അടിമയുടെ ഉടമ 5

ചിരുത ശരിക്കും നടക്കുക ആയിരുന്നില്ല, അവൾ വഴിയിലെ കല്ലും മുള്ളും വക വെക്കാതെ അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ ഓടുക തന്നെ ആയിരുന്നു. കുടിയിലേക്കുള്ള നല്ല വഴി അവൾ കയറി ഇറങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ആ ചെറിയ കുന്നിൻ ചുറ്റിയാണ് പോകുന്നത്, എന്നാൽ അത് കുറച്ചു കൂടെ നീണ്ടതാണ്.

നല്ല വഴിയേ പോകാൻ നിൽക്കാതെ ഈ കുന്നു കയറി ഓടുന്നത്, ശേഖരൻ അധികാരി എത്തുന്നതിനു മുൻപേ കുടിയിലെത്തി അവിടെനിന്നും തേതിയേ എങ്ങോട്ടെങ്കിലും പെട്ടന്ന് മാറ്റാനായാണ്… ഉപദ്രവിച്ചാൽ അവൾ അത് താങ്ങിയെന്നു വരില്ല.

തേതിയുടെ കവിളിലെ അടിയേറ്റ് തിണിർത്ത പാടുകൾ അവൾ ഓർത്തു. കാണാമറയത്തു ഇനിയും എന്ത് മുറിവുകൾ ഉണ്ടാകും..? ഇനിയൊരിക്കൽ കൂടി ആ കാമഭ്രാന്തൻ തന്റെ മകളെ… അതോർമ്മയിൽ തികട്ടിയപ്പോൾ, ചിരുത വീണ്ടും വേഗത്തിലോടി.

നേരം നന്നേ വെളുത്തു കഴിഞ്ഞു, തേതി ഇതിനു മുൻപ് ഒരിക്കലും ഇത്ര നേരം ഇങ്ങനെ ബോധം കെട്ടുറങ്ങിയിട്ടില്ല. എന്തായാലും ശരീരത്തിന്റെ വേദന നന്നായി കുറഞ്ഞു ഉറങ്ങി എണീറ്റപ്പോൾ, മനസും അല്പം ശാന്തമായ പോലെ…

ചക്കര കാപ്പി ഊതിയൂതി കുടിച്ചപ്പോൾ അവൾ ഓർത്തു ആരായിരിക്കും ആ മനുഷ്യൻ..? ഇതിനു മുൻപ് ഇത്രയും ആകർഷിച്ച ഒരു മനുഷ്യനെ കണ്ടിട്ടില്ല. ദേവന്റെ രൂപവും അസുരന്റെ പ്രവർത്തിയും… എന്തൊരു കരുത്താണ്, കവിളിൽ വീണ കൈയുടെ പാട് ഇപ്പോളും മാഞ്ഞിട്ടില്ല.

പുഴയിൽ മുങ്ങി നിവർന്നപ്പോൾ ആണ് തേതിക്കു മുറിവുകളുടെ എണ്ണം മനസ്സിലായത്. മുലയിലും, അടിവയറ്റിലും, ചന്തിയിലും, ചുണ്ടിലും എന്ന് വേണ്ട വികാരകേന്ദ്രങ്ങളെല്ലാം നീറുന്നു… നഖക്ഷതങ്ങൾ മാത്രമല്ല ചിലയിടങ്ങളിൽ ദന്ത ക്ഷതവും ഉണ്ട് മുലഞ്ഞെട്ടിലെ പാട്… അത് പല്ലു കൊണ്ടത് തന്നെ.

കുളി കഴിഞ്ഞു തുണിയും മാറി അടുക്കളയിൽ കയറിയ തേതിക്കു ചിരുതയോടുള്ള സ്നേഹം വീണ്ടും കൂടി. വാട്ടിയ രണ്ടു മുട്ടയും, ഒരു കുറ്റി അരിപ്പുട്ടും, ആട്ടിൻ പാൽ കാച്ചിയതും ചിരുത അവൾക്കു വേണ്ടി എടുത്തു വെച്ചിട്ടുണ്ട്.

പ്രാതൽ കഴിഞ്ഞു അവൾ തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ആടുകളെ അഴിച്ചു ആഞ്ഞിലിയുടെ ചുവട്ടിൽ കൊണ്ട് കെട്ടി. അവളുടെ കാൽ മുട്ടിൽ ചാടി വന്നു ഇടിച്ചു കളിച്ച ഒരു ആട്ടിൻ കുട്ടിയേയും എടുത്തു കൊണ്ട് അവൾ കുടിയുടെ മുന്നിലെ പാറയിൽ വന്നിരുന്നു.

കഴിഞ്ഞ സംഭവങ്ങൾ എല്ലാം ഒരു സ്വപ്നമായിരുന്നു, ഒന്നും നടന്നിട്ടില്ല… എന്ന് അവൾ സ്വന്തമായി അവളെ തന്നെ പറഞ്ഞു വിശ്വസിപ്പിക്കാൻ പലകുറി ശ്രമിച്ചു. എന്നാൽ ഇടക്കിടക്ക് കണ്ണിനു മുന്നിൽ തെളിഞ്ഞു വരുന്ന “ആ” ആളുടെ രൂപം അവൾക്കു മായിച്ചു കളയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല…

മനസ്സിൽ നിറയെ അയാളോട് വെറുപ്പ് നിറഞ്ഞു നിന്നിട്ടും, മുടികുത്തിന് പിടിച്ചു ബലമായി ചുണ്ടുകളിൽ ചുണ്ടു ചേർക്കുന്ന ആ മുഖം… അതാണ് മനസ്സ് നിറയെ.

അയാളുടെ ഓർമ്മ കുടഞ്ഞു കളയാൻ എന്ന പോലെ അവൾ തല കുടഞ്ഞു, കൈ എടുത്തു ചുണ്ടു അമർത്തി തുടച്ചു…

കൈ അയഞ്ഞപ്പോൾ മടിയിൽ നിന്നും ചാടിത്തുള്ളി പോയ ആട്ടിൻ കുട്ടിയുടെ കരച്ചിൽ അവളെ പെട്ടന്ന് പരിസര ബോധത്തിൽ എത്തിച്ചു…

അല്ല..! ആരാണ് ഓടി വരുന്നത്… അമ്മയല്ലേ..? ഇതെന്തു പറ്റി..? ഇരിക്കുന്നിടത്തു നിന്നും ചാടി എണീറ്റ് അവൾ പ്രാണഭയത്തോടെ ഓടി വരുന്ന ചിരുതയെ നോക്കി. ഓടി വരുന്ന ചിരുതക്കു പുറകെ എന്താണ്..?

തേതി ആകാംക്ഷയോടെ നോക്കി ഒന്നും കാണാനില്ല… പക്ഷെ അടുത്ത് വന്നപാടെ തേതിയുടെ കൈക്കു പിടിച്ചു വലിച്ചു ചിരുത കുടിയിലേക്കു ഓടി, എന്താണെന്നു മനസ്സിലാകാതെ കൂടെ തേതിയും….

വിയർത്തു കുളിച്ചു, കിതപ്പിനിടയിലൂടെ എന്തൊക്കെയോ പറയാനായി ചിരുത ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്… പക്ഷെ അർത്ഥമുള്ള ഒരു ശബ്ദവും അവളുടെ വായിൽ നിന്നും പുറത്തേക്കു വരുന്നില്ല…

തേതി അമ്മയെ പിടിച്ചു ബലമായി കട്ടിലിൽ ഇരുത്തി, എന്നിട്ടു ഓടിച്ചെന്നു ഒരു മോന്ത നിറയെ മൺകലത്തിൽ നിന്നും വെള്ളം എടുത്തു കൊണ്ട് കൊടുത്തു. തികഞ്ഞ പരവേശത്തോടെ ചിരുത ആ വെള്ളം വാങ്ങി കുടിച്ചു. ശ്വാസം അൽപ്പം ഒന്ന് പഴയ പോലെ ആയപ്പോൾ അവൾ തേതിയുടെ കൈക്കു കയറി പിടിച്ചു പറഞ്ഞു…

“ഇപ്പൊ ഇറങ്ങണം നീ… ഉടനെ അക്കരക്കാട്ടിലേക്കു പൊക്കോ… അന്തിയാകുമ്പോ തിരിച്ചു വന്നാ മതി, വേഗം ഇറങ്ങിക്കോ അധികാരി ഇപ്പൊ ഇങ്ങെത്തും…”

എന്റെ മുത്തിയമ്മേ വരുമ്പോൾ എല്ലാം കൂടി വരികയാണോ..? തേതി അറിയാതെ നെഞ്ചത്ത് കൈ വെച്ചു പോയി… പക്ഷേ അക്കരക്കാട്ടിൽ അവിടെ അയാൾ ഇല്ലേ..? താനിനി എവിടെ പോകും ഏറുമാടത്തിലേക്കായാലോ..?

നെഞ്ചത്ത് കൈയും വെച്ച് ചിന്തിച്ചു നിന്ന തേതിയെ ചാടിയെണീറ്റ ചിരുത അടുക്കള വാതലിലൂടെ വെളിയിലേക്കു തള്ളിയിറക്കി, പിന്നെ പുഴയുടെ നേരെ കൈ ചൂണ്ടി അവൾ അലറി…

“മിഴിച്ചു നിക്കാൻ സമയമില്ല പെണ്ണേ അധികാരി ഇപ്പൊ വരും പോ വേഗം അക്കരക്കാട്ടിലേക്കു…”

ചിരുതയുടെ തള്ളിൽ മുന്നോട്ടു ആഞ്ഞു പോയ തേതി ഒരു നിമിഷം തിരിഞ്ഞു നിന്ന് പറഞ്ഞു…

“ഞാൻ ഏറുമാടത്തിലേക്കു പൊക്കോളാം… അക്കരക്കാട്ടിൽ വേണ്ടാ…”

“അപ്പൊ പിന്നെ അങ്ങേർക്കു അന്വേഷിച്ചു ഇവിടെ വരെ വരേണ്ടി വരില്ല… അയാൾ ഇപ്പോൾ തെങ്ങും തോപ്പിലുണ്ട്… പെട്ടന്നാട്ടെ പെണ്ണേ…”

തേതി പറഞ്ഞ ഏറുമാടം തെങ്ങും തോപ്പിലാണ്, പണ്ട് കാട്ടു മൃഗങ്ങളുടെ ശല്യമുണ്ടായപ്പോ കെട്ടിയുണ്ടാക്കിയതാണ് ആ ഏറുമാടം. അധികാരി ആദ്യം തെങ്ങും തോപ്പിൽ വന്നിട്ടേ ഇങ്ങോട്ടു വരൂ എന്ന് ചിരുതക്ക് അറിയാം. കാരണം അവൾ കേട്ടതാണല്ലോ അയാൾ രാമൻ നായരോട് സംസാരിക്കുന്നെ…

തേതി പക്ഷേ വീണ്ടും മടിച്ചു നിന്നു അവൾ പറഞ്ഞു…

“ഞാൻ അക്കരക്കാട്ടിൽ പോണില്ല അമ്മേ വേറെ എങ്ങോട്ടേലും…”

“ഫ്ഭ… പുണ്ടച്ചി മോളെ… നിന്നോട് ഞാൻ പറഞ്ഞത് കേട്ടാ മതി നീയ്… പെറ്റിട്ടില്ല എന്നേ ഉള്ളൂ. ഇന്നലത്തെ നിന്റെ ഇരുപ്പു കണ്ടപ്പോ ചങ്കു പൊടിഞ്ഞതെ… എന്റെയാ… ഇനി ഇയ്യ്‌ ഒരക്ഷരം മിണ്ടി പോകല്ല്, നടക്കു ഞാൻ തള്ളയാ… തള്ള പറഞ്ഞത് കേട്ടാ ഒരു ദോഷോം മകൾക്കൊണ്ടാവില്ല…”

അക്കരക്കാട്ടിൽ എന്താണ് താൻ പോകണ്ടാ എന്ന് പറഞ്ഞത് എന്ന കാരണം പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കാൻ വീണ്ടും തേതി ശ്രമിച്ചു. പക്ഷേ ചിരുതയുടെ വർദ്ദിച്ച കോപവും, ധിറുതിയും, നിർബന്ധ ബുദ്ധിയും കാരണം തേതിക്കു പിന്നാലെ പോവുക അല്ലാതെ വേറെ മാർഗ്ഗം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല…

ഇന്നലെ വരെ എന്നും നിറഞ്ഞ സന്തോഷത്തോടെ കണ്ടിരുന്ന അക്കരക്കാട്ടിലെ ഇടതിങ്ങിയ കാനന സമൃദ്ധിയുടെ പച്ചപ്പിലേക്ക് തേതി ഭീതിയോടെ നോക്കി. അവിടെ ആ നിഗൂഢതയിൽ എവിടെയോ തന്നെ പിച്ചി ചീന്തിയ ആ അസുരൻ പതിയിരുപ്പുണ്ട്…

അതുവരെ പിടിച്ചു നിറുത്തിയിരുന്ന സങ്കടം കരച്ചിലായി ചിരുതയുടെ ഉള്ളിൽ നിന്നും പുറത്തു ചാടി…

“എന്റെ മോൾ വിഷമിക്കേണ്ട ഇതൊക്കെ അടിയാന്മാർക്കു പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതാ… ഇന്നലെയും കടിച്ചു കീറി ചവച്ചു തുപ്പിയിട്ടും ആ കശ്മലന്റെ കടിയടങ്ങിയില്ല അയാൾ ഇന്നും ഇങ്ങട്ടു വരുന്നുണ്ട്… ഇന്ന് കൂടെ ആയാൽ എന്റെ മോളെ നീ സഹിക്കില്ല… പ്രാപിക്കുന്ന പെണ്ണിന്റെ പ്രാണൻ ബാക്കിയുണ്ടോ എന്ന് കൂടെ നോക്കാത്ത വർഗ്ഗങ്ങളാ…”

“….അതാ ഈ അമ്മ മോളെ നിന്നെ… നിക്ക് ഇതേ അറിയൂ… ഇങ്ങനെ ഒളിപ്പിക്കാൻ… അല്ലാതെ ഈ കണ്ട ഉടയോന്മാരോടൊന്നും പട വെട്ടാനറിയില്ല ഈ പാവം അടിയാത്തിക്കു…”

അങ്ങ് ദൂരെ നിന്നും ആടുകളുടെ കരച്ചിൽ പതിവിലും ഉയർന്നു കേട്ടു… ചാലു കീറിയൊഴുകിയിറങ്ങിയ കണ്ണീർ കവിളിൽ നിന്നും പുറം കൈ കൊണ്ട് തൂത്തു മാറ്റി ചിരുത തേതിയേ തള്ളി പുഴയിലേക്കിറക്കി, പിന്നെ വീണ്ടും പറഞ്ഞു….

“ഞാൻ അങ്ങോട്ട് പോട്ടെ, പെട്ടന്ന് നീന്തിക്കൊ നീയ്… അയാൾ ചിലപ്പോ പുഴക്കരയിലും വരും….”

യാന്ത്രികമായി തേതി പുഴയിലെ തണുത്ത വെള്ളത്തിലേക്ക് മുങ്ങാംകുഴിയിട്ടു… അധികാരിയുടെ അടുക്കൽ നിന്നും രക്ഷപെട്ടു കഴിഞ്ഞ ദിവസം നീന്തിയകന്ന പോലെ, അക്കരെ കാട്ടിൽ മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന തന്റെ വിധിയെ കാണാൻ തേതി ഹൃദയത്തിൽ തേങ്ങലുമായി ആഞ്ഞു നീന്തി…

തേതി നീന്തി ആറിന് പകുതിയോളം എത്തുന്നത് കണ്ടിട്ടാണ് ചിരുത തിരിച്ചു കുടിയുടെ മുന്നിലെത്തിയത്. അവൾ നന്നേ വിയർത്തു കുളിച്ചിരുന്നു, ആടുകളുടെ കരച്ചിൽ കേട്ടതിന്റെ കാരണം അറിയാൻ അവൾ ആഞ്ഞിലിയുടെ മുന്നിലേക്ക് നോക്കി.

അവളുടെ ഊഹം തെറ്റിയിരുന്നില്ല, അധികാരിയുടെ ഗംഭീര രൂപം ആഞ്ഞിലി മരത്തിന്റെ പിന്നിൽ നിന്നും നടന്നു കുടിലിനു മുന്നിലെ ഇല്ലി വേലിയുടെ അപ്പുറം എത്തിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. കുടിലിന്റെ പിന്നിൽ നിന്നും ആളനക്കം കേട്ട അധികാരിയുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു…

ഇനിയും വിടർന്നിട്ടില്ലാത്ത ചെമ്പകമൊട്ടിനെ പോലെ സുന്ദരമായ തേതിയുടെ ശരീര ഭംഗി കാണാനായി ആർത്തിയോടെ നോക്കിയ അധികാരിയുടെ മുഖം ഇരുണ്ടു. തേതിക്കു പകരം ചിരുത ഇവൾ ഇന്ന് കോലോത്തു പണിക്കു വന്നതല്ലേ പിന്നെങ്ങനെ..?

“അല്ലാ ഇതാര്, അധികാരിയങ്ങുന്നോ..? തമ്പുരാൻ എന്തേ ഈ വഴി തോപ്പിൽ വന്നതാവും അല്ലെ…”

ഒന്നും അറിയാത്ത മാതിരി ചിരുത ഇല്ലി വേലിയുടെ കടമ്പ കടന്നു പുറത്തു വന്നു ഓച്ഛാനിച്ചു നിന്നു…

ശേഖരൻ അധികാരി ഗൗരവത്തിൽ നീട്ടിയൊന്ന് മൂളി, പിന്നെ അയാളുടെ കർക്കശ്യമുള്ള പരുക്കൻ ശബ്‌ദത്തിൽ ചോദിച്ചു…

“എന്താ നീ ഇവിടെ..? കാലത്തു നിന്നെ കോലോത്തു കണ്ടിരുന്നല്ലോ, പിന്നെ എങ്ങിനെ നീ ഇപ്പൊ ഇവിടെ..? ജാലവിദ്യ വശമുണ്ടെന്നുണ്ടോ ചിരുതേ..?”

ചിരുത വെട്ടിലായി. അവൾ ഈ ചോദ്യം വരുമെന്ന് കരുതിയില്ല… പെട്ടന്ന് തേതിയേ എങ്ങനെയും രക്ഷിക്കുക എന്ന ഒരു ചിന്ത മാത്രമേ അപ്പോളുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ… പുറത്തായി എന്ന് പറഞ്ഞാൽ അപ്പൊ പിന്നെ എന്ത് ധൈര്യത്തിൽ മുന്നിൽ വന്നൂന്നാവും അടുത്ത ചോദ്യം, രണ്ടും കൽപ്പിച്ചു ചിരുത മറുപടി പറഞ്ഞു…

“അത് തമ്പ്രാ… ഏൻ പുറത്തായി എന്ന് ഒരു തോന്നൽ വന്നു… അതാ കോലോത്തു അശുന്ധമാക്കേണ്ട എന്ന് കരുതി നേരെ ഇങ്ങു പൊന്നു. എന്നാ ഇവിടെ എത്തിയപ്പോ പുറത്തോട്ടു ആയിട്ടുമില്ല… ഇനിയിപ്പോ എന്താ ചെയ്യേണ്ടേ എന്നോർത്തു നിക്കുമ്പോളാണ് തമ്പ്രാനെ കണ്ടത്…”

ചിരുതയുടെ വർത്തമാനം ആയിരുന്നില്ല അധികാരി ശ്രദ്ധിച്ചത്, അയാൾ ചിരുത സംസാരിക്കുമ്പോളും നാലുപാടും തേതിയേ തിരയുക ആയിരുന്നു. അവളെ അവിടെയെങ്ങും കാണാതെ സഹികെട്ടു അവസാനം അയാൾ ചിരുതയോടു തന്നെ ചോദിച്ചു…

“അല്ല നിന്റെ മോളൊരുത്തി ഉണ്ടായിരുന്നല്ലോ… എവിടെ ഓള്, കാണാനില്ലല്ലോ..? വിളിക്കുക മിടുക്കത്തീനെ ഞാൻ ഒന്ന് കാണട്ടെ…”

എന്തൊരു അനായാസമാണ് ചോദ്യം… ചിരുത മനസ്സിലോർത്തു. തലേന്നാൾ പിച്ചി ചീന്തി വലിച്ചെറിഞ്ഞ ചെന്നായാണ്, ഇന്ന് സ്നേഹാന്വേഷണം നടത്തുന്നത്… ഒന്നും അറിഞ്ഞില്ല എന്ന് നടിക്കുന്നത് തന്നെയാണ് ബുദ്ധി, ചിരുത മറുപടി പറഞ്ഞു…

“അത് തമ്പ്രാ ഇന്നലെ വന്നു നോക്കിയപ്പോൾ ഓള് ദേഹം മുഴുവൻ ചോര ഒലിപ്പിച്ചു ഈ പാറയിൽ കുത്തിയിരിക്കുന്നു, എത്ര ചോദിച്ചിട്ടും ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല… അവസാനം തല്ലും എന്നായപ്പോൾ ആണ് വാ തുറന്നതു, മാവെന്നു മാങ്ങാ പൊട്ടിക്കാൻ കേറിയപ്പോ വഴുക്കിയത്രേ..!”

എന്നിട്ടു അവളെവിടെ…?

അധികരിക്കും ആകാംക്ഷ അടക്കാനായില്ല…

താൻ ചമച്ച കഥ വെള്ളം തൊടാതെ അധികാരി വിഴുങ്ങുന്നത് കണ്ട ചിരുത ഒരു മുഴം കൂട്ടിയെറിഞ്ഞു…

“എല്ലിന് പൊട്ടലുണ്ട്, രണ്ടു മാസം എങ്കിലും ആകും സുഖപ്പെടാൻ. അതുവരെ ഇവിടെ ആര് നോക്കാനാ..? അതുകൊണ്ടു ഞങ്ങ അവളെ മുപ്പത്തിയമ്മേടെ കുടീലാക്കി…”

മൂപ്പത്തിയമ്മ അവരുടെ വൈദ്യന്റെ ഭാര്യയാണ്. മനസ്സിൽ ഇട്ടു താലോലിച്ചു കൊണ്ട് വന്ന മോഹം വടികുത്തി പിരിഞ്ഞത് കണ്ട അധികാരിക്ക് കലശലായ ദേഷ്യം വന്നു.

ചിരുത പറഞ്ഞത് മുഴുവൻ അയാൾ അങ്ങ് വിശ്വസിച്ചില്ല, ചിരുതയെ കടന്നു അയാൾ കടമ്പ കവച്ചു വെച്ച് അവളുടെ വീട്ടുമുറ്റത്തേക്കു കടന്നു.

കുടിലിനു ചുറ്റും തേതിയേ തേടി നടന്ന അധികാരിയുടെ നടപ്പു കണ്ട ചിരുതക്കു മണം പിടിക്കുന്ന ഒരു ചെന്നായെ ആണ് ഓർമ്മ വന്നത്.

ഒരു വേള അയാളുടെ നോട്ടം പുഴയുടെ നേരെ നീങ്ങുന്നത് കണ്ട ചിരുത അടുക്കളയിലേക്കു ചാടി കയറി അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു പാത്രം തട്ടി തെറിപ്പിച്ചു…

പുഴക്കടവിൽ ആളനക്കം ഉണ്ടോയെന്ന് നോക്കാനാഞ്ഞ അധികാരി വെള്ളത്തിൽ എന്തോ കണ്ടപോലെ തോന്നിയ നിമിഷം ആണ്, അകത്തു പാത്രം വീഴുന്ന ശബ്ദം കേട്ടത്… ഇനിയിപ്പോ അവളെ പുരയിൽ ഒളിപ്പിച്ചിട്ടാണോ ആ കുലട അഭിനയിച്ചത്..? അയാൾ പതുക്കെ കുടിലിനു നേരെ തിരിഞ്ഞു…

അടുക്കള വാതിൽക്കൽ വെച്ചിരിക്കുന്ന പുളിച്ച കാടിവെള്ളത്തിന്റെ മണം അടിച്ചപ്പോൾ അധികാരി മുഖം ചുളിച്ചു. പിന്നെ പൊക്കം കുറഞ്ഞ വാതിലിൽ തലയിടിക്കാതെ അയാൾ കുനിഞ്ഞകത്തേക്കു കയറി.

അപ്പോൾ അകത്തൊന്നും അറിയാത്ത ഭാവത്തിൽ ചിരുത താഴെ വീണ കഞ്ഞിപ്പാത്രത്തിന്റെ അടപ്പു എടുത്തു വെക്കുകയായിരുന്നു. പെട്ടന്ന് പിന്നിൽ അധികാരിയുടെ കാൽപ്പെരുമാറ്റം കേട്ട ചിരുത ഞെട്ടിയെന്നോണം തിരിഞ്ഞു…

“അല്ല തമ്പുരാൻ… എന്തേ എങ്ങളുടെ കുടിയിൽ… അയ്യോ എന്തേലും വേണേച്ചാ വിളിച്ചാ മതിയരുന്നല്ലോ…”

ചിരുത അതിബഹുമാനം കാട്ടി പറഞ്ഞു.

അടിയാക്കുടിക്കുള്ളിലെ ചെകിടിപ്പിക്കുന്ന മണത്തിനും മീതെ നന്നായി വിയർത്ത ചിരുതയുടെ വിയർപ്പിന്റെ ഗന്ധം ഉയർന്നു നിന്നിരുന്നു. അവളുടെ അരികിലേക്ക് നടന്ന് വന്ന ശേഖരൻ അവളുടെ ആ മണം മൂക്ക് വിടർത്തി വലിച്ചുകേറ്റി.

ഇതിനു മുൻപൊരിക്കലും ഈ കുടിയിൽ കേറിയിട്ടില്ല, ചിരുതേനെ പണിതതോക്കെ ഏറുമാടത്തിലിട്ടാ… ശേഖരൻ ഓർത്തു. പിന്നെ അയാൾ ആ കുടിലിനുള്ളിൽ ആകെ ഒന്ന് നോക്കി, ചാണകം മെഴുകിയതാണേലും കൊളളാം ഒരു വൃത്തിയൊക്കെയുണ്ട്.

തേതി ഇവിടില്ല ചിലപ്പോ ഇവൾ പറഞ്ഞതൊക്കെ സത്യം തന്നെ ആരിക്കും ആ… പോട്ടെ, അല്ലേലും എവിടെ വരെ പോകാൻ..? ഇന്നല്ലേൽ നാളെ അവളെ കൈയിൽ കിട്ടും. ചിരുത ഒള്ളത് നന്നായി, ഏതായാലും മുട്ടി വന്നതല്ലേ മുട്ടുശാന്തിക്ക് ഇവൾ ധാരാളം…

കാണാനാത്ര മുഖസുന്ദരിയൊന്നും അല്ലെങ്കിലും അത്യാവശ്യം രൂപ ഭംഗി ഒക്കെയുണ്ട്… കുഴിഞ്ഞ പുക്കിളിനു താഴെ വെച്ചുടുത്ത മുണ്ടും, ഇറക്കി വെട്ടിയ ബ്ലൗസും, സാധാരണ നെഞ്ചത്ത് കിടക്കുന്ന തോർത്തില്ല… വലിയ ചക്ക മുലകളുടെ ചാലിൽ വിയർപ്പു പൊടിഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു.

അൽപ്പം കറുത്തിട്ടാണെങ്കിൽ എന്താ… കടഞ്ഞെടുത്ത പോലുള്ള അവളുടെ അരക്കെട്ടും, കൊഴുത്തുരുണ്ട തുടയും, വിരിഞ്ഞു ആകൃതിയൊത്ത കുണ്ടിയും ശേഖരൻ ചിരുതയെ അടിതൊട്ട് മുടി വരെ ആദ്യം കാണുന്ന പോലെ നോക്കി.

അധികാരിയുടെ നോട്ടം തന്റെ നെഞ്ചിലേക്കാണെന്നു മനസ്സിലായ ചിരുത നെഞ്ച് അൽപ്പം കൂടി മുന്നോട്ടു തള്ളി പിടിച്ചു. ഇതിനു മുൻപും പല പ്രാവിശ്യം അധികാരിക്ക് കിടന്നു കൊടുത്തിട്ടുണ്ട് അതുകൊണ്ടു അവൾക്കു പേടിയില്ല, പിന്നെ ഒരൽപം സുഖിച്ചാലെന്താ എന്ന ചിന്ത മാത്രം…

“കുറേക്കാലമായില്ലേ ചിരുതേ നിന്നെ ഒന്ന് പണിഞ്ഞിട്ടു..? അവിടെ ഏറുമാടത്തിൽ സൗകര്യങ്ങൾ അത്ര പോരാരുന്നു… ആരേലും വരുമോ എന്ന പേടിയും. ഇന്നിപ്പോ എല്ലാ കെടും അങ്ങ് തീർക്കാം നീ ആ തുണിയങ്ങു അഴിച്ചേ…”

ശേഖരൻ ആ അടിയാത്തിയുടെ ഒറ്റമുറി വീട്ടിലെ അടുക്കളയിൽ നിന്നും മുറിയിലോട്ടു കയറി, കയറു കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു കൽപ്പിച്ചു.

“അത് തമ്പ്രാ ഏൻ ഇപ്പൊ അങ്ങനെയൊന്നും… കോരൻ അറിഞ്ഞാൽ..?”

ചിരുത വെറുതെ പതിവ്രത ചമഞ്ഞു…

“ഫ്ഭാ… പൂറിമോളെ അഴിക്കടീ…”

അധികാരി അലറി…

ചിരുത മടിച്ചു മടിച്ചു മുണ്ടഴിച്ചു, ഒരു പാവാടയിലും ബ്ലൗസിലും മാത്രമായി അവൾ അയാളുടെ മുന്നിൽ തല താഴ്ത്തി നിന്നു.

“ബ്ലൗസ് അഴിക്കടീ…” അയാൾ വീണ്ടും കൽപ്പിച്ചു

അവൾ ബ്ലൗസ് അഴിച്ചു മാറ്റി…

“ങ്ങും… പാവാടയും…” അധികാരി മുരണ്ടു…

അവൾ പാവാടയുടെ ചരട് അഴിച്ചു അതുമൂർന്നു വീണു…

അടിയിൽ ചിരുത ഉടുത്തിരുന്ന ഒന്നര കണ്ടു അധികാരിയുടെ കണ്ണ് വിടർന്നു പ്രസവിച്ചിട്ടില്ലാത്തതു കൊണ്ട് അധികം ഇടിഞ്ഞിട്ടില്ലാത്ത വലിയ മുലകൾ, തുറിച്ചു നിൽക്കുന്ന മുലക്കണ്ണുകൾ… പെണ്ണ് വികാരം കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അധികാരി നാവു നുണഞ്ഞു…

“എന്താടീ… കടി കൂടിയോ..? മുലക്കണ്ണുകൾ തടിച്ചല്ലോ…” അയാൾ അവളെ കളിയാക്കി.

ചിരുത നാണം കൊണ്ട് മാറ് കയ്യെടുത്തു മറച്ചു.

അധികാരി കട്ടിലിൽ നിന്നും എണീറ്റു, ചിരുതയുടെ മാറത്തു മറ പിടിച്ചിരുന്ന കൈകൾ പിടിച്ചു മാറ്റി. പിന്നെ മറ്റേ കൈ കൊണ്ട് അവളുടെ ഇരു മുലകളിലും മാറി മാറി അടിച്ചു. ചിരുത വേദന കൊണ്ട് കരഞ്ഞു പോയി…

അവളുടെ വെയിൽ കൊണ്ട് കറുത്ത ശരീരത്തിൽ എപ്പോളും ബ്ലൗസിനുള്ളിൽ മറഞ്ഞിരുന്ന സൂര്യവെളിച്ചം ഏൽക്കാത്ത മുലകൾക്ക് കുറച്ചു വെളുപ്പുണ്ടായിരുന്നു. അധികാരിയുടെ കനത്ത കൈകളുടെ അടിയിൽ അവളുടെ മുലകൾ ചുവന്നു…

അവളുടെ മുടിക്കുത്തിനു പിടിച്ചു വലിച്ചു കൊണ്ട് അധികാരി അവളെ അയാളുടെ ദേഹത്തേക്ക് ചേർത്തു. ചിരുതയുടെ മുടിക്കെട്ടഴിഞ്ഞു, അസഹ്യമായ വേദന മുലകളിലും… പിന്നെ അയാൾ പിടിച്ചു വലിക്കുന്ന മുടിയുടെ വേരുകളിലും, അവൾ കണ്ണീരൊഴുക്കി…

അത് കണ്ടപ്പോൾ അധികാരിക്ക് ആവേശം കൂടി. അവളുടെ മുടികുത്തിലെ പിടി ഒന്നുകൂടി മുറുക്കി, അയാൾ അവളുടെ ചെവിക്കരികിൽ മുഖം ചേർത്ത് മുരണ്ടു…

“നീയാരടീ വല്യ കുണ്ണേശ്വരിയോ..? നിനക്കെന്നാ അരക്കു ചുറ്റും പൂറാണോ..? കുറച്ചു നാളായിട്ട് നിനക്കൊക്കെ ഒരു ബഹുമാനക്കുറവ്…”

“…നല്ല കോലു കേറുമ്പോ അതൊക്കെ മാറിക്കോളും… നിന്റെ പൂറു മാത്രമല്ല ഇന്ന് നിന്റെ കൂതിയും ഞാൻ പൊളിക്കും കൊതവും പൂറും പൊളിയുമ്പോ എല്ലാ കഴപ്പും അങ്ങ് ഒതുങ്ങിക്കോളും…”

ശേഖരന്റെ മുണ്ടിന്റെ മുൻവശം മുഴച്ചു നിന്നിരുന്നു. അയാൾ അവളെ വിട്ടു പിന്നോട്ട് മാറി, പിന്നെ മുണ്ടുരിഞ്ഞു കളഞ്ഞു. കനത്ത വെളുത്ത തുട നിറയെ രോമങ്ങൾ അട്ടിയായി വളർന്നു നിന്നു… അയാൾ ഷെഡ്‌ഡി ഊരി മാറ്റി.

ചിരുതയുടെ കണ്ണുകൾ ആ തുടയിടുക്കിൽ തറച്ചു നിന്നു. അയാളുടെ കുണ്ണ മുഴുത്തു പൂർണ്ണ രൂപം പ്രാപിച്ചു നിന്ന് വിറക്കുന്നു. കോരന്റെ പോലെ അത്ര കറുത്തിട്ടല്ല… അറ്റത്തെ മകുടത്തിനും നല്ല ചുവന്ന നിറം. അവൾ അറിയാതെ അതിലേക്കു നോക്കി നിന്നപ്പോൾ നാവു നീട്ടി ചുണ്ടു നുണഞ്ഞു പോയി.

“എന്താടീ വായിൽ വെക്കാൻ തിടുക്കുമായോ കുണ്ണ കണ്ടപ്പോൾ അവളുടെ വാ പൊളിഞ്ഞു വന്നത് കണ്ടോ..? വാടീ ഇവിടെ…”

ഒരു വേശ്യയെ പോലെ ചിരുതയെ അയാൾ വിളിച്ചു.

അവൾ പതിയെ മുന്നോട്ടു നീങ്ങി…

“ഇവിടെ മുട്ടുകുത്തെടീ…” അയാൾ പറഞ്ഞു…

അനുസരണയോടെ മുട്ടുകുത്തിയ ചിരുതയുടെ മുഖത്ത് അയാൾ തൊലിച്ച കുണ്ണയിട്ടുരച്ചു. കുണ്ണയുടെ തൊലി വിടർന്ന ഗന്ധം അവളുടെ മൂക്കിലേക്കടിച്ചു കയറി, കുണ്ണയിൽ ഊറി വന്ന മദന രസം അവളുടെ മുഖമാകെ പടർന്നു.

ഇപ്പോഴും ഇടിയാതെ പോരിന് വാ എന്ന് വെല്ലു വിളിച്ചു നിൽക്കുന്ന മുലയിൽ മുലക്കണ്ണ് കൂട്ടി അയാൾ ഞെരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു…

“നിനക്ക് നല്ല കളി കിട്ടാഞ്ഞിട്ടാണോടീ നീ പെറാത്തെ..? കോരൻ നിന്നെ കളിക്കാറില്ലെടീ…?”

മുലയിൽ വേദനിച്ച ചിരുത വേദന കടിച്ചു പിടിച്ചു പറഞ്ഞു…

“ഉണ്ടങ്ങുന്നേ കോരൻ ചെയ്യാറുണ്ട്…”

അപ്പോൾ നിന്റെ നാവിറങ്ങി പോയിട്ടില്ല… ശേഖരൻ ഒരു വിടല ചിരി ചിരിച്ചു. നക്കെടീ… അയാൾ കുണ്ണ ഒന്നുകൂടി നന്നായി തൊലിച്ചു അവളുടെ ചുണ്ടുകളിലേക്കമർത്തി…

ചിരുത നാക്കു നീട്ടി ആ കുണ്ണയുടെ തൊലി മാറിയ മകുടത്തിൽ നക്കി. നല്ല ചൂട്… തുടിക്കുന്ന ആ മാംസദണ്ഡു അവൾ സ്വാദോടെ നക്കി.

ശേഖരൻ അവളുടെ പിൻകഴുത്തിൽ മെല്ലെ അമർത്തി പിടിച്ചു, മെല്ലെ മെല്ലെ ആ കുണ്ണ പൂർണ്ണമായും അവളുടെ വായിലേക്ക് തള്ളി കയറ്റി. അതവളുടെ ചുണ്ടും വായും കടന്ന് അണ്ണാക്കിൽ ഇടിച്ചു കയറി… ചിരുത ശ്വാസം കഴിക്കാൻ നന്നേ പാടു പെട്ടു.

ഇടക്ക് ശ്വാസമെടുക്കാൻ തല പിന്നിലോട്ടു മാറ്റി വാ മലക്കെ തുറന്ന ചിരുതയുടെ കഴുത്തിന് പിടിച്ചു, വീണ്ടും തന്റെ കുണ്ണ ഇടിച്ചു കേറ്റി അധികാരി ഭീഷണി മുഴക്കി.

“കൂത്തിച്ചി മോളേ നല്ല വെടിപ്പായി ഊമ്പടീ… പല്ലെങ്ങാനും കൊണ്ടാൽ പൂറീ പൂറ്റിൽ ഞാൻ മുളക് അരച്ച് തേക്കും…!”

ചിരുത കൂടുതൽ ശ്രദ്ധയോടെ വായിലെടുത്തു തുടങ്ങി, വലിയ നീളമില്ലെങ്കിലും നല്ല വണ്ണമുള്ള കുണ്ണയാണ് അധികാരിയുടേത് ഒരു മരക്കുറ്റി മുറിച്ചു വെച്ചത് പോലെ. അധികാരിയുടെ തള്ളലിന്റെ താളം പിടികിട്ടിയതോടെ ചിരുതയുടെ ഊമ്പൽ കൂടുതൽ നന്നായി…

ഊമ്പുന്നതിന്റെ കൂടെ മകുടത്തിൽ നാക്കിട്ട് ചുഴറ്റി അവൾ ശേഖരനെ സുഖത്തിന്റെ കൊടുമുടി കേറ്റി. അവളുടെ വായുടെ വഴുവഴുപ്പും ചൂടും അധികാരിക്ക് നന്നേ പിടിച്ചു, അയാൾ ആ സുഖത്തിന്റെ ഇടയിൽ പറഞ്ഞു…

ഹാ… കൊള്ളാമല്ലോടീ, അങ്ങനെ തന്നെ… അതാണ് വായിലെടുപ്പു. ചുമ്മാതല്ല കരണവന്മാരായിട്ടു ഞങ്ങടെ തറവാട്ടുകാർ നിങ്ങടെ ആൾക്കാരുമായി കൂടുന്നത്….”

“…വായിൽ കൊടുക്കുന്നെ, അടിയാത്തി പെണ്ണിന് കൊടുക്കണം എന്നല്ലേ..? ഊമ്പടീ പൂറീ… ഇടയ്ക്കു അണ്ടിയും കൂടെ ആ അങ്ങനെ ഹോ… ഹാ…”

പൂട നിറഞ്ഞു നിന്ന അയാളുടെ സഞ്ചിയിലെ മണികൾ ചിരുത സഞ്ചി കൂട്ടി വായിലാക്കി. അധികാരി ആവേശം മൂത്തു അവളുടെ തലയിൽ തഴുകി കൊണ്ടിരുന്നു… ചിരുത ഒരു കൈ കൊണ്ട് മൃദുവായി ഉണ്ടകൾ തഴുകി വീണ്ടും മദരസം ഒലിപ്പിക്കുന്ന അയാളുടെ കുണ്ണ വായിലാക്കി ചപ്പാൻ തുടങ്ങി…

ചിരുതയുടെ വായുടെയും നാക്കിന്റെയും കഴിവുകൾക്ക് മുന്നിൽ അധിക നേരം ശേഖരന് പിടിച്ചു നിക്കാനായില്ല. അവളുടെ തല പിടിച്ചു തന്റെ കുണ്ണ അവളുടെ അണ്ണാക്കിലേക്കു പരമാവധി തള്ളി വെച്ച് അയാൾ അലറി…

“ഇന്നാടി പിടിച്ചോടീ അവരാധീ… ഇപ്പൊ ചീറ്റും ഹാ… ങ്‌ഹും…. ങ്‌ഹും….”

അധികാരിയുടെ കുണ്ണ അവളുടെ വായ്ക്കുള്ളിൽ ഇരുന്നു വിറച്ചു, ചീറ്റി ഓരോ ചീറ്റലിനും അയാൾ മുക്കി അമറി…

അധികാരിയുടെ കുണ്ണയിൽ നിന്നും ചീറ്റി ഒഴുകിയിറങ്ങിയ പാൽ ഒരു തുള്ളി പോലും കളയാതെ ചിരുത കുടിച്ചു, പിന്നെ അവൾ അയാളുടെ കുണ്ണ നക്കി വൃത്തിയാക്കാൻ തുടങ്ങി. കുണ്ണയിൽ പാൽ തുള്ളികൾ തീർന്നപ്പോൾ അവൾ അയാളുടെ സഞ്ചിയും മണികളും വായിലാക്കി ചപ്പി വലിച്ചു…

അല്പം ബലപ്രയോഗം ഇഷ്ടമുള്ള ഒരു പെണ്ണായിരുന്നു ചിരുത, ശേഖരൻ അവളെ നോവിച്ചെങ്കിലും അതൊക്കെ അവളുടെ കഴപ്പ് കൂട്ടുവാനാണ് കാരണമായത്. കടിയിളകി കഴിഞ്ഞ ചിരുത ഇനിയൊരു കളി കിട്ടാതെ അധികാരിയെ വിടാൻ ഒരുക്കമായിരുന്നില്ല.

ഒന്ന് പാലു ചീറ്റി അല്പം വികാരത്തിന് ശമനം വന്ന അധികാരിയുടെ ഉണ്ടകൾ ചപ്പിയും, കുണ്ണയിൽ നക്കിയും… അവൾ വീണ്ടും അയാളെ ഉണർത്തി. അവസാനം കുറച്ചു കൂടി തല കുനിച്ചു അയാളുടെ ഗുദദ്വാരത്തിൽ ചിരുത നാക്ക് കടത്തി നക്കിയപ്പോൾ, ശേഖരന്റെ കുണ്ണ വീണ്ടും പൂർണ്ണമായി തയ്യാറായി….

“മതിയെടീ പൂറീ… നിന്റെ താഴത്തെ വായുടെ സുഖം കൂടി വേണ്ടേ..? ഇനി നീയൊന്നു തിരിഞ്ഞു നിന്നെ ഞാനൊന്നു കാണട്ടെ…”

ശേഖരൻ അവളുടെ ഊമ്പൽ നിറുത്തിച്ചു അവളെ പിടിച്ചെണീപ്പിച്ചു. ആകപ്പാടെ വിയർത്തു കുളിച്ച ചിരുത എണീറ്റ് തിരിഞ്ഞു നിന്നു.

തറ്റുടുത്ത അവളുടെ തുളുമ്പുന്ന ചന്തികളിൽ ശേഖരൻ ആഞ്ഞടിച്ചു, പരുക്കൻ കൈപ്പടം പടക്കം പൊട്ടുന്ന പോലെ ചന്തികളിൽ മാറി മാറി പതിഞ്ഞപ്പോൾ ചിരുത ചാടിപ്പോയി…

പൊള്ളി പോയ ചന്തികൾ തിരുമ്മിയ ചിരുതയുടെ കൈ പിടിച്ചു മാറ്റി അയാൾ ഒന്നരയുടെ മുകളിലൂടെ അവളുടെ അപ്പത്തിൽ തഴുകി. കമരസത്താൽ കുഴഞ്ഞ അവളുടെ അപ്പത്തിൽ നിന്നും നനവ് തുണിയിലേക്കും പടർന്നിരുന്നു…

“എന്നാ കുണ്ടിയാടീ… നിന്റെ തറ്റഴിക്കെടീ…”

അയാൾ വീണ്ടും കൽപ്പിച്ചു.

ഇത്തവണ ചിരുതക്കു ഒരു മടിയുമുണ്ടായില്ല ഒരു കൂസലുമില്ലാതെ അവൾ അതഴിച്ചു മാറ്റി, എന്നിട്ട് തിരിഞ്ഞു അധികാരിയെ വശ്യമായ കണ്ണുകളോടെ ഒരു കഴച്ച നോട്ടം നോക്കി. അവളുടെ കൊഴുത്ത മുലകൾ കണ്ട ശേഖരന് പിടിച്ചു നിൽക്കാനായില്ല.

അവളുടെ കൈക്കു പിടിച്ചു വലിച്ച ശേഖരൻ ആ മുലകൾ വായിലാക്കി, നല്ല ഉപ്പുരസം. ഒരടി അകന്നു നിന്ന് സംസാരിക്കാൻ പോലും അധികാരമില്ലാതിരുന്ന ആ അടിയാത്തിയുടെ വിയർപ്പിൽ കുളിച്ച മുല അധികാരി ആർത്തിയോടെ നക്കി തുവർത്തി.

ചിരുതയുടെ മുലകളിലും ഇടുപ്പിലും കക്ഷത്തിലും ഒക്കെ നക്കി തുടച്ച അയാൾ അവളെ പിടിച്ചു ആ ചാണകം മെഴുകിയ തറയിൽ കിടത്തി. പിന്നെ അവളുടെ അടുത്തായി മുട്ടുകുത്തി നിന്ന് കാലുകൾ അകറ്റി രോമം നിറഞ്ഞു നിന്ന അവളുടെ കറുത്ത പൂർ ഇതളുകൾ പൊളിച്ചു അവളിലേക്ക്‌ ചാഞ്ഞു.

ശേഖരന്റെ ഭോഗദണ്ഡ് അവളുടെ അപ്പം പിളർന്നു അതിന്റെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് കയറി. നന്നായി നനഞ്ഞു കുതിർന്നിരുന്ന പൂറിനുള്ളിലേക്കു ആണ് കയറിയതെങ്കിലും, അതിന്റെ മകുടം പൂറിതളുകളിലും കന്തിലും ഉരഞ്ഞു അതിനെ ഞെരിച്ചു അകത്തേക്ക് കയറിയപ്പോൾ ചിരുത ഞരങ്ങി…

ആഹ്… ഹമ്മേ…

അധികാരി ഒരു മയവും കാണിച്ചില്ല വർധിച്ച ആവേശത്തിൽ അയാൾ അവളെ ആഞ്ഞു പണ്ണി. ഓരോ വട്ടം ഊരുമ്പോഴും അല്പം ചെറുതായ അവളുടെ പൂറ്റിൽ അയാൾ വീണ്ടും വീണ്ടും ആഞ്ഞടിച്ചു. നീളം കുറവാണെങ്കിലും നല്ല വണ്ണമുണ്ടായിരുന്ന അയാളുടെ കുണ്ണ അവൾക്കു പരമാനന്ദം കൊടുത്തു.

ചിരുതയുടെ ഇരു വശത്തും കൈ കുത്തി അയാൾ പറന്നടിച്ചു. അയാളുടെ ഉണ്ടകൾ അവളുടെ തുടയിൽ വന്നടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. മദജലം നിറഞ്ഞ പൂറ്റിൽ കുണ്ണ കേറിയിറങ്ങുന്നതിന്റേയും, ഉണ്ടകൾ തുടയിൽ വന്നടിക്കുന്നതിന്റേയും സമ്മിശ്ര താളത്തിനിടയിൽ അയാൾ വിളിച്ചു കൂവി…

“ഹാ പൂറീ എന്നാ സുഖമാടീ… ഇത് പോലെ തന്നെ നിന്റെ മോളെയും ഞാൻ അടിച്ചു പൂറു പൊളിക്കും ഹാ…”

ശ്വാസമെടുത്തു കിതച്ചു ആഞ്ഞടിക്കുന്ന അയാളുടെ കരുത്തിനു കീഴെ കിടന്നു ആ സുഖം എണീറ്റു വാങ്ങുമ്പോൾ ചിരുതക്കു അതൊന്നും ചെവിയിലേക്ക് കയറിയില്ല. അവളുടെ ചന്തികൾ കൂടെ പൊങ്ങി, അയാളുടെ അടിയുടെ താളത്തിനൊത്തു അവൾ താഴെ നിന്നും മേളിലേക്കു അടിച്ചു കൊടുത്തു…

ശേഖരൻ ചിരുതയിൽ ഒരു നിമിഷം തേതിയേ കണ്ടു, അല്ലെങ്കിൽ അയാൾ അങ്ങനെ സങ്കൽപ്പിച്ചു. അവളുടെ പൂവ് പോലെ കോമളമായ ശരീരത്തു കേറി അടിക്കുന്നതോർത്ത അയാൾ ആസുരതാളം വെടിഞ്ഞു, പിന്നെ അയാളുടെ ചലനങ്ങൾ കാമത്താൽ മാത്രമല്ല പ്രേമത്താലും നിറഞ്ഞു.

അയാൾ ശരിക്കും ചിരുതയെ പുണർന്നു. അയാളുടെ അരക്കെട്ടു പോലും സ്നേഹ മധുരമായി അവളിൽ പെരുമാറി, പൂറിലെ വികാരകേന്ദ്രങ്ങൾക്കു മനസ്സിലാകുന്നതിലും വേഗത്തിൽ കയറി ഇറങ്ങിയ ആ തടിച്ച കുണ്ണ ഇപ്പോൾ കൂടുതൽ സുഖം പകർന്നു മെല്ലെ തിരുമ്മി കയറി.

അധികാരിയുടെ ചലനത്തിലെ മാറ്റവും പ്രേമപുരസരമുള്ള സ്പർശനങ്ങളും ചിരുതയെ ഭ്രാന്ത് പിടിപ്പിച്ചു. തന്റെ മാറിലേക്കമർന്നു മുലകൾ ഈമ്പുന്ന അയാളുടെ വായിലേക്ക് നെഞ്ച് ചേർത്ത് തള്ളി പിടിച്ചു അവൾ അയാളെ ഇറുകി പുണർന്നു.

അയാളുടെ പല്ലുകൾ മുലഞെട്ടിൽ അമർന്നപ്പോൾ അവൾ ഒരു ഉന്മാദിനിയെ പോലെ അലറി വിളിച്ചു. നഖങ്ങൾ അയാളുടെ പുറത്തെ തൊലി മാന്തിപ്പൊളിച്ചു, ഓരോ അടിക്കും മേലേക്കുയർന്നു ചിരുത അയാളെ ഏറ്റു വാങ്ങി അയാളുടെ കൈക്കരുത്തിൽ ഇനിയും അമരാൻ അവൾ കൊതിച്ചു…

അടിവയറ്റിലെ ആ ജലസംഭരണി പൊട്ടുന്നതവൾ അറിഞ്ഞു ഒരിക്കൽ കൂടി അവൾക്കു രതിമൂർച്ചയുണ്ടായി. അവളുടെ കാമത്തീയിൽ പൊള്ളിയടർന്ന നിലവിളി ആ കാട്ടിൽ ആരും കേൾക്കാനില്ലാതെ മുഴങ്ങി.

അവളുടെ വികാരമൂർച്ഛയുടെ ഭാവഭേതങ്ങൾ അയാളെ കൂടുതൽ ആവേശ ഭരിതനാക്കി, അയാളുടെ അടിക്കു വേഗത വേഗത കൂട്ടി. ഒരു മുട്ടനാടിനെ പോലെ അയാൾ അമറി, ചിരുതയുടെ പൂറ്റിൽ അധികാരിയുടെ കുണ്ണ ചീറ്റി…

അടിയുടെ ശക്തി ക്രമേണെ കുറഞ്ഞു… അവർ പരസ്പരം കെട്ടിപ്പുണർന്നു. അവിടെ അടിയാനും ഉടമയും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, ആണും പെണ്ണും മാത്രം… അവർ ഒന്നായി, ആ ചാണകം മെഴുകിയ തറയിൽ നഗ്നരായി ഒട്ടിപ്പിടിച്ചു കിടന്നു.

നേരെ കിടന്ന അധികാരി ചിരുതയെ തന്റെ മാറിലേക്ക് വലിച്ചു കിടത്തി, പിന്നെ സ്നേഹപൂർവ്വം അവളുടെ നഗ്നമായ പുറവും കുണ്ടിയും തഴുകി കൊണ്ടിരുന്നു.

തന്റെ മാറിൽ വിയർപ്പിൽ മുങ്ങി ഒട്ടി പിടിച്ചു കിടന്ന ആ മുലകൾ, കണ്ണുകൾ അടച്ചു കിടന്ന അയാളുടെ മനസ്സിൽ തേതിയുടേതായിരുന്നു… അത് മാത്രമല്ല തഴുകി തലോടുന്ന പുറവും, ചന്തിയും എല്ലാം തേതിയായിരുന്നു…

അയാളുടെ ഉന്നത കുലത്തിന്റേതായ വിയർപ്പും ചിരുതയുടെ താണ കുലത്തിലെ വിയർപ്പും ഒന്നിച്ചു ചേർന്ന് ഒഴുകി ചാണകം മെഴുകിയ തറയെ കുതിർത്തു കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ തേതി പുഴ കടന്നു അക്കരക്കാട്ടിൽ…

പുഴ നീന്തി കടന്ന തേതി ഭീതിയോടെ പുഴക്കരയിലെ ഓരോ ഇഞ്ചു സ്ഥലവും വീക്ഷിച്ചു. കാടിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് അരയാലിനു അപ്പുറം കടന്നു അവളുടെ പ്രിയപ്പെട്ട പാറക്കൂട്ടത്തിലേക്കു അവൾക്കിനി പോകണ്ട. അല്ലെങ്കിലും ആ സ്ഥലം ഇനിയും എങ്ങനെ അവൾക്ക് പ്രിയങ്കരമാകും..?

ശരീരത്തിലെ മുറിവുകൾ മാത്രമേ അൽപമെങ്കിലും ആറിയിട്ടുള്ളൂ, മനസ്സ് ഇപ്പോളും ചുട്ട് പൊള്ളുകയാണ്… ഇനിയൊരിക്കലും തിരിച്ചു വരാത്ത അവളുടെ കന്യാത്വം അവളുടെ സമ്മതമില്ലാതെ പിടിച്ചു പറിക്കപ്പെട്ടതവിടെയാണ്… അവളുടെ കണ്ണുകൾ ആ ഓർമ്മയിൽ നിറഞ്ഞു രണ്ടു തുള്ളികൾ ചാലുകീറി ആ കവിളിനെ നനച്ചു…

കാടിന്റെ നന്മയും പരിശുദ്ധിയും മാത്രം കൈമുതലായുള്ള ആ കാട്ടു പെണ്ണിന്റെ ഹൃദയം കീറി മുറിച്ചു അവളുടെ വിശുദ്ധി കവർന്നു അവളെ പരമ ദരിദ്രയാക്കിയ ആ കാട്ടാളൻ… അവിടെ എവിടെയോ ഉണ്ട്. ആ സുന്ദരമായ മുഖം ഭീതിയിൽ ചുവന്നു…

തിരിച്ചു പോവുക തന്നെ, എല്ലാ കാര്യങ്ങളും അമ്മയോട് തുറന്നു പറയാം. അമ്മ കരുതിയിരിക്കുന്നത് ശേഖരൻ അധികാരിയാണ് തന്നെ നശിപ്പിച്ചത് എന്ന്. ആ പേടിയിലാണ് തന്നെ ഇങ്ങോട്ടു പറഞ്ഞു വിട്ടത്. അവൾ എല്ലാം തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ചു, പിന്നെ പുഴയിലേക്ക് തിരികെ നടന്നു.

വെള്ളത്തിൽ ഇറങ്ങുന്നതിനു മുൻപ് അവൾ അക്കരെ അവളുടെ കുടിയുടെ നേരെ നോക്കി. അവിടെ നിന്ന് നോക്കിയാൽ അടുക്കള വാതിൽ കാണാം. അയ്യോ..! ആരാണ് അമ്മയുടെ പിന്നാലെ നടന്നു വരുന്നത്..? ശേഖരൻ അധികാരി..!

അവളുടെ പെരുവിരൽ മുതൽ വിറച്ചു കയറി. ഒരു നിമിഷം അവിടെ നിന്ന അയാൾ കുത്തു കല്ലുകൾ ഇറങ്ങി വരാൻ പോകുന്നത് പുഴയുടെ നേരെയാണോ..? അവളെ പിടികൂടാൻ അരയാലിനപ്പുറം പതുങ്ങിയിരിക്കുന്ന കാട്ടാളനെ അവൾ ക്ഷണ നേരം കൊണ്ട് മറന്നു.

അധികാരിയുടെ കണ്ണിൽ പെടാതിരിക്കാനായി അവൾ ഒരു മാൻ കുട്ടിയെ പോലെ കാടിനു നേരെ ചാടിയോടി. നിമിഷങ്ങൾക്കകം ഉരുളൻ കല്ലുകൾ നിറഞ്ഞ നദീതീരം കടന്നു അവൾ അരയാലിനു ചുവട്ടിലൂടെ കുതിച്ചോടി…

അൽപ്പം വെള്ളം കുടിക്കാനുള്ള അടങ്ങാത്ത ദാഹത്തിന്റെ ശക്തിയിൽ ശ്രീഹരി നീര് വന്നു വീർത്ത തന്റെ കാലും വലിച്ചു പുഴക്കരയിലേക്കു ഇഴഞ്ഞു… പക്ഷെ ഇനിയൊരിഞ്ചു കൂടി അനങ്ങാൻ കഴിയാത്ത വേദനയിൽ അവൻ തളർന്നു.

പുലർച്ചെ ആദ്യത്തെ സൂര്യ കിരണം കണ്ടപ്പോൾ തൊട്ടു തുടങ്ങിയതാണ് അവന്റെ അധ്വാനം, ഇപ്പോൾ സൂര്യന് ചൂട് കൂടിയിരിക്കുന്നു… ഇനി മേല ഒരിറ്റു വെള്ളത്തിനായി ദാഹിച്ച അവന്റെ തൊണ്ട വരണ്ടു, ചുണ്ടു ഉണങ്ങി വീർത്തു…

കണ്ണുകളിൽ ഇടക്കിടക്ക് ഇരുട്ട് കേറുന്ന പോലെ കാലിൽ മുറിവ് പഴുത്തു വിങ്ങിയിരിക്കുന്നു… അകത്തു എന്തോ ഉണ്ട്. പരസഹായം കൂടാതെ അത് എടുത്തു കളയാൻ പറ്റില്ല, തന്റെ അവസാനം ഇവിടെ തന്നെ ഈ കാട്ടിൽ…

മാടമ്പി തറവാട്ടിലെ ഇളമുറക്കാരനായ ശ്രീഹരി, പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ പുതിയ പ്രതീക്ഷ, പുതുവെളിച്ചം… എല്ലാം ഇവിടെ തീരുന്നു. കഴിഞ്ഞ കാല ജീവിതം ശ്രീഹരിയുടെ മനസ്സിലൂടെ വെള്ളിത്തിരയിൽ എന്ന പോലെ ചലിച്ചു നീങ്ങി…

ആ ജീവിത ചിത്രത്തിലെ ഒരു ഫ്രെയിം, അത് മുന്നിൽ വന്നപ്പോൾ വേദന അവന്റെ കാലിൽ നിന്നും ചങ്കിലേക്കു മാറി. ഒരു ദേവീ രൂപം… നനഞ്ഞീറനായി അരയാലിന്റെ വേര് ആട്ടിക്കളിച്ചു നടന്നു വരുന്ന ശാലീന സൗന്ദര്യം…

പിന്നെയും കാഴ്ച്ചകൾ… അതിൽ അവളുടെ തുണിക്കൊപ്പം മാംസവും കീറിമുറിയുന്ന കാഴ്ച്ച, പിന്നെ ജീവനും കൊണ്ട് പായുന്ന ദേവിയെ പിന്തുടർന്ന് പിടിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന വിഡ്ഢിയായ കാട്ടാളൻ ശ്രീഹരി…

പുഴ പോലും കോപിച്ചു… വലിച്ചു ചുഴറ്റി ഓടിച്ചു കളയുമായിരുന്ന പുഴയിൽ നിന്നും വീണ്ടെടുക്കുന്ന ദേവീരൂപം വീണ്ടു പ്രത്യക്ഷമായി. ഒടുവിൽ ഒടുക്കം ശാപത്തിന്റെ ഘോഷയാത്രകൾ…

ഞാൻ അനുഭവിക്കും ഏതു ശപിക്കപ്പെട്ട മുഹൂർത്തമായിരുന്നു അത്. ഈ പാപം എന്തിനു എന്നെ കൊണ്ട്… ശ്രീഹരി ഹൃദയം പൊട്ടി കരഞ്ഞു…

അവന്റെ തലച്ചോറിൽ വേദന പുഴുവിനെ പോലെ അരിച്ചു കയറി, അടഞ്ഞ കണ്ണുകളിലെ മങ്ങിയ ഉൾവെളിച്ചത്തിൽ ആ പെൺകുട്ടി ആദ്യം കരഞ്ഞു… പിന്നെ ശാപ വാക്കുകൾ ചൊരിഞ്ഞും കൊണ്ട് ഒരു ഭദ്രകാളിയെപ്പോലെ ഉറഞ്ഞു തുള്ളി.

അധികാരിയുടെ കണ്ണിൽ പെടാതെ അരയാലിന്റെ വേരുകൾക്കിടയിലൂടെ പാഞ്ഞ തേതി എന്തിലോ കാൽ തട്ടി പുൽ മൈതാനത്തു പുല്ലുകൾക്ക് മേലേക്ക് മറിഞ്ഞു വീണു. അവൾ തട്ടിയ വസ്തു ചെറുതായി കരഞ്ഞ പോലെ…

എന്താണ് മാനാണോ..? വീണിടത്തു നിന്നും തട്ടിപ്പിടഞ്ഞെണീറ്റ തേതി തിരിഞ്ഞു നോക്കി. അവൾക്കു കണ്ണുകളെ വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല, അവളെ നശിപ്പിച്ച കാട്ടാളൻ അവിടെ ചത്തു മലച്ചു കിടക്കുന്നു…

കുറച്ചു കൂടി അടുത്ത് വന്നു അവൾ ആ ശരീരത്തിലേക്ക് നോക്കി. ആരെയാണോ അവൾ പേടിച്ചത്..? ആരെയാണോ അവൾ ഏറ്റവും അധികം വെറുത്തതു..? ആ ആളിന്റെ ശവമാണ് കണ്മുൻപിൽ. ഈ കാട്ടിൽ ഇനി അവൾക്കാരെയും പേടിക്കണ്ട…

പക്ഷെ എന്തോ തേതിക്കു മനസ്സിൽ സന്തോഷം തോന്നിയില്ല, അവൾ അവിടെ കിടന്ന ആ ശരീരത്തിലേക്ക് നോക്കി. ശ്രീഹരി എന്നാണ് അയാൾ പേര് പറഞ്ഞത്… പേര് പോലെ തന്നെ നല്ല ശ്രീയുള്ള മുഖമായിരുന്നു, പാതി അടഞ്ഞ കണ്ണുകൾക്കു നനവുണ്ടോ..?

ഉണ്ട് അയാൾ കരഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. കവിളിൽ ഒലിച്ചിറങ്ങിയ കണ്ണീർ പാടുകൾ കാണാം… ചുണ്ടുകൾ അനങ്ങുന്നുണ്ടോ..? ഉണ്ട്… അയാൾ മരിച്ചിട്ടില്ല. ആ ചുണ്ടുകൾ എന്തോ പിറുപിറുക്കുന്നു, അവൾ അയാളുടെ മുഖത്തിന് നേരെ കുനിഞ്ഞു ചുണ്ടുകൾക്ക് അരികിൽ ചെവി അടുപ്പിച്ചു.

വെള്ളം… വെള്ള….

അയാൾ പിറുപിറുക്കുന്നതു അവൾ കേട്ടു. പെട്ടന്ന് അവൾ ഞെട്ടി രണ്ടു ചുവടു പിന്നിലേക്ക് വെച്ചു. എന്താണ് വേണ്ടത്..? അവൾ അയാളെ ആപാദചൂഡം നന്നായി നോക്കി, കരിനീലിച്ചു നീര് വന്നു വീർത്ത കാലിൽ ഒരു നിമിഷം അവളുടെ നോട്ടമുടക്കി.

എന്തോ കടിച്ചതാണോ..? അവൾ കുനിഞ്ഞു സൂഷ്മമായി നോക്കി. അല്ല… കാട്ടുകാര മുള്ളു കൊണ്ടതാണെന്നു അവൾക്കു തോന്നി. പാതി മറഞ്ഞ ബോധത്തിൽ നിന്നും അയാളുടെ ശബ്ദം വീണ്ടും വളരെ നേർത്ത ഞരക്കം പോലെ അവൾ കേട്ടു വെള്ളം…

വെള്ളം കൊടുത്താൽ അയാൾക്ക്‌ ബോധം വരും, വേണോ..? അയാൾ പിന്നെയും തന്നെ ഉപദ്രവിക്കുമോ..? തേതി ഒരു നിമിഷം സങ്കോചിച്ചു നിന്നു, പക്ഷെ മൃതപ്രായനായി കിടക്കുന്ന ഒരാളുടെ വെള്ളത്തിനായുള്ള യാചന കണ്ടില്ലന്നു നടിക്കാനും മാത്രമുള്ള ഹൃദയ കാഠിന്യം അവൾക്കില്ലായിരുന്നല്ലോ..?

പുഴയിൽ നിന്നും കേറി വന്ന അവൾ മുഴുവൻ തുണിയടക്കം അപ്പോളും നനഞ്ഞിരുന്നു. ഉടുത്തിരുന്ന മുണ്ടിന്റെ കോന്തല പൊക്കി അയാളുടെ ചുണ്ടിനു നേരെ കൊണ്ടു വന്നു അത് പിഴിഞ്ഞ് ഇട്ടു വീണ വെള്ളത്തുള്ളികൾ അവൾ അയാളുടെ ചുണ്ടിലേക്കിറ്റിച്ചു…

വരണ്ട ചുണ്ടുകൾ നനഞ്ഞു, അയാൾ ഒന്നനങ്ങി… പിന്നെ ആ നാക്ക് നീണ്ടു വന്നു ആ വെള്ളത്തുള്ളികൾ നക്കി. മുണ്ടിന്റെ കൂടുതൽ ഭാഗം കൈയിൽ പിടിച്ചു തേതി നന്നായി പിഴിഞ്ഞു… അതയാളുടെ ചുണ്ടിനെ മാത്രമല്ല മുഖത്തെയും നനച്ചു…

മഴ പെയ്യുന്നതു പോലെ മുഖത്ത് വെള്ളം വീണപ്പോൾ ശ്രീഹരി കണ്ണ് തുറന്നു. പാതി തെളിഞ്ഞ ബോധത്തിൽ അവൻ കണ്ടു, കുളിച്ചീറനായി മുഴുവൻ നനഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന അവന്റെ സൗന്ദര്യ ദേവത… താൻ മരിച്ചു അവൻ ഉറപ്പിച്ചു. മുഖത്തേക്ക് ഇറ്റു വീണ വെള്ളം നാക്കു നീട്ടി അവൻ നക്കി കുടിച്ചു.

അൽപ്പം വെള്ളം അകത്തു ചെന്ന അവനു കൂടുതൽ ബോധമുണ്ടായി, അവൻ അനങ്ങാൻ ശ്രമിച്ചു. കാലിൽ നിന്നും പ്രാണൻ പറിയുന്ന വേദന അവന്റെ തലയിലേക്ക് ഇരച്ചെത്തി… മരിച്ചിട്ടില്ല അവനു മനസ്സിലായി എന്നാൽ മരണം അധികം ദൂരെയുമല്ല…

വേദന കൊത്തിപ്പറിക്കുമ്പോഴും അവന്റെ തലച്ചോറിൽ ചിന്താകോശങ്ങൾ പ്രവർത്തിച്ചു. ഈ മുന്നിൽ നിന്ന് വെള്ളം ഇറ്റിച്ചു തരുന്നത് അവളല്ലേ..? പക്ഷെ അതെങ്ങനെ..? ഇവൾ ശരിക്കും ആരാണ് മനുഷ്യസ്‌ത്രീയോ അതോ വനദേവതയോ..?

ഒരു പക്ഷേ തൻറെ അവസാന നിമിഷങ്ങളുടെ കഷ്ടത കണ്ടു ആനന്ദിക്കാൻ എത്തിയതാവും… അവനു എന്തെല്ലാമോ പറയണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ അവൻ വീണ്ടും ബോധക്ഷയത്തിന്റെ പിടിയിലമർന്നു, ആ അർദ്ധ ബോധാവസ്ഥയിൽ അവന്റെ വായിൽ നിന്നും അവ്യക്തമായി വാക്കുകൾ ഉതിർന്നു വീണു…

“ദേവീ മാപ്പാക്കൂ… നീ ദേവിയാണോ..? ആരായാലും ശ്രീഹരി തെറ്റ് ചെയ്തു… കഞ്ചാവ്, അതാണ് അതാണ് ചെയ്യിപ്പിച്ചത്… പക്ഷെ നീ എങ്ങനെ പൊറുക്കും..? ഞാൻ നിന്നെ നശിപ്പിച്ചല്ലോ..? അല്ല നീ എന്റെ മരണം കാണാൻ വന്നതാണോ..?”

കുറച്ചു നേരം ശ്രീഹരി പിന്നേം നിശബ്ദനായി, അയാളുടെ കണ്ണിലെ കൃഷ്ണമണികൾ പിന്നിലേക്ക് മറിഞ്ഞു. തേതി ശരിക്കും ഇപ്പോൾ പേടിച്ചു… അയാൾ എന്തൊക്കെയാണ് പറഞ്ഞത് അറിയാതെ പറ്റിയതാണെന്ന് കഞ്ചാവാണ് ചെയ്യിപ്പിച്ചത് എന്നല്ലേ..?

തേതിക്കു കഞ്ചാവ് എന്താണെന്നറിയാം. ഇടക്ക് വെറുതെ പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്ന കോരനെ കണ്ടു സംശയം ചോദിച്ചപ്പോൾ തേവൻ അന്നവൾക്കു പറഞ്ഞു കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്, അത് കഞ്ചാവടിച്ചിട്ടാണ് എന്ന്. അത് ആൾക്കാരെ ഭ്രാന്തനാക്കും അത്രേ…

ഇയാൾ അപ്പോൾ മനഃപൂർവ്വം തന്നെ ദ്രോഹിച്ചതല്ലേ..? അല്ലെങ്കിലും ഇത്ര ശ്രീയുള്ള സുന്ദര മുഖത്തിന്റെ ഉടമ എങ്ങനെ അത്ര ക്രൂരനാകും..? അവൻ വീണ്ടും പിച്ചും പേയും പറയാൻ തുടങ്ങി, ഇനി പനിയുണ്ടോ..? അവൾ അറച്ചറച്ചു കൈകൾ നീട്ടി അവന്റെ നെറ്റിയിൽ തൊട്ടു.

പൊള്ളുന്ന പണിയാണല്ലോ കാട്ടുമുത്തീ… അവൾ ഞെട്ടി കൈവലിച്ചു… അവൻ പെട്ടന്ന് കണ്ണ് തുറന്നു നെറ്റിയിൽ തൊട്ടു നോക്കിയ കൈ വലിച്ച തേതിയേ നോക്കി. അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ അസ്പഷ്ടമായി പിറുപിറുത്തു…

“സന്തോഷായില്ലേ..? പറഞ്ഞപോലെ തന്നെ ആയി. ആ കാലപാമ്പു എന്നെ കൊത്തി… ചാവുന്നെതിനു മുൻപ് നിന്നെ കണ്ടു മാപ്പു ചോദിക്കാൻ… മാപ്പ്… ദേവീ… ഹമ്മേ… വെള്ളം… വെള്ള…”

പതിയെ പതിയെ നേർത്തു വന്ന അവന്റെ ശബ്ദം നിലച്ചു… അവൻ വീണ്ടും ബോധം കെട്ടു. തേതിക്ക് ആദ്യം ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല പിന്നെയാണ് അവൾക്കു തന്റെ ശാപം ഓർമ്മ വന്നത് അവൾ ഒന്ന് നടുങ്ങി…

ശ്രീഹരിയുടെ തല പിന്നിലേക്ക് മറിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന കണ്ടാൽ മരിച്ചു എന്നെ കരുതൂ… തേതിക്കു ആകെ വേവലാതിയായി. തന്റെ പ്രാക്ക് ഏറ്റതാണോ..? എന്റെ മുത്തീ മരിച്ചു കാണാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു എങ്കിലും ഇതിപ്പോ എന്റെ മുന്നിൽ തന്നെ നീയ്…

ശ്രീഹരി വീണ്ടും ഞരങ്ങി വെള്ളത്തിനായി ഉള്ള യാചന അവന്റെ ചുണ്ടോളം എത്തി നിന്നു പോയി. തേതി എണീറ്റു അവൾ ചുറ്റും നോക്കി വെള്ളം എങ്ങനെ കൊണ്ടുവരും..? പത്രമില്ല അവൾ അവിടെ നിന്ന ഒരു വെളിയൻ ചെമ്പിന്റെ ഇല പൊട്ടിച്ചു പുഴക്കരയിലേക്കു ഓടി.

കാടിന്റെ മറവിൽ നിന്നും പുഴയോരത്തെ തെളിഞ്ഞ പ്രദേശത്തേക്കിറങ്ങും മുന്നേ അവൾ അക്കരെ കുടിയുടെ നേരെ നോക്കി, ആരെയും കാണാനില്ല. അവൾ ഒറ്റയോട്ടത്തിനു ചേമ്പിലയിൽ വെള്ളം നിറച്ചു ശ്രീഹരിയുടെ അടുത്തേക്ക് പാഞ്ഞു.

ചേമ്പില കുമ്പിളിൽ നിന്നും തേതി ഇറ്റിച്ച കുറച്ചു വെള്ളം അവൻ കുടിച്ചു, പിന്നെ അവൾ കുറച്ചു വെള്ളം കൊണ്ട് അവന്റെ മുഖം നന്നേ നനച്ചു. ശ്രീഹരിക്കു വീണ്ടും ബോധം വന്നു ഇത്തവണ അവന്റെ ബുദ്ധിക്കു കൂടുതൽ തെളിമയുണ്ടായിരുന്നു…

മരിക്കാറായ തൻറെ ശത്രുവിന് വെള്ളം കൊടുക്കുന്ന ഒരു ദേവസ്ത്രീയായി അവൻ തേതിയേ വെറുതെ സങ്കൽപ്പിച്ചു. കുറ്റബോധത്തിൽ അവന്റെ ആത്മാഭിമാനം വീണ്ടും മരിച്ചു, വളരെ പണിപ്പെട്ടു തളർന്നു വാടിയ ശബ്ദത്തിൽ അവൻ അവളോട് സംസാരിച്ചു…

“അവിടെ കിടക്കുന്ന ആ വലിയ പാറ കുട്ടിക്ക് പൊക്കാൻ കഴിയില്ലേ..?”

തേതി തിരിഞ്ഞു നോക്കി സാമാന്യം വലുപ്പമുണ്ടെങ്കിലും അവൾക്കു എടുക്കാൻ കഴിയും. അവൾ അവനെ നോക്കി കഴിയും എന്ന അർത്ഥത്തിൽ തലയാട്ടി…

പിന്നിലേക്ക് മറിയുന്ന കണ്ണുകൾ തേതിയുടെ കണ്ണുകളിൽ പണിപ്പെട്ടു ഉറപ്പിച്ചു ശ്രീഹരി വീണ്ടും പറഞ്ഞു…

“അതെടുത്തു കൊണ്ട് വന്നു എന്റെ തലയുടെ മേലെ ഇട്ടോളൂ… എല്ലാം പെട്ടന്ന് തീരും. ആരും ഒന്നും അറിയില്ല, എന്നിട്ടു നീ വെക്കം പൊക്കോളൂ…”

തേതി ഞെട്ടിപ്പോയി ഒരു നിമിഷം അവനെ തറപ്പിച്ചു നോക്കി നിന്ന അവൾ പറഞ്ഞു.

“നിക്കാരേം കൊല്ലേണ്ട അതൊക്കെ നിന്നെ പോലത്തെ ജന്തുക്കളാ ചെയ്ക… അങ്ങനെ കൊല്ലാനാരുന്നേൽ, അന്നാ പുഴയിൽ നിന്നെ രക്ഷിക്കണ്ടായിരുന്നു…”

ശ്രീഹരി വീണ്ടും കണ്ണുകൾ അടച്ചു അത് പക്ഷെ ബോധം കേട്ടതായിരുന്നില്ല അവൻ ഒന്ന് ദീർഘമായി ശ്വാസം എടുത്തു വീണ്ടും അവളെ കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കി പറഞ്ഞു.

“ശരിക്കും ആരാ പെണ്ണേ നീയ്..? എങ്ങനെ നീ ഈ കാട്ടിൽ വന്നു..? കഞ്ചാവിന്റെ ലഹരിയിൽ മനസ്സറിയാതെ ആണെങ്കിലും മാനം പിച്ചിച്ചീന്തിയ ക്രൂരനല്ലേ ഞാൻ… എന്നിട്ടും കാല പാമ്പു കൊത്തിയ എനിക്ക് ഒരിറ്റു വെള്ളം തരാൻ നിനക്ക് എങ്ങനെ കഴിയുന്നു..? ഇനി നീ ഈ കാട്ടിലെ ദേവി തന്നെയോ..?’

ഒരു നിമിഷം ശ്രീഹരിയെ തന്നെ നോക്കി നിന്ന തേതി പെട്ടന്ന് മുത്തു മണികൾ ചിതറി വീഴുന്ന പോലെ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. ആ പൊട്ടിച്ചിരികൾക്കിടയിൽ അവൾ അവനോടു പറഞ്ഞു…

“ഹ… ഹ… ദേവിയെ ഏനോ..? ഏനൊരു പാവം അടിയാത്തി പെണ്ണാ അക്കരെ ആണ് എന്റെ കുടി…”

നീണ്ടു വന്ന ചിരി അവളുടെ മുഖത്ത് നിന്നും മാഞ്ഞു പിന്നെ നിരാശയുടെ നിസ്സഹായതയുടെ നൊമ്പരത്തിന്റെ സ്വരത്തിൽ അവൾ തുടർന്നു…

“ചെന്നായിൽ നിന്നും രക്ഷപെടാൻ ഓടി സിംഹത്തിന്റെ വായിൽ വന്നു ചാടിയ മാനിന്റെ കഥ കേട്ടിട്ടുണ്ടോ..? ആ മാനാണ് ഞാൻ. പിന്നെ നിന്നെ കാല പാമ്പു അല്ല കൊത്തിയെ… കാട്ടിലെ കാരമുള്ള് കൊണ്ട് കേറിയതാ…”

അവസാന വാചകം പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ വീണ്ടും ചിരിച്ചു… അവളുടെ സംസാരം മുഴുവൻ മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും ഈ പെണ്ണിനോട് സംസാരിക്കുമ്പോൾ ഒരു ഊർജ്ജം പോലെ, ആ പുതു ഊർജ്ജത്തിൽ ശ്രീഹരി എണീറ്റിരിക്കാൻ പണിപ്പെട്ടു. പക്ഷെ പരാജിതനായി പിന്നെയും മറിഞ്ഞു വീണു…

മറിഞ്ഞു വീണ ശ്രീഹരിയെ പെട്ടെന്ന് തേതി താങ്ങി, പിന്നെ അവൾ അവനെ ഒരു മരത്തിൽ ചാരി ഇരുത്തി. ശ്രീഹരി ആകാംക്ഷയോടെ കാലിലെ മുറിവിൽ നോക്കി നല്ല നീരും പഴുപ്പും ഇവൾ പറഞ്ഞത് പോലെ മുള്ള് ആണെങ്കിൽ അകത്തു തറഞ്ഞിരിപ്പുണ്ട്. എടുത്തു കളയണം…

“എന്താ നിന്റെ പേര്..?”

ശ്രീഹരി തേതിയോടു ചോദിച്ചു.

“തേതി…”

അവൾ മറുപടി പറഞ്ഞു.

തേതി ഞാനാദ്യായിട്ടാ ഇങ്ങനെ ഒരു പേര് കേൾക്കണേ… ഞാൻ നിന്നെ പക്ഷെ ദേവിയെന്നേ വിളിക്കൂ… ദേവീ… അന്ന് ശരിക്കും ഞാൻ കഞ്ചാവടിച്ചു ബോധമില്ലാതെ ഇരുന്നപ്പോൾ ആണ് നീ വന്നത് പിന്നെ സംഭവിച്ചത് എല്ലാം ഒരു സ്വപ്നമായിട്ടാ എനിക്ക് തോന്നിയേ…”

ഇടക്ക് ഒന്ന് നിറുത്തി കിതപ്പടക്കി അവൻ വീണ്ടും അവളോട് പറഞ്ഞു…

“എന്നോട് ക്ഷമിച്ചു കൂടെ..? എന്ത് പരിഹാരം… അല്ല ഒരു പരിഹാരോം ഇല്ല… എന്ന് എനിക്കറിയാം, ഞാൻ നിന്നെ വേളി കഴിക്കട്ടെ..? അപ്പോളെങ്കിലും എന്നോട് ക്ഷമിച്ചു കൂടെ..?”

തേതിയുടെ മുഖം ചുവന്നു… ആദ്യ കാഴ്ച്ചയിൽ അവൾക്കു ശ്രീഹരിയോട് തോന്നിയത് അനുരാഗം തന്നെ ആയിരുന്നു. ഭൂമിയിൽ ഇറങ്ങി വന്ന ദേവകുമാരൻ ആയാണ് അന്ന് അധികാരിയിൽ നിന്നും രക്ഷപെട്ടു പുഴ നീന്തി കടന്നു വന്ന അവൾ അവനെ കണ്ടത്.

പിന്നെ പെട്ടന്നായിരുന്നല്ലോ ദേവൻ അസുരനായതും, അവളെ പിച്ചി ചീന്തിയതും… ഇപ്പോൾ പറയുന്നു വേളി കഴിക്കാം എന്ന്. കണ്ടാലേ അറിയാം ഇയാൾ വലിയ തറവാട്ടിലെ ആണെന്ന് അങ്ങനെയൊരാൾ ഒരു അടിയാത്തി പെണ്ണിനെ…

ഒരിക്കലും നടക്കാത്ത കാര്യം ആണ് പറയുന്നത്… തന്നെ മയക്കി കാര്യം കാണാനുള്ള ഇവന്റെ അടവ് തന്നെ… ശ്രീഹരി തന്നെ പരിഹസിച്ചു എന്ന് തോന്നിയ തേതിയുടെ മുഖത്തെ ലജ്ജയുടെ ചുവപ്പ് ക്രോധത്തിന്റെ ചുവപ്പായി മാറി. അവന്റെ മുഖത്ത് തറപ്പിച്ചു നോക്കി ഉറച്ച ശബ്ദത്തിൽ അവൾ പറഞ്ഞു…

“നിക്ക് ആരുടേയും വേളിയാവേണ്ട… എന്തിന്റെ ലഹരിയിൽ ആണേലും, പെണ്ണുങ്ങളെ കേറി പിടിക്കുന്ന ആഭാസന് അല്ലേലും ആര് വേളിയാകാൻ..? ചാകാൻ കിടക്കുന്ന നിന്നെ ശിസ്രൂഷിക്കുന്നതു എന്റെ മനസ്സ് നിന്റെ അത്രേം ക്രൂരമല്ലാഞ്ഞിട്ടാ… എങ്കിലും ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളിൽ എനിക്ക് നിന്നോട് വെറുപ്പാണ്…”

ശ്രീഹരിയുടെ മുഖമടച്ചു അടി കിട്ടിയ പോലെ അവൻ തല കുനിച്ചു, പിന്നെ കണ്ണുകൾ അടച്ചു. അവന്റെ മുഖത്തെ ആ ഭാവം കണ്ടപ്പോൾ തേതിക്കു ചെറിയ ഒരു നൊമ്പരം മനസ്സിൽ എവിടെയോ തോന്നി, പറഞ്ഞത് അല്പം കൂടി പോയോ..?

കുറച്ചു നേരത്തേക്ക് ആരും ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. ശാരീരികമായി ആകെ തകർന്നു തരിപ്പണമായ അവസ്ഥയിൽ ആത്മാഭിമാനം കൂടെ മുറിവേറ്റ ശ്രീഹരി കണ്ണുകൾ അടച്ചു തന്നെ ഇരുന്നു. അവസാനം തേതി അവർക്കിടയിലെ ആ നിശബ്ദതയുടെ വേലി പൊളിച്ചു…

“ഇതിങ്ങനെ വെച്ചോണ്ടിരുന്നാൽ പനി കൂടും… കാലിൽ നിന്നും മുള്ളു എടുത്തു കളയണം, പഴുപ്പും ഞെക്കി കളയണം… പിന്നെ കുറച്ചു നീര് വലിയാനുള്ള മരുന്നും വെച്ചാൽ, നീ സുഖപ്പെടും. ഞാൻ നിനക്ക് എന്തേലും ചെയ്തു തരാണോ..? ഇല്ലേൽ ഞാൻ പോവാ…”

മരത്തിൽ ചാരിയിരുന്നു കണ്ണുകൾ അടച്ചു ചിന്തയിൽ ആണ്ടിരുന്ന ശ്രീഹരി കണ്ണ് തുറന്നു പിന്നെ വേദനയുടെ ഛായ കലർന്ന ശബ്ദത്തിൽ അവൻ തേതിയോടു പറഞ്ഞു…

“എന്നോട് പൊറുക്കൂ ദേവീ… ഞാൻ കുറച്ചു മുൻപേ മാടമ്പി തറവാട്ടിലെ ശ്രീഹരിയായാണ് സംസാരിച്ചത്. നിന്നോട് ചെയ്ത തെറ്റിന് എന്റെ ഭാര്യാ പദവി എന്ന വിശിഷ്ട്യ പദം തരാം എന്ന് കരുതിയ ഞാൻ ആണ് മണ്ടൻ. ഇവിടെ ഇപ്പോൾ എന്റെ ഭാര്യാ പദവിയും ഒരു ബാധ്യത തന്നെയാവും അല്ലേ..?”

ഇടക്ക് ഒന്ന് നിറുത്തി ശ്വാസമെടുത്തു കിതപ്പ് മാറ്റി അവൻ തുടർന്നു…

“ഞാൻ ആരാണ്..? ഇവിടെ നിന്റെ ദയവും കാത്തു കിടക്കുന്ന ഒരു അനാഥ പ്രാണൻ, നീ ഉപേക്ഷിച്ചാൽ ഞാൻ ഇവിടെ കിടന്നു മരിക്കും നിശ്ചയം… അല്ലേലും മരണം എന്റെ തൊട്ടടുത്തുണ്ട്, മരണത്തിന്റെ കാലൊച്ച എനിക്ക് കേൾക്കാം…”

“…എന്റെ ജീവിതം നിനക്ക് കടപ്പെട്ടതാണ്. മാനം ബലമായി പിടിച്ചു പറിച്ച നികൃഷ്ഠനെ ശിസ്രൂഷിക്കേണ്ടി വരുന്ന പെണ്ണിന്റെ അവസ്ഥ എനിക്ക് മനസ്സിലാവും… എന്നെ ആ പാറയുടെ മേലെ എത്തിക്കാമോ അവിടെ കൂടാരത്തിൽ കത്തിയുണ്ട് അത് വെച്ച് മുള്ളെടുക്കാം..”

“…ആദ്യം അണുബാധ വേണം കളയാൻ, അല്ലേൽ പഴുപ്പ് മുഴുവൻ കാലിൽ പടരും. അതിനു അവിടെ കുപ്പിയിൽ ചാരായം ഉണ്ടാകും അത് ഒഴിച്ച് പഴുപ്പ് കഴുകി കളഞ്ഞാൽ പിന്നെ മുള്ളെടുക്കാം. എന്നെ ഒന്ന് താങ്ങുമോ ആ കൂടാരം വരെ…”

ശ്രീഹരിയുടെ മനസ്സ് തുറന്ന സംസാരം കേട്ട തേതിക്കു അത്രയും കടുത്തു പറഞ്ഞതിൽ വീണ്ടും മനസ്താപം തോന്നി. ഇയാൾ ശരിക്കും രൂപം പോലെ തന്നെ ഒരു ദേവനാണോ..? പറഞ്ഞത് പോലെ കഞ്ചാവിന്റെ ലഹരിയിൽ അറിയാതെ പറ്റി പോയ ഒരു തെറ്റാവുമോ..? തന്റെ വിധി, ആ സമയത്തു താൻ ഇവിടെ വരാൻ.

എന്തായാലും അവനെ അവിടെ മരണത്തിനു വിട്ടു കൊടുത്തിട്ടു പോകാൻ തേതിക്കാവുമായിരുന്നില്ല, അവൾ അവനെ താങ്ങി എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു പുൽ മൈതാനത്തെ പുല്ലു വകഞ്ഞു മാറ്റി പാറയുടെ മേലെ അവന്റെ കൂടാരത്തിലേക്കു കൊണ്ടുപോയി.

കൂടാരത്തിൽ തുണികൾ തലയിണ പോലെയാക്കി അവന്റെ തല ഉയർത്തി വെച്ച് അവനെ കിടത്തിയ അവൾ അവൻ പറഞ്ഞ കുപ്പികൾ എല്ലാം പരിശോധിച്ചു. എല്ലാം കാലിയാണ്, അപ്പോളേക്കും തുണികൾക്കിടയിൽ നിന്നും കത്തി തപ്പിയെടുത്ത ശ്രീഹരി ബോധശൂന്യനായി വീണു പോയിരുന്നു…

ഇനിയെന്ത് വേണം..? തേതി അവന്റെ കാലിലെ മുള്ള് നോക്കി ചുറ്റും പഴുപ്പുണ്ട് നന്നായി ഞെക്കിയാൽ പഴുപ്പിനൊപ്പം മുള്ളും പോരും. പക്ഷെ അവൻ പറഞ്ഞപോലെ ചാരായം ആദ്യം ഒഴിക്കാൻ ചാരായം ഇല്ല, പിന്നെ ഒരു മരുന്നും വേറെ ഇല്ല…

കോരൻ ചാരായം വാറ്റി വെച്ചിരിക്കുന്ന സ്ഥലം അവൾക്കറിയാം. പിന്നെ കഴിഞ്ഞ ദിവസം അവളുടെ നീരുണങ്ങാൻ പുരട്ടിയ പച്ചമരുന്ന് കുടിയിലെ തീണ്ടാരി ചായ്പ്പിലുണ്ട്. ഒന്ന് പോയിട്ട് വന്നാലോ..? നേരം ഇത്രെം ആയില്ലേ..? അധികാരി പോയി കാണും.

അവൾ ശ്രീഹരിയെ ആ കൂടാരത്തിൽ വിട്ടിട്ടു വേഗം പുഴക്കരയിലേക്കു നടന്നു. താൻ എന്താണ് ഈ ചെയ്യുന്നത്..? അറിയാതെ അവനോടു തനിക്കു അനുരാഗം തോന്നുന്നു, വീണ്ടും വേദനിക്കാൻ ആണ് ഈ തോന്നൽ… താൻ ഒരു അടിയാത്തി ആ സത്യം ഒന്നുകൂടെ ഒന്നുകൂടെ മനസ്സിനെ ഓർപ്പിച്ചു അവൾ പുഴയിലേക്കിറങ്ങി.

പുഴ നീന്തി കടന്നു കൂരയുടെ നേരെ നടന്നപ്പോൾ അവൾ പൂച്ച നടക്കുന്ന പോലെ പതുങ്ങി. അനക്കം ഒന്നും കേൾക്കാനില്ല, അധികാരി പോയിരിക്കണം… അവൾ നേരെ തീണ്ടാരി പുരയിൽ ചെന്ന് പച്ചമരുന്ന് അരച്ച് വെച്ച പത്രവും മുണ്ടു കീറി വെച്ചിരുന്ന പഴം തുണിയും എടുത്തു.

ഇനിയിത് അക്കരെ വരെ നനയാതെ കൊണ്ടു പോകാൻ ഒരു വാ വട്ടം കൂടുതലുള്ള ചെരുവം വേണം, അതൊരെണ്ണം അടുക്കളയിലെ കാണൂ. അവൾ ശബ്ദം കേൾപ്പിക്കാതെ അടുക്കള വാതിൽക്കൽ ചെന്ന് കൂരക്കുള്ളിലേക്കു നോക്കി.

അകത്തവിടെ ചിരുത കയറു കട്ടിലിൽ മലർന്നു കിടന്നുറങ്ങുന്നു. അവൾ പോയപ്പോൾ ഉടുത്ത തുണിയല്ല, കുളിച്ചു തുണി മാറിയാണ് കിടപ്പു. അടുത്തെങ്ങും വേറെയാരും ഇല്ല. അവൾ ശബ്ദം കേൾപ്പിക്കാതെ അടുക്കളയിൽ കയറി ആവശ്യമുള്ള പത്രങ്ങളുടെ കൂടെ കുറച്ചു കാപ്പിപൊടിയും പൊതിഞ്ഞെടുത്തു ഇറങ്ങി.

ചിരുത ഇത്രയും ബോധം കെട്ടുറങ്ങാനുള്ള കാരണം എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും തേതിക്കു മനസ്സിലായില്ല. അവൾ വാവട്ടമുള്ള ചെരുവത്തിൽ പച്ചമരുന്നും പഴം തുണിയും കാപ്പിപൊടിയും ഇറക്കി വെച്ചിട്ടു അടപ്പിട്ടു മൂടി, പിന്നെ ആ അടപ്പു ഇളകി പോകാതെ അവളുടെ ദാവണി കൊണ്ട് കെട്ടി ഭദ്രമാക്കി.

ഇനിയും വേണ്ടത് ചാരായമാണ്… മരുന്നടങ്ങിയ ചെരുവം പുഴക്കരയിൽ വെച്ചിട്ടു അവൾ പുഴയിലേക്കിറങ്ങി, പിന്നെ പുഴയുടെ ഓരത്തു വെള്ളത്തിൽ ഉന്തി നിൽക്കുന്ന പാറയുടെ ചുവട്ടിലേക്ക് നീന്തി ചെന്നു. പുഴയുടെ ഒഴുക്കിന്റെ ശക്തി ഈ ഉയർന്നു നിൽക്കുന്ന പാറ കാരണം ആ ഭാഗത്തു കുറവാണു.

അവൾ നന്നായി ശ്വാസം എടുത്തു, പിന്നെ ആ പാറയുടെ ചുവട്ടിലേക്ക് മുങ്ങി. ആഴമുണ്ടെങ്കിലും നന്നേ തെളിഞ്ഞ വെള്ളം ആയതു കൊണ്ട് വെളിച്ചം കടന്നു വരുന്നുണ്ട്. വെള്ളത്തിനടിയിൽ കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കിയ അവൾ കണ്ടു… കയറു കൊണ്ട് ചുറ്റിക്കെട്ടി പാറയുടെ വിള്ളലിൽ കെട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്ന കുപ്പികൾ.

പണ്ട് തേവൻ ഈ കുപ്പികൾ ചുവടു മുതൽ മൂടി വരെ പിണിക്കയറു കൊണ്ട് വരിഞ്ഞു ചുറ്റുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ എന്തിനാണെന്ന് പറഞ്ഞത് തേതി ഓർത്തു…. വാറ്റിന് മാസങ്ങളും വർഷങ്ങളും കഴിയും തോറും മർദ്ദം കൂടും, അപ്പോൾ കുപ്പി വിരിഞ്ഞു പൊട്ടാതിരിക്കാനാണ് ഇങ്ങനെ ചുറ്റി വരിഞ്ഞു കെട്ടുന്നത്.

ചുറ്റി വരിഞ്ഞു മുറുക്കിയ കുപ്പിയുടെ മൂടി മരത്തടിയിൽ തീർത്ത ആപ്പ് വെച്ച് അടച്ചിട്ടുണ്ട്. രണ്ടു കുപ്പികൾ കൂട്ടി കെട്ടിയാണ് പുഴക്കടിയിൽ കെട്ടി നിറുത്തിയിരിക്കുന്നതു, ഒഴുക്ക് നീറ്റിൽ ഇങ്ങനെ കാലങ്ങൾ കിടന്നാൽ വീര്യവും കൂടുമത്രേ…

എന്തായാലും അവൾ അതിൽ നിന്നും രണ്ടു കുപ്പികൾ എടുത്തു, കൂട്ടി കെട്ടിയിരുന്ന കയർ കഴുത്തിൽ മാല പോലെയിട്ടപ്പോൾ വെള്ളത്തിൽ കൂടി കൊണ്ടുപോകാനും എളുപ്പമായി. അതും കഴുത്തിലിട്ടു ബാക്കി സാധനങ്ങളുമായി അവൾ വീണ്ടും പുഴ കടന്നു അക്കരക്കു നീന്തി…

ശ്രീഹരി ബോധം കെട്ടു തന്നെ കിടക്കുന്നു, തേതി ചെരുവത്തിലെ സാധനങ്ങൾ താഴെ എടുത്തു വെച്ചിട്ടു ചെരുവവുമായി പുഴക്കരയിൽ പോയി നിറയെ വെള്ളം കൊണ്ടു വന്നു. തുണിയിൽ വെള്ളം മുക്കി തുടച്ചു അവൾ അയാളുടെ മുറിവ് കഴുകി.

പിന്നെ ചാരായതിന്റെ മൂടി തുറക്കാൻ അവൾ പഠിച്ച പണി പതിനെട്ടും പയറ്റി നടന്നില്ല, അവസാനം ശ്രീഹരിയുടെ കത്തി കൊണ്ട് അവൾ കുപ്പിയുടെ മൂടി കുത്തി തുറന്നു… അതിൽ നിന്നും കുറച്ചു അവന്റെ മുറിവിനു മേലെ ഒഴിച്ചപ്പോൾ ശ്രീഹരി ആ ബോധമില്ലായ്മയിലും ഞരങ്ങി.

മുറിവ് വൃത്തിയാക്കി കഴിഞ്ഞ അവൾ ഏറെ നേരെത്തെ പരിശ്രമത്തിന്റെ അവസാനം അവന്റെ കാലിൽ തറച്ചിരുന്ന ആ മുള്ളും എടുത്തു മാറ്റി. മുള്ളിന്റെ കൂടെ കുറെ പഴുപ്പും ചലവും ഒഴുകിയിറങ്ങി പക്ഷെ ചോര വരുന്നത് വരെ അവൾ അത് ഞെക്കി ചാടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

എല്ലാം കഴിഞ്ഞു മുറിവ് ചാരായം ഒഴിച്ചു വൃത്തിയാക്കി, അവൾ അതിനു മീതെ കൊണ്ടുവന്ന കാപ്പി പൊടി കനത്തിൽ തൂകി. പിന്നെ കൊണ്ടുവന്ന പച്ചമരുന്ന് അരച്ചത് മുറിവിനു ചുറ്റുമുള്ള കാലിലെ നീരിനു പുരട്ടി. ഇത്രയും കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വെയിൽ ചാഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു…

ഇനിയും കാണാതായാൽ തന്നെ ചിരുത അന്വേഷിക്കും എന്ന് അറിയാമായിരുന്ന തേതി കുടിയിലേക്കു പോകാനൊരുങ്ങി. പോകുന്നതിനു മുൻപ് ശ്രീഹരിക്കു കുടിക്കാൻ പാകത്തിന് വെള്ളം എടുത്തു വെക്കുവാനും അവൾ മറന്നില്ല.

തിരിഞ്ഞു നടക്കുന്നതിനിടയിൽ അവൾ ഒരിക്കൽ കൂടി തിരിഞ്ഞു തന്റെ ദേവാസുരനെ നോക്കി. ഇപ്പോൾ ഉറക്കത്തിൽ ആ ഞരക്കങ്ങൾ ഇല്ല, വേദന മാറിയിരിക്കണം… നന്നായി ഉറങ്ങി എണീറ്റാൽ എല്ലാം ശരിയാകും. അവൻ സുന്ദരനാണ്… അവൾ ഇത് വരെ കണ്ടിട്ടുള്ള എല്ലാരെക്കാളും സുന്ദരൻ.

വേളി കഴിക്കാത്രേ… അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ചിരി വിടർന്നു. അടിയാത്തിനെ വേളി കഴിക്കാൻ ഏതു ഉടയോനാകും..?

നാടറിയെ നീ വേളി കഴിക്കില്ല, നുണ പറഞ്ഞതാ… എന്നാലും എന്റെ ഉടയോൻ ഇനി നീയാണ്. എന്നെ ഇനി വേറെ ആരും വേളി കഴിക്കില്ല, എന്തിന് തൊടില്ല… ഞാൻ നിന്റെ മാത്രം അടിയാത്തി….

തുടരും…