “പണി” ശെരിക്കും ആസ്വദിച്ചു എന്ന് കരുതുന്നു…”

ഇതും പറഞ്ഞു ജയരാജ് സ്വാതിയെ നോക്കി ചിരിച്ചു.. അപ്പോഴും അവളുടെ മുലകളെ പിടിച്ചു ഞെരിക്കുക്കയായിരുന്നു അയാളുടെ കൈ… സ്വാതി ജയരാജിനെ നോക്കി ചിരിച്ചു.. എന്നിട്ടു മെക്കാനിക്കിനെ നോക്കി ചോദിച്ചു….

“നീ ആസ്വദിച്ചോ…?”

അവൻ ലജ്ജിച്ചു താഴെ നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് “അതെ” എന്ന് പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: ഞങ്ങൾക്കും ശെരിക്ക് രസിച്ചു… (എന്നിട്ടു ജയരാജിനെ നോക്കി ചിരിച്ചു…)

അയാൾ അവളുടെ മുലയെ ഉടയ്ക്കുന്നത് നിറുത്താതെ പറഞ്ഞു… “എന്തു കൊണ്ട് ഇഷ്ടപ്പെടില്ല.. എത്ര വേഗം ആണ് നന്നായതു… വലിയ പ്രശ്നം ഒന്നും കൂടാതെ എല്ലാം നടന്നില്ലേ… അല്ലെ അൻഷുൽ..?” (സത്യത്തിൽ സ്വാതി ഇത്ര വേഗം നിന്നു തരും എന്നും അവൾ തന്നെ കൈ എടുത്തു മുലയിൽ വെപ്പിക്കും എന്നും അയാൾ കരുതിയിരുന്നില്ല…)

തിരശീലയ്ക്കു പിറകിലെ കളികൾ ഒന്നും അറിയാതെ വെറും കാഴ്ചക്കാരൻ മാത്രമായ അൻഷുൽ ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ആ ചോദ്യം കേട്ടപ്പോൾ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.. “അതെ ജയരാജേട്ടാ, എ.സി എത്ര വേഗം ആണ് നന്നായതു. കൂടാതെ നിങ്ങളുടെ കൊച്ചുവർത്തമാനം കേട്ട് ഇരിക്കാനും പറ്റി. വലിയ പണിയൊന്നുമില്ലാതെ നന്നാവുകയും ചെയ്തു. എന്തായാലും ഇഷ്ടപ്പെട്ടു കാണും..”

പിന്നെ ജയറാജ് അവളുടെ മുലയിൽ നിന്നും സമർത്ഥമായി തന്റെ കൈ വലിച്ചെടുത്തു കൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റ് മെക്കാനിക്കിന് അവന്റെ പൈസ കൊടുത്തു. എന്നിട്ട് മുറിക്കു പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി. അയാളെ പിന്തുടർന്ന് മെക്കാനിക്കും വീൽചെയറിൽ അൻഷുലും അവസാനം ട്രേയും കപ്പുകളും ആയി സ്വാതിയും മുറിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി.. അവൾ പൂർണമായും ഉത്തേജിജിപ്പിക്കപ്പെട്ടു എങ്കിലും എങ്ങനെയൊക്കെയോ തന്റെ വികാരങ്ങളെ അടക്കി നടന്നുവെങ്കിലും താൻ

അണിഞ്ഞിരുന്ന ആ നനഞ്ഞു കുതിർന്ന പാന്റി അവൾക്കു ചെറിയ ബുദ്ധിമുട്ടു ഉണ്ടാക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു… അവൾ നേരെ അടുക്കളയിലേക്കും ജയരാജും മെക്കാനിക്കും പുറത്തേക്കുള്ള വാതിലിന്റെ അടുത്തേക്കും നീങ്ങി.. അവൻ ഒരിക്കൽക്കൂടി ആ ഓരോ രോമത്തിലൂടെയും കാമം ഒഴുക്കുന്ന.. സൗന്ദര്യം കവിഞ്ഞൊഴുകുന്ന.. കാമത്തിൽ നീരാടുവാൻ തുടിക്കുന്ന.. ആ കാമദേവതയെ ഒന്നു കൂടി കാണാൻ ആഗ്രഹിച്ചു… പക്ഷേ, അവളുടെ സ്വന്തം ഭർത്താവിന്റെ മുന്നിൽ വരെ ഒരു കൂസലും ഇല്ലാതെ അവളുടെ മുലകളെ പിടിച്ചു ഉടച്ച ഈ ഉയരമുള്ള ശക്തനായ ഇരുണ്ട നിറമുള്ള മനുഷ്യന്റെ മുന്നിൽ വെച്ച് അവനതിനു ധൈര്യപ്പെട്ടില്ല… അവൻ പുറത്തേക്കു പോയതും ജയരാജ് മെയിൻ ഗേറ്റ് അടച്ചു അകത്തേക്ക് വന്നു. ജയരാജിനോട് അവൾ പറഞ്ഞു..

“പോയി ഫ്രഷ് ആകു.. ഞാൻ സോണിയമോളെ വിളിച്ചിട്ടു വരട്ടെ.. അവൾ രാവിലെ എന്തോ കഴിച്ചിട്ട് പോയതാ നേരെ അടുത്ത വീട്ടിലേക്ക് കളിയ്ക്കാൻ..”

അയാളുടെ കണ്ണുകളിലേക്കു ആഴത്തിൽ നോക്കി കൊണ്ടാണ് അവൾ അത്രയും പറഞ്ഞത്… കഴിഞ്ഞ ഒരു മണിക്കൂർ ആയി അവളെ തൊട്ടും പിടിച്ചും കത്തിജ്വലിപ്പിച്ച കാമം ഒട്ടും താഴാതെ അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്ന് കത്തുന്നത് അയാൾ കണ്ടു… അയാളും അതേ കാമത്തോടെ അവളെ നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു… “ശെരി സ്വാതീ..”

ജയരാജ് ഫ്രഷ് ആകാൻ അകത്തേക്കും സ്വാതി മകളെ വിളിക്കാനായി പുറത്തേക്കും പോയപ്പോൾ അൻഷുൽ മെല്ലെ ടി.വിയുടെ അടുത്ത് പോയി അത് ഓൺ ആക്കി കാണാൻ തുടങ്ങി…

ജയരാജ് ഫ്രഷ് ആയി ഡ്രസ്സ് ഇട്ടു പുറത്തേക്ക് വന്നപ്പോഴേക്കും സ്വാതി തിരിച്ചു എത്തി…

ജയരാജ്: മോളെവിടെ..?

സ്വാതി: അവള് അവിടെ നിന്ന് അവളുടെ കൂട്ടുകാരിയുടെ കൂടെ ഇരുന്നു ഭക്ഷണം കഴിച്ചു പോലും. അവിടെ കിടന്നു കളിക്കുവാ, ഞാൻ വിളിച്ചിട്ടു വന്നില്ല..

അൻഷുൽ: (അല്പം ദേഷ്യത്തോടെ) അല്ലേലും അവൾക്കിപ്പോൾ കളി ഇച്ചിരി കൂടുന്നുണ്ട്. ഇനി അങ്ങനെ കളിയ്ക്കാൻ വിടേണ്ട.. ”

സ്വാതി എന്തോ പറയാൻ തുടങ്ങുന്നതിനു മുന്നേ ജയരാജ്: “കളിക്കേണ്ട സമയത്തു കളിക്കണം അൻഷുൽ.. അല്ലെങ്കിൽ വയസ്സാകുമ്പോൾ വിഷമിക്കും… അല്ലെ സ്വാതി….?”

അയാളുടെ ചോദ്യത്തിലെ അർഥം മനസ്സിലായ സ്വാതി: “അതെ.. ഇപ്പോൾ കളിക്കേണ്ട പ്രായം അല്ലെ.. നമ്മള് എത്ര വേണ്ടെന്നു പറഞ്ഞാലും കളിക്കും.. പിന്നെ എന്തിനാ വെറുതെ…”

അവളുടെ മുഖത്തു നിറഞ്ഞ കാമം ജയരാജിന് മനസ്സിലായി.. അവളുടെ വാക്കുകളിലെ അർത്ഥവും… പക്ഷെ ഇതൊന്നും മനസ്സിലാവാതെ അൻഷുൽ ഒരു വളിച്ച ചിരി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് മറുപടി പറഞ്ഞു…

“നിങ്ങൾ രണ്ടു പേരും അങ്ങനെ പറയുന്നുയെങ്കിൽ പിന്നെ ഞാൻ എന്താ പറയാ…”

സ്വാതി: ശെരി എന്നാൽ.. വിശക്കുന്നില്ലേ രണ്ടാൾക്കും.. കൈ കഴുകിയിട്ടു ഇരിക്ക്.. ഞാൻ ഭക്ഷണം എടുത്തു വെക്കാം…”

എന്നും പറഞ്ഞു സ്വാതി അടുക്കളയിലേക്കും അൻഷുൽ ടി.വി. ഓഫ് ചെയ്തിട്ട് വാഷ്‌ബേസിന്റെ അടുത്തേക്കും ജയരാജ് ഡൈനിങ്ങ് ടേബിളിലേക്കും നീങ്ങി.. വേഗം തന്നെ അവൾ ഭക്ഷണവും പാത്രങ്ങളും നിരത്തി. എന്നത്തേയും പോലെ ജയരാജ് നടുവിലും അൻഷുലും സ്വാതിയും മേശയുടെ രണ്ടു വശങ്ങളിലുമായി ഇരുന്നു.. അവർ അധികം സംസാരിക്കാതെ നിശബ്ദമായി ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ തുടങ്ങി.. അപ്പോഴെല്ലാം ഇടയ്ക്കിടെ ജയരാജ് പതിവു പോലെ തന്റെ സുന്ദരിയായ കാമുകിയെ നോക്കി കൊണ്ടു തന്നെ കഴിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…

ഒരു തവണ സ്വാതി കണ്ണുകൾ ഉയർത്തി അയാളെ നോക്കിയപ്പോൾ ഭാവമാറ്റങ്ങൾ ഇല്ലാതെ തന്നെ ജയരാജ് നോക്കുന്നത് കണ്ടു… എന്നാൽ അയാളുടെ കണ്ണുകളിൽ അവളെ എത്രത്തോളം ആഗ്രഹിക്കുന്നു എന്ന് വ്യക്തമായിരുന്നു… ഇപ്പോൾ അൻഷുൽ അവിടെ ഇല്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ അയാൾ തന്നെ അവിടെ വെച്ച് തന്നെ കളിച്ചേനെ എന്നവൾക്കു തോന്നി… അയാളുടെ കണ്ണുകളിലെ ആഗ്രഹം വായിച്ചുവെങ്കിലും ഒരു മാറ്റവും ഇല്ലാതെ ചിരിക്കാതെ അവൾ അയാളെ ഒന്ന് നോക്കി.. എന്നിട്ടു തല പ്ളേറ്റിലേക്കു താഴ്ത്തി ഭക്ഷണത്തിൽ മാത്രം ശ്രദ്ധിച്ചു കഴിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന തന്റെ ഭർത്താവിനെ ഒന്ന് നോക്കിയിട്ടു വീണ്ടും ജയരാജിന്റെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കി.. എന്നിട്ടു തല താഴ്ത്തിയിരുന്ന് വീണ്ടും ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ തുടങ്ങി.. ജയരാജും ഭക്ഷണം കഴിക്കൽ തുടർന്നു…

അവർ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കഴിയാറായപ്പോഴേക്കും അകത്തു നിന്നും അവരുടെ രണ്ടാമത്തെ കുഞ്ഞ് കരയാൻ തുടങ്ങി… പോയി വന്നിട്ടു പാത്രം കഴുകി വെക്കാം എന്നും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ വേഗം കൈ കഴുകി അകത്തേക്ക് പോയി കുഞ്ഞിനെ എടുത്തു മുലയൂട്ടാൻ തുടങ്ങി… ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞ ജയരാജ് ടി.വി ഓൺ ആക്കി അകത്തേക്ക് പോകാതെ ലിവിങ് റൂമിലേ സോഫയിൽ ഇരുന്നു… എന്നാൽ അൻഷുൽ തന്റെ വീൽചെയർ ഉരുട്ടിക്കൊണ്ട് മുറിയിൽ പോയി തന്റെ ഭാര്യയും രക്ഷകനും കഴിഞ്ഞ രണ്ടു ദിവസങ്ങളായി രതിനൃത്തം ആടിയ മുറിയിലെ കിടക്കയിൽ കിടന്നു…

മകളെ പാല് കൊടുത്തു വീണ്ടും ഉറക്കിക്കിടത്തിയിട്ട് പുറത്തേക്കു വന്ന സ്വാതി സോഫയിൽ ഇരിക്കുന്ന ജയരാജിനെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചിട്ട് മേശ ക്ലീൻ ആക്കാൻ തുടങ്ങി.. പാത്രങ്ങളും മേശയും വൃത്തിയാക്കിയിട്ടു അവൾ വന്നു ജയരാജിന്റെ അടുത്ത് സോഫയിൽ ഇരുന്നിട്ട് ചോദിച്ചു..

“ഭക്ഷണം കഴിച്ചിട്ട് അകത്തു വന്നു കിടക്കയിൽ അല്പം വിശ്രമിച്ചു കൂടായിരുന്നോ…?”

ജയരാജ് അവളെ നോക്കി ഒരു കള്ളച്ചിരി ചിരിച്ചിട്ട് പറഞ്ഞു…

“അകത്തേക്ക് വന്നു നീ പാല് കൊടുക്കുന്നത് കണ്ടിട്ട് എനിക്ക് വല്ലതും തോന്നിയാൽ മോൾക്ക് പാല് കിട്ടില്ല.. വിശ്രമിക്കലും നടക്കില്ല…”

അയാളെ പ്രേമപൂർവം ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് കൈ ചുരുട്ടി മെല്ലെ അയാളുടെ നെഞ്ചത്ത് ഇടിച്ചിട്ടവൾ പറഞ്ഞു…

“എപ്പോ നോക്കിയാലും ഈ വിചാരം മാത്രമേയുള്ളു…”

തന്റെ തല അവളുടെ അടുത്തേക്ക് അടുപ്പിച്ചുകൊണ്ടയാൾ ചോദിച്ചു…

“ഒരു ആഗ്രഹമില്ലാത്ത ആള്… അതുകൊണ്ടു ആണല്ലോ ആ ചെക്കന്റെ മുന്നിൽ വെച്ച് എന്റെ കൈ എടുത്തു ഇവിടെ വച്ചേ…”

ഇതും പറഞ്ഞു അവളുടെ മുലയുടെ മുകളിൽ തന്റെ കൈ കൊണ്ട് പതിയെ അമർത്തി…

പെട്ടെന്നു അയാളുടെ പ്രവൃത്തിയിൽ ഞെട്ടിയ സ്വാതി അയാൾക്കു ഉത്തരം കൊടുക്കാതെ അൻഷുലിന്റെ മുറിയിലേക്ക് നോക്കി… അത് ചാരി കിടക്കുകയായിരുന്നു…

ജയരാജും അൻഷുലിന്റെ മുറിയിലേക്കൊന്ന് നോക്കിയിട്ടു തുടർന്നു..

“ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞു നേരെ വിശ്രമിക്കാൻ പോയി… ഒന്നിനെപ്പറ്റിയും അവന് ഒരു ചിന്തയും ഇല്ല….”

സ്വാതി തന്റെ തല താഴ്ത്തി ഒന്നു കൂടി ആ വാതിലിലേക്ക് നോക്കി.. വീണ്ടും തല താഴ്ത്തി.. അവളുടെ ദുഃഖം നിഴലിച്ചു… അവളുടെ മുഖത്തെ മാറ്റങ്ങൾ കണ്ടുകൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു…

ജയരാജ്: ഐ.ടി പ്രൊഫഷണൽ അല്ലേ അവൻ.. വീട്ടിൽ ഇരുന്നിട്ട് എന്തൊക്കെ ജോലികൾ ചെയ്യാം.. ഓൺലൈനിൽ എന്തൊക്കെ ജോലികൾ ഉണ്ട് വീട്ടിൽ ഇരുന്നു ചെയ്യാൻ പറ്റുന്നത്.. പക്ഷേ അവനതൊന്നും ചെയ്യാൻ വയ്യ.. നീ പണി ചെയ്യണം.. പൈസ ഉണ്ടാക്കണം.. വീട്ടിലെ പണികളെല്ലാം ചെയ്യണം.. അവനു ഇങ്ങനെ വെറുതെ ഇരിക്കണം.. സമയത്തിനു ആഹാരം കഴിക്കണം…. ഹ്മ്… എനിക്കു വേണമെങ്കിൽ നിന്നെ ഇവിടെ ബലം പ്രയോഗിച്ചു കൊണ്ടു തന്നെ വരാമായിരുന്നു… ആരും എന്നോട് ഒന്നും ചോദിക്കില്ല… പക്ഷേ ഞാൻ ചെയ്തില്ല… കാരണം എനിക്ക് നിന്നെ അന്നു തൊട്ടേ വല്ലാതെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു… അതുകൊണ്ടാണ് ഞാൻ നിങ്ങളെ എല്ലാവരെയും ഇവിടെ കൊണ്ടു വന്നതും എന്റെ സ്വന്തം ആളുകളെപ്പോലെ കൂടെ താമസിപ്പിച്ചതും… പണം എനിക്കൊരു പ്രശ്നം അല്ല.. നിന്റെ സ്നേഹത്തിനു വേണ്ടി ഒരാൾക്കു കൂടി വേണ്ടി പൈസ ചെലവഴിക്കണം എങ്കിൽ എനിക്കതിനു യാതൊരു മടിയും ഇല്ല സ്വാതീ… ”

ജയരാജ് ഇതെല്ലാം പറയാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ തന്നെ അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ ഒഴുകാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു… എങ്കിലും അവളതെല്ലാം ക്ഷേമയോടെ കേട്ടിരുന്നു… അയാൾ എല്ലാം പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും അവൾ നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിയാതെ പൊട്ടിക്കരയാൻ തുടങ്ങി… തന്നോടുള്ള അയാളുടെ സ്നേഹം അറിയാമായിരുന്നെങ്കിലും അതിന്റെ ആഴം ഇത്രത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്നെന്ന് അവൾക്ക് ഊഹിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ലായിരുന്നു… അതുപോലെ തന്നെ അവളുടെ ഭർത്താവിന്റെ മൂഢതയെ കുറിച്ചും ഇപ്പോഴാണ് അവൾ അയാളുടെ വാക്കുകളിൽ നിന്ന് ശെരിക്കും മനസ്സിലാക്കിയത്… അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്ന് ധാരധാരയായി കണ്ണീരൊഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു….

അവളുടെ മനസ്സിൽ തന്റെ സ്ഥാനം ഊട്ടി ഉറപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി താൻ മനസ്സിൽ തട്ടിത്തന്നെ ഇത്രയും പറഞ്ഞതു കേട്ട് അവൾ ഇങ്ങനെ പൊട്ടിക്കരയുന്നതു കണ്ടപ്പോൾ ജയരാജിനും വിഷമമായി… അവളെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി അവളുടെ പുറത്തു പതിയെ തട്ടിക്കൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു…

ജയരാജ്: ഞാൻ നിന്നെ വിഷമിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി പറഞ്ഞതല്ല സ്വാതീ.. സത്യം നിന്നെ ബോധ്യപ്പെടുത്തിയതാണ് എന്ന് മാത്രം….”

പക്ഷെ അവൾ അയാളുടെ കൈ തട്ടി മാറ്റിക്കൊണ്ട് വീണ്ടും കരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു… ജയരാജ് വീണ്ടും പല തവണ അവളെ തന്നോട് ചേർത്ത് പിടിച്ച് ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചുവെങ്കിലും എല്ലാ തവണയും അവൾ തട്ടിമാറ്റാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു… ഒടുവിൽ അയാൾ വിജയിച്ചു.. അയാൾ അവളെ തന്റെ ദേഹത്തോട് ചേർത്തു കൊണ്ട് അവളുടെ തലയിൽ തഴുകാൻ തുടങ്ങി… അവൾ അയാളുടെ തോളിൽ ചാഞ്ഞു ഇരുന്നു കരഞ്ഞു… അവളോട് വീണ്ടും എന്തൊക്കെയോ പറയണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു എങ്കിലും ജയരാജ് ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഇരുന്നു… അടുത്ത അഞ്ചു മിനിട്ടോളം അയാളുടെ തോളിൽ ചാഞ്ഞിരുന്നു കരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്ന അവൾ ഒടുവിൽ മെല്ലെ കരച്ചിൽ നിറുത്തി… എങ്കിലും ഇടയ്‌ക്ക്‌ അവളങ്ങനെ വിങ്ങികൊണ്ടു ഇരുന്നു… അവൾ പൂർണമായും ശാന്തമായതോടെ ജയരാജ് അവളുടെ നെറുകയിൽ തന്റെ ചുണ്ടു ചേർത്തൊന്നു ചുംബിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

ജയരാജ്: സ്വാതീ.. എനിക്ക് പുറത്തു കുറച്ചു പണിയുണ്ട്.. ഇപ്പൊ പോകണം.. ഞാൻ ഒരു 6 മണി ആകുമ്പോഴേക്കും തിരിച്ചു വരാം… ”

അവൾ കരച്ചിൽ തുടച്ചു കൊണ്ട് തോളിൽ നിന്നും മെല്ലെ തല ഉയർത്തി അയാളോട് പറഞ്ഞു….

സ്വാതി: ഉം ശെരി.. പോയിട്ട് വാ..”

സോഫയിൽ നിന്നും എഴുനേറ്റ് രണ്ടു അടി നടന്ന ജയരാജ് തിരിഞ്ഞ് വീണ്ടും അവളുടെ അരികിലേക്ക് വന്നിരുന്നിട്ട് അവളെ രണ്ടു കൈ കൊണ്ടും തന്നിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ ചുണ്ടിൽ തന്റെ ചുണ്ടു ചേർത്ത് ആഴത്തിൽ ഒരു ചുംബനം നൽകിയിട്ടു…

ജയരാജ്: ഞാൻ പോയിട്ട് 6 മണി ആകുമ്പോഴേക്കും വരാം.. നീ ഇപ്പോൾ റസ്റ്റ് എടുക്കു.. വെറുതെ ഇരുന്നു ഇനിയും കരയരുത്… ഞാൻ തിരിച്ചു വരുമ്പോഴേക്കും ഈ മൂഡ് മാറ്റി നല്ല സുന്ദരിക്കുട്ടി ആയിരിക്കണം… കേട്ടല്ലോ…”

അയാളുടെ മുഖത്ത് നോക്കി ഒരു തെളിച്ചം ഇല്ലാത്ത ചിരി ചിരിച്ചിട്ട് ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവൾ ശെരി എന്ന് തലയാട്ടി… അയാൾ പുറത്തേക്ക് പോയതും അവൾ പോയി വാതിൽ അടച്ചു കുറ്റിയിട്ടു… എന്നിട്ടു നേരെ ജയരാജിന്റെ മുറിയിൽ പോയി മുഖം കഴുകി…

അവൾ നേരെ തന്റെ ഭർത്താവിന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി… അവളുടെ മുഖത്ത് അപ്പോഴും കരഞ്ഞു തളർന്ന ഭാവം ഉണ്ടായിരുന്നു കണ്ണിൽ ചെറുതായി ചുവപ്പും…. അവിടെ അൻഷുൽ കിടക്കയിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു വീൽ ചെയറിൽ ഇരിക്കാൻ പോകുക ആയിരുന്നു…. അത് കണ്ട സ്വാതി ചോദിച്ചു…

സ്വാതി: എന്തെ, വാഷ്‌റൂം പോകാൻ ആണോ…?”

അൻഷുൽ അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചിട്ട് പറഞ്ഞു…

അൻഷുൾ: ഹേ, അല്ല ഞാൻ മരുന്ന് കുടിക്കാൻ മറന്നു… പെട്ടെന്ന് ആണ് ഓര്മ വന്നത്… അതാ എഴുന്നേറ്റു കഴിക്കാൻ പോയത്….

അന്ഷുലിന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് ദേഷ്യം വന്ന സ്വാതി അയാളോട് ചൂടായിട്ടു ചോദിച്ചു…

സ്വാതി: ആകെ ഈ ഒരു കാര്യം മാത്രം അല്ലെ ഓർമിച്ചു ചെയ്യേണ്ടു…? ഇനി അതും പിന്നാലെ നടന്നു എടുത്തു തരണോ? അല്ല മരുന്ന് ദിവസവും ശെരിക്കും കഴിക്കുന്നുണ്ടോ…? അസുഖം മാറണം എന്ന ചിന്ത ഉണ്ടോ..?”

പെട്ടെന്നുള്ള സ്വാതിയുടെ ഭാവമാറ്റം അന്ഷുലിനെ ഞെട്ടിച്ചു….അവൻ നോക്കുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകൾ അടക്കം ചുവന്നിരിക്കുന്നു… ഇങ്ങനെ കണ്ണുകൾ ചുവപ്പിച്ചു ദേഷ്യം പിടിക്കാൻ മാത്രം തൻ ചെയ്ത തെറ്റ് മനസ്സിൽ ആവാതെ അൻഷുൽ പറഞ്ഞു….

അൻഷുൾ : ഞാൻ മറക്കാറില്ല… ഇന്ന് ആദ്യമായി ആണ് മറന്നത്… മരുന്ന് ജയർജേട്ടന്റെ മുറിയിൽ ആണ് ഉള്ളത് ഇങ്ങോട്ടേക്കു എടുക്കാൻ മറന്നു… നീ ഇങ്ങനെ ദേഷ്യം പിടിക്കാൻ മാത്രം…….”

അവനെ പൂർത്തിയാക്കാൻ സമ്മതിക്കാതെ സ്വാതി തുടങ്ങി…

സ്വാതി: ശെരി ശെരി, അവിടെ തന്നേ കിടന്നോളു, ഞാനെടുത്തു തരാം മരുന്ന്. മരുന്ന് എടുക്കാൻ വേണ്ടി ഇറങ്ങേണ്ട…”

ഇതും പറഞ്ഞു അവൾ ജയരാജിന്റെ മുറിയിൽ പോയി മരുന്നിന്റെ കവർ എടുത്തു മേശയുടെ മുകളിൽ വെച്ച് എന്നിട്ടു അവനു കുടിക്കാൻ ഉള്ള ഗുളികകൾ എടുത്തു ഒരു ഗ്ലാസ്സിലേക്കു വെള്ളം ഒഴിച്ച് അന്ഷുലിന്റെ അടുത്ത് പോയി ഇരുന്നു… വെള്ളം അവന്റെ ഒരു കൈയിൽ കൊടുത്തു മറ്റേ കൈയിൽ കൊടുത്തു.. അവൻ കുടിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഗ്ലാസ് വാങ്ങി മേശയുടെ മുകളിൽ വെച്ച് അന്ഷുലിനോട് പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: ഇപ്പൊ കുറച്ചു വിശ്രമിക്കു, രണ്ടു മൂന്നു ദിവസം ആയില്ലേ പകൽ മുഴുവൻ ഹാളിൽ തന്നെ ഇരിക്കുന്നു…

അവളുടെ ദേഷ്യം പോയത് കണ്ടു സ്വാതിയുടെ മുഖത്ത് നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു…

അൻഷുൽ: ഓഹ് , എനിക്ക് ക്ഷീണം ഒന്നും ഇല്ല സ്വാതി, ഇത്രയും നാൾ ഇങ്ങനെ കിടക്കയിൽ കിടന്നു വീർപ്പു മുട്ടുക ആയിരുന്നു….

ജയരാജേട്ടൻ കാരണം രണ്ടു ദിവസമല്ല ആയുള്ളൂ വീൽ ചെയർ കിട്ടിയിട്ട്, അത് കൊണ്ട് കുറച്ചു നേരവും ഹാളിൽ പോയി ഇരിക്കാനൊക്കെ പറ്റി… അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ എത്ര നേരം ആണ് ഇങ്ങനെ അനങ്ങാൻ പോലും പറ്റാതെ മുകളിലേക്ക് മാത്രം നോക്കി കിടക്കുക….?” (ഒന്ന് നിറുത്തിയിട്ട് അവൻ വീണ്ടും തുടർന്ന്….) “അല്ല ജയരാജേട്ടൻ എവിടെ പോയതാ, ഞാൻ വാതിൽ ഗേറ്റ് അടക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ട്….?”

സ്വാതി: അതെ അയാളെ കൊണ്ട് ഇവിടെ പലതും നടക്കുന്നു…”

എന്നിട്ടു അവനെ നോക്കി ഒരു പ്രത്യേക ഭാവത്തിൽ ചിരിച്ചു പിന്നെ തുടർന്ന്..

സ്വാതി: എന്തോ കാര്യത്തിന് വേണ്ടി പുറത്തേക്കു പോയത് ആണ്.. വൈകുനേരം ആകുമ്പോഴേക്കും തിരിച്ചു വരും എന്ന് പറഞ്ഞു….

അൻഷുൽ: അല്ല എവിടേക്കു ആണ് പോയത് എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നോ..?

അന്ഷുലിന്റെ ചോദ്യം കേട്ടതും അവളുടെ മുഖം പെട്ടെന്ന് മാറി വീണ്ടും ദേഷ്യം നിറഞ്ഞു…

സ്വാതി: ഞാൻ എന്താ അയാളുടെ ഭാര്യ ആണോ, എവിടെ ആണ് എന്തിനു ആണ് പോകുന്നത് എന്നൊക്കെ എന്നെ ബോധിപ്പിക്കാൻ…” പെട്ടെന്ന് അവളുടെ ഭാവം മാറിയത് കണ്ടു അൻഷുൽ ഒന്ന് പിന്നോട്ടേക് വലിഞ്ഞു… അവൾ വീണ്ടും തന്നോട് അങ്ങനെ പെരുമാറുന്നത് അവനു വിശ്വസിക്കാൻ .പറ്റിയില്ല… ഒരിക്കൽ പോലും തന്നോട് എതിര് സംസാരിക്കാത്ത സ്വാതി ഇതാ തുടർച്ചയായി തന്നോട് ദേഷ്യപ്പെടുന്നു… താൻ ഇത്തരം മണ്ടൻ ചോദ്യം ചോദിച്ചാൽ അവൾ പിന്നെ എങ്ങനെ പെരുമാറും… അവൻ സ്വയം കാരണം കണ്ടെത്തി… അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ അവളെങ്ങനെ അറിയാൻ ആണ് അയാൾ എവിടാ പോകുന്നെ എന്ന്… അല്ലെങ്കിലും പലരും സ്വന്തം ഭാര്യയോട് പോലും പറയാറില്ല അപ്പോഴാണ് “ഒരു ബന്ധവും ഇല്ലാത്ത” അവളോട്‌ പറയുന്നത്… അൻഷുൽ സ്വയം തിരുത്തി കൊണ്ട് അവളെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി പറഞ്ഞു….

അൻഷുൽ: അല്ല, ഞാൻ അങ്ങനെ ഉദ്ദേശിച്ചു പറഞ്ഞതല്ല, ഞാൻ പിന്നെ…..

അവനെ പറയുന്നത് പൂർത്തിയാക്കാൻ സമ്മതിക്കാതെ അവള് ഇടയിൽ കയറി…

സ്വാതി: ശെരി അത് വിട്….”

അവൾക്കു അപ്പോഴും അവനോടു നീരസം ഉണ്ടായതിനാൽ ആദ്യം ആയി തന്റെ ഭർത്താവിനോട്ട് ദേഷ്യം കാണിച്ചതിൽ സോറി പറയാൻ തോന്നിയില്ല… അവൾ വീണ്ടും പറഞ്ഞു

സ്വാതി: നിങ്ങൾ ഇപ്പൊ വിശ്രമിക്കു….”

അതും പറഞ്ഞു അവൾ ആ മുറിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി ജയരാജിന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി…

അവൾ കിടക്കയിലേക്ക് നടക്കവേ അലമാരയുടെ കണ്ണാടിയിൽ ഒന്ന് നോക്കി… അവൾ വീണ്ടും കണ്ണാടിയില്ലേക്ക് നോക്കി നേരത്തെ നിറുത്തിയ കരച്ചിലിന്റെ ബാക്കി അവളിൽ അലയടിച്ചു… അവൾ വീണ്ടും കരഞ്ഞു കൊണ്ട് കണ്ണാടിയിലേക്കു നോക്കിയപ്പോൾ തന്റെ കരയുന്ന രൂപം മറഞ്ഞു അവിടെ അവൾ രണ്ടു പ്രതിരൂപങ്ങൾ കണ്ടു…. ഒരാളുടെ കണ്ണിൽ കോപത്തിന്റേത് അഗ്നി ജ്വലിക്കുന്നു എങ്കിൽ മറ്റൊരാളിൽ കാമം അലയടിക്കുന്നു…. പതിവ്രത: ഓ, തുടങ്ങിയല്ലോ കരച്ചിൽ… സ്വന്തം ഭർത്താവിന്റെ മുന്നിൽ വെച്ച് വേറെ ഒരുത്തനെ കൊണ്ട് തന്റെ സ്വകാര്യ ഭാഗങ്ങളിൽ സ്പർശിക്കാൻ സമ്മതിച്ചു, അതും നാലാമത് ഒരു അന്യൻ നിൽകുമ്പോൾ അയാൾ കാൺകെ എന്നിട്ടു കരച്ചിൽ….

വെപ്പാട്ടി: അവൾ അല്ലാലോ അയാളല്ലേ മാറിയിരുന്ന അവളുടെ അടുത്ത് ഇരുന്നത് എന്നിട്ടും പല തവണ മാറി ഇരിക്കാൻ നോക്കി…പക്ഷെ അയാൾ വിട്ടില്ല, അപ്പോൾ എന്ത് ചെയ്യണം ആ മെക്കാനികിന്റെ മുന്നിൽ സീൻ ആക്കി പുറത്തേക്കുള്ള വഴി തെളിയിക്കണോ…”

പതിവ്രത: ഹ ഹഹഹ… നീ ആണല്ലോ ഇവളെ കൊണ്ട് എല്ലാം ചെയ്യിക്കുന്നത് അപ്പോൾ നീ അവളുടെ ഭാഗം പറയും… ഭർത്താവ് ഇരിക്കെ സ്വന്തം മുലയുടെ മുകളിൽ തന്റെ ജാരന്റെ കൈ എടുത്തു വെപ്പിച്ചതും.. ഭർത്താവിനെ ഇരുത്തിയിട്ടു ഒരു അന്യനോട് ഇയാൾ തന്നെ വെച്ചിരിക്കുക ആണ് എന്ന് അവസാനം അവനോടു നീ എല്ലാം രസിച്ചില്ല എന്ന് ചോദിച്ചത് അയാള് പറഞ്ഞിട്ട് ആയിരിക്കും….

വെപ്പാട്ടി: ഏതു ഭർത്താവ്…? അവന്റെ മുന്നിൽ വെച്ച് അയാൾ അന്ഗനെയൊക്കെ ചെയ്യുമ്പോഴും ഒന്നും അറിയാതെ പൊട്ടനെ പോലെ ഇരുന്ന ഭർത്താവോ.. അവൻ ഒന്ന് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി ഇരുന്നു എങ്കിൽ അവനു അറിയാൻ കഴിയും ആയിരുന്നു എന്താണ് അവളുടെ സാരിയുടെ ഉള്ളിൽ നടക്കുന്നത് എന്ന്… സ്വന്തം ഭാര്യയെ അവന്റെ അടുത്ത് വെച്ച് ദിനവും ഒരാൾ അയാളുടെ സ്വന്തം പോലെ അനുഭവിക്കുന്നത് മനസ്സിൽ ആകാത്ത ഭർത്താവോ? അവനു വേണം എങ്കിൽ തടയാമായിരുന്നു ആദ്യമേ തന്നെ. പക്ഷെ അവൻ എന്താ ചെയ്‍തത് അയാളുടെ വഴി എളുപ്പം ആക്കി… അവളെ അയാളുടെ കൂടെ കിടക്കാൻ നിർബന്ധിച്ചു…ഒരു അന്യ പുരുഷന്റെ കൂടെ…. സ്വന്തം കാര്യം നോക്കി നടക്കുന്നു എന്നല്ലാതെ…. അവനു ഇവളെ പറ്റി എന്തെങ്കിലും ചിന്ത ഉണ്ടോ..? ഉണ്ടെങ്കിൽ ഇവൾ വേണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടും ഇവളെ നിര്ബന്ധിക്കുമോ…?

പതിവ്രത എന്തോ പറയാൻ തുടങ്ങിയതും വെപ്പാട്ടി അവളെ തടഞ്ഞു കൊണ്ട് തുടർന്ന്…

വെപ്പാട്ടി: അവനു അങ്ങ് ദൂരെ ഉള്ള ഗേറ്റ് അടയുന്ന ശബ്ദം കേക്കാൻ പറ്റുന്നുണ്ട് പക്ഷെ അടുത്ത മുറിയിൽ നിന്നും ഉള്ള ഭാര്യയുടെ കരച്ചിൽ കേൾക്കാൻ വയ്യ… അവനു അവളുടെ സൗന്ദര്യം കാണാൻ കഴിവുണ്ട് എന്നാൽ അവളുടെ കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകൾ കാണാൻ പറ്റില്ല… നല്ല ഒന്നാന്തരം ഭർത്താവ്….

വെപ്പാട്ടിയുടെ വാദങ്ങൾ കേട്ട പതിവ്രത പുച്ഛത്തോടെ…

പതിവ്രത: ഓഹ് , അപ്പൊ വേറെ ഒരുത്തന്റെ ഭാര്യ രാവും പകലും കിടന്നു ഭോഗിക്കുന്നവൻ ആയിരിക്കും യോഗ്യൻ അല്ലെ…

വെപ്പാട്ടി: അയാൾ യോഗ്യൻ ആണ് എന്ന് ഒരിക്കലും പറയില്ല… പക്ഷെ ഭർത്താവിനേക്കാൾ നല്ലവൻ തന്നെ ആണ്… അയാൾ പറഞ്ഞത് പോലെ ഇവളെ പിടിച്ചു കൊണ്ട് വന്നു വേണ്ട അത്രയും ദിവസം അയാളുടെ ആഗ്രഹം പൂര്ത്തീകരിക്കാമായിരുന്നു… പക്ഷെ അവരെ പെരുവഴിയിലേക്കു ഇറങ്ങുന്നതിൽ നിന്നും രക്ഷിച്ചു ഇവിടെ കൊണ്ട് വന്നു… ഇവർക്കു വേണ്ടതെല്ലാം ചെയ്ത് കൊടുക്കുന്നു… അവളോടുള്ള ഇഷ്ടം കൊണ്ട്, അവളുടെ ഉള്ളിൽ വിഷമം വന്നപ്പോൾ മനസ്സിൽ ആക്കിഅവളെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു… സ്വന്തം കാര്യം നോക്കുന്ന ഒരാളെക്കാളും നല്ലതു അവളെ മനസിൽ ആകുന്ന ഒരാള് തന്നെ ആണ്… അയാള് ഇപ്പോഴും ഇവളോട് എന്നും സ്നേഹത്തോടെയും കരുതലോടെയും മാത്രമേ ഇടപെട്ടു ഉള്ളു….

പതിവ്രത: അതായതു ഇത്രയും കാലം ഇവളെ നോക്കിയാ ഭർത്താവ് മോശം അവസരം മുതലെടുത്ത ആള് യോഗ്യൻ…. സ്വാതിയെ സഹതാപത്തോടെ നോക്കി കൊണ്ട് പെട്ടെന്ന് ആ രൂപം മറഞ്ഞു പോയി… കണ്ണാടിയിൽ മറ്റവൾ മാത്രം ആയി… അവൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് സ്വതിയോടു പറഞ്ഞു…

“നീ ഒരു കാര്യം മനസ്സിൽ ആകണം… അവൾ പറയുന്നത് പോലെ ചെയ്തിരുന്നു എങ്കിൽ നീ ഇന്ന് ഇവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങേണ്ടി വന്നേനെ.. നിന്നെ മനസ്സിൽ ആകാത്ത ഭർത്താവിന് വേണ്ടി, അല്ല നിനക്ക് വേണ്ടി നീ ജീവിക്കു.. ഈ ചെറുപ്പം ഈ ജീവിതം എല്ലാം ഒരു തവണയേ ഉള്ളു… അത് ആസ്വദിക്കുക… തീരുമാനം എടുക്കേണ്ടത് നീയാണ്… നിന്റെ ജീവിതം ആണ്….”

അതും പറഞ്ഞു അവളും മറഞ്ഞു… കണ്ണാടിയിൽ സ്വാതിയുടെ കരയുന്ന സ്വന്തം പ്രതിരൂപം മാത്രം ആയി… രണ്ടു പേരുടെയുംവാക്കുകൾ സ്വാതിയുടെ വീണ്ടും ആശയ കുഴപ്പം ഉണ്ടാക്കി… അവൾ നേരെ കിടക്കയിലേക്ക് വീണ് വീണ്ടും ഉറക്കെ തന്നെ കരയാൻ തുടങ്ങി… അപ്പോഴേക്കും ഉറക്കം പിടിച്ച അൻഷുൽ ഒന്നും അറിയുന്നില്ലായിരുന്നു… അവൾ കണ്ണുകൾ മുകളിലേക്ക് നോക്കി കൊണ്ട് ദൈവത്തോട് ചോദിച്ചു…

“ഭഗവാനെ, ഞാൻ എന്ത് തെറ്റ് ആണ് നിന്നോട് ചെയ്തത്… ഇങ്ങനെ എന്നെ സങ്കടത്തിൽ ആക്കാൻ… ഞാൻ എന്താ ചെയ്യേണ്ടത്… എന്നെ മനസ്സിൽ ആകാത്ത സ്വന്തം കാര്യം നോക്കുന്ന ഭർത്താവിനു വേണ്ടി ജയരാജിന്റെ അടുത്ത് നിന്നും മാറി ജീവിക്കണോ…? അന്നേരം അയാൾ ഇവിടെ നിന്നും ഇറക്കി വിട്ടാൽ എന്റെ മക്കൾ അവരെന്തു .ചെയ്യും…? ഇനി ഭർത്താവിനെ മറന്നു ജയരാജിന്റെ ഇഷ്ടങ്ങൾക്കു അനുസരിച്ചു ജീവിക്കണോ…? എനിക്ക് ഒന്നും മനസ്സിൽ ആകുന്നില്ല… നീയും എന്നെ വീണ്ടും വീണ്ടും ധര്മ സങ്കടത്തിൽ ആക്കി പരീക്ഷിക്കുക ആണോ ..?”

അവളുടെ മനസ്സിലെ സംഘര്ഷങ്ങളും കണ്ണിലെ കണ്ണുനീരും നിന്നില്ല… ജയരാജിന്റെ വാക്കുകളും തന്റെ മനസ്സിന്റെ ഓരോ പാതിയുടെ ചിന്തകളും കൊണ്ട് ചിന്തിച്ചും അതെ സമയം കരഞ്ഞും തളർന്നു എപ്പോഴോ ഉറങ്ങി പോയി… (ഇത്തവണ അന്ഷുലും സ്വാതിയും അല്ല ഞാൻ തന്നെ ആണ്, അജ്ഞാതൻ…

വെറും ഒരു പേജിൽ തീർക്കാമായിരുന്ന മെക്കാനിക്കിന്റെ സീൻ ഈ ഭാഗത്തിന്റെ പകുതിയോളം അപഹരിചതു എഴുത്തുകാരൻ നടത്തിയ (ഞാൻ അല്ല ഒറിജിനൽ) ശ്രമമാണ്… അവിടെ ഉള്ള മെക്കാനിക്ക് ഇതിന്റെ ഓരോ വായനക്കാരനും ആണ്… ഞാൻ എഴുതാൻ തുടങ്ങിയ പത്താം ഭാഗം മുതൽ ഇങ്ങോട്ടേക്കു ഉള്ള സ്വാതിയുടെ “പതിവ്രതാ മാറ്റങ്ങളെ” അതിലൂടെ ഒന്ന് കൂടി മെക്കാനിക്കിന്റെ മുന്നിൽ എന്ന രീതിയിൽ നിങ്ങൾക്കു വരച്ചു കാണിക്കുകയും എന്നാൽ അതെ സമയം ഇനി വരാൻ പോകുന്ന പലതിന്റെയും സൂചനകൾ കൂടിയും ആണ് ആ രംഗങ്ങൾ… പിന്നീട് വന്ന രംഗങ്ങൾ അതും ചില ചൂണ്ടു പലകയാണ് പലതിലേക്കും….

ഒന്ന് കൂടി ഇതിന്റെ വായനക്കാരെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുക ആണ്… ഇത് വെറും “കളിയല്ല” അതുക്കും മേലെ….

ഇതിന്റെ ഒറിജിനൽ എഴുത്തുകാരന് എല്ലാ വിധ നന്ദിയും അറിയിച്ചു കൊണ്ട് അടുത്ത ഭാഗം അടുത്ത ഞായർ ആഴ്ച നിങ്ങളിൽ എത്തിക്കാം എന്ന പ്രതീക്ഷയോടെ…

സസ്നേഹം

അജ്ഞാതൻ….)

തുടരും….

(Thanks to Mr. Tony for reviewing and correction…..)