🖤രാവണത്രേയ 5🔥

തന്നെയും കാത്ത് പുഞ്ചിരിയോടെ നിന്ന നാല് മുഖങ്ങളാണ് ത്രേയയെ പൂവള്ളിയിലേക്ക് വരവേറ്റത്….വിവാഹ ഒരുക്കങ്ങളെല്ലാം പൂർത്തിയാക്കി നിന്നിരുന്ന അഗ്നിയേയും,അച്ചൂനേം,ശന്തനൂനേം കണ്ടതും ത്രേയേടെ കണ്ണൊന്നു വിടർന്നു… അവർക്കൊപ്പം വൈദേഹി കൂടിയുണ്ടായിരുന്നു…അവരെ കണ്ടതും രാവണിനൊപ്പമുള്ള നിമിഷങ്ങൾ ഓരോന്നും അവളുടെ മനസിൽ തെളിഞ്ഞു വന്നു… കൈയ്യിലിരുന്ന പായ്ക്കറ്റിൽ പിടി മുറുക്കി കൊണ്ട് അവളവർക്കരികിലേക്ക് പതിയെ നടന്നടുത്തു…ത്രേയമോനേ…എങ്ങനെയുണ്ടെടാ അച്ചൂട്ടന്റെ arrangements…???

ത്രേയയ്ക്കരികിലേക്ക് വന്ന് നിന്ന് നെറ്റിയിലെ വിയർപ്പ് തുടച്ചെറിഞ്ഞു കൊണ്ട് അച്ചുവങ്ങനെ പറഞ്ഞതും അഗ്നിയും ശന്തനുവും മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി നിന്നു…ത്രേയ അതുകേട്ട് പതിയെ ചുറ്റുമൊന്ന് കണ്ണോടിച്ചു നോക്കി… ഇളം നീല വെളിച്ചമുള്ള ലൈറ്റുകൾ കൊണ്ട് പൂവള്ളിയാകെ വർണാഭമായിരുന്നു… അതിനൊപ്പം venue light systemത്തിൽ മജന്ത നിറം കൂടി ആയതും പൂവള്ളിയൊരു രാജകൊട്ടാരം പോലെ പ്രൗഢ ഗംഭീരമായി..ഉള്ളിൽ നിന്നും മുഴങ്ങി കേട്ട ഓരോ പാട്ടിന്റേയും താളത്തിൽ പൂവള്ളിയിലെ ഓരോ കോണുകളിലേയും ലൈറ്റുകൾ ഒന്നിടവിട്ട് കത്തിയണയാൻ തുടങ്ങി…ത്രേയ അതെല്ലാം കൗതുകത്തോടെ നോക്കി കണ്ടു നിന്നു…

കൊള്ളാം..അടിപൊളിയായിട്ടുണ്ട് അച്ചു…

അവളുടെ ആ മറുപടി കേട്ടതും പുഞ്ചിരിയോടെ നിന്ന അച്ചൂന്റെയും അഗ്നീടെയും മുഖം ഒരുപോലെ മങ്ങി തുടങ്ങി…

എന്താ ത്രേയാ…എന്താ നിന്റെ മുഖത്ത് ഒരു വല്ലായ്മ പോലെ…

അഗ്നീടെ ആ ചോദ്യം കേട്ട് ത്രേയ അവനെ നോക്കി  ക്രിതൃമമായി ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിയിച്ചു നിന്നു…

ഏയ്… എന്ത് Problem…ഒരു പ്രോബ്ലവും ഇല്ല അഗ്നീ…!!!

അവളതും പറഞ്ഞ് വൈദേഹിയുടെ തോളിലേക്ക് കൈ ചേർത്ത് നിന്നു…

മോളേ ത്രേയക്കുട്ടാ… നിന്റെ ഈ അഭിനയമൊന്നും ഞങ്ങളോട് വേണ്ട…ഇതല്ല ഇതിനപ്പുറവും കണ്ടവരാ ഞങ്ങള്…വർഷം കൊറേ ആയില്ലേ നിന്നെ കാണാൻ തുടങ്ങീട്ട്…എന്താടി ഉണ്ടായത്…???രാവൺ എന്തെങ്കിലും…..

ഇത് നല്ല കൂത്ത്…രാവണെന്നെ എന്ത് ചെയ്യാനാ എന്റെ അച്ചൂട്ടാ…രാവണെന്നെ കെട്ടാൻ പോകുന്ന ചെക്കനല്ലേ… അപ്പോ അവനെന്നെ എന്ത് ചെയ്യാനാ…അഥവാ വല്ലതും ചെയ്യാൻ വന്നാൽ തന്നെ എനിക്ക് എന്തിനും പോണ മൂന്ന് ജിമ്മന്മാരില്ലേ…. അവനെ പഞ്ഞിക്കിടാൻ എനിക്ക് നിങ്ങള് പോരേ…ല്ലേ ആയമ്മേ…

ത്രേയ അതും പറഞ്ഞ് ഒരു കൊഞ്ചലോടെ വൈദേഹീടെ താടിയിൽ പിടിച്ചുയർത്തി…

ഹാ…ഇപ്പോ ഓക്കെ..നീ ഇപ്പോഴാ ഞങ്ങടെ പഴയ ആ ത്രേയ ആയി മാറിയത്…ആ തേജസ്സും, ഓജസ്സും പഴയ ആ കച്ചറ,കൂതറ സ്വഭാവവുമുള്ള ഞങ്ങടെ ത്രേയ…

അത് കേട്ടതും ത്രേയ കട്ടകലിപ്പിൽ അച്ചൂന്റെ കാലിനിട്ട് ഒരു ചവിട്ടു കൊടുത്തു…

അയ്യോ ന്റമ്മേ…ഈ കാലമാടത്തി എന്റെ കാല് ചവിട്ടിയൊടിച്ചേ.

.അഗ്നീ…ഇടപെടെടാ… ഇടപെടെടാ…

അച്ചു ഒരു കാലും പൊക്കി അവിടെ നിന്ന് തുള്ളാൻ തുടങ്ങി…അഗ്നിയും, ശന്തനുവും അത് കണക്കിന് ആസ്വദിച്ച് ചിരിയോടെ നിൽക്ക്വായിരുന്നു…

തെണ്ടികളേ…ഒരുത്തനിവിടെ തൊണ്ടപൊട്ടി നിലവിളിച്ചിട്ടും നിനക്കൊന്നും ഒരു mind ഉം ഇല്ലേടാ…

അതുകേട്ട് അഗ്നി ചിരിയടക്കി അച്ചൂന്റെ തോളിലേക്ക് കൈയ്യിട്ടു….അപ്പോഴും അടങ്ങാത്ത കലിപ്പ് മുഖത്ത് ഫിറ്റ് ചെയ്ത് അച്ചൂനെ നോക്കി പേടിപ്പിക്ക്യായിരുന്നു ത്രേയ…..വൈദേഹി അതൊക്കെ കണ്ട് വായുംപൊത്തി അവൾക്കരികിൽ തന്നെ നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു….

മോനേ അച്ചൂട്ടാ… നിനക്ക് കിട്ടുന്നതൊക്കെ നൂറ് ശതമാനവും നീ ചോദിച്ചു വാങ്ങുന്ന ബഹുമതികളും മെഡലുകളുമാ… അത് നിന്റെ ചേട്ടൻ എന്ന പേരിൽ എനിക്കോ friend എന്ന പേരിൽ ഇവനോ ഷെയർ ചെയ്യാൻ നീ ആഗ്രഹിക്കരുത്…കേട്ടല്ലോ…

അഗ്നി അതും പറഞ്ഞ് അച്ചൂനെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു കാണിച്ചു…

നീ പോടാ താടിച്ചേട്ടാ… അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് പല്ലും ഞെരിച്ചു കൊണ്ട് അഗ്നിയെ ഒന്ന് നോക്കി…അപ്പോഴും ത്രേയ കൊടുത്ത ചവിട്ടിന്റെ effect ൽ കാലും തടവി നിൽക്ക്വായിരുന്നു അവൻ….

ആ..ത്രേയ പിന്നെ വളരെ important ആയ ഒരു കാര്യമുണ്ട്…. കുറച്ച് സമയം കഴിയുമ്പോ ഒരു പൂജയുണ്ടാവും…..എന്തോ കുടുംബ പൂജയാണ്… വിവാഹത്തിനോട് അനുബന്ധിച്ച് നടത്തുന്നതാണെന്നാ അമ്മ പറഞ്ഞത്…നീ പെട്ടെന്ന് അതിന് വേണ്ടി റെഡിയാവണം…രാവണും നീയും വേണം ചെയ്യാൻ…

അതിന് രാവൺ സമ്മതിക്ക്വോ അഗ്നീ…

ത്രേയ അതും പറഞ്ഞ് അഗ്നിയെ ഒന്ന് നോക്കി…

രാവൺ റെഡിയായി വരും മോളേ.. അതോർത്ത് മോള് വിഷമിക്കണ്ട..ആയമ്മ ഇപ്പോ തന്നെ പോയി അവനോട് പറയാം…മോള് പോയി തയ്യാറായി വാ…

വൈദേഹി പറഞ്ഞ ഉറപ്പിന്റെ പേരിൽ ത്രേയ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു…..അവളെ കൂട്ടി വൈദേഹി അകത്തേക്ക് നടക്കാൻ ഭാവിച്ചതും പിന്നിൽ നിന്നും വീണ്ടും അഗ്നിയുടെ വിളി വന്നു…

ത്രേയേ ഡീ… പിന്നെ.. നിന്റെ റൂമിൽ ബെഡിന് പുറത്ത് ഒരു പായ്ക്കറ്റ് ഉണ്ടാവും… അതില് ഞങ്ങടെ വക ഒരു ഗിഫ്റ്റ് ഉണ്ട്…അതിട്ട് വേണം നീ പൂജയ്ക്ക് റെഡിയാവേണ്ടത്…

അത് കേട്ട മാത്രയിൽ തന്നെ ത്രേയയുടെ കണ്ണുകൾ സന്തോഷത്തോടെ വിടർന്നു…

ഞാനായിരുന്നു ആ ഗിഫ്റ്റ് സെലക്ട് ചെയ്തത്.. എന്നിട്ടും നമ്മക്ക് കിട്ടിയത് ചവിട്ട്….സാരല്ല പകലന്തിയോളം പണിയെടുത്താലും അറവ് കത്തി തന്നല്ലേ മ്മടെ കഴുത്തില്…… ഇനി ഒന്നിനും നമ്മളില്ലേ….

അച്ചു വികാരഭരിതനായപ്പോ സാക്ഷാൽ ബെല്ലാരി രാജയെ കടത്തി വെട്ടുന്ന പെർഫോമൻസ് ആയിരുന്നു അവിടെ നടമാടിയത്…അത് കണ്ട് അഗ്നിയും,ശന്തനുവും കൂടി മുഖവും ചുളിച്ച് അച്ചൂനെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു…ആ രംഗം കണ്ടപ്പോ ത്രേയയ്ക്ക് ശരിയ്ക്കും ചിരിയാണ് വന്നത്…അവളാ സന്തോഷത്തിൽ തന്നെ വൈദേഹിയിൽ നിന്നും വിട്ടുമാറി ത്രിമൂർത്തികൾക്കരികിലേക്ക് നടന്നടുത്തു…. അവർക്ക് മുന്നിലേക്ക് എത്തിയ ത്രേയ മൂവരേയും  ഒരുപോലെ ചേർത്ത് കെട്ടിപ്പിടിച്ചതും അവരും അവളെ വളരെ സ്നേഹത്തോടെ മുറുകെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു നിന്നു…അച്ചൂന് ഇരുവശവും നിന്ന അഗ്നിയും ശന്തനുവും ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചതും വൈദേഹി ആ രംഗവും കണ്ട് ചിരിയോടെ നിന്നു…മൂവരിൽ നിന്നും അടർന്നു മാറുമ്പോ ത്രേയയുടെ കണ്ണുകളിൽ ആനന്ദാശ്രു നിറഞ്ഞിരുന്നു…അവരെ കാണാതെ അവളത് തുടച്ചു മാറ്റി മുഖത്തൊരു പുഞ്ചിരി നിറച്ചു കൊണ്ട് ത്രേയ വീണ്ടും വൈദേഹിക്കരികിലേക്ക് നടന്നു….

റൂമിന്റെ ബാൽക്കണിയിൽ നിന്നുകൊണ്ട് രാവൺ ഈ രംഗങ്ങളെല്ലാം കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു…ത്രേയയോട് ചെയ്തു കൂട്ടുന്ന ദുഷ്ടതകൾ ഓർത്തപ്പോ അവന്റെ മനസ് ആകെയൊന്ന് പിടഞ്ഞു… എങ്കിലും അതവളോടുള്ള സ്നേഹമോ സഹതാപമോ ആക്കി മാറ്റാൻ ഇടവരുത്താതെ വീണ്ടും മുഖത്ത് ദേഷ്യം നിറച്ചു കൊണ്ട് അവൻ റൂമിലേക്ക് തന്നെ തിരിഞ്ഞു നടന്നു….

വൈദേഹി പറഞ്ഞത് കേട്ട് ത്രേയ നേരെ അവളുടെ റൂമിലേക്ക് തന്നെ നടന്നു…റൂമിന്റെ ഡോറ് തുറന്ന് അകത്തേക്ക് കയറിയപ്പോഴേ കാണാമായിരുന്നു ബെഡിലിരുന്ന ആ പായ്ക്കറ്റ്… ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞ സന്തോഷത്തോടെ അവളാ ബെഡിനരികിലേക്ക് കുതിച്ചു….ചെന്ന പാടെ പായ്ക്കറ്റ് കൈയ്യിലെടുത്ത് വളരെ ആകാംക്ഷയോടെ അവളത് തുറക്കാൻ തുടങ്ങി… അടങ്ങാത്ത excitement ൽ അവളാ ബോക്സ് തുറന്നതും അതിനുള്ളിലിരുന്ന കസവ് ദാവണി കണ്ട് അവളുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു…. coffee brown colour ബ്ലൗസായിരുന്നു ദാവണിയ്ക്ക് കോമ്പിനേഷൻ…കസവ് കരയ്ക്ക് മുകളിൽ പതിച്ചിരുന്ന ഉണ്ണിക്കണ്ണന്റെ മ്യൂറൽ പെയിന്റിങും,അങ്ങിങ്ങായി തെളിഞ്ഞു നിന്ന മയിൽപീലികളും ആ ഡ്രസ്സിന്റെ ഭംഗി കൂട്ടി…

അവളത് നിവർത്തി കണ്ണാടിയ്ക്ക് മുന്നിൽ കൊണ്ടു വന്ന് ഭംഗി നോക്കാൻ തുടങ്ങി… വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷമാണ് ത്രേയ പഴയ ആ വേഷം ധരിയ്ക്കാൻ പോകുന്നത് എന്നുവേണം പറയാൻ….രാവണിന് ഏറെ പ്രിയമുള്ള വേഷം… അവളുടെ മുഖത്ത് നിറഞ്ഞു നിന്ന ചിരിയിൽ തന്നെ അതിനോടുള്ള ഇഷ്ടം എടുത്ത് കാട്ടാൻ തുടങ്ങി…. പിന്നെ അധികം സമയം പാഴാക്കാതെ  അവളത് ബെഡിലേക്ക് തന്നെ വച്ച് ബാത്റൂമിലേക്ക് നടന്നു…. ___________________________________

ഈ സമയം രാവണിന്റെ റൂമിൽ മനസിന് ഒരു സ്വസ്ഥതയുമില്ലാതെ അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും നടക്ക്വായിരുന്നു രാവൺ…. പെട്ടെന്നാണ് വൈദേഹി അവിടേക്ക് കയറി വന്നത്…അവരുടെ കൈയ്യിൽ ചെറിയൊരു പായ്ക്കറ്റുമുണ്ടായിരുന്നു….അവരെ കണ്ടതും രാവണിന്റെ നോട്ടം വൈദേഹിയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു….

അമ്മയെന്താ ഇവിടെ…??

രാവണിന്റെ ആ ചോദ്യം കേട്ട് വൈദേഹി അവനെ അടുത്ത് വിളിപ്പിച്ചു… അവർക്ക് മുന്നിൽ അനുസരണയുള്ള ഒരു കുട്ടിയെപ്പോലെയായിരുന്നു രാവൺ….രാവണവർക്ക് അരികിലേക്ക് നടന്നടുത്തതും വൈദേഹി അവനെ ചേർത്തുപിടിച്ചു….

എന്റെ മോൻ ഒരുപാട് ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്ന എന്നാലിപ്പോൾ അതിനിരട്ടിയായി വെറുക്കുന്ന ഒരു പെൺകുട്ടിയെ… നിന്റെ മാത്രമായിരുന്ന ത്രേയയെ വിവാഹം ചെയ്യാൻ പോക്വാ…. എനിക്കറിയാം മോന്റെ ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ദേഷ്യം എത്രമാത്രമാണെന്ന്… പക്ഷേ അതിന്റെ പേരിൽ മോനവളെ അകറ്റി നിർത്തരുത്…. കാരണം നാളെ നീ താലികെട്ടി നിന്റെ ഭാര്യയാക്കാൻ പോകുന്ന അവൾ നിന്റെ ഭാര്യ മാത്രമല്ല എന്റെ വേണു ഏട്ടന്റെ മോള് കൂടിയാ… നിന്റെ ദേഷ്യവും,രൗദ്ര ഭാവവും മുഴുവനായും ഏറ്റു വാങ്ങാനുള്ള ത്രാണി അതിനില്ല മോനേ…. സ്നേഹത്തോടെ ചേർത്ത് നിർത്തിയില്ലെങ്കിലും വേണ്ടില്ല….അതിനെ നീ ആയി കുത്തി നോവിക്കാൻ ശ്രമിക്കരുത്….

അപ്പോ ഈ കഥയിലെ വില്ലനാണോ അമ്മേ ഞാൻ…അവളെ മനപൂർവ്വം ദ്രോഹിക്കുന്ന ദുഷ്ടനായ കഥാപാത്രം…. ആണെങ്കിൽ തന്നെ അതിൽ തെറ്റില്ലല്ലോ….ഞാനിങ്ങനെയൊന്നും ആയിരുന്നില്ലല്ലോ..എന്നെ ഇങ്ങനെയാക്കി മാറ്റിയതല്ലേ….

രാവൺ വൈദേഹിൽ നിന്നും അടർന്നു മാറി മുഖം തിരിച്ചു നിന്നു…

ഞാനെന്റെ മോനെ തെറ്റുകാരനാക്കാൻ പറഞ്ഞതല്ല…അമ്മ ഒരുപദേശം പോലെ പറഞ്ഞൂന്നേയുള്ളൂ..മോനത് മനസിലൊന്ന് സൂക്ഷിച്ചിരുന്നാൽ മതി…. പിന്നെ വേറൊരു കാര്യം കൂടി പറയാനാ അമ്മ ഇപ്പോ ഇവിടേക്ക് വന്നത്…. മോനീ വേഷമൊക്കെയൊന്ന് മാറ്റി ദേ ഈ ഡ്രസ്സണിഞ്ഞ് താഴേക്ക് വരണം…

അത് കേട്ടതും രാവണിന്റെ നോട്ടം വൈദേഹിയുടെ കൈയ്യിലിരുന്ന പായ്ക്കറ്റിലേക്ക് പാഞ്ഞു…

ഇതെന്താ…??ഞാനെന്തിനാ ഇപ്പൊ താഴേക്ക് വരുന്നത്…??

താഴെ വിവാവത്തിനോട് അനുബന്ധിച്ച് ചെറിയൊരു പൂജ നടത്താനുണ്ട്…മോനും ത്രേയ മോളും ചേർന്നാണ് അത് ചെയ്യേണ്ടത്…

ഇതും വൈദി അങ്കിളിന്റെ തീരുമാനം തന്നെയാണോ…??

രാവണിന്റെ ചോദ്യത്തിൽ അല്പം ഗൗരവം നിറഞ്ഞിരുന്നു…

അതെന്താ മോനേ നീ അങ്ങനെ പറഞ്ഞത്…??

അത് കേട്ട് രാവൺ പരിഹാസച്ചുവയോടെ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു…

അല്ല ഈ വിവാഹവും അതുകൊണ്ടുള്ള ലാഭവും വൈദിയങ്കിളിനല്ലേ…അമ്മ ശരിയ്ക്കും ഒന്നും അറിയുന്നില്ല എന്നുള്ളതാണ് സത്യം… അച്ഛൻ പോലും എല്ലാം അമ്മയിൽ നിന്നും മറച്ചു വയ്ക്കുന്നു…

രാവൺ…നീയെന്തൊക്കെയാ ഈ പറയുന്നത്… അച്ഛൻ എന്ത് മറച്ചു വച്ചൂന്നാ…

ഈ വിവാഹം ഒരു തന്ത്രമാണമ്മേ…ഇത് നടന്നാൽ അവളില്ലാതാവും… എന്നെന്നേക്കുമായി… അവൾടെ മരണമാ ഇവിടെ നടക്കാൻ പോകുന്നത്… അതുകൊണ്ടാ ഈ വിവാഹം വേണ്ട എന്നു ഞാൻ വാശി പിടിയ്ക്കുന്നത്…

അത് പറയുമ്പോ രാവണിന്റെ ഉള്ളം പിടയുകയായിരുന്നു…എത്ര വെറുക്കാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും ത്രേയ എന്ന പ്രണയം അവനിൽ കൊടുങ്കാറ്റായി ആഞ്ഞു വീശി കൊണ്ടിരുന്നു….

ആരുടെ മരണം… തെളിച്ചു പറ രാവൺ… വൈദേഹി അതും പറഞ്ഞ് രാവണിന്റെ തോളിൽ പിടിച്ച് അവനെ അവർക്ക് നേരെ തിരിച്ചു നിർത്തി..

ത്രേയ…ഈ വിവാഹത്തോടെ അവള് മരിയ്ക്കും…

രാവണത് പറഞ്ഞതും വൈദേഹി ഒരു നിമിഷം ഞെട്ടി തരിച്ചു നിന്നു… പിന്നെ പതിയെ പ്രഭ പറഞ്ഞ വാക്കുകളെ അവർ മനസിൽ ഓർത്തെടുക്കാൻ തുടങ്ങി…

“ഈ വിവാഹം നടത്താൻ എനിക്ക് വലിയ ആഗ്രഹമൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നു… പിന്നെ എല്ലാവരും ചുറ്റുമുണ്ടായിട്ടും ഇളയ അളിയന്റെ മോളായ ത്രേയ ഒരനാഥയായി കഴിയുന്നത് ഓർത്തപ്പോ ഒരു വിഷമം… അതുകൊണ്ട് ഞാനങ്ങ് സമ്മതിച്ചൂന്നേയുള്ളൂ…മാത്രമല്ല പിള്ളേര് പണ്ടേ ഇഷ്ടത്തിലും ആയിരുന്നല്ലോ…ഇനി നമ്മളായി ആ കണ്ണിയെ അടർത്തി മാറ്റി ആ ബന്ധം ഇല്ലാതാക്കണ്ട… പക്ഷേ വൈദേഹി ഈ വിവാഹത്തിന് രാവൺ സമ്മതിക്കുമെന്ന് എനിക്ക് ഇപ്പോഴും ഉറപ്പില്ല…എന്ത് അറ്റകൈ പ്രയോഗം നടത്തീട്ടായാലും അവനീ വിവാഹ മുടക്കാൻ ശ്രമിക്കും…അതുറപ്പാണ്… നിന്റെ മനസലിയാൻ പാകത്തിന് വല്ല പ്ലാനും അവന്റെ മനസിൽ ഉണ്ടാവും…നീയതിൽ വീഴരുത്…”

പ്രഭയുടെ ആ വാക്കുകളെ ഓർത്തെടുത്തതും വൈദേഹിയുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിടർന്നു… അവരാ ചിരിയോടെ തന്നെ രാവണിന്റെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ ഉറ്റുനോക്കി നിന്നു…അവനത് കണ്ടപ്പോ മുഖത്തൊരു സംശയഭാവം നിറഞ്ഞു വന്നു…

നിന്നെ വിവാഹം ചെയ്താൽ ത്രേയ മരിയ്ക്കും ല്ലേ മോനേ…

വൈദേഹി പുഞ്ചിരിയോടെ അങ്ങനെ ചോദിച്ചതും രാവണതിന് തലയാട്ടി സമ്മതം മൂളി…

അത് സാരല്യ.. ആരായാലും ജനിച്ചാൽ ഒരിക്കൽ മരിയ്ക്കുമെന്നല്ലേ പ്രമാണം…. അതുകൊണ്ട് അവൾടെ വിധി അങ്ങനെ ആണെങ്കിൽ അങ്ങനെ തന്നെ നടന്നോട്ടേ….എന്റെ മോനിപ്പോ റെഡിയായി താഴേക്ക് വരാൻ നോക്ക്… അമ്മ താഴെയുണ്ടാവും.. പെട്ടെന്ന് വരണേ….

വൈദേഹി അതും പറഞ്ഞ് രാവണിന്റെ കവിളിൽ കൈചേർത്ത് ഒന്ന് തഴുകിയ ശേഷം റൂം വിട്ട് പുറത്തേക്ക് നടന്നു…താൻ പറഞ്ഞത് വൈദേഹി ഉൾക്കൊള്ളാഞ്ഞതിന്റെ ദേഷ്യത്തിൽ കൈയ്യിലിരുന്ന പായ്ക്കറ്റ് ബെഡിലേക്ക് തന്നെ വലിച്ചെറിഞ്ഞ് രാവണങ്ങനെ നിന്നു…ബെഡിലേക്ക് ചിതറി തെറിച്ച പായ്ക്കറ്റിൽ നിന്നും ഒരു കോഫി ബ്രൗൺ കളർ കുർത്തി പുറത്തേക്ക് വീണിരുന്നു… അതുകണ്ട് രാവണതിന് അടുത്തേക്ക് നടന്നടുത്തു…ബെഡിൽ ചിതറി കിടന്ന ഡ്രസ്സെടുത്ത് അവനതിലേക്കൊന്ന് വിരലോടിച്ചു…കോളറിൽ golden stone പതിപ്പിച്ച കുർത്തയായിരുന്നു അത്…വൈദേഹി പറഞ്ഞിട്ടു പോയത് കേട്ട് മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെ അവനതുമായി വാഷ് റൂമിലേക്ക് നടന്നു…. ___________________________________

രാവണും ത്രേയയും റെഡിയാവും മുമ്പ് തന്നെ ത്രിമൂർത്തികൾ അണിഞ്ഞൊരുങ്ങാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു…അച്ചൂന്റെ അഭിപ്രായം അനുസരിച്ച് മൂവരും ബ്ലാക്ക് കളർ കുർത്തയും വൈറ്റ് കളർ പാന്റുമാണ് ധരിച്ചിരുന്നത്….അവസാനവട്ട ഒരുക്കങ്ങളും കഴിഞ്ഞ് മുടിയൊക്കെ ചീകിയൊതുക്കി പെർഫ്യൂമും വാരിപ്പൂശി കഴിഞ്ഞതും മൂവരും നല്ല ചുള്ളൻ ചെക്കന്മാരായി….പരസ്പരം പാടി പുകഴ്ത്തി കൊണ്ട് മൂന്ന് പേരും ഡോറ് ക്ലോസ് ചെയ്തു പുറത്തേക്കിറങ്ങി… അപ്പോഴേക്കും പൂവള്ളിയിലെ മുതിർന്ന അംഗങ്ങളെല്ലാം ഒരുങ്ങി റെഡിയായിരുന്നു….കല്യാൺ സിൽക്സിന്റെ പരസ്യം പോലെ ഊർമ്മിളയും,വസുന്ധരയും റെഡിയായി ഹാളിൽ നിരന്നു…വൈദേഹി മാത്രം അതിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായി അധികം പകിട്ടുകളില്ലാത്ത ഒരു സാരി ചുറ്റിയിറങ്ങി… ഓരോരുത്തരും സ്റ്റെയർ ഇറങ്ങി വരുന്നതും എണ്ണമെടുത്ത് നിൽക്ക്വായിരുന്നു അച്ചു…

അഗ്നീ..അമ്മ വന്നു,ഊർമ്മിളാന്റി വന്നു,വല്യമ്മ വന്നു…അച്ഛനെവിടെ…??

ഹാളിന്റെ ഒരു കോർണറിലായി നിലയുറപ്പിച്ചു കൊണ്ടാണ് അച്ചൂന്റെ ആ ചോദ്യം…

സുഗതങ്കിൾ വരാറാവുന്നേയുള്ളെടാ… നിന്റെയൊക്കെ cool daddy അല്ലേ.. രജനീകാന്ത് style ആ…ലേറ്റായി വന്നാലും ലേറ്റസ്റ്റ് ആയേ വരൂ…

ശന്തനു അതും പറഞ്ഞ് അച്ചൂന്റെ തോളിലേക്ക് കൈയ്യിട്ട് നിന്നു…. _____________________________________ ഈ സമയം കിച്ചണിന് അരികിലായുള്ള റൂമിൽ ഓരോ സാധനങ്ങളും അടുക്കിവെച്ച് നിൽക്ക്വായിരുന്നു കൺമണി….പൂജയുടെ ഒരുക്കങ്ങൾക്കുള്ള പൂർണ ഉത്തരവാദിത്വം കൺമണിയ്ക്കായിരുന്നു…പൂവും,ദ്രവ്യങ്ങളും എല്ലാം ഹോമകുണ്ഡത്തിനരികെ ഒരുക്കി വച്ചിട്ടായിരുന്നു അവൾ റൂമിലേക്ക് വന്നത്….ആ ചെറിയ റൂമിൽ നിരത്തി വച്ചിരുന്ന ചില പായ്ക്കറ്റുകളും പാത്രങ്ങളും ഒതുക്കി വച്ച ശേഷം കൺമണിയും പൂജയ്ക്ക് വേണ്ടി റെഡിയാവാൻ തുടങ്ങി….അടുക്കളപ്പണിയും,വീട്ടുജോലിയും ഒരുപാട് ഉണ്ടായിരുന്നതു കൊണ്ട് അവളാകെ മുഷിഞ്ഞിരുന്നു…മായമ്മയെ പൂജ നടക്കുന്നിടത്തേക്ക് പറഞ്ഞ് വിട്ട് കൺമണി റെഡിയാവാൻ തുടങ്ങി…ഒരു കുളിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് തിരികെ റൂമിലേക്ക് വന്ന് ഷെൽഫ് തുറന്ന് ഓരോ അറയും ആകെത്തുക ഒന്ന് നോക്കി….

ഇതിലിപ്പോ ഏത് ഡ്രസ്സാ എടുത്തിടുക… എല്ലാം ഒരുപാട് പഴകിയതാണല്ലോ ഈശ്വരാ… അവിടെ എല്ലാം പട്ടുചേലയും ചുറ്റി ടെക്സ്റ്റൈൽ ഷോപ്പിന്റെ പരസ്യം പോലെ നിൽപ്പുണ്ട്…അതിനിടയിലേക്ക് ഈ പഴഞ്ചൻ തുണിയും ഇട്ടോണ്ട് ചെന്നാൽ…

കൺമണി ആകയയൊന്ന് കുഴങ്ങി….അവളാ ആലോചനയിൽ തന്നെ കുറേനേരം ഷെൽഫിൽ  ആകെത്തുക ഒന്ന് പരതി… ഒടുവിൽ ഷെൽഫിന്റെ ഒരു കോർണറിൽ നിന്നും ഒരു പഴയ ദാവണിയെടുത്ത് തിരിഞ്ഞു… പെട്ടന്നാ അവളുടെ നോട്ടം മുന്നിലുള്ള ടേബിളിലേക്കും അതിന് മുകളിൽ വച്ചിരുന്ന ഗിഫ്റ്റ് പായ്ക്കറ്റിലേക്കും പോയത്….. കൈയ്യിലിരുന്ന ദാവണി തിരികെ ഷെൽഫിലേക്ക് തന്നെ വച്ച് അവള് തിടുക്കപ്പെട്ട് ടേബിളിനരികിലേക്ക് പാഞ്ഞു….ഒരു സംശയ ഭാവത്തോടെ അവളാ ഗിഫ്റ്റ് പായ്ക്കറ്റ് കൈയ്യിലെടുത്ത് തുറന്നു….

ബോക്സിൽ ഭംഗിയായി മടക്കി വച്ചിരുന്ന റോയൽ ബ്ലൂ കളർ സാരി കണ്ടതും അവളുടെ കണ്ണുകൾ അത്ഭുതത്തോടെ വിരിഞ്ഞു….മനസിൽ നിറഞ്ഞു നിന്ന സന്തോഷത്തോടെ അവളാ സാരിയിലൂടെ മെല്ലെ വിരലോടിച്ചു നോക്കി..മൃദുവായ ആ പട്ടിനെ അവളുടെ വിരലുകൾ തഴുകിയിഴയുകയായിരുന്നു… ഒടുവിൽ അവ ചെന്നു നിന്നത് ചെറിയൊരു തുണ്ടു കടലാസിലായിരുന്നു…അടങ്ങാത്ത ആകാംഷയോടെ അവളാ കടലാസ് തുണ്ട് കൈയ്യിലെടുത്ത് തിടുക്കപ്പെട്ട് തുറന്നു നോക്കി…

*വളരെ കഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടാണ് ആരും കാണാതെ ഈ ഗിഫ്റ്റ് ഇവിടെ എത്തിച്ചിരിക്കുന്നത്… എന്റെ മനസിന് ഏറെ പ്രിയം തോന്നിയ നിറമാണ്.. നിനക്ക് ഈ നിറം നന്നായി ഇണങ്ങും എന്ന് ആ മനസ് എന്നോട് തന്നെ പറയുന്നുണ്ട്… പൂജയ്ക്ക് ഇതുടുത്ത് വേണം വരാൻ…എന്നെ നിരാശനാക്കരുത്….*

ആ വരികൾ വായിച്ചെടുക്കുമ്പോ കൺമണിയുടെ ഹൃദയം ആയിരം പെരുമ്പറ ഒന്നിച്ചു കൊട്ടും പോലെ ഉച്ചത്തിൽ മിടിയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി…അതാരാണ് അവിടെ എത്തിച്ചതെന്ന സംശയം അവളിൽ ബലപ്പെട്ടു… തനിക്ക് വേണ്ടി തന്നെയാകുമോ എന്നുകൂടി  ചിന്തിച്ച് കൊണ്ട് അവള് വീണ്ടും ആ വരികൾ ഒന്നുകൂടി വായിച്ചു നോക്കി….

ഈ റൂമിൽ അമ്മയല്ലാതെ മറ്റാരും കയറില്ല… അമ്മ ഇങ്ങനെയുള്ള സാരിയൊന്നും ഉടുക്കാറില്ല… അപ്പോ പിന്നെ ഇത് എനിക്ക് വേണ്ടി തന്നെ ആകില്ലേ…!!! എങ്കിലും ഇങ്ങനെ ഒരു ഗിഫ്റ്റ് ഇവിടെ ആരായിരിക്കും എനിക്ക് വേണ്ടി സെലക്ട് ചെയ്ത് കൊണ്ടു വച്ചത്….

കൺമണി ഓരോന്നും ചിന്തിച്ച് നിന്നപ്പോഴേക്കും മായമ്മ ഡോറിൽ മുട്ടി വിളിച്ച് ഒരുങ്ങിയിറങ്ങാനായി അവളെ ഓർമ്മപ്പെടുത്തി തിരികെ പോയി… അവർക്ക് മറുപടി നല്കി പിന്നെ അധികം ചിന്തിച്ച് നിൽക്കാതെ കൺമണി ഗിഫ്റ്റ് പായ്ക്കറ്റിൽ വച്ചിരുന്ന സാരി തന്നെ ഭംഗിയായി ഞൊറിഞ്ഞുടുത്തു…. ____________________________________

ശന്തനൂ…ഈ വിവാഹം ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞ് നടത്തിയാൽ മതിയായിരുന്നു ല്ലേടാ…

ശന്തനൂന്റെ തോളിലേക്ക് കൈമുട്ടൂന്നി വച്ച് അച്ചുവങ്ങനെ പറഞ്ഞതും ശന്തനുവും,അഗ്നിയും ഒരുപോലെ അവനെ തന്നെ ഉറ്റുനോക്കി നിന്നു…

അതെന്താടാ അച്ചൂട്ടാ നീയങ്ങനെ പറഞ്ഞത്…??? ഒരാഴ്ച കഴിയുമ്പോ എന്താ പ്രത്യേകത…??

അല്ല അഗ്നീ.. ഒരാഴ്ച സമയം കിട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ നമ്മുടെ ഒട്ടുമിക്ക എല്ലാ ബന്ധുക്കളേയും വിവാഹത്തിന് ക്ഷണിക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നല്ലോ….അതാകുമ്പോ കണ്ണിന് കുളിർമ നല്കുന്ന കുറച്ചു മുഖങ്ങളെ കാണാമായിരുന്നു….ഒരു ദർശന സുഖം കിട്ടിയേനേ….

ഹോ.. അങ്ങനെ…!! അക്കാര്യമോർത്ത് എന്റെ പൊന്നുമോൻ ടെൻഷനാവണ്ട… വിവാഹം നാളെ ആണെങ്കിലും ദർശന സുഖം കിട്ടാൻ വേണ്ടിയുള്ള കുറച്ച് അടുത്ത ബന്ധുക്കളെ വല്യമ്മ ക്ഷണിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നാ കേട്ടേ….ചിത്രാന്റീടെ വീട്ടിലും ക്ഷണമുണ്ട്….

അതേയോ…ആ ഒരു നീക്കം ഞാനറിഞ്ഞില്ലല്ലോ അഗ്നീ… പ്രഭയങ്കിളിന്റെ റിലേറ്റീവായ ആ നീരജ വരുമോ ആവോ…??

അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് താടിയ്ക്ക് കൈയ്യും താങ്ങി ചിന്തയിൽ മുഴുകി നിന്നു…അപ്പോഴാണ് വൈദി സ്റ്റെയർ ഇറങ്ങി താഴേക്കു വന്നത്….

VVIP ഒന്നേ… വൈദിയെ കണ്ടതും അച്ചു ചിന്തയിൽ നിന്നും ഉണർന്ന് സീനിയേർസിന്റെ എണ്ണമെടുക്കാൻ തുടങ്ങി….വൈദി ഹാളിലേക്ക് വന്നു നിന്നതും അടുത്ത ആള് സ്റ്റെയർ ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങി.. മറ്റാരുമായിരുന്നില്ല പ്രഭ തന്നെ…

VVIP രണ്ടേ…. അച്ചു അടുത്ത ആളുടേയും എണ്ണമെടുത്ത് നിന്നു.. പ്രഭ വൈദിയ്ക്കരികിലേക്ക് വന്ന് നിന്നതും സുഗത് റെഡിയായി ഇറങ്ങി..

ആഹാ..!!നമ്മുടെ local Dad വന്നല്ലോ… അച്ചു അഗ്നിയെ തട്ടി അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും അഗ്നി അവനെ കണ്ണുരുട്ടി പേടിപ്പിച്ച് നിർത്തി… അങ്ങനെ ഒരുവിധപ്പെട്ട എല്ലാ അംഗങ്ങളും പൂജയ്ക്ക് വേണ്ടി റെഡിയായി എത്തിയിരുന്നു…. രാജാറാമിന്റെ നിർദേശപ്രകാരം ഒരുക്കി വെച്ച ഹോമകുണ്ഡത്തിനരികെ എല്ലാവരും നിരന്നതും മായമ്മ കൂടി അവരോടൊപ്പം ചെന്നു നിന്നു… വേദ്യയും,നിമ്മിയും ഒരുമിച്ചാണ് റെഡിയായി ഇറങ്ങിയത്… എങ്കിലും രണ്ടുപേരും രണ്ട് വശത്തായി നിലയുറപ്പിച്ചു നിന്നു.. ഹരിയും പ്രിയയും മക്കളും കൂടി വന്നു നിന്നതും കോളം തികഞ്ഞു എന്നുവേണം പറയാൻ… അങ്ങനെ ഏകദേശം അംഗങ്ങളെല്ലാം അണിനിരന്നപ്പോഴാണ് അതുവരെയും അവിടെ ഇല്ലാതിരുന്ന പുതിയൊരാൾ കൂടി അവിടേക്ക് കടന്നു വന്നത്… മറ്റാരുമായിരുന്നില്ല ഹരിയുടേയും രാവണിന്റേയും ഒരേയൊരു സഹോദരി ഹരിണി… ഹോസ്റ്റലിൽ നിന്ന് പഠിയ്ക്ക്യായിരുന്ന ഹരിണി രാവണിന്റെ വിവാഹം പ്രമാണിച്ചാണ് തറവാട്ടിലേക്ക് എത്തിയത്… ത്രിമൂർത്തികളെ വേദ്യയെപ്പോലെ തന്നെ mind ചെയ്യാത്ത മറ്റൊരംഗമായിരുന്നു ഹരിണി…. അതുകൊണ്ട് തന്നെ അച്ചുവും, ശന്തനുവും,അഗ്നിയും അവളെ കാര്യമായി ശ്രദ്ധിക്കാൻ പോയില്ല… അപ്പോഴാണ് മൂവരേയും ഞെട്ടിച്ചു കൊണ്ട് കൺമണി അവിടേക്ക് നടന്നടുത്തത്…. ഗിഫ്റ്റ് പായ്ക്കറ്റിൽ വച്ചിരുന്ന റോയൽ ബ്ലൂ കളർ സാരിയായിരുന്നു അവള് ധരിച്ചിരുന്നത്….ആ വേഷത്തിൽ അവളെ കണ്ടതും ശന്തനൂന്റെ കണ്ണൊന്നു വിടർന്നു…

wow… beautiful… തനിക്കടുത്ത് നിന്ന അച്ചൂനേം,അഗ്നിയേയും പോലും മറന്ന് ശന്തനൂന്റെ നാവ് അവൻ പോലുമറിയാതെ അങ്ങനെ ഉരുവിട്ടതും അച്ചുവും അഗ്നിയും ഒരുതരം അത്ഭുതത്തോടെ ശന്തനൂനെയൊന്ന് നോക്കി…. പെട്ടെന്നാ ശന്തനൂന് സ്ഥലകാല ബോധം വന്നത്…അച്ചൂന്റെയും അഗ്നീടെയും നോട്ടം കണ്ട് അവൻ അവരെ നോക്കി ഒന്ന് ഇളിച്ചു കാണിച്ചു…

കൺമണിയെ കാണാൻ ഇന്നെന്തോ ഒരു പ്രത്യേക ഭംഗി പോലെ…ല്ലേ…

ന്മ്മ… ന്മ്മ… അധികം ഭംഗി ആസ്വദിക്കണ്ട..! അച്ചുവും അഗ്നിയും ഒരുപോലെ അങ്ങനെ പറഞ്ഞ് ഇരുത്തിയൊന്ന് മൂളി നിന്നു…

അഗ്നീ…..പൂജയ്ക്കുള്ള എല്ലാവരും എത്തി…where is the king…?? ഇക്കൂട്ടത്തിലെ സിങ്കക്കുട്ടിയെവിടെ…???

ആരാടാ അച്ചൂ ആ king… ശന്തനു അച്ചൂനെ ഒന്നുലച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു…

ഡാ..രാവൺ…അവനെവിടെ…??

രാവണല്ലേ ദേ വരുന്നത്… ശന്തനു അതും പറഞ്ഞ് സ്റ്റെയറിന് നേരെ കൈ ചൂണ്ടി കാണിച്ചതും അഗ്നിയും അച്ചുവും ഒരുപോലെ അവിടേക്ക് നോട്ടം പായിച്ചു നിന്നു… അവര് മൂന്നുപേരും ചേർന്ന് സെലക്ട് ചെയ്ത coffee brown colour കുർത്തയും white പാന്റുമായിരുന്നു രാവണിന്റെ വേഷം…ആ വേഷത്തിൽ രാവിണിനെ കാണാൻ ഒരു പ്രത്യേക ഭംഗിയായിരുന്നു…നെറ്റിയിലേക്ക് ചിതറിത്തെറിച്ചു കിടന്ന തലമുടിയെ ഇടംകൈയ്യാൽ മാടിയൊതുക്കി രാവൺ സ്റ്റെയർ ഇറങ്ങി താഴേക്കു വന്നു…. മുഖത്ത് വലിയ ഭാവവ്യത്യാസങ്ങളൊന്നുമില്ലാതെ അവൻ അഗ്നിയ്ക്ക് അരികിലായി വന്നു നിന്നു…

രാവൺ… superb dude.. ഞങ്ങളുടെ special selection ആയിരുന്നു….ഇത്രേം മാച്ചാകുംന്ന് കരുതിയില്ല… അഗ്നിയെ വകഞ്ഞു മാറ്റി അച്ചു രാവണിനടുത്തേക്ക് നുഴഞ്ഞു കയറി നിന്നു….അച്ചൂന്റെ ആ പറച്ചില് കേട്ട് രാവണവനെ കലിപ്പിച്ചൊന്ന് നോക്കിയ ശേഷം നെഞ്ചിന് മീതെ കൈകെട്ടി വച്ച് നിന്നു….

എല്ലാവരും എത്തിയെങ്കിൽ പൂജ ആരംഭിക്കാം ന്താ….??? യജ്ഞാചാര്യൻ വൈദിയോട് അങ്ങനെ ചോദിച്ചതും അയാള് ചുറ്റും ത്രേയയെ പരതി…

ത്രേയ…അവളെവിടെ..??വൈദേഹി പോയി ത്രേയേ കൂട്ടീട്ട് വാ…

വൈദീടെ ആ പറച്ചില് കേട്ട് വൈദേഹി ത്രേയയെ വിളിക്കാനായി സ്റ്റെയർ കയറാൻ ഭാവിച്ചതും അവള് താഴേക്ക് നടന്നു വന്നതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു…..

ഹാ…മോള് റെഡിയായോ…!!!

വൈദേഹി അതും പറഞ്ഞൊന്ന് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ത്രേയയ്ക്കരികിലേക്ക് നടന്നു… വൈദേഹിയുടെ ആ പറച്ചില് കേട്ട് രാവണിന്റെ കണ്ണുകൾ പെട്ടെന്ന് ത്രേയയുടെ മുഖത്തിന് നേരെ പാഞ്ഞു… യാദൃശ്ചികമായി ത്രേയയ്ക്ക് നേരെ നീണ്ട ആ കണ്ണുകൾ പിന്വലിക്കാൻ ആകാത്ത വിധം അവിളിൽ തന്നെ ഒതുങ്ങി…. മറ്റെല്ലാം മറന്നു കൊണ്ട് രാവണിന്റെ നോട്ടം ത്രേയയിലേക്കും അവൾ ധരിച്ചിരുന്ന ദാവണിയിലേക്കും വലംവച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു….അവന് ആ നിമിഷം ത്രേയയെ ആ പഴയ ത്രേയായി തോന്നുകയായിരുന്നു….ഭംഗിയിൽ വളച്ചെഴുതിയ പുരികക്കൊടികളും,കൂവള മിഴികളും,ചെഞ്ചുണ്ടുകളും അവനെ മറ്റൊരു ലോകത്തേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോയി… കസവിന്റെ ആ ദാവണി അവൾക് നന്നായി ഇണങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു… അതിനൊപ്പം അണിഞ്ഞിരുന്ന ഓർണമെന്റ്സ് അവളുടെ ഭംഗി എടുത്ത് കാട്ടി… ഒരുനിമിഷം സ്വയം മറന്ന് അവനവളെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു…..

ഭാര്യയാവാൻ പോകുന്ന പെണ്ണിനെ ഇങ്ങനെ വായിനോക്കുന്നത് മോശമാണ് സാർ… ഒരു മയത്തിനൊക്കെ നോക്ക്….

അച്ചുവിന്റെ ആക്കിയുള്ള ആ വർത്തമാനം കേട്ടതും രാവൺ സ്വപ്നത്തിൽ നിന്നെന്നോണം ഞെട്ടിയുണർന്ന് അവളിൽ നിന്നുള്ള നോട്ടം പിന്വലിച്ചു…. അപ്പോഴാണ് അഗ്നിയും ശന്തനുവും അച്ചുവും തന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് അവന് മനസിലായത്…അവരുടെ മുന്നിൽ നാണംകെടാതിരിക്കാനായി അവൻ വീണ്ടും മുഖത്ത് സ്ഥായീഭാവമായ കലിപ്പ് ഫിറ്റ് ചെയ്ത് നിന്നു….

അപ്പോഴേക്കും വൈദേഹി ത്രേയയെ ഹോമകുണ്ഡത്തിനരികെ എത്തിച്ചിരുന്നു….

ഹാ.. എല്ലാവരും എത്തി സ്വാമി…ഇനി ആരംഭിക്കാം… വൈദിയങ്ങനെ പറഞ്ഞതും യജ്ഞാചാര്യൻ ഒന്ന് തലയാട്ടി കേട്ടു…

പൂവള്ളിയിൽ പരമ്പരാഗതമായി നടത്തി വരുന്ന പൂജയായിരുന്നു അത്..രാവണുമായുള്ള ത്രേയയുടെ വിവാഹം ഒരു തന്ത്രമാണെങ്കിൽ കൂടി പൂവള്ളിയിൽ മംഗള കർമ്മങ്ങൾ നടക്കും മുമ്പ് ഇന്ദ്രാവതിയെ തൃപ്തിപ്പെടുത്താനായി ഇന്ദ്രാവതി പൂജ നടത്തേണ്ടതുണ്ട്….. വിവാഹം നടക്കും മുമ്പ് ഹോമകുണ്ഡത്തിൽ നെയ്യ് സമർപ്പിച്ച് വരൻ വധുവിന്റെ കാലിൽ തള അണിയിക്കുകയും കൈയ്യിൽ കാപ്പ് കെട്ടുകയും ചെയ്യുന്നതോടെയാണ് ചടങ്ങ് അവസാനിക്കുന്നത്…

പൂജ ആരംഭിച്ചതും വൈദേഹി തന്നെ രാവണിനേയും ത്രേയയേയും ഹോമകുണ്ഡത്തിനരികിലെ ആവണപ്പലകയിലേക്ക് കൊണ്ടിരുത്തി…ത്രേയ രാവണിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി എങ്കിലും രാവണവൾക്ക് മുഖം നല്കാതെ മുന്നിലെ അഗ്നിയിലേക്ക് തന്നെ നോട്ടം പായിച്ചിരുന്നു….

യജ്ഞാചാര്യൻ മന്ത്രങ്ങൾ ഉച്ചത്തിൽ ചൊല്ലി പൂജ ആരംഭിച്ചതും എല്ലാവരും ഭക്തിയോടെ അതിന് സാക്ഷിയായി നിന്നു….

ദാ..ഈ നെയ്യ് രണ്ടു പേരും ഒരുമിച്ച് അഗ്നിയിലേക്ക് സമർപ്പിയ്ക്ക്…

യജ്ഞാചാര്യൻ നീട്ടിയ ദ്രവ്യം വാങ്ങാൻ രാവണും ത്രേയയും ആദ്യമൊന്ന് മടിച്ചു… പിന്നെ പതിയെ ഇരുവരും മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കിയ ശേഷം ഒരുപോലെ കൈനീട്ടി തളികയിലെടുത്ത ആ ദ്രവ്യം കൈയ്യിൽ വാങ്ങി…രാവണിന്റെ കൈക്കുള്ളിൽ അമർന്നിരുന്ന ത്രേയയുടെ കൈയ്യിനെ ഇരുവരും ഒരുപോലെ ഉറ്റുനോക്കിയിരുന്നു…

ഇനി സമർപ്പിയ്ക്കാം…

യജ്ഞാചാര്യൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് തളികയിലിരുന്ന നെയ്യ് രാവണും ത്രേയയും ഒരുമിച്ച് ആ അഗ്നിയിലേക്ക് സമർപ്പിച്ചു….

ഇനി ഈ തള കുട്ടിയുടെ കാലിലും കാപ്പ് കൈയ്യിലുമായി അണിയിച്ചു കൊടുക്കണം…

പൂജിച്ചെടുത്ത കാപ്പും തളയും രാവണിന് നേർക്ക് നീട്ടി യജ്ഞാചാര്യൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും രാവൺ ദേഷ്യം കടിച്ചമർത്തി ഇരുന്നു… ഒന്നുകൂടി ആ കാര്യം ആവർത്തിച്ച് ആവശ്യപ്പെട്ടതും ഉള്ളിലുറഞ്ഞ ദേഷ്യമടക്കി രാവൺ ആ താലം കൈയ്യിൽ ഏറ്റുവാങ്ങി….താലത്തിലിരുന്ന കാപ്പ് കൈയ്യിലെടുത്ത് ത്രേയയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കുമ്പോ അവനെ തന്നെ നോക്കി ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ ഇരിക്ക്യായിരുന്നു ത്രേയ…

യജ്ഞാചാര്യന്റെ നിർദ്ദേശ പ്രകാരം കൈയ്യിലിരുന്ന കാപ്പ് അവനവളുടെ വലത് കൈയ്യിലേക്ക് അണിയിച്ചു കൊടുത്തു…അതണിയിക്കുമ്പോ ഇരുവരുടേയും കണ്ണുകൾ പരസ്പരം കോർത്തിരുന്നു…ആ കാഴ്ച പാൽപ്പായസം കുടിച്ച സന്തോഷത്തിൽ ആസ്വദിച്ച് കാണുകയായിരുന്നു ത്രിമൂർത്തികൾ…. ത്രേയയുടെ കൈയ്യിലേക്ക് കാപ്പണിയിച്ച് ഉയർന്ന രാവൺ താലത്തിൽ നിന്നും തള കൂടി കൈയ്യിലെടുത്തു…. അപ്പോഴേക്കും വൈദേഹിയുടെ നിർദ്ദേശ പ്രകാരം നിമ്മിയും,പ്രിയയും ത്രേയയ്ക്കടുത്തേക്ക് നടന്നു ചെന്ന് ത്രേയയുടെ പാവാടയുടെ തുമ്പ് കണങ്കാൽ പൊക്കം വരെ ഒന്നുയർത്തി വച്ചു കൊടുത്തു…

വെണ്ണപോലെ വെളുത്ത ആ കാൽപ്പാദങ്ങൾ കണ്ടതും രാവണിന് ശരിയ്ക്കും ഒരു കൗതുകം തോന്നി…. പാദസരങ്ങളില്ലാതെ ഒഴിഞ്ഞു കിടന്ന ആ പാദങ്ങൾ അവനെ മധുരമുള്ള പഴയ കാല ഓർമ്മകളിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോയി…. ________________________________________

*രാവൺ… എന്റെ പിറന്നാളിന് നീ എനിക്ക് എന്ത് സമ്മാനമാ തരാൻ പോകുന്നത്…??? കുളപ്പടവിലിരുന്ന് കൊണ്ട് വെള്ളത്തിൽ കാലിട്ടടിച്ച് ത്രേയ അത് ചോദിയ്ക്കുമ്പോ അവളുടെ മടിയിൽ തലചായ്ച്ച് കിടക്കുകയായിരുന്നു രാവൺ….

ഈ രാവൺ തന്നെ നിനക്ക് കിട്ടിയ ഏറ്റവും വലിയ ഗിഫ്റ്റല്ലേ…നീ എന്നെ മൊത്തമായും അങ്ങെടുത്തോടീ…

രാവണതും പറഞ്ഞൊന്ന് ചിരിച്ചതും ത്രേയ അവനെ കലിപ്പിച്ചൊന്ന് നോക്കി മടിയിൽ നിന്നും തള്ളി മാറ്റാൻ ശ്രമിച്ചു…

ഡീ…ഡീ…അടങ്ങിയിരിക്കെടീ… രാവണതും പറഞ്ഞ് അവളുടെ കൈകളെ തടുത്തു വച്ചു….

ഇനി ഈ ഒരു പ്രശ്നത്തിന്റെ പേരിൽ മുഖവും വീർപ്പിച്ച് ഇരിക്കേണ്ട..നീ പറ…എന്ത് ഗിഫ്റ്റാ നിനക്ക് വേണ്ടത്…എന്ത് വേണമെങ്കിലും പറഞ്ഞോ..എത്ര expensive ആയതാണെങ്കിലും നിന്റെ രാവൺ വാങ്ങി തന്നിരിക്കും…

അയ്യേ…എന്റെ b’day gift ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടാണോ നീ എനിക്ക് വാങ്ങിച്ചു തരുന്നത്… അതൊക്കെ ഞാൻ പ്രതീക്ഷിക്കാതെ വാങ്ങി തരണ്ടേ മിസ്റ്റർ ഹേമന്ത് രാവൺ….

നീ expect ചെയ്യാത്ത ഗിഫ്റ്റൊക്കെ ഞാൻ സമയം കിട്ടുമ്പോഴൊക്കെ തന്നോളം…ആദ്യം നിനക്ക് വേണ്ട ഗിഫ്റ്റ് ഏതാണെന്ന് പറയെടീ….

അത് കേട്ടതും ത്രേയ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പതിയെ അവളുടെ ആഗ്രഹം പറയാൻ തുടങ്ങി…

രാവൺ…..!!!! അവളൽപം കൊഞ്ചലോടെ അവനെയങ്ങനെ വിളിച്ചതും അവനത് അതേ ടോണിൽ തന്നെ മൂളി കേട്ടു…

എനിക്കേ…………. എനിക്കൊരു പാദസരം വാങ്ങി തര്വോ രാവൺ… ഒരുപാട് തിളക്കമുള്ള…നിറയെ കല്ലുകൾ പതിപ്പിച്ച, നടക്കുമ്പോൾ കിലുങ്ങി ചിരിയ്ക്കുന്ന ഒരു പാദസരം…

ത്രേയ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും രാവൺ തല തിരിച്ച് അവൾക് നേരെ നോട്ടം പായിച്ചു കിടന്നു…

ഇതെന്താ ഒരു പാദസരം…..അതും കല്ല് പതിപ്പിച്ചത്….

രാവൺ..എന്തായിത് സമയം വൈകുന്നു… തള കാലിൽ അണിയിച്ചു കൊടുക്ക്….!!!

പ്രിയയുടെ സ്വരമാണ് ആ പഴയ ഓർമ്മകളിൽ നിന്നും രാവണിനെ ഉണർത്തിയത്..സ്വപ്നത്തിൽ നിന്നെന്നോണം ഞെട്ടിയുണർന്ന് അവൻ വീണ്ടും ത്രേയയുടെ പാദങ്ങളിലേക്ക് നോട്ടം പായിച്ചു… പാദസരങ്ങളണിയാത്ത ആ പാദം അവനിൽ കുറേയേറെ ചോദ്യങ്ങൾ നിറച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു… എങ്കിലും എല്ലാവരുടേയും നിർബന്ധ പ്രകാരം കൈയ്യിൽ കരുതിയിരുന്ന തള അവനവളുടെ പാദങ്ങളിലേക്ക് മെല്ലെ അണിയിച്ചു കൊടുത്തു..

അപ്പോഴേക്കും ചുറ്റിലും നിന്ന എല്ലാവരും ചേർന്ന് അവർക്ക് മേലേ പൂക്കൾ വർഷിക്കാൻ തുടങ്ങി…അച്ചുവും ശന്തനുവും അഗ്നിയും കൂടി ഒരു പൂമഴ തന്നെ പെയ്യിച്ചു… പക്ഷേ അതെല്ലാം കണ്ട് ദേഷ്യം കടിച്ചമർത്തി നിൽക്ക്വായിരൂന്നു വേദ്യയും,വൈദിയും…വേദ്യയുടെ മുഖഭാവം കണ്ട് അവളെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോഴും വൈദിയുടെ കണ്ണുകളിൽ അടങ്ങാത്ത പക എരിയുകയായിരുന്നു….

അപ്പോ ചടങ്ങ് അവസാനിച്ചിരിക്ക്യാണ് വൈദീ…ഇനി നാളെ വിവാഹം കഴിയുമ്പോ ഒരു കലശപൂജ കൂടിയുണ്ടാവും… അത് രാജാറാം ജീ തന്നെയാവും നടത്തുന്നത്… ജീ നാളെ ഇവിടേക്ക് എത്തും…

യജ്ഞാചാര്യൻ അത്രയും പറഞ്ഞ് പൂജ അവസാനിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റു…അയാളെ യാത്രയാക്കും വരെ വൈദിയും പ്രഭയും അവർക്കൊപ്പം തന്നെ കൂടി…. അപ്പോഴേക്കും ഊർമ്മിളയും,വസുന്ധരയും,വേദ്യയും,ഹരിണിയും മുഖത്ത് കലിപ്പും ഫിറ്റ് ചെയ്ത് രാവണിനേയും,ത്രേയയേയും മാറിമാറി നോക്കിയ ശേഷം റൂമിലേക്ക് തന്നെ വെച്ച് പിടിച്ചു…. പിന്നെ അവിടെ സഖ്യകക്ഷികൾ മാത്രമായിരുന്നു ശേഷിച്ചത്…

അപ്പോ എങ്ങനെയാ രാവൺ… വിവാഹ തലേന്ന് സാധാരണ ഒരു ബാച്ചിലേർസ് പാർട്ടി പതിവാ… ഞങ്ങള് നിക്കണോ…അതോ പോണോ… രാവണിന്റെ തോളിലേക്ക് കൈയ്യിട്ട് കൊണ്ട് ശന്തനുവങ്ങനെ ചോദിച്ചതും രാവണാ കൈ തട്ടിമാറ്റി നടക്കാൻ ഭാവിച്ചു….

അങ്ങനെയങ്ങ് പോവല്ലേ എന്റനിയാ… മറുപടി പറഞ്ഞിട്ട് പോടാ…

ഹരി രാവണിന് മുന്നിൽ തടസ്സമായി നിന്നതും ത്രിമൂർത്തികൾ രാവണിന് പിന്നിലായി വട്ടംകൂടി നിന്നു…

ഇയാക്കിപ്പോ എന്താ വേണ്ടേ…കുടിയ്ക്കാനെണെങ്കിൽ ഷെൽഫിൽ ഉണ്ടാകുമല്ലോ..എന്താന്ന് വച്ചാൽ ആയിക്കൂടേ.. വെറുതെ മനുഷ്യന് ശല്യമുണ്ടാക്കാൻ…

രാവൺ ഹരിയെ നോക്കി കലിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി…അതും കണ്ട് ചിരിയടക്കി പിടിച്ചു നിൽക്ക്വായിരുന്നു ത്രേയയും,കൺമണിയും..കൂട്ടിന് നിമ്മി കൂടി ചേർന്നതും പ്രിയ ഹരിയെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടി പേടിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി….

ഞാനിപ്പോ വരാടി…നീ റൂമിലേക്ക് പൊയ്ക്കോ… ദേ ഈ പിള്ളേരേം കൂടി കൂട്ടിയ്ക്കോ…!!!

നിലത്ത് വീണു കിടന്ന പൂക്കൾ പരസ്പരം വാരിയെറിഞ്ഞ് നിന്ന അമ്മൂനേം,ചാരൂനേം,പാർത്ഥിയേയും ചൂണ്ടിക്കാട്ടി ഹരിയങ്ങനെ പറഞ്ഞതും പ്രിയ അവനെ ദഹിപ്പിച്ചൊന്ന് നോക്കി…

പിള്ളേരെ വേണേ പിടിച്ചോണ്ട് വന്നേക്ക്… ഞാൻ റൂമിലേക്ക് പോകുവാ…. മൂക്ക് മുട്ടെ കുടിച്ച് നാലു കാലിലാ വരാൻ പ്ലാനെങ്കി… ദേ ഹരിയേട്ടാ ഡോറ് ഞാൻ തുറക്കില്ല… 10.30 വരെ ഞാൻ wait ചെയ്യും…അതിന് മുമ്പങ്ങ് വന്നേക്കാണം…

പ്രിയ അന്ത്യശാസനം മുഴക്കി സ്റ്റെയർ കയറി പോകുന്നതും നോക്കി അന്തംവിട്ട് നിൽക്ക്വായിരുന്നു ഹരി….

പ്രിയേടെ ആ പെർഫോമൻസും ഹരീടെ മുഖത്തെ expression ഉം കണ്ട് രാവണടക്കമുള്ളം ആർക്കും ചിരിയടക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല… എല്ലാവരുടേയും മുഖം ശ്രദ്ധിച്ചെങ്കിലും രാവണിന്റെ മുഖത്തെ പുഞ്ചിരി കണ്ടപ്പോ ഹരിയ്ക്ക് ദേഷ്യത്തിലുപരി സന്തോഷവും,ആശ്വാസവുമാണ് തോന്നിയത്… അവനത് മനസ്സിലോർത്തു കൊണ്ട് പുഞ്ചിരിയോടെ രാവണിനെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു…ഹരിയ്ക്കൊപ്പം ത്രേയയുടെ നോട്ടവും രാവണിലേക്ക് മാത്രമായി ഒതുങ്ങി…

രാവൺ…നീ എത്ര നാള് കൂടീട്ടാ ഇങ്ങനെ മനസ്സറിഞ്ഞ് ചിരിയ്ക്കുന്നേന്ന് അറിയ്വോ…

ഹരി വളരെ സന്തോഷത്തോടെ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും രാവണിന്റെ മുഖത്തെ ചിരി പതിയെ മങ്ങാൻ തുടങ്ങി….പഴയ ഗൗലവഭാവം മുഖത്തേക്ക് വരാൻ തുടങ്ങിയതും അച്ചു ആ അവസരം മുതലാക്കി ഹരിയ്ക്ക് അടുത്തേക്ക് അവതരിച്ചു…

നമ്മള് മാറ്റർ വിട്ട് പോകുന്നു ഹരിയേട്ടാ.. എല്ലാവരും മറ്റേ കാര്യത്തിലേക്ക് വാ… ശന്തനു പറഞ്ഞ കാര്യത്തിലേക്കേ…

അച്ചു അതു പറഞ്ഞതും ത്രേയയും,നിമ്മിയും,കൺമണിയും കുട്ടികളേയും കൂട്ടി ഹാളിന്റെ ഒരു കോർണറിലേക്ക് പതിയെ നടന്നു…

രാവൺ മോനേ…നീ റൂമിൽ പോയി എല്ലാം ഒന്ന് സെറ്റാക്ക് അപ്പോഴേക്കും ഞങ്ങളങ്ങോട്ട് വരാം..ന്തേ…

അച്ചു കാര്യമായി പ്ലാനുകൾ ഓരോന്നും രാവണിനോട് അവതരിപ്പിക്കുമ്പോഴും രാവണിന്റെ നോട്ടം പോയത് ത്രേയയിലേക്കായിരുന്നു….കുട്ടികൾക്കൊപ്പം കുസൃതി കാട്ടി നിന്ന ത്രേയയെ അവളറിയാതെ നോക്കി കാണുകയായിരുന്നു രാവൺ… പെട്ടെന്നാണ് ത്രേയയുടെ ദാവണി തുമ്പിൽ വിളക്കിലെ അഗ്നി പടരുന്ന ദൃശ്യം രാവണിന്റെ ശ്രദ്ധയിൽപെട്ടത്….. പൊടുന്നനെ അവന്റെ മുഖഭാവം പോലും വ്യത്യാസപ്പെടാൻ തുടങ്ങി…ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരിയോടെ നിന്ന രാവണിന്റെ മുഖത്ത് പരിഭ്രാന്തി പടരാൻ തുടങ്ങി…ത്രേയ അത് ശ്രദ്ധിക്കാതെയാണ് നില്ക്കുന്നതെന്ന് മനസിലാക്കിയതും അവന് മുന്നിൽ പ്ലാൻ പറഞ്ഞു നിന്ന അച്ചൂനെ തള്ളിമാറ്റി രാവൺ ത്രേയയ്ക്കരികിലേക്ക് പാഞ്ഞു…

അച്ചുവും,ശന്തനുവും,അഗ്നിയും ഹരിയും കൂടി ഒന്നും മനസിലാകാത്ത പോലെ കണ്ണും മിഴിച്ച് രാവണിനെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്ക്വായിരുന്നു… പെട്ടെന്നാണ് ഹരീടെ ഇളയ സന്താനമായ പാർത്ഥി ത്രേയയ്ക്ക് പിന്നിൽ വന്നു നിന്നത്…

ദേ…നിമ്മിയാന്റീ..ത്രേയേടെ ഉടുപ്പിൽ തീ പിടിച്ചു… പാർത്ഥി അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും ത്രേയയും നിമ്മിയും കൺമണിയും ഒരുപോലെ വെപ്രാളപ്പെട്ട് ദാവണിത്തുമ്പ് കുടിയാൻ തുടങ്ങി…. പെട്ടെന്നാണ് പാർത്ഥി പൂജയ്ക്ക് വച്ചിരുന്ന കിണ്ടിയിലെ വെള്ളം ത്രേയയുടെ ഡ്രസ്സിലേക്കെടുത്തൊഴിച്ചത്….ആ രംഗം നടക്കുമ്പോൾ രാവൺ ത്രേയയ്ക്ക് തൊട്ടടുത്ത് എത്തിയിരുന്നു….. പക്ഷേ രാവൺ എത്തും മുമ്പേ തന്നെ കുഞ്ഞാണെങ്കിലും പാർത്ഥി കാര്യം സോൾവ് ആക്കിയിരുന്നു….

പരിഭ്രമത്തോടെ ത്രേയയ്ക്കരികിലേക്ക് ഓടിയടുത്ത രാവൺ ഡ്രസ്സിലെ തീയണഞ്ഞതും നിന്നിടത്ത് തന്നെയൊന്ന് slow ആയി…തീ പൂർണമായും അണച്ച് ദാവണി തുമ്പ് കുടഞ്ഞു നിന്ന ത്രേയ അപ്പോഴാണ് രാവൺ തന്റെ പിന്നിലുണ്ടെന്ന കാര്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞത്… അവള് പെട്ടെന്ന് തിരിഞ്ഞ് രാവണിനെ നോക്കിയതും എല്ലാവർക്കും മുന്നിൽ ഒരു ജാള്യതയോടെ നിൽക്ക്വായിരുന്നു രാവൺ….

ആ അവസരം മുതലെടുത്ത് തന്നെ മുഖത്തൊരു ആക്കിയ ചിരി വിരിയിച്ചു കൊണ്ട് ത്രിമൂർത്തികളും അവർക്ക് കൂട്ടായി ഹരിയും രാവണിനടുത്തേക്ക് നടന്നടുത്തു…

എന്താ രാവൺ പെട്ടെന്ന് ഇവിടേക്ക് വച്ചു പിടിച്ചത്…അതും എന്നെ തള്ളിമാറ്റീട്ട്…???

അച്ചൂന്റെ അർത്ഥം വച്ചുള്ള ആ ചോദ്യം കേട്ട് രാവണവനെ തുറിച്ചൊന്നു നോക്കി…

ഡാ..ഡാ..അച്ചൂട്ടാ…എന്റെ അനിയനെ കളിയാക്കല്ലേ..എന്റെ പുന്നാര അനിയൻ അവന്റെ പെണ്ണിന് ഒരപകടം ഉണ്ടാവുന്നത് കണ്ടപ്പോ സഹിച്ചില്ല…അവനോടി വന്നു…അതിനിടയിൽ എനിക്ക് ജനിച്ച ഒരെണ്ണത്തിന്റെ അഹങ്കാരം കാരണം രാവണിന് ത്രേയമോളെ അതിസാഹസികമായി രക്ഷിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല… അതിന് നീയിത്ര മൂപ്പിക്കാൻ എന്താ അച്ചൂ…

രാവണിന്റെ തോളിലേക്ക് കൈയ്യിട്ടു കൊണ്ട് ഹരിയങ്ങനെ പറഞ്ഞതും ചുറ്റും നിന്ന എല്ലാവരുടേയും മുഖത്ത് ചിരി പൊട്ടി….ത്രേയ രാവണിനെ നോക്കി തന്നെ വായ പൊത്തി ചിരി അടക്കി പിടിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു…അത് കണ്ടതും അവളെ നോക്കി ദഹിപ്പിക്ക്യായിരുന്നു രാവൺ…

ത്രേയമോളേ… എന്തായാലും ചെറിയ ഒരപകടം കഴിഞ്ഞതല്ലേ…മോള് ശരിയ്ക്കൊന്ന് റെസ്റ്റെടുക്ക്.. നാളെ പുലർച്ചെ എഴുന്നേൽക്കാനുള്ളതല്ലേ….

ഹരീടെ ആ പറച്ചില് കേട്ടതും ത്രേയ ഹരിയെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് കുട്ടികളേയും നിമ്മിയേയും കൺമണിയേയും കൂട്ടി റൂമിലേക്ക് നടക്കാൻ ഭാവിച്ചു… പെട്ടെന്ന് ത്രേയ വീണ്ടും ഹരിയ്ക്ക് അടുത്തേക്ക് തന്നെ വന്നു നിന്നു…

ഹരിയേട്ടാ… വിരോധമില്ലെങ്കിൽ മക്കളെ ഇന്ന് എന്റെ കൂടെ കിടത്തിക്കോട്ടേ…!!! ഞാനാ റൂമിൽ ഒറ്റയ്ക്കല്ലേ…

ത്രേയ കുട്ടികളെ മൂന്ന് പേരെയും ചേർത്ത് പിടിച്ച് നിൽക്ക്വായിരുന്നു..ത്രേയ പറയുന്നത് കേട്ട് ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ അവൾക് നേരെ നോട്ടം പായിച്ചു നിൽക്ക്വായിരുന്നു മൂവരും..

അതെന്ത് ചോദ്യമാ മോളേ…. ഇന്നോ,നാളെയോ… ആജീവനാന്ത കാലത്തോളമോ ഇതിനെയൊക്കെ നീ എടുത്തോ… ദുരിന്തം ഏറ്റുവാങ്ങാൻ തയ്യാറായി നീ നിന്നാൽ ഞാനെന്ത് പറയാനാ… പിഷാരടി പറയും പോലെ കൊണ്ടേയ്ക്കോ…കൊണ്ടേയ്ക്കോ…. എങ്ങോട്ടാന്ന് വച്ചാൽ കൊണ്ടോയ്ക്കോ…

ഹരീടെ ആ പറച്ചില് കേട്ട് പാർത്ഥിയവനെ തറപ്പിച്ചൊന്ന് നോക്കി…

പപ്പ…ത്രേയ ഒറ്റയ്ക്കായത് കൊണ്ട് പപ്പയെ ഞങ്ങള് വെറുതെ വിടുന്നു… നാളെ നേരം വെളുക്കുമ്പോ ഇതിനുള്ള reply മമ്മീടെ കൈയ്യീന്ന് ഞങ്ങള് മേടിച്ച് തരാമേ…mind it…

പാർത്ഥി അതും പറഞ്ഞ് ത്രേയും വലിച്ചു കൊണ്ട് സ്റ്റെയർ കയറാൻ തുടങ്ങി…പിറകെ പോയ അമ്മുവും,ചാരുവും ഹരിയെ തന്നെ നോക്കി ദഹിപ്പിച്ചു കൊണ്ടായിരുന്നു സ്റ്റെയർ കയറിയത്…എല്ലാം കണ്ട് സംതൃപ്തിയടഞ്ഞ് നിൽക്ക്വായിരുന്നു ഹരി…

അവർക്ക് പിറകേ പോയ നിമ്മിയും ഹരിയുടെ നില്പ് കണ്ട് വായ പൊത്തി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് സ്റ്റെയർ കയറാൻ തുടങ്ങി….പിന്നീടവിടെ പെൺകുട്ടികളിൽ കൺമണി മാത്രമാണ് ശേഷിച്ചത്……എടാ അച്ചൂട്ടാ..ആ പോയതുങ്ങളുടെ നോട്ടം കണ്ടാ ഞാനവരുടെ അച്ഛനാണെന്നാണോ അതോ ശത്രു ആണെന്നാണോ പറയുന്നത്…

ഹരി നെഞ്ചത്ത് കൈവെച്ച് ചോദിച്ചതും അച്ചുവതിന് ഉടനടി answer നൽകി…

സംശയമെന്ത് ശത്രു…അമ്മാതിരി നോട്ടമല്ലേ നോക്കിയത്.. സത്യം പറയാല്ലോ ഹരിയേട്ടാ ഞാൻ വരെ വെന്തുരുകി പോയി… പ്രായം കൊണ്ട് കൊച്ചുങ്ങളാണേലും നോക്കി പേടിപ്പിക്കുന്ന കാര്യത്തിൽ അവര് പുപ്പുലികളാ… എന്തായാലും ഹരിയേട്ടൻ പേടിക്കണ്ട… ബിസിനസ് പൊളിഞ്ഞാ പിള്ളേരെ വല്ല സീരിയലിലും അഭിനയിപ്പിച്ചായാലും ജീവിക്കാം…പ്രേതം effect ഇട്ട് തകർത്തോളും…

അതുവരെയും ക്ഷമയോടെ നിന്ന ഹരി അച്ചു കയറിയങ്ങ് മൂക്കാൻ തുടങ്ങിയതും പതിയെ expression ഒക്കെ മാറ്റി തുടങ്ങി… പിന്നെ ഹരീടെ ദഹിപ്പിച്ചുള്ള നോട്ടത്തിന് പാത്രമായത് പാവം അച്ചുവായിരുന്നു… ഇതിനെല്ലാം സാക്ഷിയായി കലി കയറി നിൽക്ക്വായിരുന്നു രാവൺ… ബാക്കി രണ്ടെണ്ണവും ഇതിനെല്ലാം വെറുതെ ചിരിച്ചു കൊടുക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

ശ്ശേ…നമ്മള് മാറ്ററിൽ നിന്നും വല്ലാണ്ട് വ്യതി ചലിക്കുന്നു ഹരിയേട്ടാ…come to the point…

അച്ചു പറയാൻ വരുന്ന കാര്യം എന്താണെന്ന് മറ്റാരേക്കാളും ഭംഗിയായി അഗ്നിയ്ക്ക് വ്യക്തമായിരുന്നു…അവനത് മനസ്സിലാക്കിയതും ആദ്യം നോക്കിയത് കൺമണിയുടെ മുഖത്തേക്കായിരുന്നു… പിന്നെ പതിയെ അച്ചൂനെ കാര്യത്തിൽ നിന്നും വ്യതിചലിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു…

അച്ചൂട്ടാ നീ രാവണിനേം കൂട്ടി മുകളിലേക്ക് ചെല്ല്… ബാക്കിയൊക്കെ നമുക്ക് പിന്നെ സംസാരിക്കാം…

അഗ്നി കാര്യം തിരുച്ചു വിടാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് കൺമണിയ്ക്ക് പെട്ടെന്ന് മനസിലായി…അവളത്  ഒരു ചിരിയടക്കി കേട്ട ശേഷം പൂജ കഴിഞ്ഞു ശേഷിച്ച സാധനങ്ങൾ ഓരോന്നായി അടുക്കി വയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി….അപ്പോഴാണ് ആ കൂട്ടത്തിൽ നിന്ന ശന്തനൂന്റെ കണ്ണുകൾ കൺമണിയിലേക്ക് പാഞ്ഞത്…അച്ചു പറയുന്ന കാര്യങ്ങൾക്ക് യാന്ത്രികമായി ചിരിയ്ക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും ശന്തനൂന്റെ നോട്ടം കൺമണിയിലേക്ക് മാത്രമായിരുന്നു…..

അപ്പോ എല്ലാം സെറ്റ്.. നമുക്കെങ്കില് റൂമിലേക്ക് വിട്ടാലോ…???

അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് ശന്തനൂന്റെ തോളിലേക്ക് ഒരു തട്ട് കൊടുത്തതും അവൻ നിന്ന നിൽപ്പിൽ ആകെയൊന്ന് ഞെട്ടിയുണർന്നു… അവിടെ സംസാരിച്ച ഒന്നിനും കാര്യമായ ശ്രദ്ധ കൊടുക്കാതെ നിന്നതു കൊണ്ട് ശന്തനൂന് തീരുമാനങ്ങളൊന്നും നിശ്ചയമുണ്ടായിരുന്നില്ല…

എന്താടാ… എവിടേക്കാ…???

ശന്തനു ഒന്നും അറിയാതെ വായും പൊളിച്ചു നിൽക്കുന്നത് കണ്ടതും അച്ചു നടുവിന് കൈതാങ്ങി നിന്നുകൊണ്ട് ശന്തനൂനെ അടിമുടി ഒന്നു നോക്കി….

രാമായണം ഇത്രയും വായിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോ സീത രാമന്റെ ആരാന്നോ…കുഞ്ഞമ്മയാടാ…കുഞ്ഞമ്മ…!!!! ഹല്ല പിന്നെ…!!!

അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് കലിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് ചുറ്റുമൊന്ന് കണ്ണോടിച്ചപ്പോഴാ ഹാളിന്റെ കോർണറിൽ നിന്ന കൺമണിയെ കണ്ടത്…

ഹോ.. വെറുതെ അല്ല ഇയാള് നിലാവത്ത് അഴിച്ചു വിട്ട ആ ദേശീയ പക്ഷിയെ പോലെ നിൽക്കുന്നേ… അപ്പോ ഇതാണ് കാര്യം…!! അല്ലേലും ഇവിടെ ഞാനൊഴികെയുള്ള എല്ലായെണ്ണത്തിന്റേയും റിലേ പോയി കിടക്ക്വാ…. ഒരുത്തൻ നോക്കി നോക്കി കണ്ണ് വച്ച് ഒരു പെങ്കൊച്ചിന്റെ ദാവണി കത്തിച്ചു…. ദേ അടുത്തത് നിന്ന് നോക്കി നോക്കി ആ കൺമണിയെ ഒരു അനീമിക് പേഷ്യന്റാക്കി… ഇനി ബാക്കിയുള്ളത് എന്റെ അഗ്നിയാ…അതിലാ എന്റെ ആകെ പ്രതീക്ഷ…ഒരു പെണ്ണ് ഇങ്ങോട്ട് നോക്കിയാലും ഈ താടീടെ കണ്ണ് അങ്ങോട്ട് പ്രസാദിക്കില്ല എന്ന ഉത്തമ ബോധ്യം ഉള്ളോണ്ട് നിന്നെ മാത്രം ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു അഗ്നീ….

അച്ചൂന്റെ ആ പറച്ചില് കേട്ടതും രാവണിന് കലികയറാൻ തുടങ്ങി…അവൻ കലിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് തന്നെ അച്ചൂന്റെ ഇടത് കൈ മുറുകെ തിരിച്ച് പിറകിലേക്ക് പിണച്ച് ചുറ്റി വച്ചു….

നീയാരാടാ വലിയ മിസ്റ്റർ ക്ലീനോ…ഞങ്ങളെല്ലാവരും വായിനോക്കികളും നീ മാത്രം വിശുദ്ധനും ല്ലേ…ത്രേയേ വിളിക്കാനായി airport ൽ ചെന്നപ്പോ നീ അന്ന് എന്തൊക്കെയാടാ അവിടെ കാണിച്ചു കൂട്ടിയേ…

രാവണതും പറഞ്ഞ് അച്ചൂന്റെ കൈ ഒന്നുകൂടി ആഞ്ഞൊന്ന് മുറുക്കി വച്ചു…അത് കേട്ടതും അതുവരെ അലറിവിളിച്ചു കരഞ്ഞ അച്ചൂന്റെ മുഖമൊന്നു വിടർന്നു….

ഹാ..അത് പറഞ്ഞത് പോലെ ഞാനിവന്മാരോട് പറഞ്ഞില്ല അല്ലേ രാവൺ… ദേ ഇപ്പൊ പറയാം…നീ എന്റെ ഈ കൈയ്യിന്റെ പിടിയൊന്ന് വിട്ടേ….

അച്ചൂന്റെ ആ പറച്ചില് കേട്ടതും രാവൺ ഒരു ഞെട്ടലോടെ ആയുധം വച്ച് കീഴടങ്ങി…അവൻ അതേ effect ൽ അച്ചൂന്റെ കൈ പതിയെ അയച്ചു വിട്ടു…

അതേ അഗ്നീ… airport ല് വച്ച് ഞാൻ നിന്റെ അനിയത്തി കുട്ടിയെ കണ്ടെടാ…!! രാവണിന്റെ പിടിവിട്ട് അച്ചു അഗ്നിയ്ക്കരികിലേക്ക് ചെന്നു നിന്നു…

അനിയത്തി കുട്ടിയോ…ഏത് അനിയത്തി കുട്ടി…???

അഗ്നി നെറ്റി ചുളിച്ചു കൊണ്ട് അങ്ങനെ ചോദിച്ചതും അച്ചൂന്റെ മുഖത്ത് നാണത്തോടെ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു…അവനാ ചിരിയിൽ നഖം കടിച്ചു കൊണ്ട് നിലത്ത് കളം വരയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി….

അതേ അഗ്നീ… ഞാൻ കെട്ടാൻ പോകുന്ന പെണ്ണ്… നിന്റെ അനിയത്തി കുട്ടി ആകുമല്ലോ…!!!

പ്ഫഫഫ… നീ കെട്ടാൻ പോകുന്ന പെണ്ണോ… അതിന് നിന്നെ ആരാ ഇപ്പോ കെട്ടിക്കുന്നത്… മൊട്ടേന്ന് വിരിഞ്ഞില്ല..അപ്പോഴേ കെട്ടാൻ നടക്കുന്നു…….

അഗ്നീടെ ആ പറച്ചില് കേട്ടതും അച്ചു പേടിച്ച് രാവണിന് പിന്നിലേക്ക് ഒളിച്ചു നിന്നു…

ഇയാള് ഈ കാലത്തൊന്നും കെട്ടുന്നില്ലാന്ന് വച്ച് ഞാനും ഇയാളെപ്പോലെ സന്യാസത്തിന് പോകാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നില്ല…

രാവൺ മുന്നിലുള്ള ധൈര്യത്തിൽ അച്ചു കത്തിച്ചു വിട്ടതും അഗ്നി ഡബിൾ കലിപ്പിൽ അവനെ എത്തിപ്പിടിയ്ക്കാൻ ശ്രമിച്ചു…ആ കാഴ്ച രാവണിനും,ശന്തനൂനും,ഹരിയ്ക്കും ഒരുപോലെ ചിരിയ്ക്കുള്ള വകയുണ്ടാക്കി എന്നുവേണം പറയാൻ…. ഒടുവിൽ രാവണിന്റെ മധ്യസ്ഥതയിൽ കാര്യം solve ആക്കിയതും ശന്തനു വീണ്ടും സംശയവുമായി വന്നു…

അല്ല അച്ചൂട്ടാ… ചോദിക്കാൻ മറന്നു…

sorry ഹരിയേട്ടാ… except ഹരിയേട്ടൻ…!!! ശന്തനു ഹരിയെ ഒന്ന് സോപ്പിട്ട് പതപ്പിച്ചു…അതിൽ വീണ ഹരി പതിയെ ഒന്നിരുത്തി മൂളി നിന്നു…

സോറീ ഡാ ശന്തനു…നീയിങ്ങനെ ടെൻഷനാവാതെ…സത്യമായ കാര്യങ്ങൾ പറയുമ്പോ അതിനെ ഇരുകൈയ്യും നീട്ടി സ്വീകരിക്കണം…

അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് ശന്തനൂന്റെ തോളിലേക്ക് കൈയ്യിട്ടതും ശന്തനു അതിന് സമ്മതം മൂളി ഒന്ന് തലയാട്ടി… കുറച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് അതിന്റെ പൊരുൾ ശരിയ്ക്കും അവന് മനസിലായത്…അത് മനസിലാക്കിയതും ശന്തനു അച്ചൂനെ ഊക്കോടെ തള്ളിമാറ്റി കലിപ്പ് ഫിറ്റ് ചെയ്ത് നിന്നു…

ഇനി രണ്ടെണ്ണവും കൂടി അടി വേണ്ട…നാളെ ഒരു നല്ല കാര്യം നടക്കാൻ പോവാ… അപ്പോ എല്ലാവരും happy ആയി വേണമിരിക്കാൻ..

അഗ്നി അതും പറഞ്ഞ് അച്ചൂനെം ശന്തനൂനേം ഇരു വശത്തേക്കും ചേർത്ത് നിർത്തി…. അതുവരെയും ചിരിയോടെ നിന്ന രാവണിന്റെ മുഖം ആ വാക്കുകൾ കേട്ടതും വീണ്ടും ദേഷ്യം കൊണ്ട് ചുവന്നു….അവനാ ദേഷ്യത്തിൽ തന്നെ എല്ലാവരിൽ നിന്നും വിട്ടകന്ന് സ്റ്റെയർ കയറാൻ തുടങ്ങി….

രാവൺ…ഡാ..നിക്കെടാ…നീ എവിടേക്കാ… ഹരി അവന് പിന്നിൽ നിന്ന് ഒരുപാട് തവണ വിളിച്ചിട്ടും അതൊന്നും mind ആക്കാതെ രാവൺ റൂളിനരികിലേക്ക് നടക്കാൻ തുടങ്ങി….

ശ്ശേ…അവൻ പോയല്ലോ…ഇവൻ തനി രാവണൻ തന്നെയാ… എന്ത് ദേഷ്യമാ ഈ ചെക്കന്… ഹരി അതും പറഞ്ഞ് അഗ്നിയേയും ശന്തനൂനേം അച്ചൂനേം ഒന്ന് നോക്കി…

അത് കാര്യമാക്കണ്ട ഹരിയേട്ടാ… ഞാൻ പറഞ്ഞത് കേട്ടുള്ള ദേഷ്യമാ അവന്… വിവാഹത്തിന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞാലേ അവൻ കലിപ്പ് മോഡ് ഓൺ ചെയ്യും….

ന്മ്മ… എല്ലാം പതിയെ ഒന്ന് മാറ്റിയെടുക്കണം.. സാരല്യ ത്രേയയെ അല്ലേ അവൻ വിവാഹം ചെയ്യുന്നത്…ഇനിയുള്ള കാര്യങ്ങളെല്ലാം അവള് നോക്കിക്കോളും….

ഹരി അതും പറഞ്ഞ് ഒന്ന് ചിരിച്ചതും ബാക്കിയുള്ള മൂന്ന് പേരുടേയും മുഖത്തും ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു…

അല്ല…ഹരിയേട്ടാ..അപ്പോ എങ്ങനാ…നമ്മുടെ കാര്യങ്ങൾ…???

നമ്മുടെ കാര്യം എന്താണെന്ന് ചോദിച്ചാ…എന്റെ റീഡിംഗ് റൂമിൽ കൂടാം നമുക്കിന്ന്…. എന്താ.. ഹരി അതും പറഞ്ഞ് ഒരു കള്ളച്ചിരിയോടെ മുവരേയും ഒന്ന് നോക്കി…

പിന്നെ…ഈ പാതിരാ നേരത്തല്ലേ പുസ്തകം വായിക്കുന്നത്…

അച്ചു തീരെ താല്പര്യം ഇല്ലാത്ത മട്ടിൽ മുഖം ചുളിച്ച് നിന്നു..

ഡാ മണ്ടാ…അതല്ല ഞാൻ ഉദ്ദേശിച്ചത്… എന്റെ റീഡിംഗ് റൂമിൽ എല്ലാം സെറ്റാണ്.. പ്രീയേ പേടിച്ച് റൂമിൽ അതൊക്കെ strictly restricted ആണ്.. പിന്നെ ആകെയുള്ള വഴി റീഡിംഗ് റൂമാ…ഈ വീട്ടിൽ അവള് തിരിഞ്ഞു നോക്കാത്ത ഒരേയൊരു റൂം അത് മാത്രമാ… അതിന്റെ മുന്നില് വന്നാലെ ചെകുത്താൻ കുരിശ് കണ്ടപോലെ പാഞ്ഞോളും….

ഹരി അതും പറഞ്ഞൊന്ന് ചിരിച്ചതും മൂവരുടെയും കണ്ണുകൾ സന്തോഷം കൊണ്ട് വിടർന്നു…

എങ്കില് ഇപ്പോ തന്നെ പോയേക്കാം….

അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് ഹരിയേയും,അഗ്നിയേയും,ശന്തനൂനേം വലിച്ച് റൂമിലേക്ക് നടക്കാൻ തുടങ്ങി… പെട്ടെന്ന് ശന്തനു അച്ചൂന്റെ പിടി അയച്ചെടുത്ത് പതിയെ അവിടെയൊന്ന് slow ചെയ്തു…

ന്മ്മ…എന്താടാ…നീ വരുന്നില്ലേ..

അച്ചൂന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് ശന്തനു മെല്ലെ ഒഴിഞ്ഞു മാറാൻ ശ്രമിച്ചു…

ഞാൻ വരാം….നിങ്ങള് ചെല്ല്… എനിക്ക് അത്യാവശ്യമായി ഒന്ന് രണ്ട് ഫോൺ കോൾ ചെയ്യാനുണ്ട്…!!!

ആരെ…???

അച്ചൂന്റെ ആ ചോദ്യം കേട്ട് അഗ്നി അവനെ വിലക്കി…

അച്ചൂ..അവൻ വന്നോളും…അവനെന്തെങ്കിലും ആവശ്യം ഉണ്ടാവും….നീ പോയിട്ട് വാ ശന്തനൂ…ഞങ്ങള് wait ചെയ്യാം…

അഗ്നി അതും പറഞ്ഞ് അച്ചൂനേം ഹരിയേയും കൂട്ടി റൂമിലേക്ക് നടന്നു… അഗ്നി പറഞ്ഞത് ഒരാശ്വാസമായി കണ്ട് ശ്വാസം ഒന്ന് നീട്ടി വലിച്ച് ശന്തനു പൂജ നടന്ന ഭാഗത്തേക്ക് വന്നു….. അവിടെ കൺമണി കാര്യമായ ജോലിയിലായിരുന്നു…. അവളറിയാതെ അവൾക് പിന്നിലായി നിന്ന് ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ ശന്തനു അവളുടെ ചെയ്തികൾ നോക്കി കാണുകയായിരുന്നു…. പെട്ടെന്ന് യാദൃശ്ചികമായി കൺമണി ശന്തനൂന് നേരെ തിരിഞ്ഞതും തിടുക്കപ്പെട്ട് അവനവിടെ നിന്നൊന്ന് പരുങ്ങി…

അല്ല… ശന്തനു എന്താ ഇവിടെ… എന്താ മിണ്ടാതെ പിന്നില് വന്ന് നിന്നത്… കൺമണി അല്പം ഞെട്ടലോടെ ചോദിച്ചു കൊണ്ട് നിലത്ത് നിന്നും താലവുമായി എഴുന്നേറ്റു….

ഞാൻ… ഞാൻ വെറുതെ…!!! എനിക്ക് ഒരു കോൾ ചെയ്യാനുണ്ടായിരുന്നു… അതിന് വേണ്ടി വന്നപ്പോ…കൺമണി ഇവിടെ… അപ്പോ തോന്നി….

ശന്തനു നിന്ന് വിക്കുന്നത് കണ്ട് കൺമണി ഒരു ചിരിയടക്കി നിന്നു…

എന്തിനാ ശന്തനു ഇങ്ങനെ വിക്കുന്നേ…. എന്റെ മുന്നില് നിൽക്കുമ്പോൾ പേടി തോന്നുന്നുണ്ടോ…അതോ വല്ല കുരുത്തക്കേടും ഒപ്പിച്ചോ…???

ശന്തനു അത് കേട്ട് ആകെയൊന്ന് വിയർത്തു…

അല്ല.. ഞാൻ വെറുതെ ചോദിച്ചൂന്നേയുള്ളു… അതിന്റെ പേരിൽ ഇനിയും nervous ആവണ്ട…

കൺമണീടെ ആ പറച്ചില് കേട്ട് ശന്തനു ഒന്ന് ചിരിച്ചു..

ഞാൻ.. ഞാൻ ശരിയ്ക്കും ഒരു കാര്യം പറയാൻ വന്നതാ കൺമണീ… തനിക്ക് ഈ വേഷം നന്നായി ഇണങ്ങുന്നുണ്ട്… എപ്പോഴും ദാവണി ഇട്ട് മാത്രം കണ്ടിട്ടുള്ളതല്ലേ…സാരി ഇത്രേം ചേർച്ചയുണ്ടാവുംന്ന് expect ചെയ്തില്ല…!!! വളരെ നന്നായിട്ടുണ്ട്….ഇത്രയും ഭംഗിയുള്ള നാടൻ മുഖം ഞാൻ മുമ്പ് കണ്ടിട്ടേയില്ല എന്നുവേണം പറയാൻ….

ശന്തനു അത്രയും പറഞ്ഞ് തീരും വരെ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവനെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്ക്വായിരുന്നു കൺമണി… എല്ലാം കഴിഞ്ഞപ്പോ അവള് ചിരിയോടെ മുഖം താഴ്ത്തി നിന്നു…. പിന്നെ പതിയെ മുഖമുയർത്തി അവനെയൊന്ന് നോക്കി… അവളുടെ ചിരിയുടെ അർത്ഥം മനസ്സിലാവാതെ നിൽക്ക്വായിരുന്നു ശന്തനു…

ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞിട്ടുള്ള എത്രാമത്തെ ആളാ ഞാൻ…. വല്ല പിടിയും ഉണ്ടോ…???

കൺമണി അതും പറഞ്ഞ് വീണ്ടുമൊന്ന് ചിരിച്ചതും ശന്തനൂന്റെ മുഖമാകെ വാടി…

ഞാനങ്ങനെ എല്ലാ പെൺകുട്ടികളോടും ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു നടക്കാറില്ല കൺമണീ…

അതൊന്നും വ്യക്തമായി എനിക്കറിയില്ലല്ലോ ശന്തനൂ… പിന്നെ ഇയാള് വിഷമിക്കാൻ പറഞ്ഞതല്ല കേട്ടോ.. വെറുതെ ഒരു തമാശയ്ക്ക്..ഇനി ഇത് മനസില് കൊണ്ട് നടക്കേണ്ട… ഞാൻ വെറുതെ അച്ചു പറയും പോലെ ഒന്ന് പറഞ്ഞൂന്നേയുള്ളൂ…..

അത് കേട്ടതും ശന്തനൂന്റെ മുഖമൊന്നു വിടർന്നു…

അപ്പോ അച്ചു പറഞ്ഞതെല്ലാം വിശ്വസിച്ചിട്ടാണോ കൺമണി അങ്ങനെ പറഞ്ഞത്…?? അവൻ വെറുതെ…

എങ്കില് പിന്നെ ഞാനും വെറുതെ എന്നങ്ങ് വിചാരിച്ചോളൂ ട്ടോ…!!! ജോലി കഴിഞ്ഞു…പോട്ടേ…

കൺമണി അതും പറഞ്ഞ് ജോലിയെല്ലാം ഒതുക്കി  വിളക്കും താലവുമായി ശന്തനൂനെ മറികടന്ന് നടന്നു….

ഇവള് സാധാരണ ഒരു പെണ്ണല്ല… something special…!!!

ശന്തനു അതും പറഞ്ഞ് നടുവിന് കൈതാങ്ങി ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവളെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു… അപ്പോഴേക്കും കൺമണി താലം പൂജാമുറിയിൽ വച്ച് റൂമിലേക്ക് നടന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു….അവള് നടന്നകന്നതും ഒന്ന് രണ്ട് ഫോൺ കോളും ചെയ്തു കഴിഞ്ഞ് ശന്തനു റീഡിംഗ് റൂമിലേക്ക് തന്നെ നടന്നു….. __________________________________ ഈ സമയം റൂമിൽ എന്തൊക്കെയോ ചിന്തകളിൽ മുഴുകി അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും നടക്ക്വായിരുന്നു രാവൺ…ത്രേയയുടെ കാലിൽ തളയണിഞ്ഞതും, കൈയ്യിൽ കാപ്പ് കെട്ടിയതും എല്ലാം ഓർത്തെടുത്തപ്പോ അവസാനമായി അവന്റെ മനസിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നത് അവളുടെ ഡ്രസിൽ തീ പടർന്ന രംഗമായിരുന്നു…..

അതോർക്കും തോറും അവന്റെ ആകെയുള്ള സമാധാനം കൂടി ഇല്ലാണ്ടാവുകയായിരുന്നു… അവനാ ടെൻഷനിൽ നടുവിന് കൈതാങ്ങി മറുകൈയ്യാൽ നെറ്റിയിലേക്ക് വീണു കിടന്ന മുടി മുകളിലേക്ക് കോരി ഒതുക്കി വച്ചു…. അനിയന്ത്രിതമായി മിടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന അവന്റെ ഹൃദയം അവന്റെയുള്ളിലെ പരിഭ്രമത്തെ എടുത്ത് കാട്ടി….

എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും അവന്റെയുള്ളിലെ ടെൻഷൻ ശമിപ്പിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല… എന്തൊക്കെയോ മനസ്സിലോർത്തു കൊണ്ട് അവൻ തിടുക്കപ്പെട്ട് റൂം വിട്ട് പുറത്തേക്ക് നടന്നു….അവൻ നേരെ പോയത് ത്രേയയുടെ റൂമിലേക്കായിരുന്നു….റൂമിന്റെ ഫ്രണ്ടിലെത്തിയതും അവനാദ്യമൊന്ന് അമാന്തിച്ചു നിന്നു… പിന്നെ രണ്ടും കല്പിച്ച് ഡോറിൽ ആഞ്ഞടിച്ച് മുറിയ്ക്ക് പുറത്ത് തന്നെ wait ചെയ്തു….

ഉറക്കച്ചടവിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് വന്ന ത്രേയ കുട്ടികളെ ഉണർത്താതെ പതിയെ ഡോറിന്റെ ലോക്കെടുത്ത് ഡോറ് ഓപ്പൺ ചെയ്തു…. തനിക്ക് മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന രാവണിനെ കണ്ടതും പേടിയോടെ ഉമിനീരിറക്കി അവളവനെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു…

എനിക്കൊന്ന് സംസാരിക്കണം…..!!!

രാവണിന്റെ ഗൗരവമേറിയ സ്വരം കേട്ടതും ത്രേയ ആകെയൊന്ന് പതറി… അതിന് മുമ്പ് നടന്ന സംഭവങ്ങൾ ഓരോന്നും അവളൊന്ന് ഓർത്തെടുത്ത് നിന്നതും രാവൺ റൂമിലേക്ക് കയറാൻ ഭാവിച്ചു…. പെട്ടെന്ന് ചിന്തകളിൽ നിന്നും ഉണർന്ന് ത്രേയ തിടുക്കപ്പെട്ട് കട്ടിളപ്പടിയിലേക്ക് കൈ ചേർത്ത് അവനെ അകത്തേക്ക് കയറാതെ തടഞ്ഞു വച്ചു…

അകത്തേക്ക് കയറണ്ട… ഇവിടെ വച്ച് പറയാനുള്ളത് പറഞ്ഞാൽ മതി…

ത്രേയേടെ ആ നില്പ് കണ്ട് രാവണവളെ തന്നെ ഉറ്റുനോക്കി നിന്നു…

എന്താ പേടിയാണോ നിനക്കെന്നെ… ഞാനിന്ന് മദ്യപിച്ചിട്ടില്ല….

അതുകൊണ്ടല്ല…റൂമില് കുട്ടികള് നല്ല ഉറക്കത്തിലാ…രാവണിന്റെ ദേഷ്യം കൂടുമ്പോ വല്ലതും തല്ലി തകർക്കാൻ തുടങ്ങും… അതുകേട്ട് അവരുണരണ്ട…

ത്രേയയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് രാവൺ പുറത്ത് നിന്നു കൊണ്ട് ബെഡിലേക്കൊന്ന് നോക്കി… കുട്ടികൾ മൂവരും നല്ല ഉറക്കത്തിലായിരുന്നു….

ന്മ്മ… എങ്കില് ഡോറ് ലോക്ക് ചെയ്ത് ടെറസിലേക്ക് വാ…ഞാനവിടെ ഉണ്ടാവും….

രാവൺ അതും പറഞ്ഞ് തിരിഞ്ഞു നടക്കാൻ ഭാവിച്ചു…

ഇല്ല… ഞാൻ വരില്ല…രാവണിന് എന്താ പറയാനുള്ളതെന്ന് വച്ചാൽ ഇവിടെ നിന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതി…

ത്രേയ കടുപ്പിച്ച് അത്രയും പറഞ്ഞതും രാവൺ ദേഷ്യത്തിൽ അവൾക് നേരെ തിരിഞ്ഞു…

ഞാൻ പറയുന്നത് നീയങ്ങ് അനുസരിച്ചാൽ മതി… നാളെ ഈ സമയം എന്റെ ഭാര്യയായിരിക്കില്ലേ നീ…അതിന്റെ അധികാരമാണെന്നങ്ങ് കൂട്ടിക്കോ..

അതിന് ഞാൻ രാവണിന്റെ ഭാര്യ ആയിട്ടില്ലല്ലോ…നാളെ ആവുകയല്ലേയുള്ളൂ..അതു കഴിയട്ടേ… എന്നിട്ട് മതി അധികാരങ്ങളൊക്കെ…

രാവണത് കേട്ടതും ദേഷ്യം ആളിക്കത്തിച്ചു കൊണ്ട് അവളെ അടുത്തേക്ക് വലിച്ചടുപ്പിച്ചു…

മര്യാദയ്ക്ക് പറഞ്ഞാൽ മനസിലാവില്ലേടീ….

രാവണതും പറഞ്ഞ് നിമിഷ നേരങ്ങൾക്കുള്ളിൽ തന്നെ ത്രേയയെ പൊക്കിയെടുത്ത് തോളിലേക്കിട്ടു…പ്രതീക്ഷിക്കാതെയുള്ള അവന്റെ ആ നീക്കം കണ്ടതും ത്രേയ അവന്റെ തോളിൽ കിടന്ന് കൈയ്യും കാലും അടിച്ച് കരയാൻ തുടങ്ങി…. പക്ഷേ അവളുടെ പ്രതിരോധങ്ങളെ നിഷ്പ്രയാസം അവഗണിച്ചു കൊണ്ട് രാവണവളെ തോളിൽ തന്നെയിട്ട് ഡോറ് ലോക്ക് ചെയ്ത് ടെറസിലേക്ക് നടന്നു….ടെറസിൽ എത്തും വരെയും ത്രേയ അവന്റെ പുറത്ത് കൈകൊണ്ട് തട്ടി പ്രതിരോധം തീർത്തു കൊണ്ടിരുന്നു…..

ഒടുവിൽ രാവണവളെ നിലത്തേക്ക് നിർത്തുമ്പോ അവള് നന്നേ കിതയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…..

എന്താ രാവൺ ഇതൊക്കെ…എന്താ നിന്റെ ഉദ്ദേശ്യം…???

ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ നിന്നോട് എനിക്ക് സംസാരിക്കാൻ ഉണ്ടെന്ന്…

നിനക്ക് സംസാരിക്കാനുണ്ടെങ്കിൽ ഞാനെന്താ ചെയ്യേണ്ടേ… നിനക്ക് നാവ് കൊണ്ട് സംസാരിച്ചല്ലല്ലോ.. കൈകൊണ്ട് ദേഷ്യം തീർത്തല്ലേ ശീലം….

അത് കേട്ടതും രാവണവളുടെ അരക്കെട്ടോട് കൈ ചേർത്ത് അവളെ അവനോട് അടുപ്പിച്ചു….

ഇനി എന്റെ മുന്നിൽ നിന്ന് ഒറ്റ അക്ഷരം മിണ്ടരുത് നീ… ഞാൻ പറയും…നീ കേൾക്കും. അത് മതി….

അന്ത്യശാസനം പോലെ രാവണങ്ങനെ പറഞ്ഞതും ത്രേയ സ്തബ്ദയായി അവനെ ഉറ്റുനോക്കി അങ്ങനെ നിന്നു….

ഈ വിവാഹം നടക്കില്ല… നീ ഇവിടെ നിന്നും തിരിച്ചു പോണം…എത്രയും പെട്ടെന്ന്…

അത് കേട്ടതും ത്രേയ കുറച്ചു നേരം രാവണിന്റെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കി നിന്നു…ശേഷം അരക്കെട്ടിൽ അമർന്നിരുന്ന രാവണിന്റെ കൈ ഒരൂക്കോടെ തട്ടിയെറിഞ്ഞ് ത്രേയ അവനെ തള്ളിമാറ്റി…

നിനക്ക് ഇതു മാത്രമേ എന്നോട് പറയാനുള്ളോ രാവൺ… കേട്ട്…കേട്ട് ഞാൻ മടുത്തു… നീ എത്ര പറഞ്ഞാലും ഞാനെന്റെ തീരുമാനത്തിൽ നിന്നും പിന്മാറില്ല രാവൺ…. അതിന്റെ പേരിൽ ആ ഇടിഞ്ഞു പൊളിഞ്ഞ കെട്ടിടത്തിൽ ഇനീം എന്നെ അടച്ചിടാൻ നോക്കണ്ട നീ…

ഡീ..നീ…

രാവൺ ദേഷ്യത്തിൽ ത്രേയയ്ക്കടുത്തേക്ക് പാഞ്ഞടുത്തു…

ഒച്ച വെയ്ക്കണ്ട രാവൺ….!! ഇവിടെ നിന്നും താഴേക്ക് തള്ളിയിട്ട് കൊല്ലാൻ വേണ്ടിയാണോ ഈ രാത്രിയിൽ ഇങ്ങനെ ഒരു സാഹസം..അല്ല നിന്റെ ദേഷ്യവും വാശിയുമൊക്കെ ഇങ്ങനെയൊക്കെയല്ലേ നീ തീർക്കുന്നത്…നിന്റെ ഉദ്ദേശം എന്തായാലും എനിക്ക് ജീവനുണ്ടെങ്കിൽ ഞാനീ തീരുമാനത്തിൽ നിന്നും പിന്മാറില്ല…

അത് കേട്ടതും രാവണിന്റെ ദേഷ്യമൊന്നിരട്ടിച്ചു… ത്രേയേടെ കൈ പിന്നിലേക്ക് പിണച്ചു കെട്ടി അവനവളെ അവനിലേക്ക് ചേർത്തു…

ഡീ..നീ ഇന്ന് കണ്ടതല്ലേ ആ തീ നിന്റെ ദാവണിയിൽ പടർന്നത്… ഞാൻ നിന്റെ കൈയ്യിൽ കാപ്പണിഞ്ഞപ്പോഴേ നിനക്ക് അപകടമാ സംഭവിച്ചത്….ഇനി താലി കൂടി കെട്ടിയാൽ….

ഞാൻ മരിച്ചു പോകുമായിരിക്കും ല്ലേ രാവൺ… മരിച്ചു പോയാലും വേണ്ടീല്ല…എന്റെ രാവണിന്റെ ഭാര്യയായി കഴിഞ്ഞിട്ടല്ലേ… എനിക്കതിൽ സന്തോഷമേയുള്ളൂ….

ത്രേയേടെ വാക്കുകൾ രാവണിലെ ദേഷ്യത്തെ ആളിക്കത്തിച്ചു…. അവാനാ ദേഷ്യത്തിൽ തന്നെ അവളുടെ കൈയ്യിലെ പിടി ഒന്നുകൂടി മുറുക്കി…

നീ ഈ പറയുന്നതിന്റെ seriousness എത്രയാണെന്നറിയ്വോ നിനക്ക്…. അറിയ്വോടീ…

രാവൺ…നീ എന്തൊക്കെയാ ഈ പറയുന്നത്… നിനക്ക് ഇങ്ങനെയൊക്കെ എന്നോട് പറയാൻ എങ്ങനെ തോന്നുന്നു…..നീ എന്നെ പണ്ട് സ്നേഹിച്ചിരുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞത് സത്യം തന്നെ ആയിരുന്നോ…അതോ വെറുതെ ഒരു നേരം പോക്കിന് വേണ്ടി മാത്രം ആയിരുന്നോ…. എന്തായാലും നിന്നെ അന്നു ഞാൻ വേദനിപ്പിച്ചതിന്റെ നൂറിരട്ടി നീ അന്നും ഇന്നും എന്നെ വേദനിപ്പിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്ക്യാ… നീ ഇങ്ങനെയൊക്കെ പറയുമ്പോ ഉരുകി തീരുന്ന ഒരു മനസ് എനിക്കുണ്ട്…. അത് നീ എപ്പോഴെങ്കിലും ഒന്ന് മനസിലാക്കണം…. എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം മരണത്തേക്കാൾ വലുതാണ് നിന്റെ ഈ അവഗണന… സഹിക്കാൻ കഴിയാത്ത വേദനയാണ് രാവൺ നീയെനിക്ക് നല്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്……

ത്രേയ അത്രയും പറഞ്ഞ് ഒരൂക്കോടെ രാവണിന്റെ പിടി അയച്ചെടുത്ത് അവനെ മറികടന്ന് നടന്നു…ടെറസിൽ നിന്നും വേഗത്തിൽ സ്റ്റെയർ ഇറങ്ങി നടന്ന ത്രേയയിലേക്ക് നോട്ടം പായിച്ചു നിൽക്ക്വായിരുന്നു രാവൺ…..

ത്രേയ വിട്ടകന്നു പോയിട്ടും ആകെ കലങ്ങി മറിയുന്ന മനസ്സോടെ ടെറസിൽ തന്നെ നിൽക്ക്വായിരുന്നു രാവൺ…. ആ ഒരു രാത്രി ഇരു മനസ്സുകളേയും കലുഷിതമായ പല ചിന്തകളും മഥിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…

നേരം പുലരുമ്പോൾ പൂവള്ളി വിവാഹ മേളങ്ങളാൽ ഉണർന്നിരുന്നു….പൂവള്ളി തറവാടിന് മുന്നിൽ ഒരുക്കിയിരുന്ന വിവാഹ പന്തലിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു വരുത്തിയ ഓരോരുത്തരായി എത്തിച്ചേർന്നു…. പെട്ടന്ന് നിശ്ചയിച്ച വിവാഹമായതിനാൽ ബന്ധുക്കളുടേയും നാട്ടുകാരുടേയും എണ്ണം വളരെ കുറവായിരുന്നു…..

പൂവള്ളിയിലേക്ക് എത്തിയ ഓരോരുത്തരേയും പ്രഭയും,വൈദേഹിയും ചേർന്നാണ് ക്ഷണിച്ചിരുത്തിയത്…. എല്ലാറ്റിനും പിന്നിൽ നിന്ന് നിർദേശമിടുന്ന ജോലിയായിരുന്നു വൈദിയ്ക്ക്… അതുകൊണ്ട് തന്നെ നീക്കങ്ങളെല്ലാം  ഊർമ്മിളയ്ക്കും, വേദ്യയ്ക്കും നല്ല നിശ്ചയമുണ്ടായിരുന്നു….

ത്രേയയോട് പകയുള്ളതിനാൽ വേദ്യ വിവാഹത്തിന് വേണ്ടി വലിയ മുന്നൊരുക്കങ്ങളോ,തയ്യാറെടുപ്പുകളോ നടത്തിയിരുന്നില്ല… അധികം മേക്കപ്പിൽ മുങ്ങി കുളിയ്ക്കാതെ പതിവിലും വിപരീതമായി അവള് മണ്ഡപത്തിനരികെ വന്ന് നിന്നു….വൈദേഹിയുടെ പ്രീതി നേടിയെടുക്കാൻ വേണ്ടി ആവും വിധം അവർക്ക് മുന്നിൽ ഒരു ക്രിതൃമ ചിരി വിരിയിച്ചായിരുന്നു വേദ്യേടെ നില്പ്….

വസുന്ധരയും,സുഗതും നല്ല മേക്കപ്പിൽ തന്നെ ഒരുങ്ങി ഇറങ്ങിയപ്പോഴേക്കും പൂജാരി എത്തിയിരുന്നു…

അച്ചൂന്റെ ശബ്ദം കേട്ട് നിലകണ്ണാടിയ്ക്ക് മുന്നിൽ നിന്ന രാവൺ അവരെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി….രാവണിന് ധരിക്കാനുള്ള heavy stone work കുർത്ത ബെഡിൽ നിവർത്തി ഇട്ടിരിക്ക്യായിരുന്നു….

അച്ചു അത് ബെഡിൽ നിന്നും എടുത്ത് രാവണിനടുത്തേക്ക് കൊണ്ടു ചെന്നു….

സമയം പോകുന്നു രാവൺ…ഡ്രസ്സിടാൻ നോക്ക്….!!!!

അച്ചൂന്റെ ആ പറച്ചില് കേട്ട് രാവൺ അവരെ മൂന്ന് പേരെയും നോക്കി നിന്നു… പെട്ടന്നാണ് വൈദി അവിടേക്ക് കടന്നു വന്നത്…

എന്തായിത് രാവൺ…ഇതുവരെയും റെഡിയായില്ലേ… പെട്ടെന്ന്… മുഹൂർത്തം അടുക്കാറായി… പെട്ടെന്ന്…

വൈദി അത്രയും പറഞ്ഞ് റൂമിന് മുന്നിൽ നിന്നും തിടുക്കപ്പെട്ട് ഓടിയകന്നു…

വൈദി പറഞ്ഞിട്ടു പോയ കാര്യങ്ങൾ കേട്ട് അച്ചു വീണ്ടും ഡ്രസ് രാവണിന് നേർക്ക് നീട്ടി….

ഇതാ രാവൺ വേഗം…

രാവൺ അത് വാങ്ങാൻ കൂട്ടാക്കാതെ നിന്നതും അഗ്നി അച്ചൂന്റെ കൈയ്യിൽ നിന്നും ആ ഡ്രസ് വാങ്ങി രാവണിനെ അനുനയിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു…

രാവൺ.. മുഹൂർത്തം അടുക്കാറായി….വേഗം ഇതിടാൻ നോക്ക് രാവൺ… പ്ലീസ്….

അഗ്നിയുടെ വാക്ക് കേട്ട് രാവൺ ആ ഡ്രസ് വാങ്ങി ധരിക്കാൻ തുടങ്ങി.. ത്രിമൂർത്തികളുടെ സഹായത്തോടെ വളരെ കുറഞ്ഞ സമയം കൊണ്ട് തന്നെ രാവൺ ഒരു കല്യാണച്ചെക്കനായി മാറി…

ആഹാ… അടിപൊളി ഇനി ഒരു ചിരി കൂടിയായാൽ perfect…

രാവണിനെ മുന്നിലേക്ക് നിർത്തി അച്ചുവങ്ങനെ പറഞ്ഞതും രാവണിന്റെ മുഖം വീണ്ടും ദേഷ്യം കൊണ്ട് ചുവന്നു….

ഹോ..ന്റമ്മേ ഞാനൊന്നും പറഞ്ഞൂല്ലാ…നീയൊന്നും കേട്ടിട്ടുമില്ല പോരേ….

അച്ചു അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും രാവൺ അവനെ തറപ്പിച്ചൊന്ന് നോക്കി റൂമിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് നടക്കാൻ തുടങ്ങി… പിന്നെ അവിടെ നിന്ന് വെറുതെ സമയം കളയാതെ ത്രിമൂർത്തികളും റൂം വിട്ടിറങ്ങി…. _________________________

ഈ സമയം ത്രേയുടെ റൂമിൽ തകൃതിയായ ഒരുക്കങ്ങൾ നടക്ക്വായിരുന്നു…. കൺമണീടെ സഹായത്തോടെ ത്രേയ അതിസുന്ദരിയായി ഒരുങ്ങി കഴിഞ്ഞിരുന്നു…

മെറൂൺ കളർ മംഗല്യ പട്ടിൽ ത്രേയയെ കാണാൻ ഒരു പ്രത്യേക ഭംഗിയായിരുന്നു…. traditional ornaments ഉം തലയിൽ ചൂടിയിരുന്ന അരളിപ്പൂവും,മുല്ലപ്പൂവും,തുളസിക്കതിരും ചേർത്ത് കെട്ടിയ മാലയും അവളുടെ ഭംഗി കൂട്ടി…. ഒരുക്കങ്ങൾ എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് കൺമണിയ്ക്കും, നിമ്മിയ്ക്കും ഒപ്പം നിന്ന് സെൽഫി എടുക്ക്വായിരുന്നു ത്രേയ…

കഴിഞ്ഞില്ലേ ഇതുവരെ…??

റൂമിലേക്ക് കയറി വന്ന ഊർമ്മിളേടെ ചോദ്യം കേട്ട് മൂവരും ഒരുപോലെ ഞെട്ടി അവരുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി….

ഒരുങ്ങി കഴിഞ്ഞെങ്കിൽ ഒന്ന് പെട്ടെന്ന് താഴേക്ക് വരാൻ നോക്ക്… വെറുതെ സമയം കളയാൻ…

ഊർമ്മിളയുടെ പരുഷമായ വർത്തമാനം കേട്ട് ത്രേയയും കൺമണിയും നിമ്മിയും കൂടി താഴേക്ക് നടക്കാൻ ഭാവിച്ചു….. പൂവള്ളിയിൽ നിന്നു തന്നെ എടുത്തു നല്കിയ സെറ്റുസാരിയായിരുന്നു കൺമണീടെ വേഷം….

റൂം വിട്ട് പുറത്തേക്ക് പോകും മുമ്പ് ത്രേയേടെ കണ്ണുകൾ വേണുവിന്റേയും,ചിത്രയുടേയും ഫോട്ടോയിലേക്ക് പാഞ്ഞു…. നിറകണ്ണുകളോടെ അവളാ ഫോട്ടോയ്ക്ക് മുന്നിൽ കൈകൂപ്പി തൊഴുതു കൊണ്ട് തിടുക്കപ്പെട്ട് റൂം വിട്ട് പുറത്തേക്ക് നടന്നു….

മണ്ഡപത്തിനരികിലേക്ക് നടന്നടുത്ത ത്രേയ ആദ്യം പരതിയത് രാവണിനെ ആയിരുന്നു… പൂവള്ളിയിലെ എല്ലാ അംഗങ്ങളും മണ്ഡപത്തിന് തൊട്ടടുത്തായി തന്നെ നിലയുറപ്പിച്ചിരുന്നു… ത്രേയേ മണ്ഡപത്തിനരികെ എത്തി മുതിർന്ന ബന്ധുക്കളിൽ നിന്നെല്ലാം അനുഗ്രഹം വാങ്ങി നിന്നു… അക്കൂട്ടത്തിൽ ചിത്രതാരയുടെ ബന്ധുക്കളും ഉണ്ടായിരുന്നു…. അവരുടെ മനസ് നിറഞ്ഞ അനുഗ്രഹം വാങ്ങി കഴിഞ്ഞതും വൈദേഹി തന്നെ ത്രേയയെക്കൂട്ടി മണ്ഡപം വലംവച്ച് അവളെ മണ്ഡപത്തിലേക്ക് കയറ്റി ഇരുത്തി….

മുല്ലമൊട്ടുകളും,പനിനീർ ദളങ്ങളും കോർത്ത് കെട്ടിയ മാലകൾ മണ്ഡപമാകെ അലങ്കരിച്ചിരുന്നു…. ചുറ്റിലും വീശിയടിച്ച കാറ്റിന് പോലും ആ പൂക്കളുടെ സുഗന്ധമായിരുന്നു…..

മണ്ഡപത്തിൽ ഇരിക്കുമ്പോഴും ത്രേയയ്ക്ക് രാവണിനെ വ്യക്തമായി കാണാൻ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല… കാരണം മണ്ഡപത്തിന് നടുവിലൂടെ ഇരുവരേയും വേർതിരിച്ചു കൊണ്ട് വെള്ളത്തുണിയാൽ തീർത്ത ഒരു തിരശ്ശീല മറയുണ്ടായിരുന്നു…… ത്രേയ അതിലൂടെ രാവണിനെ നോക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അവനെ കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല…

മണ്ഡപത്തിലുള്ള ആവണപ്പലകയിലേക്ക് ത്രേയയെ ക്ഷണിച്ചിരുത്തിയ ശേഷം പൂജാരി പൂജ ആരംഭിച്ചു….മാവില തുമ്പ് കൊണ്ട് അഗ്നിയിലേക്ക് നെയ്യ് പകർന്ന് പൂജ ആരംഭിച്ചതും തിരശ്ശീലയ്ക്ക് ഇരുവശവും ഇരുന്ന് ഇരുവരും അഗ്നിയിലേക്ക് നെയ്യ് സമർപ്പിച്ചിരുന്നു….

ആ പൂജ അവസാനിച്ചതും തിരശ്ശീല മറ നീക്കി ത്രേയയുടെ കാലുകൾ  മാത്രം രാവണിന് മുന്നിൽ അനാവൃതമായി…. തലേദിവസം രാവൺ അവൾക് അണിയിച്ചു നല്കിയ തള കാലിൽ നിന്നും അഴിച്ചു മാറ്റേണ്ട ചടങ്ങായിരുന്നു അത്..

തിരുമേനിയുടെ നിർദ്ദേശ പ്രകാരം രാവണത് പതിയെ അയച്ചു മാറ്റിയെടുത്തു…ശേഷം അവളുടെ പാദത്തിലേക്ക് പനിനീരും,പാലും ഒഴിച്ച് കഴുകിയെടുത്തു….

അവസാനമായി മഞ്ഞൾ കൂടി തൊട്ടുവച്ചതും വെണ്ണപോലെയുള്ള ആ പാദങ്ങളുടെ ഭംഗിയൊന്ന് ഇരട്ടിച്ചു…. പൂജിച്ച് എടുത്ത് വച്ച സ്വർണ വളയങ്ങൾ അവളുടെ കാൽവിരലിലേക്ക് അണിയിച്ചതോടെ വിവാത്തിന്റെ ആദ്യ ചടങ്ങ് അവസാനിച്ചിരുന്നു……വീണ്ടും തിരശ്ശീലയാൽ മറവ് തീർത്തു കൊണ്ട് പൂജ തുടർന്നു….ഏറെ നേരം നീണ്ട പൂജയ്ക്കൊടുവിൽ തിരുമേനിയുടെ നിർദ്ദേശപ്രകാരം ഇരുവരും മണ്ഡപത്തിൽ എഴുന്നേറ്റ് നിന്നു….

പെട്ടെന്ന് ഇരുവർക്കും ഇടയിൽ മറവ് തീർത്ത തിരശ്ശീല മെല്ലെ അടർത്തി മാറ്റപ്പെട്ടു…കല്യാണ വേഷത്തിൽ രാവൺ ത്രേയേയും അവളവനേം കാണുന്ന നിമിഷമായിരുന്നു അത്…

മറ്റെല്ലാം മറന്ന് ത്രേയയുടെ ഭംഗിയിൽ ലയിച്ചു നിൽക്ക്വായിരുന്നു രാവൺ…. നീട്ടിയെഴുതിയ പുരികക്കൊടികളും അവയെ ചേർത്ത് ബന്ധിച്ച് എഴുതിയ ചുവന്ന പൊട്ടും…വാലിട്ടെഴുതിയ കൂവളക്കണ്ണുകളും,ചുവന്ന ചൊടികളും അവന്റെ കണ്ണുകളെ അവളിൽ ബന്ധിച്ചു…..

ചുറ്റിലും നാദസ്വര മേളവും മന്ത്രോച്ചാരണങ്ങളും മുഴങ്ങിയതും തിരുമേനി എടുത്ത് നല്കിയ താലി രാവൺ കൈയ്യിൽ ഏറ്റുവാങ്ങി…. മഞ്ഞൾച്ചാർത്തിൽ മുക്കിയെടുത്ത ഏഴുനൂലിൽ കോർത്തെടുത്ത താലി അവൻ ഏറ്റുവാങ്ങുമ്പോ അവന്റെ ഹൃദയം അനിയന്ത്രിതമായി മിടിയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു..

ചുറ്റിലും മുഴങ്ങി കേട്ട നാദസ്വര മേളം മുറുകിയതും നീണ്ട ചരടിൽ കോർത്തെടുത്ത ആ താലി എല്ലാവരുടേയും അനുമതിയോടെ അവനവളുടെ കഴുത്തിലേക്ക് അണിയിച്ചു കൊടുത്തു… താലിച്ചരടിൽ മൂന്ന് തവണ കെട്ടിടുമ്പോഴും അവന്റെ കണ്ണുകൾ പ്രാർത്ഥനയോടെ നിന്ന ത്രേയയിൽ മാത്രമായിരുന്നു….

മൂന്നാമത്തെ കെട്ട് താലിയിൽ മുറുകുമ്പോൾ നിറകണ്ണുകളോടെയുള്ള അവളുടെ നോട്ടം അവനിൽ എത്തി നിന്നു…ജന്മം സാഫല്യം എന്നപോലെ അവളുടെ മിഴികൾ പൂർണചന്ദ്രന്റെ ശോഭയിൽ തിളങ്ങി…. അവളുടെ മുഖം അടുത്ത് കാണുമ്പോൾ അവന്റെയുള്ളിൽ ഒരുതരം ദയനീയതയായിരുന്നു…

താലിച്ചരടിന് ശേഷം തിരുമേനി എടുത്ത് നല്കിയ തുളസിക്കതിർ മാല ഇരുവരും പരസ്പരം കഴുത്തിൽ അണിയിച്ചു…അത് കഴിഞ്ഞതും പ്രഭ എടുത്ത് നല്കിയ താമരമൊട്ട് മാല കൂടി പരസ്പരം അണിഞ്ഞു നിന്നു…വൈദേഹി പകർന്നു കൊടുത്ത പാരമ്പര്യ സ്വത്തായ നാഗപടത്താലി കൂടി രാവൺ ത്രേയയെ അണിയിച്ചതും ചുറ്റും മന്ത്രോച്ചാരണങ്ങൾ ഉയർന്നു കേട്ടു….

അഗ്നിയിലേക്ക് നെയ്യ് പകരുന്ന ഗന്ധം ചുറ്റിലും വീശിയടിച്ചതും തിരുമേനി ഒരു സിന്ദൂരച്ചെപ്പ് രാവണിന് നേരെ നീട്ടി പിടിച്ചു….

നാണയത്തിൽ പകർന്നെടുത്ത സിന്ദൂരം രാവൺ അവന്റെ കൈയ്യിൽ ഏറ്റുവാങ്ങി ത്രേയയുടെ സീമന്ദ രേഖയെ നീട്ടി ചുവപ്പിച്ചതും  ചുറ്റിലും നിന്ന എല്ലാവരും ചേർന്ന് അരിയും,പൂവും അവരിലേക്ക് വർഷിച്ചു…..

രാവണിന്റെ വിരലുകൾ നെറ്റിയിലേക്ക് പതിഞ്ഞതും ത്രേയയുടെ കണ്ണുകൾ പ്രാർത്ഥനയോടെ കൂമ്പിയടഞ്ഞു…. ആ രംഗങ്ങളെല്ലാം കണ്ട് ദേഷ്യം ഉള്ളിലടക്കി നിൽക്ക്വായിരുന്നു വേദ്യ….ആ ദേഷ്യം മുഴുവൻ കൈയ്യിൽ കരുതിയ പൂക്കളിൽ തീർത്ത് അവളാ ദേഷ്യത്തെ ശമിപ്പിച്ചു…

തന്റെ ഗൂഢലക്ഷ്യങ്ങൾക്ക് ഫലം കണ്ട സന്തോഷത്തിൽ നിൽക്ക്വായിരുന്നു വൈദി…അയാളുടെ മുഖത്തെ പുഞ്ചിരി അടുത്ത് നിന്ന പ്രഭയിലും,ഊർമ്മിളയിലും പ്രതിഫലിച്ചിരുന്നു….

പക്ഷേ ബാക്കിയുള്ള എല്ലാവരും ആ ചടങ്ങുകളെ പുഞ്ചിരിയോടെ നോക്കി കാണുകയായിരുന്നു…..

സീമന്ദരേഖയിൽ സിന്ദൂരം അണിയിച്ചു കഴിഞ്ഞതും തിരുമേനി എടുത്ത് നല്കിയ അരിയും മഞ്ഞളും ഒരുകൈയ്യാലെ രാവണവളുടെ തലമുടിയിലേക്ക് ചേർത്ത് വച്ചു…ശേഷം സിന്ദൂരച്ചുവപ്പിന്റെ ഒരു പൊട്ട് രാവണവളുടെ താലിയിലേക്കും തൊട്ടു വച്ചു…. അവനെടുത്ത് നല്കിയ മംഗല്യപ്പുടവ ഏറ്റുവാങ്ങുമ്പോ അവളുടെ മിഴികൾ ഈറനണിഞ്ഞിരുന്നു…

രാവണിന്റെ കരങ്ങളിലേക്ക് ത്രേയയുടെ കരം ചേർത്ത് വച്ച് പ്രഭ മണ്ഡപം വിട്ട് മാറിയതും രാവണിന്റെ കൈപ്പിടിയ്ക്കുള്ളിൽ അവളുടെ കരം ഭദ്രമായിരുന്നു….ആ കാഴ്ച കണ്ട് സംതൃപ്തിയടഞ്ഞ് നിൽക്ക്വായിരുന്നു ത്രിമൂർത്തികൾ…..

അഗ്നിയെ ഏഴു തവണ വലംവയ്ക്കുമ്പോ രാവണിന്റെ കണ്ണുകൾ ത്രേയയെ പിന്തുടർന്നു കൊണ്ടിരുന്നു…. അവളുടെ നോട്ടം ഉള്ളിലടക്കിയ സന്തോഷത്തോടെ രാവണിന് നേർക്ക് മാത്രമായി ഒതുങ്ങി….ആ കാഴ്ച നിറകണ്ണുകളോടെ നോക്കി കാണുകയായിരുന്നു വൈദേഹി…..

ഇരുവരും അഗ്നിയെ വലം വച്ചു കഴിഞ്ഞതും മന്ത്രോച്ചാരണങ്ങൾ അവസാനിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് തിരുമേനി എഴുന്നേറ്റ് മണ്ഡപത്തിനരികെ കൂടിയിരുന്ന എല്ലാവരിലേക്കും തീർത്ഥം തളിച്ചു….

വിവാഹ ചടങ്ങുകൾ സമ്പൂർണമായിരിക്കുന്നു… ഇനി കലശ പൂജ കൂടി കഴിഞ്ഞാൽ പൂവള്ളി മനയിലെ പരമ്പരാഗത ചടങ്ങുകൾ എല്ലാം പൂർത്തിയാകും….

തിരുമേനി അതും പറഞ്ഞ് പൂവള്ളിയിലെ എല്ലാ അംഗങ്ങൾക്കും പ്രസാദം നല്കി അനുഗ്രഹിച്ചു…

ആദ്യം അത് ഏറ്റുവാങ്ങിയത് രാവണും ത്രേയയുമായിരുന്നു… ഇരുവരും ഒരുമിച്ച് തിരിമേനിയുടെ കാലിൽ വീണ് അനുഗ്രഹം വാങ്ങിയ ശേഷമാണ്  പ്രസാദം കൈയ്യിൽ ഏറ്റുവാങ്ങിയത്….

ആ ഒരൊറ്റ രംഗം കണ്ടതും ദേഷ്യം ആളിക്കത്തിച്ചു കൊണ്ട് വേദ്യ കൊടുങ്കാറ്റ് പോലെ അവിടം വിട്ട് തറവാട്ടിലേക്ക് നടന്നു…അവള് പോയത് കണ്ടപാടെ ചുറ്റിലും ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ച ശേഷം ഹരിണിയും അവൾക്ക് പിന്നാലെ തറവാട്ടിലേക്ക് നടന്നു…

അപ്പോഴേക്കും ബാക്കിയുള്ളവർ ഓരോരുത്തരായി തിരുമേനിയിൽ നിന്നും അനുഗ്രഹം വാങ്ങാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു… വൈദിയും,ഊർമ്മിളയും അനുഗ്രഹം വാങ്ങി മാറിയതും പ്രഭയും,വൈദേഹിയും അടുത്ത സ്ഥാനം ഏറ്റെടുത്തു… പിന്നീട് സുഗതും,വസുന്ധരയും തൊഴുത് മാറിയതും പിന്നെയുള്ള സ്ഥാനം ഹരിയും,പ്രിയയും ഏറ്റെടുത്തു…അഗ്നി അനുഗ്രഹം വാങ്ങി കഴിഞ്ഞായിരുന്നു അച്ചുവിന്റെ ഊഴം… എല്ലാവർക്കും മുന്നിൽ നിന്ന് ഒരു ചിരിയൊക്കെ പാസാക്കി കൊണ്ട് അച്ചു അനുഗ്രഹം വാങ്ങാനായി തിരുമേനിയുടെ കാൽപാദങ്ങളിലേക്ക് തൊട്ടതും മറ്റാരുടെയോ കൈ അവനൊപ്പം ആ പാദങ്ങളിൽ സ്പർശിച്ചു…അച്ചു മുഖമുയർത്തി ആ കൈയ്യുടെ ഉടമയെ നോക്കിയതും അവന് മുന്നിൽ ഇരുകണ്ണുകളും പൂട്ടികാണിച്ച് ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ നിൽക്ക്വായിരുന്നു നിമ്മി….എല്ലാ കാര്യങ്ങളേയും തമാശയായി കണ്ടിരുന്ന അച്ചുവിന്റെ മുഖം ആ സന്ദർഭത്തിൽ മാത്രം ഒന്ന് വാടി തുടങ്ങി….നിമ്മിയ്ക്ക് മുന്നിൽ ക്രിതൃമമായി ഒരു ചിരി വരുത്തി ഒരുൾപ്രേരണയാൽ അവൻ കൈ പെട്ടെന്ന് പിന്വലിച്ചുയർന്നു… അച്ചുവിന്റെ ആ പ്രതികരണം നിമ്മിയെ ശരിയ്ക്കും വിഷമിപ്പിച്ചിരുന്നു….

അഗ്നി കാര്യമൊന്നും പൂർണമായും വ്യക്തമാക്കാതെ അച്ചൂനോട് അങ്ങനെ ചോദിച്ചതും ശന്തനു അച്ചൂലേക്ക് നോട്ടം പായിച്ചു നിന്നു…

മ്മ്മ്മ്ഹ്…അവളൊന്നും പറഞ്ഞില്ല… പക്ഷേ എനിക്ക് അവളുടെ മുഖഭാവം കണ്ടപ്പോ എന്തോ ഒരു വല്ലായ്മ പോലെ… ഇവിടെ വന്നപ്പോ കാര്യമായി mind ചെയ്യാതെ ഇരുന്നപ്പോ ഞാൻ കരുതി അവള് അതൊക്കെ മറന്നിട്ടുണ്ടാവുംന്ന്….

ഏയ്..നീ അതിന്റെ പേരിൽ ടെൻഷനാവണ്ട അച്ചൂട്ടാ…അഥവാ അവൾക് ഇപ്പോഴും അങ്ങനെ വല്ലതും ഉണ്ടെങ്കിൽ ഞാൻ തന്നെ അവളോട് സംസാരിക്കാം…

അഗ്നി പറയുന്നത് കേട്ട് ശന്തനൂന്റെ നോട്ടം അഗ്നിയിലേക്ക് നീങ്ങി…

ഹേയ്.. എനിക്ക് ടെൻഷൻ ഒന്നുമില്ല അഗ്നീ…അവള് നമ്മുടെ നിമ്മിയല്ലേ… അതിനെന്തിനാ ഞാൻ ടെൻഷനാവുന്നേ…

ഹലോ…പൂവള്ളി brother’s… ഞാൻ നിങ്ങടെ തറവാട്ടുകാരൻ അല്ലാത്തതു കൊണ്ടാണോ എന്നെ ഇങ്ങനെ നോക്കു കുത്തിയാക്കി നിർത്തീട്ട് നിങ്ങളിങ്ങനെ സംസാരിക്കുന്നത്….

സഹികെട്ട് ശന്തനു രണ്ടുപേരുടേയും സംസാരത്തിനിടയിൽ കയറി അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും അഗ്നിയും അച്ചുവും ഒരുപോലെ ശന്തനൂലേക്ക് ലുക്ക് വിട്ടു…

സോറി ഡാ ശന്തനു പുത്രാ….നീ ഇവിടെ  നോക്കുകുത്തി റോള് ചെയ്യുന്നുണ്ടെന്ന് ഞങ്ങള് ഓർത്തില്ല…റിയലി സോറി മച്ചൂ….

അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് ശന്തനൂന്റെ തോളിലേക്ക് കൈയ്യിട്ടു നിന്നു….അഗ്നി അത് കണ്ട് പുഞ്ചിരിയോടെ നിൽക്ക്വായിരുന്നു….

ഹാ… അങ്ങനെ വഴിയ്ക്ക് വാ… ന്മ്മ…ഇനി പറഞ്ഞേ എന്താ problem ന്ന്…

Problem എന്താണെന്ന് ചോദിച്ചാൽ കുറച്ചു വർഷങ്ങൾ പിന്നിലേക്ക് പോകേണ്ടി വരും….ല്ലേടാ അച്ചൂട്ടാ…

അച്ചൂനെ ആക്കി കൊണ്ട് അഗ്നിയൊന്ന് ചിരിച്ചു…

അതൊക്കെ ഞാൻ പിന്നിലേക്ക് പൊയ്ക്കോളാം…നിങ്ങള് കാര്യം പറ….

കാര്യം എന്താണെന്ന് പറയും മുമ്പ് നമുക്ക് പോയി സദ്യ തട്ടിയാലോ…എനിക്കെന്തോ വല്ലാത്ത വിശപ്പ്….

അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് അഗ്നിയേയും ശന്തനൂനേം വലിച്ച് വലിയ ഹാളിലേക്ക് നടന്നു…. ശന്തനൂന്റെ സംശയങ്ങൾ അപ്പോഴും ബാക്കിയായിരുന്നു… എങ്കിലും വിശപ്പിന്റെ വിളി വന്നോണ്ട് അവനതിനെ അവഗണിച്ചു കൊണ്ട് അച്ചൂന് പിറകെ വച്ചു പിടിച്ചു…..

ഒരുവിധപ്പെട്ട ബന്ധുക്കളും, അടുത്ത പരിചയക്കാരുമെല്ലാം സദ്യയുണ്ണാനായി സീറ്റുകളിൽ നിന്നിരുന്നു….

അച്ചൂട്ടാ… ഇപ്പോ ഇരിക്കണോ….നമ്മള് പൂവള്ളി തറവാട്ടിലെ അംഗങ്ങളല്ലേ…നമ്മൾ ഇപ്പൊഴേ ഇരുന്നാൽ ക്ഷണിക്കപ്പെട്ട അതിഥികൾ എവിടെ ഇരിയ്ക്കും….

അഗ്നി അതും അടക്കം പറഞ്ഞ് അച്ചൂന് പിന്നാലെ നടക്ക്വായിരുന്നു… പക്ഷേ അതിനെയൊന്നും mind ചെയ്യാതെ രാവണിനും ത്രേയയ്ക്കും opposite ആയുള്ള മൂന്ന് സീറ്റ് അച്ചു കണ്ടുപിടിച്ചു…അവരെ നോക്കി ഒന്ന് ഇളിച്ചു കാണിച്ച് അവൻ അഗ്നിയേയും, ശന്തനൂനേം സീറ്റിലേക്ക് പിടിച്ചിരുത്തി… മൂന്നാമതായി അവനും ഇരുന്നു….

ഡാ അഗ്നീ.. നമുക്ക് ഇവിടെ ഇരുന്ന് ത്രേയയെ കളിയാക്കാടാ…..ഇപ്പൊഴേ വേണ്ട..അവള് ആഹാരം കഴിച്ചു തുടങ്ങുമ്പോ…

അച്ചു കൈ മുന്നോട്ട് കുടഞ്ഞെടുത്ത് ടേബിളിലേക്ക് കൈചേർത്തു കൊണ്ട് അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും അഗ്നിയും, ശന്തനുവും ഒരുപോലെ ത്രേയയെ നോക്കി ചിരിയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി….

അവളത് ശ്രദ്ധിച്ചെങ്കിലും അവന്മാരുടെ ചിരിയുടെ ഉദ്ദേശം മാത്രം അവൾക് മനസിലായില്ല….

ആ പിന്നെ അഗ്നീ… ക്ഷണിക്കപ്പെട്ട അതിഥികളേക്കാളും മുമ്പേ തന്നെ നമ്മള് കഴിയ്ക്കണം…കാരണം നമ്മള് ചെക്കന്റേയും പെണ്ണിന്റേയും സ്വന്തം ആൾക്കാരാ…

അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് ഇലയിൽ വച്ചിരുന്ന ഉപ്പേരി എടുത്ത് കൊറിയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി….

ന്മ്മ.. അതൊക്കെ ശരി തന്നെയാ…നിങ്ങള് ഇതും പറഞ്ഞിരിക്കാതെ മാറ്ററിലേക്ക് വാ…എന്താ ആ ഫ്ലാഷ് ബാക്ക് സ്റ്റോറി…അത് പറഞ്ഞില്ലല്ലോ….

ശന്തനു വീണ്ടും പഴയ വിഷയത്തിലേക്ക് തന്നെ വന്നു…

ഹോ…നീയത് ഇനീം വിട്ടില്ലേ…ഡാ അതൊരു simple Matter ആ…ഈ അഗ്നി ഓവറായി expression ഇട്ട് കാര്യം അല്പം സീരിയസ് ആക്കിയതാ….

അച്ചു കാര്യവും പറഞ്ഞ് ഇലയിലെ അടുത്ത ഐറ്റം കൂടി ഉള്ളിലാക്കി…

എന്ത് simple കാര്യം…നീ കാര്യം വ്യക്തമാക്ക്… അപ്പോ ഞാൻ പറയാം…കാര്യം simple ആണോ complicated ആണോന്ന്…

എനിക്ക് എന്തായാലും പറയാൻ വയ്യ…കാരണം ഞാനിവിടെ അത്യാവശ്യം ഒരു ട്യൂണിംഗിലാ…അത് എന്താകും എന്ന് നോക്കട്ടേ…നീ വേണേൽ അഗ്നിയോട് ചോദിയ്ക്ക്….

അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് ഇലയിലെ ഓരോരോ ഐറ്റംസും തീർക്കാൻ തുടങ്ങി… പക്ഷേ അച്ചൂന്റെ ആ ട്യൂണിംഗ് എന്താണെന്നറിയാൻ ശന്തനു അച്ചൂന്റെ നോട്ടത്തിന് പിന്നാലെ നൂറേ നൂറിൽ പിന്തുടർന്നു…അത് എത്തി നിന്നത് അവർക്ക് opposite side ൽ ഇരുന്ന് സദ്യ കഴിയ്ക്കുന്ന ഒരു പെൺകുട്ടിയിലായിരുന്നു… അച്ചൂന്റെ മുഖത്തെ രക്തപ്രസാദവും ആ കള്ളച്ചിരിയും കണ്ടപ്പോഴേ ശന്തനൂന് കാര്യം വ്യക്തമായി….അവൻ ഇരുത്തി ഒന്ന് മൂളിക്കൊണ്ട് അച്ചൂന് നേരെ ലുക്ക് വിട്ടു….

ഡാ… വെറുതെ ഇരുന്ന് വായിനോക്കാതെ കാര്യം പറയെടാ…

ശന്തനു പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഒടുക്കം അഗ്നി തന്നെ കാര്യം അവതരിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി…

ഡാ ശന്തനു..നമ്മുടെ ഈ കാട്ടുകോഴി ഒരുപാട് പെൺപിള്ളേരെടെ പിറകെ നടക്കുന്നതല്ലേ നീ കണ്ടിട്ടുള്ളൂ….

ന്മ്മ…അതേ…

പക്ഷേ എപ്പോഴെങ്കിലും…. ഏതെങ്കിലും ഒരു പെണ്ണ് ഇവന്റെ പിറകെ നടക്കുന്നത് നീ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ…

No… never… അസംഭവ്യമായ കാര്യമല്ലേ അത്…

ശന്തനു ഉറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു…

എങ്കിൽ അസംഭവ്യം എന്ന് നീ പറഞ്ഞ ഈ കാര്യം സംഭവ്യമാണ് മോനേ….

No…ഞാനിത് വിശ്വസിക്കില്ല… എങ്കിലും ആരാ ആ പെൺകുട്ടി…അതും ഈ വിവേകമില്ലാത്ത വിവേക് എക്സ്പ്രസിന് തലവയ്ക്കാൻ വന്നവൾ…

അത് മറ്റാരുമല്ല മോനേ..നമ്മുടെ നിമ്മി മോൾ തന്നെയാ…

അത് കേട്ടതും ശന്തനൂന്റെ കിളികൾ ഓരോന്നും ദേശം കടന്ന് പറക്കാൻ തുടങ്ങി….

നി..നിമ്മിയോ…നമ്മുടെ നിമ്മിയോ…Is it true….

അത് കേട്ടതും അച്ചാറ് തൊട്ടു നക്കി ഇരുന്ന അച്ചു മണിച്ചിത്രത്താഴിലെ ലാലേട്ടനെപ്പോലെ ആക്ഷനിട്ട് സമ്മതം നല്കിയിരുന്നു….

ഡാ ഇതെങ്ങനെ…അഗ്നീ… സത്യമായും എനിക്ക് ഇതില് അത്ര വിശ്വാസം പോര…അവക്കെന്താടാ തലയ്ക്ക് ഓളമാണോ…

ഞാനും ഇതൊക്കെ തന്നെയാ ശന്തനൂ ആദ്യം കരുതിയത്…ഇവൻ ചുമ്മാ തള്ളിയതാണോ എന്നുകൂടി സംശയിച്ചു… പക്ഷേ എല്ലാം സത്യമായിരുന്നു… അവളെന്നോട് എല്ലാം നേരിട്ട് പറഞ്ഞെടാ…

അഗ്നി അത് പറഞ്ഞ് അച്ചൂനെ നോക്കുമ്പോ അച്ചു അച്ചാറും കടന്ന് തോരനിൽ എത്തി നിൽക്ക്വായിരുന്നു…

എന്നിട്ട് ഇവനെന്താ അവളോട് പറഞ്ഞത്… തിരിച്ചും ഇഷ്ടാണെന്ന് പറഞ്ഞോ…

ഏയ്…ഇല്ലെടാ…ആ ഒരു കാര്യത്തിൽ നമ്മുടെ അച്ചൂട്ടൻ എന്നെ ഞെട്ടിച്ചു കളഞ്ഞു…അവളെ ഒരനിയത്തീടെ സ്ഥാനത്താ ഇവൻ കണ്ടതെന്ന്..

ശ്ശേ…അത് മോശമായിപ്പോയി അച്ചൂട്ടാ…ഒരു പെങ്കൊച്ച് വന്ന് മനസ് തുറന്നപ്പോ അത് വേണ്ടായിരുന്നു…

ദേ ചന്തനൂ നീ കാര്യം അറിഞ്ഞല്ലോ ഇനി മിണ്ടാതിരുന്ന് വല്ലോം തിന്നിട്ട് പോകാൻ നോക്ക്…

അച്ചു ആദ്യമായി മുഖത്ത് കലിപ്പ് ഫിറ്റ് ചെയ്തതും ശന്തനുവും അഗ്നിയും ഒരുപോലെ അവന്റെ മുഖത്തേയ്ക്ക് തന്നെ ഒരു നിമിഷം ഞെട്ടലോടെ നോക്കിയിരുന്നു…പൊടുന്നനെ അതൊരു പൊട്ടിച്ചിരി ആകാൻ അധിക സമയം വേണ്ടി വന്നില്ല…

അപ്പോഴാണ് അച്ചൂന് തൊട്ടരികിലുള്ള സീറ്റുകൾ ഒഴിഞ്ഞു കിടക്കുന്നത് ശ്രദ്ധയിൽ പെടുന്നത്…സദ്യയുടെ മേൽനോട്ടം വഹിച്ചിരുന്ന ഒരു മുതിർന്നയാൾ വന്ന് അച്ചൂനോടും ശന്തനൂനോടും അഗ്നിയോടും മൂന്ന് സീറ്റ് മുന്നിലേക്ക് മാറി ഇരിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു….അത് കേൾക്കേണ്ട താമസം അച്ചു സന്തോഷത്തോടെ അടുത്ത ഇലയെ ലക്ഷ്യം വച്ച് സീറ്റ് പിടിച്ചിരുന്നു…

ആ ഇലയില് ഉപ്പേരി ഒരെണ്ണം കുറവുണ്ടായിരുന്നു…ഇപ്പോ കറക്ടായി…

അടുത്ത ഇലയിലെ ഉപ്പേരി ഉള്ളിലാക്കിക്കൊണ്ട് അച്ചുവങ്ങനെ പറഞ്ഞതും അഗ്നിയും,ശന്തനുവും ദയനീയമായി അച്ചു എഴുന്നേറ്റ് മാറിയ ഇലയിലേക്ക് നോട്ടം പായിച്ചു….

അതിന് മുന്നിൽ ഇരുന്ന സ്ത്രീ മുറുമുറുപ്പോടെ എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നത് കേട്ടതും അഗ്നിയും,ശന്തനുവും പെട്ടെന്ന് ആ നോട്ടം പിന്വലിച്ചിരുന്നു….

ഇവമ്മാരെന്താ ചോറ് വിളമ്പാത്തത്…

അച്ചു കാത്തിരുന്നു മുഷിഞ്ഞതു കൊണ്ട് കുർത്തേടെ സ്ലീവ് മുകളിലേക്ക് മടക്കി വെച്ചിരുന്നു…

അപ്പോഴേക്കും ഇലയിൽ ചോറ് വിളമ്പി തുടങ്ങിയിരുന്നു….

നല്ല കുത്തരി ചോറും അതിന് മുകളിലേക്ക് ചോടോടെ പകർന്ന പരിപ്പ് കറിയും ഒരു പപ്പടവും കൂടി ആയതും അച്ചു തച്ചുംപുറത്തിരുന്ന് പണി തുടങ്ങി…

തൊടുകറികളും അവിയലും കൂട്ടി ഒരു പിടി പിടിച്ചപ്പോഴേക്കും നല്ല കുറുകിയ സാമ്പാർ മുന്നിൽ എത്തിയിരുന്നു… സാമ്പാറിന്റെ സ്വദറിഞ്ഞ് വിശാലമായി ഒരു അങ്കം കൂടി കഴിഞ്ഞതും നല്ല ചൂടുള്ള അടപ്രഥമനും,സേമിയയും,കടലപ്പായസവും ഒരമ്മ പെറ്റ മക്കളേപ്പോലെ ഇലയിൽ നിരന്നു…

വലിയ വേർതിരുവുകളൊന്നും കാണിക്കാതെ അച്ചു മൂന്നിനേയും പഴത്തിൽ കുഴച്ച് തട്ടാൻ തുടങ്ങിയതും അഗ്നിയും,ശന്തനുവും കൂടി മുഖം ചുളിച്ചിരുന്ന് അത് നോക്കി കണ്ടു…

മറ്റുള്ളവന്റെ ഇലയിൽ നോക്കി നവരസങ്ങള് വിതറാതെ സ്വന്തം ഇലയിലുള്ളത് കഴിക്കിനെടേ…

അച്ചു അത് പറഞ്ഞ് ഒരു കൈയ്യാൽ പായസം മൂന്നും തേവിയെടുത്ത് വായിലേക്ക് വെച്ചു…ഒരു ബോളി കൂടി ആയതും കെങ്കേമമായി എന്നുവേണം പറയാൻ….

ത്രേയയേയും രാവണിനേയും കളിയാക്കാൻ കച്ചകെട്ടി നിന്ന അച്ചു മുന്നിൽ പച്ചമോര് വന്നപ്പോഴാണ് ആ കാര്യം ഓർത്തത്… പെട്ടെന്ന് അവന്റെ നോട്ടം ത്രേയയിലേക്കും രാവണിലേക്കും നീണ്ടു…

കൈയ്യിൽ കോരിയെടുത്ത പായസം ത്രേയയ്ക്ക് നേരെ കാട്ടി അച്ചു കളിയാക്കുന്നത് കണ്ടതും ത്രേയ അവനെ കണ്ണുരുട്ടി പേടിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി… അവൾക് അടുത്തിരുന്ന രാവൺ അതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ ആരെയോ കാര്യമായ ഫോൺ വിളിയിലായിരുന്നു…. ഒടുവിൽ ത്രേയയെ mind ചെയ്യുക പോലും ചെയ്യാതെ അവൻ കഴിപ്പ് നിർത്തി എഴുന്നേറ്റ് പോയതും ഒരു നിരാശയോടെ അവളവനെ തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു……

അതുവരെയും ത്രേയയെ കളിയാക്കി ചിരിയോടെ ഇരുന്ന അച്ചൂന്റെ മുഖവും ആ കാഴ്ച കൊണ്ടൊന്ന് വാടി… പക്ഷേ അച്ചൂനും അഗ്നിയ്ക്കും ശന്തനൂനും മുന്നിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി അഭിനയിച്ചു കാണിച്ച് ത്രേയ പതിയെ സീറ്റിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു…

അഗ്നീ..ഈ കണക്കിന് രാവണിനീം ഇങ്ങനെ തന്നെയാവും ത്രേയയോട്.. അവളോട് ഒരു വാക്ക് പോലും മിണ്ടാൻ കൂട്ടാക്കുന്നില്ലല്ലോ അവൻ…

ശന്തനൂന്റെ ആ വർത്തമാനം കേട്ടതും അഗ്നി കഴിപ്പ് നിർത്തി ശന്തനൂനേം അച്ചൂനേം ഒന്ന് നോക്കി…

ഈ വിവാഹം നടക്കും വരെ എനിക്കൊരു ടെൻഷനുണ്ടായിരുന്നു… ഇതിനി എന്തെങ്കിലും കാരണം കൊണ്ട് മുടങ്ങിയാലോ എന്നായിരുന്നു മനസിൽ… പക്ഷേ അത് സംഭവിച്ചില്ല.. അതുകൊണ്ട് ഞാനിപ്പോ ഫുൾ confidence ലാ..കാരണം രാവൺ വിവാഹം ചെയ്തിരിക്കുന്നത് ത്രേയയെ ആ… അവൾക് മുന്നിൽ അവന് തലകുനിച്ചേ മതിയാകൂ…

അഗ്നി രണ്ടും കല്പിച്ച് ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അതും പറഞ്ഞ് കഴിപ്പ് നിർത്തി എഴുന്നേറ്റു…. പിറകെ തന്നെ സദ്യ കഴിച്ച് സംതൃപ്തിയടഞ്ഞ് അച്ചുവും, ശന്തനുവും കൂടി….

അങ്ങനെ വിവാഹവും സദ്യയും എല്ലാം കഴിഞ്ഞതും ഗൃഹപ്രവേശത്തിനുള്ള സമയമായി…ആ ചടങ്ങ് അടുക്കും വരെ രാവൺ ത്രേയയിൽ നിന്നും അകലം പാലിച്ചു നിന്നു…അവളെ മനപൂർവ്വം അവൻ ഒഴിവാക്കാൻ ശ്രമിച്ചു

കൊണ്ടിരുന്നു…. ഗൃഹപ്രവേശത്തിനുള്ള മുഹൂർത്തം അടുത്തതും വൈദേഹി പകർന്നു നല്കിയ കത്തിച്ചു വച്ച നിലവിളക്ക് ഏറ്റുവാങ്ങി ത്രേയ വലതു കാൽ വച്ച് പൂവള്ളി തറവാട്ടിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു…അവൾക്കൊപ്പം രാവണും നടന്നു കയറിയതും ആ രംഗങ്ങളെല്ലാം അച്ചു അവന്റെ മൊബൈലിൽ പകർത്തി എടുത്തു….

അങ്ങനെ ആ ചടങ്ങും കഴിഞ്ഞു.. ഇപ്പോ ത്രേയ ഈ പൂവള്ളിയുടെ മകളും,മരുമകളും ആയി…ഇനി ജീവിതമൊക്കെ എങ്ങനെയാണോ എന്തോ…

അച്ചു നെഞ്ചത്ത് കൈ വച്ച് മുകളിലേക്ക് നോക്കി അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും അഗ്നിയും ശന്തനുവും അവരുടെ പോക്കും നോക്കി നെടുവീർപ്പിട്ടു നിന്നു…

അല്ല അഗ്നീ…വൈദിയങ്കിളെന്താ ഫോട്ടോഗ്രാഫി അറേഞ്ച് ചെയ്യാതിരുന്നത്… ഞാൻ പറഞ്ഞപ്പോ എന്നോട് ദേഷ്യപ്പെട്ടു…

അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് അഗ്നിയിലേക്ക് ലുക്ക് വിട്ടു…

അതിന്റെ കാരണം എനിക്കും കൃത്യമായി അറിയില്ല അച്ചൂട്ടാ…ഇന്ന് വൈകിട്ട് ചെറിയൊരു റിസപ്ഷൻ അറേഞ്ച് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്… അപ്പോഴേ അതൊക്കെ allowed ചെയ്യൂ എന്നാ കേട്ടത്… പിന്നെ ആ രാജാറാമിന്റെ നിർദ്ദേശം ഉണ്ടാവും അതൊന്നും വേണ്ടാന്ന്…അയാൾടെ വക എന്തോ special പൂജയില്ലേ ഇന്ന് വൈകിട്ട്…

ഇന്നോ..അതിനി എപ്പോ നടത്താനാ..

അതൊന്നും എനിക്കറിയില്ല അച്ചു…ഇവിടെയുള്ളവര് ഓരോന്ന് തീരുമാനിക്കുന്നു… നടക്കാൻ സമയമാകുമ്പോ എല്ലാം നമ്മളെ അറിയിക്കുന്നു..അതല്ലേ ഇവിടുത്തെ പതിവ്… നീ വാ നമുക്ക് രാവണിനെ ഒന്ന് കണ്ടിട്ട് വരാം…

അഗ്നി അതും പറഞ്ഞ് ഇരുവരേയും കൂട്ടി രാവണിനടുത്തേക്ക് നടന്നു… പൂവള്ളിയിലെ വിവാഹം വളരെ ചെറിയ ചടങ്ങുകളോടെ കഴിഞ്ഞെങ്കിലും ആ ഒരൊറ്റ ചടങ്ങോടെ കുടുംബാംഗങ്ങളെല്ലാം ഇരു ചേരിയിലേക്ക് വിന്യസിച്ചു തുടങ്ങി എന്നുവേണം പറയാൻ….

വിവാഹം കഴിഞ്ഞെങ്കിലും കലശപൂജ കഴിയാതെ രാവണിനും ത്രേയയ്ക്കും തമ്മിൽ കാണാനോ സംസാരിക്കാനോ പാടില്ല എന്ന നിയമം പൂവള്ളിയിൽ നിലനിന്നിരുന്നു.. അതുകൊണ്ട് റിസപ്ഷന് വേണ്ടി സ്വന്തം റൂമിൽ നിന്നുകൊണ്ട് തന്നെയാണ് ത്രേയ തയ്യാറായത്… രാവണിനെ അവന്റെ റൂമിൽ വച്ച് ത്രിമൂർത്തികളും അണിയിച്ചൊരുക്കി…

ചിക്കൂസ് കളർ heavy stone work ഉള്ള സാരിയായിരുന്നു ത്രേയയുടെ വേഷം… white colour shirt ന് മീതെ ബ്രൗൺ കളർ കോട്ട്  കൂടി ആയതും രാവൺ ആകെ സുന്ദരനായി….

അങ്ങനെ അധികം വൈകാതെ തന്നെ പൂവള്ളിയിലെ എല്ലാവരും റിസപ്ഷന് വേണ്ടി റെഡിയായി ഇറങ്ങി…രാജാറാമിന്റെ നിർദ്ദേശ പ്രകാരം കാവുങ്ങൽ ബംഗ്ലാവിൽ വച്ചിട്ടായിരുന്നു റിസപ്ഷൻ…പൂവള്ളിയിലെ സ്വത്ത് വകകളിൽ ഉൾപ്പെടുന്ന ഒന്നായിരുന്നു കാവുങ്ങൽ ബംഗ്ലാവ്.

നേരം വൈകി തുടങ്ങിയതും രാജാറാം അടക്കം എല്ലാവരും ബംഗ്ലാവിൽ എത്തി…

റിസപ്ഷൻ ഹാളിലേക്ക് കടന്നപ്പോഴാണ് രാവൺ ത്രേയയെ കാണുന്നത്..ആ വേഷങ്ങളെല്ലാം അവൾക് നന്നായി ഇണങ്ങുന്നുണ്ടെന്ന് അവന്റെ കണ്ണുകൾ അവളോട് പറയാതെ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു….

പ്രഭയുടെ ബിസിനസ് പാട്നേർസ് ആയിരുന്നു ചടങ്ങിൽ കൂടുതലും പങ്കെടുത്തത്…. ബിസിനസിലെ ചില പ്രമുഖന്മാരും അടുത്ത ബന്ധുക്കളേയും കൊണ്ട് ഹാൾ നിറഞ്ഞതും എല്ലാവരുടേയും സാന്നിധ്യത്തിൽ തന്നെ രാജാറാം കലശ പൂജ ആരംഭിച്ചു….

രാവണിനേയും ത്രേയയേയും അയാൾ ഹോമകുണ്ഡത്തിനരികിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചിരുത്തി…

പരസ്പരം മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി രണ്ടുപേരും രാജാറാം ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച ഇരുപ്പിടങ്ങളിലേക്ക് ചെന്നിരുന്നു….ആ വേഷത്തിൽ പൂജയ്ക്ക് ഇരിക്കാൻ രണ്ടുപേർക്കും നല്ല ബുദ്ധിമുട്ട് തോന്നിയിരുന്നു… എങ്കിലും രാജാറാം പറഞ്ഞത് പോലെയെല്ലാം രണ്ടാളും ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി….അഗ്നിയിലേക്ക് ദ്രവ്യങ്ങൾ അർപ്പിച്ചിരുന്നതും ചുറ്റിലും നിന്ന എല്ലാവരും ആ കാഴ്ച കണ്ട് കൈകൂപ്പി നിന്നു…അച്ചു അതെല്ലാം ക്യാമറയിൽ പകർത്തുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

പൂവള്ളിയിലെ ഒട്ടുമിക്ക എല്ലാ അംഗങ്ങളും ആ ഹോമകുണ്ഡത്തിന് ചുറ്റിലും നിരന്ന് നിൽക്ക്വായിരുന്നു… എല്ലാം പൂജകൾക്കും ഒടുവിൽ രാജാറാം നീട്ടി പിടിച്ച കലശ കുംഭം രാവണും ത്രേയയും ഒരുമിച്ച് കൈയ്യിൽ ഏറ്റുവാങ്ങി….

ഇത് ഇന്ദ്രാവതി പൂജയാണ്… നിങ്ങളുടെ പൂവള്ളി മനയിൽ വച്ചായിരുന്നു ഇത് നടത്തേണ്ടത്…. നിർഭാഗ്യവശാൽ അത് നടന്നില്ല… എങ്കിലും ഇന്ദ്രാവതിയെ പ്രസാദിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്…

രാജാറാം അത് പറയുമ്പോ ബംഗ്ലാവിന് ചുറ്റും കാറ്റ് ആഞ്ഞ് വീശുന്നുണ്ടായിരുന്നു… പുറത്ത് പൂജയുടെ പ്രതിഫലനം എന്നോണം ഭീതി ജനകമായ അന്തരീക്ഷമായിരുന്നു…

ഈ കലശകുംഭത്തിൽ ഇരുവരും ഒരുപോലെ ഒരേസമയം കൈ കടത്തണം…അതിലെ തീർത്ഥത്തെ കൈയ്യിൽ നനച്ചെടുത്ത് കുംഭം മുറുകെ അടച്ച് സൂക്ഷിച്ചു വയ്ക്കണം… ഇന്നത്തെ രാത്രി അവസാനിക്കും മുമ്പ് ഈ കുംഭത്തിലെ കലശം ഒരു കാരണവശാലും നിലത്ത് പതിയ്ക്കാൻ പാടില്ല…ഈ സമയ കാലയളവിന് മുമ്പ് ആരിൽ നിന്നാണോ അങ്ങനെ സംഭവിക്കുന്നത് അവർക്ക് ഇന്ദ്രാവതി തന്നെ കടുത്ത ശിക്ഷ നല്കും…എന്നാണ് വിശ്വാസം… അതുകൊണ്ട് ഈ കലശകുംഭം ഭദ്രമായി ഒരു താലത്തിൽ വയ്ക്കണം..

ത്രേയയോടും രാവണോടും രാജാറാം അങ്ങനെ നിർദ്ദേശമിട്ടതും ത്രേയയും രാവണും ഒരുപോലെ തലയാട്ടി… രാജാറാം പറഞ്ഞത് പോലെ കലശത്തിലേക്ക് കൈകടത്താനായി ഇരുവരും കൈ ഉയർത്തി…അപ്പോഴും ഇരുവരുടെയും കണ്ണുകൾ പരസ്പരം കോർത്തിരുന്നു….

ആ നോട്ടങ്ങൾക്ക് വിട നല്കാതെ തന്നെ ഇരുവരും കൈ കലശകുംഭത്തിലേക്ക് മുക്കി..തീർത്ഥത്തിൽ കൈ നനച്ച് പതിയെ ആ കൈകളെ പിന്വലിച്ചെടുത്തു….

ഈ ചടങ്ങൊക്കെ കൊള്ളാം…ല്ലേ അഗ്നീ..

അച്ചു അഗ്നീടെ തോളിലേക്ക് കൈ ചേർത്ത് നിന്ന് അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും ശന്തനു അച്ചൂനെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു…

എന്താ നിമ്മിയ്ക്കൊപ്പം ചെയ്യണംന്ന് ആഗ്രഹമുണ്ടോ…??

ശന്തനൂന്റെ ആക്കിയുള്ള ആ ചോദ്യം കേട്ട് അച്ചൂന്റെ മുഖത്തെ ചിരിയൊന്ന് മങ്ങി..

ദേ ശന്തനു..ഒരു നല്ല ചടങ്ങ് നടക്കുന്ന സ്ഥലമായതുകൊണ്ട് നിന്നെ ഞാൻ തെറി വിളിക്കുന്നില്ല… എന്നുകരുതി ഇനിയും നീ ഇമ്മാതിരി വർത്തമാനം പറഞ്ഞോണ്ട് വന്നാൽ ഇപ്പോ തരുന്ന ആനുകൂല്യം ഞാനപ്പോ തരില്ല… പറഞ്ഞേക്കാം…

അച്ചു അതും പറഞ്ഞൊന്ന് കലിപ്പിച്ചെങ്കിലും അതിനെയൊക്കെ അടപടലേ പുച്ഛിച്ച് നിൽക്ക്വായിരുന്നു അഗ്നിയും,ശന്തനുവും…

അപ്പോ കലശപൂജ അവസാനിച്ചിരിക്ക്യാണ്….ഇനി നിങ്ങളുടെ ആഘോഷങ്ങൾ എന്താണെന്ന് വെച്ചാൽ അത് നടക്കട്ടേ…

അത്രയും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് രാജാറാം എഴുന്നേറ്റതും വൈദിയും പ്രഭയും കൂടി ഭയഭക്തി ബഹുമാനത്തോടെ രാജാറാമിനെ കൂട്ടി പുറത്തേക്ക് നടന്നു….ഊർമ്മിളയും കൂടെ കൂടിയതും പിന്നീടവിടെ സഖ്യ കക്ഷികൾ മാത്രമാണ് ശേഷിച്ചത്….

രാവണും ത്രേയയും കൈയ്യിൽ ഏറ്റുവാങ്ങിയ കലശകുംഭം അതേപടി കൈയ്യിൽ തന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് നിന്നതും വൈദേഹി അതൊരു താലത്തിൽ ഏറ്റുവാങ്ങി സുരക്ഷിതമായ ഒരു സ്ഥാനത്തേക്ക് വച്ചു…

മക്കള് ഇനി പോയി എല്ലാവരേയും കണ്ടു വരൂ… എല്ലാവരും നിങ്ങളെ കാത്തിരിക്ക്വല്ലേ… കലശകുംഭം അമ്മ നോക്കിക്കോളാം…

വൈദേഹി അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും രാവൺ മുഖത്തല്പം കലിപ്പ് ഫിറ്റ് ചെയ്ത് ത്രേയയെ മറികടന്ന് നടന്നു… അവൻ പോകുന്നത് കണ്ട് വൈദേഹി ത്രേയയേ നിർബന്ധിച്ച് രാവണിന് പിന്നാലെ പറഞ്ഞയച്ചു…

ത്രേയ രാവണിന് അടുത്തേക്ക് നടന്നടുക്കും മുമ്പ് ത്രിമൂർത്തികൾ അവിടേക്ക് ഇടിച്ചു കയറിയിരുന്നു…ഡയസിൽ രാവണിനൊപ്പം നിന്ന് അവര് ഫോട്ടോയ്ക്ക് പോസ് ചെയ്തു തകർക്കുകയായിരുന്നു…

ത്രേയ അവർക്ക് അരികിലേക്ക് നടന്നടുത്തതും അച്ചു അവളെ പിടിച്ചു വലിച്ച് അവർക്കിടയിലേക്ക് കൊണ്ട് നിർത്തി ഫോട്ടോ എടുക്കാൻ തുടങ്ങി…രാവണിന്റെ മുഖത്ത് അതിന്റെ ദേഷ്യം നല്ല തോതിൽ നിഴലിച്ചിരുന്നു… എങ്കിലും അച്ചൂന്റെ ഇടപെടീലിൽ അവൻ സ്വയം സംയമനം പാലിച്ചു നിന്നു….

പല style കളിൽ മാറിയും തിരിഞ്ഞുമുള്ള ഫോട്ടോ ഷൂട്ട് കഴിഞ്ഞാണ് ത്രിമൂർത്തികൾ അവിടം വിട്ടിറങ്ങിയത്… പിന്നീട് അടുത്ത ബന്ധുക്കളും,പരിചയക്കാരും,ബിസിനസ് പ്രമുഖരും കൂടി ഡയസ് അടങ്കലെടുത്തു എന്നുവേണം പറയാൻ….

ഇതിനിടയിൽ ഒരുക്കി വച്ചിരുന്ന വെജിറ്റേറിയൻ ഫുഡ് കഴിച്ച് അച്ചു അവന്റെ ആകെയുള്ള ക്ഷീണം തീർക്കുകയായിരുന്നു… പെട്ടെന്നാ മൂവരുടേയും കണ്ണുകൾ ഒരുനിമിഷം ഡയസിലേക്ക് പാഞ്ഞത്..

ഡാ ശന്തനു…ആ വേദ്യ എന്താടാ രാവണിനെ ഇങ്ങനെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് നിൽക്കുന്നേ… ഇവൾക്ക് തീരെ ബോധമില്ലേ…

ഡയസിൽ രാവണിനൊപ്പം ഇഴുകിച്ചേർന്ന് നിന്ന് ഫോട്ടോയ്ക്ക് പോസ് ചെയ്യുന്ന വേദ്യയെ കണ്ടതും അച്ചുകലിപ്പ് മോഡ് ഓണാക്കി….

അച്ചു പറഞ്ഞത് കേട്ടപ്പോഴാണ് അഗ്നിയും ശന്തനുവും അത് ശ്രദ്ധിച്ചത്… ഇരുവരും അത് നോക്കി ഒരമ്പരപ്പോടെ ഇരുന്നു…

ശരിയാണല്ലോ അച്ചൂട്ടാ..ഇവളെന്താ ഇങ്ങനെ… അവനടുത്ത് ത്രേയ നിൽക്കുന്നത് അവൾക് കാണാൻ പാടില്ലേ… ഇതെന്താ ഈ ത്രേയ ഒന്നും പ്രതികരിക്കാതെ നിൽക്കുന്നത്….

സത്യം.. അവള് ദേ വടി വിഴുങ്ങിയ പോലെ നിൽക്കുന്നു..

അച്ചൂട്ടാ…അവളെ അവിടുന്ന് മാറ്റാൻ എന്താടാ ഒരു വഴി…

ശന്തനു മുന്നിലെ ടേബിളിലേക്ക് കൈ ചേർത്ത് അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും അച്ചു ഒരുനിമിഷം ഗഹനമായ ചിന്തയിയാണ്ടു…..

ഒരു വഴി തെളിഞ്ഞു വരുന്നു മച്ചൂ…എങ്ങനെ, എന്ത്,എപ്പോൾ എന്ന ചോദ്യങ്ങളൊന്നും വേണ്ട… ഓക്കെ….

വോക്കൈ..

അച്ചൂന്റെ പറച്ചിലിന് മറുപടിയായി അഗ്നിയും ശന്തനുവും മുഷ്ടി ചുരുട്ടി കാട്ടി സമ്മതം മൂളി നിന്നു… അവരുടെ അനുവാദം കിട്ടിയതും അച്ചു പതിയെ സീറ്റിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് ഡയസിലേക്ക് നടക്കാൻ തുടങ്ങി…അഗ്നിയും, ശന്തനുവും കൂടി അവന്റെ പ്ലാൻ എന്താണെന്നറിയാൻ wait ചെയ്തിരിക്ക്യായിരുന്നു….

ചുറ്റിലും പല പ്രമുഖരും കൂടിയിട്ടുള്ളതിനാൽ വളരെ കുറഞ്ഞ ശബ്ദത്തിലാണ് background ൽ music വച്ചിരുന്നത്…

അച്ചു ഡയസിലേക്ക് ചെന്നപാടെ രാവണിന്റെ കൈയ്യിൽ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് നിന്ന വേദ്യയെ പതിയെ അവനിൽ നിന്നും അടർത്തി മാറ്റി കൊണ്ട് ഡയസിന്റെ ഒരു കോർണറിലേക്ക് മാറ്റി നിർത്തി….

എന്താ അച്ചൂ ഇത്… നീയെന്തിനാ എന്നെ ഇവിടേക്ക് കൊണ്ടു വന്നത്….???

ധരിച്ചിരുന്ന ഷോൾ കൈയ്യിലേക്ക് വിടർത്തിയിട്ട് തലമുടിയൊന്ന് മാടിയൊതുക്കി വച്ചിട്ടായിരുന്നു അവൾടെ ആ ചോദ്യം…. അത് കേട്ടതും അച്ചു മുഖത്തൊരു കള്ളച്ചിരി വിരിയിച്ചു…

ഡീ വേദ്യക്കുട്ടീ…എന്നെ ഒരു കാര്യത്തിന് നീയൊന്ന് ഹെൽപ് ചെയ്യണം…

എന്ത് കാര്യം…??? വേദ്യേടെ പുരികങ്ങൾ സംശയത്തോടെ ചുളിഞ്ഞു…

അത്… നേരത്തെ രാജാറാം ജീ പൂജ നടത്തി വച്ച ആ കലശകുംഭം ഇല്ലേടീ…അത് വല്ല്യമ്മേടെ കൈയ്യിലാ… നമുക്കതൊന്ന് തറവാട്ടില് വച്ചിട്ടു വരാം…

അതിന് ഞാനെന്തിനാ അച്ചൂ വരുന്നേ…നീ തന്നെ പോയി വച്ചിട്ട് വന്നാൽ മതി… എനിക്ക് വയ്യ…പപ്പ പറഞ്ഞത് ഞാനെപ്പോഴും ഹേമന്തേട്ടന്റെ കൂടെ വേണംന്നാ…

വേദ്യ അതും പറഞ്ഞ് അച്ചുവിനെ വിട്ടകന്നു നടക്കാൻ ഭാവിച്ചതും അച്ചു വീണ്ടും അവളുടെ മുന്നിലേക്ക് ചെന്നു നിന്ന് അവളെ തടഞ്ഞു…

വേദ്യേ… പ്ലീസ്…നീ തറവാട്ടിൽ വരെ വന്നില്ലെങ്കിൽ വേണ്ട…വല്ല്യമ്മേടെ കൈയ്യീന്ന് അതൊന്ന് വാങ്ങാനെങ്കിലും എന്റെ കൂടെ വര്വോ…?? പ്ലീസ്…

അച്ചൂന്റെ അപേക്ഷാ സ്വരം കേട്ടതും വേദ്യ ഒരുനിമിഷം എന്ത് വേണംന്ന ചിന്തയിൽ മുഴുകി…അപ്പോൾ അവളെ പാളി നോക്കി ഒരു കള്ളലക്ഷണത്തിൽ നിൽക്ക്വായിരുന്നു അച്ചു…

ന്മ്മ..ശരി..വാ.. എനിക്ക് രാവണിന്റെ അടുത്തേക്ക് പോകാനുള്ളതാ… അതുകൊണ്ട് പെട്ടെന്ന് വേണം…

അത് കേട്ടതും അച്ചൂന്റെ മുഖം സന്തോഷം കൊണ്ട് വിടർന്നു…. തന്റെ പ്ലാനുകൾ workout ആയ സന്തോഷത്തിൽ അച്ചു അവളേം കൂട്ടി വൈദേഹിയ്ക്കരികിലേക്ക് നടന്നു…

ആ സമയം ഡയസിൽ രാവണിന്റേയും ത്രേയയുടേയും ഫോട്ടോ ഷൂട്ട് തകർക്കുകയായിരുന്നു…. രാവണിന്റെ ഉള്ളിലെ ദേഷ്യം അടക്കി പിടിച്ചു കൊണ്ട് അവനെല്ലാവർക്കും മുന്നിൽ പുഞ്ചിരി അഭിനയിച്ചു നിൽക്ക്വായിരുന്നു…. പക്ഷേ ആ സമയം മുതലെടുത്ത് ത്രേയ അവനെ ദേഷ്യം പിടിക്കാനുള്ള വകയൊക്കെ ഒപ്പിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

അച്ചൂ..നീ എവിടേക്കാ…

ഹോ..നീ ഇതുവരെ എത്തീല്ലേ വന്ന് വേഗം വാ വേദ്യേ…

അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് വേദ്യേടെ കൈയ്യിൽ പിടിച്ചു വലിച്ച് വൈദേഹിക്കരികിലേക്ക് നടന്നു…

വല്യമ്മേ…ആ കലശകുംഭം ഒന്നു തര്വോ…ഊർമ്മിളാന്റി പറഞ്ഞു അത് തറവാട്ടിൽ കൊണ്ട് വയ്ക്കാൻ…

അച്ചൂന്റെ ആ പറച്ചില് കേട്ട് വൈദേഹി അവനെ സംശയഭാവത്തിൽ ഒന്ന് നോക്കി…

എന്തിന്…ഈ കലശകുംഭം സുരക്ഷിതമായ ഒരു സ്ഥലത്ത് വയ്ക്കണം എന്നല്ലേ രാജാറാം ജീ പറഞ്ഞിട്ടു പോയത്…അപ്പോ റിസപ്ഷൻ കഴിയും വരെ ഇത് ഇവിടെ ഇരിക്കുന്നതല്ലേ അച്ചൂട്ടാ നല്ലത്… വെറുതെ നിങ്ങള് കുട്ട്യോള് കൊണ്ടുപോയി നിലത്തോ മറ്റോ വീണാൽ പിന്നെ അത് മതി..എന്തിനാ വെറുതെ ദോഷങ്ങൾ വിളിച്ചു വരുത്തുന്നത്…

ഏയ്…അത് സാരല്യ വല്യമ്മേ…ഈ കലശകുംഭം ഇവിടെ ഇരുന്നാൽ വല്യമ്മയ്ക്ക് റിസപ്ഷന് നന്നായി പങ്കെടുക്കാൻ കഴിയില്ലല്ലോ…ഞങ്ങളിത് തറവാട്ടിൽ കൊണ്ടുപോയി വച്ച് വന്നാൽ എല്ലാവർക്കുമൊപ്പം വല്യമ്മയ്ക്ക് റിസപ്ഷനിൽ പങ്കെടുക്കാം…

അത് സാരല്യ അച്ചൂ…വല്യമ്മ ഇവിടെ നിന്നോളാം..മോൻ ചെല്ല്…

ഹോ…ഇതൊരു നടയ്ക്കു പോവൂല്ല… അച്ചു പതിയെ പിറിപിറുത്ത് നിന്നു… പിന്നെ ഞൊടിയിടയിൽ മുഖത്തൊരു ചിരി വിരിയിച്ചു…

അതല്ല വല്യമ്മേ.. ഇന്നത്തെ ദിവസം വല്യമ്മേടെ മോന്റെ വിവാഹമല്ലേ നടന്നത്…അപ്പോ വല്യമ്മ വേണ്ടേ എല്ലാ അതിഥികളേയും സ്വീകരിച്ച് ഇരുത്തേണ്ടത്… വല്യമ്മ അവരെയൊന്നും തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്നേ ഇല്ലാന്ന് പറഞ്ഞ് അവിടെ ആരൊക്കെയോ ഭയങ്കര പരാതി…. അത് നമ്മുടെ കുടുംബത്തിനെ മുഴുവനായുമല്ലേ വല്യമ്മേ ബാധിക്കുന്നത്…അതല്ലേ ഞാനിപ്പോ ഇവിടേക്ക് വന്നത്… അതുകൊണ്ട് വല്യമ്മ പെട്ടെന്ന് രാവണിനും ത്രേയയ്ക്കും അടുത്തേക്ക് ചെന്നേ… ന്മ്മ… പെട്ടെന്ന്…

അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് വൈദേഹിയുടെ പിന്നിൽ നിന്നും ഇരുതോളിലും കൈ ചേർത്ത് അവരെ നിർബന്ധിച്ച് ഡയസിനരികിലേക്ക് പറഞ്ഞയച്ചു…. അച്ചുവിന്റെ ചെയ്തികളെല്ലാം കണ്ട് ഒന്നും മനസിലാകാതെ നിൽക്ക്വായിരുന്നു വേദ്യ….വൈദേഹിയെ പറഞ്ഞയച്ച ശേഷം അച്ചുവിന്റെ നോട്ടം വേദ്യയിലേക്ക് നീണ്ടു….

വാച്ചിൽ സമയവും നോക്കി അക്ഷമയോടെ നിൽക്ക്വായിരുന്നു വേദ്യ…

ആ..വേദ്യേ…ഇനി നമുക്ക് ആ കലശകുംഭം തറവാട്ടിൽ എത്തിക്കാം…എന്തേ…

നീയല്ലേ പറഞ്ഞത് ഞാനിവിടെ വരെ വന്നാൽ മതിയെന്ന്…ഇനി തറവാട്ടിലേക്ക് വരാനൊന്നും എനിക്ക് വയ്യ…നീ തന്നെ ഒറ്റയ്ക്കങ്ങ് കൊണ്ടു പോയാൽ മതി….

ഇങ്ങനെ ചൂടാവല്ലേ…ഓക്കെ നീ തറവാട്ടിലേക്ക് വരണ്ട…പ്രശ്നം തീർന്നല്ലോ… ഞാൻ പോയി ആ കലശകുംഭം എടുത്ത് വരാം.. ഞാൻ വരും വരെ എന്നെയൊന്ന് wait ചെയ്യാൻ പറ്റ്വോ…

ന്മ്മ..അത് വേണേൽ ചെയ്യാം…

വേദ്യ അതും പറഞ്ഞ് ഇരു കൈകളും നെഞ്ചിന് മീതെ പിണച്ചു കെട്ടി നിന്നു…

അപ്പോഴേക്കും അച്ചു മുന്നിലിരുന്ന കലശകുംഭം താലത്തോടൊപ്പം ചേർത്ത് കൈയ്യിലെടുത്തിരുന്നു….

ന്മ്മ.. കഴിഞ്ഞു…ഇനി പോകാം..നീ നേരെ ഡയസിലേക്ക് പൊയ്ക്കോളൂട്ടോ.. അവിടെ രാവൺ നിന്നെ കാണാതെ വിഷമിച്ചു നിൽക്ക്വായിരിക്കും…

അച്ചു അതും പറഞ്ഞൊരു ക്രിതൃമ ചിരി വിരിയിച്ചു കൊണ്ട് അവിടം വിട്ട് പുറത്തേക്ക് നടക്കാൻ ഭാവിച്ചു….ബംഗ്ലാവിന്റെ ഒരു ജനൽപ്പാളി കടന്ന് നീണ്ട വരാന്തയിലേക്ക് ഇറങ്ങി നടന്ന അച്ചു പതിയെ നടത്തം ഒന്ന് slow ചെയ്ത് തനിക്ക് എതിർവശം നിന്ന വേദ്യയെ ഒന്ന് നോക്കി…

ജനൽപ്പാളിയ്ക്ക് അപ്പുറവും ഇപ്പുറവും നിൽക്ക്വായിരുന്നു രണ്ടുപേരും… പെട്ടെന്ന് അച്ചു മൊബൈൽ റിംഗ് ചെയ്തത് പോലെ അഭിനയിക്കാൻ തുടങ്ങി…

വേദ്യേ…ഡീ..ഒരു help കൂടി…

ജനൽപ്പാളിയ്ക്ക് അപ്പുറം നിന്ന് അച്ചുവങ്ങനെ പറഞ്ഞതും ഡയസിലേക്ക് പോകാൻ ഭാവിച്ച വേദ്യ ജനൽപ്പാളിയ്ക്ക് ഇടയിലൂടെ അച്ചുവിലേക്ക് ലുക്ക് വിട്ടു…

ഇനിയെന്താ നിനക്ക് വേണ്ടത്…

ദേ.. എന്റെ മൊബൈൽ റിംഗ് ചെയ്യുന്നു… നീ ഈ താലമൊന്ന് പിടിച്ചേ… ഞാനിപ്പോ തിരികെ വാങ്ങിച്ചോളാം…

അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് താലം ജനൽപ്പാളിയ്ക്ക് അരികിലേക്ക് നീട്ടി പിടിച്ചു… പെട്ടെന്ന് രണ്ടാമതൊന്ന് ആലോചിക്കാതെ ജനൽക്കമ്പിയ്ക്ക് ഇടയിലൂടെ വേദ്യ ആ താലം കൈയ്യെത്തി വാങ്ങി വച്ചു…

തന്റെ പ്ലാനുകൾ വിജയത്തിലെത്തിയ കണക്കെ അച്ചു ഉള്ളിലൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് മൊബൈൽ എടുത്ത് ചെവിയോട് ചേർത്തു…

ആ..ഹലോ..പറയെടാ… എവിടാ നീ..ഹലോ…ഡാ..ഒരു മിനിറ്റേ.. ഇവിടെ റേഞ്ചില്ല.. വേദ്യേ.. ഞാനിപ്പോ വരാമേ..ഇത് ഒരു കാരണവശാലും നിലത്തിടല്ലേ…പിന്നെ എന്താ ഉണ്ടാവുന്നേന്ന് പറയണ്ടല്ലോ…ഇന്ദ്രാവതീ ശാപം…പ്ലീസ് നീ ഒന്ന് adjust ചെയ്യണേ…five minutes… ഇവിടെ റേഞ്ച് കിട്ടുന്നില്ലെടീ….

അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് തിടുക്കപ്പെട്ട് അവിടം വിട്ട് പുറത്തേക്ക് പാഞ്ഞു… പോയകൂട്ടത്തിൽ അവിടുത്തെ entry curtain close ചെയ്തിട്ടാണ് അവൻ ഡയസിലേക്ക് നടന്നത്… അതുകൊണ്ട് വേദ്യ അവിടെ നിൽക്കുന്ന കാര്യം മറ്റാരും കാണാനുള്ള സാധ്യതയും ഇല്ലാതായി എന്നുവേണം പറയാൻ….

ഡാ…അച്ചൂ..ഡാ…

അച്ചു മുന്നിലേക്ക് നടക്കുമ്പോ വേദ്യ പിന്നിൽ നിന്നും അലറിവിളിച്ചു പറയുന്നത് അവന് നന്നായി കേൾക്കാൻ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു…. എങ്കിലും അതിനെ പാടെ അവഗണിച്ചു കൊണ്ട് ഒരു മൂളിപ്പാട്ടൊക്കെ പാടി അച്ചു അഗ്നിയ്ക്കും ശന്തനൂനും അരികിലേക്ക് ചെന്നിരുന്നു….

അല്പം ജാഡയൊക്കെ മുഖത്ത് ഫിറ്റ് ചെയ്തു കൊണ്ട് ചെയറിലേക്ക് മുറുകെ പിടിച്ച് അത് വലിച്ചിട്ടിരുന്നതും അഗ്നിയും ശന്തനുവും ഒരുപോലെ അവനെ തന്നെ ആകാംക്ഷയോടെ നോക്കിയിരുന്നു…

എന്തായെടാ…വല്ലതും നടന്നോ…

ഞാൻ പോയാൽ നടക്കാതിരിക്ക്വോ അഗ്നീ… നടത്തില്ലേ ഞാൻ…നടത്തിയിരിക്കുന്നു…

അതെല്ലാം കേട്ട് ശന്തനു മുഖം ചുളിച്ചു കൊണ്ട് ചെയറിലേക്ക് ചാരിയിരുന്നു…

എന്തോന്നെടേ ഇത്…മനുഷ്യന് മനസ്സിലാകുന്ന ഭാഷയില്…മനസിലാകുന്ന രീതിയില് മര്യാദയ്ക്ക് പറയാൻ നോക്ക്….

ശന്തനൂന്റെ ആ വർത്തമാനം കേട്ടതും അച്ചു അവിടെ നടന്ന ഓരോ കാര്യങ്ങളും അഗ്നിയോടും,ശന്തനൂനോടും അടക്കം പറയാൻ തുടങ്ങി…. എല്ലാം കേട്ട് കഴിഞ്ഞപ്പോ അഗ്നിയുടേയും ശന്തനൂന്റെയും കണ്ണുകൾ ഒരുപോലെ വിടർന്നു…ഇരു മുഖങ്ങളിലും ഒരു ചിരി മൊട്ടിട്ടു…

കലക്കി മോനേ അച്ചൂട്ടാ…ഇപ്പോഴാ നീ ശരിയ്ക്കും എന്റെ അനിയനായത്….Iam really proud of you my brother…

അഗ്നി അതും പറഞ്ഞ് അച്ചൂനെ സ്നേഹത്തോടെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു… പിന്നെയുള്ള സമയമത്രയും അച്ചൂന്റെ ഇടപെടീൽ കാരണം വേദ്യയുടെ ശല്യം അവിടെ ഉണ്ടായില്ല….

അതുകൊണ്ട് ത്രിമൂർത്തികൾ തന്നെ ഡയസ് മുഴുവനായുമങ്ങ് അടങ്കലെടുത്തു… അവർക്കൊപ്പം ഹരിയും,പ്രിയയും, കുട്ടികളും,നിമ്മിയും ചേർന്നതും സംഭവം കളറായി….ഹരിണി മാത്രം എല്ലാവരിലും നിന്നും വിട്ടൊഴിഞ്ഞ് ഒരലസഭാവം മുഖത്ത് ഫിറ്റ് ചെയ്ത് ഹാളിന്റെ ഒരു കോർണറിലായി നിലയുറപ്പിച്ചു….

പാട്ടും,ഡാൻസുമായി റിസപ്ഷൻ പൊടിപൊടിയ്ക്കുമ്പോ എല്ലാം കണ്ട് ദേഷ്യം ഉള്ളിലടക്കി ഇരിക്ക്യായിരുന്നു രാവൺ…ത്രേയ മാത്രം ത്രിമൂർത്തികൾക്കൊപ്പം ഡാൻസ് ചെയ്ത് തകർക്ക്വായിരുന്നു….

ഒടുവിൽ റിസപ്ഷനിൽ പങ്കുചേർന്ന ഓരോരുത്തരായി പിരിഞ്ഞു പോകാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഹാളിൽ ആളുകളുടെ എണ്ണം തീരെ കുറവായി….ആ അവസരം മുതലെടുത്ത് കൊണ്ട് കഴുത്തിൽ അണിഞ്ഞിരുന്ന ടൈ ദേഷ്യത്തിൽ അയച്ചിട്ടു കൊണ്ട് രാവൺ ഡയസ് വിട്ടിറങ്ങി… ഡാൻസിനിടയിൽ ത്രേയയുടെ കണ്ണുകൾ പെട്ടെന്ന് ആ കാഴ്ചയിലേക്കും രാവണിലേക്കും നീണ്ടു… നിരാശയോടെ നിന്ന അവൾക് ഇരുവശവും ത്രിമൂർത്തികളും ഹരിയും നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു….

അഗ്നീ…ഞാനിനിയും എങ്ങനെയാ ഇവനെ പഴയ രാവണാക്കി മാറ്റുന്നത്…രാവണിന്റെ ഓരോ സമയത്തേയും behaviour കാണുമ്പോഴേക്കും എന്റെ confidence മുഴുവനും പോക്വാ….

ത്രേയയുടെ ആ വർത്തമാനം കേട്ടതും അഗ്നി അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു…

അതൊക്കെ ശരിയാവുമെടീ…അവന് മുന്നിൽ നീ കുറച്ച് ബോൾഡായി behave ചെയ്താൽ മതി.. അപ്പോ എല്ലാം താനെ ശരിയാകും….

അഗ്നി അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും ചുറ്റിലും നിന്ന അച്ചുവും,ശന്തനുവും, ഹരിയും ഒരുപോലെ അതിനെ ശരി വച്ച് ഇരുകണ്ണുകളും അടച്ച് തലചലിപ്പിച്ചു….

സമയം പോകുന്നു…അവൻ തറവാട്ടിലേക്ക് തിരിയ്ക്കും മുമ്പ് നീ അവന്റെ കൂടെ ചെന്നേ…

അഗ്നി അതും പറഞ്ഞ് ത്രേയയെ നിർബന്ധിച്ച് രാവൺ പോയ വഴിയേ പറഞ്ഞു വിടാൻ ശ്രമിച്ചു… അപ്പോഴാണ് വൈദേഹി അവിടേക്ക് കടന്നു വന്നത്…

ആഹാ..മോളിവിടെ നിൽക്കുന്നതേയുള്ളൂ… രാവൺ പോയല്ലോ…

വൈദേഹീടെ സംസാരം കേട്ട് ത്രേയയുടെ മുഖമൊന്ന് വാടി…അപ്പോഴേ വൈദേഹിയ്ക്ക് കാര്യം പിടികിട്ടിയിരുന്നു…

മോള് വിഷമിക്കണ്ട…മോളെ ആയമ്മ തറവാട്ടിൽ എത്തിയ്ക്കാം..വാ… വൈദേഹി അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു കൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് നടക്കാൻ ഭാവിച്ചതും അവള് മുഖം തിരിച്ചു കൊണ്ട് ത്രിമൂർത്തികളെയും ഹരിയേയുമൊയൊന്ന് നോക്കി…അവരവൾക്ക് മൗനാനുവാദം നല്കി നിൽക്ക്വായിരുന്നു….

ആ സമയം വേദ്യ കലശകുംഭം നിലത്ത് വീഴാതെ കൈ അയച്ചെടുക്കാൻ കിണഞ്ഞ് പരിശ്രമിക്ക്വായിരുന്നു… പൂവള്ളിയിലെ ഓരോരുത്തരായി ബംഗ്ലാവ് വിട്ട് പോയിട്ടും ആരും വേദ്യയെ അന്വേഷിച്ചിരുന്നില്ല… രാവണിനൊപ്പം വേദ്യയും പൂവള്ളിയിലേക്ക് പോയിട്ടുണ്ടാവും എന്നാശ്വസിച്ച് ഊർമ്മിളയും വൈദിയും ബംഗ്ലാവ് വിട്ട് പൂവള്ളിയിലേക്ക് യാത്ര തിരിച്ചു….ഹരിണിയുടെ ചിന്തയും ഏതാണ്ട് അതുപോലെ തന്നെ ആയിരുന്നു…. ഒടുവിൽ എല്ലാവരും പിരിഞ്ഞു തുടങ്ങിയതും അച്ചു തന്നെ വേദ്യയുടെ അടുക്കലേക്ക് നടന്നു ചെന്നു…

അയ്യോ..വേദ്യേ… ഞാൻ നിന്റെ കാര്യം ശരിയ്ക്കും മറന്നേ പോയെടീ..സോറി…

അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് വേദ്യേടെ കൈയ്യിലിരുന്ന താലം കൈയ്യിൽ വാങ്ങി വച്ചു…കാണികളായ അഗ്നിയും ശന്തനുവും മുഖത്തൊരു ആക്കിയ ചിരി വിരിയിച്ചു നിൽക്കുന്നത് കണ്ടതും വേദ്യയ്ക്ക് തരിച്ചു കയറാൻ തുടങ്ങി…

നീ…നീ എന്നെ മനപൂർവ്വം ട്രാപ്പിലാക്കാൻ നോക്കിയതല്ലേടാ… എനിക്ക് മനസ്സിലാകും അച്ചൂ നിന്റെയൊക്കെ പ്ലാൻ..അവൾക്ക് വേണ്ടിയല്ലേ ഇതെല്ലാം…

വേദ്യ കലിപ്പ് ഫിറ്റ് ചെയ്ത് അച്ചൂന് മുന്നിലേക്ക് പാഞ്ഞടുത്തു…അത് കണ്ടതും അച്ചു അഗ്നിയ്ക്കരികിലേക്ക് അഭയം തേടി…

അഗ്നിയേട്ടാ.. നിങ്ങളും ഇതിന് കൂട്ടു നിന്നോ…കഷ്ടം തന്നെ…!!! നിങ്ങൾക്കൊക്കെ എത്രനാൾ എന്നെ ഹേമന്തേട്ടനിൽ നിന്നും ഇങ്ങനെ അകറ്റി നിർത്താനാകും…. ഏറിപ്പോയാൽ രണ്ടു മാസം…അത് കഴിയുമ്പോ ഈ വേദ്യേടെ കഴുത്തിലുണ്ടാവും ഹേമന്തേട്ടൻ അണിയിച്ചു തരുന്ന താലി….അത് വരെ നീയൊക്കെ ചെയ്യാൻ കഴിയുന്നത് എന്താന്ന് വച്ചാൽ ചെയ്യ്….

വേദ്യ അത്രയും പറഞ്ഞ് അവരെ വിട്ടകന്നു നടക്കാൻ ഭാവിച്ചു…

രണ്ട് മാസം കഴിയുമ്പോൾ രാവൺ നിന്റെ കഴുത്തിൽ താലി അണിയിച്ചു തരും എന്നത് future tense അല്ലേ വേദ്യ… ഞാൻ present ലാണ് ജീവിയ്ക്കുന്നത്..

അഗ്നിയുടെ ആ സ്വരം നന്നേ കടുത്തിരുന്നു….അത് കേട്ടതും വേദ്യ പതിയെ നടത്തം ഒന്ന് slow ചെയ്ത് അഗ്നിയ്ക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു…

എന്താ… എന്താ അഗ്നിയേട്ടൻ പറഞ്ഞത്…

ഞാൻ പറഞ്ഞത് കുറച്ച് സത്യങ്ങളാണ് വേദ്യ…ഈ ജന്മം നിനക്ക് രാവണിനെ കിട്ടില്ല…പിന്നെയും എന്തിനാ ഇങ്ങനെ അവനെ പിന്തുടരുന്നത്… അവനിപ്പോ ഒരു ഭർത്താവാണ്…ത്രയമ്പക വേണുഗോപന്റെ മാത്രം ഭർത്താവ്…അതിനി രണ്ട് മാസമല്ല…രണ്ട് വർഷമല്ല…രണ്ട് യുഗം കഴിഞ്ഞാലും അങ്ങനെ തന്നെ ആയിരിക്കും…കാരണം ദൈവം ചേർത്ത് വച്ചതാ അവരെ…അതിനെ നീയായി പിരിക്കാൻ ശ്രമിക്കേണ്ട… ശ്രമിച്ചാൽ പൂവള്ളിയിലെ ഇളം തലമുറ തോറ്റുപോയെന്ന് വരും…

അഗ്നി അത്രയും പറഞ്ഞ് വേദ്യയെ മറികടന്ന് നടന്നതും ശന്തനുവും,അച്ചുവും അവന് പിന്നാലെ തന്നെ വച്ചു പിടിച്ചു… അഗ്നി പറഞ്ഞിട്ടു പോയ കാര്യങ്ങളെല്ലാമോർത്ത് അടിമുടി കലിച്ചു കൊണ്ട് മുഷ്ടി ചുരുട്ടി നിൽക്ക്വായിരുന്നു ത്രേയ… ________________________ ഈ സമയം പൂവള്ളി തറവാട്ടിൽ ത്രിമൂർത്തികൾ ഒഴികെയുള്ള ഒട്ടുമിക്ക എല്ലാ അംഗങ്ങളും എത്തിയിരുന്നു… വൈദേഹിയ്ക്കൊപ്പം പൂവള്ളിയിൽ എത്തിയ ത്രേയയുടെ മനസിൽ അപ്പോഴും ചെറിയ ചില ടെൻഷൻസ് ഉടലെടുത്തിരുന്നു..ആ ചിന്തയിൽ വൈദേഹിയുടെ റൂമിൽ അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും നടക്ക്വായിരുന്നു ത്രേയ…

ആഹാ..മോളിപ്പോഴും ഈ വേഷത്തിൽ തന്നെയാ… പെട്ടന്ന് ദേ ഈ ഡ്രസ്സൊക്കെ മാറ്റി ഈ സെറ്റുസാരി ഉടുത്തേ…

ഇതൊക്കെ എന്തിനാ ആയമ്മേ… ഇങ്ങനെയൊന്നും വേണ്ട…

ത്രേയ വൈദേഹിയ്ക്ക് മുന്നിൽ നിന്ന് ചിണുങ്ങാൻ തുടങ്ങി…

വേണ്ടാന്നോ.. അതൊന്നും പറഞ്ഞാൽ പറ്റില്ല… പെട്ടെന്ന് ഇതുടുത്തേ…

അങ്ങനെ വൈദേഹീടെ നിർബന്ധം മുറുകിയപ്പോൾ ത്രേയയ്ക്ക് വേറെ വഴിയില്ലാതെ ആ സാരി തന്നെ ഉടുക്കേണ്ടി വന്നു..ഒരു ഗ്ലാസ് പാല് കൂടിയായതും ത്രേയ രാവണിന്റെ പ്രതികരണമോർത്ത് നെഞ്ചത്ത് കൈവെച്ച് പോയി…

അങ്ങനെ ആകെമൊത്തം ഒരുക്കങ്ങൾ കഴിഞ്ഞതും വൈദേഹി തന്നെ ത്രേയയെ കൂട്ടി രാവണിന്റെ റൂം ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു…

അവൻ ദേഷ്യപ്പെട്ടാൽ മോള് പേടിയ്ക്കരുത് ട്ടോ… ഉപദ്രവിക്കാൻ ശ്രമിച്ചാൽ ആയമ്മയോട് പറഞ്ഞാൽ മതി… അതിനുള്ള മറുപടി ആയമ്മ കൊടുത്തോളാം അവന്…

പിന്നെ മോൾടെ ഡ്രസ്സും അത്യാവശ്യ സാധനങ്ങളുമെല്ലാം ആയമ്മ രാവണിന്റെ റൂമിലേക്ക് മാറ്റിയിട്ടുണ്ട്…എല്ലാം തലയാട്ടി കേട്ട് ത്രേയ അവർക്കൊപ്പം നടന്നു…രാവണിന്റെ റൂമിന് മുന്നിൽ എത്തിയതും ത്രേയയുടെ നെറ്റിയിൽ വാത്സല്യത്തോടെ ഒന്ന് ചുംബിച്ച് വൈദേഹി അവിടം വിട്ട് നടന്നു…

അവരെ യാത്രയാക്കി ശ്വാസം ഒന്ന് നീട്ടിയെടുത്ത ശേഷം ത്രേയ ഡോറിന്റെ ഹാന്റിൽ ലോക്ക് തിരിച്ച് ഡോറ് തുറന്ന് അകത്തേക്ക് പ്രവേശിച്ചു…ചുറ്റുമൊന്ന് കണ്ണോടിച്ചു നോക്കുമ്പോഴേ കാണാമായിരുന്നു ഡ്രസ്സിംഗ് ടേബിളിനരികെ പുറം തിരിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന രാവണിനെ…

ത്രേയ ഡോറടച്ച ശബ്ദം കേട്ടതും അവൻ പതിയെ അവൾക് നേരെ മുഖം തിരിച്ചു… ഒരു കൈയ്യിൽ മദ്യം നിറച്ച ഗ്ലാസും പിടിച്ച് അവൾക് നേരെ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിയിച്ചു കൊണ്ടായിരുന്നു രാവണിന്റെ നിൽപ്…

Welcome മിസ്സ് ത്രയമ്പക വേണുഗോപൻ…. ഹോ സോറി… വെൽക്കം മിസ്സിസ് ത്രയമ്പക രാവൺ….. നീയിപ്പോ ത്രയമ്പക വേണുഗോപൻ അല്ലല്ലോ… ത്രയമ്പക രാവൺ അല്ലേ… അതുകൊണ്ട് എന്റെ sweet wife ന് ഈ രാവണന്റെ ലങ്കയിലേക്ക് സ്വാഗതം….

ഇരു കൈകളും വിടർത്തി വച്ചുകൊണ്ട് രാവണങ്ങനെ പറഞ്ഞതും ത്രേയ ഒരു ഭയപ്പാടോടെ ഉമിനീരിറക്കി അവന് നേരെ നടന്നടുത്തു…. അവളുടെ കൈയ്യിലിരുന്ന ഗ്ലാസിൽ നിന്നും പാൽ വിറയലോടെ തുളുമ്പാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു…. എങ്കിലും അഗ്നി പറഞ്ഞു കൊടുത്ത ഉപദേശങ്ങൾ കേട്ട് ത്രേയ മുഖത്തല്പം ധൈര്യം ഭാവിക്കാൻ തുടങ്ങി….

എന്താ ത്രേയ നീ ഇത്രയും വൈകിയത്… ഞാനിവിടെ നിന്നെ കാത്തിരിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് നേരം എന്തായീന്നറിയ്വോ….

രാവണതും പറഞ്ഞ് ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവൾക്കരികിലേക്ക് നടന്നടുത്തു….

കൈയ്യിൽ പാൽഗ്ലാസ്….മുടിയിൽ മുല്ലപ്പൂവ്,നല്ല കസവിന്റെ സെറ്റുസാരി…. ആകെക്കൂടി സുന്ദരിയായിട്ടുണ്ട് നീ…

രാവണവളെ അടിമുടിയൊന്ന് നോക്കി അവളെ വലം വച്ചു നിന്നു…ശേഷം അവളുടെ കൈയ്യിലിരുന്ന പാൽഗ്ലാസ് അവൻ പതിയെ അവളിൽ നിന്നും വാങ്ങി ടേബിളിന് പുറത്തേക്ക് വച്ചു…..അവന്റെ ആ പ്രതികരണം കണ്ട് ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ നിൽക്ക്വായിരുന്നു ത്രേയ…അവളവനെ തന്നെ ഉറ്റുനോക്കി അതേപടി നിന്നു…

നിന്നെ സമ്മതിച്ചിരിക്കുന്നു ത്രേയ…. You are clever… Very clever…. നീ ശരിയ്ക്കും ഒരു ബുദ്ധിമതി തന്നെയാണ്…അതിൽ ഒരു സംശയവുമില്ല…. എന്നെ ചതിച്ച് പോയിട്ട് എവിടെയോ അഞ്ജാതവാസം നടത്തി ഇപ്പോ എന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് തന്നെ തിരികെ വന്നിരിക്കുന്നു… ആരാടീ ശരിയ്ക്കും നിന്റെ ഉപദേഷ്ടാവ്… എന്തായിരുന്നു നിങ്ങളുടെ ലക്ഷ്യം…???

രാവണിന്റെ ദേഷ്യത്തിന്റെ തോത് എത്രമാത്രം ആണെന്ന് ത്രേയയ്ക്ക് നല്ല നിശ്ചയമുണ്ടായിരുന്നു… അതുകൊണ്ട് അവളതിന് മുന്നിൽ ഭയപ്പെടാനോ,കണ്ണീരൊഴുക്കാനോ മുതിർന്നില്ല….അവൻ പറയുന്നതെല്ലാം കേട്ട് ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ നിൽക്ക്വായിരുന്നു ത്രേയ….

നീ ഇപ്പോഴും എനിക്ക് മേൽ വിജയം നേടി നിൽക്ക്വാ ല്ലേ…അതല്ലേ ഇപ്പോ നിന്റെ മനസിൽ…അതല്ലേടീ നിന്റെ മുഖത്തെ ഈ പുഞ്ചിരിയുടെ അർത്ഥം…

അത് കേട്ട് ത്രേയ രാവണിന് നേരെ നോട്ടം പായിച്ചു..

എന്റെ മുഖത്തെ പുഞ്ചിരിയുടെ അർത്ഥം എന്താണെന്ന് അറിയണമെങ്കിൽ ആദ്യം നീ എനിക്ക് പറയാനുള്ളതെല്ലാം കേൾക്കാൻ തയ്യാറാവണം രാവൺ..

ത്രേയ കടുത്ത സ്വരത്തിൽ അത്രയും പറഞ്ഞതും രാവണിന്റെ ദേഷ്യമൊന്നിരട്ടിച്ചു… അവനാ പകയിൽ തന്നെ അവളുടെ ഇരു തോളിലും മുറുകെ പിടിച്ച് അവളെ ഒരൂക്കോടെ അരികിലായുള്ള ഭിത്തിയിലേക്ക് ചേർത്തു….അവൻ അവളിൽ പ്രയോഗിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന കടുത്ത ബലം എത്രത്തോളമാണെന്ന് അവളുടെ മുഖഭാവങ്ങൾ അവന് വെളിവാക്കി കൊടുത്തു….

എന്റെ ജീവിതം തുലച്ചു കളഞ്ഞവളാ നീ…. ഒരൊറ്റ നിമിഷം കൊണ്ട് തച്ചുടച്ചു കളഞ്ഞു നീ എന്നെ.. അന്ന് നീ എന്നെ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയതല്ലേ….പിന്നെ എന്തിന് വേണ്ടീട്ടാ നീ ഇപ്പോ വീണ്ടും അവതരിച്ചിരിക്കുന്നേ… കൈയ്യിലെ ക്യാഷ് തീർന്നോ…അതോ നിന്നെ ഇതിനെല്ലാം പ്രേരിപ്പിച്ച നിന്റെ ബോഡിഗാർഡ് നിന്നെ കൈയ്യൊഴിഞ്ഞോ… അതുമല്ലെങ്കിൽ നിന്റെ boy friends നെ മടുത്ത് തുടങ്ങിയോ നിനക്ക്….

രാവൺ…..!!!!

ത്രേയയുടെ കണ്ണുകൾ ദേഷ്യത്തോടെ വിടർന്നു…. അവളുടെ അലർച്ച അവിടമാകെ മുഴങ്ങി കേട്ടു….

എന്താടീ…എന്തിനാ നീയിപ്പോ രോഷം കൊള്ളുന്നേ..നീ ബാഗ്ലൂരിൽ ജീവിച്ചു തീർത്ത ജീവിതത്തെ ഞാൻ വളരെ മാന്യമായ ഭാഷയിൽ പറഞ്ഞൂന്നേയുള്ളൂ… ഇതിലും അറയ്ക്കുന്ന ദൃശ്യങ്ങൾ കണ്ടവനാ ഞാൻ…

നീ എന്ത് കണ്ടൂന്നാ രാവൺ…പറ നീ എന്ത് കണ്ടൂന്നാ…. ഞാനങ്ങനെ ഒരു നിലവാരം കുറഞ്ഞ പെണ്ണായിരുന്നോ…നീ തന്നെ പറ…ആയിരുന്നോ… കണ്ട കാര്യങ്ങളെല്ലാം വെള്ളം തൊടാതെ വിഴുങ്ങുമ്പോ ഈ ത്രേയ നിന്റെ ആരായിരുന്നു എന്ന് ചിന്തിക്കാഞ്ഞതെന്താ നീ….

ത്രേയ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും രാവൺ പതിയെ അവളിൽ നിന്നുള്ള പിടി അയച്ചെടുത്തു…

ഹോ.. ഇപ്പോ എല്ലാ തെറ്റുകളും എന്റെ നേർക്കാ ല്ലേ…ഞാനാണ് തെറ്റുകാരൻ…ല്ലേ കൊള്ളാം…!!! നീ പറഞ്ഞ ഒരു കാര്യം ശരിയാ ത്രേയാ… നീ എന്റെ ആരെല്ലാമോ ആയിരുന്ന ഒരു കാലം ഉണ്ടായിരുന്നു എനിക്ക്…. എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളിലും,ജീവിതത്തിലും നീ നിറഞ്ഞു നിന്ന ഒരു കാലം… പക്ഷേ അത് തകർത്തെറിഞ്ഞ് നീയാണ് മറുകര തേടി യാത്ര ചെയ്തത്….ഒരു തവണ…ഒരു തവണ നീ പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ സമൂഹത്തിന് മുന്നിൽ നിത്യയുടെ കൊലയാളി ആവില്ലായിരുന്നു ഞാൻ…. പക്ഷേ നീയത് ചെയ്തില്ല…എന്നെ ഒരുവട്ടം പോലും മനസിലാക്കാതിരുന്ന നിന്നെ പിന്നെയും ഞാനെന്തിന് ചേർത്ത് നിർത്തണം.. അന്നെന്റെ മുന്നിൽ മരിച്ചു പോയതാ ഞാൻ സ്നേഹിച്ചിരുന്ന എന്റെ ത്രേയ… ഇപ്പോ എനിക്ക് മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നത് എന്റെ ശത്രുവാണ്…. ഞാൻ ഒരുപാട് വെറുക്കുന്ന എന്റെ ശത്രു…

നീ എന്ത് വേണമെങ്കിലും പറഞ്ഞോ രാവൺ… അതെല്ലാം ഞാൻ കേൾക്കാൻ ബാധ്യസ്ഥയാണ്….തെറ്റു പറ്റി പോയി എനിക്ക്…അതിന്റെ പേരിൽ നിന്നെ വേണ്ടാന്ന് വച്ച് മറുകര തേടി പോയി എന്നു മാത്രം പറയരുത്… അതെനിക്ക് സഹിക്കാൻ കഴിയില്ല….

വ്യക്തമായ തെളിവുകളോടെ തന്നെയാടി ഞാൻ പറഞ്ഞത്….

രാവണതും പറഞ്ഞ് ഷെൽഫിനരികിലേക്ക് നടന്നു…ഷെൽഫിലെ ചെറിയ അറ തുറന്ന് അതിൽ നിന്നും ഒരു envelope എടുത്ത് ത്രേയയ്ക്ക് മുന്നിലേക്ക് എറിഞ്ഞു കൊടുത്തു…ശേഷം അവളുടെ ഒരു കൈയ്യിൽ മുറുകെ പിടിച്ച് അവളെ അവനടുത്തേക്ക് അടുപ്പിച്ചു…

ദേ കാണ്… പലപ്പോഴായി നിന്റെ address ൽ നിന്നും എനിക്ക് വന്ന ഫോട്ടോസാ ഇത്.. ഇതിലുള്ള പെൺകുട്ടി..അത് നീ തന്നെയല്ലേന്ന് കണ്ണ് തുറന്നു കാണെടീ…

രാവണത്രയും പറഞ്ഞ് ത്രേയയെ ഒരൂക്കോടെ നിലത്തേക്ക് തള്ളി…അവളാ ആഘാതത്തിൽ നിലത്ത് ചിതറി കിടന്ന ആ ഫോട്ടോയ്ക്ക് മുന്നിലേക്ക് വീണു.. envelope ൽ നിന്നും നിലത്ത് ചിന്നി ചിതറി കിടന്ന ആ ഫോട്ടോസ് ഓരോന്നും കണ്ടതും ഒരു നിമിഷം അവളുടെ ശ്വാസം പോലും നിലച്ചു…ഒരു തരം ഞെട്ടലോടെ അവളാ ഫോട്ടോസ് ഓരോന്നും കൈയ്യിൽ എടുത്തു… വിറയാർന്ന വിരലുകൾ അവയിലേക്ക് പതിഞ്ഞതും അവളൊരു തരം തരിപ്പോടെ നിലത്ത് നിന്നും പതിയെ എഴുന്നേറ്റു…

അല്പ വസ്ത്ര ധാരിയായി പല ചെറുപ്പാക്കാർക്കൊപ്പം ഇഴുകിച്ചേർന്ന് നില്ക്കുന്ന തന്റെ ഫോട്ടോസ് അവളെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി…. ഹൃദയത്തെ ഒരു കഠാരകൊണ്ട് ആഴത്തിൽ മുറിവേൽപ്പിക്കും പോലെ തോന്നി അവൾക്ക്…അവയിൽ നിന്നും ഉതിർന്ന ചുടുചോര ശരീരത്തെ ആകെ തളർത്തുകയായിരുന്നു…ആ ദൃശ്യങ്ങളെല്ലാം പതിയെ നോക്കി കണ്ട ശേഷം അവളുടെ നോട്ടം രാവണിലേക്ക് നീണ്ടു…

ഇത്…ഇത് ഞാനാണ് ല്ലേ രാവൺ.. നിന്റെ ത്രേയ… ന്മ്മമ്മ്…. ഞാൻ ഇങ്ങനെ ആയിരുന്നു ല്ലേ….

അവൾക് മുഖം നല്കാതെ തിരിഞ്ഞു നിൽക്ക്വായിരുന്നു രാവൺ….അടങ്ങാത്ത ദേഷ്യത്തിലും ഉള്ളിൽ അമർച്ച ചെയ്ത സങ്കടത്തിലും അവളവനെ ഒരൂക്കോടെ അവൾക് നേരെ തിരിച്ചു നിർത്തി…

പറയ് രാവൺ… നിന്റെ ത്രേയ ഇങ്ങനെ ആയിരുന്നോ…. പറയാൻ…

അവന്റെ ഷർട്ടിന്റെ കോളറിൽ പിടി മുറുക്കി ഒരു ഭ്രാന്തിയെപ്പോലെ അവളലറി….

എനിക്ക് അറിയില്ല നിന്നെ…. എന്നെ പ്രണയിച്ചിരുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞു നടന്ന നീ ശരിയ്ക്കും എന്നെ മാത്രമാണോ പ്രണയിച്ചിരുന്നത് എന്നും അറിയില്ല…കാരണം എന്റെ മനസിലിപ്പോഴുള്ള നിന്റെ character വളരെ വളരെ മോശമാണ് ത്രേയ…

ഹോ… അപ്പോ അങ്ങനെയും ഒരു തോന്നൽ നിന്റെയുള്ളിൽ ഉണ്ടല്ലേ…പ്രണയം അഭിനയിച്ച് നിന്നെ ചതിച്ച് കടന്നു കളഞ്ഞവൾ കൂടിയാണല്ലേ ഞാൻ…. അപ്പോ ഈ കാണുന്ന ഫോട്ടോസ് നീ വിശ്വസിക്കുന്നതിൽ തെറ്റില്ല… ഞാൻ നിന്നെ കുറ്റപ്പെടുത്തുന്നില്ല രാവൺ… ഇത്രയും കാര്യങ്ങൾ വിശ്വസിക്കുന്ന നീ പക്ഷേ എന്റെ ഒരു ചോദ്യത്തിന്  ഉത്തരം നല്കണം…. നീ എന്നെ പ്രണിയിച്ചിരുന്നപ്പോ നിന്റെ പല ആഗ്രഹങ്ങൾക്കും  മുന്നിൽ വിധേയത്വം പ്രകടിപ്പിച്ചത് എന്റെ അഭിനയം ആയിരുന്നോ രാവൺ…അതിനേം നീ അങ്ങനെയാ കണ്ടിരുന്നത്….

അത് കേട്ടതും അതുവരെയും ദേഷ്യത്തോടെ നിന്ന രാവണിന്റെ മുഖത്തെ ദേഷ്യത്തിന് ഒരു ശമനം വന്നു…

പറയ് രാവൺ…അതും…അതും എന്റെ അഭിനയം ആയിരുന്നോ…

രാവൺ അതിന് മറുപടി ഒന്നും നല്കിയില്ല…

നിന്റെ ഈ മൗനത്തിൽ നിന്നും ഞാനെന്താ മനസിലാക്കേണ്ടത് രാവൺ…അതും കൂടി പറഞ്ഞു താ നീ… നിന്റെ മുന്നിൽ ചെയ്ത തെറ്റുകൾ ഏറ്റുപറഞ്ഞ് നിനക്കൊപ്പം ഒരു ജീവിതം നയിക്കാൻ ഇറങ്ങി പുറപ്പെട്ടവളാ ഞാൻ… നിന്റെ വിശ്വാസം നേടണമെങ്കിൽ ഇനിയും നിനക്ക് മുന്നിൽ ഞാനെന്റെ പൂർവ്വകാല ജീവിതത്തിന്റെ തെളിവ് നിരത്തണം ല്ലേ….

ഇല്ല രാവൺ… നിനക്ക് മുന്നിൽ ഇനി ന്യായീകരണങ്ങൾ നല്കാൻ ഞാൻ വരില്ല… ഈ ഫോട്ടോസിൽ കാണുന്നതൊക്കെ സത്യമാണെന്ന് നീ വിശ്വസിച്ചെങ്കിൽ അതിനെ ഞാനായി തിരുത്താൻ വരുന്നില്ല… ത്രേയ ഇങ്ങനെയൊക്കെ തന്നെയായിരുന്നു ഇത്രേം വർഷവും ജീവിച്ചത് എന്ന് തന്നെ നീ വിശ്വസിച്ചോ…

ആർക്കൊപ്പം,എങ്ങനെ, ഏത് രീതിയിൽ എന്ന് നിന്നെ ബോധ്യപ്പെടുത്തേണ്ട ഒരാവശ്യവും എനിക്കില്ല…

ത്രേയേടെ ആ വർത്തമാനം കേട്ടതും രാവണിന്റെ ദേഷ്യം അതിന്റെ ഉച്ചസ്ഥായിയിൽ എത്തി…അവൻ ദേഷ്യത്തിൽ മുഷ്ടി ചുരുട്ടി നിന്നു… വരിഞ്ഞു മുറുകിയ ഓരോ ഞരമ്പുകളും തൊലിപ്പുറത്ത് തെളിഞ്ഞു വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു….

ഈ ഫോട്ടോസിൽ കാണുന്ന ദൃശ്യങ്ങൾ സത്യമാണ്…നീ പറഞ്ഞത് പോലെ ഇവർക്കൊപ്പമുള്ള ജീവിതം മടുത്തിട്ട് തന്നെയാ ഞാനിവിടേക്ക് വന്നത്…എന്താ സമാധാനമായില്ലേ നിനക്ക്…

ത്രേയ അത്രയും പറഞ്ഞ് മുഴുവിച്ചതും രാവണിന്റെ കൈ ഒരൂക്കോടെ അവളുടെ കരണത്തേക്ക് പതിഞ്ഞതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു…. അടിയുടെ പുകച്ചിൽ മാറും മുമ്പ് തന്നെ അവനവളുടെ കൈ പിന്നിലേക്ക് പിണച്ചു കെട്ടി അവനവളെ അവനിലേക്ക് ചേർത്തു പിടിച്ചു..

നീ എന്താടീ ഇപ്പോ പറഞ്ഞത്…ഒരു തവണ കൂടി നീ ഇങ്ങനെ ഒന്ന് എനിക്ക് മുന്നിൽ പറഞ്ഞാൽ കൊന്നു കളയും ഞാൻ…

രാവണിന്റെ കണ്ണിലെ അഗ്നിയിൽ അവൾ വെന്തുരുകുകയായിരുന്നു.രാവണിന്റെ അടിയുടെ പാട് കവിളിൽ തിണർത്ത് തുടങ്ങിയെങ്കിലും അതിന്റെ പേരിൽ ഒരു തുള്ളി കണ്ണീർ പോലും അവൾ പൊഴിച്ചില്ല…

നീ പറഞ്ഞതോ രാവൺ…. ഞാൻ അങ്ങനെ ആയിരുന്നു എന്ന് നീ പറഞ്ഞതോ…. അപ്പോൾ അതിനെന്താ ശിക്ഷ…

ത്രേയ തോൽവി സമ്മതിക്കാതെ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും രാവൺ ദേഷ്യത്തിൽ പല്ലുകൾ ഞെരിച്ചു..ആ ദേഷ്യത്തിൽ തന്നെ ഒരു കൈയ്യാലെ അവനവളുടെ ഇരുകവിളും മുറുകെ കുത്തിപ്പിടിച്ചു…അടിയുടെ വേദനയ്ക്ക് പുറമേ അവന്റെ കൈകൾ ഞെരിച്ചു മുറുക്കുന്ന വേദന കൂടി ആയതും ത്രേയ ആകെ തളർന്നു തുടങ്ങി….

പെട്ടന്നാണ് ഡോറിൽ ആരോ മുട്ടി വിളിച്ചത്…ആ ശബ്ദം കേട്ടതും രാവണിന്റേയും ത്രേയയുടേയും നോട്ടം ഒരുപോലെ ഡോറിലേക്ക് നീണ്ടു..ഉള്ളിലുള്ള ദേഷ്യത്തെ ശമിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അവളിൽ നിന്നും പിടി അയച്ചെടുത്ത് അവൻ ഡോറിനരികിലേക്ക് നടന്നു…

വേദ്യ അതും പറഞ്ഞ് ഹേമന്തിന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് കൈചേർത്തു കൊണ്ട് ത്രേയയെ ഒന്ന് നോക്കി… അവൾക് മുന്നിൽ പ്രതിരോധങ്ങളൊന്നും കാട്ടാതെ പുഞ്ചിരിയോടെ നിന്ന രാവണിനെ കണ്ടതും ത്രേയയുടെ ഉള്ളൊന്നു പിടഞ്ഞു…ത്രേയയുടെ കണ്ണുകൾ രാവണിലേക്ക് തന്നെയാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയതും ഒരു കൈയ്യാൽ അവൻ വേദ്യയെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് നിന്നു…രാവണിന്റെ കൈകൾ വേദ്യയുടെ ഇടുപ്പിനെ ചുറ്റി നിൽക്കുന്ന കാഴ്ച ഹൃദയം നുറുങ്ങുന്ന വേദനയോടെയാണ് ത്രേയ നോക്കി കണ്ടത്….

പക്ഷേ രാവണിന്റെ ആ മാറ്റവും ഇടപെടീലും വേദ്യയെ നന്നായി അമ്പരപ്പിച്ചു…അവളാ ഞെട്ടലോടെ അവന്റെ മുഖത്തേയ്ക്ക് തന്നെ ഉറ്റുനോക്കി നിന്നു…അപ്പോഴും രാവണിന്റെ കണ്ണുകൾ പകയോടെ നീണ്ടത് ത്രേയയിലേക്കായിരുന്നു….അവന്റെ കാതുകളിൽ അവൾ മുമ്പെപ്പോഴോ പറഞ്ഞ ആ വാചകങ്ങൾ അലയടിച്ചു…

“രാവൺ മറ്റൊരു പെണ്ണിനെ നോക്കുന്നതോ, മിണ്ടുന്നതോ, അവളോട് ഇടപഴകുന്നതോ എനിക്ക് ഇഷ്ടമല്ല…അങ്ങനെ ഉണ്ടായാൽ ഈ ത്രേയ മരിച്ചു മരവിച്ച മനസ്സോടെയാവും ആ കാഴ്ച കാണുന്നത്.. അതുകൊണ്ട് എന്റെ മുന്നിൽ വച്ച് നീ മറ്റൊരു പെണ്ണിനേയും നോക്കാനും പാടില്ല മിണ്ടാനും പാടില്ല….ഈ രാവൺ എന്റേതാ…എന്റേത് മാത്രം…

ആഹാ…അപ്പോ അടുത്ത് ഇടപഴകിയാൽ കുഴപ്പമില്ല ല്ലേ…

ഇടപഴകിയാൽ ഞാൻ നോക്കി നിൽക്കില്ല..കൊല്ലും ഞാനവളെ…. പിന്നെ നിന്നേം….

അവൾടെ ആ സ്വരം കാതിൽ മുഴങ്ങി കേട്ടതും അവന്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു….അവൾക്കത് താങ്ങാവുന്നതിലും അപ്പുറമായ ഒരു കാഴ്ചയാവും എന്നവന് ഉറപ്പുണ്ടായിരുന്നു…. ആ ചിന്തയിൽ നിൽക്കുമ്പോ വേദ്യ പതിയെ അവനിൽ നിന്നും അടർന്നു മാറി നിന്നു…

ഇതെന്താ ടേബിളിൽ പാലൊക്കെ..ഹേമന്തേട്ടൻ ഇപ്പോ രാത്രിയിൽ പാലാ കുടിയ്ക്കുന്നത്….

വേദ്യ അതും പറഞ്ഞ് ത്രേയയെ നോക്കി പരിഹാസച്ചുവയോടെ ഒന്ന് ചിരിച്ചു…അവളതിന് മറുപടിയൊന്നും നല്കാതെ വേദ്യയെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്ക്വായിരുന്നു….

അല്ല…ത്രേയയും ആകെ ഒരുങ്ങി ചമഞ്ഞാണല്ലോ നില്പ്…എന്താ വിശേഷിച്ച്..

ഹോ..ഞാനത് മറന്നു…ഇന്ന് നിങ്ങളുടെ first night ആണല്ലോ.. അതിന്റെയാവും ഈ ഒരുക്കങ്ങളൊക്കെ ല്ലേ…

ഗ്ലാസിലുണ്ടായിരുന്ന പാൽ മുഴുവൻ നിലത്തേക്ക് തൂകിയ ശേഷം സ്റ്റാന്റിൽ കിടന്ന ഒരു നീണ്ട ടൗവ്വൽ വേദ്യ നിലത്തു പടർന്ന പാലിലേക്ക് എടുത്തിട്ടു…ശേഷം അവൾ ആ പാൽഗ്ലാസുമായി ത്രേയയ്ക്ക് അരികിലേക്ക് നടന്നു ചെന്നു…

പൂവള്ളി ഇപ്പോഴുള്ള രീതിയിൽ മാത്രമേ മുന്നോട്ട് പോകൂ ത്രേയ…അതിന് നീയായി മാറ്റം വരുത്താൻ നില്ക്കണ്ട….മാറ്റം വരുത്താൻ ശ്രമിച്ചാൽ ദേ ഇപ്പൊ മുഖത്ത് തെളിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ഈ പാടുകളുടെ എണ്ണം കൂടിയെന്ന് വരും….

വേദ്യ അത്രയും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഗ്ലാസ് ത്രേയയുടെ കൈപിടിച്ച് അതിലേക്ക് വച്ച് തിരിഞ്ഞു നടന്നു… രാവണിന് മുന്നിലേക്ക് എത്തിയതും വേദ്യ അവന് നേർക്ക് ഒന്ന് slow ചെയ്തു…ശേഷം ഒരു വിജയച്ചിരിയോടെ പതിയെ ത്രേയയിലേക്കൊന്ന് നോട്ടം പായിച്ചു…

നിന്റെ മറ്റവന്മാര് പറഞ്ഞതിനുള്ള മറുപടി നിനക്ക് നല്ക്വാ ഞാൻ…. ഹേമന്തേട്ടൻ എന്റേതാണെന്നുള്ളതിന്റെ തെളിവ്….

വേദ്യ അതും പറഞ്ഞ് രാവണിന്റെ കവിളിലേക്ക് പതിയെ കൈചേർത്തു.. പ്രണയാർദ്രമായി തിളങ്ങുന്ന അവളുടെ കണ്ണുകൾ കണ്ടതും രാവണവളിലേക്കും അവൾക് പിന്നിൽ നിന്ന ത്രേയയിലേക്കും സംശയ ഭാവത്തിൽ നോട്ടം പായിച്ചു നിന്നു…വേദ്യയുടെ മുഖം രാവണിന്റെ കവിളിനെ ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങി…

വേദ്യയുടെ അധരങ്ങൾ രാവണിന്റെ കവിളിൽ പതിയാൻ തുടങ്ങിയതും ത്രേയ അവളെ ഒരൂക്കോടെ അവനിൽ നിന്നും അടർത്തി മാറ്റി…എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നതെന്ന് മനസിലാക്കും മുമ്പേ ത്രേയയുടെ കൈ ശക്തിയോടെ വേദ്യയുടെ കരണത്ത് അടയാളം വച്ചു….അടിയുടെ പുകച്ചിലും വേദനയും കൊണ്ട് കരണത്ത് കൈചേർത്തു കൊണ്ട് വേദ്യ ത്രേയയ്ക്ക് നേരെ മുഖമുയർത്തി നോക്കി….

ഡീ നീ…നീയെന്നെ തല്ലിയല്ലേ…..

വേദ്യ ഒരലർച്ചയോടെ ത്രേയയ്ക്ക് നേരെ നോട്ടം പായിച്ചതും അടങ്ങാത്ത ദേഷ്യത്തിൽ നിന്ന ത്രേയ കൈവലിച്ച് വേദ്യയുടെ മറുകവിളിലും ഊക്കൂടെ ഒന്ന് പൊട്ടിച്ചു….അതിന്റെ വേദനയും,ചൂടും ഏറ്റുവാങ്ങിയ വേദ്യ കുറച്ചു സമയം കഴിഞ്ഞാണ് ത്രേയയ്ക്ക് നേരെ നോട്ടം പായിച്ചത്…

ഇത് ഈ ത്രേയേടെ വക സ്പെഷ്യൽ ഗിഫ്റ്റുകളാ… ആദ്യത്തേത് നീ ഇന്ന് റിസപ്ഷന് കാട്ടിക്കൂട്ടിയ ആ പെർഫോമൻസിനായിരുന്നു..അത്രയും ആളുകളുടെ ഇടയിൽ വച്ച് ഇങ്ങനെ നിന്നെ കൈനീട്ടി അടിയ്ക്കുന്നത് മോശമല്ലേന്ന് കരുതി വിട്ടു കളഞ്ഞതാ ഞാൻ… അപ്പോ അത് ഇരന്നു വാങ്ങാൻ കൃത്യ സമയം നോക്കി ദേ ഞങ്ങടെ ബെഡ്റൂമിൽ വന്നിരിക്കുന്നു… അപ്പോ പിന്നെ അത് തരാതെ വിടുന്നത് മോശമല്ലേ…

ത്രേയ അത്രയും പറഞ്ഞ് ഡോറ് തുറന്ന് വേദ്യയോട് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങാനായി ആവശ്യപ്പെട്ടു….ത്രേയയുടെ ആ പ്രതികരണം കണ്ടതും വേദ്യ അവളെ തുറിച്ചു നോക്കിക്കൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് നടന്നു….ആ സമയം നടന്ന സംഭവങ്ങളിലൊന്നും ഇടപെടാതെ അതെല്ലാം നോക്കി കാണുകയായിരുന്നു രാവൺ….

വേദ്യ റൂമിന് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിയതും ത്രേയ ഡോറ് ലോക്ക് ചെയ്ത് രാവണിന് നേരെ തിരിഞ്ഞു…

എങ്ങനെയുണ്ട് പുതിയ ത്രേയ….??? നിന്റെ ഭാഷയിൽ പറഞ്ഞാൽ നിന്നെ ചതിച്ച് മറുകര തേടിപ്പോയ ത്രേയ…

ത്രേയയുടെ ആ പറച്ചിലും മുഖത്ത് തെളിഞ്ഞു നിന്ന പുഞ്ചിരിയും രാവണിന്റെ ഉള്ളിലെ ദേഷ്യത്തെ ആളിക്കത്തിച്ചു…

എല്ലാം നിന്റെ അഭിനയം ആയിരുന്നു ല്ലേ…. ഒരു ഭാര്യയുടെ അധികാരങ്ങളോ,അവകാശങ്ങളോ വേണ്ട എന്ന് എന്നോട് പറഞ്ഞ നീ ഇപ്പോ എന്തൊക്കെയാടീ അവളോട് പറഞ്ഞത്…

ഞാൻ പറഞ്ഞോ രാവൺ എന്നെ വിശ്വസിക്കാൻ… പണ്ടേ വാക്കിന് ഉറപ്പില്ലാത്തവളാ ഞാൻ…അങ്ങനെയല്ലേ ഞാൻ നിന്നെ ചതിച്ചത്…. നീ നിത്യയെ കൊല്ലുന്നത് ഞാൻ കണ്ടില്ല… പക്ഷേ ഞാൻ കോടതിയ്ക്ക് മുന്നിൽ അങ്ങനെയല്ലേ പറഞ്ഞത്…കേസെല്ലാം കഴിഞ്ഞപ്പോ ഞാൻ അതുവരെയും പറഞ്ഞിരുന്ന കാര്യങ്ങളെല്ലാം മാറ്റി പറയുകേം ചെയ്തു… ഇതും അതുപോലെയങ്ങ് കൂട്ടിയ്ക്കോ….

നിന്റെ കൈകൊണ്ടൊരു താലി എന്റെ ഈ കഴുത്തിൽ വീഴാനായി ഞാൻ പഠിച്ച പണി പതിനെട്ടും നോക്കി… ഒടുവിൽ അത് ഞാൻ നടത്തിയെടുത്തു.. ഇപ്പോ ഞാൻ ഒഫിഷ്യലി പൂവള്ളി മനയിൽ ഹേമന്ത് രാവണിന്റെ ധർമ്മ പത്നിയാണ്…. അതുകൊണ്ട് നിന്നിലുള്ള പൂർണമായ അധികാരം എനിക്ക് മാത്രമാണ് രാവൺ…. ആയമ്മയ്ക്ക് പോലും സെക്കന്റ് ചാൻസേ ഞാൻ കൊടുക്കൂ….

ഡീ നിന്നെ ഞാൻ…

ത്രേയയ്ക്ക് മറുപടി നല്കാനായി അവളുടെ കരണത്തിന് നേർക്ക് ഉയർന്ന രാവണിന്റെ കൈകളെ ഇരുകൈകളും കൊണ്ട് ത്രേയ തടുത്തു വച്ചു….

വേണ്ട രാവൺ… ഇന്നത്തേക്ക് ഒന്ന് മതി…അത് already ഞാൻ ഏറ്റുവാങ്ങി കഴിഞ്ഞു… ഇനിയും ഒരെണ്ണം കൂടി വാങ്ങാനുള്ള ത്രാണി എനിക്കില്ല…ഇനിയുള്ള നിന്റെ ദേഷ്യത്തിന്റെ സമ്മാനങ്ങൾ ഞാൻ നാളെ ഏറ്റുവാങ്ങിക്കോളാം… നിന്റെ കൈയ്യീന്ന് കിട്ടുന്ന അടിയ്ക്ക് ശരിയ്ക്കും നല്ല

വേദനയാ….പോലീസിന്റെ അടീന്ന് കേട്ടിട്ടേയുള്ളൂ…

ത്രേയ പറയുന്നത് കേട്ട് അവളെ ഒരുതരം അമ്പരപ്പോടെ നോക്കി നിൽക്ക്വായിരുന്നു രാവൺ….

ഇപ്പോ ദേഷ്യത്തിൽ ഒരടി തന്നില്ലേ…അതിന് സ്നേഹത്തോടെ ഞാനൊരു മറുപടി തരട്ടേ നിനക്ക്..

ത്രേയ അതും പറഞ്ഞ് തിടുക്കപ്പെട്ട് അവള് തടുത്തു വച്ചിരുന്ന രാവണിന്റെ വലതു കൈവെള്ളയിലേക്ക് അമർത്തി ചുംബിച്ചു…. തീരെ പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ഉണ്ടായ ഒരു നീക്കമായതുകൊണ്ട് അവനതിനെ തടയാൻ സാധിച്ചില്ല….അവളാ ചുംബനം നല്കി മുഖമുയർത്തിയതും അവൻ ദേഷ്യത്തിൽ കൈ പിന്വലിച്ചെടുത്തു….

എന്റെ ഭർത്താവായ ശേഷം നീ എനിക്ക് നല്കിയ ആദ്യത്തെ അടിയായിരുന്നു അത്…ഇനിയും ഒരുപാട് ഉണ്ടാവും എന്നറിയാം… അതിനെല്ലാം ഈ ത്രേയ  മറുപടി നല്കുന്നത് ഇങ്ങനെയാവും രാവൺ…

ത്രേയ അത്രയും പറഞ്ഞ് ഒന്ന് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവനെ വിട്ടകന്നു നടന്നു.. ഷെൽഫിൽ നിന്നും ഒരു ഡ്രസ്സെടുത്ത് അവനെയൊന്ന് നോക്കിയ ശേഷം അവള് നേരെ വാഷ് റൂമിലേക്ക് നടന്നു…അവളുടെ ആ മാറ്റത്തിന്റെ കാരണം വ്യക്തമാകാതെ അടിമുടി ഞെട്ടി നിൽക്ക്വായിരുന്നു രാവൺ….

വാഷ്റൂമിന് അകത്തേക്ക് കയറി ഞൊടിയിടയ്ക്കുള്ളിൽ തന്നെ അവള് പുറത്തേക്കിറങ്ങി…കയറിയപ്പോ ധരിച്ചിരുന്ന സാരി മാറ്റി ഒരു സ്കേർട്ടും ടോപ്പും അണിഞ്ഞാണ് അവൾ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിയത്….

തലമുടിയൊക്കെ ഇരുവശങ്ങളിലേക്കും വിടർത്തിയിട്ട് അവളാകെ മാറിയിരിന്നു… കൈയ്യിൽ ഭദ്രമായി മടക്കി വച്ചിരുന്ന സെറ്റുസാരിയിലേക്കും  കൈവെള്ളയിൽ കരുതിയിരുന്ന മുല്ലപ്പൂവിലേക്കും രാവൺ സംശയത്തോടെ നോക്കി…

ആയമ്മേടെ നിർബന്ധത്തിന് വഴങ്ങിയാ ഞാനീ കോപ്രായങ്ങൾക്കൊക്കെ നിന്നു കൊടുത്തത്..ഈ റൂമിൽ കയറും വരെ ആയമ്മ കാണാൻ വേണ്ടി ഈ വേഷം അണിയണമായിരുന്നു… ഇനി അതിന്റെ ആവശ്യം ഇല്ലല്ലോ… പിന്നെ ദേ ഈ മുല്ലപ്പൂവ്…ഇതും വച്ച് കിടന്നുറങ്ങാനും പറ്റില്ല…

അവളതും പറഞ്ഞ് കൈയ്യിലിരുന്ന മുല്ലപ്പൂവ് രാവണിന്റെ നേർക്ക് എറിഞ്ഞു കൊടുത്തു….അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്കായിരുന്നു ആ മുല്ലപ്പൂമാല ചെന്നു വീണത്….

ആ എറി ഏറ്റുവാങ്ങിയതും രാവണിന്റെ മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ട് ചുവന്നു… തനിക്ക് മുന്നിൽ ഒരു കൂസലും കൂടാതെ ചിരിയോടെ നിൽക്കുന്ന ത്രേയയെ കണ്ടതും അവന് അടിമുടി തരിച്ചു കയറി…. ആ ദേഷ്യത്തിൽ തന്നെ അവനവൾക്ക് നേരെ പാഞ്ഞടുത്തു…

ഡീ…നീ ആരാണെന്നാടീ നിന്റെ വിചാരം….??? എന്നിൽ പൂർണ അധികാരം സ്ഥാപിക്കാൻ നീ ആരാ എന്റെ…??

രാവണതും പറഞ്ഞ് ത്രേയയുടെ ഒരു കൈയ്യിൽ മുറുകെ പിടിച്ച് അവളെ അവനോട് ചേർത്തു…അവന്റെ ദേഷ്യത്തിന് മുന്നിലും ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ നിൽക്ക്വായിരുന്നു അവൾ…

അത് കൊള്ളാം… വെള്ളമടിച്ചത് കാരണം നിന്റെ ബോധം പോയോ രാവൺ… ഞാൻ നിന്റെ ആരാണെന്ന് ഇനിയും നിനക്ക് മനസിലായില്ലേ…. ഞാൻ നിന്റെ ഭാര്യ…നീ തന്നെയല്ലേ ഇവിടേക്ക് വരും മുമ്പേ എന്നെ ത്രയമ്പക രാവൺ എന്ന് അഭിസംബോധന ചെയ്തത്….അത് മാത്രമല്ല ബന്ധുക്കളേയും,നാട്ടുകാരേയും സാക്ഷിയാക്കി നീയല്ലേ എന്റെ കഴുത്തിൽ ഈ താലി കെട്ടി തന്നത്…അതിന്റെ അധികാരം ഞാൻ നിനക്ക് മേലെ കാണിക്കും..അതെന്റെ ഇഷ്ടം…

ത്രേയ അതും പറഞ്ഞ് ഗമയോടെ കഴുത്തിൽ കിടന്ന താലിച്ചരട് രാവണിന് മുന്നിലേക്ക് നീട്ടി കാണിച്ചു…അവളുടെ മുഖത്തെ നിഷ്കളങ്ക ഭാവവും ചിരിയും കണ്ടതും രാവൺ പല്ലുഞെരിച്ചു കൊണ്ട് അവളിലെ പിടി ഒന്നുകൂടി മുറുക്കി…

മര്യാദയ്ക്ക് ഇത് ഇന്നു തന്നെ അഴിച്ചു മാറ്റിയ്ക്കോ നീ… അല്ലെങ്കിൽ ഈ താലി ഞാൻ തന്നെ പൊട്ടിച്ചെറിയേണ്ടി വരും…

അവൾടെ ഒരു താലിയും,നെറ്റിയിലെ സിന്ദൂരവും… ഇതിനൊക്കെ ഓരോ അർത്ഥങ്ങൾ കല്പിച്ചിട്ടുണ്ട്…ആ പരുശുദ്ധിയോട് കൂടി വേണം ഇതൊക്കെ അണിഞ്ഞു നടക്കേണ്ടത്… അല്ലാതെ നിന്നെപ്പോലെ സ്വാർത്ഥ താല്പര്യങ്ങൾക്ക് വേണ്ടിയല്ല….അതെ രാവൺ…ഞാനിത്തിരി സ്വാർത്ഥ തന്നെയാണ്… എന്നുകരുതി എന്റെ ഭർത്താവ് എനിക്ക് അണിഞ്ഞു തന്ന താലിച്ചരട് പൊട്ടിച്ചു കളയാൻ പറ്റുമോ….അത് എന്റെ കഴുത്തിൽ കുറച്ചു നാളെങ്കിലും ഭദ്രമായി കിടന്നോട്ടേ…അത് നിന്നെ പ്രത്യേകിച്ച് ശല്യം ചെയ്യാനൊന്നും വരണില്ലല്ലോ…നീ പറയും പോലെ ഈ താലി എന്നെനിക്ക് മടുത്ത് തുടങ്ങുന്നുവോ അന്ന് തന്നെ ഞാനിതങ്ങ് അഴിച്ചു കളഞ്ഞേക്കാം….എന്തേ അത് പോരേ….

ആ പിന്നെ ആ വൈറസിനെ തൊട്ട കൈകൊണ്ട് എന്നെ തൊടാതെ എന്റെ ഖൈയ്യീന്ന് വിട്ടേ രാവൺ…. എനിക്ക് നല്ല ഉറക്കം വരുന്നുണ്ട്…ഒന്ന് കിടക്കണം…

നിനക്ക് ഉറക്കം വരുന്നുണ്ടെങ്കിൽ നീ നിന്റെ റൂമിൽ പോയി കിടക്കെടീ…ഇത് എന്റെ റൂമാ… ഇവിടെ നിനക്ക് ഒരവകാശവും,അധികാരവുമില്ല…

രാവൺ വീണ്ടും അവളോട് കലിപ്പിച്ചു…

അധികാരവും അവകാശവും തെളിയിക്കേണ്ട സമയമല്ല ഇത്… ഞാൻ പറഞ്ഞല്ലോ എനിക്ക് ഉറക്കം വരുന്നു… നീ നിന്റെ കലാപരിപാടികൾ അവസാനിപ്പിച്ചിട്ട് വേണമെങ്കിൽ കിടക്കാൻ നോക്ക്… ഇപ്പോ എന്നെ എന്റെ വഴിയ്ക്ക് വിട്ടേക്ക്…

ത്രേയ നീയെന്നെ ദേഷ്യം പിടിപ്പിക്കരുത്… മര്യാദയ്ക്ക് എന്റെ റൂമീന്ന് ഇറങ്ങിപ്പോടീ….

രാവണത് പറഞ്ഞതും ത്രേയ ഒരൂക്കോടെ അവന്റെ കൈ അവളിൽ നിന്നും അടർത്തി മാറ്റി എടുത്തു…

ഞാൻ എവിടേക്ക് പോവാനാ രാവൺ…എന്റെ ഭർത്താവല്ലേ നീ… അപ്പോ നിന്റെ റൂമല്ലേ ഇനി മുതൽ എന്റേം റൂം… നിന്റെ ഇഷ്ടങ്ങളല്ലേ ഇനി മുതൽ എന്റേം ഇഷ്ടങ്ങൾ…. ഞാനിവിടെ നിന്നും എവിടേക്കും പോവില്ല…

നീ ഓർക്കുന്നുണ്ടോ രാവൺ പണ്ട് മഴയത്ത് നമ്മളൊരു പൂച്ചക്കുട്ടിയെ ഒരു ബോക്സിലാക്കി ദൂരെ എവിടേയ്ക്കോ കൊണ്ടു പോയി ഉപേക്ഷിച്ചത്… എന്നിട്ട് അവസാനം എന്തായി നമ്മള് തിരികെ വീട്ടിലെത്തും മുമ്പ് അത് നമ്മുടെ വീട്ടിലെത്തീല്ലേ… ആ പൂച്ചക്കുട്ടിയെ പോലെയാ ഞാനും…നീയെന്നെ എവിടേക്ക് കൊണ്ട് വിട്ടാലും തിരികെ ഞാൻ നിന്റടുത്തേക്ക് തന്നെ വരും… അതുകൊണ്ട് എന്റെ പൊന്നുമോൻ കിടന്നുറങ്ങാൻ നോക്ക്….

ത്രേയ അതും പറഞ്ഞ് രാവണിൽ നിന്നും വിട്ടകന്ന് ബെഡിനരികിലേക്ക് നടന്നു…ബെഡിൽ വെച്ചിരുന്ന പില്ലോസ് ഓരോന്നും ഒതുക്കി വച്ച് ഷീറ്റ് ഒന്നുകൂടി കുടഞ്ഞെടുത്തതും രാവൺ അവൾക്കരികിലേക്ക് പാഞ്ഞടുത്തു…ഒരൂക്കോടെ അവനവളെ അവന് നേരെ തിരിച്ചു നിർത്തി…

സത്യം പറയെടീ…എന്താ നിന്റെ ഉദ്ദേശം…???

പ്രത്യേകിച്ച് ഉദ്ദേശങ്ങൾ ഒന്നുമില്ല…നല്ല ക്ഷീണം ഒന്ന് കിടക്കണം… സുഖമായൊന്നുങ്ങണം…

അവനെ കൂസാതെ അവളങ്ങനെ പറഞ്ഞതും അവന്റെ ദേഷ്യം അതിന്റെ പാരമ്യത്തിലെത്തി….ആ ദേഷ്യത്തിൽ അവനവളുടെ വലത് കൈ പിന്നിലേക്ക് പിണച്ചു കെട്ടി വച്ചു…

നീ എന്താടീ കളിയാക്ക്വാ എന്നെ…??? എത്ര കിട്ടിയാലും പഠിക്കില്ലേ നീ…. അതോ എന്റെ കൈയ്യീന്ന് കിട്ടിയതൊന്നും പോരാഞ്ഞിട്ടാണോ….

ഞാൻ പറഞ്ഞല്ലോ രാവൺ… നിന്റെ അടിയുടെ ചൂടും,വേദനയും,ഈ മനസിലെ പകയുടെ തോതും എനിക്കിപ്പോ നല്ല നിശ്ചയമാ.. അതുകൊണ്ട് അത്തരം കാര്യങ്ങളിൽ ഇപ്പോ എനിക്ക് ഭയമില്ല.. എന്തായാലും നീയെന്നെ കൊല്ലാനൊന്നും പോണില്ല…നിന്നെക്കൊണ്ട് അതിനാവില്ല…

എന്താ രാവൺ… നിനക്കെന്നെ വേദനിപ്പിച്ചു മതിയായോ… അതോ ഇന്നത്തേക്ക് വേണ്ടാന്ന് വച്ചതാണോ… രണ്ടായാലും നിന്റെ ഇഷ്ടം…

പിന്നെ എനിക്ക് ഒരുകാര്യം പറയാനുണ്ട് നിന്നോട്…

അത് കേട്ടതും ആ നില്പിലും രാവണിന്റെ പുരികങ്ങൾ ചോദ്യ രൂപേണ ചുളിഞ്ഞു വന്നു…

ഇന്ന് ഈ റൂമിൽ കണ്ടതുപോലെ വേദ്യയുമൊത്തുള്ള  പെർഫോമൻസ് ഇനി മേലിൽ എന്റെ മുന്നിൽ കണ്ടു പോകരുത്…അതും നീ കെട്ടിയ ഈ താലി എന്റെ കഴുത്തിൽ ഉള്ളപ്പോൾ…

ത്രേയേടെ ആ കടുത്ത സ്വരം കേട്ടതും രാവൺ വീണ്ടും മുഖത്ത് കലിപ്പ് ഫിറ്റ് ചെയ്ത് അവൾക് നേരെ തിരിഞ്ഞു….

അത് പറയാൻ നീ ആരാടീ… എനിക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളപ്പോ,ഇഷ്ടമുള്ളത് പോലെയൊക്കെ ഞാൻ വേദ്യയോട് ഇടപെടും…അത് ചോദ്യം ചെയ്യാനുള്ള അധികാരം നിനക്കില്ല… കാരണം പൂവള്ളി മനയിൽ ഹേമന്ത് രാവൺ എന്ന ഈ ഞാൻ ഇന്ന് സ്നേഹിക്കുന്നതും വിവാഹം കഴിയ്ക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നതും അവളെയാ…വേദ്യേ… അതുകൊണ്ട് വേദ്യ ഇനിയും ഈ റൂമിൽ വരും, എന്റെ കാര്യങ്ങളിൽ ഇടപെടും..

എന്നാൽ ഒന്നുകൂടി കേട്ടോ രാവൺ…ഇനി അവളീ റൂമിൽ കയറിയാൽ…ആവശ്യമില്ലാതെ നിന്റെ കാര്യങ്ങളിൽ ഇടപെട്ടാൽ ഇന്ന് കൊടുത്ത പോലെ ചെകിടടച്ച് ഇനീം ഞാനവൾക്കിട്ട് പൊട്ടിക്കും…

ആരൊക്കെ തടയാൻ ശ്രമിച്ചാലും ഞാനത് ചെയ്തിരിയ്ക്കും… പിന്നെ ഒരു കാര്യം കൂടി… ഇന്ന് കൊണ്ട് തീര്വാ നിന്റെ ഈ റൂമിലെ സ്വാതന്ത്ര്യങ്ങൾ….

ത്രേയ അത് പറഞ്ഞതും രാവൺ ദേഷ്യത്തിൽ മുഖമുയർത്തി അവളെയൊന്ന് നോക്കി..

മനസിലായില്ല അല്ലേ… പറഞ്ഞു തരാം…ഇനി മുതൽ നിന്റെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും നിയന്ത്രിക്കുന്നത് ഞാനായിരിക്കും…നിന്റെ official life ൽ ഞാനൊരിക്കലും ഇടപെടില്ല… പക്ഷേ നീ ഈ റൂമിൽ എങ്ങനെ വേണംന്ന് തീരുമാനിക്കുന്നത് ഞാനാണ് രാവൺ….

ത്രേയേടെ കടുത്ത സ്വരം കേട്ടതും രാവൺ സംശയ രൂപേണ നെറ്റി ചുളിച്ചു…

മനസിലായില്ല….

എന്നു വെച്ചാൽ… നിന്റെ ഈ റൂമിലെ മിനി ബാർ ഞാനങ്ങ് പൂട്ടാൻ പോക്വാന്ന്..ഇനി എന്റെ അനുവാദം കൂടാതെ നീ ഈ റൂമിൽ മദ്യപിക്കില്ല….

അത് പറയാൻ നീ ആരാടീ…ഇത് എന്റെ റൂമാ… ഇവിടെ എന്ത് ചെയ്യണം…ചെയ്യണ്ട എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നത് ഞാനാ..

രാവണിന്റെ അലർച്ച അവിടമാകെ മുഴങ്ങിയതും ത്രേയ അവന് മുന്നിൽ ഇരുകൈകളും നെഞ്ചിന് മീതെ കെട്ടി നിന്നു….

നീ എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും…എന്നെ അതിന്റെ പേരിൽ ഉപദ്രവിക്കാൻ ശ്രമിച്ചാലും എനിക്കൊന്നുമില്ല രാവൺ…. ഞാൻ പറഞ്ഞത് ഞാനിവിടെ നടപ്പിലാക്കും…

ത്രേയയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് അവൾക്കരികിലേക്ക് പാഞ്ഞടുത്ത രാവൺ പെട്ടെന്ന് നിലത്ത് പടർന്നു കിടന്ന പാലിൽ കാൽ തെന്നി ഒരൂക്കോടെ ത്രേയയുമായി ബെഡിലേക്ക് വീണു….. അപ്രതീക്ഷിതമായി ഉണ്ടായ ആ വീഴ്ചയിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് മാറാൻ ശ്രമിച്ച രാവണിന്റെ കണ്ണുകൾ ഒരുനിമിഷം ത്രേയയിൽ മാത്രമായി ഒതുങ്ങി….അവന്റെ കണ്ണുകൾ സാവധാനം ഇമചിമ്മി തുറന്നു കൊണ്ടിരുന്ന അവളുടെ ഇരുകണ്ണുകളിലേക്കും മാറിമാറി ദൃഷ്ടി പതിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…

നെറ്റിയിലേക്ക് പാറിവീണു കിടന്ന തലമുടിയിഴകളിലേക്കും,നിരയോടെ മനോഹരമായ നീണ്ട പുരികക്കൊടികളിലേക്കും അവനൊരു കൗതുകത്തോടെ ഉറ്റുനോക്കി….ക്രിതൃമ ചായങ്ങളില്ലാതെ ചുവന്നു തുടുത്ത അവളുടെ ചൊടികൾ കണ്ടതും രാവണിന്റെ ഉള്ളിൽ അവളാ പഴയ ത്രേയയായി പരിവേഷം ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി….അവന്റെ നോട്ടങ്ങൾ ഒരുനിമിഷം അവിളിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങാൻ തുടങ്ങി…

ഓയ്…ഹലോ..!!! ഒന്നെഴുന്നേൽക്കാമോ…!!!

ത്രേയ ഉറക്കെ അങ്ങനെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞതും അവനൊരു സ്വപ്നത്തിൽ നിന്നെന്നോണം ഞെട്ടിയുണർന്നു…. യാഥാർത്ഥ്യ ബോധം വീണ്ടെടുത്ത രാവണിന്റെ മുഖം ഞൊടിയിടയിൽ ത്രേയയോടുള്ള ദേഷ്യത്തെ പ്രകടമാക്കാൻ തുടങ്ങി…അതേ മുഖഭാവത്തിൽ തന്നെ അവനവളിൽ നിന്നും അടർന്നു മാറി ബെഡിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു…. അവനെഴുന്നേറ്റ് കഴിഞ്ഞതും അവനെ കളിയാക്കാൻ പാകത്തിന് ചുണ്ടിൽ ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരിയൊക്കെ നിറച്ചു കൊണ്ട് ത്രേയയും ബെഡിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു….

അപ്പോ ആ പഴയ രാവണിന് വലിയ മാറ്റമൊന്നും വന്നിട്ടില്ല ല്ലേ…. ഞാൻ കരുതി ഈ മസിലും വീർപ്പിച്ച് നടന്നപ്പോ ആളാകെ മാറിയിട്ടുണ്ടാവുംന്ന്… ചെറിയൊരു വീഴ്ച മതി മനസ് കൈയ്യീന്ന് പോവാൻ….

ത്രേയ അതും പറഞ്ഞ് രാവണിനെ കളിയാക്കിയതും അതുവരെയും അവൾക് നോട്ടം നല്കാതെ നിന്ന രാവൺ extreme കലിപ്പിൽ അവളെ ദഹിപ്പിച്ചൊന്ന് നോക്കി ദേഷ്യത്തിൽ റീഡിംഗ് റൂമിലേക്ക് നടന്നു….രാവണിന്റെ റൂമിന്റെ ഒരൊഴിഞ്ഞ space ൽ ആയിരുന്നു റീഡിംഗ് റൂം… അകത്തേക്ക് കയറി ഡോറ് വലിച്ചടച്ചതും ത്രേയ ഇരുചെവികളും മുറുകെ പൊത്തി കണ്ണടച്ചു നിന്നു….

എന്റമ്മോ ഇതെന്ത് ദേഷ്യമാണോ എന്തോ… ഈ അസുരനെ ഞാനെങ്ങനെയാ ഇനി ഒരു മനുഷ്യനാക്കി എടുക്കുന്നേ…

ത്രേയം ഒന്ന് ആത്മഗതിച്ചു കൊണ്ട് ബെഡിലെ ഷീറ്റ് വീണ്ടും കുടഞ്ഞ് വിരിയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി…. എല്ലാം കഴിഞ്ഞതും ബെഡിലിരുന്ന് അവളാ റൂം ആകെത്തുക ഒന്ന് വീക്ഷിച്ചു…ഒരടുക്കും ചിട്ടയുമില്ലാതെ ആകെ അലങ്കോലമായിരുന്നു….

ഒരു ശുദ്ധികലശത്തിന്റെ ആവശ്യമുണ്ട്…സാരല്യ… ഇന്നത്തേക്ക് ഈ ലങ്ക ഇങ്ങനെ തന്നെ കിടക്കട്ടേ…നാളെ ഞാനിവിടം ഒരു പൂങ്കാവനം ആക്കിക്കോളാം….അത് കഴിഞ്ഞ് ഈ ത്രേയേടെ അടുത്ത ലക്ഷ്യം ഈ ലങ്കയിലെ രാവണനാ….

ത്രേയ അതും മനസ്സിലോർത്തു കൊണ്ട് ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു… _________________________ ഈ സമയം കിച്ചണിനരികെയിരുന്ന ഫ്രിഡ്ജിൽ നിന്നും ഐസ് ക്യൂബ്സ് എടുക്കാൻ വന്നതായിരുന്നു ശന്തനു… ഫ്രിഡ്ജ് തുറന്ന് ഫ്രീസറിൽ നിന്നും അതെടുക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടതും കിച്ചണിലെ ജോലി ഒതുക്കി നിന്ന കൺമണി അവനടുത്തേക്ക് വന്നു…

ഇതെന്താ ശന്തനു….കള്ളന്മാരെ പോലെ പാത്തും പതുങ്ങിയും വന്ന് ഇവിടെ എന്തെടുക്ക്വാ…

കൺമണിയെ കണ്ടതും ശന്തനു അവിടെ നിന്ന് ആകെയൊന്ന് പരുങ്ങി… കൈയ്യിൽ കരുതിയ ബോക്സ് പതിയെ അവനവളിൽ നിന്നും പിന്നിലേക്ക് മറച്ചു പിടിച്ചു…അത് കണ്ടതും കൺമണി ഒരു സംശയഭാവത്തോടെ പിന്നിലേക്ക് തലയെത്തി നോക്കി…

എന്താ ശന്തനു..എന്താ ഈ മറച്ചു പിടിച്ചിരിക്കുന്നേ.. ഐസോ,സോഡയോ, അതോ കോളയോ….. കൺമണി ഒരു ചിരിയൊതുക്കി അങ്ങനെ ചോദിച്ചതും ശന്തനു അവൾക് മുന്നിൽ ഒരവിഞ്ഞ ചിരി പാസാക്കി നിന്നു…

ഐസ് എടുക്കാൻ വന്നതാ കൺമണീ…അച്ചൂന് നല്ല തലവേദന… നെറ്റിയിൽ വയ്ക്കാൻ…

ശന്തനൂന്റെ ആ പറച്ചില് കേട്ട് കൺമണി ഇരുകൈയ്യും നെഞ്ചിന് മീതെ കെട്ടി വച്ച് അവനെ ഇരുത്തി ഒന്ന് നോക്കി…

അച്ചൂനല്ല…നിങ്ങള് വന്ന് കേറിയതിൽ പിന്നെ എനിക്കാ തലവേദന…

ശന്തനു അതുകേട്ട് സംശയഭാവത്തോടെ നെറ്റി ചുളിച്ചു നിന്നു…

മനസിലായില്ല ല്ലേ…നിങ്ങടെയൊക്കെ റൂം വൃത്തിയാക്കി ഞാൻ മടുത്തു…അതന്നെ.. ഈ അടുക്കളപ്പണിയൊന്ന് ഒതുക്കീട്ട് വേണം എനിക്കൊന്ന് നടുചായ്ക്കാൻ…അത് കഴിഞ്ഞ് നേരം പുലരുമ്പോ മൂന്ന് പേരും കൂടി പൂരപ്പറമ്പ് ആക്കിയിടില്ലേ റൂമാകെ…

കൺമണി പറയുന്നതെല്ലാം കേട്ട് ചെറിയൊരു കുറ്റബോധത്തോടെ നിൽക്ക്വായിരുന്നു ശന്തനു..

അതേ…ഞാനീ പറഞ്ഞതിന്റെ പേരിൽ ഇനി സാറന്മാരുടെ പതിവ് കലാപരിപാടിയില് മാറ്റം വരുത്താൻ നിൽക്കണ്ട..ചെന്നോളൂ…

കൺമണി അത്രയും പറഞ്ഞ് ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച് കിച്ചണിലേക്ക് നടക്കാൻ ഭാവിച്ചു…

അതേ കൺമണീ…ഒന്നു നിന്നേ…

പെട്ടെന്ന് പിന്നിൽ നിന്നും ശന്തനൂന്റെ വിളി വന്നു…അത് കേട്ടതും അവള് അവന് നേരെ മുഖം തിരിച്ചു…

ന്മ്മ..എന്താ…??

ഞാൻ നേരത്തെ ചോദിക്കണംന്ന് കരുതിയതാ…പിന്നെ വേണ്ടാന്ന് വച്ചു…തനിക്ക് ഞാൻ ചോദിക്കാൻ പോകുന്ന കാര്യം സങ്കടമാകുമെങ്കിൽ എനിക്ക് മറുപടി തരണംന്നില്ല…

ഇതെന്താ ശന്തനു ഇത്ര build-up ഒക്കെ.. ശന്തനു ചോദിച്ചോളൂ..എനിക്കങ്ങനെ അത്ര പെട്ടെന്നൊന്നും സങ്കടം തോന്നാറില്ല…

കൺമണി ചിരിയോടെ മറുപടി പറഞ്ഞു നിന്നു…

കൺമണി എന്തിനാ ഇവിടെ ഈ ജോലി ചെയ്യുന്നേ.. തനിക്ക് മറ്റെന്തെങ്കിലും ജോലി ചെയ്തൂടെ… ഇത്രയും നിലവാരം കുറഞ്ഞ ഒരു തൊഴിൽ…അതും തന്നെ പോലെ educated ആയ ഒരാൾ…

ഇതായിരുന്നോ എനിക്ക് സങ്കടമാകുംന്ന് പറഞ്ഞത്…ശന്തനു ചോദിച്ച ഈ ചോദ്യം തന്നെ പലരും ഒരുപാട് തവണ എന്നോട് ചോദിച്ച കാര്യമാ… അതിനെല്ലാം വ്യക്തമായ ഒരു കാരണമുണ്ട് ശന്തനു…അത് പക്ഷെ ചോദിക്കുന്ന എല്ലാവരോടും നമുക്ക് തുറന്നു പറയാൻ കഴിയില്ലല്ലോ… പിന്നെ ഇതൊരു നിലവാരം കുറഞ്ഞ തൊഴിലാണെന്ന് പറഞ്ഞത്…. ആയിരിക്കാം… പക്ഷേ എന്നെ സംബന്ധിച്ച് എല്ലാ തൊഴിലിനും അതിന്റേതായ മൂല്യമുണ്ട് ശന്തനു…ഓരോ സമയവും നമ്മൾ ഓരോ തൊഴിലുകളും ചെയ്യാൻ ബാധ്യസ്ഥരാണ്…. ഇപ്പോ ഞാനീ തൊഴിലിൽ സംതൃപ്തയാണ്…

കൺമണിയുടെ ആ ദൃഢമായ വാക്കുകൾഭ കേട്ടതും ശന്തനു കുറച്ചു നേരം ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവളെ തന്നെ ഉറ്റുനോക്കി നിന്നു…

താൻ ശരിയ്ക്കും ഒരു നല്ല കുട്ടിയാ കേട്ടോ… തന്റെ സംസാരത്തിലും പെരുമാറ്റത്തിലുമൊക്കെ ഒരുതരം ബഹുമാനം തോന്ന്വാ എനിക്ക്…. ഒരു special character ആ താൻ…I really loved it..

മുഖത്തൊരു പുഞ്ചിരി വിരിയിച്ചു കൊണ്ട് ശന്തനുവങ്ങനെ പറഞ്ഞതും കൺമണി അവനെ സംശയഭാവത്തിൽ ഒന്ന് നോക്കി….

എന്നോട് ബഹുമാനമൊക്കെ തോന്നിക്കോട്ടേ… പക്ഷേ ഈ താൻ,എടോ എന്നൊക്കെയുള്ള വിളി ഒന്ന് പിന്വലിക്കണം… ശരിയ്ക്കും ഇത് കേൾക്കുമ്പോൾ എനിക്ക് ശന്തനൂന്റെ character ൽ ചില മോശവശങ്ങൾ ഉള്ളതുപോലെ തോന്നുന്നു…

അത് കേട്ടതും ശന്തനു നിന്ന നിൽപ്പിൽ ഒന്ന് ഞെട്ടി…

ഏയ്… എന്റേത് അത്ര മോശം character ഒന്നുമല്ല കൺമണീ… പിന്നെ എങ്ങനെ വിളിച്ചു തുടങ്ങും എന്ന് അറിയാതെ വന്നപ്പോ താനെന്ന് വിളിച്ചു തുടങ്ങിയതാ…

എങ്കിലും അത് വേണ്ട..എന്നെ ശന്തനു കൺമണീന്ന് വിളിച്ചോ… പിന്നെ psychology ൽ അത്യാവശ്യം പിടി ഉള്ളത് കൊണ്ട് എനിക്ക് പെട്ടെന്ന് ഒരാളെ മനസിലാവുംന്ന് കൂട്ടിക്കോ….

കൺമണി അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും ശന്തനു അവൾക് മുന്നിൽ വോൾട്ടേജ് കുറഞ്ഞ ഒരു ചിരി പാസാക്കി നിന്നു…

അല്ല..ശന്തനൂന്റെ favourite colour എന്താ…??

കൺമണീടെ പെട്ടെന്നുള്ള ആ ചോദ്യം കേട്ട് ശന്തനു അവൾക് നേരെ ലുക്ക് വിട്ടു…

അതെന്താ കൺമണി അങ്ങനെ ചോദിച്ചേ…!!!

വെറുതെ… ഞാൻ ചോദിച്ചതിന് മറുപടി പറഞ്ഞേ..ഏത് കളറാ ശന്തനൂന് ഏറ്റവും ഇഷ്ടം…

എന്റെ favourite colour ഓ… അത്… കൺമണിയ്ക്ക് psychology ൽ നല്ല പിടിയുണ്ടെന്നല്ലേ പറഞ്ഞേ..എന്റെ character വച്ച് ഏതാകുംന്ന് ഇയാള് തന്നെ ഒന്ന് ചിന്തിച്ച് നോക്ക്… ചിലപ്പോൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞാലോ…

ശന്തനു അതും പറഞ്ഞ് കൺമണിയെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു കാണിച്ച് അവിടെ നിന്നും നടന്നകന്നു…അവനിൽ നിന്നും ആ ചോദ്യത്തിന്റെ ഉത്തരം കിട്ടാതെ അവള് വീണ്ടും ചിന്തയിലാണ്ടു… പിന്നെ അതവിടെ ഉപേക്ഷിച്ച് വീണ്ടും അടുക്കളയിലേക്കു നടന്നു…

_________________________________ഈ സമയം രാവൺ റീഡിംഗ് റൂമിൽ നിന്നും സ്വന്തം റൂമിലേക്ക് നടന്നു ചെന്നു….റൂമാകെ പരതിയിട്ടും അവിടെയെങ്ങും അവന് ത്രേയയെ കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല…ബെഡിലും,ബാത്റൂമിലും റൂമാകെയും അവൻ അവളെ അന്വേഷിച്ചെങ്കിലും എവിടെയും അവൾ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല…

ഇവളിതെവിടെ പോയി…ഇനി അവൾടെ റൂമിലേക്ക് തന്നെ പോയിട്ടുണ്ടാക്വോ…???

രാവൺ അതും ചിന്തിച്ചു നിന്നപ്പോഴാണ് ബാൽക്കണി ഡോറ് തുറന്ന് കിടക്കുന്നത് അവന്റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടത്… അത് കണ്ട് അവനവിടേക്ക് നടന്നടുത്തു…ഗ്ലാസ് ഡോറ് ചെറുതായി നീക്കിയതും ത്രേയ ആരോടോ കാര്യമായി സംസാരിക്കുന്ന ശബ്ദം അവന്റെ കാതിൽ പതിഞ്ഞു….

ഈ പാതിരാത്രിയിൽ ഇവൾക്ക് ഏതവനോടാ ഇത്ര കാര്യമായി സംസാരിക്കാനുള്ളത്…

രാവൺ സ്വയം പിറുപിറുത്തു കൊണ്ട് പല്ല് ഞെരിച്ച് അവളുടെ സംസാരത്തിന് കാതോർത്തു….

ഇന്നെന്റെ വിവാഹം വളരെ ഭംഗിയായി നടന്നു… ഞാനിന്നലെ പറഞ്ഞിരുന്നല്ലോ രണ്ടാളും എത്തണംന്ന്…എന്നിട്ടെന്താ വരാതിരുന്നത്…. ന്മ്മ… എനിക്കറിയാം നിങ്ങള് വരുംന്ന്… എവിടെയാ എന്നിട്ട് ഞാൻ കാണാതെ മറഞ്ഞിരുന്നത്….

അവളുടെ കൊഞ്ചിയുള്ള വർത്തമാനം കേട്ടതും രാവണിന് അടിമുടി തരിച്ചു കയറി…അവളാരോടാണ് സംസാരിക്കുന്നതെന്നറിയാനായി അവനാ ഗ്ലാസ് നീക്കി പുറത്തേക്ക് തലയെത്തി നോക്കി…അപ്പോഴവന് വ്യക്തമായി ത്രേയയെ കാണാൻ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു….

അവളുടെ ദൃഷ്ടി വാനിൽ തെളിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന രണ്ട് നക്ഷത്രങ്ങളിലേക്കായിരുന്നു…അവളവരോട് പരിഭവങ്ങളും പിണക്കങ്ങളും പറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോ രാവണിന് നേരിയ ആശ്വാസം തോന്നി….ആ ആശ്വാസത്തോടെ തന്നെ അവനവളുടെ സംസാരത്തിന് കാതോർത്തു നിന്നു…

രാവൺ എന്നെ ചെറുതായി ഒന്ന് തല്ലിയെന്നേയുള്ളു അച്ഛാ… എങ്കിലും ആ മനസിൽ നിറയെ എന്നോടുള്ള സ്നേഹമാ…അതച്ഛനറിയില്ലേ… അതുകൊണ്ട് അമ്മയോട് പറ വിഷമിക്കണ്ടാന്ന്…ദേ അമ്മേടെ മുഖത്തെ ചിരി മങ്ങിയിരിക്കുന്നു….

ഇടയ്ക്കിടെ മിന്നിനിൽക്കുന്ന നക്ഷത്രങ്ങളെ നോക്കി അവളങ്ങനെ പറയുന്നത് കണ്ടതും രാവണിന്റെയുള്ള് കുറ്റബോധത്താൽ നീറിപ്പുകഞ്ഞു….അവളെ തല്ലിയതോർത്ത് വീണ്ടുമവൻ പശ്ചാത്തലത്താൽ വിരലുഴിഞ്ഞ് നിന്നു….

അപ്പോഴും ആ നക്ഷത്രങ്ങളോട് കുസൃതികളും കുറുമ്പുകളും പറഞ്ഞ് നിൽക്ക്വായിരുന്നു ത്രേയ…..രാവൺ അതെല്ലാം നോക്കി കണ്ട ശേഷം ഉള്ളിലെ ദേഷ്യത്തിന് ശമനം വരുത്തി ബെഡിലേക്ക് വന്നു കിടന്നു…നൂല് പൊട്ടിപ്പോയ പട്ടം കണക്കെ അവന്റെ മനസ് എവിടേക്കോ സഞ്ചരിക്കുകയായിരുന്നു.ത്രേയയ്ക്ക് മുന്നിൽ പ്രത്യക്ഷമായോ, പരോക്ഷമായോ ഒരു യുദ്ധം പ്രഖ്യാപിക്കാനോ,അവളെ വാക്കുകൾ കൊണ്ട് മുറിവേൽപ്പിക്കാനോ അവന് കഴിയില്ല എന്ന സത്യം രാവണാ നിമിഷം തന്നെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു… എങ്കിലും തന്നെ ചതിച്ചു കടന്നുപോയ അവളോടുള്ള പക ആ തിരിച്ചറിവിനും മേലെ വിജയം നേടുകയായിരുന്നു… മനസിനെ മഥിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ആയിരം ചിന്തകൾക്കപ്പുറം മദ്യത്തിന്റെ ലഹരി കൂടി തലച്ചോറിനെ വേട്ടയാടാൻ തുടങ്ങിയതും രാവൺ മെല്ലെ മയക്കത്തിലേക്ക് വഴുതി വീണു…. _________________________ ഈ സമയം വൈദിയും,പ്രഭയും കൂടി തങ്ങളുടെ പ്ലാനുകൾ വിജയം കണ്ടതിന്റെ ആഘോഷ തിമിർപ്പിലായിരുന്നു… സുഗത് മാത്രം എല്ലാറ്റിലും നിന്നും വിട്ടൊഴിഞ്ഞ് തന്റെ ലോകത്തേക്ക് മാത്രമായി ഒതുങ്ങി…. പൂവള്ളിയിലെ ഒരുവിധപ്പെട്ട സ്ത്രീ ജനങ്ങളെല്ലാം നിദ്രയെ പുൽകിയിട്ടും വേദ്യ മാത്രം ഓരോ കണക്കുകൂട്ടലുകളോടും,ത്രേയയോടുള്ള പകയോർത്തും റൂമിൽ അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും നടക്ക്വായിരുന്നു….

ആ രാത്രി അഗ്നിയൊഴികെയുള്ള ബാക്കി മൂന്ന് പേർക്കും ശിവരാത്രി ആയിരുന്നു… രാവണിന്റെയും,ത്രേയയുടേയും വിവാഹം അതിഗംഭീരമായി കഴിഞ്ഞതിനുള്ള പാർട്ടിയായിരുന്നു ആ രാത്രി പൂവള്ളിയിൽ അരങ്ങേറിയത്… എല്ലാ പാർട്ടികൾക്കും അതിന്റേതായ റീസൺ ഉണ്ടാകുമല്ലോ..ഇതും അതുപോലെ തന്നെ…ഹരിയുടെ വകയുള്ള പാർട്ടി ശന്തനുവും അച്ചുവും കൂടി ഒരുവിധം തള്ളിവിട്ടു എന്നുവേണം പറയാൻ…. അങ്ങനെ പൂവള്ളി മനയുടെ ഓരോ കോണും പതിയെ നിശബ്ദമാകാൻ തുടങ്ങി…അപ്പോഴും ടേബിൾ ലൈറ്റിനടുത്തായ് എന്തൊക്കെയോ ചിന്തകളിൽ മുഴുകിയിരിക്ക്യായിരുന്നു നിമ്മി…അവളുടെ ചിന്തകളിൽ തെളിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ഒരേയൊരു മുഖം അശ്വാരൂഢ് എന്ന അച്ചുവിന്റേതായിരുന്നു…. _________________________ രാത്രി അതിന്റെ രണ്ടാം യാമങ്ങളിലേക്ക് കടന്നു തുടങ്ങിയതും പൂവള്ളിയാകെ നിശബ്ദമായി…ത്രേയ തന്റെ എല്ലാ പരാതികളും, പരിഭവങ്ങളും അച്ഛനേയും അമ്മയേയും ബോധിപ്പിച്ച് റൂമിലേക്ക് തന്നെ തിരികെ വന്നു….അവളുടെ നോട്ടം ബെഡിലേക്ക് പോയപ്പോ അത് ചെന്നു നിന്നത് ബെഡിൽ സുഖ സുഷുപ്തിയിൽ കിടക്കുന്ന രാവണിലേക്കായിരുന്നു….ത്രേയ കുറേനേരം കൈകെട്ടി നിന്ന് പുഞ്ചിരിയോടെ ആ കാഴ്ച കണക്കിനൊന്ന് ആസ്വദിച്ചു…ശേഷം ബെഡിനരികിലേക്ക് ചെന്ന് ഒരു ഷീറ്റെടുത്ത് അവനെ നന്നായൊന്ന് പുതപ്പിച്ചു കൊടുത്തു…രാവണിന്റെ ആ മുഖം കുറച്ചു നേരം കൂടി നോക്കി കണ്ട ശേഷം അവളും ആ ബെഡിന്റെ ഒരു ഭാഗത്തായ് ചെന്നു കിടന്നു…. തനിക്ക് തൊട്ടരികിലായി കിടക്കുന്ന രാവണിന്റെ മുഖം അടുത്ത് കണ്ടുകൊണ്ട് അവളും എപ്പോഴോ നിദ്രയെ പുൽകി…. _________________________ തലേന്നത്തെ hangoverൽ നിന്നും അച്ചു പതിയെ കണ്ണുകൾ വലിച്ച് തുറന്ന് എഴുന്നേറ്റു….ബെഡിലേക്ക് നിവർന്നിരുന്ന് ഒരു മൂരിവലിച്ചു വിട്ടുകൊണ്ട് ഒരു കോട്ടുവാ ഇട്ട് കണ്ണൊന്നു തിരുമ്മി വിട്ടു….

ഡാ… ശന്തനു…എഴുന്നേറ്റേ… അഗ്നീ… എഴുന്നേറ്റേ…

അവന് ഇരുവശവും കിടന്ന അഗ്നിയേയും ശന്തനൂനേം തട്ടിവിളിച്ചു കൊണ്ട് അച്ചു മെല്ലെ ബെഡിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു ബാത്റൂമിലേക്ക് നടന്നു… തലേന്നത്തെ ക്ഷീണമൊക്കെ മാറ്റി മുഖമൊക്കെ കഴുകി ബാത്റൂമിൽ നിന്നും ഇറങ്ങുമ്പോഴും ബാക്കി രണ്ടുപേരും നല്ല ഉറക്കത്തിലായിരുന്നു… പിന്നെ അവരെ കൂടുതൽ നിർബന്ധിക്കാൻ മുതിരാതെ ടൗവ്വല് കൊണ്ട് മുഖം തുടച്ച് ഷെൽഫിൽ നിന്നും ഒരു ഡ്രസ്സെടുത്ത് ചേഞ്ച് ചെയ്ത് അച്ചു jogging ന് ഇറങ്ങി….

അച്ചു പോയി കുറേക്കഴിഞ്ഞാണ് ശന്തനു റൂം വിട്ടിറങ്ങിയത്…ആ സമയവും അഗ്നി നല്ല ഉറക്കത്തിലായിരുന്നു…

സൂര്യനിൽ നിന്നുള്ള ചുട് രശ്മികൾ കണ്ണിൽ വന്നു പതിച്ചതും ത്രേയ കണ്ണുകൾ ചിമ്മി തുറക്കാൻ ശ്രമിച്ചു…..മുഖത്തേക്ക് തട്ടുന്ന പ്രകാശരശ്മികളെ കൈപ്പുറം കൊണ്ട് തടുത്ത് കൊണ്ട് അവൾ തനിക്കരികിലായി കിടക്കുന്ന രാവണിന് നേരെ നോട്ടം പായിച്ചു…. നല്ല ഉറക്കത്തിലായിരുന്നു രാവൺ…അവളവനെ ഉണർത്താതെ തന്നെ പതിയെ എഴുന്നേറ്റ് അവനരികിലേക്ക് ചേർന്നിരുന്നു….നെറ്റിയിലേക്ക് പാറിവീണു കിടന്ന മുടിയിഴകളെ മെല്ലെ ഒതുക്കി വച്ച് അവളാ നെറ്റിയിൽ മെല്ലെയൊന്ന് ചുംബിച്ചു…ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ മെല്ലെ അവനിൽ നിന്നും മുഖമുയർത്തി അവനെ ഉണർത്താതെ തന്നെ അവൾ ബെഡിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി ബാത്റൂമിലേക്ക് നടന്നു…. _________________________ അഗ്നിയുടെ റൂമിന് മുന്നിൽ മൂവർക്കും വേണ്ടിയുള്ള ചായ ട്രേയിലാക്കി ഡോറിൽ മുട്ടി വിളിച്ചു നിൽക്ക്വായിരുന്നു കൺമണി…രണ്ട് മൂന്ന് തവണ

തുടർച്ചയായി ഡോറിൽ മുട്ടിയ ശബ്ദം കേട്ട് അഗ്നി ബാത്റൂമിൽ നിന്നും  ഡോറിനരികിലേക്ക് നടന്നു….മുഖം ടൗവ്വല് കൊണ്ട് തുടച്ചു കൊണ്ട് അഗ്നി ഡോറ് തുറന്നതും മുന്നിൽ പുഞ്ചിരിയോടെ നിൽക്ക്വായിരുന്നു കൺമണി…

ഗുഡ് മോണിംഗ് അഗ്നീ… കൈയ്യിലിരുന്ന ട്രേ അഗ്നിയ്ക്ക് നേരെയൊന്ന് ഉയർത്തി കാണിച്ചു കൊണ്ട് കൺമണിയങ്ങനെ പറഞ്ഞതും അഗ്നി ഒന്ന് ചിരിച്ചു…

മോർണിംഗ്സ്…കയറി വാ മിഴി…

അഗ്നി അതും പറഞ്ഞ് ടൗവ്വല് കൊണ്ട് താടിയൊപ്പിയെടുത്ത് അകത്തേക്ക് നടന്നു…കൺമണി അവന് പിന്നാലെ നടന്ന് ട്രേ ടേബിളിലേക്ക് വച്ച് അതിൽ നിന്നും ഒരു കപ്പ് ചായ എടുത്ത് അഗ്നിയ്ക്ക് നേരെ നീട്ടി പിടിച്ചു…

ദാ അഗ്നീ… അല്ല എവിടെ ബാക്കി രണ്ട് പേര്…

കൺമണീടെ ആ ചോദ്യം കേട്ട് അഗ്നി ടൗവ്വല് സ്റ്റാന്റിലേക്കിട്ട് അവളുടെ കൈയിൽ നിന്നും ചായക്കപ്പ് കൈനീട്ടി വാങ്ങി…

അച്ചുവും,ശന്തനുവും രാവിലെ jogging ന് പോയി.. രണ്ടാൾക്കും അങ്ങനെയൊരു ശീലമുണ്ട്…..

ഹോ..അപ്പോ അതാല്ലേ രണ്ടാളേം കാണാതിരുന്നത്….അല്ല ഇന്നെന്തുപറ്റി റൂം നല്ല വൃത്തിയായി കിടക്കുന്നല്ലോ… ഇന്നലത്തെ ആഘോഷങ്ങളുടെ അവശിഷ്ടങ്ങളൊന്നും ഇവിടെ കാണാനില്ലല്ലോ…

കൺമണി അതും പറഞ്ഞ് ചുറ്റുമൊന്ന് കണ്ണോടിച്ചു നിന്നു….

അത്…ഇന്നലെ എല്ലാം കഴിഞ്ഞപ്പോ ശന്തനു തന്നെ ഇവിടെയാകെ വൃത്തിയാക്കിയിട്ടു…

അഗ്നി ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അത്രയും പറഞ്ഞ് കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് രാത്രിയിലെ കാര്യങ്ങളെല്ലാം കൺമണി എങ്ങനെ അറിഞ്ഞു എന്നവന് സംശയം തോന്നിയത്…

അല്ല… ഇന്നലത്തെ ആഘോഷങ്ങൾ മിഴി എങ്ങനെ അറിഞ്ഞു…??

അതൊക്കെ ഞാനറിഞ്ഞു…അല്ല ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിച്ചോട്ടെ അഗ്നീ…അഗ്നി അത്യാവശ്യം നല്ല ചിട്ടകളോടെ വളർന്ന ആളായിരുന്നില്ലേ… പിന്നെ എന്നു മുതലാ ഈ മദ്യവും ലഹരിയും എല്ലാം തലയ്ക്ക് കയറിയത്….

കൺമണിയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് അഗ്നി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു….

ഞാൻ അങ്ങനെ മദ്യപിക്കാറില്ല മിഴി… ഇവിടെ വന്നപ്പോ എല്ലാവർക്കും ഒപ്പം ഒന്ന് കൂടീന്നുള്ളത് ശരിയാ… പക്ഷേ ആ ലഹരി ഒരിക്കലും എന്റെ തലയ്ക്ക് പിടിച്ചിട്ടില്ല…എന്റെ ലോകം ദേ ഈ ചുറ്റും കാണുന്നതൊക്കെയാണ് മിഴീ…ഇതാണ് എന്റെ ലഹരിയും….

അഗ്നി അതും പറഞ്ഞ് ചുറ്റിലും തൂക്കിയിരുന്ന കടുംചായങ്ങളാൽ മനോഹരമായ paintings കളിലേക്ക് കണ്ണോടിച്ചു…അഗ്നിയുടെ നോട്ടം പാഞ്ഞ വഴിയിലൂടെ തന്നെ കൺമണിയുടെ മിഴികളും സഞ്ചരിച്ചു…

എന്താ ഞാൻ പറഞ്ഞത് ഇനിയും വിശ്വാസം ഇല്ലാന്നുണ്ടോ മിഴിയ്ക്ക്…

അഗ്നി അതും പറഞ്ഞ് കൺമണിയ്ക്ക് നേരെ മുഖം കുനിച്ചൊന്ന് ചിരിച്ചു…അതിന് പുഞ്ചിരിയോടെ ഇല്ലാന്ന് തലയാട്ടി നിൽക്കാനേ അവൾക് കഴിഞ്ഞുള്ളൂ…

ഇതിപ്പോ ഒരുപാടുണ്ടല്ലോ അഗ്നീ…ഇത്രയും മനോഹരമായ ചിത്രങ്ങൾ എങ്ങനെ വരയ്ക്കാൻ സാധിക്കുന്നു…. ശരിയ്ക്കും ജീവൻ തുടിക്കും പോലെ തോന്നുന്നു….

കൺമണി അതും പറഞ്ഞ് ചുറ്റിലുമുള്ള ഓരോ ചിത്രങ്ങളിലേക്കും കണ്ണോടിച്ചു…

എങ്ങനെയാണെന്ന് പറഞ്ഞ് തരാൻ കഴിയില്ല മിഴീ…. എനിക്ക് പണ്ട് മുതലേ ഇതിൽ നല്ല താൽപര്യമുള്ള കൂട്ടത്തിലായിരുന്നു…. പിന്നെ അച്ഛനും അതിനൊരു കാരണമായി എന്ന് പറയാം…

അഗ്നിയ്ക്ക് വരയ്ക്കാൻ ഏറ്റവും ഇഷ്ടം തോന്നിയ നിറമേതാ…

അതെന്താ മിഴീ അങ്ങനെയൊരു ചോദ്യം…

അഗ്നിയുടെ മുഖത്ത് ഒരു കുസൃതി നിറഞ്ഞു…

ഏയ്… വെറുതെ…ചിത്രകാരന്മാരുടെ ഇഷ്ടപ്പെട്ട നിറം നീലയാണെന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ട്… അഗ്നിയ്ക്ക് ആ നിറമാണോ ഇഷ്ടം…???

അങ്ങനെ ഒരു നിറത്തോടും എനിക്കൊരു പ്രത്യേക ഇഷ്ടമില്ല മിഴി… എല്ലാ നിറങ്ങളും ഓരോ പ്രതീകങ്ങളാണ്…എല്ലാറ്റിനും അതിന്റേതായ ഭംഗിയല്ലേ.. ആ നിറങ്ങൾ പ്രകൃതിയ്ക്ക് നല്കുന്ന ചാരുതയാണ് എനിക്ക് ഏറ്റവും പ്രിയം… നീലാകാശത്തിന്റെ ഭംഗി ആസ്വദിക്കാൻ ഒരു പ്രത്യേക സുഖമല്ലേ…ചുവന്ന ചക്രവാളം,നെൽപ്പാടങ്ങളുടെ ഹരിതാഭ,വെൺചന്ദ്രനിലെ തിളക്കം എല്ലാറ്റിലും ഒരു special beauty യല്ലേ… ഏഴഴകുള്ള മഴവില്ലിലെ ഏത് നിറമാ കൂടുതൽ ഇഷ്ടമെന്ന് പറയാൻ കഴിയ്വോ നമുക്ക്… അവയെല്ലാം ഒന്നിച്ചു ചേരുമ്പോഴല്ലേ കണ്ണിന് കുളിർമ നല്കുന്ന മഴവില്ലായി മാറൂ…

അഗ്നിയുടെ വാക്കുകൾക്ക് കാതോർത്തു കൊണ്ട് കൺമണി അവനെ തന്നെ ഉറ്റുനോക്കി നിന്നു…

അല്ല…ഈ ചോദ്യം എന്നോട് ചോദിച്ച മിഴിയുടെ ഇഷ്ടപ്പെട്ട നിറം ഏതാ…???

എനിക്ക് എല്ലാ നിറങ്ങളും ഇഷ്ടമാണ് അഗ്നീ… പക്ഷേ ഞാനേറെ വെറുക്കുന്ന നിറം ഒരുപക്ഷേ കറുപ്പാകും…ആ ഇരുള് എനിക്ക് ദുഖങ്ങളേ നല്കീട്ടുള്ളു അഗ്നീ…. പേടിയോടെ മാത്രം ഞാൻ മനസിലോർക്കുന്ന നിറമാ അത്….

കൺമണിയുടെ കണ്ണുകളിൽ തെളിഞ്ഞു വന്ന ഭയത്തിന്റെ നിഴലാട്ടം കണ്ടതും അഗ്നിയുടെ മുഖത്തെ പുഞ്ചിരി പതിയെ മാഞ്ഞു തുടങ്ങി…

മിഴീ… നിന്റെ ജീവിതത്തിൽ എന്തൊക്കെയോ പ്രശ്നങ്ങളുണ്ട്…. അതെനിക്ക് മനസിലായി… നിന്നെ കേൾക്കാൻ വേണ്ടി ഒരാൾ നിനക്ക് മുന്നിൽ വന്നാൽ മനസ് തുറക്കാൻ നീ തയ്യാറായാൽ ആ വ്യക്തി ഞാനാകാം… എന്നോട് ഷെയർ ചെയ്യാൻ പറ്റ്വോ നിന്റെ പ്രശ്നങ്ങൾ…

അഗ്നി അങ്ങനെ ചോദിച്ചതും കൺമണി ഞൊടിയിടയിൽ മുഖത്തൊരു പുഞ്ചിരി വിരിയിച്ചു നിന്നു…

ഏയ്… ഒന്നുമില്ല അഗ്നീ…എനിക്കൊരു പ്രശ്നവുമില്ല… അഗ്നിയ്ക്ക് വെറുതെ തോന്നുന്നതാ… അല്ല…അഗ്നി ചായ കുടിച്ചില്ലല്ലോ…

കൺമണീടെ ആ പറച്ചില് കേട്ട് അഗ്നി പെട്ടെന്ന് ചായക്കപ്പിലേക്ക് നോട്ടം പായിച്ചു…

ഞാൻ ചായ കുടിയ്ക്കാറില്ല മിഴീ…ബുദ്ധിമുട്ടാവില്ലെങ്കിൽ ഒരു കോഫി കിട്ട്വോ…??

അതിനെന്താ… ഞാൻ ഇപ്പോ എടുത്തിട്ട് വരാം..

അഗ്നിയുടെ കൈയ്യിൽ നിന്നും ചായക്കപ്പ് വാങ്ങി മിഴി റൂം വിട്ടു പോയെങ്കിലും അഗ്നിയുടെ മനസ് അവളിലെ ആ ഭയത്തിന്റെ കാരണം അന്വേഷിച്ചുള്ള യാത്രയിലായിരുന്നു…. _________________________ അച്ചുവും ശന്തനുവും രണ്ട് വഴിയിൽ jogging നടത്തി ഒടുക്കം എങ്ങനെയോ ഒരുവഴിയിൽ കണ്ടു മുട്ടി…

ഇന്നലെ അല്പം ഓവറായോന്നൊരു സംശയം…ഇതുവരെയും ആ കിക്ക് വിട്ടിട്ടില്ല….

അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് കൈ ഇരുവശങ്ങളിലേക്കും നിവർത്തി കുടഞ്ഞു… ശന്തനു അതുകേട്ട് കഴുത്ത് ഇരുവശങ്ങളിലേക്കും just തിരിച്ച് നിൽക്ക്വായിരുന്നു…

ശരിയാടാ അച്ചൂട്ടാ… എനിക്കും ഏറെക്കുറെ അങ്ങനെ തന്നെയാ… ഞാൻ പോയി രണ്ട് push-up എടുത്തിട്ട് വരാം…നീ continue ചെയ്യ്…

ശന്തനു അതും പറഞ്ഞ് പൂവള്ളിയിലെ ഔട്ട് ഹൗസിനടുത്തേക്ക് നടന്നു…ആ സമയം ശന്തനു കാണിച്ചത് പോലെ കഴുത്തു കൊണ്ട് അഭ്യാസം കാട്ടി നിൽക്ക്വായിരുന്നു അച്ചു.. പെട്ടെന്ന് കഴുത്തുളുക്കി നേരെ തിരിഞ്ഞപ്പോ കണ്ടത് പൂവള്ളി തറവാട്ട് മുറ്റത്ത് നിൽക്കുന്ന നിമ്മിയെ ആയിരുന്നു..

പടച്ചറബ്ബേ…കഴുത്തിനിട്ട് പണി തന്നതും പോര അടുത്ത യമണ്ടൻ പണിയും കൂടിയാണല്ലോ എനിക്കിട്ട് തന്നത്..

അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് നിമ്മിയ്ക്ക് മുന്നിൽ പെടാതിരിക്കാൻ ഒരുവശത്ത് കൂടി എസ്കേപ്പാവാൻ തുടങ്ങി….നിമ്മിയെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി തിരിഞ്ഞു നോക്കി തറവാടിന്റെ ഒരു വശത്ത് കൂടി എസ്കേപ്പടിച്ച അച്ചു ശ്വാസം നീട്ടി വലിച്ചു കൊണ്ട് store room ന് അരികിലായുള്ള അരഭിത്തിയിലേക്ക് ചെന്നിരുന്നു….

എന്റമ്മോ….ഇതൊരു ഒന്നൊന്നര jogging ആയിപ്പോയി…ഹെന്റമ്മേ..!

ദാ വെള്ളം…ഓടിക്ഷീണിച്ചതല്ലേ…കുടിച്ചോ…

Thanks…

ആ വർത്തമാനം കേട്ടതും ആളെ തിരിഞ്ഞു പോലും നോക്കാതെ അച്ചു വെള്ളം വാങ്ങി പടപടാന്ന് കുടിയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി…. ദാഹം മാറി കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് ആ വെള്ളം നല്കിയ ആളെ അവൻ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്… തന്നെ ഉറ്റുനോക്കി നിൽക്കുന്ന ആ മുഖം കണ്ടതും അച്ചുവിന്റെ കണ്ണുകൾ ഞെട്ടലോടെ വിടർന്നു… _______________________ ഉറക്കമുണർന്ന് ഒന്ന് ഫ്രഷായി പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിയ രാവണിന് മുന്നിൽ ഒരു കപ്പ് ചായയുമായി പുഞ്ചിരിയോടെ നിൽക്ക്വായിരുന്നു ത്രേയ….ടൗവ്വൽ കൊണ്ട് പിൻകഴുത്തും തോർത്തി ഇറങ്ങിയ രാവണിന്റെ മുഖം ആ കാഴ്ച കണ്ടതും ദേഷ്യത്തോടെ ചുളിഞ്ഞു…

അവളെ അവഗണിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ നിലക്കണ്ണാടിയ്ക്ക് മുന്നിലേക്ക് വന്നു നിന്ന് തലമുടി കൈകൊണ്ട് തന്നെയൊന്ന് ചീകിയൊതുക്കി… ശേഷം അവൾക് നേരെ തിരിഞ്ഞതും ത്രേയ കൈയ്യിലിരുന്ന കപ്പ് ചെറുതായി അവന് മുന്നിലേക്ക് നീട്ടി പിടിച്ചു…

മുഖത്തൊരു അലസഭാവം ഫിറ്റ് ചെയ്ത് അവനത് വാങ്ങാൻ തുനിഞ്ഞതും അവള് പെട്ടന്നത് പിന്വലിച്ച് അതിൽ നിന്നും ഒരു കവിൾ കുടിച്ചു….

എന്താ രാവൺ നിനക്ക് വേണ്വായിരുന്നോ…???

ത്രേയേടേ നിഷ്കളങ്കമായ ആ ചോദ്യം കേട്ട് രാവണിന് അടിമുടി തരിച്ചു കയറി…

പിന്നെ എന്തിനാടീ പുല്ലേ നീയിത് എനിക്ക് നേരെ നീട്ടിയത്…

അവന്റെ അലർച്ച കേട്ട് അമ്പരന്ന് നിൽക്ക്വായിരുന്നു അവൾ…

എന്റെ ദൈവങ്ങളേ…ഈ രാവിലെ തന്നെ എന്തിനാ രാവൺ ഇത്ര ദേഷ്യം…നിനക്കുള്ള ചായ താഴെ കിച്ചണിൽ ഉണ്ടാവും…കൺമണി ഉണ്ടെങ്കിൽ അവളോട് പറ..അവളെടുത്ത് തരും… ത്രേയ അതും പറഞ്ഞ് അടുത്ത കവിൾ ചായ കൂടി ഉള്ളിലാക്കി….

നീയല്ലേ ഇവിടെ ഇന്നലെ ബഹളം കൂട്ടിയത് നിന്റെ കഴുത്തിൽ താലി കെട്ടിയതിന്റെ പേരിൽ എല്ലാ അധികാരവും കാണിക്കുമെന്ന്… എല്ലാ കടമകളും നിർവ്വഹിക്കുമെന്ന്…

രാവണിന്റെ ആ വാക്കുകൾ കേട്ടതും ത്രേയയുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി മൊട്ടിട്ടു.. അവൾ ടേബിളിന് അടുത്തേക്ക് നടന്നു ചെന്ന് അതിന് മുകളിൽ വച്ചിരുന്ന ചായക്കപ്പ് കൈയ്യിലെടുത്ത് രാവണിന് നേർക്ക് നടന്നു…

ദാ കുടിയ്ക്ക്…. എന്റെ ഭർത്താവിന് ഞാൻ ചായ കൊണ്ടു തരുന്നതൊക്കെ ഇഷ്ടാക്വോന്ന് അറിയില്ലല്ലോ… നിന്റെ ദേഷ്യത്തിന് ഇതെങ്ങാനും എന്റെ മുഖത്തൊഴിക്കാൻ തോന്നിയാലോ… അതിനുള്ള ഒരു ടെസ്റ്റ് ഡോസല്ലേ….

ത്രേയ അതും പറഞ്ഞ് ചായക്കപ്പ് രാവണിന് നേരെ നീട്ടിയതും അവനത് അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാൻ കൂട്ടാക്കാതെ തന്നെ കൈയ്യിൽ വാങ്ങി… രാവണിന്റെ ആ മാറ്റം കണ്ടതും ത്രേയയുടെ മുഖം സന്തോഷത്തോടെ വിടർന്നു…അവളൊരു പുഞ്ചിരി മുഖത്തൊളിപ്പിച്ച് നിന്നതും രാവൺ ആ ചായക്കപ്പ് ഒരൂക്കോടെ നിലത്തേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു….

അത് കണ്ടതും ത്രേയ ഒരു ഞെട്ടലോടെ ഇരു ചെവികളും പൊത്തി രാവണിന്റെ ചെയ്തികൾ നോക്കി നിന്നു…

എന്താ രാവൺ ഇത്…???എന്തിനാ ആ ചായക്കപ്പ് നിലത്തേക്ക് എടുത്തെറിഞ്ഞത്…??

എനിക്ക് ചായ ഇഷ്ടമല്ല.. അതുകൊണ്ട് എറിഞ്ഞു…

രാവൺ അതും പറഞ്ഞ് ഒരു കൂസലും കൂടാതെ ഷെൽഫിന് നേർക്ക് തിരിഞ്ഞു…അതിൽ നിന്നും ഒരു ഫുൾ സ്ലീവ് ബനിയൻ എടുത്തിട്ട് വീണ്ടും ത്രേയയ്ക്ക് നേരെ നോട്ടം പായിച്ചു നിന്നു…. അപ്പോഴാണ് റൂമിന്റെ ഡോറ് തുറന്ന് കൊണ്ട് വേദ്യ അവിടേക്ക് വന്നത്….അവളുടെ കൈയ്യിൽ ഒരു കപ്പ് കോഫിയും ഒരു ന്യൂസ് പേപ്പറും കരുതിയിരുന്നു…വേദ്യയുടെ മുഖം കണ്ടതും ത്രേയയ്ക്ക് അടിമുടി തരിച്ചു കയറാൻ തുടങ്ങി…അവളാ ദേഷ്യത്തിൽ തന്നെ വേദ്യയെ ദഹിപ്പിച്ചൊന്ന് നോക്കി നിന്നു… പക്ഷേ ത്രേയയെ പാടെ അവഗണിച്ച് മുഖത്തൊരു തരം പുച്ഛഭാവം നിറച്ചു കൊണ്ട് വേദ്യ രാവണിനെ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു….

ഹേമന്തേട്ടാ…ദാ കോഫി… എനിക്കറിയാമായിരുന്നു ഇതൊക്കെ ചെയ്തു തരാനായി ഇവിടെ ആരും ഉണ്ടാകില്ലാന്ന്…. ചിലരൊക്കെ അവരവരുടെ നേട്ടം കൊയ്യാൻ വേണ്ടീട്ടല്ലേ ഇവിടേക്ക് വന്നിരിക്കുന്നത്… അതിനിടയിൽ ഹേമന്തേട്ടന്റെ കാര്യം നോക്കാൻ എവിടെയാ നേരം…

ത്രേയയെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് വേദ്യ അത്രയും പറഞ്ഞ് കൈയ്യിലിരുന്ന ന്യൂസ് പേപ്പർ ടേബിളിന് പുറത്തേക്ക് വച്ചു…ശേഷം കൈയ്യിൽ കരുതിയിരുന്ന കോഫി അവൾ അവന് നേർക്ക് നീട്ടി….വേദ്യയുടെ ആ നീക്കം കണ്ടതും രാവണിന്റെ നോട്ടം നേരെ പാഞ്ഞത് ത്രേയയിലേക്കായിരുന്നു…ആ കാഴ്ച കണ്ട് മുഖവും വീർപ്പിച്ച് നില്ക്കുന്ന ത്രേയയെ കണ്ടതും വീണു കിട്ടിയ അവസരം മുതലെടുത്ത് കൊണ്ട് രാവൺ മുഖത്തൊരു ചിരി വിരിയിച്ചു…. പതിവുകളെല്ലാം തെറ്റിച്ചു കൊണ്ട് രാവണിന്റെ മുഖത്ത് വിരിഞ്ഞ ആ ചിരി വേദ്യയെ ശരിയ്ക്കും അമ്പരപ്പിച്ചു….അവനാ ചിരിയോടെ തന്നെ വേദ്യയ്ക്ക് നേരെ ലുക്ക് വിട്ട് അവൾടെ കൈയ്യിൽ നിന്നും കോഫി കപ്പ് വാങ്ങാനായി കൈനീട്ടി…

അതുവരെയും അക്ഷമയോടെ ആ കാഴ്ചകൾ കണ്ടു നിന്ന ത്രേയ രാവണിന്റെ ആ പ്രതികരണം കണ്ടതും അവർക്കരികിലേക്ക് പാഞ്ഞടുത്തു…രാവൺ കൈനീട്ടി വാങ്ങാൻ തുനിഞ്ഞ കോഫി കപ്പ് ഞൊടിയിടയിൽ തന്നെ ത്രേയ തന്റെ കൈയ്യിൽ വാങ്ങി വച്ചു…ത്രേയയുടെ ആ നീക്കം രാവണിലും വേദ്യയിലും ഒരുപോലെ ഞെട്ടലുളവാക്കി….

ഞാൻ ഇന്നലെ തന്നതിന്റെയൊന്നും അർത്ഥം നിവേദ്യ വൈദ്യനാഥന് മനസിലായില്ലാന്നുണ്ടോ……

ത്രേയ അതും പറഞ്ഞ് കോഫി കപ്പിന് മുകളിൽ കൈചേർത്ത് അതിനെ മുറുകെ അടച്ച് പിടിച്ചു നിന്നു….

ത്രേയാ…ദേ കളിയ്ക്കല്ലേ…ഇന്നലെ നീയെന്നെ തല്ലിയ കാര്യം ഞാനിവിടെ ആരോടും പറഞ്ഞിട്ടില്ല….വേണ്ടാന്ന് വച്ചിട്ടാ… അല്ലെങ്കിൽ ഇന്നലെ രാത്രി തന്നെ അതിനുള്ള മറുപടി എന്റെ പപ്പ നിനക്ക് തന്നേനെ…

വേദ്യയുടെ ആ പറച്ചില് കേട്ടതും ത്രേയേടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ചിരി പൊട്ടി…അവളതിനെ ഒരു കൈയ്യാലെ മറച്ചു പിടിച്ചു…

എടീ വേദ്യേ… അല്ലെങ്കിലും ഇരന്നു വാങ്ങുന്ന അടീടെ കണക്ക് ആരോടും പറയാതിരിക്കുന്നതാ നല്ലത്…കാരണം എന്റെ കൈയ്യീന്ന് പടക്കം പൊട്ടണ പോലെ രണ്ടെണ്ണം വാങ്ങീട്ടാ മോളിന്നലെ ഇവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി പോയതെന്ന് ആരും അറിയില്ലല്ലോ…അതിനി വെറുതെ വല്യച്ഛനെ അറിയിച്ച്…ഈ പൂവള്ളീടെ പൊതുസഭയിൽ വിചാരണ ചെയ്ത്…. മുതിർന്നവർ തൊട്ട് ഇവിടുത്തെ വേലക്കാരെ വരെ അറിയിച്ചാലുള്ള നാണക്കേട് നീയൊന്ന് ഓർത്തു നോക്കിയേ…ഇതാകുമ്പോ നീ സേഫാ…ആകെ ആ രംഗം നേരിൽ കണ്ടത് ഞാനും,രാവണും പിന്നെ നീയുമാ….ഞാനെന്തായാലും നിന്നെ നാണംകെടുത്താനായി ഇത് പുറത്ത് പറയില്ല…നീയും പറയില്ല എന്ന കാര്യത്തിൽ എനിക്ക് ഏറെക്കുറെ വിശ്വാസമുണ്ട്… പിന്നെയുള്ളത് രാവണാ….

ത്രേയ അതും പറഞ്ഞ് രാവണിനെ ഒന്ന് നോക്കിയതും അവനവളെ ചുട്ടെരിക്കാൻ പാകത്തിന് കലിപ്പും ഫിറ്റ് ചെയ്ത് നിൽക്ക്വായിരുന്നു…..

എന്റെ ഭർത്താവാണെങ്കിലും പറയാതിരിക്കാൻ പറ്റില്ല…ഇവന് ദേഷ്യം വരുമ്പോൾ എന്തൊക്കെയാ കാട്ടി കൂട്ടുന്നേന്ന് പറയാൻ പറ്റില്ല… അതുകൊണ്ട് നീ ഇവനെ ദേഷ്യം പിടിപ്പിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളൊന്നും ചെയ്യാതിരുന്നാൽ മതി… അപ്പോ രാവണും ഇക്കാര്യം പുറത്ത് പറയില്ല…അല്ലേ രാവൺ…

ത്രേയ അതും പറഞ്ഞ് രാവണിന്റെ വലത് കൈയ്യിലേക്ക് ഒരു കൈയ്യാൽ മുറുകെ ചുറ്റി പിടിച്ചു നിന്നു…

ത്രേയ നീ വെറുതെ കളിയ്ക്കല്ലേ എന്റെ മുന്നിൽ……

വേദ്യ രണ്ടും കല്പിച്ച് ദേഷ്യത്തോടെ ത്രേയയ്ക്ക് നേരെ പാഞ്ഞടുത്തതും ത്രേയ ഉള്ളിലുരുണ്ട് കൂടിയ മുഴുവൻ ദേഷ്യവും ആവാഹിച്ച് കൊണ്ട് കൈയ്യിലിരുന്ന കോഫി കപ്പ് ഒരൂക്കോടെ നിലത്തേക്ക്  വലിച്ചെറിഞ്ഞു……

ത്രേയ….!!!!

ആ രംഗം കണ്ടതും രാവണിന്റെ ഉള്ളിലെ ദേഷ്യത്തിന്റെ നിയന്ത്രിണം വിട്ടു…അവൻ ഒരൂക്കോടെ അവന്റെ കൈയ്യിൽ പിടി മുറുക്കി നിന്ന ത്രേയയുടെ കൈയ്യിനെ കുടഞ്ഞെറിഞ്ഞു… അവളുടെ കൈയ്യിൽ പിടി മുറുക്കി ശക്തിയോടെ വലിച്ച് അവളെ അവന് നേർക്ക് നിർത്തി…..ശേഷം കൈവലിച്ച് ത്രേയയ്ക്ക് നേരെ ഒന്ന് പൊട്ടിക്കാൻ തുനിഞ്ഞതും ത്രേയ പെട്ടെന്ന് നിലത്തേക്ക് കുനിഞ്ഞതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു…..ആ സമയത്തിനുള്ളിൽ തന്നെ രാവണിന്റെ കൈ ഊക്കോടെ ത്രേയയ്ക്ക് പിന്നിലായി നിന്ന വേദ്യയുടെ കവിളിൽ പതിഞ്ഞിരുന്നു…. അടിയുടെ ഒച്ചയും, പുകച്ചിലും കാരണം ഒരുനിമിഷം വേദ്യയ്ക്ക് സ്ഥലകാല ബോധം പോലും നഷ്ടമായി എന്നു വേണം പറയാൻ….

വേദ്യയുടെ കവിളിൽ രാവണിന്റെ കൈയ്യിന്റെ അഞ്ച് വിരൽപ്പാടും പതിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് അടിച്ച അടി മാറിപ്പോയ കാര്യം രാവണിന് മനസിലായത്…. ആ കുറ്റബോധത്തിൽ കൈ പിന്വലിച്ച് ഒരു ഞെട്ടലോടെ നിന്ന രാവണിന് മുന്നിലേക്ക് ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ ത്രേയ അവതരിച്ചതും അവൾക് പിന്നിൽ നിന്ന വേദ്യ തലകുടഞ്ഞ് സ്ഥലകാല ബോധം വീണ്ടെടുക്ക്വായിരുന്നു….

നിലത്ത് നിന്നും വേഗത്തിൽ ഉയർന്നു പൊങ്ങി നിന്ന ത്രേയ മുന്നിലേക്കും പിന്നിലേക്കും മാറിമാറി നോക്കി പൊട്ടിച്ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി….കരണത്ത് തെളിഞ്ഞു നിന്ന തിണർത്ത പാടിൽ തടവി നിന്ന വേദ്യയെ കണ്ടതും അവളുടെ ചിരിയുടെ തോത് കൂടി വന്നു….

എങ്കിലും എന്റെ രാവൺ…നീ ഇമ്മാതിരി അടി അടിക്കേണ്ടിയിരുന്നില്ല.. നിനക്കൊരു കോഫി കൊണ്ടു തന്നു എന്ന തെറ്റല്ലേ ഈ പാവം ചെയ്തുള്ളൂ…അതിന് ഇങ്ങനെ ചെയ്യാൻ പാടുണ്ടായിരുന്നോ….. അടിച്ച അടിയിൽ അണപ്പല്ല് വരെ ഇളകിയിട്ടുണ്ടാവും….

ത്രേയ അതും പറഞ്ഞ് വയറിൽ പൊത്തി ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി…. അപ്പോഴേക്കും രാവൺ പല്ലും ഞെരിച്ചു കൊണ്ട് ത്രേയയെ നോക്കി ദഹിപ്പിക്ക്യായിരുന്നു…. കണ്ണീര് അണപൊട്ടി ഒഴുകുന്ന വേദ്യയെ കണ്ടതും മുഖത്തെ ദേഷ്യം അല്പം കുറച്ചു കൊണ്ട് അവനവളെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി….അത് കണ്ടതും ത്രേയ പതിയെ ചിരിയടക്കി അവർക്കരികിലേക്ക് ചെന്നു നിന്നു….

ഹലോ… ഇത്തരം സമാധാനിപ്പിക്കൽസ് ഇവിടെ strictly restricted ആണ്….. ഈ റൂമിൽ സാറിന് സമാധാനിപ്പിക്കാൻ അവകാശമുള്ള ഒരാൾ മാത്രമേയുള്ളൂ…അതീ ഞാനാണ്….

ത്രേയ അതും പറഞ്ഞ് രാവണിനെ വീണ്ടും മൂപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി…ത്രേയേടെ ആ വർത്തമാനം കേട്ടതും രാവൺ പല്ല് ഞെരിച്ച് കൊണ്ട് ത്രേയയുടെ കൈയ്യിൽ പിടി മുറുക്കി അവളെ പിന്നിലേക്ക് മാറ്റി നിർത്തി….

ഇതൊക്കെ പറയാൻ നീ ആരാടീ…

എന്താ രാവൺ ഇത്… ഞാൻ നിന്റെ ആരാണെന്ന് ഇടയ്ക്കിടേ ഞാനിങ്ങനെ പറഞ്ഞ് കൊണ്ടിരിക്കണോ… എന്റെ നാവിൽ നിന്നും അങ്ങനെ കേൾക്കാൻ നിനക്കത്രയും ഇഷ്ടാ… എങ്കില് കേട്ടോ… ഞാൻ നിന്റെ ഭാര്യ…മിസിസ്സ് ത്രയമ്പക രാവൺ…. ദേ താലി….

ത്രേയ അതും പറഞ്ഞ് ഒരു കൈകൊണ്ട് കഴുത്തിലെ താലി ഡ്രസ്സിന് മുകളിലേക്ക് വലിച്ചിട്ട് നിന്നു…. ആ കാഴ്ച കൂടി കണ്ടതും രാവൺ ദേഷ്യം കൊണ്ട് അടിമുടി നിന്ന് വിറയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി… രാവണിന്റെ അടുത്ത നീക്കം അടിയിലേ കലാശിക്കൂ എന്ന് മനസിലാക്കിയ ത്രേയ അവനെ മറികടന്ന് വേദ്യയ്ക്ക് നേരെയൊന്ന് തലയെത്തി നോക്കി…

ത്രേയയെ രാവൺ തല്ലുന്നത് കാണാനായി മനക്കോട്ട കെട്ടി കാത്തു നിൽക്ക്വായിരുന്നു വേദ്യ….

ഇതെന്ത് മര്യാദയാ വേദ്യ നിന്റെ…. എന്റെ husband എന്നോട് അല്പം റൊമാൻസിക്കാൻ പോലും സമ്മതിക്കില്ലേ നീ…. രാവൺ കൈനീട്ടി ഒന്ന് തന്നിട്ടും മതിയായില്ലേ നിനക്ക്…ഇനി ഇറങ്ങി പോകാൻ കൂടി പറയണോ…

രാവണിന്റെ മറവുള്ളത് കൊണ്ട് ത്രേയയെ നന്നായി കാണാൻ വേദ്യയ്ക്ക് കഴിയുമായിരുന്നില്ല… ത്രേയേടെ ആ വർത്തമാനം കൂടി കേട്ടതും വേദ്യയുടെ ദേഷ്യം ആളിക്കത്താൻ തുടങ്ങി…അവളാ ദേഷ്യത്തിൽ തന്നെ കരണത്ത് കൈ ചേർത്ത് കൊണ്ട് ത്രേയയെ ദഹിപ്പിച്ചൊന്ന് നോക്കി തിരികെ നടന്നു…റൂമിന്റെ ഡോറ് ശക്തിയിൽ വലിച്ചടച്ച് കൊണ്ട് വേദ്യ റൂം വിട്ടിറങ്ങിയതും ത്രേയയുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു വിജയിച്ചിരി വിരിഞ്ഞു….അവളാ ചിരിയോടെ തന്നെ രാവണിന് നേർക്ക് ലുക്ക് വിട്ടു….

എന്നോട് കളിച്ചാൽ ഇങ്ങനെയിരിക്കും എന്ന് മനസിലായില്ലേ ഭർത്താവേ….

ത്രേയ ഇരു പുരികങ്ങളും ഉയർത്തി ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും രാവണവളെ തറപ്പിച്ചൊന്ന് നോക്കി അവളിലെ പിടി അയച്ച് ഒരൂക്കോടെ മുഖം തിരിച്ചു നടക്കാൻ ഭാവിച്ചു….

ഏയ്…നിന്നേ..one minute…

ത്രേയ അതും പറഞ്ഞ് രാവണിന് മുന്നിലേക്ക് വന്നു നിന്ന് അവനെ അവിടെ തടുത്തു നിർത്തി…

രാവിലെ എന്നും കോഫി കുടിയ്ക്കുന്നത് ശീലമാണെന്ന് പറഞ്ഞല്ലോ… പക്ഷേ ഇനിയത് വേണ്ട…കാരണം ഈ ബെഡ് കോഫിയിലും ചെറിയൊരു തരം ലഹരിയുണ്ട്… എന്റെ ഭർത്താവ് ആ പഴയ രാവണായാൽ മതി…

ത്രേയ അതും പറഞ്ഞ് രാവണിന്റെ ബനിയനിൽ ഇരുകൈയ്യാലെ മുറുകെ പിടിച്ചു കൊണ്ട് അവനെ അവളോട് ചേർത്ത് അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ പുഞ്ചിരിയോടെ ഉറ്റുനോക്കി നിന്നു….

ഈ രാവണിനെ ത്രേയയ്ക്ക് തീരെ….തീരെ…തീരെ… ഇഷ്ടമല്ല…. അതുകൊണ്ട് എന്റെ രാവണിപ്പോ നല്ല കുട്ടിയായി ഈ ത്രേയ സ്നേഹത്തോടെ ഉണ്ടാക്കി കൊണ്ടു വന്ന ഒരു ചൂട് ചായ കുടിയ്ക്കണം…

ത്രേയ അതും പറഞ്ഞ് രാവണിൽ നിന്നുള്ള പിടി അയച്ച് ടേബിളിന് ഒരു കോർണറിലായി ഭദ്രമായി അടച്ച് വച്ചിരുന്ന ഒരു കപ്പ് ചായ എടുത്ത് രാവണിന് നേരെ നടന്നു ചെന്നു….

പ്ലീസ് ഇതും കൂടി നിലത്ത് എറിഞ്ഞുടയ്ക്കല്ലേ രാവൺ..ഇനി താഴെ ചായ ഉണ്ടാക്കിയതില്ല…ഇത് അവസാനത്തേതാ… നിന്റെ ദേഷ്യം എവിടെ വരെ പോകുംന്ന് നിശ്ചയമുള്ളത് കൊണ്ട് മൂന്ന് ചായ ട്രേയിലാക്കി ഞാനിവിടെ കൊണ്ട് വച്ചിരുന്നു… അതിലൊന്ന് ഞാൻ കുടിച്ചു… ഒന്ന് ദേ ഗംഗാ നദിപോലെ നിലത്ത് കരകവിഞ്ഞ് ഒഴുകുന്നു… ഇനി ആകെയുള്ള ശേഷിപ്പാ ഇത്… ഇതെന്റെ ഭർത്താവ് സ്വീകരണം….

ത്രേയ അതും പറഞ്ഞ് രാവണിന്റെ കൈപിടിച്ച് ആ ചായക്കപ്പ് അവന്റെ കൈവെള്ളയിലേക്ക് വച്ച് തിരിഞ്ഞു നടന്നു….രാവണിന് നേരെ ഒരു നോട്ടം പോലും നല്കാതെ റൂം വിട്ടു നടന്ന അവളെ അവനത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി നിന്നു….

അവന്റെ കണ്ണെത്തും ദൂരത്ത് നിന്നും അവള് നടന്നകന്നതും രാവണിന്റെ നോട്ടം കൈയ്യിലിരുന്ന ചായക്കപ്പിലേക്ക് പാഞ്ഞു…

കപ്പിൽ പതിച്ചു വച്ചിരുന്ന സ്മൈലി sticker കണ്ടതും രാവണിന്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിടർന്നു…. അതുവരെയും ത്രേയയോട് തോന്നിയ എല്ലാ ദേഷ്യവും ശമിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് ആവിപാറുന്ന ആ ചായയുടെ സുഗന്ധം അവൻ നാസികയിലേക്ക് ആവാഹിച്ചെടുത്തു…. ശേഷം ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ ചായക്കപ്പ് ചുണ്ടോട് ചേർത്ത് അതിൽ നിന്നും ഒരു കവിൾ ചായ ഉള്ളിലാക്കി….ത്രേയ പണ്ട് നല്കിയിരുന്ന മസാല ചായയുടെ രുചി വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം അവന്റെ ശരീരത്തേയും മനസിനേയും ഒരുപോലെ ഉണർത്തി….

രാവണിന് ഏറെ പ്രീയപ്പെട്ട ആ രുചിയെ ലഹരി പദാർത്ഥങ്ങൾ വേട്ടയാടിയ അവന്റെ നാവിലെ രസമുകുളങ്ങൾ ചൂടോടെ ആവാഹിച്ചെടുത്തു… താൻ അന്നുവരെ ദിനചര്യ ആക്കിയിരുന്ന ലഹരി വസ്തുക്കളുടെ ഉന്മാദത്തിനും അപ്പുറം അവ ഒരു പ്രത്യേക അനുഭൂതി പകരുന്നുണ്ടായിരുന്നു….

കണ്ണുകളടച്ച് ഓരോ കവിൾ ചായയും ആസ്വദിച്ച് കുടിച്ചു കൊണ്ട് നിന്ന രാവണിനെ നോക്കി ത്രേയ റൂമിന് പുറത്ത് ഇരുകൈകളും നെഞ്ചിന് മീതെ കെട്ടി നിൽക്ക്വായിരുന്നു…. ആ കാഴ്ച അവളുടെ കണ്ണിനും മനസിനും ഒരുപോലെ സന്തോഷം പകരുന്നുണ്ടായിരുന്നു… ഏറെ നേരം അതാസ്വദിച്ചു നിന്ന ശേഷം ത്രേയ പതിയെ അവിടം വിട്ട് തിരികെ താഴേക്ക് നടന്നു… ___________________________

നീയെന്താ നിമ്മീ ഇവിടെ…???

തനിക്ക് പിന്നിൽ നിന്ന നിമ്മിയെ കണ്ടതും അച്ചു ഒരു ഞെട്ടലോടെ ഇരുന്നിടത്ത് നിന്നും പിന്നിലേക്ക് വീഴാനായി ഒന്നാഞ്ഞു…ആ കാഴ്ച കണ്ടതും നിമ്മി കൈയ്യിലിരുന്ന പാത്രം നിലത്തേക്കിട്ട് അച്ചൂനെ വീഴാതെ തടുത്തു പിടിച്ചു… അവളുടെ കണ്ണുകൾ തന്നെ ഉറ്റുനോക്കുന്നുണ്ടെന്നറിഞ്ഞ അച്ചു ഹരിശ്രീ അശോകൻ style ൽ അവളെ ചൂഴ്ന്നൊന്ന് നോക്കി….

എന്റെ കർത്തൂ….. ഈ പെണ്ണെന്താ ഗൗതം മേനോൻ film ലെങ്ങാനും അഭിനയിക്കാൻ തയ്യാറെടുക്ക്വാണോ…???

അച്ചു അതും വിചാരിച്ച് പതിയെ നിമ്മീടെ കൈ അവനിൽ നിന്നും അയച്ചെടുത്ത് ഒരു കള്ള ലക്ഷണത്തിൽ എഴുന്നേൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചു…

അച്ചുവേട്ടാ ഒന്ന് നിന്നേ… അങ്ങനെ ഇപ്പോ മുങ്ങാൻ നോക്കണ്ട…

നിമ്മീടെ ആ ചോദ്യം കേട്ട് അച്ചു നിന്ന നിൽപ്പിൽ നിലത്തേക്ക് മുട്ടുകുത്തി ഇരുന്നു….

എന്റെ ഷൂവിന്റെ ലേയ്സ് അഴിഞ്ഞെടീ… ഇതൊന്ന് കെട്ടട്ടേ….

അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് മുറുകെ കെട്ടി വച്ചിരുന്ന ലേസ് അഴിച്ച് വീണ്ടും കെട്ടാൻ തുടങ്ങി….

കെട്ടി കെട്ടി വലിയ കുരുക്കാവാണ്ട് നോക്കിക്കോ… പിന്നെ ആ കുരുക്കഴിക്കാൻ നല്ല പ്രയാസമായിരിക്കും…

അച്ചു അത് കേട്ടതും ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ മുഖമുയർത്തി നിമ്മിയെ ഒന്ന് നോക്കി…അവന് മുഖം നല്കാതെ മറ്റെവിടേക്കോ ലുക്ക് വിട്ടു നിൽക്കുന്ന നിമ്മിയെ കണ്ടതും അച്ചൂന്റെ മുഖം ചെറിയൊരു കുസൃതിയോടെ വിരിഞ്ഞു… ചുണ്ടിൽ വിരിഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയെ അടക്കി പിടിച്ചു കൊണ്ട് അവനാ ലേയ്സ് മുറുകെ കെട്ടി വച്ച് അവൾക് നേരെ എഴുന്നേറ്റ് നിന്നു…

ന്മ്മ…ഇനി പറ..എന്താ നിന്റെ യഥാർത്ഥ പ്രശ്നം…??? ഇത്രയും നാളും ഞാൻ ഒന്നും കേൾക്കാൻ നിന്നു തരുന്നില്ല എന്നായിരുന്നല്ലോ പരാതി…അതങ്ങ് തീർത്തേക്കാം…

എന്റെ യഥാർത്ഥ പ്രശ്നം എന്താണെന്ന് അച്ചുവേട്ടന് കൃത്യമായി അറിയാല്ലോ… പിന്നെ എന്തിനാ ഈ അഭിനയം…!!! എല്ലാം മനസിലാക്കി എന്റെ നിർബന്ധത്തിന് വഴങ്ങി ഇങ്ങനെ എനിക്ക് മുന്നിൽ നിന്ന് തരണംന്നില്ല…. എനിക്ക് മുഖം തരാതെ ഓടി രക്ഷപെടണംന്നുമില്ല…

നിമ്മി മുഖം വീർപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അത്രയും പറയുമ്പോഴും അതെല്ലാം കേട്ട് ചിരി കടിച്ചു പിടിച്ചു നില്ക്ക്വായിരുന്നു അച്ചു…

ദേ ഇപ്പോഴും അച്ചുവേട്ടന് എല്ലാം തമാശയാ… ഇനിയും ഞാനെന്താ പറയണ്ടേ… അതുകൊണ്ട് എനിക്കൊന്നും പറയാനില്ല അച്ചുവേട്ടനോട്…പോരേ…

നിമ്മി അതും പറഞ്ഞ് മുഖം വീർപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അച്ചൂനെ മറികടന്ന് നടക്കാൻ ഭാവിച്ചതും അച്ചു പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവൾക് പിന്നാലെ കൂടി…

ഡീ…നിമ്മിക്കുട്ടീ…നിന്നേ… ഞാൻ പറയട്ടെടീ…

അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് നിമ്മിയെ അവിടെ പിടിച്ചു നിർത്തി…. അവൾക് മുന്നിലേക്ക് നടുവിന് കൈതാങ്ങി അവനും നിന്നു….

നിന്റെ ഉള്ളിൽ എന്താണെന്ന് പല തവണ നീ എന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്..അത് സത്യം തന്നെയാ… പക്ഷേ അതൊക്കെ നിന്റെ പ്രായത്തിലുള്ള എല്ലാ പെൺകുട്ടികൾക്കും തോന്നാറുള്ള ഒരുതരം infatuation ആ…ഇത് ഞാൻ എത്ര തവണ നിന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്….

നീ കുറച്ചു കൂടി വല്യ കുട്ടി ആകുമ്പോ എല്ലാം ശരിയായിക്കോളും… അപ്പോ നിനക്ക് യോജിച്ച നല്ലൊരു പയ്യനെ വൈദിയങ്കിൾ തന്നെ കണ്ടെത്തി തരുമെടീ… ഇപ്പോ അച്ചുവേട്ടന്റെ നിമ്മിക്കുട്ടി നല്ല കുട്ടിയായി പഠിക്കാൻ നോക്ക്….!!!

അച്ചൂന്റെ ആ വർത്തമാനം കേട്ടതും നിമ്മീടെ മുഖമാകെ വാടി…

ഇയാള് വലിയ ചുന്ദരനായോണ്ടല്ല ഞാനിങ്ങനെ പിറകേ നടക്കുന്നത്…

ഞാനെപ്പോഴെങ്കിലും നിന്നോട് ഇഷ്ടമാണെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടോടീ…ഇല്ലല്ലോ… പിന്നെ ഇഷ്ടമാണെന്ന രീതിയിൽ behave ചെയ്തിട്ടുണ്ടോ..അതുമില്ലല്ലോ… പിന്നെ നീയെന്തിനാ ആവശ്യമില്ലാത്തതൊക്കെ എടുത്ത് ചങ്കിൽ കയറ്റുന്നേ…

അച്ചുവങ്ങനെ പറഞ്ഞതും നിമ്മി കരച്ചിലിന്റെ വക്കിലെത്തി….അച്ചുവിന് മുന്നിൽ നിന്നും വിങ്ങി വിങ്ങി കരയുന്ന നിമ്മിയെ കണ്ടതും ഒരു നിമിഷം അവന്റെ മുഖത്ത് അല്പം വാത്സല്യത്തോടെയുള്ള ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു….

നിമ്മീ…………. ….. ഡീ……….. നിമ്മിക്കുട്ടീ… ഇവിടേക്ക് നോക്കിയേ..അച്ചുവേട്ടന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയേ…

അച്ചുവിന്റെ ആ പറച്ചിലിൽ ഒരു ചിരി കലർന്നിരുന്നു… അതിനനുസരിച്ച് അവന് മുഖം കൊടുക്കാതെ അവള് തലകുനിച്ച് നിന്നു… അവന്റെ നിർബന്ധം മുറുകിയതും നിമ്മി പതിയെ അച്ചുവിന് നേരെ മുഖമുയർത്തി നോക്കി….

നിമ്മീ…നീ എന്തിനാ ഇതിന്റെ പേരിൽ ഇങ്ങനെ കരയുന്നത്…. നിന്നെ ഇഷ്ടമല്ല എന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലല്ലോ..

അച്ചുവിന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ടതും നിമ്മീടെ മുഖത്ത് ചെറിയൊരു പ്രതീക്ഷ വിരിഞ്ഞു….

നീ വിചാരിക്കും പോലെ ഒരിഷ്ടം എനിക്ക് നിന്നോടില്ല എന്നല്ലേ പറഞ്ഞത്…

അതെന്താണെന്നാ എനിക്കറിയേണ്ടത്…?? അച്ചുവേട്ടന്റെ സങ്കല്പത്തിന് ചേരണ ഒരു പെണ്ണല്ലേ ഞാൻ…അതോ അച്ചുവേട്ടന്റെ മുന്നിൽ സൗന്ദര്യം തീരെ കുറഞ്ഞ ഒരു പെണ്ണാണോ ഞാൻ….

നിമ്മി കണ്ണീര് തുടച്ച് കൊണ്ട് നിന്നു…

ഏയ്..അതല്ലെടീ… അങ്ങനെയല്ല…നീ നല്ല കുട്ടിയാ…. നിന്റെ ചേച്ചിയെ പോലെ അടി ഇരന്നു വാങ്ങുന്ന ശീലമില്ല, എല്ലാവരോടും അല്പസ്വല്പം മനുഷ്യത്വം കാട്ടാറുണ്ട്… പിന്നെ തരക്കേടില്ലാത്ത ഒരു മുഖവുമുണ്ട്… ഇതൊക്കെയാണ് ഒരു പെണ്ണിന്റെ യഥാർത്ഥ സൗന്ദര്യം… പക്ഷേ നിമ്മീ… ഞാൻ…ഞാനെന്റെ കുട്ടിക്കാലം മുതൽ നിന്നെ ഒരനിയത്തിക്കുട്ടിയിൽ അപ്പുറം മറ്റൊരു കണ്ണിലും കണ്ടിട്ടില്ല… ചെറുപ്പം മുതലേ ഒരുമിച്ച് കൂടെയിരുത്തി വളർത്തിയത് കൊണ്ടാവും.. അങ്ങനെയുള്ള ഞാൻ പെട്ടെന്നൊരു സുപ്രഭാതത്തിൽ നിന്നെ പ്രണയിച്ചു തുടങ്ങണംന്ന് പറഞ്ഞാൽ എങ്ങനെയാ ശരിയാവുന്നേ…നീ തന്നെ ഒന്ന് ചിന്തിച്ച് നോക്കിയേ…!!!

പിന്നെ അച്ചുവേട്ടൻ എന്തിനാ വഴിയിൽ കാണുന്ന പെൺപിള്ളേരെയെല്ലാം വായിനോക്കി നടക്കുന്നേ…അപ്പോഴൊന്നും ഇങ്ങനെയുള്ള ചിന്തകളോ ധാർമിക ബോധമോ ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ…

നിമ്മീടെ ആ ചോദ്യം അച്ചൂന്റെ തിരുനെറ്റിയിൽ ഏറ്റ ഒരു  പ്രഹരമായിരുന്നു…

എടീ അത് വേ…ഇത് റേ… നമ്മള് ചുമ്മാ റോഡിലൂടെ നടന്നു പോകുമ്പോ ചില വീടിന്റെ ഫ്രണ്ടിലൊക്കെ ഭംഗിയുള്ള ചില പൂക്കൾ നില്ക്കില്ലേ…നമ്മള് ചെറിയൊരു കൗതുകത്തിന് അതിനെയൊന്ന് നോക്കും.. that’s quite natural.. എന്നു കരുതി അത് ആരവിടെ നട്ടു,ആരുടെ പറമ്പിലാണ് നില്ക്കുന്നത്,അതിനി ഏതവനാണ് പറിച്ചോണ്ട് പോകുന്നതെന്ന് ചിന്തിക്കാറുണ്ടോ… അഞ്ച് മിനിറ്റ് നേരം ആ കാഴ്ച നമ്മുടെ കണ്ണിന് ഒരു കുളിർമ നല്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ നമ്മളതെന്തിന് വേണ്ടെന്ന് വയ്ക്കണം…!!!

അയ്യട…നല്ല പോളിസി.. ഇതൊക്കെ വേറെ വല്ല പെൺപിള്ളേരേം കെട്ടീട്ട് അവർടെ മുന്നിലേക്ക് ചെന്നു നിന്ന് പറഞ്ഞാ തിളച്ച എണ്ണയിലിട്ട് വറുത്തെടുക്കും അവര്…ഞാനായത് കൊണ്ട് ഇതെല്ലാം ഇങ്ങനെ കേട്ട് നില്ക്കുന്നു… എങ്കിലും എനിക്കറിയാം അച്ചുവേട്ടൻ ഒരു പാവമാണെന്ന്….

എന്റെ പൊന്നു കുഞ്ഞേ..നീ ഈ കാര്യം വിട്ട് വേറെ എന്ത് വേണോ എന്നോട് സംസാരിച്ചോ… ഈ topic നമുക്ക് വിടാം….

എനിക്കങ്ങനെ വിടാൻ പറ്റുന്ന ഒരു topic അല്ല അച്ചുവേട്ടാ ഇത്.. ഞാനിപ്പോ ഡിഗ്രി സെക്കന്റ് ഇയർ പഠിക്കുന്ന ഒരു പെൺകുട്ടിയാ… അച്ചുവേട്ടൻ എത്ര തവണ പറഞ്ഞ് എന്നെയൊരു കൊച്ചുകുട്ടിയാക്കാൻ ശ്രമിച്ചാലും എനിക്കറിയാം ആവശ്യത്തിനുള്ള maturity യൊക്കെ ഇതിനോടകം എനിക്ക് വന്നിട്ടുണ്ടെന്ന്… അതുകൊണ്ട് ഞാനൊന്ന് കൂടി പറയ്വാ…ഞാനീ തീരുമാനത്തിൽ നിന്നും പിന്മാറില്ല… ഇയാൾക്ക് സൗകര്യം ഉണ്ടെങ്കിൽ എന്നെ കെട്ടാൻ നോക്ക്…

ഇല്ലെങ്കിലോ…???

അച്ചു പുരികമുയർത്തി നിന്നു…

എന്തായാലും അച്ചുവേട്ടൻ ഉടനെ തന്നെ  ഏതെങ്കിലും ഒരു പെണ്ണിനെ വിവാഹം ചെയ്യുമല്ലോ…ആ പെൺകുട്ടി ഞാനല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ ഈ നിമ്മിയെ അച്ചുവേട്ടൻ ജീവനോടെ കാണില്ല… matured ആകാത്ത ഒരു പെണ്ണിന്റെ immature ആയ ഒരു തീരുമാനമാണെന്ന് കൂട്ടിക്കോ…

എന്റെ പള്ളീ…നീ എന്തൊക്കെയാടീ ഈ പറയുന്നേ…നീ എന്നെ കെട്ടാൻ സമ്മതിക്കൂല്ലാന്ന് തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ച് തന്നെയാ…

നിമ്മീടെ പറച്ചില് കേട്ട് അച്ചു തലയിൽ കൈ വെച്ച് പോയി…

അതെ അങ്ങനെ തന്നെയാണെന്ന് കൂട്ടിക്കോ… അപ്പോഴും നോക്ക്യേ ഞാൻ മരിയ്ക്കുന്നേന് ഒരു വിഷമവുമില്ല ഈ ചെകുത്താന്…

നിമ്മി അതും പറഞ്ഞ് പല്ലും ഞെരിച്ചു കൊണ്ട് അച്ചൂന്റെ കാലിനിട്ട് ആഞ്ഞൊരു ചവിട്ട് കൊടുത്തു….

ഹാ..ഹമ്മേ..നീ എന്തിനാടീ ഇമ്മാതിരി ചവിട്ട് തന്നേ..എന്റെ കാല്…

അച്ചു ഒറ്റക്കാലിൽ ഉന്തിയുന്തി നിമ്മിയെ ഒന്ന് വലംവച്ചു…കാലിലെ വേദന കാരണം പാദവും തടവി നില്ക്ക്വായിരുന്നു അവൻ…

അച്ചുവേട്ടാ ഞാൻ തമാശയ്ക്ക് പറഞ്ഞതല്ല.. ഇക്കാര്യത്തിൽ ഞാൻ വളരെ വളരെ സീരിയസാ…അച്ചുവേട്ടൻ എന്നെയൊന്ന് മനസിലാക്ക്….

നിമ്മീടെ ആ അപേക്ഷ സ്വരം കേട്ടതും അതുവരെയും ചിരിയോടെ നിന്ന അച്ചുവിന്റെ മുഖത്തെ ചിരിയൊന്ന് മങ്ങി..കാല് തടവി നിന്ന അവൻ പതിയെ അവൾക് നേരെ നോട്ടം പായിച്ചു…

നിമ്മീ…നീ…നീ എന്താ ഇപ്പോഴും ഇങ്ങനെ തന്നെ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്നേന്ന് എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും എനിക്ക് മനസിലാകുന്നില്ല… ദേ നോക്കിയേ നിനക്ക് ചേരുന്ന ഒരാളല്ല ഞാൻ… നമ്മള് തമ്മില് ഒരിക്കലും ചേരില്ലെടീ… ഒരുത്തരവാദിത്വവും ഇല്ലാതെ ഇങ്ങനെ കറങ്ങി നടക്കുന്ന ഒരു ക്യാരക്ടറാ എന്റേത്.. ഒന്നിലും ഉറച്ചു നില്ക്കില്ല…ഓരോ സമയവും മനസിന് തോന്നുന്ന ഓരോ ഇഷ്ടങ്ങൾക്കും പിന്നാലെ ഒരു ലക്ഷ്യവും ഇല്ലാതെ ഇങ്ങനെ പൊയ്ക്കോണ്ടിരിക്കും… ആ എന്നെ നീ എന്തിനാ നിമ്മീ സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങിയത്…

നീ വിചാരിക്കും പോലെ ഒരു പാവം ക്യാരക്ടറല്ല എനിക്ക്… എന്റെ സ്വഭാവത്തിൽ ഒരുപാട് മോശവശങ്ങളുണ്ട്…

എനിക്കറിയാം ആ മോശവശങ്ങൾ ഏതൊക്കെയാണെന്ന്… മദ്യപാനവും,പുകവലിയുമൊന്നും അത്ര പരമമായ തെറ്റല്ല… പിന്നെ ചില പെൺപിള്ളേർടെ പിറകെ നടക്കുന്നത്… എന്റെ friend ദീപ്തി സുകേഷന്റെ സിസ്റ്റർ ദിവ്യ സുകേഷനെ പണ്ട് ഹരിഗോവിന്ദ് എന്ന drug addict ൽ നിന്നും രക്ഷിച്ച അശ്വാരൂഢ് എന്ന അച്ചു ഒരു പെൺകുട്ടിയോടും അതിര് കവിഞ്ഞ നിലയിൽ പെരുമാറില്ല എന്ന ഉത്തമ ബോധ്യം എനിക്കുണ്ട്….

അച്ചുവിന്റെ മുഖം ഒരുനിമിഷം ഞെട്ടലോടും, സംശയത്തോടും ചുളിഞ്ഞു…

നീ..നീ ഇതെങ്ങനെ…????

എനിക്ക് അന്നേ ഇയാളെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു… അപ്പോ പിന്നെ ഇതൊക്കെ ഞാനറിയാതിരിക്ക്വോ… അന്നും ഇന്നും ഇങ്ങനെ വായിനോക്കി നടക്കാനല്ലാതെ വേറെ ഒന്നും ഇയാളിൽ നിന്നും പ്രതീക്ഷിക്കണ്ടാന്ന് എനിക്കറിയാം… പിന്നെ ഈ സ്വഭാവം എന്റെ കഴുത്തിൽ ഒരു താലി കെട്ടും വരെ എനിക്ക് വലിയ പ്രോബ്ലം ഒന്നും ഉണ്ടാക്കില്ല…അത് കഴിയുമ്പോ എന്ത് വേണംന്ന് ഞാൻ തീരുമാനിച്ചോളാം…

നിമ്മീ..നീ… അച്ചു പറയാൻ വന്ന വാക്കിനെ അവന്റെ ചുണ്ടിൽ ചൂണ്ട് വിരൽ ചേർത്ത് വച്ച് നിമ്മി തടഞ്ഞു വച്ചു…

ഇനി അച്ചുവേട്ടൻ ഒന്നും പറയണ്ട… നേരത്തെ പറഞ്ഞത് പോലെ ഓരോ സമയവും ഓരോ ഇഷ്ടങ്ങൾ മനസില് കയറിപ്പറ്റുംന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ… അതുപോലെ എപ്പോഴെങ്കിലും ഒരിഷ്ടമായി ഞാനും ഈ മനസിൽ കയറി കൂടുന്ന കാലം വരെ wait ചെയ്യാൻ ഞാൻ തയ്യാറാണ്…. അതുവരെയും ഇനി എന്നോട് ഒന്നും പറയണ്ട….. ഒന്നും………… പറയണ്ട……..

ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അത്രയും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവന്റെ ചുണ്ടിൽ നിന്നും കൈ പിന്വലിച്ച് അവളോടിയകന്നു… കുപ്പിവളക്കിലുക്കം പോലെയുള്ള ആ ചിരിയും നോക്കി അച്ചു അവിടെ തന്നെ സ്തബ്ദനായി നിന്നു…

ഈ പെണ്ണിനിത് എന്തോന്ന് വട്ടാണോ എന്തോ…!! Psychosis ൽ പല അവസ്ഥാന്തരങ്ങൾ കണ്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഇത്രയും ഭയാനകമായൊരു version ഇതാദ്യമാ.. ന്റെ സണ്ണിയ്യ്യേ…നീ തന്നെ തുണ…

അച്ചു നെഞ്ചിൽ കൈവെച്ച് ആഞ്ഞ് വിളിച്ച് പ്രാർത്ഥിച്ചതും അന്തരാത്മാവിൽ മോഹമുന്തിരി പൂത്തു തളിർക്കാൻ തുടങ്ങി…

ഏയ്…ആ സണ്ണിയല്ല…ഈ സണ്ണി…

സ്വയം മനസിൽ പറഞ്ഞ് നാണത്തോടെ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച് അവൻ അടുക്കള വാതിൽ വഴി അകത്തേക്ക് നടന്നു…. __________________________

രാവണിനുള്ള ചായ റൂമിൽ എത്തിച്ച ശേഷം കപ്പ് തിരികെ എടുക്കാനായി റൂമിലേക്ക് ചെന്ന ത്രേയ മുന്നിൽ കണ്ട കാഴ്ച കണ്ടതും അമ്പരപ്പോടെ അവിടെ തന്നെ നിന്നു…

രാവൺ…..!!!!

കൈയ്യിലെ തെളിഞ്ഞു നിന്ന ഞരമ്പിലേക്ക് സിറഞ്ചിനുള്ളിലെ drugs ഇഞ്ചക്ട് ചെയ്യാൻ തുനിഞ്ഞ രാവണിനെ ത്രേയ വിലക്കി… അവളുടെ ഉറച്ച ശബ്ദം കേട്ടതും അവനവിളിലേക്ക് നോട്ടം പായിച്ചു… കൈയ്യിൽ കരുതിയിരുന്ന സിറിഞ്ചിലേക്കും ത്രേയയിലേക്കും അവനൊരുപോലെ മാറി മാറി നോട്ടമിട്ടു….അപ്പോഴും അവന്റെ മുഖത്ത് ഒരുതരം പകയും അലസഭാവവും ഇടംപിടിച്ചിരുന്നു…

അവനെ തന്നെ ഉറ്റുനോക്കി കൊണ്ട് ഒരൂക്കോടെ അവളവനടുത്തേക്ക് പാഞ്ഞടുത്തു…

എന്താ രാവൺ ഇത്… ഇതൊക്കെ എന്തിനാ നീ ശരീരത്തിൽ ഇഞ്ചക്ട് ചെയ്യുന്നേ… ഇതൊക്കെ ഉണ്ടാക്കുന്ന after effect എത്രമാത്രം ആണെന്ന് അറിയ്വോ നിനക്ക്….

ത്രേയയുടെ ചോദ്യങ്ങളെ ഒരു പുച്ഛച്ചിരിയോടെ നേരിട്ട് കൊണ്ട് രാവൺ വീണ്ടും സിറിഞ്ച് ഞരമ്പിലേക്ക് കുത്തിയിറക്കാൻ ഭാവിച്ചു…

രാവണിന്റെ ആ ചെയ്തികൾ നോക്കി കണ്ട ത്രേയ അടങ്ങാത്ത ദേഷ്യത്തോടെ അവന്റെ കൈയ്യിൽ കരുതിയ സിറിഞ്ച് ബലമായി പിടിച്ചു വാങ്ങി…നീഡിൽ ടേബിളിന് മുകളിൽ ശക്തിയോടെ കുത്തിപ്പിടിച്ച ശേഷം ആ സിറിഞ്ച് ഒരൂക്കോടെ അവൾ ദൂരേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു….

ഡീ….

അടങ്ങാത്ത ദേഷ്യത്തിൽ ജ്വലിച്ചു നിന്ന രാവണിന് അവനെ സ്വയം നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല…ത്രേയയുടെ ചെയ്തികൾക്ക് മറുപടിയായി ക്ഷണനേരത്തിനുള്ളിൽ രാവണിന്റെ കൈ ഒരൂക്കോടെ അവളുടെ കരണത്ത് അടയാളം വച്ചു…അവിടെയും അടങ്ങാത്ത ദേഷ്യം ആളിക്കത്തിച്ചു കൊണ്ട് അവനവളെ ഒരൂക്കോടെ മുന്നിലെ ഭിത്തിയിലേക്ക് ചേർത്ത് നിർത്തി…

എന്റെ കാര്യങ്ങളിൽ ഇടപെടാൻ ശ്രമിക്കരുതെന്ന് ഇതിനോടകം തന്നെ ഞാൻ നിനക്ക് warning തന്നതാ…. പിന്നെയും നീ എന്റെ വാക്കുകളെ പാടെ അവഗണിച്ചു കൊണ്ട് എന്നെ നന്നാക്കാൻ തന്നെ ഇറങ്ങി പുറപ്പെട്ടിരിക്ക്യാ ല്ലേടീ….

നീയാ എന്നെ ഈ മാർഗ്ഗത്തിലേക്ക് കൊണ്ടെത്തിച്ചത്… ഇപ്പോ എനിക്ക് ഈ ലഹരിയാ പ്രിയം…ഇതില്ലാത്ത ഒരു ലോകം എനിക്ക് ചിന്തിക്കാൻ കൂടി വയ്യ…ഭ്രാന്ത് പിടിക്ക്വാ എനിക്ക്….ആ ഭ്രാന്തിന്റെ തോത് കൂട്ടാൻ വേണ്ടിയാണോടീ നീ ഇപ്പോ ഇവിടേക്ക് കയറി വന്നത്…

രാവൺ ഓരോ വാചകങ്ങളും പറഞ്ഞ് ത്രേയയുടെ ഇരു തോളിലും മുറുകെ പിടിച്ച് ശക്തമായി അവളെ ഉലച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…അവന്റെ ആ രൗദ്ര ഭാവത്തിന് മുന്നിൽ സ്തബ്ദയായി നിൽക്കാനേ അവൾക് കഴിഞ്ഞുള്ളൂ….അവന്റെ മുഴുവൻ ദേഷ്യവും ശരീരത്തിലേക്ക് ആവാഹിച്ചു കൊണ്ട് അവനവളെ ഊക്കോടെ ഭിത്തിയിലേക്ക് തന്നെ തള്ളി തിടുക്കപ്പെട്ട് ഷെൽഫ് തുറക്കാനായി തിരിഞ്ഞു….

രാവണിന്റെ ലക്ഷ്യം ഷെൽഫിൽ സ്റ്റോക്ക് ചെയ്തിരുന്ന drugs ആണെന്ന് മനസിലാക്കിയ ത്രേയ ഞൊടിയിടയ്ക്കുള്ളിൽ ഷെൽഫിനരികിലേക്ക് പാഞ്ഞു….ഒരു കിതപ്പോടെ അവള് വീണ്ടും രാവണിന് തടസം തീർത്തു നിന്നു…

വേണ്ട രാവൺ…..നീ അത് ഉപയോഗിക്കരുത്…. പ്ലീസ്

മുന്നീന്ന് മാറെടീ….

രാവൺ ഒരലർച്ചയോടെ പറഞ്ഞ് ത്രേയയെ അവന് മുന്നിൽ നിന്നും തള്ളി മാറ്റി ഷെൽഫ് തുറക്കാൻ ശ്രമിച്ചു…..ഷെൽഫിനുള്ളിലെ ഓരോ കോണും പരതി

അതിനുള്ളിൽ നിന്നും ഓരോ സാധനങ്ങളും ഡ്രസ്സുകളും അവൻ പുറത്തേക്ക് വലിച്ചെറിയാൻ തുടങ്ങി…. പരിഭ്രാന്തിയോടെ തന്റെ ലക്ഷ്യം നേടാൻ വേണ്ടി പരിശ്രമിക്കുന്ന രാവണിനെ കണ്ട് ഞെട്ടലോടെ നിൽക്ക്വായിരുന്നു ത്രേയ…

അവൻ ആർത്തിയോടെ തിരഞ്ഞ ലഹരി വസ്തുക്കളൊന്നും ഷെൽഫിൽ ശേഷിക്കുന്നില്ല എന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞതും ഇരുകൈകളാലെ തലമുടി കോർത്തു വലിച്ചു കൊണ്ട് അവനലറാൻ തുടങ്ങി….

തനിക്ക് മുന്നിൽ ഒരു ഭ്രാന്തനേപ്പോലെ പെരുമാറുന്ന രാവണിനെ ത്രേയ ഒരു നടുക്കത്തോടെ നോക്കി നിന്നു….അവന്റെ മൂർച്ചയേറിയ നോട്ടം അവളിലേക്ക് നീണ്ടതും ശ്വാസം നിലച്ചത് പോലെയായി അവൾക്….

ഒരുതരം ഭയപ്പാടോടെ ഉമിനീരിറക്കി അവളവനെ നേരിടാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു നിന്നു….

അവൾക്കരികിലേക്ക് പാഞ്ഞടുത്ത രാവൺ ഒരു കൈയ്യാലെ ഇടുപ്പോട് ചേർത്ത് അവളെ അവനോട് ചേർത്തു….മറുകൈ അവളുടെ കവിളിൽ കുത്തിപ്പിടിച്ചതും അടിയുടെ പുകച്ചിലും വേദനയും കാരണം അവളുടെ മുഖം ചുളിഞ്ഞു…..

രാവൺ…എന്തായിത് രാവൺ…

എ…ന്നെ…വിട് രാ…വ..ൺ..

അവളുടെ വാക്കുകൾ ചെറിയ ശബ്ദങ്ങളായി മുറിഞ്ഞു…

ഇപ്പോ നിന്റെ വീറും വാശിയും എവിടെ പോയെടീ…. നീ വലിച്ചെറിഞ്ഞു കളഞ്ഞ വസ്തു എനിക്ക് പകരുന്ന സുഖം എത്രമാത്രം ആണെന്നറിയ്വോ നിനക്ക്… ആ ലഹരിയെ നഷ്ടമാക്കിയവളാ നീ… അതുകൊണ്ട് എനിക്ക് നഷ്ടമായ ആ ലഹരി നിന്നെ വേദനിപ്പിച്ച് ഞാൻ നേടും…..ഇതാ ഇപ്പോ ഈ രാവണിന്റെ പുതിയ ലഹരി…..

അത് പറയുമ്പോ അവന്റെ മുഖത്ത് എന്തെന്നില്ലാത്ത ആനന്ദമായിരുന്നു… കണ്ണുകൾ രക്തശോഭയോടെ ജ്വലിച്ചു നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…ത്രേയ ആ വേദന ഏറ്റുവാങ്ങുമ്പോഴും മുഖത്തൊരു പുഞ്ചിരി നിറയ്ക്കാൻ ശ്രമിച്ചു…

നീ…നീ എന്നെ നിന്റെ ഇഷ്ടം പോലെ വേദനിപ്പിച്ചോ രാവൺ… എനിക്ക് അതിന്റെ പേരിൽ യാതൊരു വിധ പരാതികളുമില്ല…. നിന്റെ ദേഷ്യമെല്ലാം മതിയാവോളം എന്റെ ശരീരത്തിൽ തീർത്തോളൂ …. ഞാൻ നിന്ന് തന്നോളാം.. എന്റെ ശരീരത്തെ വേദനിപ്പിച്ച് ലഹരി കണ്ടെത്തിയാലും വേണ്ടില്ല…നീ ആ മയക്കുമരുന്നിന് അടിമയാവാണ്ടിരുന്നാൽ മതി… ആ ലഹരിയെ എന്നെന്നേക്കുമായി ഉപേക്ഷിക്കാൻ നിന്റെ മുന്നിൽ ഇങ്ങനെ നിന്നു തന്നോളാം ഞാൻ….

ത്രേയയുടെ കണ്ണുകളിൽ തളം കെട്ടി നിന്ന കണ്ണീരും ചുണ്ടിൽ പൊടിഞ്ഞു വന്ന രക്തച്ചുവപ്പും കണ്ടതും  രാവണിന്റെ കൈ ഒരുൾപ്രേരണയാൽ അവളിൽ നിന്നും മെല്ലെ അയച്ചു…. തളർച്ച ബാധിച്ച അവളുടെ മിഴികൾ അവന്റെ ഹൃദയത്തെ ആഴത്തിൽ കുത്തി നോവിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു….തന്റെ ചുംബനങ്ങൾ ഏറ്റു വാങ്ങിയിരുന്ന കവിളിണകൾ വിരലടയാളങ്ങളാൽ തിണർത്തു തുടങ്ങിയതും ഒരു കുറ്റബോധത്തോടെ അവനവളിൽ നിന്നും നോട്ടം പിന്വലിച്ചു തിരിഞ്ഞു……

ഒരു പെണ്ണിന് താങ്ങാൻ കഴിയാവുന്നതിലും അപ്പുറമുള്ള പ്രഹരമാണ് താനവളിൽ ഏൽപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത് എന്ന് ബോധ മനസ് അവനോട് ആവർത്തിച്ച് പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു….

ഇനിയും അവളെ നേരിടാൻ കഴിയില്ല… അങ്ങനെ ഉണ്ടായാൽ ഒരുപക്ഷേ തന്റെ ദേഷ്യവും വാശിയും അവളുടെ തളർച്ചയേറിയ മുഖത്തിന് മുന്നിൽ അലിഞ്ഞ് ഇല്ലാതായിപ്പോകും…. ഒരു നിമിഷം എല്ലാം മറന്ന് അവളെ നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് നിർത്തിയെന്ന് വരാം….

അവന്റെ മനസ് അവനോട് സ്വയം പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു… പിന്നെ ഒരു

നിമിഷം കൂടി അവൾക്ക് മുന്നിൽ സമയം ചിലവിടാതെ രാവൺ റൂം വിട്ട് പുറത്തേക്ക് നടന്നു….

രാവൺ തന്നിൽ നിന്നും നടന്നകലുന്നതും നോക്കി ഒരു പാവ പോലെ അവളാ റൂമിന്റെ ഒരു കോണിൽ തന്നെ നിന്നു….അവനിലെ ദേഷ്യത്തിന്റെ തിരയിളക്കം അവളെ അസ്വസ്ഥമാക്കിയിരുന്നു…

രാവണിന് മുന്നിൽ ഇനി എങ്ങനെ തുടരും എന്ന ചിന്ത അവളുടെ മനസിനെ മഥിക്കാൻ തുടങ്ങി….

ഇല്ല…വിട്ടുകൊടുക്കാൻ കഴിയില്ല… എന്റെ രാവണെ ഞാൻ തന്നെ തിരികെ കൊണ്ട് വരും… ഒരു ദിവസം എന്റെ രാവണെ എനിക്ക് തിരികെ കിട്ടും…അത് കഴിഞ്ഞ് മാത്രമേ മരണം പോലും എന്നെ പുൽകാൻ പാടുള്ളൂ…

മനസാൽ സ്വയം ശഠിച്ചു കൊണ്ട് ഒരു ദൃഢനിശ്ചയത്തോടെ കവിളിൽ ചാലുകൾ തീർത്തൊഴുകിയ കണ്ണീരിനെ അവൾ തുടച്ചു നീക്കി… വാഷ് റൂമിലേക്ക് നടന്നു ചെന്ന് ഓരോ കൈകുമ്പിൾ വെള്ളം മുഖത്തേക്ക് പല തവണയായി ആഞ്ഞൊഴിച്ച് അവളാ വേദനയെ ഇല്ലാതാക്കി…. ടൗവ്വൽ കൊണ്ട് മുഖമൊപ്പി അവള് തിരികെ റൂമിലേക്ക് തന്നെ വന്നു…

നിലക്കണ്ണാടിയ്ക്ക് മുന്നിൽ വന്നു നില്ക്കുമ്പോ സ്വന്തം മുഖത്തെ അടുത്ത് കണ്ട് അവളൊരു പുഞ്ചിരി വിരിയിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു…. ജീവിതത്തെ തളർച്ചയോടെ നേരിടാനാവാതെ ശക്തമായ മനസ്സോടെ അവളാ പുഞ്ചിരിയെ ചുണ്ടിലേക്ക് പ്രതിഫലിപ്പിച്ചു……..

രാവണിന്റെ പ്രതികാരങ്ങളുടെ ശേഷിപ്പുകളെ തുടച്ചു നീക്കി കൊണ്ട് ത്രേയ ആകെയൊന്ന് ഒരുങ്ങി…മുഖത്തെ കൃത്യമ ചായങ്ങളും നിറക്കൂട്ടുകളും അവളിലെ സൗന്ദര്യത്തിന്റെ മാറ്റ് കൂട്ടി…

രാവണിന്റെ തല്ലിന്റെ പാട് കവിളിൽ നിന്നും പൂർണമായും മായ്ച്ചു കഴിഞ്ഞതും ത്രേയ വീണ്ടും ചുണ്ടിൽ ഒരു നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരി വിടർത്തി റൂം വിട്ട് താഴേക്ക് നടന്നു… അപ്പോഴേക്കും രാവൺ പൂവള്ളി വിട്ട് പുറത്തേക്ക് പോയിരുന്നു….

ത്രേയ സ്റ്റെയർ ഇറങ്ങി താഴേക്കു വരുമ്പോ പൂവള്ളിയിലെ ഒരുവിധപ്പെട്ട എല്ലാ അംഗങ്ങളും ഡൈനിംഗ് ടേബിളിന് ചുറ്റും നിരന്നിരുന്നു….. ത്രേയ ഹാളിലേക്ക് വന്നപ്പോഴേ വേദ്യയും,ഊർമ്മിളയും, ഹരിണിയും അവളെ ദഹിപ്പിച്ചൊന്ന് നോക്കി….അവരുടെ എല്ലാവരുടേയും തുറിച്ചു നോട്ടങ്ങളെ ഏറ്റുവാങ്ങി അതിനെയൊന്നും കാര്യമായി mind ആക്കാതെ ത്രേയ അഗ്നിയ്ക്ക് തൊട്ടരികിലായുള്ള ചെയർ വലിച്ചിട്ടിരുന്നു….

Rectangle shape ലുള്ള നീണ്ട ഡൈനിംഗ് ടേബിളിന്റെ ഏറ്റവും സെന്റർ പോർഷനിലായിരുന്നു വൈദിയുടെ ഇരുപ്പിടം…അതിന് തൊട്ടരികിൽ തന്നെ ഊർമ്മിളയും സ്ഥാനം പിടിച്ചു…. മറുവശത്ത് ആദ്യത്തെ സ്ഥാനം പ്രഭയ്ക്കും അതിന് തൊട്ടരികിൽ തന്നെ വൈദേഹിയുമായിരുന്നു ഇരുന്നത്….

അവർക്ക് അപ്പുറമായി സുഗതും വസുന്ധരയും ഇരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു…. പൂവള്ളിയിലെ മുതിർന്ന അംഗങ്ങൾക്ക് എതിർവശമായായിരുന്നു പുതിയ തലമുറകളുടെ സ്ഥാനം…..വൈദിയ്ക്ക് മറുവശത്തായി വേദ്യയും അവൾക്ക് ശേഷം ഹരിണിയും,ഹരിയും,പ്രിയയും,നിമ്മിയും,അച്ചുവും,അഗ്നിയും അങ്ങനെയായിരുന്നു എല്ലാവരും ഇരുന്നത്….അഗ്നിയ്ക്ക് അരികിലായി ത്രേയ വന്നിരുന്നതും അവനവളെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ടേബിളിലിരുന്ന പ്ലേറ്റെടുത്ത് അവൾക് മുന്നിലേക്ക് വച്ചു കൊടുത്തു….അവൾക്കുള്ള ഫുഡ് പ്ലേറ്റിലേക്ക് എടുത്ത് വച്ചതും അഗ്നി തന്നെയായിരുന്നു….

രാവൺ എവിടെ….???

ആരും കേൾക്കാതെ അഗ്നി പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ ചോദിച്ചതും ത്രേയ അതിന് അറിയില്ലാന്ന് ചുണ്ട് മലർത്തി കാട്ടി മറുപടി നല്കി കഴിച്ചു തുടങ്ങി….വേദ്യയുടേയും, ഊർമ്മിളയുടേയും, ഹരിണിയുടേയും മൂർച്ചയേറിയ നോട്ടം തന്നിലേക്ക് നീളുന്നുണ്ടെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞതും ത്രേയ പതിയെ തലയുയർത്തി അവരിലേക്ക് പാളി നോക്കി….

അപ്പോഴും ആരെയും ശ്രദ്ധിക്കാതെ നിശബ്ദതയോടും, ഗൗരവത്തോടുമിരുന്ന് ഫുഡ് കഴിയ്ക്ക്വായിരുന്നു വൈദി…

ഇതെന്താ ആരും ഒന്നും മിണ്ടാതെയിരിക്കുന്നേ… ഇതുവരെയും ഇങ്ങനെ ഒരു പതിവ് ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ലല്ലോ….

പ്ലേറ്റിലേക്ക് കുറച്ച് കറി ഒഴിച്ച് കൊണ്ട് ത്രേയ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും എല്ലാവരുടേയും നോട്ടം ഒരുപോലെ അവളിലേക്ക് നീണ്ടു….

വൈദിയും,പ്രഭയും ആ ചോദ്യം ദഹിക്കാത്ത മട്ടിൽ മുഖം ചുളിച്ച് ഇരുന്നു….

അത് ശരിയാ ത്രേയ മോള് പറഞ്ഞത്…ഇന്നലെ ഒരു നല്ല ആഘോഷം നടന്ന വീടല്ലേ ഇത്…അതിന്റേതായ ഒരു സന്തോഷവുമില്ലല്ലോ ആരുടേയും മുഖത്ത്…

സുഗത് വൈദിയെ ലക്ഷ്യം വച്ച് ചോദിച്ചതും വൈദിയ്ക്കൊപ്പം ശത്രുപക്ഷത്തിലെ എല്ലാവർക്കും ഒരുപോലെ ദേഷ്യം വന്നു…

ത്രേയ മോളേ…രാവൺ… അവനെവിടെ… ഇതുവരെയും കഴിയ്ക്കാനായി എത്തിയില്ലല്ലോ…

വൈദേഹി പ്രഭയെ ഭയപ്പാടോടെ നോക്കി ഒരുവിധം പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു…

ത്രേയ അതുകേട്ട് വലിയ ടെൻഷനൊന്നും കൂടാതെ വൈദേഹിയെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു…

രാവൺ എന്തോ അത്യാവശ്യം ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞിറങ്ങിയതാ ആയമ്മേ… എവിടേക്കാണെന്ന് പറഞ്ഞില്ല…

ത്രേയ അതും പറഞ്ഞ് കഴിപ്പില് concentrate ചെയ്തു…

ഹോ..പതിയെ കഴിക്കെടീ… കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ട് ഏതാനും മണിക്കൂറുകൾ കഴിഞ്ഞതേയുള്ളൂ… സ്വന്തം husband കഴിച്ചോ എന്ന് കൂടി അന്വേഷിക്കാതെ ഇരുന്ന് തട്ടുന്നത് കണ്ടില്ലേ….

അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് ത്രേയയിലേക്ക് ലുക്ക് വിട്ടു തന്നെ ടേബിളിൽ ഇരുന്ന ഒരു പഴം തൊലിച്ച് വായിലേക്ക് തിരുകി…

എന്റെ husband ഉം ഞാനും തമ്മിൽ നല്ല understanding ലാ മുന്നോട്ട് പോകുന്നത്… വിശപ്പ് വന്നാൽ കഴിയ്ക്കണം, ഉറക്കം വന്നാൽ ഉറങ്ങണം… അതിനൊക്കെ രാവണിന്റെ അനുവാദം വേണ്ടാന്ന് രാവൺ എന്നോട് പ്രത്യേകം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്….

ത്രേയ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും വേദ്യ പല്ലുഞെരിച്ചു കൊണ്ട് അവളെ നോക്കി… കഴിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ആഹാരത്തെ വിരലുകളാൽ ഞെരിച്ചു കൊണ്ട് ഒരൂക്കോടെ അവൾ ചെയറിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു….

അത് കണ്ടതും വൈദിയും, ഊർമ്മിളയും, അടക്കമുള്ള ശത്രു പക്ഷങ്ങൾ ഒരുപോലെ വേദ്യയെ തന്നെ ഉറ്റുനോക്കിയിരുന്നു…. അവർക്ക് മുഖം കൊടുക്കാതെ തന്നെ വേദ്യ കാറ്റുപോലെ അവിടെ നിന്നും വാഷ് ബേസിന് അരികിലേക്ക് നടന്നു…..

വേദ്യേടത്തീ…… എവിടേക്കാ പോണേ… നിൽക്ക്…

വേദ്യ പോകുന്നതും നോക്കി ഹരിണി പിന്നിൽ നിന്നും വിളിച്ചു പറഞ്ഞു… അവളെ പാടെ അവഗണിച്ച് കൊണ്ട് വേദ്യ കൈകഴുകി റൂമിലേക്ക് നടന്നു…

വേദ്യേടത്തി ഒന്നും കഴിച്ചിട്ടില്ല…. അല്ലെങ്കിലും ചിലരുടെ മുഖം കണ്ടാൽ തന്നെ എങ്ങനെ കഴിയ്ക്കാൻ തോന്നും… എനിക്കും മതിയായി…

ത്രേയയെ നോക്കി അത്രയും പറഞ്ഞ് കഴിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ആഹാരം പ്ലേറ്റിലേക്ക് തന്നെ കുടഞ്ഞെറിഞ്ഞ് ഹരിണിയും ചെയറിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു….

നീ എവിടേക്കാ ഹരിണി… അവിടെയിരുന്ന് കഴിച്ചേ…

വൈദേഹി താക്കീതായി പറഞ്ഞതിനെ പാടെ അവഗണിച്ച് കൊണ്ട് ഹരിണി അവിടെ നിന്നും നടന്നകന്നു….

അപ്പോഴും ഒന്നും പ്രതികരിക്കാതെ നിശബ്ദനായി ഇരിക്ക്യായിരുന്നു വൈദി…ആ കാഴ്ചകളെയൊന്നും mind ആക്കാതെ അച്ചൂനൊപ്പം ചളിയടിച്ചിരുന്ന ത്രേയയിലായിരുന്നു വൈദീടെ നോട്ടം…മനസിൽ എന്തൊക്കെയോ കണക്ക് കൂട്ടി ഉറപ്പിച്ചു കൊണ്ട് വൈദി എഴുന്നേറ്റതും അയാൾക്ക് പിറകിലായി ശത്രു

പക്ഷങ്ങൾ ഓരോരുത്തരായി എഴുന്നേറ്റ് നടന്നു….

പിന്നെ അവിടെ സംഖ്യകക്ഷികൾ മാത്രമാണ് ശേഷിച്ചത്…

ത്രേയേ ഇനി പറ…രാവണെവിടെ…

എനിക്കറിയില്ല അഗ്നീ… ആ അസുരൻ എവിടേക്കാ പോയതെന്ന് എന്നോടാ നീ ചോദിക്കുന്നത്…

ത്രേയ ചുണ്ടിൽ ഒരു ചിരി വിടർത്തി പറഞ്ഞു…

അച്ചൂട്ടാ..ആ ചമ്മന്തിപ്പൊടി ഇത്തിരി എടുത്തേ…

എഴീച്ച് പോടീ…മതിയാക്ക്… ഇത്രേം കടുത്ത പോളിംഗ് കഴിഞ്ഞ ഇലക്ഷന് പോലും ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല…

അച്ചു തലയ്ക്ക് കൈയ്യും കൊടുത്തിരുന്ന് കഴിക്കാൻ തുടങ്ങി…

നീ പോടാ കോന്താ…അല്ലേലും നിന്റെ സഹായം ആർക്ക് വേണം… ഹരിയേട്ടാ ആ ചമ്മന്തിപ്പൊടി ഇത്തിരി തന്നേ…

ത്രേയ ഹരിയ്ക്ക് നേരെ കൈനീട്ടിയതും പ്രിയ ചമ്മന്തിപ്പൊടിയിരുന്ന പാത്രം ത്രേയയ്ക്ക് നേരെ നീട്ടി കൊടുത്തു….

ത്രേയയെ ആദ്യം കണ്ടപ്പോഴുണ്ടായിരുന്ന ദേഷ്യമൊന്നും പ്രിയക്കപ്പോ തോന്നിയിരുന്നില്ല….ത്രേയ അവൾക്കൊരു പുഞ്ചിരി നല്കി ആ പ്ലേറ്റ് കൈനീട്ടി വാങ്ങി…

രാവൺ എവിടെ പോയി ത്രേയേ…?? ഇവിടേക്ക് കണ്ടില്ലല്ലോ…

പ്രിയ അതും പറഞ്ഞ് കഴിപ്പ് തുടർന്നു…

അത്…ഏടത്തീ…രാവൺ… രാവണെന്തോ അത്യാവശ്യം…!!

വേണ്ട.. വേണ്ട…കള്ളം പറയാൻ നോക്കണ്ട…രാവൺ ദേഷ്യത്തോടെ ഇവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങിപ്പോകുന്നത് ഞാൻ കണ്ടതാ… അതുകൊണ്ട് എന്നോട് കള്ളം പറയാൻ നോക്കണ്ട…

പ്രിയേടെ ആ പറച്ചില് കേട്ടതും ത്രേയ അവൾക് മുഖം നല്കാതെ തലകുനിച്ചിരുന്നു… അപ്പോഴേക്കും ഹരി പ്രിയയെ കണ്ണുരുട്ടി ശാസിക്കാൻ തുടങ്ങി…

ഞാൻ വിഷമിപ്പിക്കാൻ പറഞ്ഞതല്ലാട്ടോ ത്രേയ…!!! എന്നോട് ദേഷ്യം തോന്നല്ലേ..

ഏയ്…ഇല്ല ഏടത്തീ… ഇതിലെന്താ ഇത്ര വിഷമിക്കാൻ…രാവൺ എന്നോട് ദേഷ്യപ്പെട്ടാ ഇവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി പോയത്… ഒരു കണക്കിന് അത് നന്നായി…രാവൺ തിരികെ വരും മുമ്പ് എനിക്കിവിടെ കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ ചെയ്തു തീർക്കാനുണ്ട്….

ത്രേയ എന്തൊക്കെയോ മനസ്സിലുറപ്പിച്ചു കൊണ്ട് കഴിപ്പ് നിർത്തി എഴുന്നേറ്റു…അഗ്നിയും അച്ചുവും അവളുടെ പ്ലാൻ മനസിലാകാതെ വായും പൊളിച്ചിരിക്ക്യായിരുന്നു…

ത്രേയ കൈകഴുകി വന്നപ്പോഴേക്കും അവരും കഴിച്ചെഴുന്നേറ്റിരുന്നു… ഹാളിലേക്ക് നടന്ന ത്രേയയ്ക്ക് നേരെ പാർത്ഥിയും,അമ്മുവും, ചാരുവും ഓടിയടുത്തു…ഒരു കുറുമ്പോടെ മൂവരും ത്രേയയെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് നിന്നു….

ത്രേയേ…വാ നമുക്ക് കളിയ്ക്കാംന്നേ…

പാർത്ഥി അതും പറഞ്ഞ് ത്രേയേ വലിച്ച് നടക്കാൻ തുടങ്ങി…

ആഹാ…ഇപ്പോ നിങ്ങള് നാലാളും നല്ല കമ്പനിയായോ… ത്രേയമോളേ..എങ്ങനെ സാധിച്ചു ഇത്…

ഹരി ഹാളിലേക്ക് നടന്നു വന്നതും പിറകെ അഗ്നിയും അച്ചുവും കൂടി…പ്രിയ ഡൈനിംഗ് ടേബിൾ വൃത്തിയാക്കുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു….

ത്രേയ ഒരു ചിരിയൊതുക്കി പാർത്ഥിയേയും അമ്മൂനേം,ചാരുനേം കൂട്ടി

സോഫയിലേക്ക് ചെന്നിരുന്നു….

ത്രേയയ്ക്ക് ഇന്ന് ഒരുപാട് ജോലിയുണ്ട് ചെയ്തു തീർക്കാൻ.. അതെല്ലാം കഴിയുമ്പോ കളിയ്ക്കാൻ കൂടാം..ഓക്കെ…

ന്മ്മ…ഓക്കേ..ജോലി പെട്ടെന്ന് തീരാൻ വേണേ ഞങ്ങളും ത്രേയേ ഹെൽപ് ചെയ്യാം…

പാർത്ഥി അതും പറഞ്ഞ് ത്രേയേടെ മടിയിലേക്ക് കയറിയിരുന്നു… അത് കേട്ട് ത്രേയ കുറച്ചു നേരം ചിന്തയിലാണ്ടു…

ന്മ്മ… ഓക്കെ… എങ്കില് നമുക്ക് നാലുപേർക്കും കൂടി ജോലിയെല്ലാം തീർക്കാം…

ത്രേയ ചിരിയോടെ അതും പറഞ്ഞ് മൂന്നാളേം കൂട്ടി റൂമിലേക്ക് നടക്കാൻ ഭാവിച്ചു…

ഡീ ത്രേയേ..എന്താ നിന്റെ പ്ലാൻ… ഒന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് പോടീ…

അച്ചു സോഫയിലേക്ക് ചാരി കിടന്നു കൊണ്ട് ആ ചോദ്യം ഉന്നയിച്ചതും ത്രേയ നടത്തം നിർത്തി അവന് നേർക്ക് ലുക്ക് വിട്ടു….

അത് എന്താണെന്ന് വഴിയേ മനസിലാവും അച്ചൂട്ടാ…just wait and see…

ത്രേയ ഒന്ന് ചിരിച്ച് അവൾടെ റൂം ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു… _________________________

ഈ സമയം വേദ്യ അവൾടെ റൂമിൽ ദേഷ്യത്തോടെ അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും നടക്ക്വായിരുന്നു… രാവണിൽ നിന്നും ത്രേയയിൽ നിന്നും ഏറ്റുവാങ്ങിയ അടിയോർത്ത് അവള് കരണത്തേക്ക് കൈ ചേർത്ത് നിന്നു….

പപ്പേടെ വേദ്യമോൾക്ക് എന്താ പറ്റിയേ…???

വേദ്യേടെ റൂമിലേക്ക് കയറി ചെന്ന വൈദി വേദ്യയെ കൊഞ്ചലോടെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു…അവളത് അല്പം ദേഷ്യത്തോടെ തട്ടിയെറിഞ്ഞ് അയാളിൽ നിന്നും വിട്ടകന്നു നിന്നു…

വേണ്ട…പപ്പ എന്നോട് മിണ്ടാൻ വരണ്ട…പപ്പയ്ക്കിപ്പോ എന്റെ കാര്യങ്ങളൊന്നും അന്വേഷിക്കേണ്ടല്ലോ… എല്ലാവരും അവൾടെ പക്ഷത്തല്ലേ…

എന്നാര് പറഞ്ഞൂ…എന്റെ മോളെ അന്വേഷിക്കാണ്ടിരിക്കാൻ പറ്റ്വോ പപ്പയ്ക്ക്… വൈദി വേദ്യയെ അടുത്ത് വിളിച്ച് വാത്സല്യത്തോടെ പറഞ്ഞതും അവള് വീണ്ടും മുഖം വീർപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി…

ബ്രേക്ക് ഫാസ്റ്റ് കഴിയ്ക്കാൻ വന്നപ്പോഴേ ഞാൻ ശ്രദ്ധിയ്ക്കുന്നു…എന്താ എന്റെ മോൾടെ കവിളിലൊരു പാട്…

വൈദി അതും പറഞ്ഞ് വേദ്യയുടെ കരണത്തേക്ക് മെല്ലെ കൈ ചേർത്തു…ആ സ്പർശനത്തിൽ അവൾക് ചെറിയ തോതിൽ ഒരു പുകച്ചിലും വേദനയും അനുഭവപ്പെട്ടു…

ആഹ്…പപ്പ.. വേദനിക്കുന്നു…

വേദ്യ പെട്ടെന്ന് വൈദിയുടെ കൈ തട്ടിമാറ്റി കവിളിൽ പതിയെ തടവാൻ തുടങ്ങി…

എന്താ മോളേ..എന്താ പറ്റിയേ…

വൈദിയുടെ ശബ്ദത്തിൽ ഒരുതരം പരിഭ്രമം കലർന്നു… പെട്ടന്നാണ് പ്രഭ അവിടേക്ക് കടന്നു വന്നത്…

എന്തുപറ്റി വൈദീ…എന്താ പപ്പയും മോളും തമ്മിലൊരു സ്വകാര്യം പറച്ചിൽ… എന്ത് പറ്റി വേദ്യമോളേ… എന്താ മോൾടെ മുഖത്തൊരു വിഷമം പോലെ…

അത്…അത് പിന്നെ പ്രഭയങ്കിൾ… ത്രേയ… അവളെന്നെ തല്ലി…

എന്താ…???

വൈദീടെ മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ട് വരിഞ്ഞു മുറുകി…

അവള് എന്റെ മോളെ തല്ലിയെന്നോ…??

എപ്പോ…എന്തിന്…???വൈദിയുടെ മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ട് ജ്വലിച്ചു…പ്രഭയും അടിമുടി നിന്ന് വിറയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി….

എന്തിനാ വേദ്യമോളേ അവള് നിന്നെ തല്ലിയത്… പ്രഭയങ്കിളിനോട് പറ… അങ്കിള് കൊടുക്കാം അവൾക് അതിനുള്ള മറുപടി…

പ്രഭയുടേയും,വൈദിയുടേയും ആ വർത്തമാനം കേട്ടതും വേദ്യേടെ മനസ്സൊന്ന് തണുത്തു…അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ഞൊടിയിടയി ഒരു വിജയച്ചിരി മൊട്ടിട്ടു….അതിനെ ഒളിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് വീണ്ടും നിരാശയഭിനയിച്ച് അവൾ വൈദിയ്ക്കും പ്രഭയ്ക്കും നേരെ തിരിഞ്ഞു….

ഒരു കാരണവും ഇല്ലാതെയാ പപ്പാ അവളെന്നെ തല്ലിയത്….. രാവണിന്റെ റൂമിൽ കയറരുതെന്ന് എന്നോട് താക്കീതും ചെയ്തു….

അത് പറയാൻ അവളാരാ… എന്റെ മോന്റെ കാര്യത്തിൽ ഇടപെടാനുള്ള പൂർണമായ അധികാരം നിനക്ക് മാത്രമാ മോളേ…. അതിനൊരിക്കലും ഒരു മാറ്റവും ഉണ്ടാവില്ല….

പ്രഭ വേദ്യയെ ചേർത്ത് നിർത്തി പറയുമ്പോഴും ഉള്ളിൽ ത്രേയയോടുള്ള ദേഷ്യം ആളിക്കത്തുകയായിരുന്നു……

ആരാ വൈദിയേട്ടാ എന്റെ മോളെ തല്ലിയത്…

അവരുടെ മൂവരുടേയും സംസാരത്തിനിടയിലേക്ക് ഊർമ്മിള കൂടി വന്നു ചേർന്നതും വേദ്യ തകർത്ത് അഭിനയം കാഴ്ച വയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി….

ആരാ മോളേ നിന്നെ തല്ലിയത്…അതിനും മാത്രം ധൈര്യം ആർക്കാ ഇവിടെയുള്ളത്…????

ഊർമ്മിള വേദ്യേടെ കവിളിൽ മെല്ലെ തടവി നിന്നു…

നോക്ക്യേ വൈദിയേട്ടാ… എന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ മുഖം നീര് വച്ചിരിക്കുന്നത്…!!!!

ഊർമ്മിള പരിഭ്രമത്തോടെ പറഞ്ഞത് കേട്ട് വൈദിയുടെ ഉള്ളിലെ പകയെരിയാൻ തുടങ്ങി….

അവൾക്…ആ ത്രേയയ്ക്ക് ഇതിനുള്ള മറുപടി ഞാൻ നല്കുന്നുണ്ട് ഊർമ്മിളേ…നീ വിഷമിക്കേണ്ട….

ത്രേയയോ…അവളാണോ എന്റെ മോളെ ഇങ്ങനെ തല്ലിയത്…എങ്കിൽ അവളെ വെറുതെ വിടരുത് വൈദിയേട്ടാ….അവൾക് കൊടുക്കുന്നത് ഒട്ടും കുറഞ്ഞു പോകരുത്….

ഹേമന്തേട്ടന്റെ മുന്നിൽ വച്ചാ അമ്മേ അവളെന്നെ അടിച്ചത്… അവൾക്കും അതുപോലെ ഒരവസരം ഉണ്ടാകണം… പപ്പ ഹേമന്തേട്ടൻ കാൺകെ അവളുടെ കരണം പുകയ്ക്കണം… അപ്പോഴുള്ള അവൾടെ വീറും വാശിയും എനിക്ക് നേരിൽ കാണണം…

വേദ്യ കനലെരിയുന്ന കണ്ണുകളോടെ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഊർമ്മിള അതിനെ ശരി വച്ചു നിന്നു….

പപ്പ അവൾക്ക് വേണ്ടി ഒരു കെണി ഒരുക്കി വച്ചിരിക്ക്യയല്ലേ മോളേ…അതിൽ അവൾ അകപ്പെടാൻ ഏതാനും മാസങ്ങൾ മാത്രം മതി…അതുവരെയുള്ള അവൾടെ ജീവിതം ശരിയ്ക്കും അഗ്നിപരീക്ഷണങ്ങൾ ഏറ്റുവാങ്ങിയാവും മുന്നോട്ട് പോവുക… ഇവിടെ അവൾക് സപ്പോർട്ട് നില്ക്കുന്ന ആർക്കും അവളെ പ്രത്യക്ഷത്തിൽ പിന്താങ്ങാനോ, എനിക്ക് നേരെ എതിർപ്പ് പ്രകടിപ്പിക്കാനോ കഴിയുന്നവരല്ല…. അതുകൊണ്ട് അവളെ എത്രകണ്ട് വേദനിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചാലും അതിനെ ചോദ്യം ചെയ്യാൻ ആരും വരില്ല എന്നതാണ് സത്യം….

വൈദിയേട്ടൻ എന്താ പറഞ്ഞു വരുന്നത്…അവള് ചെയ്ത തെറ്റിനുള്ള ശിക്ഷ വഴിയേ നല്കിയാൽ മതിയെന്നാണോ… ആണെങ്കിൽ ഈ ഊർമ്മിളയ്ക്ക് അത് അംഗീകരിച്ചു തരാൻ കഴിയില്ല… എന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ കരണത്തടിച്ച അവൾടെ കരണം പുകച്ചല്ലാതെ എനിക്ക് സമാധാനം കിട്ടില്ല വൈദിയേട്ടാ…അതിന്ന് രാവണിന് മുന്നിൽ വെച്ച് തന്നെ ഞാനവൾക്ക് മറുപടി കൊടുക്കും….

ഊർമ്മിള അത്രയും പറഞ്ഞ് ദേഷ്യത്തിൽ ആ റൂം വിട്ട് പുറത്തേക്ക് നടന്നു….വൈദിയും,പ്രഭയും വേദ്യയും കൂടി ത്രേയക്കെതിരെ പ്രയോഗിക്കാനുള്ള പണികൾ മെനഞ്ഞു കൂട്ടുകയായിരുന്നു…. ___________________________

ഈ സമയം രാവണിന്റെ റൂമിൽ ത്രേയ ശുദ്ധികലശം തുടങ്ങിയിരുന്നു….ആദ്യം തന്നെ ഭിത്തിയിൽ അലങ്കോലമായി തൂക്കിയിരുന്ന പെയിന്റിംഗ്സുകളെല്ലാം എടുത്ത് മാറ്റി വച്ച് റൂമാകെ അടിച്ചു വാരി വൃത്തിയാക്കിയിട്ടു….

ഷെൽഫിൽ വാരിവലിച്ചിട്ടിരുന്ന ഡ്രസ്സുകൾ ഓരോന്നും ഭംഗിയായി മടക്കി വെച്ച് ത്രേയ അടുത്ത ജോലിയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു….

ത്രേയേ ദേ ഈ ടേബിൾ വിരിപ്പ് മുഴുവൻ അഴുക്കാ..ഛീ….നാറുന്നു..

പാർത്ഥി വിരിപ്പ് ചൂണ്ട് വിരലിൽ തൂക്കി പിടിച്ചു പറഞ്ഞതും ത്രേയ അത് അവന്റെ കൈയ്യീന്ന് വാങ്ങി waste bin ലേക്കിട്ടു… പിന്നെ നാല് പേരും കൂടി ബെഡിലേക്ക് ഷീറ്റ് വിരിക്കുന്ന ജോലി ഏറ്റെടുത്തു….

അതും ഒരുവിധം ഭംഗിയായി പൂർത്തിയാക്കിയ ശേഷം രാവണിന്റെ ചില ടെക്സ്റ്റുകൾ കൂടി ഷെൽഫിൽ ചിട്ടയോടെ അടുക്കി വച്ചു… പെട്ടെന്നാണ് ഒരു ടെക്സ്റ്റിൽ നിന്നും കുറേ ഫോട്ടോസ് നിലത്തേക്ക് ഊർന്നു വീണത്….

നിലത്തേക്ക് ചിന്നിച്ചിതറി കിടന്ന ഫോട്ടോയിലേക്ക് നോട്ടം പായിച്ചു നിന്ന ത്രേയയുടെ കണ്ണുകൾ ഒരുനിമിഷം സന്തോഷത്തോടെ വിടർന്നു…. വിവിധ ശൈലികളിലുള്ള അവളുടെ പഴയ ഫോട്ടോസായിരുന്നു അതെല്ലാം….

ത്രേയേ… ഇതെല്ലാം ത്രേയേടെ ഫോട്ടോസ് ആണല്ലോ…ഇതെവിടുന്നാ…

ചാരു അതിൽ നിന്നും ഒരു ഫോട്ടോ കൈയ്യിലെടുത്ത് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു…

ഇത്…നിങ്ങടെ ചെറിയച്ഛൻ സൂക്ഷിച്ചു വച്ചിരുന്ന ഫോട്ടോസാ….ത്രേയ ഇപ്പോഴാ ഇതെല്ലാം കാണുന്നത്….

ത്രേയ ഫോട്ടോസ് എല്ലാം നിലത്ത് നിന്നും പെറുക്കി എടുത്ത് കുട്ടികളേം കൂട്ടി സോഫയിലേക്ക് ചെന്നിരുന്നു…അവരെ മടിയിലേക്ക് ഇരുത്തി അവളോരോ ഫോട്ടോയും ആസ്വദിച്ച് കാണാൻ തുടങ്ങി….

ത്രേയയും രാവണും തമ്മിലുള്ള ഫോട്ടോസ് ആയിരുന്നു ഒട്ടുമിക്കതും… അതെല്ലാം കണ്ടപ്പോഴേ അവൾടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി മൊട്ടിട്ടു…

ത്രേയേ… ഇതിലെല്ലാം ചെറിയച്ഛൻ smile ചെയ്യുന്നുണ്ടല്ലോ.. ഇപ്പോഴെന്താ ചെറിയച്ഛൻ ഇങ്ങനെ smile ചെയ്യാത്തത്…

അമ്മൂന്റെ ആ ചോദ്യം കേട്ട് ത്രേയ അവളെ കൊഞ്ചലോടെ ചേർത്തിരുത്തി…

അതോ…ചെറിയച്ഛൻ ഇപ്പോ ഒരു വലിയ കള്ളനാ… അതുകൊണ്ടാ smile ചെയ്യാത്തത്…

അല്ല…ഞങ്ങടെ ചെറിയച്ഛൻ കള്ളനല്ല…പോലീസാ… ത്രേയ കള്ളം പറയ്വാ…

അമ്മു കുറുമ്പോടെ പറഞ്ഞതും ത്രേയ വീണ്ടും ഒന്ന് ചിരിച്ചു…

ത്രേയ പറഞ്ഞത് അങ്ങനെയല്ല… ചെറിയച്ഛനിപ്പോ നിങ്ങടെ മുന്നില് act ചെയ്യ്വല്ലേ…ചെറിയച്ഛൻ ശരിയ്ക്കും ത്രേയേടെ മുന്നിൽ ചിരിയ്ക്കാറുണ്ടല്ലോ…

എപ്പോ….ഞങ്ങള് കണ്ടിട്ടേ…….ഇല്ല…….

പാർത്ഥി മുഖവും വീർപ്പിച്ച് പറഞ്ഞു…

ഉണ്ടെടാ ഉണ്ടാപ്രി… നിന്റെ ചെറിയച്ഛൻ ത്രേയയോട് മാത്രമേ ചിരിയ്ക്കൂ…

അത് വേണ്ട…ചെറിയച്ഛൻ ഞങ്ങളോടും ചിരിക്കണം…ത്രേയ പറ ചെറിയച്ഛനോട് ചിരിക്കാൻ….

ന്മ്മ…… അങ്ങനെ ഞാൻ പറയണമെങ്കിൽ എന്നെ നിങ്ങള് ഇനി മുതൽ ചെറിയമ്മ എന്ന് വിളിയ്ക്കണം…സമ്മതമാണോ….???

No…ഞങ്ങള് ത്രേയേനെ ത്രേയ എന്ന് മാത്രമേ വിളിക്കൂ…

പാർത്ഥി ഒരു കള്ളച്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു…

അതെന്താ ത്രേയേ ചെറിയമ്മ എന്ന് വിളിക്കാത്തത്…???

അതോ…വേദ്യ ചെറിയമ്മ പറഞ്ഞൂ…വേദ്യയെ മാത്രമേ ചെറിയമ്മ എന്ന് വിളിക്കാൻ പാടുള്ളൂന്ന്… പിന്നെ അച്ഛച്ചനും പറഞ്ഞൂല്ലോ….

ഹോ… അതുകൊണ്ടാ നീയൊക്കെ എന്നെ ത്രേയാന്ന് വിളിക്കുന്നേ… അപ്പോ എന്നോട് തീരെ സ്നേഹമില്ലാ ല്ലേ… നിങ്ങൾക്ക് വേദ്യയേയാ ഇഷ്ടം ല്ലേ… ശരി…ഇനി മൂന്നാളും അതോണ്ട് ത്രേയയോട് മിണ്ടാൻ വരണ്ട….

ത്രേയ ഒരു പരിഭവത്തോടെ കുട്ടികളെ മടിയിൽ നിന്നും നിലത്തേക്ക് മാറ്റി നിർത്തി എഴുന്നേൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചു…

ഏയ്..അല്ല..ഞങ്ങടെ best…best…best friend ത്രേയയാ…വേദ്യ ചെറിയമ്മ ഞങ്ങളോട് ദേഷ്യപ്പെടും,കഥയും പറഞ്ഞു തരില്ല… അതുകൊണ്ട് ഞങ്ങൾക്ക് അവളെ ഇഷ്ടല്ല…. ഞങ്ങൾക്ക് ഏറ്റവും ഇഷ്ടം ത്രേയെയാ…ഞങ്ങടെ best friend ആയതുകൊണ്ടല്ലേ ഞങ്ങള് ത്രേയാന്ന് വിളിക്കുന്നത്….

മൂവരും കൂടി അവളെ തടഞ്ഞു വച്ച് ചിണുങ്ങി പറയുന്നത് കേട്ടതും ത്രേയേടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു…. അവള് വീണ്ടും പഴയതുപോലെ കുട്ടികളെ മടിയിൽ വെച്ച് സോഫയിലേക്ക് തന്നെ ഇരുന്നു…

ഓക്കെ അപ്പോ നമ്മള് best friends ആയ സ്ഥിതിക്ക് ഇനി എന്ത് വന്നാലും ത്രേയയെ സപ്പോർട്ട് ചെയ്യ്വോ…

ന്മ്മ…ഓകെ…ഡൺ…

മൂന്നാളും ഒരുപോലെ തലയാട്ടി…

അപ്പോ രാവൺ തല്ലാൻ വന്നാൽ എന്താ ചെയ്യുന്നേ…

ഞാൻ ചെറിയച്ഛനെ ഇടിച്ചു സൂപ്പാക്കും…

പാർത്ഥി മുഷ്ടി ചുരുട്ടി വച്ച് പറഞ്ഞു…

അയ്യോ… അത്രയൊന്നും വേണ്ട…ത്രേയേ അതിൽ നിന്നും protect ചെയ്താൽ മാത്രം മതി… അങ്ങനെ ചെയ്താൽ ത്രേയ മൂന്നാൾക്കും ഒത്തിരി ചോക്ലേറ്റ്സ് വാങ്ങി തരാം… ഓക്കെ…

ന്മ്മ… ഓക്കെ… പക്ഷേ ഞങ്ങൾക്ക് എപ്പോ കഥ പറഞ്ഞു തരും ത്രേയാ….???

ചാരുവിന്റെ ആ ചോദ്യം കേട്ടതും ത്രേയ അവളെ ഒന്നുകൂടി ചേർത്ത് ഇരുത്തി…

അതൊക്കെ രാത്രി ഉറങ്ങും മുമ്പ് ത്രേയ പറഞ്ഞ് തരില്ലേ…ത്രേയേടെ ഈ റൂമിൽ വന്നാൽ നിറയെ നിറയെ…നിറയെ കഥ പറഞ്ഞു തരില്ലേ ത്രേയ…

അയ്യോ…ഈ റൂമിൽ കയറിയാൽ ചെറിയച്ഛൻ വഴക്ക് പറയും… ഒരു ദിവസം….ചെറിയച്ഛൻ പാർത്ഥിയെ വഴക്ക് പറഞ്ഞൂല്ലോ…

അത് ത്രേയ വരും മുമ്പല്ലേ അമ്മൂട്ടാ… ഇപ്പോ ത്രേയ ഇല്ലേ ഇവിടെ…ഇനി രാവൺ വഴക്ക് പറയ്യേ….ഇല്ല…പോരെ…

അത് കേട്ടതും മൂന്ന് പേരും കൂടി ത്രേയേ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കവിളിൽ ഉമ്മ വയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി…അവളതെല്ലാം ഏറ്റുവാങ്ങി പുഞ്ചിരിയോടെ ഇരിക്ക്യായിരുന്നു…

അല്ല… രാവൺ റൂമിലുള്ളപ്പോ രാവണിന് മനസിലാവാത്ത ഭാഷയിൽ വേണ്ടേ നമ്മള് സംസാരിക്കേണ്ടത്….

അതെന്തിനാ ത്രേയ….??

അമ്മു സംശയഭാവത്തിൽ ത്രേയയെ നോക്കി…

അല്ലെങ്കിൽ നമ്മള് പറയുന്നതെല്ലാം രാവൺ അറിയില്ലേ….!!! അറിഞ്ഞാൽ രാവൺ നമ്മളെ റൂമിൽ നിന്നും ഇറക്കി വിട്ടാലോ… അതുകൊണ്ട് രാവണറിയാതെ വേണം നമുക്ക് സംസാരിക്കേണ്ടത്… അപ്പോ നമുക്ക് രാവണിന്റെ മുന്നിൽ വെച്ച് രാവണറിയാതെ അവന്റെ കുറ്റം പറയാല്ലോ…

അത് കൊള്ളാം ത്രേയ.. അതിനിപ്പോ എന്താ ഒരു വഴി…

മൂവരും ഗഹനമായ ചിന്തയിലാണ്ടു…

ഒരു ഐഡിയ ത്രേയ പറഞ്ഞു തരട്ടേ…മൂന്ന് പേരും ത്രേയ പറഞ്ഞു തരുന്ന കാര്യങ്ങൾ ഓർത്ത് വയ്ക്കാമോ…

അത് കേട്ടതും മൂവരുടേയും മുഖത്ത് സംശയം നിറഞ്ഞു.. എങ്കിലും മൂന്നാളും അതിന് സമ്മതം മൂളി തലയാട്ടി ഇരുന്നു…

ത്രേയ ഇപ്പോ നിങ്ങളെ ഒരു ഭാഷ പഠിപ്പിക്കാം…ഇത്…ത്രേയേടെ ഒരു friend ത്രേയയ്ക്ക് പറഞ്ഞു തന്നതാ… ആംഗ്യത്തിലൂടെ ത്രേയ ഇത് കാണിച്ചു തരാം.. ഓരോ ലെറ്ററിനും ഓരോ ആംഗ്യം ഉണ്ട്…അത് വച്ച് നമുക്ക് സംസാരിക്കാം… ഓക്കെ…

ന്മ്മ… ഓക്കെ…. പാർത്ഥി അതുകേട്ട് സമ്മതം മൂളി… പിന്നെ അധികം സമയം പാഴാക്കാതെ തന്നെ ത്രേയ കുട്ടികളെ ആ ആംഗ്യ ഭാഷ പഠിക്കാൻ തുടങ്ങി…. കുറേനേരം നീണ്ട പരിശ്രമത്തിനൊടുവിൽ കുട്ടികൾ മൂന്നുപേരും ഭംഗിയായി ആ ഭാഷ കൈവശപ്പെടുത്തി….

തന്റെ ഒരു ലക്ഷ്യം കൂടി നടപ്പിലാക്കിയ സന്തോഷത്തിൽ ത്രേയ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചിരുന്നു… ____________________________

Breakfast കഴിഞ്ഞ് കിച്ചണിന്റെ പിൻ വശത്തേക്ക് നടന്നു ചെന്ന അഗ്നി യാദൃശ്ചികമായി കൺമണിയെ കണ്ടുമുട്ടി….കിച്ചണിന് പിൻ വശത്തുള്ള അരഭിത്തിയിലിരിക്ക്യായിരുന്നു അവൾ….

മിഴീ… നീയെന്താ ഇവിടെയിരിക്കുന്നേ…???

ഏയ്..ഒന്നൂല്ല അഗ്നീ.. ഞാൻ വെറുതെ…. അഗ്നിയെ കണ്ടതും അവൾ ചാടിപ്പിടഞ്ഞ് എഴുന്നേറ്റ് തിടുക്കപ്പെട്ട് കൺതടം തുടച്ചു…

അവൾടെ മുഖത്തെ പരിഭ്രമം കണ്ടതും അഗ്നിയ്ക്ക് എന്തൊക്കെയോ സംശയങ്ങൾ തോന്നി തുടങ്ങി…

എന്താ മിഴി നിന്റെ ശരിയ്ക്കുള്ള പ്രശ്നം…എന്തിനാ നീ എപ്പോഴും ഇങ്ങനെ ഒഴിഞ്ഞു മാറി പോകുന്നത്….???

ഒന്നൂല്ല അഗ്നീ…അഗ്നിയ്ക്ക് വെറുതെ തോന്നുന്നതാ… കൺമണി മുഖത്തൊരു കൃത്രിമ ചിരി വരുത്തി..

എനിക്ക് അങ്ങനെ വെറുതെ തോന്നിയതല്ല… നിന്റെ ജീവിതത്തിൽ എന്തൊക്കെയോ പ്രശ്നങ്ങളുണ്ട്… അതാണെങ്കിൽ ആരോടും പറയാനും കൂട്ടാക്കില്ല…

അഗ്നിയ്ക്ക് മുന്നിൽ ഒന്നും മിണ്ടാതെ തലതാഴ്ത്തി നിൽക്ക്വായിരുന്നു അവൾ…

നീ വല്ലതും കഴിച്ചിരുന്നോ…???

ന്മ്മ.. കഴിച്ചു… കൺമണി തിടുക്കപ്പെട്ട് പറഞ്ഞത് കേട്ട് അഗ്നി അവളെ തറപ്പിച്ചൊന്ന് നോക്കി…

എപ്പോ…??? അഗ്നി നടുവിന് കൈതാങ്ങി അല്പം കടുത്ത സ്വരത്തിൽ അങ്ങനെ ചോദിച്ചതും കൺമണിയൊന്ന് പരുങ്ങി…

അത്… ഞാൻ…

ഇനിയും കള്ളങ്ങളൊന്നും പറയാൻ നില്ക്കാതെ എന്റെ കൂടെ വരാൻ നോക്ക് നീ…

അഗ്നി അതും പറഞ്ഞ് കിച്ചൺ വഴി അകത്തേക്ക് നടന്നു… അഗ്നി നടന്ന ശേഷവും പിന്നിലൂടെ കൺമണിയുടെ വരവൊന്നും കാണാതിരുന്നത് കൊണ്ട് അവൻ നടത്തം നിർത്തി അവൾക് നേരെ തിരിഞ്ഞു…

എന്താ നോക്കി നിൽക്കുന്നേ…പറഞ്ഞത് കേട്ടില്ലേ… വരാൻ…!!!

അഗ്നി ഉറച്ച ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞത് കേട്ട് പിന്നെയും അമാന്തിച്ച് നില്ക്കാതെ കൺമണി അവന് പിന്നാലെ വച്ച് പിടിച്ചു….

അഗ്നി പോകുന്നത് ഡൈനിംഗ് ഏരിയയിലേക്കാണെന്ന് അറിഞ്ഞതും കൺമണി നടത്തം നിർത്തി അവിടെ തന്നെ നിലയുറപ്പിച്ചു… അപ്പോഴേക്കും അഗ്നി കൺമണിയ്ക്ക് വേണ്ടി ഒരു ചെയർ നീക്കിയിട്ടിരുന്നു…

എന്താ മിഴീ ഇത്… ഇവിടേക്ക് വാ… വന്നിരിക്ക്…

അഗ്നി പറഞ്ഞത് കേട്ട് ദാവണിത്തുമ്പിൽ മുറുകെ പിടിച്ച് കൺമണി അവന് നേരെ നടന്നടുത്തു.. ചെയറിലേക്ക് ഇരിക്കും മുമ്പ് അവള് ദയനീയമായി അഗ്നിയെ ഒന്ന് നോക്കി…

ന്മ്മ.. എന്താ…???

അഗ്നീ ഇത് പൂവള്ളിയിലെ അംഗങ്ങൾ മാത്രം ഭക്ഷണം കഴിയ്ക്കാൻ ഇരിക്കുന്ന സ്ഥലമാ…

അതെന്താ ഈ ചെയറിൽ അങ്ങനെ വല്ലതും എഴുതി വച്ചിട്ടുണ്ടോ…

അഗ്നി വീണ്ടും കടുത്ത സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞ് അവളെ അവിടേക്ക് ഇരിക്കാനായി നിർബന്ധിച്ചു… പിന്നെ വേറെ വഴിയില്ലാതെ അല്പം മടിച്ച് മടിച്ച് കൺമണി അഗ്നി നീക്കിവച്ച ചെയറിലേക്ക് കയറിയിരുന്നു….

അവൾക് തൊട്ടടുത്തുള്ള ചെയറിലേക്ക് അഗ്നിയും ഇരുന്നു…അവൻ തന്നെയായിരുന്നു അവൾക്കുള്ള ഫുഡെല്ലാം പ്ലേറ്റിലേക്ക് എടുത്ത് വച്ച് കൊടുത്തത്….

ന്മ്മ..ഇനി കഴിയ്ക്ക്…

കഴിക്കാനുള്ള ഫുഡ് അവൾക് മുന്നിലേക്ക് നീക്കി വെച്ചിരുന്ന അഗ്നിയേയും,മുന്നിലുള്ള ആഹാരത്തേയും അവൾ മാറി മാറി നോക്കി…അത് കാണും തോറും അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പുന്നുണ്ടായിരുന്നു… ഒരുനിമിഷം ആഹാരത്തിലേക്ക് മാത്രം ദൃഷ്ടി പതിപ്പിച്ച് ഒരു പ്രതിമ കണക്കെ അവളങ്ങനെ ഇരുന്നു….

ഏയ്…മിഴീ..ഏത് ലോകത്താ നീ…

അഗ്നി അവളുടെ മുഖത്തിന് നേരെ കൈയ്യാട്ടി… പെട്ടെന്ന് സ്വപ്നത്തിൽ നിന്നെന്നോണം ഞെട്ടിയുണർന്ന് അവള് അവന് നേരെ നോട്ടം പായിച്ചു…

വിശപ്പില്ല അഗ്നി… എനിക്ക് വേണ്ട…

കൺമണി അത് പറയുമ്പോ അഗ്നിയുടെ കണ്ണുകൾ ഇമചിമ്മുക പോലും ചെയ്യാതെ അവളെ ഉറ്റുനോക്കുകയായിരുന്നു..

നിന്റെയുള്ളിൽ സങ്കടങ്ങളുടെ ഒരു കടലിരമ്പുന്നുണ്ട് മിഴീ… അതെനിക്ക് വ്യക്തമായി കേൾക്കാനും കഴിയുന്നുണ്ട്… അത് തുറന്നു പറയാൻ ഇനിയും ഞാൻ നിർബന്ധിക്കില്ല… നിനക്ക് എന്നോട് ഷെയർ ചെയ്യാൻ തോന്നുന്ന നിമിഷം മാത്രം അതെന്നോട് പറഞ്ഞാൽ മതി… അതിന്റെ പേരിൽ ഇപ്പോ എടുത്ത് വച്ച ഈ ആഹാരം നീ കഴിയ്ക്കാതിരിക്കരുത്… എനിക്ക് വേണ്ടി എങ്കിലും നീ ഇത് കഴിയ്ക്കണം…

അഗ്നിയുടെ നിർബന്ധം മുറുകിയതും കൺമണി പതിയെ കഴിച്ചു തുടങ്ങി…

നീയെന്താ മിഴീ റിസപ്ഷന് വരാതിരുന്നത്…???

ജഗ്ഗിൽ നിന്നും ഗ്ലാസിലേക്ക് വെള്ളം പകരുന്നതിനിടയിലാണ് അഗ്നിയുടെ ആ ചോദ്യം…

കൺമണി അതും പറഞ്ഞ് ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു…

ജീവതമേ ഒരു നാടകമാകുമ്പോ പല പല വേഷങ്ങളും കെട്ടിയാടേണ്ടി വരും മിഴി… ഇപ്പോ വേലക്കാരി ആകുന്ന നീ നാളെ യജമാന ആയെന്നും വരാം… അതുകൊണ്ട് ഇത്തരം വിശേഷണങ്ങളൊന്നും സ്വയം എടുത്ത് അണിയേണ്ട…

അഗ്നി ഗ്ലാസിൽ വെള്ളം നിറച്ച് അവൾക് മുന്നിലേക്ക് വച്ച് കൊടുത്തു…

ഇത് മുഴുവനും ഇവിടെയിരുന്ന് കഴിയ്ക്കണം നീ… ഒന്നും ബാക്കി വയ്ക്കാതെ എല്ലാം കഴിച്ചോണം… എന്റെ strict order ആണെന്ന് കൂട്ടിക്കോ…

അഗ്നി ഒന്ന് ചിരിച്ച് ചെയറിൽ നിന്നും എഴുന്നേൽക്കാൻ ഭാവിച്ചു..

അഗ്നീ..ഞാനീ ആഹാരം കിച്ചണിൽ കൊണ്ട് പോയി കഴിച്ചോളാം…

അഗ്നി എഴുന്നേറ്റതിന് പിന്നാലെ കൺമണിയും ചാടിപ്പിടഞ്ഞ് എഴുന്നേറ്റു…

എന്താ മിഴി..പേടിയായിട്ടാ… കൂട്ട് വേണോ എന്റെ…???

അഗ്നിയുടെ ആ ചോദ്യത്തിന് കൺമണി കാര്യമായി ഒന്നും മറുപടി നല്കിയില്ല…അവളുടെ മനസ് മനസിലാക്കിയ പോലെ അഗ്നി വീണ്ടും ചെയറിലേക്കിരുന്ന് അവളെയും ഇരുന്നിടത്തേക്ക് തന്നെ പിടിച്ചിരുത്തി….

ന്മ്മ…ഇനി കഴിയ്ക്ക്…നീ മുഴുവനും കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞിട്ടേ ഞാൻ എഴുന്നേൽക്കൂ…പോരേ…

കൺമണി അതിനൊന്ന് ചിരിച്ചു കൊടുത്ത് വീണ്ടും കഴിപ്പ് തുടർന്നു….

എന്തായി അഗ്നീ രാവണിന്റേം ത്രേയേടെയും കാര്യം….??

എന്താവാൻ..??അതേ അവസ്ഥ തന്നെയാ.. പിന്നെ അവള് ചില ഐഡിയ മനസിൽ കണ്ടിട്ടുണ്ട്… അതൊക്കെ ഒന്ന് വർക്കൗട്ട് ആയാൽ രാവണിനെ ചെറിയ തോതിൽ ഒന്ന് മാറ്റിയെടുക്കാം…

രാവൺ പഴയ രാവണാകും അഗ്നീ… എനിക്കുറപ്പുണ്ട്…. കാരണം രാവണിന് ആ പഴയ ഇഷ്ടം ഇപ്പോഴും ത്രേയയോടുണ്ട്…

ന്മ്മ…അതെനിക്കും അറിയാം മിഴീ.. പക്ഷേ അവനിപ്പോഴും ആ പഴയ സംഭവങ്ങളുടെ നൂൽക്കെട്ടുകളിൽ മുറുകിയിരിക്ക്യാ…അതിന്റെ തോത് കൂട്ടാൻ വേണ്ടി ഇവിടെ കുറേയെണ്ണം ഉണ്ടല്ലോ…

എങ്ങനെയെങ്കിലും അന്ന് നടന്ന സംഭവങ്ങളുടെ യഥാർത്ഥ രൂപം ഒന്നറിയാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ ഈ പ്രശ്നങ്ങൾ ഒരുവിധം സോൾവ് ആയേനെ മിഴീ… പക്ഷേ അതൊക്കെ അറിയണമെങ്കിൽ എവിടെ തുടങ്ങണം എന്നൊരു പിടിയുമില്ല…

അതിനിത്ര ആലോചിക്കാൻ എന്തിരിക്കുന്നു അഗ്നീ…ത്രേയയോട് തന്നെ ചോദിക്കണം…രാവണവളെ കേൾക്കാൻ തയ്യാറല്ല..അതാണ് അവരുടെ ഇടയിലെ പ്രോബ്ലം…അപ്പോ അത് പരിഹരിക്കാൻ അഗ്നി തന്നെ ത്രേയയോട് കാര്യം അന്വേഷിക്കണം….

അതിന് ഞാൻ പലവട്ടം ശ്രമിച്ചതാ മിഴീ… പക്ഷേ അന്നത്തെ സംഭവങ്ങളിലേക്ക് കടക്കുമ്പോഴേ ത്രേയ ഒഴിഞ്ഞു മാറാൻ ശ്രമിക്ക്യാണ്…അപ്പോ തോന്നി ആ വഴിയ്ക്ക് ഇനിയും സഞ്ചരിക്കേണ്ടാന്ന്…

അങ്ങനെ ആണെങ്കിൽ ഇനി ആ സംഭവം എന്തായിരുന്നു…..എങ്ങനെ ആയിരുന്നു എന്നറിയാൻ മറ്റൊരു മാർഗ്ഗവുമില്ല അഗ്നീ…

മാർഗ്ഗമുണ്ട് മിഴീ…ഒരു മാർഗ്ഗമുണ്ട്…ആ സംഭവങ്ങൾ നടക്കുന്നതിന് മുമ്പ് അച്യുതമ്മാമ ആയിരുന്നു ഇവിടുത്തെ കാര്യസ്ഥൻ… നിത്യയുടേയും,വേണുമാമേടെയും മരണ ശേഷം അയാളെ ഇവിടെ പിന്നെ ആരും കണ്ടിട്ടില്ല…

അവൻ….എന്റേയും രാവണിന്റേയും എതിരാളി എന്ന് വേണമെങ്കിൽ പറയാം…പണ്ട് മുതലേ ഞങ്ങളോട് എന്തൊക്കെയോ ശത്രുത വച്ചു പുലർത്തിയിരുന്ന ഒരാളായിരുന്നു അവൻ… ഞങ്ങൾക്ക് എതിരാളിയാവാൻ വേണ്ടിയും ഈ തറവാട്ടിൽ കയറിക്കൂടാൻ വേണ്ടിയും അവൻ വേദ്യയുടെ Friend ആയി വേഷമണിഞ്ഞു… അവന്റെ നീക്കങ്ങൾ വിജയം കണ്ടു… ഇപ്പോഴും അവര് തമ്മിൽ ആ friendship തുടരുന്നുമുണ്ട്… പക്ഷേ അന്നത്തെ സംഭവങ്ങൾക്ക് ശേഷം  അവൻ പിന്നീട് ഈ തറവാട്ടിൽ കാല് കുത്തിയിട്ടില്ല എന്നു മാത്രം….

ഇതിപ്പോ ശത്രുക്കളുടെ എണ്ണം കൂടി വരികയാണല്ലോ അഗ്നീ..അഗ്നി പറഞ്ഞത് ശരിയാണെന്ന് ഇപ്പോ എനിക്കും തോന്നുന്നു…

എന്ത്..???

എവിടെ തുടങ്ങണമെന്നേ…

ന്മ്മ…. അതൊക്കെ തുടങ്ങാം മിഴീ…നീയിപ്പോ അതാലോചിച്ച് ഇരിക്കാതെ കഴിയ്ക്കാൻ നോക്ക്….

അഗ്നി അതും പറഞ്ഞ് ഒരു നെടുവീർപ്പിട്ടിരുന്നു… ____________________________

അച്ചുവേട്ടാ റൂമീന്ന് ഒന്നിറങ്ങിയേ.. എനിക്ക് ഇവിടെയൊക്കെ അടിച്ചു വാരണം…

ചൂലിന്റെ പിൻഭാഗം ആഞ്ഞ് കൊട്ടി അച്ചൂന്റെ റൂമിന് മുന്നിൽ നിൽക്ക്വായിരുന്നു നിമ്മി…അവള് പറഞ്ഞതൊന്നും കേൾക്കാതെ ഹെഡ്ഫോണും ചെവിയിൽ വച്ച് മൊബൈലിൽ ഞോണ്ടി ബെഡിൽ കമഴ്ന്ന് കിടന്ന് കാലിട്ടടിക്ക്വാണ് അച്ചു….

ഈ പൊട്ടനെ വിളിച്ചാലും കേൾക്കില്ല..!!!

നിമ്മി റൂമിന്റെ മുന്നിൽ നിന്നൊന്ന് കലിതുള്ളി ഒരൂക്കോടെ അകത്തേക്ക് നടന്നു…

അച്ചുവേട്ടാ എഴുന്നേൽക്കാൻ…???

അച്ചൂനെ ഒന്ന് ഉലച്ചതും ബെഡിൽ കിടന്നു കൊണ്ട് തന്നെ തലചരിച്ച് അവൻ അവളെയൊന്ന് നോക്കി…

എന്താടീ പുല്ലേ നിനക്ക് വേണ്ടത്… കലിപ്പിച്ച് അത്രയും പറഞ്ഞ് അവൻ മലർന്നു കിടന്നു… പാട്ട് കേട്ടു കൊണ്ടിരുന്ന ഹെഡ്ഫോൺ മെല്ലെ കഴുത്തിലേക്ക് ഇറക്കി വച്ചതും നിമ്മി ചൂലിൽ ആഞ്ഞ് രണ്ടടി കൂടി കൊടുത്തു…

എനിക്ക് വേണ്ടത് എന്താന്ന് വച്ചാൽ ഇയാളങ്ങ് തര്വോ…???

എന്നെ ചോദിക്കരുത്…പ്ലീസ് ഞാൻ തരില്ല…തരില്ല…തരില്ല…

അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് ചെകുത്താൻ കുരിശ് കണ്ടപോലെ  ബെഡിലൂടെ പിന്നിലേക്ക് ഇഴഞ്ഞ് നീങ്ങി കിടന്നു…

ഹഹഹഹ…കോമഡീ… ഞാനിപ്പോ സിരിച്ച് സത്തേനേ…!!! ജാമ്പവാന്റെ കാലത്തുള്ള ചീഞ്ഞ കോമഡിയുമായി ഇറങ്ങിയേക്ക്വാ…പ്ഫൂ…

എന്താടി നിനക്ക് ഇത്ര പുച്ഛം… ഇതൊക്കെ എന്റെ ബാംഗ്ലൂരിലെ തരുണീ മണികളോട് പറഞ്ഞാലുണ്ടല്ലോ…!!!

കേട്ടാ മനസിലാകാത്ത തെറി വിളിയ്ക്കുമായിരിക്കും…അല്ലാതെ ഒന്നും പ്രതീക്ഷിക്കണ്ട…

നിമ്മീടെ ആ പെനാൽറ്റി ഏറ്റതും അച്ചു പറഞ്ഞോണ്ട് വന്ന ആ ഒരു ഫ്ലോ അങ്ങ് പോയി…

ഡീ… നിനക്കെന്നെ ശരിയ്ക്കും അറിയില്ല… ഞാൻ തനി തറയാടീ തറ…

സ്വന്തം സ്വഭാവം ഇങ്ങനെ പാടി പുകഴ്ത്തണ്ട… അച്ചുവേട്ടൻ തറ മാത്രമല്ല…ആ തറയില് കുഴി കുത്തി അതിനകത്ത് ഇരിക്കുന്നവനാന്ന് എനിക്ക് നന്നായിട്ടറിയാം…

ഹോ…അറിയാമോ…??? എന്നിട്ട് പിന്നെ എന്തിനാടീ വെള്ളപ്പാറ്റേ നീ ഈ കുഴീലോട്ട് വീഴാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്….???

അച്ചു ഒരൂക്കോടെ എഴുന്നേറ്റ് നിമ്മിയ്ക്ക് നേരെ പാഞ്ഞടുത്തു…

അതേ… എനിക്ക് പണ്ടേ കുഴിയിൽ വീഴുന്നത് ഭയങ്കര ഇഷ്ടാ..അതാ…

ആഹാ.. എങ്കില് നിന്റെ അച്ഛനോട് പോയി പറയെടീ രണ്ട് പശൂനെ വാങ്ങി തറവാട്ടിലെ തൊഴുത്തില് കൊണ്ട് കെട്ടാൻ…അതാകുമ്പോ നല്ല ഒന്നാന്തരം ചാണാക്കുഴിയില് ചെന്ന് ചാടാല്ലോ… അതെങ്ങനെയാ കുഴിയിലുള്ള ചാണകത്തേക്കാളുമല്ലേ അങ്ങേർടെ തലയ്ക്കകത്തുള്ളത്… അതുകൊണ്ടല്ലേ ഈ ഇനം product കൾ ഉണ്ടായത്…

ദേ എന്റെ പപ്പയെ പറഞ്ഞാലുണ്ടല്ലോ എന്റെ വിധം മാറും…

അച്ചൂന്റേയും നിമ്മീടെയും വഴക്ക് കേട്ടാണ് ശന്തനു അവിടേക്ക് വന്നു പെട്ടത്…

എന്താ ഇവിടെ…??? ആകെ അടിനാശം വെള്ളപ്പൊക്കം ആണല്ലോ…എന്താടാ അച്ചൂട്ടാ…

ദേ ഒരു ഝാൻസി റാണി ഇറങ്ങിയേക്ക്വല്ലേ… എന്നോട് വഴക്കിടാൻ… അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ നീ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ ശന്തനു ഇവള് ഈ ചൂലൊക്കെ കൈ കൊണ്ട് തൊടുന്നത്…ഇത് മനപൂർവ്വം…എന്നെ ഉദ്ദേശിച്ച്…എന്നെ തന്നെ ഉദ്ദേശിച്ച്…എന്നെ മാത്രം ഉദ്ദേശിച്ച്…

ഹോ…അപ്പോ നിമ്മിക്കുട്ടി റൂം വൃത്തിയാക്കാൻ ഇറങ്ങിയതാല്ലേ…

ഓഹോ… അടിച്ചു വ്യാരാൻ… എന്നിട്ട് നാക്കുകൊണ്ട് അടിച്ചു വാരിയതല്ലാതെ ഒരു നുള്ള് പൊടി പോലും ഈ ചൂലിൽ തൊട്ടിട്ടില്ല…

അല്ലെങ്കിലും ഇയാൾടെ റൂം വൃത്തിയാക്കാൻ വന്ന എന്നെ പറഞ്ഞാൽ മതി… ഞാൻ പോക്വാ…

നിമ്മി ചൂലും നിലത്തേക്കിട്ട് കലിപ്പിച്ച് പുറത്തേക്ക് നടന്നു…

അയ്യോ പോവ്വാന്നോ നിൽക്ക് ഒരു ബോഞ്ചി വെള്ളം കുടിച്ചിട്ട് പോകാം…ക്ഷീണം മാറും…

അച്ചൂന്റെ ആ പരിഹാസം കേട്ട് നിമ്മി വാതിൽപ്പടിയിൽ കൈ ചേർത്ത് അവന് നേരെ തിരിഞ്ഞു….

അതിയാൾടെ കെട്ട്യോൾക്ക് കൊണ്ടോയി കൊടുക്ക്…!!

ഡീ..ഡീ മ്യൂട്ടടിച്ച് തെറി വിളിക്കാതെ ചുണയുണ്ടേൽ നേർക്ക് നേരെ നിന്ന് ഉറക്കെ പറഞ്ഞിട്ട് പോടീ വെള്ളപ്പാറ്റേ…

നീ പോടാ അച്ചുപ്പൊട്ടാ… നിമ്മി ഉറക്കെ അതും പറഞ്ഞ് ഓടിയതും അച്ചു അവളെ അടിക്കാനായി കൈയ്യോങ്ങി അവൾക് പിറകെ കൂടി… പക്ഷേ അവളപ്പൊഴേക്കും ആ ദേശം വിട്ടു പോയിരുന്നു…

തിരികെ റൂമിലേക്ക് തന്നെ വന്ന അച്ചൂനെ ചിരിയോടെ നോക്കി കാണുകയായിരുന്നു ശന്തനു…

എന്താടാ ഇതൊക്കെ…നീ എന്തിനാ അവളെ ഇങ്ങനെ കളിയാക്കുന്നേ…

ഏയ്…ഇത് ചുമ്മാ ഒന്ന് മൂപ്പിച്ചതല്ലേ… ഇവിടെ വന്നാൽ ഒരു നേരം പോക്കിന് അവളല്ലേയുള്ളൂ… അപ്പോ ചുമ്മാ ഇങ്ങനെ കലികയറ്റിക്കോണ്ടിരിക്കും

ഇത് ചുമ്മാ നേരം പോക്കില് മാത്രേ അവസാനിക്ക്വോ… അതോ….

ശന്തനൂന്റെ അർഥം വച്ചുള്ള ആ ചോദ്യം കേട്ടതും അച്ചു മുഖത്തെ ചിരിയൊക്കെ മായിച്ച് ശന്തനൂനെ തന്നെ അടിമുടി ഒന്ന് നോക്കി…

കവി എന്താണ് ഉദ്ദേശിച്ചത്.. എനിക്ക് അത്രയ്ക്കങ്ങോട്ട് പിടി കിട്ടീല്ല…

അല്ല…ഇമ്മാതിരി നേരം പോക്കുകൾ പിന്നെ വലിയ വലിയ സീരിയസ് ഇഷ്യൂസ് ആകാറുണ്ട്…അതാണെ…

ഹോ… അങ്ങനെ….!! ഇത് അതുപോലെ വല്ല സീരിയസ് ഇഷ്യൂവും ആയാൽ ഞാനാദ്യം ചന്തനു മഹാരാജാവിനെ തന്നെ ബോധിപ്പിച്ചോളാം…എന്തേ…

ആ…അതറിഞ്ഞാ മതി… ശന്തനു ഇരു കൈപ്പത്തിയും അച്ചുവിന് നേരെ പൊക്കിപ്പിടിച്ച് അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും അച്ചു അവന്  ദഹിപ്പിച്ചൊരു നോട്ടം കൊടുത്ത് ബെഡിലേക്ക് ചെന്നിരുന്നു…

അല്ല രാവിലെ എവിടെ പോയിരുന്നു… ഊരുതെണ്ടിയെ ഡൈനിംഗ് ഏരിയയിലേക്ക് കണ്ടതേയില്ല…

ഞാൻ ഒരു urgent work മായി ബന്ധപ്പെട്ട് പോയതാ…അത് കഴിഞ്ഞു… കുറച്ച് ചില്ലറ തടഞ്ഞു…നേരെ ഇങ്ങ് പോണു…

ആഹാ.. അപ്പോ ഇന്നത്തെ കാര്യം കുശാൽ…!!!

ന്മ്മ.. അതൊക്കെ ഓക്കെ…!!! പിന്നെ ഞാനൊരാളെ കാണാൻ കൂടിയാ ഇപ്പോ ഇവിടേക്ക് ഒരു വിസിറ്റ് നടത്തിയത്… പക്ഷേ ആളെ കണ്ടില്ല…

മിസ് കൺമണി ആനന്ദൻ…!!!

അച്ചു ശന്തനൂന് നോട്ടം കൊടുക്കാതെ മൊബൈലും ഞോണ്ടി കിടന്ന് പറഞ്ഞു…

കറക്ട്….. നിനക്ക് എങ്ങനെ മനസിലായി അച്ചൂട്ടാ…

അതേ പണ്ടൊരു ചൊല്ലുണ്ട്…ഈ കാള….

വാലുപൊക്കുമ്പോഴേ അറിയാം…. അച്ചു പറഞ്ഞ് മുഴുവിക്കാഞ്ഞ വരികൾ ശന്തനു ഒരവിഞ്ഞ ചിരിയോടെ പൂർത്തിയാക്കി…

ഹാ…അതേയതേ… നിന്റെ ദേശത്തും ഈ ചൊല്ലുണ്ട് അല്ലേ… very good… എന്നിട്ട് എന്തായി കാര്യങ്ങൾ…

എന്താവാൻ..!! കൺമണിയെ അവിടെയെങ്ങും ഞാൻ കണ്ടില്ല അച്ചൂട്ടാ….

അയ്യോ പാവം… അച്ചു സുകുമാരൻ style ൽ അതും പറഞ്ഞ് വീണ്ടും മൊബൈൽ സ്ക്രോൾ ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി….

ഡാ അച്ചൂട്ടാ… എനിക്ക് അവളോട് എന്തോ ഒരിത് തോന്നുന്നുണ്ട്…അതിൽ തെറ്റുണ്ടോ…??? ഇക്കാര്യത്തിൽ നിന്റെ അഭിപ്രായം എന്താ…??

ഡാ മോനേ ശന്തനു ഇക്കാര്യത്തിൽ എന്റെ അഭിപ്രായം എന്താണെന്ന് ചോദിച്ചാൽ…. എനിക്ക് ഒരു മഹത്വചനമാണ് ഓർമ്മ വരുന്നത്….

എന്ത് മഹത്വചനം…??? ആര് പറഞ്ഞ മഹത്വചനം…???

അതൊക്കെയുണ്ട്….നീ ചോദിച്ചതെന്താ നിന്റെ ഉള്ളിൽ തോന്നിയ ആ ഇതിൽ എന്തെങ്കിലും തെറ്റുണ്ടോന്ന് ല്ലേ… മോനേ ശന്തനു… തെറ്റ് ചെയ്യുന്നത് ഒരിക്കലും ഒരു തെറ്റല്ല… പക്ഷേ അത് തെറ്റാണെന്ന് പറയാതെ തെറ്റല്ല എന്നു പറയുന്നതാണ് ഏറ്റവും വലിയ തെറ്റ്….

ഇപ്പോ മനസ്സിലായോ നിനക്ക് കാര്യത്തിന്റെ കിടപ്പ് വശങ്ങൾ….

അച്ചൂന്റെ ആ വർത്തമാനം കേട്ട് അന്തം വിട്ട് കുന്തം വിഴുങ്ങി ഇരിക്ക്യായിരുന്നു ശന്തനു….

നീ എന്താ ശന്തനൂ ഇങ്ങനെ കണ്ണും മിഴിച്ച് ഇരിക്കുന്നേ… ഞാൻ പറഞ്ഞത് ന്താന്ന് വ്യക്തായില്ല്യേ ഉണ്ണിയ്ക്ക്…

അച്ചൂന്റെ ആ വർത്തമാനത്തിന് യാന്ത്രികമായി തലയാട്ടി ഇരിക്ക്യായിരുന്നു ശന്തനു….

ആ ജോലി ഭംഗിയായി ചെയ്തു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴാണ് റൂമിലേക്കുള്ള രാവണിന്റെ entry…അവനെ കണ്ടതും ത്രേയ കാര്യമായി mind ആക്കാതെ ചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്ന ജോലിയിൽ തന്നെ concentrate ചെയ്തിരുന്നു…. ____________________________

ഈ സമയം പോർച്ചിൽ രാവണിന്റെ കാർ വന്ന് നിന്നത് കണ്ട് ഹാളിൽ നിന്നും ഊർമ്മിളയുടെ റൂമിലേക്ക് പായുകയായിരുന്നു വേദ്യ…

അമ്മേ…ദേ ഹേമന്തേട്ടൻ വന്നു…

ഒരു കിതപ്പോടെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഊർമ്മിളേം വലിച്ച് അവൾ റൂമിന് പുറത്തേക്ക് നടന്നു…

അവളെ എനിക്ക് കാണണം…ആ ത്രേയയെ…രാവൺ മോന്റെ മുന്നിൽ വച്ചല്ലേ അവള് എന്റെ മോളെ തല്ലിയത്…അമ്മ കൊടുക്കാം അവൾക് അതിന്റെ മറുപടി…

ഊർമ്മിള രണ്ടും കല്പിച്ച് രാവണിന്റെ റൂം ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു… ___________________________

ഇതെന്താടീ ഇതൊക്കെ…ആരോട് ചോദിച്ചിട്ടാ നീയെന്റെ റൂം ഇങ്ങനെ ആക്കിയത്….

രാവൺ ചുറ്റുമൊന്ന് കണ്ണോടിച്ചു… ഭിത്തിയുടെ നാലുപാടും അവളുടേയും അവന്റേയും ഛായാചിത്രങ്ങളായിരുന്നു.എല്ലാം ത്രേയ അവളുടെ കരവിരുതിൽ തീർത്തവയായിരുന്നു…

രാവണിന് അതെല്ലാം കണ്ട് അടിമുടി തരിച്ചു കയറി…അപ്പോഴും അവനെ mind ആക്കാതെ നെയിൽ പോളിഷും തേച്ചിരിക്ക്യായിരുന്നു ത്രേയ…

ത്രേയേ…..

രാവണിന്റെ അലർച്ച അവിടമാകെ മുഴങ്ങി…

ഹോ… ഒന്ന് പതിയെ പറ രാവൺ… എന്റെ കാതിന് തകരാറൊന്നുമില്ല… ചുമ്മാ മനുഷ്യനെ ശല്യപ്പെടുത്താനായിട്ട് ഇറങ്ങിക്കോളും…

അതും കൂടി ആയതും രാവൺ നിന്ന നിൽപ്പിൽ വിറയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി….

ഇത്രേം ചെയ്തു വച്ചതും പോര… എന്നിട്ടും നീ എന്നെ കളിയാക്ക്വാ ല്ലേ…

രാവൺ ഒരൂക്കോടെ അവൾക്കരികിലേക്ക് പാഞ്ഞടുത്ത് ബെഡിലിരുന്ന അവളുടെ കൈയ്യിൽ പിടിച്ച് അവളെ എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു നിർത്തി…

എന്താ രാവൺ ഇത്…ഞാനിത് ഇടാൻ സമ്മതിക്കില്ലേ നീ…

നീ എന്റെ കൈയ്യീന്ന് വാങ്ങിക്കൂട്ടാനാണോടീ ഇവിടേക്ക് വന്നത്…ഇത്രേം അടികൊണ്ടിട്ടും നിനക്ക് ഒരു പ്രോബ്ലോം ഇല്ലേ…

അടിയ്ക്കുന്ന നിനക്ക് അങ്ങനെ ഒരു വിചാരവും ഇല്ല… പിന്നെ കൊള്ളുന്ന ഞാനെന്തിന് പിന്മാറണം…

എന്റെ ഭർത്താവിന് സ്നേഹിക്കാൻ മാത്രമല്ല…ഒന്ന് ഉപദ്രവിക്കാൻ തോന്നുമ്പോഴും നിന്നു തരാൻ ഞാനല്ലേയുള്ളൂ ഇവിടെ…. എന്റെ ഒരു വിധിയേ…ത്രേയ നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞത് കേട്ട് രാവൺ പല്ല് ഞെരിച്ച് നിന്നു…. പെട്ടെന്നാണ് ഊർമ്മിളയും വേദ്യയും ഡോറ് തള്ളി തുറന്നു കൊണ്ട് അവിടേക്ക് എത്തിയത്….അവരെ കണ്ടതും രാവണും ത്രേയയും ഒരുപോലെ അവരിലേക്ക് നോട്ടം പായിച്ചു നിന്നു….

വന്നപാടെ ഇരുവരും ഒരുപോലെ ചുറ്റുപാടും അമ്പരപ്പോടെ കണ്ണോടിച്ചു നിന്നു… ചുറ്റിലും രാവണും ത്രേയയും നിറഞ്ഞു നില്ക്കുന്ന ആ ദൃശ്യം കണ്ടതും വേദ്യയുടെ മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ട് ചുവന്നു….

രാവൺ മോനേ…നീ അറിഞ്ഞു കൊണ്ടാണോ ഈ പരിഷ്കാരങ്ങൾ…???

ഊർമ്മിള അതും ചോദിച്ച് രാവണിനും ത്രേയയ്ക്കും നേരെ നടന്നടുത്തതും ത്രേയ രാവണിന്റെ പിടി അയച്ചെടുക്കാനായി കിണഞ്ഞ് പരിശ്രമിക്കുകയായിരുന്നു…. ഒരുനിമിഷം ഊർമ്മിളയുടെ നോട്ടം രാവൺ ബലമായി പിടി മുറുക്കി വച്ചിരുന്ന ത്രേയയുടെ കൈയ്യിലേക്ക്  പോയി…

അത് കണ്ടിട്ടും വലിയ കൂസലൊന്നും കൂടാതെ രാവൺ അവളുടെ കൈയ്യിനെ ഇടം കൈയ്യാൽ മുറുകെ പിടിച്ചു നിന്നു…വേദ്യയ്ക്ക് ആ കാഴ്ച കണ്ടതും പക ആളിക്കത്താൻ തുടങ്ങി…

എന്താ മോനേ ഇതൊക്കെ…. എന്താ ഈ റൂം ഇങ്ങനെ…??? നീ ഇവൾടെ വാക്കുകളിൽ വിശ്വസിച്ചു തുടങ്ങിയോ…???

ഊർമ്മിളാന്റി എന്താ ഈ പറഞ്ഞു വരുന്നത്…എനിക്കൊന്നും മനസിലാകുന്നില്ല..

രാവൺ അല്പം അലസമായി പറഞ്ഞു നിർത്തി…

ഈ റൂമിന്റെ കാര്യമാ ഞാൻ പറഞ്ഞത്…

ഇത് ഞാനറിഞ്ഞു കൊണ്ടല്ല.. എല്ലാം ഇവൾടെ പ്ലാനുകളുടെ ഭാഗമാ…

രാവൺ ചുറ്റിലുമുള്ള ഓരോ ഫോട്ടോസിനേം ഉള്ളിലടക്കി പിടിച്ച ദേഷ്യത്തോടെ നോക്കി…

ഹോ… അപ്പോ മഹാറാണീടെ പരിഷ്കാരങ്ങളാണ് ഇതൊക്കെ ല്ലേ…ഇനിയും എന്തൊക്കെയാണാവോ മനസിൽ തീരുമാനിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്നത്….

ഊർമ്മിള പറയുന്നത് കേട്ട് ത്രേയ അവരെയും വേദ്യയേയും മാറിമാറി നോക്കി നിന്നു…

ഒരു പരിഷ്കാരത്തിന്റെ ബാക്കി പത്രമല്ലേ എന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ കവിളിൽ കരിനീലിച്ച് കിടക്കുന്നത്… ഇത്രയും ആയ സ്ഥിതിക്ക് മഹാറാണീടെ ഈ പുതിയ നീക്കങ്ങൾക്ക് എന്റെ വക ഒരു സമ്മാനം തരാതിരിക്കുന്നത് മോശമല്ലേ…. അതുകൊണ്ട് ദേ രാവണിന്റെ മുന്നിൽ വെച്ച് നിന്റെ കരണത്ത് ഞാൻ തരാൻ പോക്വാ അതിനുള്ള മറുപടി….

ഊർമ്മിള പറയുന്നത് കേട്ടതും രാവണിന്റെ നോട്ടം ഊർമ്മിളയ്ക്ക് പിന്നിൽ നിന്ന വേദ്യയിലേക്ക് പോയി…ഒരുതരം വിജയച്ചിരിയോടെ നില്ക്ക്വായിരുന്നു അവൾ….അതിനിടയിലും ത്രേയ അവന്റെ കൈപ്പിടിയിൽ നിന്നും അവളുടെ കൈ വലിച്ചെടുക്കാൻ കിണഞ്ഞ് പരിശ്രമിക്കുകയായിരുന്നു….

കനലെരിയുന്ന മിഴികളോടെ നിന്ന ഊർമ്മിള ത്രേയയുടെ കരണം ലക്ഷ്യമാക്കി കൈ  ആഞ്ഞ് വീശിയതും ത്രേയ അവളുടെ മുഖം രാവണിന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് തിരിച്ചു പിടിച്ചു…. തനിക്ക് നേരെ നീണ്ട പ്രഹരം ഏറെ നേരം കഴിഞ്ഞിട്ടും അവളുടെ കവിളിൽ പതിയാത്തത് കാരണം ത്രേയ മെല്ലെ മുഖമുയർത്തി ഊർമ്മിളയെ ഒന്ന് നോക്കി….

ത്രേയയെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി കൊണ്ട് ഊർമ്മിളയുടെ ശക്തിയേറിയ കരങ്ങളെ വലത് കൈയ്യാൽ തടുത്ത് നില്ക്ക്വായിരുന്നു രാവൺ… ദേഷ്യം കത്തിയെരിയുന്ന കണ്ണുകളോടും വരിഞ്ഞു മുറുകിയ കരങ്ങളോടും അവൻ അവരെ തന്നെ ഉറ്റുനോക്കി നിൽക്കുന്ന കാഴ്ച ത്രേയയെ അത്യന്തം അമ്പരപ്പിച്ചു…അവളാ ഞെട്ടലോടെ തന്നെ രാവണിന്റെ മുഖത്തേക്ക് ഉറ്റുനോക്കി നിന്നു….

തുടരും…..