നീലാംബരി 15

അയാൾ മെല്ലെ പൂമുഖപ്പടിയിലേക്ക് കേറി നിന്നു… തമ്പുരാട്ടിയുടെ മുഖം വിളറി വെളുത്തു. അയാൾ എത്തിയപ്പോഴേക്കും നീലാംബരി ദേവി തമ്പുരാട്ടിയുടെ അടുത്തെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു… അമ്മയോടൊപ്പം ഒരു പുതിയ ആളെ കണ്ടപ്പോ അവൾ അൽപ്പം ഒന്ന് പരിഭ്രമിച്ചു… പിന്നെ അമ്മയോടായി പറഞ്ഞു “ഞാൻ അൽപ്പം നേരം വൈകിയേ വരൂ…” പിന്നെ ആ വ്യക്തിയെ അടിമുടി ഒന്ന് നോക്കി പുറത്തേക്ക് നടന്നു… അയാളുടെ കണ്ണുകളിൽ ദേഷ്യം തളം കെട്ടി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു… അയാളുടെ കണ്ണുകൾ നടന്ന് നീങ്ങുന്ന നീലാംബരിയിലേക്ക് നീങ്ങി… തമ്പുരാട്ടി എന്തോ പറയാനായി വാ തുറക്കാൻ പോയതും… “നീലാംബരി വലിയ പെണ്ണായി അല്ലെ…” “നിങ്ങൾ… നിങ്ങൾ… ” “ചത്തു എന്ന് കരുതിയോ… ” “നിങ്ങൾ എന്തിനാ ഇപ്പൊ വന്നത്…” “എന്താ… ഞാൻ വരാൻ പാടില്ലെന്നുണ്ടോ…” “അകത്തേക്കിരിക്കാം…” അയാൾ കൊട്ടാരത്തിനുൾവശം മുഴുവൻ നോക്കി കൊണ്ട് ഉള്ളിലേക്ക് കടന്നു… ദേവി തമ്പുരാട്ടി നിർവികാരയായി അയാളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി… “എന്താണ് നിങ്ങളുടെ ഉദ്ദേശം… ” തമ്പുരാട്ടി കാലിന്മേൽ കാലും കെട്ടി വച്ച് ഇരുന്നു… “നിങ്ങൾ എന്തിനു വീണ്ടും വന്നു… ” തമ്പുരാട്ടി വീണ്ടും ചോദിച്ചു… “ഞാൻ എന്തിന് വന്നു… നിനക്ക് വേണ്ടി 14 വർഷം ജയിൽ ശിക്ഷ അനുഭവിച്ചതിന്റെ പ്രതിഫലം വാങ്ങാൻ… എന്താ മനസിലാക്കി തരണോ…” അയാൾ ഭിത്തിയിൽ തൂക്കിയിട്ടിരിക്കുന്ന രുദ്രപ്രതാപവർമ്മ തമ്പുരാന്റെ ഫോട്ടോയിലേക്ക് നോക്കി കൈ ചൂണ്ടി പറഞ്ഞു “ദാ… നീയും നിന്റെ ആ നെറികെട്ട തമ്പുരാനും കൂടി കൊന്ന് തള്ളിയ ഒരു പെൺകുട്ടിയെ ഓർമ്മയുണ്ടോ… ആ ഫോട്ടോയിലുള്ള ആളുടെ കാമവെറി തീർക്കാൻ സ്വന്തം ഭാര്യ അയാളുടെ മുന്നിലെത്തിച്ചു കൊടുത്ത ഒരു പെണ്ണ്… ആ കൊലപാതകം ഏറ്റെടുത്ത് ജയിലിൽ പോയ ഈ ആര്യനെ അങ്ങനെയങ്ങു എഴുതി തള്ളണ്ട…” “കുഞ്ഞിരാമൻ… മതി… നിർത്താം… അന്ന് സംഭവിച്ചത് എന്താണെന്ന് ഞാൻ വിശദീകരിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു… അന്നുതന്നെ… ” “ഹേയ്… അങ്ങനെ പറഞ്ഞ് കൈ കഴുകല്ലേ… നിനക്കും അതില് പങ്കുണ്ട്… എനിക്കറിയാം…”

“ശരി അങ്ങനെയെങ്കിൽ അങ്ങനെ… എന്നെങ്കിലും സത്യം പുറത്ത് വരും…” തമ്പുരാട്ടി നെടുവീർപ്പോടെ പറഞ്ഞു… “ഹാ അതെന്തെങ്കിലുമാവട്ടെ… ഇപ്പൊ ഞാൻ വന്നത് വേറൊരു കാര്യത്തിനാ… എന്തോ ജയിലിൽ നിന്നിറങ്ങി കൊറേ പണികൾ ഒക്കെ ചെയ്തു… പക്ഷെ ഒന്നും ആയില്ല… അങ്ങനെയിരിക്കുമ്പോ കുറച്ച് മാസങ്ങൾക്ക് മുൻപ് ഒരു ദിവസം കണ്ണൂര് വച്ച് ഞാൻ ഒരാളെ പരിചയപെട്ടു… എന്തോ ബിസിനസ് ആവശ്യത്തിനായി വന്ന ഒരു മൂർത്തിയെ… അയാളുമായി സംസാരിച്ചപ്പോഴാണ് ഒരു കാര്യം മനസിലാവുന്നത്… ഞാൻ തേടി നടക്കുന്ന ശ്രീദേവി അന്തർജ്ജനവും അയാളുടെ ബോസ് ആയ ദേവി തമ്പുരാട്ടിയും ഒരാളെന്നെന്ന് മനസിലാവുന്നത്… പിന്നെ അവിടുന്ന് ഇവിടെ വരെ എത്താൻ കുറച്ച് കളികൾ ഒക്കെ വേണ്ടി വന്നു… പറഞ്ഞു വന്ന കാര്യം എന്താണെന്ന് വെച്ചാൽ… എന്റെ ജീവിതം കൊണ്ട് കെട്ടിപ്പടുത്തിയ ഈ സാമ്രാജ്യത്തിൽ നിന്നും ചെറിയൊരു പങ്ക് എനിക്ക് കിട്ടണം…” ദേവി തമ്പുരാട്ടി അയാളെ രൂക്ഷമായി നോക്കി “എന്താ കുഞ്ഞിരാമൻ… മറന്നുപോയോ… ഈ ദേവി തമ്പുരാട്ടിയെ…” അൽപ്പം അഹങ്കാരം കലർന്ന സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു “ഓ… അറിയാമേ…” അയാൾ എളിമ അഭിനയിച്ചു … പിന്നെ അയാളുടെ ശബ്ദം മാറി “വെറുതെ പേടിപ്പിക്കല്ലേ തമ്പുരാട്ടി… ഇപ്പോഴത്തെ സെൽവാക്ക് വച്ച് കൊണ്ട് ഈ ആര്യനെ തൊടച്ച് നീക്കാം എന്ന് വിചാരിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ ആ വിചാരം അങ്ങ് തട്ടുമ്പുറത്ത് കേറ്റി വെച്ചേക്ക്… എനിക്ക് കിട്ടണം… അവകാശപ്പെട്ടത്… ഇനി ഞാൻ വരുമ്പോ അത് എത്രയാണെന്നും എനിക്കറിയണം…” അയാൾ പടികെട്ടിറങ്ങി നടന്നു… ദേവി തമ്പുരാട്ടി വിഷമത്തോടെ അയാളുടെ പോക്കും നോക്കി ഇരുന്നു… *************************************** ദേവി തമ്പുരാട്ടി ഹോളിലെ രാജകീയമായ കസേരയിൽ ഒരൽപ്പം തളർച്ചയോടെ ഇരുന്നു… ഒന്നിനു ഒന്നായി… തമ്പുരാട്ടിയുടെ ഓർമകൾ കൊറേ വർഷങ്ങൾക്ക് പുറകിലേക്ക് പോയി… (തമ്പുരാട്ടിയുടെ ശരിക്കുള്ള കഥ) “ഹോ എന്റെ ദേവി ഇങ്ങനെ വെള്ളം തെറിപ്പിക്കാതെ…” ഭദ്ര പറഞ്ഞു… “ഓ… അല്ലെങ്കിൽ ചേച്ചി തന്നെയല്ലേ കൂടുതലും വെള്ളം തെറിപ്പിക്കാറ്…” കഷ്ടപാടുകൾക്കിടയിലും ആ ചേച്ചിയും അനിയത്തിയും വളർന്നു… ദരിദ്രനായ വാമദത്തൻ നമ്പൂതിരിപ്പാടിന്റെ മക്കളായി… വലുതായപ്പോൾ ഏതൊരു പുരുഷനെയും ആകർഷിക്കാൻ കഴിവുള്ള രണ്ട് മാദക തിടമ്പുകളായി ശ്രീഭദ്രയും ശ്രീദേവിയും… ആരാണ് കൂടുതൽ അഴക് എന്ന് അന്നാട്ടിലെ എല്ലാ ആളുകൾക്കും സംശയമായിരുന്നു….

ഇല്ലത്തെ ദാരിദ്ര്യം… അച്ഛൻ തിരുമേനിയെ വല്ലാതെ കുഴപ്പത്തിലാക്കി… രാജവാഴ്ചയുടെ കാലമല്ലെങ്കിലും തമ്പുരാനേ പോയി കാണാൻ തീരുമാനിച്ചു… ആദികേശവ വർമ്മ… അയാളുടെ രണ്ടു മക്കളിൽ മൂത്തവൻ… രുദ്രപ്രതാപ വർമ്മ… കാരുണ്യത്തിന്റെ നിറകുടമാണ് ആദികേശവ വർമ്മ എങ്കിൽ അതിന്റെ നേരെ വിപരീതമായിരുന്നു മൂത്ത മകൻ രുദ്രൻ…

കഷ്ടപ്പാട് പറയാൻ ചെന്ന വാമദത്തൻ നമ്പൂതിരി മൂത്ത മകൾ ശ്രീഭദ്രയേയും കൂട്ടിയിട്ടാണ് കൊട്ടാരത്തിലേക്ക് പോയത്… വേലിയിൽ ഒരു മുണ്ടിട്ടാൽ പൊക്കി നോക്കുന്ന രുദ്രപ്രതാപ വർമ്മ ഭദ്രയെ കണ്ട് കണ്ണ് മഞ്ഞളിച്ചു… രുദ്രന്റെ കണ്ണുകൾ ഭദ്രയുടെ അംഗലാവണ്യത്തിൽ തുളഞ്ഞു കയറി… അവളുടെ നീണ്ടു വിടർന്ന കണ്ണുകളും… അഴകൊത്ത മൂക്കും… തക്കാളി ചുണ്ടുകളും… രുദ്രന്റെ കണ്ണുകളിൽ കിടന്ന് തിളങ്ങി… മുണ്ടും നേരിയത്തിനും അടിയിലുള്ള അവളുടെ സ്വത്തുക്കളെ അവൻ ചൂഴ്ന്ന് നോക്കി… സൈഡിൽ നിന്നിരുന്ന അവന്റെ കണ്ണുകൾ ഭദ്രയുടെ ചുവപ്പ് കോട്ടൺ ബ്ലൗസിൽ തിങ്ങി നിൽക്കുന്ന മുലകളിലേക്ക് ആഴത്തിൽ പതിഞ്ഞു… കൊച്ചു തമ്പുരാന്റെ നോട്ടം തന്റെ അഴകളവുകളിലേക്കാന്നെന്ന് ഭദ്രക്ക് മനസിലായി… അവൾ ഒരൽപം ജാള്യതയോടെ നിന്നു… ഉരുണ്ട ചന്തികളുടെ മുഴുവൻ ആകാരവടിവും എടുത്ത് കാണിക്കുന്ന രീതിയിലുള്ള ഒഴുക്കൻ മുണ്ട് അവളുടെ ഭംഗി കൂടുതൽ ശോഭിപ്പിച്ചു… അവിടെ നിന്ന് തമ്പുരാനായി നമ്പൂതിരിപ്പാട് സംസാരിച്ച സമയം മുഴുവൻ രുദ്രന്റെ കണ്ണുകൾ ഭദ്രയുടെ ശരീരത്തെ കൊത്തി വലിക്കുകയായിരുന്നു… ഇതിനിടയിൽ തമ്പുരാട്ടിയുടെ കണ്ണുകൾ രുദ്രനിൽ പതിഞ്ഞു… തന്റെ മകന്റെ കണ്ണുകൾ പോകുന്നതെവിടേക്കാണെന്ന് മനസിലാക്കാൻ മകന്റെ കുരുത്തക്കേട് മുഴുവൻ അറിയാവുന്ന ആ അമ്മക്ക് അധികം ഊഹിക്കേണ്ടി വന്നില്ല… താമസിയാതെ നമ്പൂതിരിപ്പാടിന്റെ സങ്കടങ്ങൾ തീർത്തുകൊടുക്കാം എന്നുള്ള ഉറപ്പിൻ മേൽ നമ്പൂതിരിപ്പാടും ഭദ്രയും ഇല്ലത്തേക്ക് തിരിച്ചു… തമ്പുരാൻ വീട്ടാവശ്യത്തിനുള്ള സാധനങ്ങൾ നമ്പൂതിരിപ്പാടിന്റെ വീട്ടിലെത്തിക്കാൻ തുടങ്ങിയതോടെ രുദ്രപ്രതാപ വർമ്മക്ക് ഒരു വഴി തുറന്നു കിട്ടി ഒരു അന്തിമയങ്ങിയ നേരത്ത്… “ഇവിടാരുമില്ല്യേ…” ശബ്ദം കേട്ട് വാമദത്തൻ നമ്പൂതിരിപ്പാട് പുറത്തേക്ക് വന്നു… മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ആളെ കണ്ട് ഭയഭക്തി ബഹുമാനത്തോടെ മുറ്റത്തേക്ക് ഇറങ്ങി ചെന്നു… തമ്പുരാൻ കുട്ടി കയറി ഇരുന്നാട്ടെ… ” കസവുമുണ്ടും സിൽക്ക് ജുബ്ബയും ഇട്ട് രുദ്രപ്രതാപ വർമ്മ പൂമുഖ വരാന്തയിലേക്ക് കയറി ഇരുന്നു… “കുടിക്കാൻ…” “ഈ സമയത്ത് എന്ത് കുടിക്കാനാടോ നമ്പൂതിരിപ്പാടെ… പറ്റുവാച്ച കുറച്ച് സംഭാരം എടുത്തോളൂ… ” നമ്പൂതിരിപ്പാട് കതകിന് പുറകിൽ നിൽക്കുന്ന ഭദ്രയോട് ആംഗ്യം കാണിച്ചു… “ആരാ… ഏടത്തി…” ദേവി ചോദിച്ചു “കൊച്ചു തമ്പുരാൻ…” “ഓ… തമ്പുരാനാണോ… ” ദേവി കതകിന്റെ അവിടെ നിന്ന് എത്തി നോക്കി… ഭദ്ര സംഭാരം എടുത്ത് മുന്നിലേക്ക് ചെന്നു… ബ്ലൗസും മുണ്ടും ആയിരുന്നു അവളുടെ വേഷം… രുദ്രൻ ആ വേഷം ശരിക്കും ആസ്വദിച്ചു… “ആത്തേമ്മാര് കുട്ടികള് ഇത്തരത്തിൽ ഉള്ള വേഷവിധാനങ്ങളോടെ നോം കണ്ടിട്ടില്ലാട്ടോ…”

അവളുടെ മനോഹരമായ വയറിലെ കുഴിഞ്ഞ പൊക്കിളിലും സംഭാരം തന്നപ്പോ ചുളിവ് വീണ് ലൂസായ ബ്ലൗസിനുള്ളിൽ റൗക്ക ഇല്ലാതെ വീണു കിടക്കുന്ന അവളുടെ മുലകളിലും നോക്കി രുദ്രൻ പറഞ്ഞു… “നിനക്കൊരു തോർത്ത് എടുത്തിടാമായിരുന്നില്ലേ ഭദ്രേ… “നമ്പൂരിപ്പാട് ക്ഷോഭിച്ചു… “ഓ അതിനിനി ശകാരിക്കേണ്ടാ… എന്തൊക്കെ ആയാലും നമ്പൂരിപ്പാടിന്റെ മോളെ നമ്മുക്ക് ക്ഷ പിടിച്ചു… ” സംഭാരം മൊത്തി കുടിച്ച് ഇടംകണ്ണ് അവളുടെ ശരീരത്തിലേക്കും പായിച്ച് രുദ്രൻ പറഞ്ഞു… “അല്ലാ ഇയാൾക്ക് ഒരനീത്തികുട്ടി ഇല്ലേ… ” “ഉവ്വ്… ഉം…” രുദ്രൻ മനസ്സറിഞ്ഞ് മൂളി… എന്താലായാലും ചേച്ചിയോളം വരില്ലെങ്കിലും ഒട്ടും മോശമാവാൻ വഴിയില്ല എന്ന് രുദ്രന് തോന്നി… നമ്പൂരിപ്പാട് മനസാലെ അൽപ്പം സന്തോഷിച്ചു… കൊച്ചുതമ്പുരാന് മകളെ ഇഷ്ട്ടായാ പിന്നെ ഇല്ലത്തിന്റെ കാര്യം രക്ഷപെട്ടു… നമ്പൂരിപ്പാട് അറിഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്നെ കൊച്ചുതമ്പുരാനെ പിന്നീട് വീട്ടിലേക്ക് ക്ഷണിക്കാൻ തുടങ്ങി… പക്ഷെ ഭദ്രയെ മാത്രേ നമ്പൂരിപ്പാട് രുദ്രന്റെ മുന്നിലേക്ക് വിട്ടിട്ടുള്ളു… രുദ്രന് ഭദ്രയുടെ മേലുള്ള ആർത്തി ദിനം പ്രതി ഏറി വന്നു… പക്ഷെ ഒരു അവസരം ഒത്തു വരാതെ രുദ്രൻ വിഷമിച്ചു… അല്ലെങ്കിൽ രുദ്രനെ ശരിക്കറിയാവുന്ന നമ്പൂരിപ്പാട് അങ്ങനെയൊരവസരം ഒരുക്കിയില്ല… രുദ്രപ്രതാപവർമ്മയുടെ യഥാർത്ഥ സ്വഭാവം അറിയാത്ത ദേവിക്ക് പക്ഷെ ഉള്ളിൽ അറിയാതെ പ്രണയം മൊട്ടിട്ടിരുന്നു… അയാൾ വരുന്ന ദിവസങ്ങളിൽ അവൾ കൂടുതൽ സുന്ദരിയായി ഒരുങ്ങി നിന്നു… ഉമ്മറപ്പടി കയറി അകത്തേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്ന രുദ്രൻ തമ്പുരാനേ സ്വീകരിക്കാൻ… പക്ഷെ ഒരിക്കൽ പോലും അയാൾ ഉള്ളിൽ വന്നില്ല… പൂമുഖത്ത് ഒതുങ്ങിയിരുന്നു അയാളുടെ കളികൾ… അല്ലെങ്കിൽ നമ്പൂരിപ്പാട് ഒതുക്കിയിരുന്നു നാട്ടുകാർ അതും ഇതുമൊക്കെ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി… പണ്ടത്തെ കാലം ഒന്നുമല്ലല്ലോ… കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകൾ ഭരിക്കുന്ന നാട്… പഴയപോലെ ഒളി സംബന്ധം ഒന്നും നടക്കില്ല എന്ന് രുദ്രനറിയാം… അതുകൊണ്ട് തന്നെ വളരെ കരുതലോടെ മാത്രേ മുന്നോട്ട് പോകാൻ സാധിക്കൂ… അങ്ങനെ ഒരുദിവസം ഒരു തൃസന്ധ്യ സമയത്ത് രുദ്രൻ ഇല്ലത്തേക്ക് കേറി ചെന്നു… രുദ്രൻ കേറി ചെല്ലുമ്പോ പൂമുഖത്ത് ആരെയും കണ്ടില്ല… കരിയിട്ട പൂമുഖത്തെ തിണ്ണയിൽ അയാൾ ഇരുന്നു… “ആരും ഇല്ലേ…” രുദ്രൻ നീട്ടി വിളിച്ചു… പക്ഷെ ആരും വിളി കേട്ടില്ല അയാൾ അൽപ്പം സങ്കോചത്തോടെയാണെങ്കിലും ഉള്ളിലേക്ക് കേറി… ചെറിയ വരാന്ത കഴിഞ്ഞ് ഒരു മുറിയുടെ ഉള്ളിൽ എത്തി… പ്രകാശം പരത്തുന്ന മഞ്ഞ ബൾബിന്റെ ഇരുണ്ട മഞ്ഞ വെളിച്ചത്തിൽ ഒരു അപ്സരസ്സ് കണ്ണാടിയിൽ നോക്കിയിരിക്കുന്നു… വലിയ കനമുള്ള വാതിലിന്റെ മുഴുവൻ ചാരാത്ത വിടവിലൂടെ അയാൾ അകത്തേക്ക് സൂക്ഷിച്ച് നോക്കി… ഈറനണിഞ്ഞ ഒരു സുന്ദരി… നനഞ്ഞ ഒറ്റമുണ്ട് മുല വരെ കേറ്റി കെട്ടി കണ്ണാടിയിൽ തന്റെ സൗന്ദര്യം ആസ്വദിക്കുന്നു…

“പ്രാണനാഥൻ എനിക്ക് നൽകിയ പരമാനന്ദ രസത്തേ…. ” ചുണ്ടുകളിൽ ആ ഗാനം തത്തി കളിക്കുന്നു… രുദ്രന്റെ കസവുമുണ്ടിനടിയിലെ പട്ടുകോണകത്തിൽ ഒരാൾ ജീവൻ വച്ച് തുടങ്ങി… അയാൾ കണ്ണിടിയിലൂടെ തെളിഞ്ഞ ആ മുഖം നോക്കി… ഭദ്രയല്ല… അപ്പൊ ഇതാണ് ഭദ്രയുടെ അനിയത്തി… ചേച്ചിയും അനിയത്തിയും ഒന്നിനൊന്ന് മെച്ച൦… രുദ്രൻ വാതിൽ തള്ളി തുറന്നു… ദേവി പേടിച്ച് തിരിഞ്ഞു… മുന്നിൽ രുദ്രൻ തമ്പുരാൻ… ദേവിയുടെ പേടിച്ചരണ്ട മുഖം രുദ്രന്റെ മനസ്സിൽ ഒരായിരം വർണ്ണചിറകുകൾ മുളപ്പിച്ചു.. “ഏയ്… പേടിക്കണ്ടാ… ഞാൻ അച്ഛൻ തിരുമേനിനെ കാണാൻ വന്നതാണ്…” അയാളുടെ കണ്ണുകൾ പകുതി മാത്രം നനഞ്ഞ ഒറ്റമുണ്ടിലൂടെ തെളിഞ്ഞ് കാണുന്ന അവളുടെ മേനിയിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങി… ദേവി ആകെ ചൂളി പോയി… “എന്താ പേര്…” “ശ്രീദേവി…” “തന്നെ ശരിക്കും ശ്രീദേവി തന്നെ…” അയാൾ കുറച്ചും കൂടി അടുത്തേക്ക് വന്നു… അവളുടെ ശരീരത്തിൽ അറിയാതെ ഒരു തരിപ്പ് കേറി വന്നു… ഒരന്യ പുരുഷൻ തന്റെ അറയിൽ… അതും അർദ്ധനഗ്‌നയായി നിൽക്കുന്ന തന്റെ മുന്നിൽ… അവളുടെ തോളിൽ വെള്ളത്തുള്ളികൾ ഇറ്റിറ്റ് നിൽക്കുന്നു… അവളുടെ മുഖത്ത് അൽപ്പം എണ്ണമയം… അയാൾ അടുക്കുംതോറും ദേവി പതിയെ പിന്നിലേക്ക് ഇറങ്ങി നിന്നു… അവളുടെ മുഖം താഴ്ന്നു… താഴ്ന്നപ്പോൾ അവൾ കണ്ടത് തന്റെ നേരെ പതിയെ നടന്നു വരുന്ന രുദ്രൻ തമ്പുരാന്റെ മുണ്ടിന്റെ മുന്നിൽ എന്തോ മുഴച്ച് നിൽക്കുന്നു… അവൾ അറിയാതെ കാൽ വിരൽ കൊണ്ട് നിലത്ത് അർദ്ധ വൃത്തം വരച്ചു… “അച്ഛൻ ഇവിടെ ഇല്ല…” “എവിടെ പോയി…” “അച്ഛനും അമ്മയും ഏടത്തിയും കൂടി അമ്മാത്തേക്ക് പോയേക്കാ… ” “എന്തിനാ പോയേക്കുന്നത്…” “അമ്മാവിടെ മകൾ വയസറിയിച്ചു… ” “നീ എന്താ പോവാഞ്ഞെ…” “ഏയ് എനിക്ക് പോവാൻ പറ്റില്ല…” “അതെന്താ… തൊട്ടുകൂടായ്മയാണോ… ” രുദ്രൻ അൽപ്പം സംശയത്തിൽ ചോദിച്ചു… “ഇന്ന് ഏഴ് കഴിഞ്ഞേ ഉള്ളു… അതോണ്ട് അമ്മ പറഞ്ഞു അമ്മാത്ത് വെച്ചാരാധന ഉള്ളതാ വരേണ്ടെന്ന്… ” ഹാവൂ… ഏഴ് കഴിഞ്ഞല്ലോ… അയാൾക്ക് സമാധാനമായി… അയാളുടെ കൈ അവളുടെ തോളിൽ അമർന്നു… ഒരു നിമിഷം അവൾ ഒന്ന് ഞെട്ടി… അവൾ കൈ തട്ടി മാറ്റി… “തമ്പുരാനേ അരുത്… എന്നെ… എന്നെ നശിപ്പിക്കരുത്…” അവൾ അൽപ്പം ഭീതിയോടെ പറഞ്ഞു…

“ഇല്ല നശിപ്പിക്കുന്നില്ല… നിന്നെ… നിന്നെ എനിക്ക് ഒരുപാട് ഇഷ്ട്ടമായി…” അയാളുടെ കൈ അവളുടെ മൃദുലമായ കവിളിൽ പതിഞ്ഞു… പിന്നെ പതിയെ ഉഴിഞ്ഞു… ദേവിക്ക് തന്റെ ശരീരത്തിലെ ഓരോ രോമങ്ങളും എഴുന്നേറ്റ് നിൽക്കുന്ന പോലെ തോന്നി… താൻ മനസ്സിൽ കൊണ്ട് നടക്കുന്ന ആളുടെ കൈ തന്റെ ശരീരത്തിൽ… അവൾ അറിയാതെ രുദ്രന് വഴങ്ങി കൊടുക്കുകയായിരുന്നു… അവളുടെ മാറ് വരെ മറച്ചിരുന്ന ആ ഒറ്റമുണ്ടിന്റെ കുത്തിൽ പിടിച്ച് പതിയെ വലിച്ചു… അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും അയാൾ നോട്ടം പിൻവലിച്ചിരുന്നില്ല… “ഇത്രയും സുന്ദരിയായ ഒരു സ്ത്രീയെ ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല…” “അപ്പൊ എന്റെ ഏടത്തിയോ…” “ഹോ… അതൊന്നും ദാ ഈ സൗന്ദര്യധാമത്തിന് മുന്നിൽ ഒന്നും അല്ല…” അയാൾ മുണ്ടിന്റെ കുത്ത് അൽപ്പംകൂടി വലിച്ചു… ദേവിയുടെ മുണ്ട് പൂർണമായും അഴിഞ്ഞ് നിലത്ത് വീണു… ആ മഞ്ഞ ഫിലമെന്റ് ബൾബിന്റെ പ്രകാശത്തിൽ അയാൾ കത്തി നിൽക്കുന്ന ആ സൗന്ദര്യം വീക്ഷിച്ചു… വെളുത്ത ശരീരത്തിൽ മഞ്ഞ വെളിച്ചം പതിച്ച് അതിനെ കൂടുതൽ ശോഭയുള്ളതാക്കിയിരിക്കുന്നു… മുലയിലെ വൃത്തങ്ങൾ കൂടുതൽ കറുപ്പോടെ തോന്നിച്ചു… ആ വൃത്തത്തിന് നടുവിൽ പുളിങ്കുരു പോലെ ഞെട്ടുകൾ… നല്ല വടിവൊത്ത വയറിലെ സാമാന്യം കുഴിയുള്ള പൊക്കിൾ… അവളുടെ കൈകൾ മാറിനെ മറച്ചു… ഒരുകാലിനു മുന്നിലേക്ക് മറു കാൽ വെച്ച് അവൾ അവളുടെ യോനീമുഖത്തെ മറച്ചു… അയാളുടെ കണ്ണുകൾ അവളുടെ അടിവയറിലേക്ക് നീങ്ങി… നേർത്ത രോമങ്ങൾ ഉള്ള അടിവയർ… താഴേക്ക് പോകും തോറും കറുപ്പ് നിറം കൂടി വരുന്നു… ദേവി അയാളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി… അയാളുടെ ദൃഷ്ടി തന്റെ യോനിയിലേക്ക് ആണെന്ന് അവൾക്ക് മനസിലായി… അവൾ കാൽ അൽപ്പം മാറ്റി തുടകൾ ഞെരിച്ച് നിന്നു… കറുപ്പ് നിറത്തിലുള്ള മുടികൾ ഉള്ള പൂർത്തടം… എന്നാൽ കാട് പിടിച്ച് കിടക്കുന്ന പൂർ അല്ല… ഇടയ്ക്കിടെ അവളുടെ പൂർത്തടത്തിലെ വെളുപ്പ് പുറത്തേക്ക് കാണിക്കുന്ന രീതിയിൽ വളർന്നു നിൽക്കുന്ന രോമങ്ങൾ… 18 വയസ്സായ ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ പൂർത്തടത്തിന്റെ എല്ലാ ലക്ഷണങ്ങളും… അതിന്റെ ഏറ്റവും താഴെ കറുപ്പ് കളർ കൂടിയ ഒരു വര താഴോട്ട്…അവളുടെ പൂർച്ചാൽ… രുദ്രൻ തന്റെ സിൽക്ക് ജുബ്ബ ഊരി… കസവ് മുണ്ടും… വെളുത്ത പട്ടുകോണകത്തിൽ രുദ്രൻ തമ്പുരാന്റെ വീറുറ്റ പൗരുഷം ദേവി ഒളികണ്ണിട്ട് നോക്കി… ചേച്ചിയുടെ സംബന്ധക്കാരൻ എന്ന് നാട്ടുകാർ വിളിക്കുന്ന രുദ്രൻ തമ്പുരാൻ തന്റെ കന്യകാത്വം കവരാൻ റെഡി ആയിരിക്കുന്നു… അയാൾ അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു… അവൾ ആകെ ഒന്നിളകി… അയാളുടെ കൈകൾ അവളുടെ നിതംബങ്ങളിലേക്ക് നീണ്ടു… ആ ചന്തികുടങ്ങളെ വലിച്ച് വിട്ടു… ആദ്യ സ്പർശനം തന്നെ ദേവിയിൽ കാമം ഉടലെടുപ്പിച്ചു…

അവളെ ആ നിലത്ത് കിടത്തി… കാലുകൾ താനേ അകന്നു… കോണകത്തിൽ നിന്നും അയാളുടെ വലിയ നീളമുള്ള ലിംഗം പുറത്തേക്ക് വന്നു… അവളുടെ മേലേക്ക് അയാൾ കിടന്നു… ദേവിയുടെ കൈകൾ അയാളെ ചുറ്റി വരിഞ്ഞു…അയാളുടെ കുണ്ണ അവളുടെ അടിവയറിൽ പതിച്ചു… രുദ്രൻ അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ ആർത്തിയോടെ വായിലെടുത്ത് ഞപ്പി… അവളുടെ പൂറിൽ ചെറുതായി നനവ് വന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു… അവന്റെ വിരലുകൾ ആ നനവ് ഒപ്പിയെടുത്തു… വിരലിൽ പറ്റിയ അവളുടെ നനവ്… അയാൾ മണപ്പിച്ചു… പിന്നെ വായിലേക്ക് എടുത്ത് ഞപ്പി… അവൾ നാണം കൊണ്ട് കണ്ണുകളടച്ചു… “കന്യകയായ പെണ്ണിന്റെ യോനി സ്രവം…ഹാ… അതിന് ഇത്രേം സ്വാദുണ്ടാവുംന്ന്… നിരീച്ചില്യാ…” അയാളുടെ തടിച്ച ഒരു വിരൽ അവളുടെ യോനിതുളയിലേക്ക് തള്ളി കേറ്റി… “ഹാ… അയ്യോ…” വേദന കൊണ്ട് ദേവി പുളഞ്ഞു… “നിന്നെ എനിക്ക് വേണം ദേവി… ജീവിതകാലം മുഴുവൻ… ” അയാൾ അവളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു… “തമ്പുരാൻ എന്നെ വേളി കഴിക്കില്ലേ… ” “തീർച്ചയായും… എന്റെ ജീവൻ ഇനി നിനക്കുള്ളതാണ്…” അവളുടെ പൂറിലെ കൊഴുപ്പ് കൂടി വരുന്നത് അയാളുടെ വിരലുകൾ അറിഞ്ഞു… അയാൾ അവളുടെ പൂർതുളയുടെ അടുത്ത് കുണ്ണ വെച്ചു… പതിയെ കൈ ഇട്ട് പൂർച്ചാലിൽ പതിയെ ഉരച്ചു… ദേവിയുടെ പൂർച്ചാലിൽ നിന്നും ഒരു മിന്നൽ പിണർ മുകളിലേക്ക് കേറി പോയി… അവളുടെ തലച്ചോറിൽ വരെ എത്തി ആ കുളിര്… രുദ്രൻ തന്റെ കുണ്ണ അൽപ്പം അമർത്തി… ആ കുണ്ണ മകുടം അവളുടെ പൂർച്ചാലിനെ കീറി കൊണ്ട് അകത്ത് കേറി… അവൾ വാ പൊത്തി… അസഹ്യമായ വേദന അവൾക്കനുഭവപ്പെട്ടു… പക്ഷെ അവൾക്കറിയാമായിരുന്നു തന്റെ കുടുംബം രക്ഷപെടാനുള്ള മാർഗം കൊച്ചു തമ്പുരാനുമായുള്ള ഈ ബന്ധം ആണെന്ന്… ഏടത്തിക്ക് തീരെ താൽപ്പര്യമില്ല എന്നറിയാമായിരുന്നു… അവളുടെ പൂറിലേക്ക് അയാൾ വീണ്ടും തള്ളി… “അമ്മേ… ” ഇത്തവണ ഒച്ച പുറത്തേക്ക് വന്നു… അയാൾ അകത്തേക്ക് പ്രവേശിപ്പിച്ച കുണ്ണ അൽപ്പസമയം അനക്കാതെ വച്ചു… പിന്നെ പതിയെ ഇളക്കി അടിതുടങ്ങി… ദേവി തമ്പുരാട്ടിയുടെ പൂറ്റിലെ വേദന കുറഞ്ഞ് സുഖം കിട്ടി തുടങ്ങിയിരുന്നു… ആ കൈയിട്ട സിമന്റ് തറയിലെ തണുപ്പിൽ ദേവി തമ്പുരാട്ടിയുടെ നഗ്നശരീരം രുദ്രന്റെ കുണ്ണയുടെ സുഖം അറിഞ്ഞു… ഒരു കന്നിപ്പൂറിലെ മൃദ്വത്വവും ഇറക്കവും രുദ്രനും ആസ്വദിക്കുകയായിരുന്നു… ഇത്രേം കാലം കിട്ടിയിരുന്ന അണ്ടാവ് കണക്കെയുള്ള പൂറിനേക്കാൾ പതിന്മടങ്ങ് സുഖം ശ്രീദേവി തമ്പുരാട്ടിയുടെ ഇളം പൂറിനുണ്ട് എന്ന് രുദ്രന് മനസിലായി… സിമന്റ് തറയിൽ ഇരു മുട്ടുകൈയും കുത്തി ദേവി തമ്പുരാട്ടിയുടെ ശരീരത്തിന് അധികം ഭാരം കൊടുക്കാതെ രുദ്രൻ ആ ഇളംപൂറിന്റെ രുചി അറിഞ്ഞു…

ദേവി തമ്പുരാട്ടിയുടെ കൈകൾ രുദ്രന്റെ നഗ്നമായ പുറത്തും… നീണ്ടനഖങ്ങൾ അയാളുടെ ചന്തികളിലും മറ്റും അമർന്നു… ദേവി തമ്പുരാട്ടിയുടെ ചുണ്ടുകൾ രുദ്രൻ കടിച്ച് വലിച്ചു… ഒരു കൈ കൊണ്ട് ആ ഉടയാത്ത ഇളം മുലകൾ ഞെക്കി പിഴിഞ്ഞു… ഒപ്പം പിസ്റ്റൺ കണക്കെ താളത്തിൽ ആ കുണ്ണ ദേവി തമ്പുരാട്ടിയുടെ കന്നി പൂറിൽ കേറിയിറങ്ങി… ചുവപ്പ് കലർന്ന ഒരു വെള്ളം രുദ്രന്റെ കുണ്ണയിൽ പറ്റിപിടിച്ചിരുന്നു… ദേവി തമ്പുരാട്ടി അയാളെ ഇറുക്കി പിടിച്ചു… സുഖത്തിന്റെ തരിപ്പും കുളിരും ദേഹമാസകലം അരിച്ചു നടന്നു… അവൾ താളത്തിൽ മുക്കാനും മൂളാനും തുടങ്ങി… അതിന്റെ താളത്തിൽ രുദ്രൻ തന്റെ ആയുധം അവളുടെ പൂറിന്റെ അഗാതതയിലേക്ക് കേറ്റുന്നതിന്റെ വേഗതയും കൂടി… എന്തോ പൊട്ടിയൊലിക്കുന്ന പോലെ ദേവി തമ്പുരാട്ടിക്ക് തോന്നി… എല്ലാ രോമകൂപങ്ങളും എഴുന്നേറ്റ് നിന്നു… തന്റെ യോനിക്കുള്ളിൽ എന്തോ ഒന്ന് ഉരുണ്ടുകൂടുന്നു… അവൾ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കി അടച്ചു… തമ്പുരാന്റെ കുണ്ണ ആ ഉരുണ്ടു കൂടിയതിനെ കുത്തി പുറത്തേക്കിടാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു… “ഹാ… ആ… ആ… ആഹ്… ആ… ഹ… ആഹ്ഹ… ആഹ്ഹ്… ആഹ്ഹ്… ആ… ആ… ആ…” ഒരലർച്ചയോടെ ദേവി തമ്പുരാട്ടി അയാളെ കെട്ടി പിടിച്ചു… ഒപ്പം രുദ്രനും അയാളുടെ ശുക്ലം ദേവി തമ്പുരാട്ടിയുടെ പൂറിലേക്ക് ഒഴിച്ച് കളഞ്ഞു… ദേവി തമ്പുരാട്ടി അയാളെ കെട്ടി പിടിച്ച് കിടന്നു… രുദ്രനും… അയാളിലെ മനുഷ്യൻ ജനിക്കുകയായിരുന്നു… അവളുടെ നെറ്റിയിൽ അയാൾ ചുംബിച്ചു… “തമ്പുരാനേ… ” “പേടിക്കേണ്ടാ ദേവി… ഞാൻ അച്ഛൻ തമ്പുരാനെ കണ്ട് പറഞ്ഞിട്ട് കൂട്ടി കൊണ്ട് പോകാം… ” അയാൾ അവളുടെ വിയർത്തൊലിക്കുന്ന ഇളം നഗ്നമേനിയിൽ കിടന്ന് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു… പിന്നെ എല്ലാം വേഗത്തിലായിരുന്നു… രുദ്രൻ തമ്പുരാൻ ദേവി തമ്പുരാട്ടിയെ വേളി കഴിച്ചു… ആദ്യത്തെ പണിയിൽ തന്നെ അവളുടെ വയറ്റിൽ ജീവൻ കുരുത്തിരുന്നു… നമ്പൂരിപ്പാട് മകളെ ഏഴാം മാസം പ്രസവത്തിനായി കൂട്ടി കൊണ്ട് പോന്നു… പിന്നെ രുദ്രൻ ഇടയ്ക്കിടെ ഇല്ലത്തേക്ക് വന്ന് തുടങ്ങി… വേളിയുടെ കാര്യവിവരങ്ങൾ അറിയാൻ… പക്ഷെ അയാളിലെ കാമവെറിയൻ പുനർജനിച്ചിരുന്നു… വന്നു പോക്കിനിടയിൽ എപ്പോഴോ അയാൾ ഭദ്രയുടെ ശരീരവും ആസ്വദിച്ചിരുന്നു… പക്ഷെ അറിയാൻ അവൾ ആത്മഹത്യ ചെയ്യേണ്ടി വന്നു… നാട്ടുകാർക്ക് ഇപ്പോഴും സംശയങ്ങൾ മാത്രേ ഉള്ളു എങ്കിലും തന്റെ ഭർത്താവിനെ കുറിച്ച് കേട്ടതും കണ്ടതും വെച്ച് ദേവി തമ്പുരാട്ടിക്ക് ഉറപ്പായിരുന്നു തന്റെ ഏടത്തിയുടെ വയറ്റിലുള്ള ഗർഭം തന്റെ ഭർത്താവിന്റെ തന്നെയാണെന്ന്… പുറത്ത് പറയാനാകാതെ വന്നപ്പോൾ ഭദ്ര കണ്ട മാർഗമായിരുന്നു… ആത്മഹത്യ… അതിനിടയിൽ ദേവി തമ്പുരാട്ടി ഒരു പെൺകുഞ്ഞിന് ജന്മം നൽകി…

“നീലാംബരി…” ആളുകളുടെ പരിഹാസത്തിന് പാത്രമാവാതിരിക്കാൻ രുദ്രനും ദേവി തമ്പുരാട്ടിയും പതിയെ പാലക്കാട്ടേക്ക് വീട് മാറി… കോവിലകം ഗ്രൂപ്പിന്റെ അവിടെയുള്ള ബിസിനസ്സ് ഒക്കെ നോക്കി കൂടി… താമസിയാതെ ദേവി തമ്പുരാട്ടിയുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക് സന്തോഷം വീണ്ടും കടന്ന് വന്നു കൊണ്ടിരുന്നു… അവിടെ വെച്ചായിരുന്നു ദേവി തമ്പുരാട്ടിയുടെ ജീവിതത്തിലെ ഒരിക്കലും മറക്കാനാവാത്ത അല്ലെങ്കിൽ തന്റെ ജീവിതത്തിലെ കറുത്ത ഒരു ഏട്… ഒരു സ്ത്രീയുടെ സുഖത്തിൽ മതിവരുന്നതായിരുന്നില്ല രുദ്രപ്രതാപവർമയുടെ കാമം… ദേവി തമ്പുരാട്ടിയെ അയാൾക്ക് മടുത്ത് തുടങ്ങിയിരുന്നു… അതെ സമയം മകളോടുള്ള അമിത വാത്സല്യം അയാളെ അവരിൽ നിന്നും അകന്നുപോവാനും സമ്മതിച്ചില്ല… അതെ സമയം രുദ്രപ്രതാപവർമ്മ തന്റെ കാമം ശമിപ്പിക്കാൻ പല സ്ത്രീകളുമായും രഹസ്യ ബന്ധം പുലർത്തി പോന്നു… ദേവി തമ്പുരാട്ടി പതിയെ ബിസിനസ് കാര്യങ്ങളിലും ഇടപെടാൻ തുടങ്ങി… വർഷം രണ്ട് കഴിഞ്ഞു… അതിനിടയിൽ ദേവി തമ്പുരാട്ടിക്ക് ഒരു കൂട്ട് കിട്ടി… ശിവകാമി… 18 വയസ്സായിട്ടുണ്ടാവും എന്ന് പറയാം… കാരണം അവൾക്ക് വിവാഹം ആലോചിച്ചു തുടങ്ങി വീട്ടുകാർ… ജാതക പ്രകാരം 19 വയസ്സിനുള്ളിൽ മംഗലം നടന്നില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ 30 വയസ്സ് കഴിഞ്ഞേ വിവാഹം ഉണ്ടാവൂ എന്ന് പ്രശസ്ത കണിയാൻ ഗണിച്ച് പറഞ്ഞതോടെ വീട്ടുകാർ കൊണ്ടുപിടിച്ചുള്ള കല്യാണ ആലോചനയിലാണ്… ഇത്ര ചെറുപ്പത്തിലേ ബിസിനസ് കാര്യങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കുന്ന ദേവി തമ്പുരാട്ടിയോട് ശിവകാമിക്ക് വലിയ മതിപ്പും ബഹുമാനവും ആയിരുന്നു… ദേവിയാണെങ്കിലോ തനിക്ക് വളരെ നല്ല ഒരു സുഹൃത്തിനെ കിട്ടിയ സന്തോഷത്തിലും ആയിരുന്നു… അവരുടെ സങ്കടങ്ങളും സന്തോഷങ്ങളും പരസ്പരം ഷെയർ ചെയ്തു… ഇടയ്ക്കിടെ തമ്പുരാന്റെ ഇളയ സഹോദരി പാലക്കാട്ട് വന്നു നിൽക്കുന്നത് പതിവായി… തമ്പുരാൻ അതിൽ പ്രത്യേകിച്ച് അസന്തുഷ്ടത കാണിച്ചുമില്ല… ദേവിക്ക് ശരിക്കും വലിയൊരനുഗ്രഹമായിരുന്നു തമ്പുരാന്റെ ഇളയ സഹോദരി മഹാലക്ഷ്മി… ശിവകാമിയോട് പറയാൻ സാധിക്കാത്ത അവളുടെ വികാരങ്ങളും വിചാരങ്ങളും അവൾക്ക് മഹാലക്ഷ്മിയോട് പറയാൻ സാധിച്ചിരുന്നു… വേറെ ഒന്നും അല്ല… രുദ്രൻ തമ്പുരാന്റെ വഴിവിട്ട ബന്ധങ്ങൾ… “ഏട്ടത്തി… ഇത്ര പാവാവരുത്… അതുകൊണ്ടാ ഏട്ടൻ ഇങ്ങനെ കാള കളിച്ച് നടക്കണേ… അവിടെ കോലോത്ത് അച്ഛൻ തമ്പുരാന് ശരിക്കും വയ്യാണ്ടായി… ഏട്ടത്തി എത്രേം പെട്ടെന്ന് ഏട്ടന്റെ പേരിലുള്ള എല്ലാ സ്വത്തുക്കളും നീലുവിന്റെ പേർക്ക് മാറ്റിച്ചോളൂ…” ലക്ഷ്മിയുടെ ആ ഉപദേശം ശരിക്കും ഏറ്റു… പിടിച്ച പിടിയാലേ അച്ഛൻ തമ്പുരാനും അമ്മത്തമ്പുരാട്ടിയും കൂടി ആ സ്വത്തുക്കൾ മൂന്ന് പേരുടെയും പേരിലാക്കി… നീലാംബരിയുടെ പേരിൽ മാത്രം ആക്കിയാൽ മതിയെന്ന് ദേവി തമ്പുരാട്ടി പറഞ്ഞെങ്കിലും അച്ഛൻ തമ്പുരാന്റെ നിർദ്ദേശപ്രകാരം ദേവി തമ്പുരാട്ടിയെയും ഉൾപ്പെടുത്തി… നടത്തിപ്പവകാശം പൂർണമായും രുദ്രൻ തമ്പുരാന് നൽകിയതുമില്ല…

അതോടെ തമ്പുരാന്റെ ഒളിസേവക്കുള്ള പണം കണ്ടെത്തുന്നത് നന്നേ ബുദ്ധിമുട്ടി… എന്തിനും ഏതിനും ദേവി തമ്പുരാട്ടി കൂടി അറിഞ്ഞാലേ പണം ചിലവാക്കാൻ പറ്റോ എന്നുള്ള അവസ്ഥയായി… അതിൽ രുദ്രൻ തമ്പുരാന് അമർഷം ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും പുറത്ത് കാണിച്ചില്ല… അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം ഒരു വാർത്ത വന്നു… തമ്പുരാട്ടിയുടെ അച്ഛൻ തിരുമേനി മരണപെട്ടു… മകളെയും കൂട്ടി ദേവി തമ്പുരാട്ടി ഇല്ലത്തേക്ക് വച്ച് പിടിച്ചു… അച്ഛന്റെ മരണാന്തര ചടങ്ങുകൾ ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു… പക്ഷെ വാലായ്മ വിടാതെ ഇല്ലത്തുനിന്ന് ഇറങ്ങാൻ പാടില്ലെന്നുള്ള കാരണം കൊണ്ട് തനിച്ചാക്കി 16 ദിവസം തമ്പുരാട്ടിക്ക് മാറി നിൽക്കേണ്ടി വന്നു… പാലക്കാട്ടേക്ക് തിരിച്ച് വന്ന ആ ദിവസം… ഒരിക്കലും മറക്കാത്ത ആ ദിവസം… പാലക്കാട്ടേക്ക് തിരിക്കുന്നത് തമ്പുരാട്ടി കോലോത്തേക്ക് പറഞ്ഞിരുന്നില്ല… അവൾ മൂന്ന് വയസ്സായ നീലാംബരിയെയും കൂട്ടി പൂമുഖത്തേക്ക് കേറി… സമയം ഒരു ഉച്ചക്ക് 2 മണി കഴിഞ്ഞിരിക്കും… സാധാരണ പ്രവർത്തി ദിവസമായതിനാൽ തമ്പുരാൻ ഓഫീസിൽ പോയിട്ടുണ്ടാവും എന്നറിയാമായിരുന്നതിനാൽ… താക്കോൽ കൊണ്ട് വാതിൽ തുറന്നു… തമ്പുരാനെ അറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് ജോലിക്കാരെ ഒക്കെ താൻ വന്നിട്ട് വന്നാമതി എന്ന് ചട്ടം കെട്ടിയിരുന്നു… ബാഗും എടുത്ത് മുറിയിലേക്ക് പോയി… മുകളിലായിരുന്നു മുറി… അവിടെ നീലാംബരിയെ ഉറക്കി കെടുത്തി… താഴെ അടുക്കളയിലേക്ക് വന്നു… താഴേക്കിറങ്ങി അടുക്കളയിലേക്ക് നടക്കുമ്പോ ഇടതു വശത്തെ മുറിയിൽ നിന്നും ഒരു ഞെരക്കം കേട്ടു… സാധാരണ പുറത്തുനിന്നു കൊണ്ട് വരുന്ന സാധനങ്ങളും പിന്നെ ഒരു വേലക്കാരിയും കിടക്കുന്ന മുറിയാണ് അത്… ങേ.. ഇനി വേലക്കാരി വന്നോ… അവൾക്ക് പ്രത്യേകിച്ച് ഒരു സംശയവും തോന്നാത്തത് കൊണ്ട് ചാരിയിട്ട വാതിൽ അൽപ്പം തുറന്ന് നോക്കി… അവിടെ കണ്ട കാഴ്ച്ച അവളുടെ മനസിനെ പിടിച്ചുലച്ചു… രുദ്രൻ തമ്പുരാൻ ഏതോ ഒരു പെണ്ണിന്റെ മേലെ കിടന്ന് തന്റെ കാമം ശമിപ്പിക്കുന്നു… അയാൾ വായ പൊത്തിപിടിച്ചിരിക്കുന്നതിനാൽ അവളുടെ നേരിയ ഞെരക്കം മാത്രേ പുറത്ത് വരുന്നുണ്ടായിരുന്നുള്ളു… എന്തുചെയ്യണം എന്ന് ഒരുപിടിയും ഇല്ലായിരുന്നു… പുറത്ത് പറമ്പിൽ ആളുകൾ ഉണ്ട്… ഇപ്പൊ എങ്ങാനും താൻ വഴക്കുണ്ടാക്കിയാൽ ചിലപ്പോ മാനം നഷ്ടപ്പെടും… മാനം നഷ്ട്ടപ്പെട്ട് ജീവിക്കുന്നതിനേക്കാൾ നല്ലത് മരണമാണ്… അവൾ ചുറ്റും നോക്കി… കൈയിൽ ഒരു കത്തി കിട്ടി… പക്ഷെ ഒരു മുഖം മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു വന്നു… “നീലാംബരി…” തന്റെ മാത്രം നീലു.. ഈ അച്ഛന്റേം അമ്മേടേം മകളായി ജനിച്ചു എന്ന ഒരേ ഒരു കുറ്റം ചെയ്തവൾ… സ്വയം നശിപ്പിക്കാനായി കൈയിൽ കിട്ടിയ കത്തി പതിയെ നിലത്ത് വീണു… ഉള്ളിൽ നിന്നും തമ്പുരാന്റെ കാമ സീൽകാരങ്ങൾ ഉയർന്നു പൊങ്ങി… ഒപ്പം പെണ്ണിന്റെ കരച്ചിലോടു കൂടിയ ഞെരക്കവും… വായ പൊത്തി പിടിച്ചിരിക്കുന്നതിനാൽ ശബ്ദം പുറത്തേക്ക് വരുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല…

അവൾ അവിടെ തളർന്നിരുന്നു.. പിന്നെ പതിയെ എഴുന്നേറ്റ് അടുക്കള ഭാഗത്തേക്ക് വന്നു… അവളുടെ ശരീരത്തിൽ നിന്നും ജീവൻ നഷ്ട്ടപെട്ടപോലെയായിരുന്നു… അടുക്കള വാതിൽ തുറന്നപ്പോ ഒരു പണിക്കാരൻ നിൽക്കുന്നു… ഒന്നും നടക്കാത്ത ഭാവത്തിൽ അവൾ നിന്നു… “ആ കുഞ്ഞിരാമൻ… എന്താ…” “ഓ തമ്പുരാട്ടി വന്നത് നന്നായി… ഇതിവിടെ വച്ച് പോവാൻ തുടങ്ങുകയായിരുന്നു… എന്തായാലും ഉള്ളിലേക്ക് കേറ്റി വെക്കാം… ” അയാൾ ചാക്ക് എടുത്ത് അകത്തേക്ക് കേറി… അയാൾ ആ ചാക്ക് കൊണ്ട് എങ്ങോട്ടാണ് പോകുന്നത് എന്നറിയാമായിരുന്ന ദേവി തമ്പുരാട്ടി അയാളെ തടഞ്ഞു… “അവിടെ വെച്ചോളൂ ആര്യാ… പിന്നെ എടുത്ത് വെക്കാം… ഞാനില്ലാതിരുന്നതിനാൽ ആ മുറിയാകെ അലങ്കോലമായി കിടക്കാ… ” അയാൾ അവിടെ നിന്നു… “എന്റെ തമ്പുരാട്ടി എനിക്കറിയാം തമ്പുരാട്ടി വരുമ്പോഴേക്കും ഈ വീട് ഒരു കാട് പോലെയായിട്ടുണ്ടാവുംന്ന്… അതുകൊണ്ട് ഞാൻ ഇന്നലെ പണിക്കാരെയൊക്കെ കൊണ്ട് വന്ന് വൃത്തിയാക്കിയതാ… തമ്പുരാട്ടി വഴീന്ന് മാറ്… നല്ല കനം… ” അയാൾ മുന്നോട്ട് നടന്നു… തമ്പുരാട്ടിക്ക് എന്തെങ്കിലും പറയാൻ ആവുന്നതിന് മുൻപ് അയാൾ ആ മുറിയുടെ മുന്നിൽ എത്തിയിരുന്നു… അകത്തേക്ക് നോക്കിയതും അയാളുടെ തോളിൽ പിടിച്ചിരുന്ന ചാക്ക് നിലത്ത് വീണു… തമ്പുരാട്ടി അവിടേക്ക് ഓടി ചെന്നു… അവിടെ കട്ടിലിൽ ഒരു പെണ്ണ് ബോധം ഇല്ലാതെ പൂർണ നഗ്നയായി കിടക്കുന്നു… അഴിച്ചിട്ടിരിക്കുന്ന തമ്പുരാന്റെ ചില വസ്ത്രങ്ങൾ… പുറത്തെ സംസാരം കേട്ട തമ്പുരാൻ മുറിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി പോയിരുന്നു… കുഞ്ഞിരാമൻ ഉള്ളിലേക്ക് കടന്നു… ഒപ്പം തമ്പുരാട്ടിയും… “തമ്പുരാട്ടി… ആരാ ഈ കിടക്കണേ… ” അയാൾ അടുത്ത് പോയി നോക്കി… പേടിച്ച് അയാൾ പിന്നിലേക്ക് മാറി… തമ്പുരാട്ടി അടുത്ത് പോയി നോക്കി… ആ മുഖം കണ്ട് അവൾ ഞെട്ടി. “ശിവകാമി…” “തമ്പുരാട്ടി…” കുഞ്ഞിരാമൻ ദേഷ്യത്തോടെ വിളിച്ചു… തമ്പുരാട്ടി അവളുടെ മുഖം തിരിച്ചു… ആ മുഖത്ത് ജീവന്റെ കാണികളുടെ ഒരംശം പോലും ദർശിക്കാനായില്ല… തമ്പുരാട്ടി തളർന്നിരുന്നു… കുഞ്ഞിരാമൻ വന്ന് ശിവകാമിയെ നോക്കി… ഒരു തുണി എടുത്ത് പുതപ്പിച്ചു… തമ്പുരാട്ടി ഉണ്ടായ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു… ഒപ്പം തന്റെ ഭർത്താവിന്റെ സ്വഭാവവും… ” കുഞ്ഞിരാമൻ… എന്നെ രക്ഷിക്കണം… ഈ കേസിൽ അദ്ദേഹം ജയിലിൽ പോയാ പിന്നെ ഞാൻ ജീവിച്ചിരുന്നിട്ട് കാര്യമില്ല… രക്ഷിക്കണം… ” തമ്പുരാട്ടി തൊഴുകൈയോടെ പറഞ്ഞു… “ഞാൻ എന്തുവേണമെന്ന തമ്പുരാട്ടി പറയുന്നത്…” “ഈ കേസ്… അത്… അത്… തമ്പുരാന്റെ പേരിൽ വരരുത്…” സ്വന്തം കുടുംബത്തിന്റെ മാനം ഓർത്തപ്പോൾ തമ്പുരാട്ടിക്ക് അങ്ങനെയാണ് പറയാൻ വന്നത്…

“അതായത്… ഈ കേസിൽ തമ്പുരാന് പകരം… വേറെ ആരെങ്കിലും പിടി കൊടുക്കണം… എന്റെ തമ്പുരാട്ടി ഇത് ബലാത്സംഗം ആണ്… കൊലക്കയർ കിട്ടുന്ന കേസാണ്…” “ഇല്ല കുഞ്ഞിരാമാ… ഞങ്ങടെ എല്ലാ സഹായങ്ങളും ഈ കേസിൽ പിടി കൊടുക്കുന്ന ആൾക്കുണ്ടാവും… ഒരിക്കലും തൂക്കു കയർ കിട്ടാതെ നോക്കിക്കൊള്ളാം…” “ശരി പിടി കൊടുത്താൽ എന്ത് തരും…” “അത്… 25 ലക്ഷം… ” “പോരാ… 50 ലക്ഷം.. പിടി കൊടുക്കുന്നതിന് മുന്നേ… സമ്മതമാണോ…” “സമ്മതം…” പറഞ്ഞത് പിന്നിൽ വന്ന് നിന്ന തമ്പുരാനായിരുന്നു. ദേവി തമ്പുരാട്ടി അയാളെ വെറുപ്പോടെ നോക്കി… തമ്പുരാന്റെ തല കുനിഞ്ഞിരുന്നു… അങ്ങനെ ആ കേസ് അയാൾ ഏറ്റെടുത്തു… കേസ് ബലപ്പെട്ടു നടന്നെങ്കിലും.. കാശ് വാരിയെറിഞ്ഞ് തമ്പുരാൻ… തൂക്കു കയർ ലഭിക്കാവുന്ന കേസ് ജീവപര്യന്തം ആക്കി കുറച്ചു… ആ ഒരു സംഭവത്തോട് കൂടി തമ്പുരാനും തമ്പുരാട്ടിയും മനസുകൊണ്ട് മാത്രമല്ല ശരീരം കൊണ്ടും അകലാൻ തുടങ്ങി… തന്റെ ഭാര്യയും മകളും തന്നിൽ നിന്നകലുന്നത് രുദ്രപ്രതാപ വർമ്മ വളരെ ദുഖത്തോടെ തന്നെ കണ്ടു… നിസഹായനായി… ആ ഇടക്കാണ്… ഇടുക്കിയിൽ കേരള തമിഴ്‌നാട് അതിർത്തിയോട് ചേർന്ന് ഒരു എസ്റ്റേറ്റ് വിൽക്കാനുള്ള വിവരം തമ്പുരാൻ അറിയുന്നത്… ഇപ്പോഴത്തെ സാഹചര്യത്തിൽ അവിടെ നിന്ന് മാറി നിൽക്കുന്നതാണ് നല്ലതെന്നു തോന്നിയ തമ്പുരാൻ ആ തോട്ടത്തിന് വിലപറഞ്ഞ് വാങ്ങിച്ചു… അവിടെയുള്ള ഒരു ബംഗ്ളാവും വാങ്ങി മോഡി പിടിപ്പിച്ചു… ദേവി തമ്പുരാട്ടി കുറച്ചും കൂടി ധൈര്യശാലി ആയി മാറിയിരുന്നു… മലമുകളിലേക്ക് വന്നതോടെ ബിസിനസ് കാര്യങ്ങൾ കൂടുതൽ ശ്രദ്ധിക്കാൻ തുടങ്ങി ദേവി തമ്പുരാട്ടി… പാലക്കാടുണ്ടായിരുന്ന കോവിലകം ഗ്രൂപ്പിന്റെ ഹെഡ് ഓഫീസിൽ അവൾ ഇടുക്കിയിലേക്ക് മാറ്റി… തമ്പുരാനേ ശരിക്കും കൂച്ചുവിലങ്ങിടാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു… നീലാംബരിക്ക് വയസ്സ് അപ്പോഴേക്കും അഞ്ചായിരുന്നു… അതിനു വേണ്ടി പുതിയ രണ്ടു ജോലിക്കാരെ അവൾ നിയമിച്ചു… കൃഷ്ണമൂർത്തി എന്ന മൂർത്തിയും… പ്ലാക്കണ്ടി ഷംസുദ്ധീൻ എന്ന ഷംസുവും… “എന്താ പേര്…” ദേവി തമ്പുരാട്ടി ചോദിച്ചു… “എന്റെ പേര് കൃഷ്‍ണൻ… ഇവൻ ഷംസു ” “ഒക്കെ ഞാൻ പറഞ്ഞല്ലോ… എന്റെ ഭർത്താവിന്റെ കൂടെ എപ്പോഴും വേണം… “

“ഉവ്വ് തമ്പുരാട്ടി..” കൃഷ്ണന്റെ കണ്ണുകൾ ആ അംഗലാവണ്യത്തിൽ ശരിക്കും മുഴുകി പോയിരുന്നു… “അല്ല തമ്പുരാട്ടി രണ്ടു പേരും അങ്ങേരുടെ കൂടെ വേണോ..” കൃഷ്ണൻ ചോദിച്ചു… “അല്ലേൽ കൃഷ്‌ണാ… ” അവൾ ഒരുനിമിഷം നിർത്തി… “എന്താ തന്റെ മുഴുവൻ പേര്…” ദേവി തമ്പുരാട്ടി മുഖം ഉയർത്തി ചോദിച്ചു… “കൃഷ്ണമൂർത്തി…” “ഹാ… എന്നാ തന്നെ മൂർത്തി എന്ന് വിളിക്കാം… മൂർത്തി എന്റെ കൂടെയുണ്ടാവണം… ഓഫീസിലെ കാര്യങ്ങളിൽ എന്നെ സഹായിക്കാൻ… ഷംസു തമ്പുരാന്റെ കൂടെയും… ” “ശരി തമ്പുരാട്ടി” താമസിയാതെ മൂർത്തിക്കും ഷംസുവിനും ഒരുകാര്യം മനസിലായി… തമ്പുരാനും തമ്പുരാട്ടിയും അത്ര രാസത്തിലല്ല… മാത്രമല്ല തമ്പുരാന്റെ ഒരു ഞെരമ്പ് ഇപ്പോഴും കടിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കും എന്നും… “ഡാ… മൂർത്തി… നമ്മുക്കൊരു കളി കളിച്ചാലോ… ” “എന്ത് കളി…” “അല്ല ആ വർമ്മ സാറിന് കെട്ടിയോള് പണിയാൻ കൊടുക്കുന്നില്ല… അങ്ങേർക്കണേൽ ഏത് പെണ്ണിനെ കണ്ടാലും അപ്പൊ പൊന്തും… എന്റെ കൈയിൽ ഒരു മൊതലുണ്ട് അതിനെ വച്ച് നമുക്കൊന്ന് കളിച്ചാലോ… ” ഷംസു പറഞ്ഞു… “അത് വേണോ… ആ തമ്പുരാട്ടി പാവാടാ…” മൂർത്തി പറഞ്ഞു… “അയ്യോ… അനക്ക് പെട്ടെന്നൊരു സ്നേഹം…” ഷംസു ചോദിച്ചു “ഒരു പാവം തമ്പുരാട്ടിയാ… അതിനെ വിഷമിപ്പിച്ചാൽ ദൈവം പോലും പൊറുക്കില്ല…” “സാരല്യ പടച്ചോനോട് ഞാൻ പറഞ്ഞോളാം.. നീ എന്റെ കൂടെ ഉണ്ടോ…” “നീ എന്താന്ന് വെച്ചാ ചെയ്തോ… എനിക്ക് ഒന്നും വേണ്ടാ…” മൂർത്തി തറപ്പിച്ച് പറഞ്ഞു… “എടാ… നമ്മുക്ക് സേഫ് ആണെടാ… ഈ എസ്റ്റേറ്റ് നോട്ടം വെച്ചുള്ള വേറെ ഒരു മൊതലാളിയാ എന്നെ സമീപിച്ചത്… ഫെർണാണ്ടസ് എന്നോ മറ്റോ ആണ് പേര് . അങ്ങേര് പറയുന്ന പോലെ ചെയ്‌താൽ നമ്മൾ രക്ഷപെടും… അല്ലേൽ എന്നും ഈ മലമൂട്ടിൽ കിടന്ന് കഷ്ടപ്പെടേണ്ടി വരും…” മൂർത്തിക്ക് ഉത്തരമില്ലായിരുന്നു… മൂർത്തിക്ക് പക്ഷെ ഒന്നും തമ്പ്രാട്ടിയിൽ നിന്ന് ഒളിച്ചു വെക്കാൻ സാധിക്കുമായിരുന്നില്ല… ഫെർണാണ്ടസ് ഈ എസ്റ്റേറ്റ് കൈക്കലാക്കാനുള്ള തന്ത്രങ്ങൾ മെനയുന്ന വിവരം തമ്പുരാട്ടിയെ അറിയിച്ചു… പക്ഷെ ഷംസു ഇതിൽ ഉൾപ്പെട്ടിട്ടുള്ള കാര്യം തമ്പുരാട്ടിയെ അറിയിച്ചുമില്ല… താമസിയാതെ മാസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ തമ്പുരാന്റെ അമ്മയും മരണപെട്ടു… ഒറ്റക്കായ മഹാലക്ഷ്മി തമ്പുരാട്ടി ബംഗ്ളാവിലേക്ക് വന്നു…

ദേവി തമ്പുരാട്ടിക്ക് വളരെ സന്തോഷവും ഉത്സാഹവും നിറഞ്ഞ ദിനങ്ങൾ ആയിരുന്നു പിന്നീടുള്ള രണ്ട് മൂന്ന് വർഷങ്ങൾ… ഇതിനിടയിൽ എപ്പോഴോ മഹാലക്ഷ്മിയും കൊട്ടരം കാര്യസ്ഥൻ വാസുദേവഭട്ടതിരിയും തമ്മിൽ പ്രണയത്തിലായി… അഗാത പ്രണയത്തിലായിരുന്നെങ്കിലും മറ്റുള്ളവരിൽ നിന്നും മറച്ച് പിടിക്കാൻ അവൾ ശ്രമിച്ചിരുന്നു… മഹാലക്ഷ്മി തമ്പുരാട്ടി… പൊക്കം അൽപ്പം കുറവായിരുന്നെങ്കിലും കടഞ്ഞെടുത്ത ഉടലോടു കൂടിയ ഒരസ്സൽ തമ്പ്രാട്ടി കുട്ടി.. ഗോതമ്പിന്റെ നിറം… അവളുടെ നീണ്ട മൂക്കും വിടർന്ന ചുണ്ടുകളും കടഞ്ഞെടുത്ത മിഴികളും അവളെ യക്ഷി എന്ന് വരെ അവൾ കേൾക്കാതെ കൊട്ടാരത്തിൽ ആളുകൾ വിളിച്ചു… വലിപ്പമുള്ള മുലകളും ഇടുങ്ങിയ ഇടുപ്പും അവിടുന്ന് താഴോട്ട് വിരിഞ്ഞ ചന്തികളും വലിയ തുടകളും വണ്ണമുള്ള കാലും ഏതൊരു പുരുഷനെയും ആർത്തി പിടിപ്പിക്കുന്നതായിരുന്നു… വാസുദേവ ഭട്ടതിരി… കഴിവുള്ള അറിവുള്ള വിദ്യാഭ്യാസ സമ്പന്നനായ ഒരു പയ്യൻ… 26 വയസ്സ് മാത്രം പ്രായം…ഏതാണ്ട് ലക്ഷ്മി തമ്പുരാട്ടിയുടെ അതെ പ്രായം… ദോഷ ജാതകമായതിനാൽ വേളി നടക്കാതിരുന്ന ലക്ഷ്മിക്ക് കിട്ടിയ ആശ്വാസമായിരുന്നു വാസുദേവൻ… ഒരു ദിവസം… കുളി കഴിഞ്ഞ് തമ്പുരാന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോവാൻ തുടങ്ങുകയായിരുന്ന തമ്പുരാട്ടിക്ക് മുന്നിൽ മൂർത്തി വന്നു നിന്നു… “ഹാ… മൂർത്തി… ദാ ആ ടേബിളിൽ ഇരിക്കുന്ന ഫയലുകൾ ഓഫീസിൽ എത്തിക്കണം… ഞാൻ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുറിയിൽ പോയിട്ട് വരാം…” തമ്പുരാട്ടി നടന്നു… “തമ്പുരാട്ടി… വർമ്മ സാർ അവിടെ ഇല്ല…” “എവിടെ പോയി… ” ഒന്നും അറിയാത്ത പോലെ ദേവി തമ്പുരാട്ടി ചോദിച്ചു… “ഞാൻ കുറച്ച് മുന്നേ വർമ്മ സാറിന്റെ മുറിയിൽ പോയിരുന്നു… പക്ഷെ അദ്ദേഹത്തെ കണ്ടില്ല… അതുകൊണ്ട് താഴെ പോയി അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഓഫീസിൽ മുറിയിൽ നോക്കാം എന്ന് വെച്ച് പോയപ്പോ… ” മൂർത്തി നിർത്തി… “എന്താ… എന്തുപറ്റി…” “അദ്ദേഹം… ലക്ഷ്മി തമ്പ്രാട്ടിയുടെ മുറിയിലേക്ക് എത്തി നോക്കുന്നു…” മൂർത്തി തല കുനിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു ദേവി തമ്പുരാട്ടി ആകെ അന്തം വിട്ട് നിന്നു… “ലക്ഷ്മി തമ്പ്രാട്ടി കുളികഴിഞ്ഞ് അൽപ്പം മുന്നേ മുറിയിലേക്ക് കയറിയിട്ട് ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു… ” “മൂർത്തി എന്താ പറഞ്ഞു വരുന്നത്… ” “അത്… അത്… തമ്പ്രാട്ടി ക്ഷമിക്കണം…ഷംസു…” ഷംസു മുന്നിലേക്ക് വന്നു… “എന്താ ഷംസു… ” “അത്… അത്… തമ്പുരാന്റെ നോട്ടം ഒന്നും ശരിയല്ല തംബ്രാട്ടി… ഒരനീത്തിയെ നോക്കേണ്ട കണ്ണുകൊണ്ടല്ല തമ്പ്രാൻ നോക്കുന്നത്…” ഷംസു വെട്ടി തുറന്ന് പറഞ്ഞു…

ദേവി തമ്പുരാട്ടിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു… അവസാനം അയാൾ സ്വന്തം അനിയത്തിയേയും… ദേവി തമ്പുരാട്ടി വേഗം തമ്പുരാന്റെ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു… അവിടെ തമ്പുരാൻ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല… അവൾ തിരിഞ്ഞു നടക്കാൻ നോക്കവേ കിടക്ക വിരിക്കുള്ളിൽ എന്തോ കളർ വ്യത്യാസമുള്ള തുണി കിടക്കുന്നത് കണ്ടു… അവൾ പതിയെ അതെടുത്ത് നോക്കി… ഒരു നീല പാന്റിയും വെള്ള ബ്രായും… ദേവി തമ്പുരാട്ടി കണ്ണുകൾ പിൻവലിച്ചു… തന്റെയല്ല… അങ്ങനെയെങ്കിൽ ഇത് ലക്ഷ്‌മിയുടേതാവും… അവൾ അത് ചുരുട്ടി കൂട്ടിയെടുത്തു… അതിൽ പശപോലുള്ള ഒരു ദ്രാവകം… അവൾ അതെടുത്ത് മണപ്പിച്ചു… അതിന്റെ മണം കിട്ടിയപ്പോ എന്താണെന്ന് മനസ്സിലാവാൻ ദേവി തമ്പുരാട്ടിക്ക് അധികം ബുദ്ധിമുട്ട് ഉണ്ടായില്ല… സ്വന്തം അനിയത്തിയുടെ പാന്റിയിൽ സ്വയംഭോഗം ചെയ്ത് വെക്കുക… അതും ഭാര്യയും കുട്ടിയും ഉള്ള ഒരാൾ… അവൾ നേരെ താഴേക്കിറങ്ങി… ഗോവണിപടി ഇറങ്ങുമ്പോൾ തമ്പുരാൻ പൂമുഖത്തെ പടികെട്ടിറങ്ങി വെളിയിലേക്ക് ദേഷ്യത്തിൽ പോകുന്നത് കണ്ടു… ദേവി തമ്പുരാട്ടി നേരെ ലക്ഷ്മിയുടെ മുറിയിലേക്ക് കേറി… അവൾ പെട്ടിയിൽ വസ്ത്രങ്ങൾ ഒതുക്കുന്നു… “എന്താ ലക്ഷ്മി… എന്ത് പറ്റി… നീ എന്താ ഡ്രസ്സ് എടുത്ത് പെട്ടിയിൽ വെക്കുന്നത്…” അവൾ അങ്ങോട്ട് തിരിഞ്ഞ് നിന്ന് കണ്ണുതുടക്കുന്ന പോലെ തോന്നി… “ഏയ് ഒന്നുമില്ല ഏട്ടത്തി… ഞാൻ ഇവിടെ നിന്നാൽ ശരിയാവില്ല…” അവൾ കണ്ണീര് തുടച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. തമ്പുരാട്ടിക്ക് ഒന്നുറപ്പായി… തന്റെ കെട്ടിയോൻ ഇവളോടെന്തോ അപമര്യാദയായി പെരുമാറിയിട്ടുണ്ട്… “ദാ ഇത് നിന്റേതാണോ… ” ചുരുട്ടി പിടിച്ച ബ്രായും പാന്റിയും അവൾക്ക് നേരെ നീട്ടികൊണ്ട് ചോദിച്ചു… അവൾ അതിലേക്ക് സൂക്ഷിച്ച് നോക്കി… “ഹാ… ഇതെന്റെയാ… രണ്ട് ദിവസം മുന്നേ കഴുകാനായി മുറിയിൽ ഇട്ടതാ.. തിരിച്ച് വന്ന് നോക്കുമ്പോ കാണാനില്ല…” തമ്പുരാട്ടിയുടെ മനസ്സിൽ ദേഷ്യം ആളിക്കത്തി… “മൂർത്തി… ഷംസു… ” തമ്പുരാട്ടി ഉറക്കെ വിളിച്ചു… “എനിക്കൊരു വക്കീലിനെ കിട്ടണം… ” “എന്തിനാ തമ്പുരാട്ടി… ” “ഇനി ഇയാളുടെ ഒപ്പം എനിക്ക് ജീവിക്കാൻ സാധിക്കില്ല… അതിനു മുന്നേ അയാൾ എവിടെ…” തമ്പുരാട്ടിയുടെ സകല നിയന്ത്രണങ്ങളും നഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു…

“അറിയില്ല തമ്പ്രാട്ടി.. പുറത്തെക്ക് പോകുന്നത് കണ്ടു… ഒപ്പം ആ ഭട്ടതിരിയും ഉണ്ടായിരുന്നു… ” ഷംസു പറഞ്ഞു… ആ ദിവസം മുഴുവൻ തമ്പുരാട്ടി അയാളെ കാത്തിരുന്നു… മുഖത്ത് നോക്കി നാല് വർത്തമാനം പറയാൻ… പക്ഷെ ഇരുട്ടിയിട്ടും കണ്ടില്ല… രാത്രി 10 മണിയായപ്പോ മൂർത്തി ഓടിക്കിതച്ചെത്തി… “തമ്പുരാട്ടി ചതിച്ചു… ” “എന്താ മൂർത്തി… ” “ആ വാസുദേവ ഭട്ടതിരിയെ തമ്പുരാനും കുറച്ച് പേരും കൂടി കൊന്നു… ” “എന്തിന്…” തമ്പുരാട്ടി ഉറക്കെ ചോദിച്ചു… “അത്… അത്… ” അപ്പോഴേക്കും ലക്ഷ്മി തമ്പ്രാട്ടി അവിടേക്ക് ഓടി വന്നു… “പറയ് മൂർത്തി എന്താ സംഭവിച്ചത്…” “ഞാൻ… ഞാൻ… അത്… ലക്ഷ്മി തമ്പ്രാട്ടിയും ഭട്ടതിരിപ്പാടും തമ്മിൽ…” “ങേ… ” ദേവി തമ്പുരാട്ടി ശരിക്കും ഞെട്ടി വിറച്ചു.. “ലക്ഷ്മി സത്യാണോ…” തമ്പുരാട്ടി ചോദിച്ചു… “തമ്പുരാട്ടി അവർ ജഡം കാട്ടിൽ മറവ് ചെയ്യാൻ പോയിരിക്കുവാ… അത് കഴിഞ്ഞാൽ ഇങ്ങോട്ട് വരും… ” ഇതെല്ലം കേട്ട് അവിടുത്തെ പണിക്കാരനായ ഭാസ്‍കരേട്ടൻ വന്നു… “ഭാസ്കരേട്ട…” തമ്പുരാട്ടി വിളിച്ചു… “ഇവളെ… ഇവളെ ഇപ്പൊ തന്നെ മാറ്റണം… എവിടേക്കെങ്കിലും…” തമ്പുരാട്ടി പറഞ്ഞു… അങ്ങനെ ലക്ഷ്മി തമ്പുരാട്ടിയെ ഭാസ്കരൻ ചേട്ടൻകൊണ്ടു പോയി… അൽപ്പം കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും കലി തുള്ളി രുദ്രപ്രതാപ വർമ്മ ബംഗ്ളാവിലേക്ക് വന്നു… “മൂർത്തി…” വന്നപാടെ മൂർത്തിയെ അയാൾ ഉഗ്രസ്വരത്തിൽ വിളിച്ചു… “എവിടെ… അവൾ എവിടെ… ” അയാൾ ഗർജ്ജിച്ചു… “അറിയില്ല തമ്പുരാൻ… ” മൂർത്തി അൽപ്പം ഭയത്തോടെ പറഞ്ഞു… “നീ അവളെ രക്ഷപെടാൻ സഹായിച്ചു അല്ലെടാ നായെ…” ആക്രോശിച്ചുകൊണ്ട് അയാൾ മൂർത്തിയെ ആഞ്ഞു ചവിട്ടി… “ഇല്ല തമ്പുരാനേ… ഞാൻ തമ്പ്രാട്ടിയെ കാണാനില്ലായിരുന്നു…” മൂർത്തി ഒരു കള്ളം പറഞ്ഞു… “പ്ഫ… നായിന്റെ മോനെ… കള്ളം പറയുന്നോ… ” തമ്പുരാൻ പിന്നെയും നിലത്തിട്ട് മൂർത്തിയെ ചവിട്ടി. അയാൾ ഗുണ്ടകളോടായി പറഞ്ഞു… “കേറി നോക്കടാ.. കണ്ടാൽ വലിച്ച് പിടിച്ച് കൊണ്ട് വാ…” ഗുണ്ടകൾ ഉള്ളിലേക്ക് പാഞ്ഞു… പിന്നാലെ തമ്പുരാനും കൊട്ടാരത്തിനുൾവശം മുഴുവൻ തിരഞ്ഞെങ്കിലും ലക്ഷ്മി തമ്പ്രാട്ടിയെ കാണാൻ സാധിച്ചില്ല… അയാൾ പുറത്തേക്ക് വന്നു… “ഡാ… നാറി… നീ അവളെ എങ്ങോട്ടാ മാറ്റിയത്… നിന്റടുത്ത് ഞാൻ പറഞ്ഞപ്പോഴേ വിചാരിച്ചു…. നീ അവളെ രക്ഷപെടുത്താൻ കൂട്ട് നിൽക്കുമെന്ന്… ” തമ്പുരാൻ വീണ്ടും മൂർത്തിയെ തൊഴിച്ചു…

അപ്പോഴാണ് മൂർത്തിയുടെ മനസിലെ നന്മ ദേവി തമ്പുരാട്ടിക്ക് മുഴുവനായും മനസിലായത്… അവളെ ഇവിടുന്നു നിന്നും രക്ഷപെടുത്തി സ്വയം അപകടത്തിൽ ചെന്ന് ചാടിയ മൂർത്തിയെ ദേവി തമ്പുരാട്ടി മനസാലെ അഭിനന്ദിച്ചു… “പറയെടാ… പട്ടി… ” “നിർത്ത്… നിർത്താനാ പറഞ്ഞത്…” തമ്പുരാട്ടിയുടെ ശബ്ദം പതിവിലും ഉയർന്നിരുന്നു… “എന്തിനാ… എന്തിനാ അവളെ അന്വേഷിക്കുന്നത്… ” അതെ ദേഷ്യത്തിൽ തന്നെ പറഞ്ഞു… “ഞാനാ… ഞാനാ അവളെ രക്ഷപെടുത്തിയത്… അല്ലെങ്കിൽ സ്വന്തം ഏട്ടൻ തന്നെ… അവളെ…” തമ്പുരാട്ടി പൂമുഖത്തെ ചവിട്ടു പടിയിൽ തളർന്നിരുന്നു. കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകാൻ തുടങ്ങി “മതിയായില്ലേ നിങ്ങൾക്ക്… എന്തിനാ എന്നോട് ഇത്രേം ക്രൂരത… അവളെ കൊല്ലുന്നതിനു പകരം എന്നെ കൊല്ല്… നിങ്ങൾ എന്റെ ജീവിതത്തിൽ വന്നപ്പോ തൊട്ട് മനഃസമാധാനം ഞാൻ അറിഞ്ഞിട്ടില്ല… എനിക്കിനി വയ്യ…” “നിർത്തടി… ” ഒരു ആക്രോശമായിരുന്നു തമ്പുരാന്റെ… “നീ രക്ഷപെടുത്താൻ നോക്കിട്ട് കാര്യമില്ല… എന്റെ പരമ്പരയിലെ ഒരു പെണ്ണും പെഴച്ച് പെറ്റിട്ടില്ല… അവളെ ജീവനോടെ ആരും ഇനി കാണില്ല…” തമ്പുരാൻ പറഞ്ഞു “ശരിയാ… നിങ്ങടെ കുടുംബത്തിന് പെഴപ്പിച്ചല്ലേ ശീലമുള്ളൂ…” ആഞ്ഞൊരടിയായിരുന്നു അതിന് മറുപടി… പിന്നെ കൂടെ വന്ന ഗുണ്ടകളേം കൂട്ടി ജീപ്പെടുത്ത് പുറത്തേക്ക് പോയി… അടികൊണ്ട് വീണ തമ്പുരാട്ടിയെ മൂർത്തി എഴുനേൽക്കാൻ സഹായിച്ചു… കണ്ണുകൾ കലങ്ങിയിരുന്നു… “തമ്പുരാട്ടി… കുഴപ്പമൊന്നും ഇല്ലല്ലോ…” “മൂർത്തി… ലക്ഷ്മി… അവൾക്കൊന്നും സംഭവിക്കരുത്… അയാൾടെ കൈയിൽ കിട്ടരുത്… ” തമ്പുരാട്ടി ഒരു അപേക്ഷയുടെ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു… തമ്പുരാട്ടിയെ അവിടെ നിർത്തി മൂർത്തി ഓടി പുറത്തേക്ക്… ഇരുളിലേക്ക് ഓടി മറയുന്ന മൂർത്തിയെ ഇപ്പോഴും ദേവി തമ്പുരാട്ടി ഓർത്തിരിക്കുന്നു… ഓർമകളുടെ വലയത്തിൽ നിന്നും തമ്പുരാട്ടി പുറത്തേക്ക് വന്നു… “തമ്പുരാട്ടി… തമ്പുരാട്ടി…” ആ വിളി പഴയകാലത്തിന്റെ മാറാപ്പിൽ നിന്നും ദേവി തമ്പുരാട്ടിയെ എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു… “ഹാ… ഭാസ്കരേട്ടനോ… എന്താ ഭാസ്ക്കരേട്ടാ…” “അത്… എനിക്ക് പറയാമോ എന്നറിയില്ല… ” “എന്തായാലും പറഞ്ഞോളൂ… ഭാസ്‍കരേട്ടനെ പോലുള്ള നല്ല ആളുകളെ ഞാൻ അകറ്റി നിർത്താൻ ശ്രമിക്കരുതായിരുന്നു… ഒരു നല്ല മനസ്സ് കൊറേ കാലം എന്നോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നു… അത് നഷ്ടപ്പെട്ടതോടെ എന്റെ എല്ലാ ഐശ്വര്യവും നഷ്ട്ടപെട്ടു… ഇനി ഭാസ്കരേട്ടനെ കൂടി നഷ്ട്ടപെടുത്തിയാൽ ചിലപ്പോ…. ” അർദ്ധോക്തിയിൽ തമ്പുരാട്ടി നിർത്തി…

“മൂർത്തി അല്ലെ… തമ്പുരാട്ടി… മൂർത്തി സാറ് ഉണ്ടായിരുന്നപ്പോ ഒരു കുഴപ്പവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല… എല്ലാ കാര്യങ്ങളും അങ്ങേര് തന്നെ ശരിയാക്കുമായിരുന്നു… പക്ഷെ … ഇപ്പൊ…” “ഉം… നഷ്ടപ്പെട്ടതിന്റെ വില അത് നഷ്ട്ടപെടുമ്പോഴേ അറിയൂ… മൂർത്തി എന്ന നല്ല മനസ്സിന്റെ വില ഞാൻ ഇന്നറിയുന്നു… ഞാൻ അയാളെ കൂടുതൽ കെയർ ചെയ്യണമായിരുന്നു… ചിലപ്പോഴൊക്കെ വെറും തൊഴിലാളിയെ കാണുന്ന പോലെ കണ്ടു… എന്റെ കൂടെ 20 വർഷത്തിലധികം.. സ്വന്തമായി ഒരു കുടുംബം പോലും ഉണ്ടാക്കാതെ… എനിക്ക് വേണ്ടി…” തമ്പുരാട്ടിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു… “പറയണം… പറയണം തമ്പുരാട്ടി പോലീസിനോട്… തമ്പുരാട്ടിക്ക് അറിയുന്നത് മുഴുവൻ… സിന്ധുവിനെയും… മൂർത്തി സാറിനെയും കൊന്നവർ തന്നെയാണ്… ദീപനെ കൊന്നതും… നീലു കൊച്ചിനെ കൊല്ലാൻ നോക്കിയതും… ഇനിയും എല്ലാം ഒളിച്ചു വെച്ചാൽ ചിലപ്പോ തമ്പ്രാട്ടിക്ക് നീലു കൊച്ചിനേം നഷ്ടപ്പെടും…” ഭാസ്കരേട്ടൻ തുറന്നു പറഞ്ഞു… തമ്പുരാട്ടി കുറച്ച് നേരം ആലോചിച്ചു നിന്നു… പിന്നെ തീരുമാനം എടുത്ത മുഖഭാവമായിരുന്നു… *********************************** “ഹല്ലാ… ഇതാര്.. കോലോത്തെ തംബ്രാനോ…” ഷംസു കൈകളോടെ തലകുനിച്ച് നിന്നു… രൂപേഷ് ചമ്മിയ മുഖത്തോടെ ഷംസുവിന്റെ മുന്നിലേക്ക് നീങ്ങി നിന്നു… അവന്റെ തല കുനിഞ്ഞിരുന്നു “ഹ ഹ ഹ… എന്തൊക്കെ ആശയായിരുന്നു… ഓളെ നിക്കാഹ് കയിക്കണം… അവടത്തെ രാജാവാകണം… പിന്നെ തമ്പ്രാട്ടിയെ കൊന്ന് ആ പഴി മ്മ്‌ടെ മേലിടണം… അതിനു ശേഷം ഓളെ… ഏറെ മ്മ്‌ടെ നീലാംബരി കൊച്ചിന്റെ സുഖം കിട്ടി കഴിയുമ്പോ ഒരു അപകടത്തിലൂടെ അവൾ മരണപ്പെടുന്നു… രൂപേഷ് വർമ്മ തമ്പുരാൻ കോടീശ്വരനായി സുഖിച്ച് ജീവിക്കുന്നു…” ദേഷ്യം കലർന്ന പരിഹാസത്തിൽ ഷംസു പറഞ്ഞ് തീർത്തു… “ഷംസുക്കാ… അത് …” “പ് ഫ… കള്ള ഹിമാറെ…” അയാൾ രൂപേഷിന്റെ നെഞ്ചത്ത് ആഞ്ഞു ചവിട്ടി… അവൻ മലന്നടിച്ച് വീണു… “ഇയ്യ്‌ എന്താണ്ടാ കരുതിയെ… ഒറ്റക്കങ്ങ് വിഴുങ്ങാന്നാ… ഇനി അന്നേ എന്റെ കണ്മുന്നിൽ കണ്ടു പോവരുത്… മനസിലായോടാ…” ഷംസു ശരിക്കും ദേഷ്യത്തിലായിരുന്നു… രൂപേഷ് എഴുന്നേറ്റു… “ഷംസുക്കാ…” “അന്റടുത്ത് പറഞ്ഞില്ലെടാ നായ്… പൊക്കോ… ഷംസുവിന്റെ മനസ്സിൽ ഇപ്പൊ അന്നെ കൊല്ലണമെന്നില്ല… ആ തീരുമാനം എടുക്കുന്നതിനേക്കാൾ മുന്നേ… ഓടി രക്ഷപ്പെട്ടോ… “ഷംസു അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാതെ പറഞ്ഞു… “അന്നെ ഞമ്മള് കൊള്ളാൻ തന്നെയാ വിചാരിച്ചേ… പക്ഷേങ്കി… രജിത കൊച്ച് പറഞ്ഞത് കൊണ്ട് വിട്ടതാണ്…” രജിതയുടെ മാംസളമായ ഇടുപ്പിലൂടെ കൈ ഇട്ട് അമർത്തി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു… ഷംസുവിന്റെ പഴയ ഒരു മിൽ ആണ് ആ സ്ഥലം… അതുകൊണ്ട് തന്നെ അകത്ത് ആരെങ്കിലും കൊന്നാ വരെ പുറത്തറിയില്ല… രൂപേഷ് നിരാശനായി പുറത്തേക്ക് നടന്നു…

” ഠേ… ഠേ… ഠേ… ” വെടിയൊച്ചകൾ… രൂപേഷിന്റെ വെളുത്ത ഷർട്ടിനെ തുളച്ച് രക്തം പുറത്തേക്ക് തെറിച്ചു… എല്ലാവരും ഒന്ന് ശരിക്കും ഞെട്ടി… വെടി വന്ന ദിക്കിലേക്ക് എല്ലാരും നോക്കി… ഷംസുവും രജിതയും പിന്നെ കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന ഗുണ്ടകളും… ഒരാൾ പതിയെ സൂര്യപ്രകാശം അഴികളിലൂടെ പതിഞ്ഞിറങ്ങുന്ന ആ മില്ലിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് കടന്ന് വന്നു… “എന്താണ് ഷംസുക്കാ… ശത്രുവിനെ വെറുതെ വിടാം… ദ്രോഹിയെ വെറുതെ വിട്ടാൽ… അവൻ കുലം മുടിക്കും…” അയാൾ ആൾക്കൂട്ടത്തിലേക്ക് വന്നു… കൈയിലുണ്ടായിരുന്ന തോക്ക് അടുത്ത് നിന്നിരുന്ന ഒരു ഗുണ്ടയുടെ കൈയിലേക്ക് ഇട്ടു കൊടുത്തു… “അല്ലെ… അല്ലെ രജിതാ… അങ്ങനെയല്ലേ വേണ്ടത്… ” അയാൾ രജിതാ മേനോന്റെ പിന്നിൽ വന്ന് നിന്ന് അവളുടെ മുടിയിഴകൾ മാറ്റി… കഴുത്തിൽ മണപ്പിച്ചു… “അപ്പൊ ഇതാണ് അല്ലെ ഷംസുക്കാ… രജിതാ മേനോൻ… ആരെയും ഒരുനിമിഷം കൊണ്ട് വശത്താക്കുന്ന ഷംസുക്കയുടെ തുറുപ്പ് ചീട്ട്…” അവളുടെ ഇടുപ്പിലൂടെ കൈ ഇട്ട് വയറിലേക്ക് ഉഴിഞ്ഞ് പതിയെ മുലയിലേക്ക് കൈ കൊണ്ട് പോയി… രജിതാ പേടിച്ച് വിറച്ച് നിൽക്കുകയായിരുന്നു… “ഏയ്… ” ഷംസു എന്തോ പറയാനായി വാ തുറന്നു… തുറിച്ചുള്ള ഒരു നോട്ടമായിരുന്നു അയാളിൽ നിന്നുണ്ടായത്… പിന്നെ രജിതാ മേനോന്റെ ചെവിയിൽ നാക്ക് നീട്ടി ഒന്ന് നക്കി.. പിന്നെ ഒരൊറ്റ തള്ളൽ… രജിത ചെന്ന് തറയിൽ വീണു… അവൾ ദേഷ്യത്തോടെ അയാളെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.. “എന്താ… രജിത… ആദ്യമായി കാണുന്നപോലെ… ഹ ഹ ഹ…” അയാൾ ഉച്ചത്തിൽ ചിരിച്ചു… “എന്താ ഇക്കാ… രജിത… പ്രേതത്തെ കണ്ടപോലെ നോക്കുന്നെ… എന്നെ കാണണം എന്ന് പറഞ്ഞ ആളല്ലേ… കണ്ടപ്പോ ആകെ വിയർത്ത് നിൽക്കുന്നു… ” ” ഹ ഹ ഹ … ” അവർ ഒരുമിച്ച് ചിരിച്ചു… (തുടരും )