സ്വാതിയുടെ പതിവ്രത ജീവീതത്തിലെ മാറ്റങ്ങൾ 31

Swathiyude Pavithra Jeevithathile Mattangal 31 | Author : Manoop Idev | Fanversion 2

കടപ്പാട്: ടോണി ബ്രോ

സ്വാതിയുടെ പതിവ്രത ജീവിതത്തിലെ മാറ്റങ്ങൾ നിങ്ങളെ പോലെ എന്നെയും ആകർഷിച്ച ഒരു കൃതിയാണ്. ഇതിന് പിന്നിൽ ഇതിന്റെ എഴുത്തുകാരനായ ടോണി ബ്രോ എടുത്ത പരിശ്രമം വളരെ മികച്ചതായിരുന്നു. പക്ഷെ ഈ ഒരു നോവലിന്റെ അവസാനം ഇത്രയും കാലം വായിച്ച കഥയുമായി ഒരു അകൽച്ച ഫീൽ ചെയ്തു. കൂടാതെ മറ്റൊരാൾ കൂടി ഈ കഥയ്ക്ക് ക്ലൈമാക്സ് എഴുതി. ടോണി ബ്രോ എഴുതിയത് ഒരു ട്രാജഡി എൻഡിങ്ങായിരുന്നു എങ്കിൽ ബിനു എന്ന കഥാകൃത്ത് എഴുതിയത് ഒരു ഹാപ്പി എൻഡിങ്ങായിരുന്നു. പക്ഷെ രണ്ട് കഥയിലും എന്തോ ഒന്ന് മിസ്സ്‌ ചെയ്ത പോലെ തോന്നി. ടോണി ബ്രോയും ബിനു ബ്രോയും എഴുതിയ കഥയോളം എത്തില്ലെങ്കിലും ഞാനും ഈ ഒരു മികവുറ്റ നോവലിന് അവസാനം എഴുതാൻ ശ്രമിക്കുകയാണ്. നിങ്ങളുടെ വിലയേറിയ അഭിപ്രായങ്ങൾ കമെന്റ് ചെയ്യുമല്ലോ…

“ഹേയ് സ്വാതി ഒരു മറുപടി പറഞ്ഞില്ല.”

അൻഷുലിന്റെ ചോദ്യത്തിന് മുൻപിൽ ഒരു പ്രതിമയെ പോലെ നിൽക്കാൻ മാത്രമേ സ്വാതിക്ക് അപ്പോൾ കഴിഞ്ഞുള്ളൂ.. അൻഷുലിനെ താൻ ആദ്യമായി കാണുന്നത് തന്റെ പ്ലസ് ടു പഠനം കഴിഞ്ഞ് കമ്പ്യൂട്ടർ പഠിക്കാൻ ചേർന്നപ്പോള്ളാണ് . ആ കമ്പ്യൂട്ടർ സെന്ററിലെ അദ്ധ്യാപകനായിരുന്നു അൻഷുൽ. വളരെ പെട്ടെന്ന് തന്നെ അൻഷുലും താനും സൗഹൃദത്തിലായി. രണ്ട് പേരും അനാഥർ, രണ്ട് മാസത്തേ ഈ ചെറിയ കോഴ്സ് തീരുന്ന ദിവസമായ ഇന്ന് അൻഷുൽ തന്നെ ഇഷ്ടമാണെന്നും വിവാഹം കഴിച്ചോട്ടെ എന്നും ചോദിച്ചപ്പോൾ സ്വാതി ആകെ ത്രിശങ്കു സ്വർഗത്തിലായത്.

“സ്വാതി..”

അൻഷുൽ വീണ്ടും അവളെ വിളിച്ചു. സ്വബോധത്തിലേക് തിരികെ എത്തിയ സ്വാതി അൻഷുലിനെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച് കൂട്ടുകാരുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടിപ്പോയി. ആ ചിരിയിൽ അവനു വേണ്ട ഉത്തരം ഉണ്ടായിരുന്നു. പിന്നെ എല്ലാം പെട്ടെന്നായിരുന്നു നടന്നത്. തന്റെ കുറച്ച് സുഹൃത്തുക്കളുടെ സഹായത്തോടെ അവർ ഒരു രജിസ്റ്റർ ഓഫിസിൽ വച്ച് വിവാഹം കഴിച്ചു.

കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് അവർ ഒരു വാടക വീടെടുത്ത് അതിലേക്ക് താമസം മാറി. ജീവിത ചിലവ് കൂടിയപ്പോൾ കമ്പ്യൂട്ടർ സെന്ററിലെ ജോലിയിൽ ഇനിയും മുന്പോട്ട് പോകാൻ കഴിയില്ല എന്ന് തോന്നിയത് കൊണ്ട് അൻഷുൽ തീവ്രമായി പരിശ്രമിച്ചതിന്റെ ഫലമായി ബാംഗ്ലൂരിൽ ഒരു ഐ ടി കമ്പനിയിൽ ജോലി നേടാൻ സാധിച്ചു. അവിടുന്നങ്ങോട് തങ്ങളുടെ ജീവിതം സ്വർഗ്ഗ തുല്യമായിരുന്നു. ഒരു പക്ഷെ തനിക്ക് ഈ ആക്സിഡന്റ് നടന്നില്ലായിരുന്നു എങ്കിൽ ഇപ്പോഴും സ്വാതിയും എന്റെ മക്കളുമൊത്ത് സന്തോഷത്തോടെ കഴിയാമായിരുന്നു .

പക്ഷെ ഇനി…”

അൻഷുൽ കഴിഞ്ഞതെല്ലാം ഓർത്തു ഒരു നെടുവീർപ്പ് ഇട്ടു. സോണിയമോളെ ജയരാജ്‌ സ്കൂളിലേക്ക് കൊണ്ട് വിടാൻ പോകുന്നത് അൻഷുൽ തന്റെ ചെറുതായി ചാരിയ വാതിലിന്റെ വിടവിലൂടെ കണ്ടു. കൂടെ സ്വാതിയും വാതിലിനടുതത്തേക്ക് പോകുന്നത് കണ്ടു.

” മോൾ പോയി വണ്ടിയിലിരുന്നോ.. വല്യച്ഛൻ ഇപ്പൊ വരാം..”

ജയരാജ്‌ സോണിയമോളോട് പറയുന്നത് കേട്ടു. അവൾ അത് കേട്ട ഉടൻ താഴേക്ക് പോയി.

“മ്മ്.. എന്താ ഇങ്ങനെ നോക്കുന്നെ..”

ജയരാജിന്റെ കണ്ണിലേക്കു നോക്കി സ്വാതി ചോദിച്ചു. ജയരാജ്‌ തന്റെ വലതു കൈ അവളുടെ ബ്ലൗസിന്റെ മുകളിൽ പിടിച്ച് തന്നിലേക്ക് അടുപ്പിച്ച് അവളുടെ താഴത്തെ ചുണ്ട് തന്റെ വായിലേക്ക് എടുത്തു. സ്വാതി തന്റെ രണ്ടു കൈകളും ജയരാജിന്റെ കഴുത്തിലൂടെ ചുറ്റി ഒന്ന് കൂടെ ജയരാജിന്റെ മുഖം തന്നിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചു. ഇരുട്ടിന്റെ മറവിലല്ലാതെ ആദ്യമായി അൻഷുൽ ആ രംഗം കണ്ടു. അവൻ ഒരു നിമിഷം ബെഡിൽ കണ്ണടച്ചിരുന്നു.

ജയരാജ്‌ ചുണ്ടുകൾ വേർപെടുത്തി അവളിൽ നിന്ന് മാറി നിന്ന് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

” പോട്ടെ സ്വാതി മോളെ.. ഇന്ന് ഇച്ചിരി ലേറ്റ് ആവും.. ഒരു മീറ്റിംഗ് ഉണ്ട്… ”

” വേണ്ട.. എന്റെ മോഹങ്ങൾ ഉണ്ണർത്തിയിട്ട് ഇപ്പൊ പോകാൻ നോക്കുന്നോ.. വാ..ഏട്ടാ കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് പോകാം..'”

” പൊയ്ക്കോണം അവിടന്ന്.. ദേ.. മോള് വണ്ടിയിൽ ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കാ.. അപ്പോ വൈകീട്ട് കാണാം.. ”

അതും പറഞ്ഞു ജയരാജ്‌ അവളുടെ നെറുകയിൽ ഒരുമ്മ കൊടുത്ത് പുറത്തേക്ക് പോയി. സ്വാതി വാതിലടച്ച് തിരിഞ്ഞ് നിന്നപ്പോൾ അൻഷുൽ ഇതെല്ലാം ആ ചാരിയ വാതിലിന്റെ വിടവിലൂടെ കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു. സ്വാതി അവന് മുഖം കൊടുക്കാതെ ആകത്തേക്ക് പോയി.

അൻഷുൽ അങ്ങനെ തന്നെ കുറെ നേരം കിടന്നു. അവന്റെ ചിന്തകൾ കാടുകയറി തുടങ്ങിയിരുന്നു. എന്തെങ്കിലും ഒരു ജോലി തനിക്ക് കിട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ ഒരു പക്ഷെ എനിക്ക് എന്റെ സ്വാതിയെ വീണ്ടെടുക്കാമായിരുന്നു. അവൻ അതിന് വേണ്ടി ഇന്നുവരെ വിളിക്കാത്ത എല്ലാ ഈശ്വരൻ മാരെയും മാറി മാറി വിളിച്ച് അപേക്ഷിച്ചു.

കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് അൻഷുൽ തന്റെ ലാപ്ടോപ് എടുത്ത് അതിലേക്ക് ഇന്റർനെറ്റ്‌ കണക്ട് ചെയ്തു.

ഓൺലൈൻ ജോബ് സൈറ്റുകളിൽ തന്റെ പതിവ് ജോലി അന്വേഷണം തുടർന്നു. അതിനു ശേഷം തന്റെ മെയിലുകൾ ഓരോന്നായി ചെക്ക് ചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്നു. അതിൽ ഒരു മെയിൽ തുറന്ന അൻഷുലിന് തന്റെ കണ്ണുകളെ വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. തന്റെ പ്രാർത്ഥന ഈശ്വരൻ കെട്ടിരിക്കുന്നു.

അത് ഒരു അമേരിക്കൻ കമ്പനിയുടെ മെയിൽ ആണ്. രണ്ട് മൂന്ന് ആഴ്ചയ്ക്ക് മുൻപ് നെറ്റിൽ അവരുടെ ഒരു ആഡ് കണ്ടിരുന്നു. അവരുടെ ഒരു പ്രൊഡക്റ്റിന് ലോക വിപണിയിൽ നൽകാൻ പറ്റിയ നല്ലൊരു പരസ്യ വാചകം വേണം… ഏറ്റവും നല്ല വാചകത്തിന് ഒരു ലക്ഷം ഡോളറാണ് അവർ സമ്മാനമായി നിശ്ചയിച്ചിരുന്നത്. അൻഷുലും ഒരു വാചകം അവർക്ക് അയച്ച് കൊടുത്തിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.

അൻഷുൽ ഒരിക്കലും തനിക്ക് ആ സമ്മാനം കിട്ടുമെന്ന് കരുതിയിരുന്നില്ല. ഒരു കൗതുകത്തിന് വേണ്ടി അവൻ അയച്ചതായിരുന്നു. പക്ഷെ അവർ ആ മത്സരത്തിൽ തെരഞ്ഞെടുത്ത പരസ്യ വാചകം അത് അൻഷുൽ അയച്ചതായിരുന്നു. അവൻ കാണുന്നത് സത്യമാണോ എന്നറിയാൻ അവൻ വീണ്ടും വീണ്ടും മെയിൽ വായിച്ച്‌ നോക്കി ഉറപ്പ് വരുത്തി. ശേഷം അവർക്ക് തന്റെ കുറച്ചു ഡീറ്റൈൽസും ബാങ്ക് അക്കൗണ്ട് നമ്പറും വേണ്ടിയിരുന്നു. അതെല്ലാം അൻഷുൽ അയച്ച് കൊടുത്തു. ഇന്ന് വൈകുന്നേരത്തിനുള്ളിൽ ക്യാഷ് ക്രെഡിറ്റാവും എന്ന് അവർ അൻഷുലിൻ മെയിൽ ചെയ്തു.

അൻഷുലിന് ആ ഒരു നിമിഷം തന്റെ സന്തോഷം കൊണ്ട് എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് ഒരു പിടിയുമില്ലാരുന്നു. അവൻ തന്റെ വീൽ ചെയറിലേക്ക് ഇരുന്ന് അത് ഉരുട്ടി തന്റെ മുറിയിൽ നിന്ന് പുറത്ത് വന്നു. അവൻ ആ സന്തോഷം എത്രയും പെട്ടെന്ന് സ്വാതിയോട് പറയണം എന്ന് തോന്നി. അൻഷുൽ തന്റെ വീൽ ചെയർ ഉരുട്ടി സ്വാതിയുടെയും ജയരാജ്‌ സാറിന്റെയും മുറിക്ക് മുൻപിൽ എത്തി.

ആ വാതിൽ അടഞ്ഞാണ് അപ്പോൾ കിടന്നിരുന്നത്. അൻഷുൽ വാതിൽ തുറക്കാൻ വേണ്ടി നിന്നതും ഒരു നിമിഷം അവൻ എന്തോ ചിന്തിച്ചു. ശേഷം അവൻ തന്റെ മുറിയിലേക്ക് തന്നെ പോയി ബെഡിൽ കിടന്നു. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് സ്വാതി തന്റെ മുറി തുറന്ന് പുറത്തേക്ക് വന്നു. അവൾ നേരെ അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി ഭക്ഷണം പാകം ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. അൻഷുൽ ആ സമയം തന്റെ മുറിയിൽ ഇരുന്ന് സ്വാതിയെ വിളിച്ചു.

” സ്വാതി.. നീ അവിടെ തിരക്കിലാണോ.. ഒന്ന് ഇങ്ങോട്ട് വരാവോ.. ”

സ്വാതി മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല.

അൻഷുൽ വീണ്ടും വിളിച്ചു..

“സ്വാതി…”

“എന്താ നിങ്ങൾക്ക് വേണ്ടത്.. എന്നെ ഒരു ജോലി ചെയ്യാനും സമ്മതിക്കില്ലേ..”

“അത്.. സ്വാതി.. എനിക്ക് കുറച്ചു കഞ്ഞി കുടിക്കണം എന്നൊരാഗ്രഹം.. നിനക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടില്ലെങ്കിൽ…”

അൻഷുൽ പറഞ്ഞു നിർത്തി. സ്വാതി അൻഷുലിനെ ഒന്ന് തറപ്പിച്ച് നോക്കിയ ശേഷം അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി. അൻഷുൽ പിന്നെ മിണ്ടാനൊന്നും പോയില്ല.

കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് സ്വാതി ഒരു പാത്രത്തിൽ കുറച്ചു കഞ്ഞിയും മറ്റൊരു പാത്രത്തിൽ കുറച്ച് അച്ചാറുമായി വന്നു. അൻഷുൽ ബെഡിലിരുന്ന് അത് കുടിക്കാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ സ്വാതി അവനെ തടഞ്ഞു കൊണ്ട് അവൾ സ്പൂൺ എടുത്ത് അവന് കോരി കൊടുത്തു. പക്ഷെ ഒരു നിമിഷം പോലും സ്വാതി അൻഷുലിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയില്ല. അൻഷുൽ അവളെ തന്നെ നോക്കി കൊണ്ട് തന്റെ വിരലിലെ മോതിരം കാണിച്ച് ചോദിച്ചു.

“സ്വാതിക്ക് ഈ മോതിരം ഓർമ്മയുണ്ടോ.. പണ്ട് എന്റെ ബർത്ഡേയ്ക്ക് നീ കൂട്ടിവെച്ച കാശ് കൊണ്ട് വാങ്ങിച്ചത്.”

അവൾ ഒരു നിമിഷം അവന്റെ കൈകളിലേക്ക് നോക്കി ചോദിച്ചു..

“ഇതല്ലേ നിങ്ങൾ മുൻപ് വിറ്റു എന്ന് പറഞ്ഞത്?..”

“ശെരിയാ.. അന്ന് ഞാൻ നിന്നോട് ഒരു കള്ളം പറഞ്ഞതായിരുന്നു. എനിക്ക് എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായി കിട്ടിയ സമ്മാനമായിരുന്നു ഇത്. ഇത് എനിക്കൊരിക്കലും നഷ്ടപ്പെടുത്താൻ സാധിക്കില്ല, അത് പോലെ നിന്നെയും..”

അത് പറഞ്ഞു അൻഷുൽ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. ആ ഒരു നിമിഷം അവർ രണ്ട് പേരുടെയും കണ്ണുകൾ തമ്മിൽ ഉടക്കി. പെട്ടെന്ന് സ്വാതി തല വെട്ടിച്ച് താഴേക്ക് നോക്കി പറഞ്ഞു.

“അൻഷുൽ വേഗം കഴിക്ക്.. എനിക്ക് അകത്ത് പണിയുണ്ട്..”

” സ്വാതി.. എനിക്ക് നിന്നോട് ഒന്ന് കൂടി പറയാൻ ഉണ്ട്. അതും കൂടി നീ കേൾക്കണം.. പ്ലീസ്.. ”

” അൻഷുൽ വേണ്ട.. എനിക്കിനിയും നിങ്ങളുടെ പഴയ സ്വാതി ആകാൻ കഴിയില്ല.. അതിന് ഇനി ഞാൻ ശ്രമിച്ചാലും നടക്കില്ല. ”

“വേണ്ട.. സ്വാതി.. നിന്റെ അവസ്ഥ എനിക്ക് മനസ്സിലാവും.. പക്ഷെ ഇതും കൂടി കേട്ടിട്ട് നിനക്ക് തീരുമാനിക്കാം എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന്.. ”

അൻഷുൽ ഇന്ന് അവനു കിട്ടിയ ആ മെയിലിനെ കുറിച്ചും അതിലെ സമ്മാനത്തെ കുറിച്ചും എല്ലാം സ്വാതിയോട് വിവരിച്ചു. സ്വാതി അതെല്ലാം മിഴിച്ചിരുന്ന് കേട്ടു. തുടർന്ന് അൻഷുൽ അവളോട് പറഞ്ഞു..

” സ്വാതി നമുക്കും മക്കൾക്കും ജീവിക്കാൻ ഉള്ള സമ്പാദ്യം ഇപ്പോൾ എന്റെ കയ്യിലുണ്ട്.. നമുക്ക് തിരിച്ച് നാട്ടിൽ പോയി അവിടെ എന്തെങ്കിലും ബിസിനസോ മറ്റൊ ചെയ്ത് ജീവിക്കാം.. നീ എന്റെ കൂടെ വന്നില്ലെങ്കിൽ ഞാനും മക്കളും എന്തായാലും പോകും.. പക്ഷെ അതൊരിക്കലും ഒരു ജീവിതത്തിലേക്കാവില്ല.. “

അൻഷുൽ അത് പറഞ്ഞു കണ്ണ് തുടച്ചു.. സ്വാതി അവനെ നോക്കാതെ ആ കഞ്ഞിയിൽ ബാക്കി വന്നതുമായി ആ മുറിയിൽ നിന്ന് പുറത്തു വന്നു… പാത്രങ്ങളെല്ലാം അടുക്കളയിൽ വെച്ച ശേഷം അവൾ തന്റെ മുറിയിൽ കയറി കഥകടച്ചു. അവൾ ആ ബെഡിൽ കിടന്ന് അൻഷുൽ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ ഓരോന്നായി ആലോചിച്ചു.

“അൻഷുൽ പറഞ്ഞത് സത്യമായിരിക്കും, പക്ഷെ ഇനി ഒരിക്കലും എനിക്ക് അൻഷുലുമായി ഒരു കുടുംബ ജീവിതം സ്വപ്നം കാണാൻ കഴിയില്ല. അൻഷുലിന് ഇപ്പോൾ കിട്ടിയ സമ്മാന തുകയേക്കാൾ എത്രയോ ഇരട്ടി എന്റെ ജയരാജ്‌ ഏട്ടന്റെ അടുത്തുണ്ട്. അത് പോലെ എന്നിലെ പെണ്ണിനെ സുഖിപ്പിക്കാൻ എന്റെ ജയരാജ്‌ ഏട്ടനെ കൊണ്ട് മാത്രമേ സാധിക്കൂ.. അൻഷുൽ വേണമെങ്കിൽ ഒറ്റയ്ക്ക് പൊയ്ക്കോട്ടേ.. മക്കളേ ഞാൻ വിട്ട് കൊടുക്കില്ല..”

അവളുടെ ആ ചിന്തകളെ മുറിച്ചത് അവളുടെ കുഞ്ഞിന്റെ കരച്ചിലായിരുന്നു. സ്വാതി വേഗം കുഞ്ഞിനെ എടുത്ത് കണ്ണാടിയുടെ മുൻപിലുള്ള കസേരയിൽ ഇരുന്നു മുലയൂട്ടാൻ തുടങ്ങി. അവൾ കുഞ്ഞിന്റെ തലയിൽ പതിയെ തലോടി കൊണ്ടിരുന്നു. പെട്ടെന്ന് ആ മുറിയിൽ ഒരു അവൾ അശരീരി കേട്ടു..

“എന്താ സ്വാതി നിനക്ക് നിന്റെ കുഞ്ഞിനെ മുലയൂട്ടുമ്പോഴും കാമമാണോ തോന്നുന്നത്..”

സ്വാതി ഒന്ന് ഞെട്ടി, ആ അശരീരി കേട്ട് ചുറ്റും നോക്കി ചോദിച്ചു..? ”

“ആരാ.. ആരാണത്..”

” സ്വാതി… ഇത് നീ തന്നെയാണ് നിന്നോട് സംസാരിക്കുന്നത്… നിന്റെ ഉള്ളിലെ നീ.. ”

സ്വാതി ഒരു നിമിഷം കണ്ണാടിയിലേക്ക് നോക്കി. അവൾക്ക് അവളുടെ കണ്ണുകളെ വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. തന്റെ പ്രതിബിംബം തന്നോട് തന്നെ സംസാരിക്കുന്നു.

“സ്വാതി.. നീ എന്റെ പിറകിലേക്ക് ഒന്ന് നോക്ക് ..നീ കാരണം മുഖം നഷ്ടമായ ഒരു സാധു സ്ത്രീ ഉണ്ട് എന്റെ പിറകിൽ..”

സ്വാതി ഒരു നിമിഷം തന്റെ പ്രതിഭിംഭത്തിന്റെ പിറകിലേക്ക് നോക്കി. താൻ പണ്ട് ഉടുത്തിരുന്ന പോലെ ഒരു മുഷിഞ്ഞ സാരിയും ബ്ലൗസും ഇട്ട് തന്റെ അതെ രൂപത്തിലുള്ള ഒരു പെൺകുട്ടി. പക്ഷെ അവളുടെ മുഖം കാണാൻ കഴിയുന്നില്ല. പ്രതിബിംബം വീണ്ടും സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി.

“അത് വേറെയാരുമല്ല സ്വാതി.. നിന്റെ ഉള്ളിലെ യഥാർത്ത നീയാണ്. അവൾ ഒരു അമ്മയായിരുന്നു, ഭാര്യയായിരുന്നു… ഇനിയും എത്രകാലം നിനക്കിങ്ങനെ ജീവിക്കാൻ കഴിയും സ്വാതി.. നിന്റെ ശരീരത്തിൽ ചുളിവുകൾ വീണാൽ നിന്നെയും അയാൾക്ക് മടുക്കും. നാളെ നീ നിന്റെ മക്കളുടെ മുൻപിൽ ഒരു അഭിസാരികയായി മാറില്ല എന്ന് നിനക്ക് എന്താണ് ഉറപ്പ്… അവരുടെ അച്ചനെ നീ ഉപേക്ഷിച്ചാൽ അത് പോലെ അവർ നിന്നെയും ഉപേക്ഷിക്കുന്ന കാലം വിദൂരമല്ല.”

ഇതെല്ലാം കേട്ട് സ്വാതി അവിടെ തല താഴ്ത്തി ഇരുന്നു . അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ തുള്ളികൾ ആ കുഞ്ഞിന്റെ കവിളിലേക്ക് ഇറ്റി വീണു. അവൾ കണ്ണ് തുടച്ച് വീണ്ടും ആ പ്രതിബിംബത്തെ നോക്കി.

” നോക്ക് സ്വാതി.. നിന്റെ ഉള്ളിലെ ഇവൾക്ക് ഇനിയും ഒരു മുഖം കൊടുക്കണമെങ്കിൽ ഇതാണ് അതിന് പറ്റിയ അവസരം.. നീ ഇത്രയൊക്കെ ചെയ്തിട്ടും ഇപ്പോഴും നിന്നെ സ്നേഹിക്കാൻ മനസ്സ് കാണ്ണിക്കുന്ന അൻഷുലുമായി ഒരു നല്ല ജീവിതം ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കാൻ നോക്ക്.. അത് മാത്രമാണ് സത്യമുള്ളത്.. ഇപ്പോൾ നീ ജീവിക്കുന്നത് ഒരു സ്വപ്നലോകത്താണ്. ഒരു ദിവസം നീ ഉണരുമ്പോൾ മാഞ്ഞു പോകുന്ന സ്വപ്നം…”

പെട്ടെന്ന് കുഞ്ഞു കരയാൻ തുടങ്ങി.. സ്വാതി കുഞ്ഞിന്റെ തലയിൽ തട്ടി വീണ്ടും പാലുകൊടുത്ത് കൊണ്ടിരുന്നു. അവൾ വീണ്ടും കണ്ണാടിയിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ തന്നോട് സംസാരിച്ച പ്രതിബിംബം എങ്ങോട്ടോ പോയിരുന്നു. അവൾ കുഞ്ഞിനെ കയ്യിൽ ആട്ടിയുറക്കി. കുഞ്ഞു ഉറങ്ങിയപ്പോൾ അവൾ തോട്ടിലിൽ കിടത്തി. എന്നിട്ട് ആ ബെഡിൽ കിടന്ന് വീണ്ടും എന്തൊക്കെയോ ആലോചിച്ച് കൊണ്ടിരുന്നു. അവസാനം അവൾ ഒരു തീരുമാനമെടുത്ത് മുറിക്കുള്ളിൽ നിന്ന് പുറത്ത് വന്നു.

സ്വാതി അൻഷുലിന്റെ മുറിക്ക് പുറത്ത് വന്നു വാതിൽ പതിയെ തള്ളി.. അൻഷുൽ തന്റെ ബെഡിൽ വെറുതെ മുകളിലേക്ക് നോക്കി കിടുക്കുകയായിരുന്നു. അവൾ അവന്റെ അടുത്ത് വന്നു അവന്റെ കാൽഭാഗത്തായി ഇരുന്നു. കൊറേ സമയം ഇരുവരും ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. ആ നിശബ്ദദയ്ക്ക് വിരാമമിട്ട് കൊണ്ട് അൻഷുൽ ചോദിച്ചു.

“സ്വാതി നീയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. ഇനി എന്റെ കൂടെ വന്നാൽ എന്റെ ചിലവിൽ ജീവിക്കേണ്ടി വരുമല്ലോ എന്നാണ് നീ ചിന്തിക്കുന്നതെങ്കിൽ അതിന് നീ പേടിക്കണ്ട. എനിക്ക് കിട്ടിയ മുഴുവൻ തുകയും ക്രെഡിറ്റവുന്നത് നിന്റെ അക്കൗണ്ടിൽ ആയിരിക്കും. എനിക്ക് ഒരു ചില്ലി കാശ് വേണ്ട.. എനിക്കിനി ഒരിക്കലും നിന്റെ സഹായമില്ലാതെ നിന്റെ സ്നേഹമില്ലാതെ ജീവിക്കാൻ കഴിയില്ല സ്വാതി.. നിന്നെ എനിയ്ക്ക് വേണം, നമ്മുടെ കുടുംബം എനിക്ക് വേണം..”

അൻഷുൽ ഒരു ഗദ്ഗദത്തോടെ പറഞ്ഞു. പിന്നെയും ഇരുവർക്കുമിടയിൽ നിശബ്ദത തളം കെട്ടി. അല്പസമയത്തിന് ശേഷം സ്വാതി അൻഷുലിന് മുഖം കൊടുക്കാതെ അവിടെ ഇരുന്ന് പറഞ്ഞു.

” ഞാൻ വരാം അൻഷുൽ… പക്ഷെ ഇന്നത്തെ രാത്രി എന്റെ ജയരാജേട്ടൻ മാത്രമായിരിക്കും എന്റെ മേലുള്ള മുഴുവൻ അധികാരം, അതിന് ശേഷം എവിടേക്ക് വേണമെങ്കിലും വരാം.. അൻഷുൽ ആഗ്രഹിക്കുന്ന പോലെ ജീവിക്കാം.. അതിന് അൻഷുൽ സമ്മതിക്കണം.”

“ശരി സ്വാതി.. നിന്റെ ഇഷ്ടം പോലെ..”

സ്വാതി ആ മുറിയിൽ നിന്ന് പുറത്ത് വന്നു. അൻഷുലിന് കഞ്ഞി കൊടുത്തത് കൊണ്ട് പിന്നീട് ഭക്ഷണം വേണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞു. സ്വാതി അടുക്കളയിൽ കയറി എന്തോ കഴിച്ചെന്നു വരുത്തി. വീടൊക്കെ വൃത്തിയാക്കി വൈകീട് പോയി സോണിയമോളെ വിളിച്ച് കൊണ്ട് വന്നു. എന്നിട്ട് ജയരാജേട്ടന് വിളിച്ചു.

” ഹലോ.. ഏട്ടാ.. എപ്പഴാ വരുന്നത്.. ”

” ഞാൻ വന്നുകൊണ്ടിരിക്കാണ് മോളെ.. ”

” അപ്പോൾ മീറ്റിംഗ് ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞിട്ട്..? ”

“അത് നാളെത്തേക്ക് മാറ്റി.. നാളെ ഹിൽ റിസോർട്ടിൽ വെച്ച് പാർട്ടിയിലെ ഉയർന്ന നേതാവിന് ഒരു പാർട്ടി കൊടുക്കണം.. കൂടെ ഒരു സിനിമ നടിയെ കൂടി ഒപ്പിച്ച് കൊടുക്കണം.. എന്നാലേ സീറ്റിന്റെ കാര്യത്തിൽ ഒരു ഉറപ്പ് കിട്ടൂ..”

“എന്തിനാ സിനിമ നടി.. ഞാൻ മതിയോ..”

” ദേ.. സ്വാതി നീ എന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും മേടിക്കും.. അങ്ങനെ ഏതെങ്കിലും ഒരുത്തന് നിന്നെ കൊടുക്കാനാണെങ്കിൽ എനിക്ക് അത് എന്നോ ആവാമായിരുന്നു.. നീ എന്റെ മാത്രമാണ് സ്വാതി.. നിന്നെ ഞാൻ ആർക്കും വിട്ട് കൊടുക്കില്ല. ”

ജയരാജിന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് സ്വാതിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.. അവൾ ആ നിമിഷം അവിടെ നിന്ന് തേങ്ങി കരഞ്ഞു..

“എന്താ സ്വാതി നീ കരയാണോ.. എന്താ മോളെ നീ ഇങ്ങനെ..”

“ഏട്ടൻ വേഗം വാ.. എനിക്കിപ്പോ ഏട്ടനെ കാണണം..”

“ഇതാ… ഇപ്പൊ എത്തും..മോൾ ഫോൺ വെച്ചോ…”

“ശരി..”

സ്വാതി ഫോൺ വെച്ച ശേഷം ആ ഹാളിലെ സോഫയിൽ ഇരുന്ന് വീണ്ടും വീണ്ടും പൊട്ടികരഞ്ഞു. അവളുടെ മനസ്സിൽ അപ്പോൾ ഒരു യുദ്ധം നടക്കുകയായിരുന്നു. അൻഷുലിനോടുള്ള ഇഷ്ടവും ജയരാജേട്ടനോടുള്ള ഇഷ്ടവും തമ്മിൽ.. ഒരു പാട് നേരം സ്വാതി അവിടെയിരുന്ന് എന്തൊക്കെയോ ചിന്തിച്ച് കൊണ്ടിരുന്നു. അവസാനം അവൾ എന്തോ ഒന്ന് ഉറപ്പിച്ച് തീരുമാനിച്ചു.

സ്വാതി നേരെ ബാത്‌റൂമിൽ പോയി ഒന്ന് കുളിച്ച് ഫ്രഷായി ഒരു ബനിയനും കൂടെ ഒരു ലെഗ്ഗിൻസ് പാന്റും എടുത്തിട്ടു. ഉള്ളിൽ അവൾ ബ്രയോ ഷഡിയോ ഒന്നും ഇട്ടില്ല. കണ്ണാടിയുടെ മുൻപിൽ പോയി മുടി വിടർത്തിയിട്ട് മുഖം മിനുക്കി കൊണ്ടിരുന്നു.

സ്വാതിയുടെ സമ്മതം കിട്ടിയ അൻഷുൽ ഒരുപാട് സന്തോഷവാനായിരുന്നു. അവൻ ഇനി എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് ആലോചിച്ചിരുന്നപ്പോഴാണ് ജയരാജ് സാറിന്റെ ശിങ്കിടി സലീമിനെ ഓർമ്മ വന്നത്. പല കാര്യത്തിലും അവൻ തന്നോട് ഒരു സോഫ്റ്റ്‌ കോർണർ അൻഷുൽ അറിഞ്ഞിരുന്നു. ഇവിടുന്ന് എങ്ങനെയെങ്കിലും രക്ഷപ്പെടാൻ വേണ്ടി നോക്കാൻ അവൻ ഇടക്കിടയ്ക് പറയാറുണ്ടായിരുന്നു. അതിന് അവൻ എന്ത് സഹായം വേണമെങ്കിലും ചെയ്യാം എന്നും പറഞ്ഞിരുന്നു.

അൻഷുൽ സലീമിന്റെ ഫോണിലേക്ക് വിളിച്ചു.

“ഹലോ.. സലീം എനിക്ക് തന്റെ ഒരു സഹായം വേണം..”

“ഹലോ.. പറ അൻഷുൽ എന്താണ് കാര്യം”

” അത് സലീം നാളെ രാവിലെ ഞാനും സ്വാതിയും കുട്ടികളും ഇവിടുന്ന് നാട്ടിലേക്ക് മടങ്ങാണ്.. ജയരാജേട്ടൻ അറിയാതെയാണ് പോവുന്നത്… ”

” അത് നന്നായി അൻഷുൽ.. നിങ്ങൾ ഇവിടുന്ന് പോകുന്നത് തന്നെയാണ് നല്ലത്.. ഞാൻ എന്ത്‌ സഹായമാ ചെയ്യേണ്ടത്.. ”

“ഞങ്ങൾക്ക് ഇവിടുന്ന് നാട്ടിലെത്താൻ ഒരു ടാക്സി അറേഞ്ച് ചെയ്ത് തരുമോ..?”

“അതിനെന്താ അൻഷുൽ ഉറപ്പായിട്ടും ഈ സഹായം ഞാൻ ചെയ്തിരിക്കും.. പക്ഷെ ജയരാജേട്ടന് അറിയാതെ നോക്കണം.. അറിഞ്ഞാൽ പിന്നെ പറയണ്ടല്ലോ..”

“ഇല്ല സലീം.. ആരും അറിയില്ല.. അപ്പൊ എല്ലാം പറഞ്ഞ പോലെ..”

“ഓക്കേ.. അപ്പൊ ശെരി..”

ആ സമയം കാളിങ് ബെല്ലിന്റെ സൗണ്ട് കേട്ടു. ജയരാജ്‌ പുറത്ത് വന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. അൻഷുൽ തന്റെ മുറിയുടെ വാതിൽ അടച്ച് സോണിയമോൾക്ക് പാഠങ്ങൾ പറഞ്ഞു കൊടുക്കാൻ തുടങ്ങി.

ഈ സമയം സ്വാതി തന്റെ എല്ലാമെല്ലാമായ ജയരാജേട്ടന് വേണ്ടി കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു. കാളിങ് ബെൽ കേട്ട ഉടൻ സ്വാതി ഓടിച്ചെന്ന് വാതിൽ തുറന്നു. ജയരാജ്‌ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് സ്വാതിയെ വിഷ് ചെയ്തു.

” ഹായ് സ്വാതി മോളേ.. കാത്തിരുന്നു മുഷിഞ്ഞോ..? ”

മറുപടി പറയാതെ സ്വാതി ജയരാജിനെ കെട്ടിപിടിച്ച് ആ ചുണ്ടുകളിൽ തുടരെ തുടരെ ഉമ്മ വെച്ചു.. കുറച്ച് അധികം നേരം സ്വാതിയും ജയരാജും ചുണ്ടുകൾ കൊണ്ട് കഥ പറഞ്ഞു. ആ നിമിഷം ജയരാജും സ്വാതിയും വാതിൽ പോലും തുറന്ന് കിടക്കുകയാണ് എന്ന ചിന്ത പോലും ഇല്ലായിരുന്നു. പതിയെ ജയരാജ്‌ അവളെ അവനിൽ നിന്ന് വേർപെടുത്തി.. എന്നിട്ട് ആ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി ചോദിച്ചു..

” എന്ത് പറ്റി എന്റെ സ്വാതി മോൾക്ക്..? ബാ ആകത്തേക്ക് പോവാം”

അതും പറഞ്ഞു ജയരാജ്‌ വാതിൽ ലോക്ക് ചെയ്ത് തിരിഞ്ഞപ്പോൾ സ്വാതി അവളുടെ ബനിയൻ ഊരി സോഫയിലേക്കിട്ടു.. ആ ഒരു രൂപത്തിൽ ജയരാജ്‌ അവളെ കണ്ടപ്പോൾ അവന്റെ സകല നിയന്ത്രണവും പോയിരുന്നു. അവൻ കയ്യിലുള്ള ബാഗ് ഹാളിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞ് അവളുടെ അടുത്ത് ചെന്നു..

സ്വാതി ജയരാജിനെ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന സോഫയിലേക്ക് തള്ളിയിട്ടു അവന്റെ മടിയിൽ കയറി ഇരുന്ന് വീണ്ടും അവന്റെ ചുണ്ടുകളെ വായിലെടുത്ത് താലോലിക്കാൻ തുടങ്ങി.. ജയരാജ്‌ പതിയെ ചുണ്ടുകൾ വേർപെടുത്തി അവളുടെ മുലകളിൽ പിടിത്തമിട്ടു. സ്വാതി അവനെ തന്നെ നോക്കി എന്നിട്ട് തന്റെ മുലകളിൽ ഒരെണ്ണം എടുത്ത് ജയരാജിന്റെ വായിലേക്ക് വച്ചു കൊടുത്തു.. ജയരാജ്‌ ആ മുലകളിൽ അമർത്തി ഓരോന്നായി വലിച്ച് കുടിക്കാൻ തുടങ്ങി..

ഈ സമയം പുറത്തേ കാളിങ് ബെല്ലിന്റെ സൗണ്ട് അൻഷുലും കേട്ടിരുന്നു. ജയരാജിന്റെയോ സ്വതിയുടെയോ ശബ്ദമൊന്നും കേൾക്കതായപ്പോൾ അൻഷുൽ സോണിയ മോളേ ബെഡിലിരുത്തി ഒരു പ്രോബ്ലം ചെയ്യാൻ കൊടുത്ത് തന്റെ വീൽ ചെയറിലിരുന്ന് വാതിലിന് അടുത്ത് ചെന്ന് പതിയെ വാതിൽ തുറന്ന് പുറത്തേക്ക് നോക്കി. അവിടെ അവൻ കണ്ട കാഴ്ച ഏതൊരു ഭർത്താവിന്റെയും ആത്മാഭിമാനം ക്ഷത്തമേൽക്കുന്ന താരത്തിലുള്ള ഒരു കാഴ്ചയായിരുന്നു. സ്വാതി ജയരാജേട്ടന്റെ മടിയിൽ ഇരുന്ന് ഒരു കുഞ്ഞിന് പാൽ കൊടുക്കുന്ന പോലെ അയാളുടെ മുടിയിഴകൾ തലോടി തന്റെ മുലകൾ വായിൽ വെച്ച് കൊടുക്കുകയായിരുന്നു. അൻഷുൽ ആ കാഴ്ച്ച അധികം കണ്ട് നിക്കാതെ വാതിൽ അടയ്ക്കാൻ നിന്നതും സ്വാതിയും ജയരാജും അവനെ കണ്ടു.

ഒരു ഭാവ ഭേദവുമില്ലാതെ അവനെ നോക്കി അവളുടെ മാറിടത്തിൽ നിന്ന് മുഖം മാറ്റി ജയരാജൻ അൻഷുലിനോട് പറഞ്ഞു…

” അൻഷുൽ..ഞങ്ങൾ രണ്ടാളും ഒന്ന് പുറത്ത് പോവും വൈകിയെ തിരിച്ച് വരൂ.. അത് വരെ കുട്ടികളെ നീ ഒന്ന് നോക്കണം.. ”

അൻഷുൽ തലയാട്ടി.. “ആ.. ” എന്ന് പറഞ്ഞു വാതിലടച്ചു. താൻ കണ്ട കാഴ്ച എന്നത്തേതിനേക്കാളും അൻഷുലിനെ അപ്പോൾ നൊമ്പര പ്പെടുത്തി.. പക്ഷെ അവൻ സ്വയം തന്റെ മനസ്സിനോട് പറഞ്ഞു..

“ഇല്ല ഇപ്പോൾ കണ്ടതൊന്നും സത്യമല്ല..എന്റെ കണ്ണുകൾ ഇപ്പോഴും തന്നോട് കള്ളം പറയുകയാണ്.. ഇപ്പോളും താൻ സ്വാതിയെ വിശ്വസിക്കുന്നു.. ഇന്നത്തെ രാത്രി കൂടി കഴിഞ്ഞാൽ അവൾ എന്റേത് മാത്രമായി മാറും. അവളും ഞാനും ഞങ്ങളുടെ മക്കളുമായി ആ പഴയ സ്വർഗ്ഗ തുല്യമായ ജീവിതത്തിലേക്ക് എത്തിച്ചേരും.. അതിന് വേണ്ടി അവൾ എന്നോട് ചോദിച്ചത് ഈ ഒരു രാത്രി മാത്രമാണ്.. ഒരു പക്ഷെ ഇനിയൊരിക്കലും അവള്ക്ക് ലൈംഗിക സുഖം കിട്ടിയെന്ന് വരില്ല.. അത് നൽകാൻ എനിക്കും കഴിയില്ല.. എന്നെ പോലെ ജീവച്ചവമായ ഒരു ഉപയോഗവും ഇല്ലാത്ത എന്നെ പരിചരിക്കാനും ഞങ്ങളുടെ മക്കളേ നന്നായി വളർത്താനും വേണ്ടി അവൾക്ക് നൽകേണ്ടി വരുന്നത് ആരും മോഹിക്കുന്ന അവളുടെ യവ്വനമാണ്.. ഇന്നൊരു രാത്രി അവൾക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളത് പോലെ ജീവിക്കട്ടെ..”

അൻഷുൽ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു.വീണ്ടും അവൻ എന്തൊക്കെയോ ആലോചിച്ച്‌ ബെഡിൽ സോണിയ മോളുടെ അടുത്തിരുന്നു.. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് സ്വാതിയും ജയരാജും വന്നു തന്റെ വാതിൽ തുറന്ന് അവർ പുറത്ത് പോവുകയാണ് എന്ന് പറഞ്ഞു. സ്വതി അവൾടെ ഏറ്റവും വില കൂടിയ ഒരു സാരിയും അതിലേക്ക് മാച്ചിങ്ങായ ഒരു ബ്ലാസും ആണ് ഉടുത്തിരുന്നത്. ഹാളിലെ വാതിൽ എന്നോട് കുറ്റിയിടാൻ ഏല്പിച്ച് ജയരാജേട്ടൻ സ്വാതിയുടെ അരയിൽ കൈ ചുറ്റി അവർ നടന്നകന്നു…

സോണിയ മോൾക്ക് ഉറക്കം വരുന്നുണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ അൻഷുൽ അവൾക്ക് ഫ്രിഡ്ജിൽ നിന്ന് പാലും ബ്രെഡും എടുത്ത് കൊടുത്തു.. മോളുടെ കൂടെ അൻഷുലും ബ്രെഡും പാലും കഴിച്ചു. സോണിയമോളോട് ബെഡിൽ പോയി കിടന്നോളാൻ പറഞ്ഞിട്ട് അൻഷുൽ തന്റെ കുഞ്ഞു വാവയുടെ അടുത്ത് ചെന്നു. എന്നിട്ട് അവളെ തോട്ടിലിൽ നിന്ന് എടുത്ത് സ്വാതി നിറച്ച് വെച്ച ഫീഡിങ് ബോട്ടിലിലെ പാൽ കൊടുത്തു. കുറച്ച് നേരം കുഞ്ഞ് തോട്ടിലിൽ കിടന്ന് കളിച്ചു. അൻഷുൽ തൊട്ടിൽ പതിയെ ആട്ടിയപ്പോൾ കുഞ്ഞു കിടന്നുറങ്ങി.

നേരം ഒൻപതായപ്പോൾ സ്വാതിയും ജയരാജും തിരിച്ച് വീട്ടിൽ എത്തി.

അൻഷുൽ അവരെ കണ്ടപ്പോൾ ഒന്ന് മന്തഹസിച്ച് കൊണ്ട് തന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി.. സ്വാതിയും ജയരാജും തങ്ങളുടെ മുറിയിലേക്കും.. അന്ന് രാത്രി അൻഷുൽ തന്റെ മുറിയുടെ വാതിൽ അടച്ചില്ല. അവൻ ബെഡിൽ കിടന്ന് നാളെത്തെ കാര്യങ്ങൾ ആലോചിച്ച് കൊണ്ട് ഉറങ്ങി.. പക്ഷെ തന്റെ തൊട്ടടുത്ത മുറിയിൽ സ്വാതിക്കും ജയരാജിന്നും ഉറക്കമില്ലാത്ത രാത്രിയായിരുന്നു അത്. നേരം പുലർന്ന് ഒരു ആറ് മണിയായപ്പോൾ അൻഷുൽ ഹാളിൽ ഒരു ശബ്ദം കേട്ടു..

അവൻ ബെഡിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി വീൽ ചെയറിൽ ഇരുന്ന് ഹാളിലേക്ക് പോയപ്പോൾ സ്വാതി ജയരാജിന് ഭക്ഷണം വാരി കൊടുക്കുന്നതാണ് കണ്ടത്.. അവൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ പോയി ബ്രഷ് ചെയ്ത് വന്നു സ്വാതിയോട് പറഞ്ഞു..

“സ്വാതി.. എനിക്കും കൂടി ഒരു കോഫി എടുക്ക്.. ”

” അൻഷുലിന് പിന്നെ കഴിക്കാം.. ജയരാജേട്ടന് ആരെയോ കാണാൻ പോകാൻ ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.. അത് കൊണ്ട് ഏട്ടൻ കഴിച്ചോട്ടെ…”

അൻഷുൽ പിന്നെയൊന്നും മിണ്ടിയില്ല. ജയരാജിനേ കൊണ്ട് ഭക്ഷണം മുഴുവൻ കഴിപ്പിച്ച ശേഷം ഒരു ഭാര്യ ഭർത്താവിനെ പരിചരിക്കുന്ന പോലെ സ്വാതി ആയാളെ അനുകമിച്ചു. മെയിൻ ഡോറിനടുത്ത് എത്തിയ ശേഷം സ്വാതി ജയരാജിന്റെ നെറുകയിൽ ഒരു ചുംബനം കൊടുത്ത് യാത്രയാക്കി. എന്നിട്ട് വാതിലടച്ച് കൊണ്ട് വന്നു അൻഷുലിനോട് ചോദിച്ചു..?

” അൻഷുൽ എപ്പഴാ വണ്ടി വരുന്നത്..? എന്തൊക്കെയാണ് എടുക്കാൻ ഉള്ളത് എന്ന് വെച്ചാൽ അതെല്ലാം പാക്ക് ചെയ്യണം. ജയരാജേട്ടൻ തിരിച്ച് വരുമ്പോഴേക്കും നമുക്ക് ഇവിടുന്ന് ഇറങ്ങണം.. ”

സ്വാതി പെട്ടെന്ന് അങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോൾ അൻഷുൽ അന്തം വിട്ട് ഇരുന്നു പോയി.. അവനപ്പോഴും സ്വാതി കൂടെ വരും എന്ന് ഒരുറപ്പുമില്ലായിരുന്നു.. പക്ഷെ അവൾ ഇപ്പോൾ പറഞ്ഞത് കേട്ടപ്പോൾ അവന്റെ മനസ്സ് തുള്ളിച്ചാടി.. അവൻ വേഗം മുറിയിൽ ചെന്ന് മൊബൈൽ എടുത്ത് സലീമിന്റെ നമ്പറിൽ ഡയൽ ചെയ്തു. ഒന്ന് രണ്ട് റിങ്ങിന് ശേഷം അവൻ ഫോണെടുത്തു..

“ഹലോ..! അൻഷുൽ എപ്പോഴേക്കാ വണ്ടി വരാൻ പറയേണ്ടത്…?”

” സലീം..ഒരു എട്ടുമണി ആകുമ്പോഴേക്കും വരാൻ പറ.. ഡ്രൈവർ ആരാണ് മലയാളി ആണോ.. ”

“അതെ.. അയ്യപ്പേട്ടൻ എന്നാണ് പേര്.. കണ്ണൂർ കാരനാണ്.. നിങ്ങളൊന്ന് കൊണ്ടും പേടിക്കണ്ട.. മൂപ്പർ നിങ്ങളെ സുരക്ഷിതമായി നാട്ടിലെത്തിക്കും..”

“താങ്ക്യു സലീം.. ഈ ഉപകാരം ഞാൻ മരിച്ചാലും മറക്കില്ല..”

” എന്നാൽ ശെരി.. അവിടെ എത്തിയിട്ട് വിളിക്കണം… ”

“ഓകെ.. സലീം..”

അതും പറഞ്ഞു ഫോൺ കട്ടാക്കി. സ്വാതി ജയരാജ്‌ വാങ്ങി കൊടുത്ത ഡ്രെസ്സെല്ലാം അവിടെ തന്നെ ഉപേക്ഷിച്ച് പകരം അവളുടെ പഴയ ഡ്രെസ്സും അത്യാവശ്യം വേണ്ട സാധനങ്ങളും പാക്കാക്കി. കുട്ടിക്കളെ എഴുന്നേൽപ്പിച്ച് അവരുടെ ഡ്രെസ്സെല്ലാം പാക്ക് ചെയ്തത് അൻഷുലാണ്.

സമയം ഏട്ടാവുന്നതിന് മുൻപ് തന്നെ അവരുടെ ഒരുക്കങ്ങൾ കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ബ്രേക്ക്‌ ഫാസ്റ്റ് ഇനി പുറത്ത് നിന്ന് കഴിക്കാം എന്ന് സ്വാതിയാണ് അൻഷുലിനോട് പറഞ്ഞത്. അവർ ഫ്ലാറ്റ് പൂട്ടിയിറങ്ങി. സ്വാതി അൻഷുലിന്റെ വീൽ ചെയർ തള്ളി അവർ താഴെയെത്തിയപ്പോഴേക്കും ടാക്സി വന്നിരുന്നു. ഒരു ഇന്നോവ ആയിരുന്നു അത്.സ്വാതിയും കുഞ്ഞും ജയരാജും നടുവിലെ സീറ്റിൽ ഇരുന്നു. സോണിയമോൾ മുൻപിൽ ഇരുന്നു. ലഗേജ് എല്ലാം പിറകിൽ വച്ച് അവർ യാത്ര തുടർന്നു. പോകുന്ന വഴിക്ക് അവർ ഒരു റെസ്റ്റോറന്റിൽ കയറി ബ്രേക്ക് ഫാസ്റ്റ് കഴിച്ചു യാത്ര തുടർന്നു.

അവരുടെ യാത്ര ആരംഭിച്ചിട്ട് ഒരുപാട് നേരമായിരുന്നു. പെട്ടെന്ന് അവരുടെ വണ്ടി ഒരു ഘട്ടറിൽ ചാടിയപ്പോൾ അതുവരെ ഉറങ്ങി കിടന്ന അൻഷുൽ ഞെട്ടി എഴുന്നേറ്റു. വച്ചിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ സമയം രണ്ട് മണി. സ്വാതി അപ്പോൾ കുഞ്ഞിനെ മടിയിൽ കിടത്തി പുറത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. അൻഷുൽ തന്റെ ഫോൺ സ്വിച്ച് ഓഫ് ചെയ്ത് വെച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു അത് വരെ.. അവൻ ഡ്രൈവറോട് ചോദിച്ചു.

” അയ്യപ്പേട്ടാ നമ്മൾ എവിടെ എത്തി.. ” ” നമ്മൾ സിറ്റി ബോർഡർ കഴിഞ്ഞു സാർ.. ”

അൻഷുൽ “ഉം ” എന്ന് മൂളിക്കൊണ്ട് തന്റെ ഫോൺ ഓൺ ചെയ്തു. ഓൺ ചെയ്തപ്പോഴേക്കും സലീം അതിലേക്ക് വിളിച്ചു. അവന്റെ കാൾ കണ്ടപ്പോഴെ അൻഷുലിന്റെ കൈ വിറച്ചു. ഇനി അഥവാ ജയരാജേട്ടനെങ്ങാനും അറിഞ്ഞിരിക്കുമോ എന്നാണ് അവന്റെ പേടി…

” ഹലോ സലീം.. ”

“ഹലോ അൻഷുൽ.. ഒരു ബാഡ് ന്യൂസ്‌ ഉണ്ട്. നമ്മുടെ ജയരാജേട്ടന്റെ കാർ ഇന്ന് ഹിൽ ടോപ്പിൽ വെച്ച് നിയന്ത്രണം വിട്ട് കൊക്കയിലേക്ക് മറിഞ്ഞു.. ജയരാജേട്ടൻ നമ്മെ വിട്ട് പോയി അൻഷുൽ..”

സലീം ഒറ്റ വാക്കിൽ അത് പറഞ്ഞു തീർത്തു. അൻഷുൽ അത് കേട്ടതും ആകെ അന്താളിച്ച് ഇരുന്നു പോയി. അവന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും മൊബൈൽ താഴേക്ക് വീണു. അവൻ സ്വാതിയെ നോക്കി അവൾ അപ്പോഴും പുറത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുകയായിരുന്നു. അവളോട് അത് പറയാൻ ധൈര്യം കുറവായിരുന്നു. എന്നിരുന്നാലും അവൾ അറിയണം എന്ന് ഉള്ളത് കൊണ്ട് അൻഷുൽ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാതെ പറഞ്ഞു.

” സ്വാതി.. നമ്മുടെ ജയരാജേട്ടന് ഇന്ന് ഒരു ആക്‌സിഡന്റ് പറ്റി. അദ്ദേഹം നമ്മെ വിട്ട് പോയി സ്വാതി.. ”

ഒരു പൊട്ടിക്കരച്ചിലാണ് അൻഷുൽ അവിടെ പ്രതീക്ഷിച്ചത്, പക്ഷെ സ്വാതി കരഞ്ഞില്ല, സങ്കടപ്പെട്ടില്ല അവൾ അവന്റെ തോളിലേക്ക് ചാഞ്ഞിരുന്ന് കിടന്നു. അവൾ അവനോട് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. അൻഷുലിന് അവളുടെ ആ പ്രവർത്തി ഒരു അത്ഭുദമായാണ് തോന്നിയത്. അവൻ പിന്നെ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. അൻഷുലിന്റെ ആ തോളിൽ ചാഞ്ഞു കിടന്ന് സ്വാതി പുറത്തേ വിദൂരതയിലേക്ക് നോക്കി മനസ്സിൽ സ്വയം പറഞ്ഞു…

” ഇല്ല ജയരാജേട്ടാ.. ഈ ലോകത്ത് നിങ്ങളെ പോലെ എന്നെ സ്നേഹിക്കാൻ വേറെ ആർക്കും കഴിയില്ല. പക്ഷെ എന്നിലെ അമ്മയെയും നിങ്ങളുടെ സ്നേഹത്തെയും തൂക്കി നോക്കിയപ്പോൾ നിങ്ങളെ എനിക്ക് മനഃപൂർവം ഒഴിവാക്കേണ്ടി വന്നു.. ഇനിയുമൊരു ജന്മം ഉണ്ടെങ്കിൽ ഞാൻ നിങ്ങളുടെ മാത്രമാകും.. ഇന്ന് ഞാൻ നിങ്ങളെ ഊട്ടിയത് നിങ്ങളെ കൊല്ലാനുള്ള മയക്കുമരുന്നായിരുന്നു. ഒരു പക്ഷെ നിങ്ങൾ ജീവനോടെ ഉണ്ടെങ്കിൽ നിങ്ങൾ എന്നെ തേടി വരും എന്ന് എനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. അത് കൊണ്ടാണ് എനിക്ക് ഈ ക്രൂരത ചെയ്യേണ്ടി വന്നത്. മാപ്പ്…എല്ലാത്തിനും മാപ്പ്.. ”

സ്വാതിയുടെ ഉള്ളിലെ സങ്കടക്കടൽ അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും ധാരയായി ഒഴുകി കൊണ്ടിരുന്നു….

നന്ദി…… (കടപ്പാട്: ടോണി ബ്രോ)

“