💖ഹൃദയബന്ധം 2

“നീ എന്താ ഈ പറയണേ ഹൃദയബന്ധോ??”

“അഹ് മാഷേ.”

അവളെന്റെ കൈയിൽ കേറി പിടിച്ചു.

“ഛി വിടെടി മയിരെ.”

“ന്റെ കൃഷ്ണ, ഈ മാഷിന്റെ വാ നിറച്ച് തെറിയാണല്ലോ?? എന്റെ ചെറിയമ്മയെ പോലെ തന്നെയാ ഈ മാഷും.”

“നീ എന്റെ കൈന്ന് വിട്ടേടി കോപ്പേ.”

“അഹ് ഒന്നടങ്ങ് മാഷേ.”

അവളെന്റെ കൈ എന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് വച്ചു. എന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പ് വര്ധിക്കുന്നുണ്ട്. അതെനിക്ക് അറിയാൻ കഴിഞ്ഞു.

“ഈ ഇടിക്കുന്നത് എന്റെ ഹൃദയാ മാഷേ!”

എന്റെ ശ്വാസം നിലച്ചത് പോലെ തോന്നി. തല ചുറ്റുന്നു. നിലത്തേക്ക് ബോധം കെട്ട് വീഴുമ്പോഴും അവളെന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

“മോനൂ…..”

ചേച്ചീടെ വിളി കേട്ടാ ഞാനുണർന്നെ.

“നിന്നോട് ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ വാവേ ഇങ്ങനെ അസമയത്ത് കിടന്ന് ഉറങ്ങല്ലുന്ന്. പറഞ്ഞാ കേക്കില്ല ചെക്കൻ.”

ഞാൻ ചുറ്റിനും നോക്കി. ഞാനിപ്പോ ചേച്ചീടെ റൂമിലാ ഉള്ളെ. എന്താ എനിക്ക് സംഭവിച്ചേ??

“മോനൂ പോയി കുളിച്ചേ. വിളക്ക് വക്കാനുള്ളതാ.”

അടുക്കളയിൽ പോകും വരെ ഓർമയുണ്ട് പിന്നെന്താ നടന്നെ??

“മോനൂ……”

“അഹ്..”

“നിനക്കെന്താ പറ്റിയേ?? കണ്ണും തുറന്ന് വച്ച് സ്വപ്നം കാണുവാണോ??”

“ചേച്ചിയെന്താ പറഞ്ഞേ??”

“എടാ പൊട്ടാ പോയി കുളിക്ക്. വിളക്ക് വെക്കണ്ടേ??”

“അഹ്.”

ഷവറിലെ തണുത്ത വെള്ളം ശരീരത്തേക്ക് വിഴുമ്പോ കുറച്ച് മുൻപ് നടന്ന കാര്യങ്ങൾ എനിക്ക് ഓർമ വന്നു. നട്ടെല്ലിൽ ഒരു പെരുപ്പ്. ഈശ്വരാ ഞാൻ കണ്ടത് സ്വപ്നം അല്ല. ഇനി ഇതൊക്കെ എന്റെ വെറും തോന്നലാണോ?? ദേവി കാത്തോണേ.”

വിളക്ക് വെക്കുമ്പോഴും നാമം ചൊല്ലുമ്പോഴും എല്ലാം അവളായിരുന്നു മനസ്സിൽ.

“മോനൂ വാ ചോർ കഴിക്കാം.”

“എനിക്ക് വേണ്ട ചേച്ചി നല്ല സുഖമില്ല.”

“എന്ത് പറ്റിടാ?? നെഞ്ചിന് വല്ലോ ബുദ്ധിമുട്ടും തോന്നുന്നുണ്ടോ??”

“ഏയ് അതൊന്നും അല്ല ചേച്ചി. നല്ല തല വേദന.”

“പനിയുണ്ടോ മോനൂ??”

നെറ്റിയിലും കവിളിലും തൊട്ട് നോക്കി കൊണ്ട് ചേച്ചി ചോദിച്ചു.

“ഏയ് ഇല്ലേച്ചി.”

“മോനൂ തീരെ വയ്യേ നമ്മക്ക് ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോവാം.”

“അതൊന്നും വേണ്ട ചേച്ചി. ഒന്ന് ഉറങ്ങി എഴുന്നേറ്റ മാറുന്നതേയുള്ളൂ.”

“ചോർ വേണ്ടങ്ങി കഞ്ഞിയായിട്ട് തരട്ടെ മോനൂ?? ഒന്നും കഴിക്കാണ്ട് കിടന്നാലെങ്ങനെയാ.”

“ഒന്നും വേണ്ടേച്ചി. ഇനി ഇതിന്റെ പേരിൽ ചേച്ചിയൊന്നും കഴിക്കണ്ടിരിക്കല്ലും.

എനിക്ക് വേണ്ടാഞ്ഞിട്ടാ.”

“എന്നാ മോൻ കിടന്നോ. ചേച്ചിക്ക് അടുക്കളയിൽ ചെറിയ പണിയുണ്ട്.”

“അതൊക്കെ ഓക്കെ. പക്ഷെ തിരിച്ച് വരുമ്പോ ഞാൻ കൈ പിടിച്ച് മണപ്പിക്കും. അപ്പൊ അറിയാലോ കഴിച്ചോ കഴിച്ചില്ലേന്ന്. ഇനി അതല്ല, അന്നത്തെ പോലെ സോപ്പിട്ട് കൈ കഴുകി കൊണ്ട് വരാനാണ് പരുപടിയെങ്ങി ചത്താലും ഞാനിനി ചേച്ചിയോട് മിണ്ടില്ല.”

“ഓ കഴിച്ചോളാം സാറേ.”

അവൾ ചിരിച്ചു. പുതപ്പ് കൊണ്ട് എന്നെ മൂടി നെറ്റിയിലൊരു ചുടു ചുംബനവും തന്ന് ചേച്ചി മുറി വിട്ട്പ്പോയി.

“ഭയങ്കര സ്നേഹമാണല്ലോ രണ്ടാൾക്കും!”

അവളുടെ ശബ്‌ദം. ഇല്ല അങ്ങനെയൊരാൾ ഇല്ല. എല്ലാം എന്റെ തോന്നാലാ.

“അഹ് ഇതൊന്നും മാഷിന്റെ തോന്നലല്ല. എന്നെ നോക്കിക്കേ മാഷേ.”

കണ്ണടച്ച് കിടന്നിരുന്ന ഞാൻ കണ്ണ് തുറന്നു. പേടി എന്നെ കിഴ്പ്പെടുത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. എന്റെ കൂടെ എന്റെ അടുത്തായി തന്നെ അവളും കിടക്കുന്നു.

“രാമ രാമ രാമ രാമ രാമ….”

ചാടി കൂട്ടി എഴുന്നേറ്റ് നാമം ചൊല്ലാൻ തുടങ്ങി. അവള് ചിരിക്കാനും.

“എന്റെ മാഷേ വെറുതെ നാമം ചൊല്ലണ്ട. അങ്ങനെ ചൊല്ലിയാലൊന്നും ഞാൻ പേടിക്കില്ല.”

“നീ…..,യാരാ നിനക്കെന്താ വേണ്ടേ?? എന്നെ ഉപദ്രവിക്കാണ്ട് ഒന്ന് പോയി തരോ??”

പേടി കാരണം ശബ്‌ദം ഇടറാൻ തുടങ്ങി.

“ഞാൻ പോവുവാ മാഷേ. ഞാൻ വിചാരിച്ചത് മാഷിന് നല്ല ധൈര്യം കാണുന്നാ. ഞാൻ കാരണം ആരും പേടിക്കണ്ട. ഇനി ഒരു ഉപദ്രവത്തിനും ഞാൻ ഉണ്ടാവില്ല. മാഷ് കിടന്നോ നല്ല തലവേദന ഉള്ളതല്ലേ. പേടിക്കണ്ട ഇനി ഞാൻ വരില്ല.”

ഒന്നൂടെ ഞാൻ കണ്ണടച്ച് തുറന്നു. ഇല്ല അവൾ കിടന്നിടത്ത് ഇപ്പൊ ചന്ദനത്തിന്റെ സുഗന്ധം മാത്രം. എന്താ ഭഗവാനെ എനിക്ക് സംഭവിക്കുന്നെ?? ഒന്നും മനസ്സിലാവുന്നില്ല. ഇതെന്റെ തോന്നലാണെന്നാ വിചാരിച്ചേ. എന്നാൽ അല്ല. ഭഗവാനെ രക്ഷിക്കണേ.

“മോനൂ ചേച്ചി ഇറങ്ങുവാ. പുട്ടുണ്ടാക്കി വച്ചിട്ടുണ്ടേ. എടുത്ത് കഴിക്കണോട്ടോ.”

“ഇന്നെന്താ ചേച്ചി ഇത്ര നേരത്തെ??”

“ക്രിസ്മസൊക്കെ വരുവല്ലേ മോനൂ. ഇനി അത് കഴിയും വരെ ഇങ്ങനെ തന്നെയാ. രാത്രി വരണതും ചെലപ്പോ താമസിക്കും.”

“അഹ്.”

“പിന്നെ രാവിലെ കഴിക്കാനുള്ള ഗുളിക കഴിക്കാൻ മറക്കല്ലേ!”

“ഇല്ല. ചേച്ചി ചെല്ലാൻ നോക്ക്.”

“വാതില് പൂട്ടിക്കോ.”

എന്നും ചേച്ചി പോകുമ്പോ ഞാൻ വാതില് അകത്തൂന്ന് പൂട്ടും. വാതിലും പൂട്ടി പൂജാമുറിയിൽ കേറി പ്രാർത്ഥിച്ചു. പറയാൻ ഒന്നേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ ഇനിയും അവള് വരരുതേ എന്ന്!

🎶Ulagame agasivappil aanadhe Unadhu naanam sindhiye Uravae adhile naan vasipadhal Naan un azhaginile Deivam unargiren Undhan aruginile Ennai unarugiren🎶

ഫോൺ അടിച്ചു. പപ്പു ആയിരിക്കും. ഇന്നാണല്ലോ ആ കമ്പനീ പോണ്ടേ! വിചാരിച്ചത് പോലെ പപ്പു തന്നെയാ.

“അഹ് പറയടാ.”

“എടാ ഞാൻ പറഞ്ഞ കമ്പനിയില് നാളപ്പോയ പോരെ??”

“എന്ത് പറ്റിടാ??”

“ഒന്നും പറയണ്ട കുഞ്ഞമ്മ സ്റ്റെപ്പിന്ന് വന്ന് വീണു. കാണാൻ പോവാ, അച്ഛനുണ്ട്. എന്നാലും ഞാനില്ലാണ്ട് വരില്ലാന്നും പറഞ്ഞ് നിക്കുവാ ഈ അമ്മ.”

“അത് സാരല്ല. നമ്മക്ക് എന്നാ നാളെ പോവാം.”

“ശെരിടാ. ഞാൻ വിളിക്കാം.”

അവൻ ഫോൺ വച്ചു. ഫോണുണ്ടെലും ആ സംഭവത്തിന് ശേഷം പിന്നെ വാട്സപ്പോ ഫേസ്ബുക്കോ ഇൻസ്റ്റയോ ഒന്നും എടുക്കാറില്ല. പിന്നെ വിചാരിച്ചു വല്ലോ സിനിമയും കാണാന്ന്. എന്നും ടിവി ഇടും പക്ഷെ പണ്ടത്തെ പോലെ ഒരു

പരിപാടിയും ആസ്വദിക്കാൻ പറ്റില്ലായിരുന്നു. കോമഡി കണ്ട ചിരിക്കില്ല. കരച്ചില് വന്ന കരയില്ല. ഒരു വികാരവും ഇല്ല. എല്ലാ പരിപാടിയും ബോറാ. അല്ല ബോറായി തോന്നാ. എന്നെത്തേയും പോലെ ഇന്നും ടിവി ഇട്ടു. കുറെ ചാനൽ മാറ്റി മാറ്റി നോക്കി. ഒന്നും അങ്ങോട്ട് പിടിക്കുന്നില്ല. ഏഷ്യാനെറ്റ് പ്ലസ് ഇട്ടപ്പോ മുകേഷേട്ടന്റെ ഒരു സിനിമ. സാധാരണ ലാലേട്ടൻ മമ്മൂക്കാ ഫാൻസ് അല്ലെ എന്റെ കാര്യത്തിൽ അങ്ങനല്ല. എനിക്കിഷ്ടം മുകേഷേട്ടനെയാ. മുകേഷേട്ടന്റെ പടങ്ങള് എപ്പൊ വന്നാലും കാണും പ്രതേകിച്ച് പണ്ടത്തെ പടങ്ങൾ. എന്തോ ആസ്വദിക്കാൻ പറ്റില്ലാന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടും ഇരുന്നങ്ങ് കണ്ടു. ആ സിനിമയിൽ ജയറാമേട്ടനും ഉണ്ടായിരുന്നു. ഓരോ രംഗം കാണും തോറും ഹൃദയം കൂടുതലായി ഇടിക്കാൻ തുടങ്ങി. ക്ലൈമാക്സോട് അടുത്തപ്പോ അറിയാണ്ട് കണ്ണ് നനഞ്ഞു. ഇത്രയും നേരം ആര് വരരുതെ എന്ന് പ്രാർത്ഥിച്ചോ സിനിമ തീർന്നപ്പോ അയാളെ തന്നെ കാണാൻ മനസ്സ് ആഗ്രഹിച്ചു. എന്തിനാ ഞാനവളെ പേടിച്ചേ?? എന്തിനാ എന്നെ ഉപദ്രവിക്കാണ്ട് പോകാൻ പറഞ്ഞേ?? അവളെന്നെ ഉപദ്രവിച്ചോ?? അവളെന്നെ പേടിപ്പിച്ചോ?? എന്റെ ഈ ജീവൻ നിലനിൽക്കാൻ കാരണമേ അവളല്ലേ?? ഇനിയെനിക്ക് അവളെ കാണാൻ പറ്റോ?? ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ഒരുപാട് ചോദ്യങ്ങൾ. Plz ഒന്ന് വന്നൂടെ തെറ്റ് പറ്റിപ്പോയി. നെഞ്ചിൽ കൈ വച്ച് എന്റെ ഹൃദയത്തോട് അല്ല അവളുടെ ഹൃദയത്തോട് ഞാൻ ചോദിച്ചു. തല കുമ്പിട്ടിരുന്ന് കരയാൻ മാത്രേ എനിക്കായുള്ളൂ.

“മാഷേ……”

വിളിയോടൊപ്പം ഒരു കൈ എന്റെ തോളിൽ പതിഞ്ഞു. കരയുന്നതിനിടയിലും ചുണ്ടിൽ ചിരി വന്ന് നിറഞ്ഞു. തല പൊക്കി കണ്ണുനീര് തുടച്ചു. തോളിൽ വച്ച കൈ മറ്റാണ്ട് തന്നെ അവളെന്നോടൊപ്പം ഇരുന്നു.

“ഞാൻ പേടിപ്പിച്ചോ??”

നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയോടെ അവൾ തിരക്കി. കണ്ണീര് തുടച്ച് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ ഇല്ല എന്നര്ഥത്തിൽ തലയാട്ടി.

“Sorry.”

“എന്തിന്??”

“ഞാൻ ഇന്നലെ അങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞതിന്.”

അവൾ ചിരിച്ചതല്ലാതെ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.

“എന്താ ഒന്നും പറയാത്തെ?? എന്നോട് ഇപ്പളും ദേഷ്യം ഉണ്ടോ??”

“ദേഷ്യം ഉണ്ടേ മാഷ് വിളിച്ചപ്പോ ഞാൻ വരുവായിരുന്നോ?? സങ്കടം ആയിരുന്നു എനിക്ക്. മാഷേന്നെ പേടിക്കുന്നുണ്ട് എന്നറിഞ്ഞപ്പോ.”

“അത് പിന്നെ പെട്ടന്ന് താൻ പ്രേതം ആണെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോ പണ്ട് കണ്ട് മറന്ന പ്രേത പടങ്ങള് മനസ്സിലേക്ക് വന്നു. അതാ ഞാൻ അങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞേ.”

“പ്രേതം ആവും മുൻപ് ഞാനും മാഷിനെ പോലെ മനുഷ്യനായിരുന്നു.”

ഞാൻ അങ്ങനെ ചോദിക്കാൻ പാടില്ലായിരുന്നു എന്ന് ആ മുഖം കണ്ടപ്പോ മനസ്സിലായി.

“അല്ല ഇപ്പൊ എങ്ങനാ പേടി മാറിയേ??”

“അതും ഒരു സിനിമ കാരണമാടോ. ആയുഷ്കാലം.”

“Mm കണ്ടിട്ടുണ്ട്. അപ്പൊ ആ സിനിമ വേണ്ടി വന്നു എന്നെ മനസ്സിലാക്കാൻ. അല്ലെ??”

“എടോ അത്….. പിന്നെ….”

“മതി മതി ഉരുണ്ടത്. സത്യം പറഞ്ഞാൽ ഞാൻ കരുതിയത് എന്നെ കാണുമ്പോ മാഷിന് എന്തേലും ഒക്കെ ഓർമ വരൂന്നാ!”

“എന്ത്??”

“എന്റെ ഈ കണ്ണുകൾ മാഷിന് മറക്കാൻ പറ്റോ??”

ചിന്ത പിന്നോക്കം സഞ്ചരിച്ചു.

“കുഞ്ചു………………”

ആ ആക്‌സിഡന്റ്. രക്തത്തിൽ കുളിച്ച് കിടന്നപ്പോഴും ഞാൻ കണ്ട ആ കണ്ണുകൾ. എന്നോടെന്തോ പറയാൻ വിതുമ്പുന്നുണ്ടായിരുന്ന ആ കണ്ണുകൾ. ഹോസ്പിറ്റലിൽ വച്ച് എന്നെ തന്നെ മിഴിച്ചു നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്ന കണ്ണുകൾ. ഇന്നലെ വരെ ആ കണ്ണുകൾ ഞാൻ മറന്നിരുന്നു എന്നതാണ് വാസ്തവം. ഭഗവാനെ അപ്പൊ ഞാനാണോ ഈ പാവത്തെ??

“ഓർമ കിട്ടിയോ മാഷേ??”

“എടോ ഞാൻ കാരണാണോ താൻ??”

“മാഷ്‌ പേടിക്കണ്ട. മാഷിന്റെ വണ്ടിയല്ല എന്നെ ഇടിച്ചേ. പക്ഷെ വേറൊന്നുണ്ട്. മാഷിനെ വണ്ടി ഇടിച്ചിട്ടില്ല.”

“എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലാവുന്നില്ല താൻ…”

“ഒന്ന് നിർത്തിക്കെ മാഷേ. വന്നപ്പോ തൊട്ട് തുടങ്ങിയതാ എടോ, താൻ എന്നൊക്കെ. എന്റെ പേര് ആവണി. അടുപ്പം ഉള്ളോര് അച്ചൂന്ന് വിളിക്കും. മാഷേന്നെ എടോന്നും താനെന്നുമൊക്കെ വിളിച്ച എന്തോ ഒരകൽച്ച പോലെ തോന്നുന്നു. ഒന്നൂല്ലേലും നമ്മള് തമ്മി ഒരു ബന്ധം ഇല്ലേ. അപ്പൊ ഇനി തൊട്ട് അച്ചൂന്ന് വിളിച്ചാ മതിയെന്നെ. ഇല്ലേ ഞാൻ പിണങ്ങുവേ!”

കുഞ്ഞുകുട്ടികളെ പോലെ അവൾ വാശിപിടിച്ചു. ഇതെല്ലാം കൗതുകത്തോടെ നോക്കി നിൽക്കാനേ എനിക്കായുള്ളൂ.

“മാഷേ പിന്നെ…”

“അഹ് നിക്ക് നിക്ക്. എന്റെ പേര് അക്ഷയ്. അടുപ്പം ഉള്ളോര് അപ്പൂന്ന് വിളിക്കും. ഇന്നലെ തൊട്ട് ഞാൻ ശ്രദ്ധിക്കുവാ ഒരു മാഷ് വിളി. അച്ചു ഇങ്ങനെ മാഷേന്നൊക്കെ വിളിക്കുമ്പോ എനിക്കെന്തോ പ്രായം ഉള്ളത് പോലെ തോന്നാ. ഒന്നൂല്ലേലും നമ്മള് തമ്മി ഒരു ബന്ധം ഇല്ലേ. അപ്പൊ ഇനി തൊട്ട് അപ്പൂന്ന് വിളിച്ചാ മതിയെന്നെ. ഇല്ലേ അച്ചു പറഞ്ഞ പോലെ ഞാനും പെണങ്ങുവെ!”

അവൾ പറഞ്ഞ അതേ ശൈലിയിൽ തന്നെ ഞാനും പറഞ്ഞു. എല്ലാം കേട്ട് കഴിഞ്ഞ് അവൾ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. എന്റെ മുഖത്തെ ഭാവം കണ്ടാവും. എന്തോ അവൾ ചിരിച്ചപ്പോ ഉള്ളിലെവിടെയോ ഒരു കുളിര്. ഛി ഞാനെന്തൊക്കെയാ ഈ ചിന്തിക്കണേ??

“അപ്പു..”

ഞാനവളെ നോക്കി.

“ആ സിനിമയിലേ കഥ പോലെ തന്നെയാ. ഒന്ന് രണ്ട്‌ ആഗ്രഹങ്ങൾ ഉണ്ട്. പിന്നെ ഒരേ സ്ഥലത്ത് ആക്‌സിഡന്റ് ആയി കിടന്ന നമ്മളെങ്ങനെയാ പിരിഞ്ഞേന്ന് അറിയണം. എന്റെ കൂടെ നിക്കോ അപ്പു??”

ഞാനവള്ടെ കൈകളിൽ പിടിച്ചു. എന്റെ കണ്ണിലൂടെ സമ്മതം അറിയിച്ചു. അവളെന്റെ തോളിലേക്ക് തല ചായ്ച്ചു.

“സ്വപ്നത്തിൽ പോലും വിചാരിച്ചതല്ല അപ്പു എന്നെ സഹായിക്കൂന്ന്.”

“ഞാൻ പറഞ്ഞല്ലോ ആദ്യം നിന്നെ പേടി മാത്രം ആയിരുന്നു. ഇപ്പൊ നീയെന്റെ ആരക്കെയോ ആണ്. പറയ്യ്‌ എന്താന്ന് വച്ച പറയ്യ്‌ എന്റെ കൊക്കിന്‌ ജിവനുണ്ടെ അതെല്ലാം ഞാൻ നടത്തി തരും.”

“എനിക്ക് എന്റെ മാളൂട്ടിയെ പഠിപ്പിച്ചൊരു ഡോക്ടർ ആക്കണം.”

“ആരാ ഈ മാളൂട്ടി??”

അവളെന്റെ തോളിൽ നിന്ന് മുഖം അടർത്തി മാറ്റി.

“ഞാൻ തന്നെയാ!”

“എഹ്??”

“എന്റെ ഈ ഇടത് കവിളിലെ കാക്കപ്പുള്ളി കണ്ടോ??”

സത്യത്തിൽ അവൾ പറഞ്ഞപ്പളാ ഞാനത് ശ്രദ്ധിക്കുന്നെ തന്നെ. കുഞ്ചു എപ്പോളും പറയുമായിരുന്നു വേറെ ഒരു പെണ്ണിനേം നോക്കരുതെന്ന് നോക്കിയാ കണ്ണ് കുത്തി പൊട്ടിക്കൂന്ന്. അവളോടുള്ള ഇപ്പോഴും കെട്ടടങ്ങാത്ത സ്നേഹമാണ് ഒരു പെണ്ണിനേം നോക്കാൻ എന്നെ പ്രേരിപ്പിക്കാത്തെ!

“എന്റെ ഇടത് കവിളിലാ കാക്കപ്പുള്ളി. അവൾടെ വലത് കവിളിലും. അതല്ലാതെ ഞങ്ങള് തമ്മില് വേറൊരു വ്യത്യാസവും ഇല്ല. ഞാൻ തന്നെയാ അവള്. അവള് തന്നെയാ ഞാൻ.”

“ഓ ഇരട്ടകളാണല്ലേ??”

“Mm”

“മൂത്തത് ആരാ??”

“അമ്മ പറഞ്ഞ് കേട്ട അറിവേ ഉള്ളൂ. ആദ്യം പുറത്തേക്ക് വന്നത് ഞാനാ. അപ്പൊ ഞാനല്ലേ മൂത്തത്?? പക്ഷെ സംസാരത്തിലും കുറുമ്പിലുമൊക്കെ എന്നെക്കാൾ മൂത്തത് അവൾ തന്നെയാ. എന്റെ മാളൂട്ടി. വല്ലാണ്ട് miss ചെയ്യുന്നുണ്ട് അവളെ”

“അച്ചൂന് പോയി കണ്ടുടെ??”

“ഞാൻ പോയതാ. പക്ഷെ കാണാൻ പറ്റിലാ. വീട് വെളീന്ന് പൂട്ടിരുന്നു.”

“അതിനെന്താ അവര് എവിടായിരുന്നാലും ഞാൻ അച്ചൂന് കാണിച്ച് തരാം. പോരെ.”

“Mm. കൊതിയാവുവാ.”

“മാളൂട്ടിയെ മാത്രം കണ്ട മതിയോ?? അച്ഛനേം അമ്മയേം കാണണ്ടേ??”

“ഞങ്ങൾക്ക് 2 വയസ്സുള്ളപ്പോ അമ്മ മരിച്ചു. അമ്മ മരിച്ച് ഒരു വർഷം ആവുന്നെന് മുന്നേ അച്ഛനും. ഞങ്ങളെ പിന്നെ ചെറിയച്ഛനാ വളർത്തിയെ. അറിവ് വച്ചപ്പോ

തന്നെ എല്ലാം ഞങ്ങളോട് ചെറിയച്ഛൻ പറഞ്ഞിരുന്നു. പിന്നെ ഞങ്ങടെ അച്ഛനും അമ്മയും എല്ലാം ചെറിയച്ഛനായി. കുസൃതിയും കുറുമ്പും സന്തോഷവും ആയി ഞങ്ങൾടെ വീട് സ്വർഗായിരുന്നു. അങ്ങനെയിരിക്കെ പെട്ടന്ന് ഞങ്ങൾക്കൊരു മോഹം ചെറിയച്ഛനെ കെട്ടിക്കുക. തലകുത്തി നിന്നിട്ടും ചെറിയച്ഛൻ സമ്മതിച്ചില്ല. പിന്നെ അറ്റകൈ പ്രയോഗം തന്നെ നടത്തി!”

“എന്താത്??”

“പട്ടിണി. രാവിലേം ഒന്നും തിന്നില്ല, ഉച്ചക്കും ഒന്നും തിന്നില്ല. വൈകിട്ട് ജോലി കഴിഞ്ഞ് ചെറിയച്ഛൻ വന്നപ്പോ ഒരുപാട് ചിത്ത പറഞ്ഞു. കല്യാണം കഴിച്ചില്ലേ പട്ടിണി കെടന്ന് ചാവൂന്ന് പറഞ്ഞപ്പോ ചെറിയച്ഛൻ കിഴടങ്ങി. ഒരുപാട് സന്തോഷായിരുന്നു ഞങ്ങൾക്ക്. പക്ഷെ അതിനും അധികകാല ആയുസ്സ് ഇല്ലായിരുന്നു. നല്ലൊരു ചെറിയമ്മയെ പ്രീതിക്ഷിച്ച ഞങ്ങൾക്ക് കിട്ടിയത് ഒരു താടകെയാ. ആദ്യദ്യം പാവായിരുന്നു. പിന്നെ പിന്നെ തനി സ്വഭാവം പുറത്തുകാണിച്ചു. ഞങ്ങളെ കൊണ്ട് ജോലി എടുപ്പിച്ച് സുഖിക്കുമായിരുന്നു ആ തള്ള. അവർടെ കാല് തടവി കൊടുക്കണം അവരുടെ വായിലിരിക്കണ കേക്കണം എന്തിന് അവർടെ അടിവസ്ത്രം പോലും ഞങ്ങള് കഴുകണം. ഇതിലൊന്നും ഞങ്ങൾക്ക് സങ്കടം ഇല്ലായിരുന്നു. പക്ഷെ ചെറിയച്ഛൻ വരുമ്പോഴുള്ള അവർടെ അഭിനയം ആണ് ഞങ്ങളെ തളർക്കുന്നത്. എല്ലാ ജോലിയും ഒറ്റക്ക് ചെയ്തു എന്നുള്ള ഭാവമാണ് അവർക്ക്. പോകെ പോകെ ഉപദ്രവവും കൂടി വന്നു. ഞാനിടക്കിടക്ക് ദേഷ്യപ്പെടും. പക്ഷെ അതിനെല്ലാം പാവം എന്റെ മാളൂനെയാ അവര് കൊല്ലാക്കൊല ചെയ്യുന്നേ. അത് കാണുമ്പോ ഞാനവർടെ കാലിൽ വീഴും, മാപ്പ് പറയും. വർത്തമാനത്തിലും കുസൃതിയിലും അവളെന്നെക്കാൾ മൂത്തതാണേലും ചെറിയമ്മയോട് എതിർത്ത് സംസാരിക്കാൻ മാത്രം പേടിയാ പാവത്തിന്. ഒരു ദിവസം ഞങ്ങടെ കഷ്ടപ്പാടും അവര് ഞങ്ങളെ ചെയ്യുന്ന ഉപദ്രവവും എല്ലാം ചെറിയച്ഛൻ കണ്ടു. അന്നൊരു ലഹള തന്നെയുണ്ടായി. പക്ഷെ അവിടെയും ചെറിയച്ഛൻ തോറ്റു. അല്ല ആ താടക തോപ്പിച്ചു. കള്ളക്കേസ് കൊടുത്ത് നിങ്ങളെ അകത്തക്കും എന്നായിരുന്നു അവര് പറഞ്ഞേ. പിന്നെ മുഴുവനായും അവരുടെ ഭരണം ആയി. ചെറിയച്ഛൻ കഷ്ടപ്പെട്ട് കൊണ്ട് വരുന്ന കാശ് മൊത്തം അവര് കൈക്കലാക്കി. പിന്നെ അവരുടെ ലക്ഷ്യം ഞങ്ങടെ സ്വത്ത് കൈക്കലാക്കണം എന്നതായിരുന്നു. അതിനവര് കുറെ തന്ത്രങ്ങൾ പ്രയോഗിച്ചു. പക്ഷെ ഞങ്ങള് ഒന്നും വിട്ടുകൊടുത്തില്ല. അവസാനം എന്റെ മാളൂനെ കൊന്ന് കളയൂന്ന് പറഞ്ഞപ്പോ ഞാൻ എല്ലാം എഴുതി കൊടുത്തു. എല്ലാം കൈക്കലാക്കി കഴിഞ്ഞപ്പോ വെറും കറിവേപ്പിലയുടെ സ്ഥാനം മാത്രമായി ഞങ്ങൾക്ക്. അങ്ങനെയിരിക്കെ ഒരു ദിവസം…..

“അച്ചു….”

“എന്താ ചെറിയച്ഛ??”

“മാളു മോളെവിടെ??”

“അവള് പഠിക്കുവാ! എന്താ ചെറിയച്ഛ എന്താ കാര്യം??”

“ഇന്ന് തന്നെ നമ്മളിവിടെന്ന് പോവുന്നു.”

“എഹ് എങ്ങോട്ട്??”

“എറണാകുളത്തേക്ക്. നിങ്ങടെ അപ്പൂപ്പന്റെ വീട്ടിലേക്ക്. അച്ഛന്റെ മരണശേഷം വീട് ആർക്കും വേണ്ടാതെ കിടക്കുവാ. നമ്മക്ക് അവിടെ പോവാം എന്നിട്ട് പണ്ടത്തെ പോലെ സുഖയിട്ട് താമസിക്കാം. ഒരു കൂട്ടുകാരൻ വഴി എനിക്കവിടെ തന്നെ ഒരു ജോലിയും കിട്ടി.”

“ചെറിയച്ഛ അത്…”

“ഒന്നും പറയണ്ട. മോള് പോയി മാളൂനോടും പറ. ഇന്ന് രാത്രി നമ്മൾ പുറപ്പെടുന്നു.”

അവരുറങ്ങും വരെ ഞങ്ങൾ കാത്തിരുന്നു.അവസാനം അവര് കാരണം നരകമായ ആ സ്ഥലത്തു നിന്നും ഞങ്ങൾ ഇങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നു. പഴയ സന്തോഷം വീണ്ടും ഞങ്ങളിലേക്ക് കടന്നുവരുവായിരുന്നു. മാളൂട്ടിടെ ഡോക്ടർ പഠിത്തം ചെറിയച്ഛനെ കൊണ്ട് ഒറ്റക്ക് പറ്റില്ലെന്ന് അയപ്പോ ഞാനും ജോലിക്കിറങ്ങി. അവളെ പഠിപ്പിച്ച് നല്ലൊരു ഡോക്ടർ ആക്കണം അതായിരുന്നു എന്റെ ലക്ഷ്യം.”

“പിന്നെയാ കെളവി നിങ്ങളെ തിരക്കി വന്നില്ലേ??”

“എന്തിന് വരണം?? സ്വത്ത് മൊത്തം അവർടെ മടിയിലായല്ലോ!”

“പെണ്ണുങ്ങള് ഇങ്ങനെ ദുഷ്ട്ടത്തരം കാണിക്കോ??”

“എല്ലാരും ഇല്ല. ഇത്‌ പോലെ ചെല രാക്ഷസിമാര് മാത്രം.”

“എന്നിട്ട്??”

“എനിക്കൊരു IT കമ്പനിയിൽ ജോലി കിട്ടിയിരുന്നു. രാപ്പകൽ ഇല്ലാണ്ട് ഞാനും ചെറിയച്ഛനും കഷ്പ്പെട്ട് അവളെ പഠിപ്പിച്ചു. ഇടക്കിടക്ക് പുസ്തകം വാങ്ങാനും മറ്റും സാലറിയിൽ ഒതുങ്ങാത്ത അത്രേം പൈസ വേണ്ടി വന്നു. അതിന് ഞാൻ മാനേജരോട് കടം ചോദിച്ചു. അയാളത് അപ്പൊ തന്നെ തരുവേം ചെയ്തു. പക്ഷെ അതിന് ശേഷം അയാൾടെ സ്വഭാവമേ മാറി. എന്നെ വേറെ അർത്ഥത്തിൽ നോക്കാനും തൊടാനും ഒക്കെ തുടങ്ങി. ഞാനെങ്ങനെയൊക്കെയോ അതീന്നൊക്കെ ഒഴിഞ്ഞ് മാറി. ഒരു ദിവസം പതിവ് പോലെ വൈകിട്ട് ഇറങ്ങും നേരം അയാള് പറഞ്ഞു നാളെ night work ഉണ്ടെന്ന്. എനിക്കപ്പഴേ എന്തോ പന്തികേട് തോന്നി. പക്ഷെ അയാളെന്ന് വാങ്ങിയ പൈസയെ കുറിച്ചോർത്തപ്പോ ഞാനന്നും പോയി. വിചാരിച്ചത് പോലെ തന്നെ അയാളെന്നെ ഉപദ്രവിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. അവിടുന്ന് എങ്ങനെയൊക്കെയോ ഞാനൊടി റോഡിലൊക്കെ ചെറിയ ചെറിയ വെളിച്ചമേ ഉള്ളൂ. എന്നിരുന്നാലും ഓടി main റോഡിൽ എത്തി. ഓടി ഓടി ശ്വാസം മുട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ പേടി കാരണം ഞാൻ വീണ്ടും ഓടി റോഡ് നോക്കാതെ ഞാൻ cross ചെയ്തു. പെട്ടന്ന് വല്യ ഉച്ചയോടെ ഒരു ലോറിയെന്നെ ഇടിച്ചു. ഇടിച്ചപ്പോ തന്നെ ഞാൻ തെറിച്ച് വേറേതോ വണ്ടിടെ പുറത്തേക്ക് വീണു. കണ്ണടയുമ്പോ ഞാൻ കണ്ടത് വിരലുകൾ അനക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന അപ്പുനെയാണ്.”

അവൾ പറഞ്ഞ് നിർത്തി എന്നെ നോക്കി.

“എനിക്ക് ന്താ പറയേണ്ടേന്ന്….റിയില്ല ഞാൻ….”

അവൾടെ കഥ കേട്ട് കണ്ണ് നിറഞ്ഞു. വാക്കുകൾ മുറിഞ്ഞു പോകുന്നു.

“വേണ്ടപ്പു. എന്ത് പറഞ്ഞശ്വസിപ്പിച്ചാലും ഞാൻ ഇനി പഴയത് പോലാവുല്ലല്ലോ!”

ഇനി അവൾക്ക് ചെയ്ത് കൊടുക്കാൻ പറ്റുന്നത് ഒക്കെയും കണ്ടറിഞ്ഞ് ചെയ്ത് കൊടുക്കണം. ഞാൻ മനസ്സിൽ കുറിച്ചിട്ടു.

“നിങ്ങടെ വീട് എവിടായിട്ട് വരും??”

ഇനിയുള്ള ഓരോ നിമിഷവും ഞാനവളെ എന്നാലാവുന്ന വിതം സന്തോഷിപ്പിക്കും.

“അമ്പലമീട്.”

“അവിടെവിടെ??”

“ജംഗ്ഷൻ കഴിഞ്ഞ് കുറെ കൂടി പോണം.”

“എനിക്കാ സ്ഥലമൊന്നും നേരെ അറിയത്തില്ല. എന്നാലും നീ ഉണ്ടല്ലോ കൂടെ!”

“ഞാനവിടെ പോയി നോക്കിയതാ.”

“അതേ. ആ വീട് മാത്രോല്ലേ പൂട്ടിട്ടുള്ളൂ. അയല്വക്കത്ത് വേറെ വീടൊക്കെ കാണോലോ??”

“Mm”

“എന്നാ വാ!”

“ഇപ്പോളോ??”

“അഹ് എന്റെ കൂടെ വന്ന് വഴി കാണിച്ച് താ. നിന്റെ മാളൂട്ടിയേം ചെറിയച്ഛനേം ഞാൻ കണ്ടുപിടിച്ച് തരാം.”

ഏതായാലും പപ്പു ഇനി ഇന്ന് വരില്ല. ചേച്ചി വരുമ്പോഴും താമസിക്കും. പിന്നെ ഞാനങ്ങ് തീരുമാനിച്ചു. മുൻവാതിലിന്റെ വേറൊരു താക്കോൽ എന്റെ തന്നെയുണ്ട്. വീട് പൂട്ടി ഞാനിറങ്ങി. അല്ല ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങി.